• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 180
  • 26
  • 10
  • 8
  • 3
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 240
  • 57
  • 53
  • 35
  • 34
  • 32
  • 22
  • 21
  • 19
  • 17
  • 16
  • 16
  • 16
  • 15
  • 15
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Os contextos funerários na arqueologia da calha do rio Amazonas / Archaeological funerary contexts in the Amazon River

Py-Daniel, Anne Rapp 20 March 2015 (has links)
Esta tese de doutorado aborda os contextos funerários tradicionais na Amazônia. Mesmo tendo como pontos de partida e final a arqueologia, utilizamos dados da antropologia sociocultural e da etnologia como um todo, tanto para estruturar nossos conceitos teóricos quanto para analisar os dados. Os contextos funerários recentes podem ser uma chave para o passado, mas são principalmente evidência da complexidade do tema e da necessidade de se considerar os indivíduos e suas identidades na hora da morte. Através dos contextos analisados iremos dialogar com algumas hipóteses de ocupação vigentes na Arqueologia Amazônica: como a associação entre alguns tipos de cultura material e falantes dos principais troncos linguísticos da região (Arawak, Tupi, Karib e Jê). Foram trabalhados contextos arqueológicos da região do médio rio Solimões até o estado do Amapá. Os principais elementos analisados foram: os gestos, os contextos, os acompanhamentos, os mortos, a localização dos sepultamentos, etc. Ao final percebemos que ao mesmo tempo em que existem conceitos pan-amazônicos sobre o que seria uma \"boa morte\", existem também sociedades que buscam se diferenciar e possuem códigos próprios, individualizantes. / This dissertation addresses the traditional funerary contexts in the Amazon. Even though archaeology is the starting and ending points of our work, we used data from socio-cultural anthropology and ethnology as whole, to structure our theoretical concepts and to analyze the data. Recent funerary contexts may be a key to the past, but mostly they are evidence of the complexity of this topic and the need to consider individuals and their identities at death. Through the contexts that were analyzed, we will engage with some of the prevailing occupation hypothesis in the Amazon Archaeology, for instance: the association between some types of material culture and speakers of the main languages in this region (Arawak, Tupi, Karib and Jê). Archaeological contexts from the Middle Rio Solimões all the way to the state of Amapá were studied. The major elements taken into consideration were: the gestures, the contexts, the grave furniture, the dead, the location of the burials, etc. At the end we realized that while there are pan-Amazonian concepts of what should be a \"good death\", there are also societies that seek to differentiate themselves and have their own, individualized codes.
32

Certificação ambiental : uma estrategia para conservação da Floresta Amazonica / Environmental certification : a strategy for the conservation of the Amazonian Forest

Maciel, Raimundo Claudio Gomes 02 January 2007 (has links)
Orientador: Bastiaan Philip Reyndon / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Economia / Made available in DSpace on 2018-08-09T14:16:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Maciel_RaimundoClaudioGomes_D.pdf: 1457348 bytes, checksum: 44af1beb8683b0a3d96b7bb9bde6233f (MD5) Previous issue date: 2007 / Resumo: O processo de ocupação econômica da Amazônia tem produzido sérios problemas sociais, econômicos e ambientais. O dano mais visível é o desflorestamento que ameaça os alicerces que mantém o equilíbrio das funções sócio-econômicas e ambientais na região. Corre-se o risco de perdas irreversíveis, como da biodiversidade e do desaparecimento das populações tradicionais. As comunidades florestais estão cada vez mais marginalizadas, mesmo aquelas que moram em áreas de conservação, notadamente nas Reservas Extrativistas (RESEX). Um dos desafios do desenvolvimento sustentável na região é a viabilidade econômica dessas populações. O ponto nevrálgico para o desenvolvimento sustentável está no nível de desempenho econômico da produção de origem florestal sustentável, face aos sistemas convencionais de exploração, visto que os atributos intangíveis das explorações sustentáveis, tais como a manutenção do equilíbrio ecológico, não são capturados pelo mercado. A certificação ambiental florestal surge como um mecanismo que pode capturar, em termos monetários, os fluxos econômicos das funções ambientais da floresta, auxiliando no sustento das famílias e da conservação do meio ambiente florestal. O objetivo geral do presente trabalho é estudar a certificação ambiental como um diferencial competitivo na manutenção de vantagens competitivas sustentáveis para as comunidades extrativistas da Amazônia. O presente estudo tem como referência teórica as recentes abordagens heterodoxas sobre gestão estratégica, especialmente a perspectiva das capacitações dinâmicas, numa visão neoschumpeteriana. Ademais, discute-se um estudo de caso sobre os impactos da certificação ambiental da castanha-do-Brasil, produzida na RESEX Chico Mendes, na manutenção dos extrativistas. De acordo com os resultados encontrados, por intermédio da utilização de medidas de resultado econômico e de eficiência econômica, constata-se que a certificação ambiental em comunidades florestais gera preços justos apropriados pelos produtores florestais, justamente quando estes participam efetivamente de sua gestão e quando encontram nichos de mercados sustentáveis, corroborando a hipótese deste trabalho. Além disso, faz-se uma avaliação estratégica dos recursos e capacitações disponíveis aos extrativistas, na perspectiva de identificar os possíveis gargalos para a sustentabilidade dos resultados econômicos alcançados, além de asseverar a racionalidade econômica na utilização das florestas pelas comunidades florestais da Amazônia / Abstract: The process of economic occupation in the Amazon region has produced serious social, economic and environmental problems. The damage most visible is the deforestation that threat the foundations that the balance of the social, economic and ambient functions in the region keeps. The risk of irreversible losses is run, as of the biodiversity and the disappearance of the traditional populations. Kept out of society the forest communities are each time more, exactly those that live in conservation areas, remarkably in Extractives Reserves (RESEX). One of the challenges of the sustainable development in the region is the economic viability of these populations. The intricate point for the sustainable development is in the level of economic performance of the production of sustainable forest origin face to the conventional systems of exploration, since the intangible attributes of the sustainable explorations, such as the maintenance of the ecological balance, are not captured by the market. The forest environmental certification appears as a mechanism that can capture (in monetary terms) the economic flows of the ambient functions of the forest, assisting in the sustenance of the families and the conservation of the forest environment. The aims of this work are to study the environmental certification as a competitive differential in the maintenance of sustainable competitive advantages for the forest communities of the Amazon region. The present study it has as theoretical reference the recent heterodox approaches on strategic management, especially the perspective of the dynamic capabilities, in a neoschumpeterian vision. Argues a case study on the impacts of the environmental certification of the Brazil Nuts (produced in the RESEX Chico Mendes) in the maintenance of the forest communities. In accordance with the found results, for intermediary of the use of measures of economic result and economic efficiency, evidence that the environmental certification in forest communities generates appropriate rents for the forest producers, exactly when these participate effectively of its management and when they find niches of sustainable markets, corroborating the hypothesis of this work. Moreover, one becomes a strategic evaluation of the resources and available capabilities to the forest communities, in the perspective to identify the possible obstacles for the maintenance of the reached economic results, beyond to assert the economic rationality in the use of the forests for the forest communities in the Amazon region / Doutorado / Desenvolvimento Economico, Espaço e Meio Ambiente / Doutor em Economia Aplicada
33

Os contextos funerários na arqueologia da calha do rio Amazonas / Archaeological funerary contexts in the Amazon River

Anne Rapp Py-Daniel 20 March 2015 (has links)
Esta tese de doutorado aborda os contextos funerários tradicionais na Amazônia. Mesmo tendo como pontos de partida e final a arqueologia, utilizamos dados da antropologia sociocultural e da etnologia como um todo, tanto para estruturar nossos conceitos teóricos quanto para analisar os dados. Os contextos funerários recentes podem ser uma chave para o passado, mas são principalmente evidência da complexidade do tema e da necessidade de se considerar os indivíduos e suas identidades na hora da morte. Através dos contextos analisados iremos dialogar com algumas hipóteses de ocupação vigentes na Arqueologia Amazônica: como a associação entre alguns tipos de cultura material e falantes dos principais troncos linguísticos da região (Arawak, Tupi, Karib e Jê). Foram trabalhados contextos arqueológicos da região do médio rio Solimões até o estado do Amapá. Os principais elementos analisados foram: os gestos, os contextos, os acompanhamentos, os mortos, a localização dos sepultamentos, etc. Ao final percebemos que ao mesmo tempo em que existem conceitos pan-amazônicos sobre o que seria uma \"boa morte\", existem também sociedades que buscam se diferenciar e possuem códigos próprios, individualizantes. / This dissertation addresses the traditional funerary contexts in the Amazon. Even though archaeology is the starting and ending points of our work, we used data from socio-cultural anthropology and ethnology as whole, to structure our theoretical concepts and to analyze the data. Recent funerary contexts may be a key to the past, but mostly they are evidence of the complexity of this topic and the need to consider individuals and their identities at death. Through the contexts that were analyzed, we will engage with some of the prevailing occupation hypothesis in the Amazon Archaeology, for instance: the association between some types of material culture and speakers of the main languages in this region (Arawak, Tupi, Karib and Jê). Archaeological contexts from the Middle Rio Solimões all the way to the state of Amapá were studied. The major elements taken into consideration were: the gestures, the contexts, the grave furniture, the dead, the location of the burials, etc. At the end we realized that while there are pan-Amazonian concepts of what should be a \"good death\", there are also societies that seek to differentiate themselves and have their own, individualized codes.
34

El Sumak Kawsay: entre el (post)desarrollismo occidental y la filosofía andina

Cuestas Caza, Javier Alejandro 02 March 2021 (has links)
[ES] El interés de la academia por los términos Sumak Kawsay (SK) y Buen-Vivir (BV), a partir de su inclusión en las constituciones de Ecuador y Bolivia, ha crecido enormemente en la última década. La permanente construcción y discusión teórica, ha posicionado al SK y al BV como alternativas al desgastado discurso del desarrollo. Esta discusión teórica, en su gran mayoría, ha equiparado ambos conceptos al punto de naturalizarlos como sinónimos. Sin embargo, considerando los códigos y los significados simbólicos en cada idioma y cultura, traducir SK como BV ha resultado en una riesgosa simplificación. Bajo estos antecedentes, la presente investigación doctoral ha tenido como objetivo general contrastar las concepciones: desarrollista, postdesarrollista y kichwa-andina del SK en el Ecuador, a partir de los discursos de los diferentes actores (gobierno, academia, pueblos indígenas) que han participado en su construcción y difusión. El enfoque de investigación elegido para estudiar el fenómeno del SK y las tensiones lingüísticas, epistemológicas y ontológicas con el BV ha sido cualitativo, orientado a profundizar en la riqueza de significados del objeto de estudio. Asimismo, como estrategias metodológicas se han elegido: el estudio de caso y la etnografía multisituada. El estudio de caso elegido fue el pueblo kichwa de la Provincia de Imbabura (Karanki, Otavalo, Natabuela, Kayambi) debido a que constituyen actores insignes del Movimiento Indígena del Ecuador, por su reconocimiento a nivel nacional e internacional y por cercanía geográfica y trabajos previos por parte del investigador. Dentro de las técnicas de recolección de información se ha recurrido a: la investigación bibliográfica-documental, la observación (observador completo, observador como participante y participante como observador); la autoobservación, entrevistas estructuradas y no estructuradas; historias de vida; y al Estudio Formal del Idioma y Cultura Kichwa (EFICK), esta última constituye una técnica propia surgida en el transcurso de la investigación y está inspirada en la experiencia de estudio del idioma kichwa por parte del investigador realizada durante seis meses entre 2016 y 2017 en la Universidad Andina Simón Bolívar, sede Ecuador. Para el análisis de la información se ha optado por una aproximación interdisciplinar desde dos estrategias reconocidas por su enfoque en los discursos: el Análisis Crítico del Discurso (ACD) y la Arqueología Epistémica o Arqueología del Saber (AS). En relación con los resultados, la presente investigación se ha centrado en problematizar las relaciones, ya conocidas, entre los términos de SK y BV. A través de un diálogo-confrontación de saberes (yachay tinkuy) se ha realizado una interpelación a la academia postdesarrollista, principalmente. La demanda central ha girado en torno a la violencia epistémica que ha representado la traducción-asimilación del SK como BV. Lo que ha pasado desapercibido respecto de la traducción, es que los pueblos andino-amazónicos y los movimientos indígenas han sido excluidos de la producción de conocimiento y de los beneficios de la producción discursiva. La traducción-asimilación ha ignorado las realidades propias de los movimientos indígenas, que no son simples productores de espiritualidad, sino actores políticos capaces de hablar por ellos mismos por fuera de la subalternidad, en demanda de aspectos perdidos (territorialidad, autonomía, autoderminación), tal como se ha mostrado en las propuestas políticas del Plan Amazanga de 1992, El Libro de la Vida de Sarayaku de 2003, en los aportes para la Constitución de 2008, en el Proyecto Político de la CONAIE de 2012, y más recientemente, en la Propuesta alternativa al modelo económico y social presentada por el Parlamento de los pueblos, organizaciones y colectivos sociales del Ecuador en el marco de las protestas sociales de octubre de 2019. / [EN] The academic interest in the concepts Sumak Kawsay (SK) and Buen-Vivir (BV), since their inclusion in the constitutions of Ecuador and Bolivia, has grown enormously in the last decade. The permanent construction and theoretical discussion have positioned SK and BV as alternatives to the worn discourse of development. This theoretical discussion, for the most part, has equated both concepts to the point of naturalizing them as synonyms. However, considering the codes and symbolic meanings in each language and culture, translating SK as BV has resulted in a risky simplification. Under these antecedents, the present doctoral research has had the general objective of contrasting the conceptions: developmentalist, post-developmentalist and Kichwa-Andean of SK in Ecuador, based on the discourses of the different actors (government, academy, indigenous peoples) that have participated in its construction and dissemination. The research approach has been qualitative, aimed at delving into the richness of meanings of the object of study. This approach has been chosen to study the phenomenon of SK and the linguistic, epistemological and ontological tensions with BV. Also, as methodological strategies have been chosen: the case study and multisituation ethnography. The chosen case study was the Kichwa people of the Province of Imbabura (Karanki, Otavalo, Natabuela, Kayambi) because: they constitute distinguished actors of the Indigenous Movement of Ecuador; for its recognition at the national and international level; and by geographical proximity and previous work by the researcher. As information gathering techniques, the following were used: bibliographic-documentary research, observation (complete observer, observer as participant and participant as observer); self-observation, structured and unstructured interviews; life stories; and the Formal Study of the Kichwa Language and Culture (EFICK). The latter constitutes its own technique that emerged in the course of the research and is inspired by the experience of studying the Kichwa language by the researcher carried out during six months between 2016 and 2017 at the Universidad Andina Simón Bolívar. For the analysis of the information, an interdisciplinary approach has been chosen from two strategies recognized for their focus on discourses: Critical Discourse Analysis (ACD) and Epistemic Archeology or Archeology of Knowledge (AS). In relation to the results, this research has focused on problematizing the already known relationships between the concepts of SK and BV. Through a dialogue-confrontation of knowledge (yachay tinkuy) an interpellation has been made to the post-developmentalist academy, mainly. The central demand has revolved around the epistemic violence that the translation-assimilation of SK as BV has represented. What has gone unnoticed with respect to translation is that the Andean-Amazonian peoples and indigenous movements have been excluded from the production of knowledge and from the benefits of discursive production. Translation-assimilation has ignored the realities of indigenous movements, which are political actors capable of speaking for themselves outside of subalternity, in demand of lost aspects (territoriality, autonomy, self-determination), as has been shown in the political proposals of: Plan Amazanga of 1992, The Book of Life of Sarayaku of 2003, in the contributions to the Constitution of 2008, in the Political Project of CONAIE of 2012, and more recently, in the Alternative Proposal to the economic and social model presented by the Parliament of the peoples, organizations and social groups of Ecuador in the framework of the social protests of October 2019. / [CA] L'interés de l'acadèmia pels termes Sumak Kawsay (SK) i Bon-Viure (BV), a partir de la seua inclusió en les constitucions de l'Equador i Bolívia, ha crescut enormement en l'última dècada. La permanent construcció i discussió teòrica, ha posicionat al SK i al BV com a alternatives al desgastat discurs del desenvolupament. Aquesta discussió teòrica, en la seua gran majoria, ha equiparat tots dos conceptes al punt de naturalitzar-los com a sinònims. No obstant això, considerant els codis i els significats simbòlics en cada idioma i cultura, traduir SK com BV ha resultat en una perillosa simplificació. Sota aquests antecedents, la present investigació doctoral ha tingut com a objectiu general contrastar les concepcions: desenvolupista, post-desenvolupista i kichwa-andina del SK a l'Equador, a partir dels discursos dels diferents actors (govern, acadèmia, pobles indígenes) que han participat en la seua construcció i difusió. L'enfocament d'investigació triat per a estudiar el fenomen del SK i les tensions lingüístiques, epistemològiques i ontològiques amb el BV ha sigut qualitatiu, orientat a aprofundir en la riquesa de significats de l'objecte d'estudi. Així mateix, com a estratègies metodològiques s'han triat: l'estudi de cas i l'etnografia multisituada. L'estudi de cas triat va ser el poble kichwa de la Província de Imbabura (Karanki, Otavalo, Natabuela, Kayambi) pel fet que constitueixen actors insignes del Moviment Indígena de l'Equador, pel seu reconeixement a nivell nacional i internacional i per proximitat geogràfica i treballs previs per part de l'investigador. Dins de les tècniques de recol·lecció d'informació s'ha recorregut a: la investigació bibliogràfica-documental, l'observació (observador complet, observador com a participant i participant com a observador); l'acte-observació, entrevistes estructurades i no estructurades; històries de vida; i a l'Estudi Formal de l'Idioma i Cultura Kichwa (EFICK), aquesta última constitueix una tècnica pròpia sorgida en el transcurs de la investigació i està inspirada en l'experiència d'estudi de l'idioma kichwa per part de l'investigador realitzada durant sis mesos entre 2016 i 2017 en la Universitad Andina Simón Bolívar, seu Equador. Per a l'anàlisi de la informació s'ha optat per una aproximació interdisciplinària des de dues estratègies reconegudes pel seu enfocament en els discursos: l'Anàlisi Crítica del Discurs (ACD) i l'Arqueologia del Saber (AS). En relació amb els resultats, la present investigació s'ha centrat en problematizar les relacions, ja conegudes, entre els termes de SK i BV. A través d'un diàleg-confrontació de sabers (yachay tinkuy) s'ha realitzat una interpel·lació a l'acadèmia post-desenvolupista, principalment. La demanda central ha girat entorn de la violència epistémica que ha representat la traducció-assimilació del SK com BV. El que ha passat desapercebut respecte de la traducció, és que els pobles andí-amazònics i els moviments indígenes han sigut exclosos de la producció de coneixement i dels beneficis de la producció discursiva. La traducció-assimilació ha ignorat les realitats pròpies dels moviments indígenes, que no són simples productors d'espiritualitat, sinó actors polítics capaços de parlar per ells mateixos per fora de la subalternidad, en demanda d'aspectes perduts (territorialitat, autonomia, autoderminación), tal com s'ha mostrat en les propostes polítiques del Pla Amazanga de 1992, El Llibre de la Vida de Sarayaku de 2003, en les aportacions per a la Constitució de 2008, en el Projecte Polític de la *CONAIE de 2012, i més recentment, en la Proposta alternativa al model econòmic i social presentada pel Parlament dels pobles, organitzacions i col·lectius socials de l'Equador en el marc de les protestes socials d'octubre de 2019. / Un agradecimiento especial a la Escuela Politécnica Nacional, por el apoyo económico recibido durante los primeros años de los estudios doctorales. Este apoyo fue importante para poder dedicarme íntegramente al desarrollo de la investigación, así como para la presentación de resultados y la realización de estancias de investigación. / Cuestas Caza, JA. (2021). El Sumak Kawsay: entre el (post)desarrollismo occidental y la filosofía andina [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/162882
35

Geologia e Geoquímica das sequências vulcânicas paleoproterozóicas do Grupo Uatumã na região de São Félix do Xingu (PA), cráton amazônico

Lagler, Bruno 12 December 2011 (has links)
A região de São Félix do Xingu, localizada no centro-sul do estado do Pará e, geologicamente, no contexto da Província Amazônia Central do Cráton Amazônico. Apresenta em seus arredores um registro extremamente preservado das atividades vulcâno-plutônicas ocorridas durante o final do Paleoproterozóico (1870 - 1880 Ma), agrupadas no Grupo Uatumã, que é dividido na região nas formações Sobreiro e Santa Rosa. Estas rochas foram depositadas sobre o embasamento arqueano, representado pelo Terreno Granito-Greenstone do Sul do Pará e pelo Cinturão de Cisalhamento Itacaiúnas, e unidades paleoproterozóicas, tal como o Granito Parauari. Por fim, estas rochas foram invadidas em ~1860 Ma pelos granitos do tipo A da Suíte Intrusiva Velho Guilherme e recobertas pelas rochas sedimentares da Formação Triunfo. A Formação Sobreiro é a unidade basal. Suas rochas tem filiação cálcio-alcalina e são representadas por vulcânicas e piroclásticas predominantemente intermediárias, com componentes ácidos no topo da sequência. Em estudos de campo são reconhecidas ao menos duas sequências de derrames vulcânicos que variam de andesitos basálticos com fenocristais de augita e magnésio-hastingsita nos derrames basais, para andesito e latito com fenocristais de magnésio-hastingsita e de andesina a labradorita e, por fim, quartzo-latito e riolito com fenocristais de plagioclásio sódico e de feldspato potássio, além de quartzo ocasional. Intercalados nestes derames de lava ocorrem corpos de rochas piroclásticas representadas principalmente por tufos máficos de cristais, lapilli-tufo máfico e tufos máficos laminados de cristais. De modo geral essas, são rochas hipocristalinas, maciças, formadas por cristais e fragmentos de cristais líticos e vítreos. Os tufos de cristais máficos laminados apresentam melhor seleção granulométrica, estrutura laminada e arcabouço constituído porcristais e fragmentos de cristais e líticos. A Formação Santa Rosa, como descrita atualmente na literatura, é a unidade superior e representa um vulcanismo intraplaca do tipo A. É composta por rochas vulcânicas, subvulcânicas e piroclásticas com alto teor de \'SiO IND.2\' (> 70% na maioria das amostras). Ao menos três fácies são reconhecidas: a) pórfiros graníticos e riolitos com megacristais de anfibólio, plagioclásio sódico, feldspato potássico e quartzo; riolitos com fenocristais de feldspato potássico e plagioclásio sódico com eventuais megacristais de quartzo; b) álcaliriolitos e pórfiros álcali-riolíticos com fenocristais de feldspato potássico (ortoclásio) e quartzo; c) tufo félsico de cristais hiprocristalino, tufo félsico de cristais levemente soldado com fiamme, tufo soldado laminado, lapilli-tufo acrescionário e tufo vítreo com glass shards. A assembleia de alteração hidrotermal da Formação Sobreiro é composta por epídoto + clorita + clinozoisíta + pirita + quartzo + carbonato + albita + sericita na alteração propilítica; sericita + clorita + quartzo \'+OU-\' pirita \'+OU-\' fluorita \'+OU-\' barita \'+OU-\' alloclasita \'+OU-\' esfalerita na alteração sericítica; e sericita + hematita + quartzo + argilo-minerais \'+OU-\' galena \'+OU-\' ouro na alteração argílica. Indícios de alunita sugerem que a Formação Sobreiro pode hospedar em suas rochas sistemas epitermais do tipo low-e high-sulfidation. Já na Formação Santa Rosa, a assembleia mineral de alteração hidrotermal é composta por feldspato potássico + biotita + quartzo + sericita na alteração potássica; e sericita + quartzo + pirita + clorita \'+OU-\' fluorita \'+OU-\' carbonato na alteração sericítica. Tais assembleias podem hospedar nas rochas da Formação Santa Rosa mineralizações do tipo Intrusion Related Gold Systems. Estudos litoquímicos revelam a naturezacálcio-alcalina de alto potássio da Formação Sobreiro, com enriquecimento em elementos litófilos como K, Ba, Sr, Rb, e baixa concentração de elementos de alto potencial iônico como Nb e Ta. Esta unidade mostra rochas enriquecidas em elementos terras raras leves em relação a terras raras pesados, indicada pela razão \'(La/Yb) IND.N\' ~ 12, sem anomalias de Eu nas rochas menos evoluídas e com anomalias levemente negativas nas rochas mais evoluídas. Tais características são típicas de andesitos orogênicos e estudos comparativos revelam que as rochas da Formação Sobreiro são bastante semelhantes às de alguns arcos magmáticos mais jovens, como o Arco Eólio na região da Sicília. Isto corrobora a hipótese de que a Formação Sobreiro é relacionada a um vulcanismo associado a um evento de subducção. A Formação Santa Rosa mostra resultados mais heterogêneos. Algumas das amostras analisadas apresentam afinidade cálcio-alcalina metaluminosa, com enriquecimento em Ba, Rb e Sr semelhantes às rochas evoluídas da Formação Sobreiro. Nestas amostras são observadas anomalias negativas de nióbio e tântalo em diagramas normalizados de elementos traços, além de suaves anomalias negativas de Eu em diagramas de elementos terras raras, com enriquecimento em terras raras leves em relação aos pesados similar à Formação Sobreiro. Estas características, junto às razões de Ba/Ta > 450 e Rb/Nb > 7, mostram mais semelhanças com as rochas cálcio-alcalinas da Formação Sobreiro do que com as rochas do tipo A da Formação Santa Rosa. O outro grupo de amostras da Formação Santa Rosa apresenta um comportamento completamente diferente, sendo caracterizado por rochas alcalinas, peraluminosas, com enriquecimento em elementos de alto potencial iônico (principalmente Nb e Ta) e fortes anomalias negativas para elementos litófilos (principalmente Ba e Sr, além de CaO, P e Ti) emdiagramas normalizados de elementos traços. Em relação aos elementos terras raras, este grupo apresenta enriquecimento muito mais discreto em elementos terras raras leves em relação aos pesados, evidenciado pela razão \'(La/Yb) IND.N\' ~ 4, com forte anomalia negativa de Eu. As razões Rb/Nb < 7 indicam que estas amostras atendem a maioria dos critérios classificatórios para rochas subalcalinas do tipo A e, portanto devem ser classificadas como pertencentes à Formação Santa Rosa. Por fim, os resultados sugerem que embora agrupados somente na Formação Santa Rosa nos trabalhos anteriores, ao menos uma parte dos riolitos mostra características que apresentam associação ao vulcanismo cálcio-alcalino da Formação Sobreiro / The São Felix do Xingu region, located in the center-south region of the state of Pará - Brazil, under the Central Amazonian province of theAmazonian Craton context, presents in its surroundings extremely well preserved volcano-plutonic activities occurred during the Paleoproterozoic (1870 - 1880 Ma), where units are grouped into the Uatumã Group which is therefore divided into formations Sobreiro e Santa Rosa. These rocks are intrusive in units of the Archean basement represented by the South Pará Granite-Greenstone Terrain and by the Itacaiúnas Shear-belt; and rocks of Paleoproterozoic such as the Parauari Granite. Thus, these rocks are intruded in ~1860 Ma by A-type granites of the Velho Guilherme Intrusive Suite and covered by sedimentary rocks of the Triunfo Formation. The Sobreiro Formation is the basal unity. It is calc-alkaline, composed of volcanic and pyroclastic rocks of mainly intermediate composition, with acid components on the top of the sequence. In field study, at least two sequences of volcanic flows which vary from andesi-basalts with phenocrysts of augite and magnesium-hastginsite in the basal flows, to andesites and latites with phenocrysts of magnesium-hastginsite and plagioclase (andesine to labradorite) and finally, quartz-latites and rhyolites with phenocrysts of sodic plagioclase and potash feldspar, besides occasional quartz, are recognized. Interspersed with these lava flow rocks, pyroclastic rocks represented by mafic crystal tuffs, mafic crystal lapilli-tuffs and laminated mafic crystal tuffs occur. The Santa Rosa Formation, as described in literature nowadays, is the superior unit and represents an A-type intraplate volcanism. It is composed by volcanic, subvolcanic and pyroclastic rocks with high \'SiO IND.2\' content (>70% in most of the samples). At least three facies are identified, the first consisting of granitic porphyry and rhyolite with megacrysts of amphibole, sodic plagioclase, potash feldspar and quartz; the second of rhyolites with phenocrysts of potash feldspar and sodic plagioclase with occasional quartz; and the last of alkali-rhyolites and alkali-rhyolitic porphyries with phenocrysts of potash feldspar (orthoclase) and quartz. Hipocrystalline felsic crystal tuff, lightly welded crystal tuff with fiamme, laminated welded tuff, accretionary lapilli-tuff and vitreous tuff with glass shards represent the pyroclastic rocks associated with Santa Rosa Formation. The hydrothermal alteration mineral assemblage of the Sobreiro Formation is composed of epidote + chlorite + clinozoisite + pyrite + quartz + carbonate + albite + sericite in the propylitic alteration; sericite + chlorite +quartz + carbonate ± pyrite ± fluorite ± barite ± alloclasite ± sphalerite in the sericitic alteration; and sericite + hematite + quartz + clay minerals ± galena ± gold in the argillic alteration. In addition to evidences of alunite, the vii Sobreiro Formation may host low and high-sulfidation epithermal systems in its rocks. The Santa Rosa Formation, on the other hand, presents ahydrothermal alteration mineral assemblage composed of potash feldspar + biotite + quartz + sericite in the potassic alteration; and sericite + quartz + pyrite + sericite ± fluorite ± carbonate in the sericitic alteration. Such assemblages may host Intrusion Related Gold Systemsmineralization type into the rocks of the Santa Rosa Formation. Lithochemistry studies reveal the high potassium calc-alkaline nature for the Sobreiro Formation, with enrichment in lithophile elements such as K, Ba, Sr, Rb and low concentration of high field strength elements such as Nb and Ta. This unit shows rocks enriched in light rare earth elements in relation to heavy rare earth elements indicated by the \'(La/Yb) IND. N\' ~ 12 ratio, with absence of Eu anomalies in the less evolved and lightly negative anomalies in the most evolved rocks. Such characteristics are typical of orogenic andesites and comparative studies reveal that the Sobreiro Formation chemical characteristics are rather similar to some younger magmatic arcs, like the Aeolian Arc in the Sicily\'s region. This data corroborates with the hypothesis that the Sobreiro Formation is related to a calc-alkaline volcanism related to a subduction regime. The Santa Rosa Formation shows more heterogeneous results. Some of the analyzed samples present calc-alkaline affinity, metaluminous, with enrichment in Ba, Rb and Sr similar to the evolved rocks of the Sobreiro Formation. Such samples also present negative Nb and Ta anomalies in normalized trace elements diagrams, besides presenting light negative anomalies in normalized rare earth elements diagrams with enrichment in light rare earth elements in relation to heavy rare earth elements similar to the Sobreiro Formation. These characteristics, allied to Ba/Ta > 450 and Rb/Nb > 7 ratios, show much more similarities to the calc-alkaline rocks of the Sobreiro Formation than to the A-type rocks of the Santa Rosa Formation. The other group of samples of this unity shows a completely different behavior, being characterized by alkaline rocks, peraluminous, withenrichment in high field strength elements (mainly Nb and Ta) and strong negative anomalies for lithophile elements (mainly Ba and Sr, besides CaO, P and Ti) in normalized trace elements diagrams. In relation to rare earth elements, the Santa Rosa Formation presents much more discrete enrichment in light rare earth elements in relation to heavy rare earth elements, highlighted by the \'(La/Yb) IND.N ~ 4 ratio, with strong negative anomalies of europium. The Rb/Nb < 7 ratio indicate that these samples attend to the most of the classificatory criteria for sub-alkaline type-A rocks and, therefore must be classified as belonging to the Santa Rosa Formation. viii All things considered, the results suggest that besides grouped exclusively in the Santa Rosa Formation in the previous works, at least somepart of the rhyolites shows characteristics which presents association to the calc-alkaline volcanism of the Sobreiro Formation.
36

Caçadores Coletores na Amazônia: eles existem / Amazonian hunter-gatheres: they exist

Oliveira, Wesley Charles de 20 December 2007 (has links)
O estudo aqui proposto visa sistematizar os dados arqueológicos e etnográficos sobre sociedades de caçadores-coletores da região Amazônica, bem como os dados paleoambientais dessa mesma região, para testar e refinar modelos sobre a colonização da floresta amazônica por sociedades baseadas em uma economia de forrageiro. Este trabalho também pretende contribuir com novos dados arqueológicos fundamentados em estudos recentes na região de Carajás no estado do Pará. Atenção especial é dada ao material lítico, uma vez que essa é a evidência arqueológica mais duradoura e, portanto, a mais abundante relacionada às sociedades de caçadores-coletores da Amazônia. A viabilidade de uma ocupação humana em áreas de floresta tropical baseada em uma economia de forrageiro tem sido questionada segundo uma perspectiva de fatores limitantes, como ausência de proteína (Lathrap, 1968) ou carboidratos (Bailey, 1989). Estudos etnográficos e ecológicos na região Amazônica têm demonstrado que as generalizações feitas no passado e a limitação ambiental da floresta não procedem. Apesar disso, e do fato de termos presenciado nos últimos anos um crescente número de pesquisas na região voltadas especificamente para a questão da colonização Neotrópical por sociedades de caçadores-coletores, com geração de datações que indicam uma ocupação bem antiga, durante o Pleistoceno final e Holoceno inicial, ainda temos que gerar dados empíricos confiáveis. Além disso, devemos refinar esses modelos para que novos estudos, tanto do ponto de vista teórico, como do ponto de vista empírico, sejam aceitos pelo crivo acadêmico. / The present study is a systematization of archaeological and ethnographic data on Amazonian hunter-gatherers societies, as well as a survey of paleoenvironmental studies from the same region with the aim to test and refine models that explain the colonization of Amazon forest by societies based on foraging economy. This work also contributes to new archaeological data based on recent research in Carajás region, Pará state. Especial attention is given to lithic material, which is the most durable archaeological evidence, therefore, the most abundant cultural remain associated with Amazonian hunter-gatherer societies. The viability of human occupation in tropical forest regions based on a foraging economy has been challenged from an environmental limiting-factor perspective such as low accessibility of protein (Lathrap, 1968) or carbohydrate (Bailey, 1989) for human foragers. Ethnographic and ecological studies in the Amazon region have demonstrated that past generalizations and environmental limitations of tropical forest don't proceed. Despite that, and the fact that in the past few years we have witnessed a growing number of research in the area focused on the question of hunter-gatherers colonization of the neotropics, with the generation of a chronology that indicates the antiquity of human occupation, dating back to the terminal Pleistocene, and early Holocene, we still have to generate more robust empirical data. Furthermore, we need to refine our models, theoretically and empirically, so that the new studies are accepted by the scientific community.
37

Geoglifos, zanjas ou earthworks? Levantamento geral dos sítios arqueológicos com estruturas de terra em vala no médio rio Guaporé (RO) e análise comparada com os demais sítios no Sudoeste da Bacia Amazônica. / Geoglifos, zanjas or earthworks? Survey of archaeological sites with anthropogenic ditch structures in the Guaporé river (brazilian state of Rondonia) and comparative analysis with the other sites in southwest amazona basin

Trindade, Thiago Berlanga 06 July 2015 (has links)
Estudo sistemático de sítios com estruturas de terra em vala (mais conhecidos por \"geoglifos\") na calha direita do médio rio Guaporé, entre as cidades de São Francisco do Guaporé e Costa Marques, estado de Rondônia. Nesta região - nos limites sudoeste da floresta tropical que recobre a maior parte da bacia Amazônica - o conhecimento prévio de tais estruturas levou à prospecção e, com efeito, identificação de novos sítios a partir da análise de imagens aéreas disponibilizadas pelo programa Google Earth 5.1. Posteriormente, a recuperação de uma série de dados sobre estes sítios foi analisada de forma comparada aos demais sítios arqueológicos com estruturas de terra similares conhecidos no sudoeste da bacia Amazônica através de um SIG (Sistema de Informações Geográficas) criado com o auxílio do programa ArcGIS 10.1. Além dos dados desse levantamento e da análise cruzada entre os atributos físicos e formais dos sítios levantados (tanto através da bibliografia consultada quanto através dos novos levantamentos remotos) esta dissertação apresenta também pequeno histórico de pesquisas sobre o tema, os conceitos teóricos que norteiam o seu estudo bem como a metodologia empregada durante seu levantamento e análise. / This work presents the general survey for new archaeological sites with anthropogenic ditched earthworks (also known as \"geoglyphs\" in Brazil) founded at the right margin of the middle Guaporé river, estate of Rondonia, Brazil. In this region - at the limits of the southwestern boarder of the Tropical Rain Forest in the Amazon river basin - the preview knowledge of structures like the ones cited above lead to the discovery of new sites out of the satellite imagery recovered from Google Earth software. After the discovery of these sites, their physical and formal attributes were analyzed comparatively with similar archaeological sites founded in western amazon with the help of an GIS (Geographical Information System) created in the ArcGIS ArcGIS 10.1 software platform. Beside the data from this survey and the comparative analysis made of them, this work also presents a little summary of the research focused on the theme, the theoretical concepts and the methodology used in the survey and analysis of these archaeological sites.
38

José Veríssimo (1857-1916), intelectual amazônico: geração 1870 e a educação no Grão-Pará (1877-1891) / José Veríssimo (1857-1916), an Amazonian intellectual: the generation 1870 and education in the Grão-Pará (1877-1891)

Moraes, Felipe Tavares de 18 September 2018 (has links)
José Veríssimo foi uma figura-chave no campo intelectual paraense e brasileiro, destacandose como pensador social da história, cultura, antropologia, literatura e educação. O objetivo é investigar o fazer-se intelectual de José Veríssimo por meio das experiências literárias, políticas e educacionais, das redes de sociabilidade e da circulação em eventos internacionais, que possibilitaram o reconhecimento e a autorização do seu pensamento social e educacional sobre a sociedade e cultura amazônica; ou seja, considerar estas dimensões do fazer-se como um lugar de produção que constituiu o intelectual amazônico. A pesquisa seleciona na vasta produção do intelectual paraense, os trabalhos e a atuação em periódicos (jornais e revistas); a participação em eventos acadêmicos internacionais; como professor e diretor do Colégio Americano (1884-1890); e, na Diretoria da Instrução Pública (1889-1890), no período em que viveu no Pará (1877-1891). Este recorte justifica-se pelo silêncio bibliográfico entorno das obras históricas, etnográficas e educacionais de José Veríssimo produzidas no Pará, que estabeleceu a distinção entre a fase provincial (obras produzidas no Pará) e fase nacional (obras produzidas no Rio de Janeiro). Pelos trabalhos escritos no Rio de Janeiro foi reconhecido como um intelectual maduro, como crítico e historiador da literatura, obscurecendo etnógrafo, antropólogo e educador da realidade amazônica. O processo de modernização da Amazônica no século XIX ocorreu por uma integração nacional e uma inserção internacional. A abertura do rio Amazonas à navegação foi uma das medidas de integração do Extremo Norte do Império ao conjunto da nação, visando à garantia da sua integridade territorial e fluvial. É neste contexto que José Veríssimo produziu os seus estudos histórico-etnográficos e educacionais pautados nos postulados da política científica e na proposição de uma civilização laica e federativa conforme os cânones contestatórios e reformistas da Geração 1870. A experiência periódica na Revista Amazônica constituiu uma rede de sociabilidade com Franklin Távora, na Revista Brazileira, e Vicente e Ernesto Quesada, na Nueva Revista de Buenos Aires, e o compartilhamento de um projeto editorial que almejava a integração cultural e profissionalização do escritor latino-americano. A participação no Congresso Literário Internacional (1881), em Lisboa, agenciou os conhecimentos literários de José Veríssimo em defesa dos escritores brasileiros contra a acusação de pirataria literária (não pagamento de direitos autorais). No Congresso de Antropologia e Arqueologia Pré-Histórica (1889), em Paris, Veríssimo expôs um trabalho sobre a existência de uma antiga civilização indígena na Amazônia, socializando suas pesquisas sobre arqueologia e antropologia amazônica. A experiência educacional ocorreu em dois movimentos. Da difusão/propaganda da educação moderna na Sociedade Paraense Promotora da Instrução (1883-1884) à prática educativa no Colégio Americano (1884-1890). Da teorização sobre a prática educativa no A Educação Nacional (1890) à sua transformação em política pública na gestão como diretor da Instrução Pública no Governo Provisório Republicano (1889-1890). Estes foram os lugares do fazer-se intelectual amazônico de José Veríssimo no Pará. / José Veríssimo was a key figure in the Paraense and Brazilian intellectual field, highlighting himself as a social thinker of history, culture, anthropology, literature and education. The objective is to investigate the intellectual becoming of José Veríssimo through literary, political and educational experiences, networks of sociability and circulation in international events, which enabled the recognition and authorization of his social and educational thinking about society and Amazonian culture; that is to say, to consider these dimensions of becoming a place of production that constituted the Amazonian intellectual. The research selects in the vast production of the intellectual paraense, the works and the action in periodicals (newspapers and magazines); participation in international academic events; as professor and director of the American College (1884-1890); and in the Board of Public Instruction (18891890), during the period in which he lived in Pará (1877-1891). This clipping is justified by the bibliographic silence surrounding the historical, ethnographic and educational works of José Veríssimo produced in Pará, which established the distinction between the provincial phase (works produced in Pará) and national phase (works produced in Rio de Janeiro). For the works written in Rio de Janeiro was recognized as a \"mature\" intellectual, as a critic and historian of literature, obscuring ethnographer, anthropologist and educator of the Amazonian reality. The process of modernization of the Amazon in the nineteenth century occurred through national integration and an international insertion. The opening of the Amazon River to the navigation was one of the measures of integration of the Extreme North of the Empire to the whole of the nation, aiming at the guarantee of its territorial and fluvial integrity. It is in this context that José Veríssimo produced his historical-ethnographic and educational studies based on the postulates of scientific politics and the proposition of a laic and federative civilization according to the contestatory and reformist canons of the Generation 1870. The periodic experience in the Amazon Magazine constituted a network of sociability with Franklin Távora, in the Revista Brazileira, and Vicente and Ernesto Quesada, in the New Magazine of Buenos Aires, and the sharing of an editorial project that aimed at the cultural integration and professionalization of the Latin American writer. Participation in the International Literary Congress (1881), in Lisbon, acted the literary knowledge of José Veríssimo in defense of Brazilian writers against the charge of literary piracy (non-payment of copyright). At the Congress of Anthropology and Prehistoric Archeology (1889) in Paris, Verissimo presented a work on the existence of an ancient indigenous civilization in the Amazon, socializing his research on archeology and Amazonian anthropology. The educational experience occurred in two movements. From the diffusion / propaganda of modern education in the Society of Paraense Promoting Instruction (1883-1884) to educational practice in the American College (1884-1890). From theorizing about the educational practice in National Education (1890) to his transformation into public policy in the management as director of Public Instruction in the Republican Provisional Government (1889-1890). These were the places of becoming the Amazonian intellectual of José Veríssimo in Pará.
39

Paleomagnetism and petrogenesis of Paleoproterozoic units from the Uatumã event in the northern Amazonian Craton / Paleomagnetismo e petrogênese de unidades Paleoproterozóicas do evento Uatumã no norte do Craton Amazônico

Antonio, Paul Yves Jean 16 February 2017 (has links)
An anorogenic magmatism covered a large part (1.500.000 km2) of the Amazonian craton at ca. 1880 Ma and defined a Silicic Large Igneous Province (SLIP) called the Uatumã event. The aim of this work is to study the paleomagnetism and petrology of these rocks to define the space-time framework of the Uatumã event and to try to elucidate the Amazonian craton evolution during the Columbia supercontinent amalgamation. Two regions were selected in the southwestern Amazonian craton (Pará) for sampling: (1) The Tucumã area where 16 felsic dikes, 7 mafic dikes, a gabbroic dike and 3 sites of the Archean basement were collected, and (2) the São Felix do Xingu area where, 7 sites of rhyolitic lava flows, 2 sites of ignimbrites, a felsic dike and a volcanic breccia belonging to the Santa Rosa Formation were sampled, and also 6 sites of the Sobreiro Formation (volcanoclastic rocks, andesitic) and one felsic dike of the Velho Guilherme Suite were collected. Petrology of the felsic dikes of Tucumã (1880.9 ± 6.7 Ma U-Pb zrn) showed that they represent the dike swarm associated with the Santa Rosa volcanic Formation. The remanent magnetization of the felsic dikes is carried by PSD magnetite and hematite. This hematite is syn- to post magmatic derived from hydrothermal fluids. Magnetic mineralogy can be used as a proxy to quantify the hydrothermal alteration. AF, thermal, LTD + AF and LTD + thermal demagnetizations show a northwest direction with a positive inclination (component A), whose site mean directions gives a paleomagnetic pole located at 52.9°S, 76.4°E, A95= 10.4 °, K= 13.52). However, this component seems to represent a remagnetization, probabily occurred at Neoproterozoic times. Another magnetic component (named component B) was also isolated for these rocks, and it was associated to a Mesozoic regional remagnetization related to the Central Atlantic Magmatic Province (CAMP). Yet, a third southwestern direction with low positive inclination (component C) was also isolated for some sites. This component was interpreted to be related with the ca. 1760 Ma Velho Guilherme magmatic intrusion. The best paleomagnetic results were obtained in the São Felix do Xingu area. Two new primary paleomagnetic poles have been determined: (i) SF1 pole (319.7°E, 24.7°S, N= 10; A95= 16.9 °) was obtained for andesites and rhyolites dated to 1877.4 ± 4.3 Ma (U-Pb zrn, LA-ICPMS), and its primary origin is confirmed by an inverse baked contact test (> 1853 Ma). Petrography shows that the magnetic mineralogy of this component is hematite formed by hydrothermal fluids syn- to post magmatic. (Ii) SF2 pole (220.1°E, 31.1°N, N= 15 ° A95= 9.7 °) was determined by the remanent magnetization of the felsic dike of the Velho Guilherme Suite but also as secondary magnetizations in samples of the Santa Rosa and Sobreiro Formations. An age of 1853.7 ± 6.2 Ma (U-Pb zrn, LA-ICPMS) is calculated for the felsic dike carrying SF2, whose primary origin is confirmed by a positive baked contact test. The SF1 and SF2 poles have a significant difference in angular distance, for a time interval of only ~25 Ma. Similar coeval paleomagnetic discrepancies were observed for other cratons (India, Superior (Laurentia), Slave (Laurentia), Kalahari, Baltica and Siberia), which can be explained by a True Polar Wander (TPW) event at ca. 1880 1860 Ma. This period is marked by a high mantle activity, which results in the amalgamation of the Columbia supercontinent, formed at ca. 1850 1800 Ma. Amalgamation of supercontinent may cause the formation of superplume and thermal insulation which can disturb mass distribution in mantle and alter the inertial gravity tensor of the Earth. A True Polar Wander (TPW) event may thus have taken place, which will move the cratons and the superplumes towards the equator. These conditions may be related to a reorganization of the whole mantle following a global magmatic quiescence between 2400 and 2200 Ma. / Um grande magmatismo intraplaca cobriu várias áreas (1.500.000 km2) do Cráton Amazônico há 1880 Ma, o qual define uma grande província ígnea (SLIP) chamada coletivamente de \"evento Uatumã\". O objetivo deste trabalho é estudar o paleomagnetismo e a petrologia dessas rochas para definir o contexto espaço-temporal do evento Uatumã e a posição do cráton Amazônico dentro do Supercontinente Columbia. Duas áreas de estudo foram escolhidas para a amostragem, localizadas no sudoeste do cráton Amazônico (Pará): (1) A região de Tucumã, onde 16 diques félsicos, 7 diques máficos, um dique de gabro e 3 sítios da granodioritos do embasamento Arqueano foram coletadas. (2) A região de São Felix do Xingu, onde 7 sitios de lavas riolíticas, 2 sitios de ignimbritos, um dique felsico e um de brechas vulcânicas da Formação Santa Rosa foram amostrados. Seis sitios da Formação Sobreiro (rochas vulcanoclásticas andesíticas) e um dique felsico da Suite Velho Guilherme foram também coletados. O estudo petrológico em amostras dos diques felsicos de Tucumã (1880.9 ± 6.7 Ma U-Pb zrn) mostra que eles representam um sistema de siques associado à Formação vulcânica Santa Rosa. A magnetização remanente dos diques felsicos é portada por magnetita PSD e hematita. A hematita é sin- a pós-magmática e a mineralogia magnética pode ser usada para quantificar esta alteração hidrothermal. Desmagnetizações AF, térmica, LTD + AF e LTD + térmica mostram uma componente característica com direção noroeste e inclinação positiva (Componente A) para amostras de 16 sítios, cuja direção média é Dm= 330.5, Im= 27.9 (N= 16, 95= 11.4, R= 14.7, k= 11.47). O pólo paleomagnético calculado com a média dos PGVs está localizado em 52.9°S, 76.4°E (A95= 10.4°, K= 13.52). Entretanto, esta componente parece ser decorrente de uma remagnetização, provavelmente ocorrida durante o final do Neoproterozoico. Outra componente (chamada de Componente B) foi também isolada para estas rochas, a qual foi associada a uma remagnetização regional ocorrida durante a formação da Província Magmática do Atlântico Central (PMAC). Ainda, uma Terceira componente (C), representada por direções sudoeste e inclinações positivas baixas foi isolada para amostras de alguns sítios. Esta componente foi interpretada como sendo relacionada ao evento magmático da Suíte Intrusiva Velho Guilherme com idade de ~1860 Ma. Os melhores resultados, entretanto, foram obtidos para a região de São Felix do Xingu. Dois novos polos paleomagnéticos, considerados de origem primária, foram encontrados para o Craton Amazônico: O polo SF1 (319.7°E; 24.7°S; N= 10; A95= 16.9°) foi obtido para rochas félsicas e andesíticas, as quais foram datadas em 1877.4 ± 4.3 Ma (U-Pb zrn, LA-ICP-MS), sendo que sua origem primária é embasada em um teste de contato cozido inverso. A investigação petrográfica mostra que o portador magnético desta componente é atribuído à hematita, formada por processos hidrotermais tardi- a pós-magmáticos. O polo SF2 (220.1°E; 31.1°S; N= 15; A95= 9.7°) foi determinado para a componente de magnetização revelada para o dique da Suíte Velho Guilherme, Esta componente é também encontrada como componente secundária em amostras das formações Santa Rosa e Sobreiro, além de algumas amostras de sítios coletados na região de Tucumã (Componente C). Uma idade de 1853.7 ± 6.2 Ma (U-Pb zrn, LA-ICP-MS) foi atribuída à componente SF2 e sua origem primária é confirmada pelo teste de contato cozido positivo realizado para este dique. Os polos SF1 e SF2 são bem discrepantes, embora a diferença de idade destes polos seja de apenas 25 Ma. Resultados similares têm sido obtidos para polos de mesma idade de outros blocos cratônicos (India, Superior (Laurentia), Slave (Laurentia), Kalahari, Baltica e Sibéria), os quais podem ser explicados por um evento de deriva polar verdadeira (DPV) ocorrido nesta época, em decorrência de uma reorganização do Manto. Esta época (1880 Ma) é marcada por uma alta atividade do Manto, a qual culminou com a formação do Supercontinente Columbia, por volta de 1850 1800 Ma. A formação de superplumas e o isolamento térmico causado pela consequente formação do Columbia podem ter sido causas de perturbações de densidades que alteraram o tensor inercial da Terra e, consequentemente, um evento de DPV pode ter deslocado os continente e as superplumas para a região do equador. Estas condições podem estar ligadas a uma inteira reorganização mantélica que seguiu um período de pouca atividade magmática, ocorrido entre 2400 e 2200 Ma.
40

Metabolismo de carboidratos da espécie amazônica Senna reticulata sob cultivo em alto CO2 / Carbohydrate metabolism of the amazonian tree Senna reticulata under elevated CO2

Arenque, Bruna Cersózimo 01 June 2010 (has links)
Plantas típicas de regiões alagáveis tendem a apresentar diversas estratégias morfológicas e fisiológicas a fim de otimizar as chances de sobrevivência nestes ambientes. Um dos principais mecanismos, porém menos estudados, é a plasticidade encontrada no metabolismo de carboidratos que está diretamente ligado a alta demanda energética inerente a estes locais. Senna reticulata (Leguminosae) é uma espécie pioneira típica de planícies sujeitas ao regime anual de inundação da Amazônia Central, considerada uma das mais eficientes colonizadoras destes ambientes, além de extremamente tolerante ao alagamento. Neste trabalho, pela primeira vez foram caracterizados os padrões de reserva e de mobilização de açúcares desta espécie no período que corresponde ao seu estabelecimento no início da sua primeira fase terrestre. Adicionalmente o efeito da elevada concentração de gás carbônico foi verificada cultivando-se as plantas em câmaras de topo aberto (OTCs) em concentrações de CO2 ambiente (~380 &#181;mol) e elevado (~760 &#181;mol). Foram realizadas coletas destrutivas para análises de conteúdo de carboidratos não estruturais ao longo de 90 dias e ao longo de 24 horas. Foi verificado que S. reticulata possui altos níveis de amido foliar indicando que essa reserva pode estar diretamente relacionada a estratégia de constante produções de novas folhas que esta espécie apresenta. As razões sacarose:monossacarídeos se apresentaram altas em todos os órgãos analisados especialmente na raiz indicando que esta espécie pode apresentar estratégias metabólicas relacionadas também a estação seca pois além da sacarose poder ser utilizada como principal substrato na formação de raízes adventícias em condições de alagamento, também pode ser útil na regulação osmótica da raiz em locais com solos que apresentam baixa disponibilidade hídrica. A elevada concentração de gás carbônico promoveu um aumento significativo das reservas de amido na folha e no caule além de diminuir a taxa de degradação de amido transitório durante o período noturno. As concentrações de açúcares solúveis (glicose, frutose e sacarose) apresentaram tendência de diminuição sob condições de atmosfera enriquecida provavelmente devido à maior utilização dos mesmos para o crescimento da raiz. Este conjunto de respostas indica que essa espécie responde de forma positiva a elevada concentração de gás carbônico utilizando-se de possíveis mecanismos que diminuem a sinalização mediada por açúcares como, por exemplo, a habilidade de aumentar a capacidade de seus drenos já existentes, promovendo a mobilização do excesso de carboidratos para reservas e crescimento. / Plants of floodplains tend to show many morphological and physiological strategies to get higher survival rates in this places. One of them but with received less attention is the plasticity showed by carbohydrate metabolism that is directly linked to high energy demand at this sites. Senna reticulata (Leguminosae) is a pioneer tree which is common in floodplains sites submitted to an annual pulse of flooding at Central Amazonian and one of the most efficient colonizers at this sites besides extremely flooding tolerant. In this work by the first time was made the characterization about reserves and mobilizations patterns of sugars on the time range that corresponding to the establishment at the initial first terrestrial phase. Additionally, the effect of high CO2 was checked by growing plants in Open-Top-Chambers (OTC´s) with ambient (~380 &#181;mol) and elevated (~760 &#181;mol) CO2 concentrations. It was made systematic harvests along periods of 24 hours and 90 days to determinate the carbohydrate non-structural content. It was founded that S. reticulata had higher levels of starch in leaves showing evidences that this reserve is directly linked with constantly production of new leaves strategy. The ratio sucrose:monosaccharides was high in all organs but specially in roots showing evidences that this specie has metabolic strategies also related with drought periods because besides sucrose could be used as the aim substrate to adventitious root formation at flooding conditions and can be useful too on the osmotic regulation of roots in sites with low moisture content soil. The high levels of carbon dioxide promote significative increase of starch in leaves and stem besides decrease the degradation rate of transitory starch in leaves in the dark period. The levels of soluble sugars (glucose, frutose and sucrose) showed tendency of decrease under high CO2 conditions probably due to higher use in root growth. This set of answers evidence that this tree has positively response to high CO2 useful by possible mechanisms that decrease the signaling through sugars like for example the big abiliity of increase capacity of preexistents sinks to promoting the surplus carbohydrates mobilization to reserves and growth.

Page generated in 0.0462 seconds