Spelling suggestions: "subject:"catéteres"" "subject:"masséteres""
31 |
Nutrição parenteral como fator de risco para infecção relacionada a cateter venoso centralBeghetto, Mariur Gomes January 2003 (has links)
O uso de cateteres venosos centrais (CVC) para fins diagnósticos e terapêuticos está incorporado à prática médica diária. Complicações sérias, com elevada morbidade e mortalidade, como a sepse, estão associadas a este procedimento. O diagnóstico das infecções relacionadas a cateter é fundamentado em sinais clínicos e laboratoriais. Os fatores de risco para infecção devem ser considerados por ocasião da utilização de CVC e estão relacionados ao paciente, ao cateter, ao tipo de solução administrada, ao profissional que manipula o cateter e ao agente etiológico. A identificação destes fatores permite a intervenção precoce sobre os mesmos e o manejo adequado do CVC e das complicações clínicas relacionadas. / The use of central venous catheters (CVC) for diagnosis and treatment is common in the medical practice. This procedure is associated with severe complications that present high morbidity and mortality rates, such as sepsis. The diagnosis of catheter-related infections is based on clinical signs and laboratorial confirmation through semi-quantitative or quantitative culture of the catheter tip. The risk factors for infection should be considered when using CVC. These factors may be related to the patient, to the catheter, to the type of solution administered, to the professional who handles the catheter and to the etiological agent. The identification of these factors will early intervention and ensure adequate management of CVC- related complications.
|
32 |
Nutrição parenteral como fator de risco para infecção relacionada a cateter venoso centralBeghetto, Mariur Gomes January 2003 (has links)
O uso de cateteres venosos centrais (CVC) para fins diagnósticos e terapêuticos está incorporado à prática médica diária. Complicações sérias, com elevada morbidade e mortalidade, como a sepse, estão associadas a este procedimento. O diagnóstico das infecções relacionadas a cateter é fundamentado em sinais clínicos e laboratoriais. Os fatores de risco para infecção devem ser considerados por ocasião da utilização de CVC e estão relacionados ao paciente, ao cateter, ao tipo de solução administrada, ao profissional que manipula o cateter e ao agente etiológico. A identificação destes fatores permite a intervenção precoce sobre os mesmos e o manejo adequado do CVC e das complicações clínicas relacionadas. / The use of central venous catheters (CVC) for diagnosis and treatment is common in the medical practice. This procedure is associated with severe complications that present high morbidity and mortality rates, such as sepsis. The diagnosis of catheter-related infections is based on clinical signs and laboratorial confirmation through semi-quantitative or quantitative culture of the catheter tip. The risk factors for infection should be considered when using CVC. These factors may be related to the patient, to the catheter, to the type of solution administered, to the professional who handles the catheter and to the etiological agent. The identification of these factors will early intervention and ensure adequate management of CVC- related complications.
|
33 |
Nutrição parenteral como fator de risco para infecção relacionada a cateter venoso centralBeghetto, Mariur Gomes January 2003 (has links)
O uso de cateteres venosos centrais (CVC) para fins diagnósticos e terapêuticos está incorporado à prática médica diária. Complicações sérias, com elevada morbidade e mortalidade, como a sepse, estão associadas a este procedimento. O diagnóstico das infecções relacionadas a cateter é fundamentado em sinais clínicos e laboratoriais. Os fatores de risco para infecção devem ser considerados por ocasião da utilização de CVC e estão relacionados ao paciente, ao cateter, ao tipo de solução administrada, ao profissional que manipula o cateter e ao agente etiológico. A identificação destes fatores permite a intervenção precoce sobre os mesmos e o manejo adequado do CVC e das complicações clínicas relacionadas. / The use of central venous catheters (CVC) for diagnosis and treatment is common in the medical practice. This procedure is associated with severe complications that present high morbidity and mortality rates, such as sepsis. The diagnosis of catheter-related infections is based on clinical signs and laboratorial confirmation through semi-quantitative or quantitative culture of the catheter tip. The risk factors for infection should be considered when using CVC. These factors may be related to the patient, to the catheter, to the type of solution administered, to the professional who handles the catheter and to the etiological agent. The identification of these factors will early intervention and ensure adequate management of CVC- related complications.
|
34 |
"Acesso venoso central para hemodiálise: avaliação prospectiva da ocorrência de complicações" / Central venous access for hemodialysis: prospective evaluation of complications.Viviane Ferreira 08 July 2005 (has links)
As complicações de pacientes com insuficiência renal crônica submetidos ao tratamento hemodialítico representam desafios para os profissionais de saúde. A variabilidade de fatores de risco que predispõem a essas complicações têm sido, freqüentemente, investigada na literatura científica. Nesse sentido, objetivou-se descrever as complicações locais e sistêmicas dos pacientes com insuficiência renal crônica a partir da implantação do cateter temporário de duplo lúmen para hemodiálise até sua retirada definitiva. Trata-se de um estudo de segmento que avaliou prospectivamente os pacientes da implantação do cateter até sua retirada definitiva. Para o estabelecimento do grupo estudado foi considerado um período de seis meses consecutivos de julho a dezembro de 2003. Assim, após a aprovação do Comitê de Ética em pesquisa procedeu-se a coleta dos dados. Para análise dos resultados realizou-se a codificação das variáveis no banco de dados do programa Microsoft Excel mediante dupla digitação, e, utilizou-se o programa Software Statistical Package for Social Sciences, versão 10.0 na análise estatística. Dos 64 pacientes avaliados 38 (59,4%) eram do sexo masculino, 20 (31,2%) tinham como causa provável da insuficiência renal a nefroesclerose hipertensiva, e, 35 (54,7%) implantaram o cateter devido à necessidade do tratamento hemodialítico imediato. Totalizou-se no período 145 cateteres implantados, 29 (45,3%) dos pacientes tiveram implantes únicos, 98 (67,6%) dos acessos foram a veia jugular interna direita, 40 (27,6%) das trocas dos cateteres foram devido a febre. O tempo médio de permanência dos cateteres foi de 30 dias. A complicação local mais freqüente em 41 (64%) dos pacientes foi o funcionamento inadequado do cateter com 26 dias de média para a ocorrência, e, a complicação sistêmica mais freqüente em 24 (37,5%) foi a febre com 34 dias de média para sua ocorrência, 27 (42,2%) dos pacientes apresentaram infecção do sítio de inserção, e, 30 (47%) infecção da corrente sanguínea. O Staphylococcus aureus foi o microrganismo mais isolado em 10 (33,4%) das hemoculturas. Observou-se que 45 (70,4%) dos pacientes retiraram definitivamente o cateter devido à punção da fístula arteriovenosa. O estudo apontou aspectos preocupantes, dentre eles, o tempo de permanência do cateter, que expõe sobremaneira o paciente a diferentes complicações, em especial, a infecção. A confecção da fístula arteriovenosa representa uma importante alternativa que contrapõe o uso do cateter temporário. / Complications in chronic renal insufficiency patients under dialysis treatment represent important challenges to health professionals. The variety of risk factors predisposing towards these complications have frequently been discussed in scientific literature. Thus, this study aimed to describe the local and systemic complications of chronic renal insufficiency patients who were using a temporary double-lumen catheter for hemodialysis treatment, until its final withdrawal. A segment research prospectively studied patients from the moment the catheter was inserted until its final withdrawal. A period of six consecutive months, from July to December 2003, was considered to determine the group of patients ti be studied. Thus, after ethical approval, data were collected through interviews, clinical exams and patient record evaluation. For the result analysis, the variables were coded in a database through double data entry in Microsoft Excel and Software Statistical Package Social Sciences, version 10.0 was used for statistical analysis. 38 (59.4%) of the 64 patients were men, 20 (31.2%) showed hypertensive nephrosclerosis as the probable cause of insufficiency renal and 35 (54.7%) inserted the catheter due to the need for immediate hemodialysis treatment. 145 catheters were inserted during the period, 29 (45.3%) of which were single implants and the right internal jugular vein was the access in 98 cases (67.6%). Average catheter permanence time was 30 days. Catheters were substituted in 40 cases (27.6%) due to fever. The most frequent local complication was inadequate functioning in 41 (64%) cases, with an average occurrence of 26 days, while the most frequent systemic complication was fever in 24 cases (37.5%), with an average occurrence of 34 days. Infection of the insertion site occurred in 27 (42.2%) cases and infection of the blood flow associated with the catheter in 30 (49%) cases. Sthaphylococos aureus was the most frequently isolated microorganism in 10 (33.4%) blood cultures. 45 (70.4%) final catheter withdrawals were due to arterio-venous fistula puncture. This analysis revealed various preoccupying aspects, including the catheter permanence time, which highly exposes the patient to different complications, particularly infection.
|
35 |
Práticas de enfermagem na inserção, manutenção e remoção do cateter central de inserção periférica em neonatosRangel, Regiane Josy Mediote 05 December 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-29T15:38:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1
tese_6014_dissertação Regiane Rangel- mestrado enfermagem.pdf: 1219132 bytes, checksum: 553a123acff77348acef8827792df1e5 (MD5)
Previous issue date: 2013-12-05 / Uma alternativa de acesso venoso estável, eficaz e muito utilizada em recémnascido
(RN) criticamente enfermos na Unidade de Terapia Intensiva (UTIN) é o
Cateter Central de Inserção Periférica (PICC). Trata-se de um cateter longo e
flexível, inserido através de uma veia periférica que progride até o terço distal da
veia cava superior ou veia cava inferior, adquirindo assim propriedade de acesso
venoso central. Objetivo: avaliar as práticas de enfermagem na inserção,
manutenção e remoção do PICC em RN. Metodologia: Estudo correlacional
descritivo transversal retrospectivo. Os dados foram coletados dos prontuários e
ficha de acompanhamento do PICC em RN da UTIN de um Hospital Universitário,
referentes aos anos de 2009 a 2012. Foram critérios de exclusão: os RN
admitidos provenientes de outra instituição com o cateter já inserido; os
transferidos para outra instituição com o cateter instalado; os que evoluíram a
óbito enquanto usavam o cateter; os que tiveram a inserção do PICC por outro
profissional, não enfermeiro. Foram realizadas análises descritivas, o teste t de
student, qui-quadrado e ANOVA. O nível de significância adotado foi de 5%.
Resultados: a população do estudo foi constituída de 137 RN, principalmente
prematuros (67,9%), muito baixo peso (35%) e extremo baixo peso (32,1%). Para
a inserção do PICC foram utilizados cateteres 1.9 Fr monolumen de silicone
(88,3%) em veias cefálica (41,6%) e basílica (32,1%). O posicionamento inicial da
ponta do cateter foi central em 60,6%, principalmente em veia cava superior
(34,3%). Ocorreram complicações em 53,3% dos PICC, e as mais comuns foram
a obstrução (13,1%), Infitração e/ou extravasamento (12,4%) e exteriorização
acidental (8,8%). A média de permanência do PICC foi de 10,5 dias, removidos
principalmente por término de terapia (60,3%) e infiltração ou extravasamento
(12,5%). O tempo de permanência do cateter foi influenciado pela posição de
ponta não central (p = 0,001), complicações (p = 0,014) e remoção não eletiva (p
= 0,005). Conclusão: Este estudo proporcionou o conhecimento acerca do
estado do uso do PICC e da população que o recebeu na unidade pesquisada. As
características encontradas são similares às relatadas na literatura, entretanto
destacaram-se o mau posicionamento inicial da ponta do cateter e o número de
complicações que determinaram a remoção não eletiva do PICC, demonstrando a
necessidade de elaboração de protocolos e rotinas, bem como a realização de
programa de intervenção educativa, com vista a garantir a segurança do paciente
e a qualidade da assistência de enfermagem aos RN. / A stable and efficient venous access alternative for clinically ill newborns at the
Neonatal Intensive Care Unit (NICU) that is frequently used it the Peripherally
Inserted Central Catheter (PICC). This is a long and flexible catheter, which is
inserted through a peripheral vein progressing to the distal third of the superior
cava vein, or the inferior cava vein, acquiring central venous access propertie.
Objective: To evaluate the Nursing practices at the insertion, maintenance and
removal of the PICC in NBs. Methodology: This is a retrospective transversal
descriptive correlational study. Data was collected from the charts and follow-up
cards for the PICC in NBs, at the NICU of a University Hospital in the years of
2009, 2011, and 2012. The exclusion criteria were: NBs admited after referral from
another institution, with the catheter already inserted; NBs transferred to another
institution with catheter already inserted; NBs who have died while using the
catheter; NBs who have had the insertion of the PICC done by another
professional, and not the Nurse. Descriptive analyses were done, using t Student
test, Qui-square test and ANOVA. The significance level adopted was that of 5%.
Results: The population of the study was constituted by 137 NB, mainly
premature (67.9%), with very low weight (35%), and extreme low weight (32.1%).
For the insertion of the PICC, 1.9 Fr silicon monolumen catheters (88.3%) were
used, in the cephalic (41.6%) and the basilic (32.1%) veins. The initial positioning
of the catheter's tip was central in 60.6% of the cases, most frequently in the
superior cava vein (34.3%). There were complications in 53.3% of the PICCs, and
the most common of those were; obstruction (13.1%), infiltration and/or overflow
(12.4%), and the accidental exteriorization (8.8%). The average permanence of
the PICC was of 10.5 days, most commonly removed because of the end of
therapy (60.3%), and infiltration or overflow (12.5%). The catheter's permanece
time was influenced by the non-central positioning of the tip (p=0.001),
complications (p=0.014), and the non-elective removal (p=0.005). Conclusion:
This study offered knowledge about the state of the use of the PICC and the
population that has received it in the healthcare unit studied. The characteristics
found are similar to the ones described in the literature, although the initial
malpositioning of the tip of the catheter, as well as the number of complications
that determined the non-elective removal of the PICC, were highlighted, showing
the need for the creation of protocols and routines, as well as educative
intervention programs, in order to guarantee the patient's safety, and the quality of
the assistance in NB Nursing care.
|
36 |
Revestimento antibiofilme para superfícies de dispositivos médico-hospitalaresLeme, Annelisa Farah Silva Paes 14 February 2014 (has links)
Submitted by Renata Lopes (renatasil82@gmail.com) on 2018-09-04T11:52:25Z
No. of bitstreams: 1
annelisafarahsilvapaesleme.pdf: 3714457 bytes, checksum: 04f67b418a9032046d649343f4ef5330 (MD5) / Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2018-09-04T13:18:39Z (GMT) No. of bitstreams: 1
annelisafarahsilvapaesleme.pdf: 3714457 bytes, checksum: 04f67b418a9032046d649343f4ef5330 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-09-04T13:18:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1
annelisafarahsilvapaesleme.pdf: 3714457 bytes, checksum: 04f67b418a9032046d649343f4ef5330 (MD5)
Previous issue date: 2014-02-14 / CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Biofilmes associados a dispositivos médicos são responsáveis por 85% das infecções de corrente sanguínea relacionadas a catéteres (ICSRC). O objetivo deste trabalho foi testar duas formulações, como revestimento para catéteres venosos centrais (CVC), as quais tiveram a eficácia antimicrobiana e antiaderente avaliadas in vitro e a eficácia e biocompatibilidade, in vivo. A atividade antimicrobiana foi determinada por método turbidimétrico e a concentração inibitória mínima (CIM) foi estabelecida. A microscopia eletrônica de varredura (MEV) avaliou a propriedade antiaderente dos CVC revestidos com a formulação 1 (CVC-R1) e formulação 2 (CVC-R2), comparados aos não revestidos (CVC-NR). Implantes subcutâneos foram inseridos na área dorsal de ratos. O primeiro ensaio compreendeu análises hematológicas e microbiológicas (hemocultura e colonização das superfícies de CVC), a fim de avaliar a eficácia dos revestimentos. A biocompatibilidade foi avaliada no segundo ensaio pela observação das reações inflamatórias após 7 e 21 dias. Ambas formulações apresentaram atividade antimicrobiana frente a todas as cepas testadas. A desagregação do biofilme, com redução significativa da aderência microbiana, foi observada em ambos CVC revestidos. In vivo, foi observada maior eficácia antibiofilme de CVC-R2, com redução da colonização por Staphylococcus aureus ATCC 25923. As reações teciduais provocadas por CVC-R1 e CVC-R2 foram mais pronunciadas inicialmente, contudo, ao longo do experimento, se tornaram estatisticamente semelhantes às do CVC-NR. Ambas as formulações foram biocompatíveis, com maior velocidade de reparo tecidual no grupo CVC-R2. O uso de CVC- R1 e, especialmente de CVC-R2, pode diminuir a incidência de ICSRC. Acredita-se que CVC-R2 apresenta potencial para ser testado clinicamente. / Device-associated biofilms are responsible for 85% of catheter-related bloodstream infections (CRBSI). The aim of this study was investigate two formulations, as central venous catheters (CVC) coating, which were submitted to in vitro evaluation of antimicrobial and anti-adherent efficacy and in vivo evaluation of efficacy and biocompatibility. The antimicrobial activity was assessed by turbidimetric method and the minimum inhibitory concentration (MIC) was determined. The scanning electron microscopy (SEM) was used to assess the anti-adherent property of CVC coated with formulation 1 (CVC-R1) and formulation 2 (CVC-R2), in comparison to uncoated CVC fragments (CVC-NR). Subcutaneous implants were inserted into the dorsal area of rats. The first assay consisted in hematological and microbiological analysis (hemoculture and CVC surfaces colonization) in order to evaluate the coatings effectiveness. The second assay evaluated the biocompatibility by the observation of inflammatory reactions after 7 and 21 days. Both formulations showed antimicrobial activity against all tested strains. The biofilm disaggregation, with reduction in microbial adherence, was noted in coated catheters. In vivo results showed greater antibiofilm efficacy of CVC-R2 since a reduction of Staphylococcus aureus ATCC 25923 colonization was observed. The tissue reactions of CVC-R1 and CVC-R2 groups were initially more pronounced, however, throughout the experiment, the histological parameters have become statistically similar those found in CVC-NR group. Both formulations were biocompatible and a higher speed of tissue repair in CVC-R2 group was noted. The use of CVC- R1, and especially of CVC-R2, may reduce the development of CRBSI, and thereby, CVC-R2 have potential to be clinically tested.
|
37 |
Medidas de bioseguridad en la curación del catéter venoso central por enfermeros de emergencia del Hospital Nacional Daniel Alcides Carrión Callao - 2017Miranda Contreras, Beatriz January 2018 (has links)
Publicación a texto completo no autorizada por el autor / Determina las medidas de bioseguridad que aplican los profesionales de enfermería en la curación del catéter venoso central. Es un estudio de nivel aplicativo, tipo cuantitativo, método descriptivo de corte transversal. La población está conformada por 20 enfermeros mediante la técnica de observación y la aplicación de la lista de cotejo, previo consentimiento informado. Del 100 % (20), solo 75% aplica las medidas de bioseguridad en la curación del catéter venoso central. Antes del procedimiento 60% aplica y 40% no aplica; durante el procedimiento 20% aplica y 80% no aplica y después del procedimiento 10% aplica y 90% no aplica. Los aspectos que aplican 90% realizan la higiene de manos, 90% la antisepsia de la piel, iniciándose sobre el sitio de inserción del catéter, la zona de unión catéter – piel y la piel adyacente utilizando una gasa estéril impregnada con el antiséptico de elección, y 75% realiza lavado de manos según guía técnica (RM 225-2016); mientras que los aspectos que no aplican 10% no cuentan con el material necesario para la eliminación de desechos biocontaminados, 10% omite realizar la antisepsia de la piel que se inicia sobre la inserción del catéter, así como realizar el lavado de manos según guía técnica (RM 225-2016). / Trabajo académico
|
38 |
Diferença do volume presente e requerido de solução para manutenção do cateter venoso central totalmente implantado e fatores associadosGomes, Alexei Rodrigues January 2013 (has links)
Submitted by Fabiana Gonçalves Pinto (benf@ndc.uff.br) on 2015-12-02T14:01:04Z
No. of bitstreams: 1
Alexei Rodrigues Gomes.pdf: 964184 bytes, checksum: d5767e205b935a48ac631790d805cce5 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-12-02T14:01:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Alexei Rodrigues Gomes.pdf: 964184 bytes, checksum: d5767e205b935a48ac631790d805cce5 (MD5)
Previous issue date: 2013 / Mestrado Profissional em Enfermagem Assistencial / Introdução: a incidência do câncer cresce no Brasil e no mundo, devido, entre outros fatores, ao aumento da expectativa de vida. A maioria dos tratamentos medicamentosos
indicados para os diversos tipos de doenças neoplásicas são feitos por via endovenosa. Para o tempo longo do tratamento, as irritabilidades endoteliais e os danos causados em caso de
extravasamento para a região subcutânea, geralmente, é indicada a implantação de cateteres venosos centrais. Estes necessitam ser mantidos pérvios e geralmente usa-se solução fisiológica a 0,9 % com heparina (solução heparinizada) para isto. Observa-se que,
na prática diária das instituições que manipulam tais dispositivos, há uma discrepância no que tange ao volume de líquidos a serem introduzidos no interior destes. Assim, este estudo foi norteado pelo seguinte questionamento: qual a quantidade de solução adequada
para manutenção do Cateter Venoso Central Totalmente Implantado, tendo em vista as especificidades do cateter e do usuário? Objetivos: verificar a diferença do volume que se usa e o que deveria ser usado para a manutenção desse cateter e que fatores estão
associados a essa diferença. Metodologia: pesquisa com abordagem quantitativa descritiva realizada na Unidade I do Instituto Nacional do Câncer, sendo acompanhadas 69
implantações, realizadas por 5 cirurgiões. Para coleta de dados, utilizou-se formulário para levantamento das características do cateter; aplicação de formulário para identificação de dados referentes ao usuário, cirurgião e o procedimento propriamente dito; e formulário de
observação não participante. Para os dados referentes à caracterização dos cateteres, elaborou-se uma tabela com tamanhos e respectivos volumes de prime; para o formulário aplicado aos cirurgiões foram elaboradas planilhas com dados para favorecer a análise
estatística juntamente com os dados da observação a não participantes e aplicou-se o teste não paramétrico U de Mann Whitney. Resultados: foram encontradas variações entre
0,285 ml a 1,00 ml de volume necessário para o preenchimento do mesmo. A diferença média de volume em mililitros que se usa e que deveriam ser usados foi de cerca de 0,7 ml, tanto para pacientes infantis, quanto para adultos. Conclusão: a quantidade de solução
adequada para a manutenção do cateter variou de acordo com o biótipo do usuário e as características dos cateteres, entre outros. Elaboraram-se tabelas com os volumes necessários para preenchimento dos cateteres, levando em consideração os tamanhos e diâmetros dos mesmos / Introduction: The incidence of cancer grows in Brazil and in the world, due, among other factors, to the increase in life expectancy. Most drug treatments indicated for the various types of neoplasic diseases are made intravenously. For the long duration of treatment, endothelial irritabilities, damage in case of leakage into the subcutaneous region are the usual indications for the implantat of central venous catheters. These need to be maintained patent, and generally up to 0.9% saline solution with heparin (heparin solution) is used for this. It is observed that in the daily practice of the institutions that handle such devices, there is a discrepancy with respect to the volume of liquid to be introduced into these. Thus, this study was guided by the following question: What is the appropriate amount of solution to maintain the Totally Implanted Central Venous Catheter in face of the
catheter’s and patient’s specificities? Objectives: To investigate the difference of volume that is used and what should be used for the maintenance of the catheter, and what are the factors related to this difference. Methodology: A quantitative descriptive Survey carried out in Unit I of the National Cancer Institute, following 69 insertions performed by 5 surgeons. For data collection, a form was used to assess the catheter’s characteristics, a form to identify data about the user, the surgeon and the procedure itself; and a form for
non-participant observation. A table with the sizes and the volume of prime is presented. Worksheets with data about the surgeons was created to prompt the statistical analysis, as well as data of non-participating observation. The nonparametric Mann-Whitney U test
was applied. Results: Variations between 0.285 ml to 1.00 ml of volume were found to be required to fill the catheter. The average difference in volume that is used and that which should be used was of about 0.7 ml for both children and adult patients. Conclusion: The appropriate amount of solution to maintain the catheter varied depending on the biotype of the patient and the features of the catheters. Tables were prepared with the data about the
required volumes to fill the catheter, taking into account their size and diameter
|
39 |
Quantification of Arrhythmogenic Substrate in High-Density Local Activation MapsRuipérez Campillo, Samuel 17 January 2025 (has links)
Tesis por compendio / [ES] Las arritmias, en particular la fibrilación auricular (FA) y la taquicardia ventricular (TV), contribuyen en gran medida a la morbilidad y mortalidad cardiovasculares. La caracterización precisa de los patrones de conducción eléctrica subyacentes a estas arritmias es esencial para el diagnóstico y el tratamiento, en particular para guiar la terapia de ablación con catéter. Los recientes avances en los catéteres de alta densidad (HD) han mejorado la adquisición de señales intracardiacas; sin embargo, problemas como la dependencia de la orientación de la señal y la insuficiente resolución del mapeo siguen limitando su eficacia clínica. Esta tesis doctoral explora nuevas técnicas de procesamiento de señales que aprovechan los catéteres de alta densidad para caracterizar mejor los sustratos arritmogénicos, con el objetivo de mejorar el diagnóstico y el tratamiento de las arritmias.
El núcleo de esta investigación se centra en dos desarrollos clave. En primer lugar, se introduce una novedosa configuración en cruz para la reconstrucción de electrogramas (EGM) omnipolares, que aborda las limitaciones de las configuraciones triangulares tradicionales, que son sensibles a la dirección de propagación de la señal. El método cross-clique se validó mediante simulaciones y experimentos con modelos animales, demostrando su capacidad para proporcionar reconstrucciones EGM precisas e independientes de la orientación. En segundo lugar, esta tesis desarrolla una métrica avanzada para cuantificar la heterogeneidad de la conducción a nivel local: la métrica de heterogeneidad del campo vectorial (VFH). Esta métrica se diseñó para identificar y cuantificar las anomalías de la conducción con catéteres multiarray de alta densidad, ayudando a los médicos a seleccionar las regiones de interés para la terapia de ablación. Además, se desarrolló una métrica para el análisis espacio-temporal global (REACT) para complementar la comprensión local de la disarray eléctrica en los patrones de conducción de la arritmia.
Los resultados de esta investigación ponen de relieve el importante potencial de estos métodos. Se demostró que la configuración cross-clique mejora la precisión de las señales EGM omnipolares en comparación con las técnicas existentes, proporcionando una herramienta robusta para el mapeo intracardiaco. La métrica VFH, validada mediante simulación y modelos experimentales, resultó ser un marcador fiable de la desorganización de la conducción local, especialmente útil para identificar istmos funcionales en la cartografía de sustratos de taquicardia ventricular. Del mismo modo, la métrica REACT demostró su capacidad para captar patrones globales de desorganización en la FA, ofreciendo información sobre las respuestas específicas de los pacientes al tratamiento de ablación y prediciendo los resultados clínicos.
En conclusión, esta tesis hace varias contribuciones importantes al campo de la electrofisiología cardiaca. Las novedosas técnicas de procesamiento de señales aquí desarrolladas mejoran la precisión diagnóstica y la orientación terapéutica de las arritmias auriculares y ventriculares. Al mejorar la precisión de las EGM omnipolares e introducir nuevos métodos para evaluar la heterogeneidad de la conducción, estos hallazgos pueden mejorar las estrategias de ablación y los resultados clínicos. El trabajo futuro se centrará en validar aún más estos métodos en ensayos clínicos más amplios e integrarlos con tecnologías emergentes, como ECGi, para mejorar las capacidades de diagnóstico no invasivo. / [CA] Les arítmies, en particular la fibril·lació auricular (FA) i la taquicàrdia ventricular (TV), contribueixen en gran manera a la morbiditat i mortalitat cardiovasculars. La caracterització precisa dels patrons de conducció elèctrica subjacents a aquestes arítmies és essencial per al diagnòstic i el tractament, en particular per a guiar la teràpia d'ablació amb catèter. Els recents avanços en els catèters d'alta densitat (HD) han millorat l'adquisició de senyals intracardíacs; no obstant això, problemes com la dependència de l'orientació del senyal i la insuficient resolució del mapatge continuen limitant la seua eficàcia clínica. Aquesta tesi doctoral explora noves tècniques de processament de senyals que aprofiten els catèters d'alta densitat per a caracteritzar millor els substrats arritmogènics, amb l'objectiu de millorar el diagnòstic i el tractament de les arítmies.
El nucli d'aquesta investigació es centra en dos desenvolupaments clau. En primer lloc, s'introdueix una nova configuració en creu per a la reconstrucció d'electrogrames omnipolars (EGM), que aborda les limitacions de les configuracions triangulars tradicionals, que són sensibles a la direcció de propagació del senyal. El mètode en creu s'ha validat mitjançant simulacions i experiments amb models animals, demostrant la seua capacitat per a proporcionar reconstruccions EGM precises i independents de l'orientació. En segon lloc, s'ha desenvolupat una mètrica avançada per a quantificar l'heterogeneïtat de la conducció a nivell local: la mètrica d'heterogeneïtat del camp vectorial (VFH). Aquesta mètrica s'ha dissenyat per a identificar i quantificar les anomalies de la conducció amb catèters multielectrode d'alta densitat, per tal d'ajudar els metges a seleccionar les regions d'interès per a la teràpia d'ablació. A més, s'introdueix una mètrica per a l'anàlisi espaciotemporal global (REACT) per a complementar la comprensió local de la desorganització elèctrica en els patrons de conducció de l'arítmia.
Els resultats d'aquesta investigació posen en relleu l'important potencial dels mètodes proposats. Així, s'ha demostrat que la configuració en creu millora la precisió dels senyals EGM omnipolars en comparació amb les tècniques existents, proporcionant una ferramenta robusta per al mapatge intracardíac. La mètrica VFH, validada mitjançant simulació i models experimentals, ha resultat ser un marcador fiable de la desorganització de la conducció local, especialment útil per a identificar istmes funcionals en la cartografia de substrats de taquicàrdia ventricular. De la mateixa manera, la mètrica REACT ha demostrat la seua capacitat per a captar patrons globals de desorganització en la FA, oferint informació sobre les respostes específiques dels pacients al tractament d'ablació i predient els resultats clínics.
En conclusió, aquesta tesi fa diverses contribucions importants al camp de l'electrofisiologia cardíaca. Les noves tècniques de processament de senyals desenvolupades milloren la precisió diagnòstica i l'orientació terapèutica de les arítmies auriculars i ventriculars. En millorar la precisió dels EGM omnipolars i introduir nous mètodes per a avaluar l'heterogeneïtat de la conducció, aquests avanços poden millorar les estratègies d'ablació i els resultats clínics. El treball futur es centrarà en validar encara més aquests mètodes en assajos clínics més amplis i integrar-los amb tecnologies emergents, com ECGi, per a millorar les capacitats de diagnòstic no invasiu. / [EN] Arrhythmias, particularly atrial fibrillation (AF) and ventricular tachycardia (VT), are major contributors to cardiovascular morbidity and mortality. Accurate characterization of the electrical conduction patterns underlying these arrhythmias is essential for diagnosis and treatment, particularly in guiding catheter ablation therapy. Recent advancements in high-density (HD) catheters have improved intracardiac signal acquisition; however, challenges such as signal orientation dependency and insufficient mapping resolution still limit their clinical effectiveness. This doctoral dissertation explores novel signal processing techniques that leverage HD catheters to better characterize arrhythmogenic substrates, with the goal of improving arrhythmia diagnosis and treatment.
The core of this research focuses on two key developments. First, a novel cross-clique configuration for omnipolar electrogram (EGM) reconstruction is introduced, addressing the limitations of traditional triangular-clique configurations, which are sensitive to signal propagation direction. The cross-clique method was validated through both simulations and animal model experiments, demonstrating its ability to provide orientation-independent, accurate EGM reconstructions. Second, this thesis develops an advanced metric for quantifying conduction heterogeneity at a local level: the Vector Field Heterogeneity (VFH) metric. This metric was designed to identify and quantify conduction abnormalities with high-density multiarray catheters, helping clinicians target regions of interest for ablation therapy. Additionally, a metric for global spatio-temporal analysis (REACT) was developed to complement the local understanding of electrical disarray in arrhythmia conduction patterns.
The results of this research highlight the significant potential of these methods. The cross-clique configuration was shown to improve the precision of omnipolar EGM signals compared to existing techniques, providing a robust tool for intracardiac mapping. The VFH metric, validated through simulation and experimental models, was found to be a reliable marker of local conduction disarray, particularly useful for identifying functional isthmuses in VT substrate mapping. Similarly, the REACT metric demonstrated its ability to capture global patterns of disorganization in AF, offering insights into patient-specific responses to ablation therapy and predicting clinical outcomes.
In conclusion, this thesis makes several important contributions to the field of cardiac electrophysiology. The novel signal processing techniques developed here offer enhanced diagnostic accuracy and treatment guidance for both atrial and ventricular arrhythmias. By improving the precision of omnipolar EGMs and introducing new methods for assessing conduction heterogeneity, these findings have the potential to improve ablation strategies and improve clinical outcomes. Future work will focus on further validating these methods in larger clinical trials and integrating them with emerging technologies, such as ECGi, to enhance non-invasive diagnostic capabilities. / Ruipérez Campillo, S. (2024). Quantification of Arrhythmogenic Substrate in High-Density Local Activation Maps [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/214026 / Compendio
|
Page generated in 0.0376 seconds