• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 33
  • 22
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 57
  • 15
  • 15
  • 14
  • 12
  • 12
  • 11
  • 9
  • 9
  • 8
  • 8
  • 8
  • 7
  • 6
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Obra del Diseñador Miguel Milá

Gaspar Quevedo, Francisco 20 March 2017 (has links)
The following document presents an approach to the professional life and work of Miguel Milá (07-02-1931), designer, interior designer, professor and entrepreneur, in order to value his contributions to the history of Spanish industrial design, and claim his figure as a man of outstanding culture, recovering, in addition, his brief, but relevant activity as furniture publisher. This research work addresses the background in the field of industrial design in Spain, as well as the situation of postwar Spain, both in the sense of industry, design culture, poor communication with the foreigner and limitations and opportunities this meant for Miguel Milá and other contemporary designers. This work will study Miguel Milá's backgroung, as well as his teachers and influences. For this document a complete catalogue of all his work in the field of industrial design has been made, which is illustrated in 245 product fact sheets with information of Milá's manufactured designs, at least as a prototype. During this work, the influence he exerted on other designers will also be discussed: those who collaborated with him throughout his career, and even his family members, studying as well his work as a teacher in several Spanish universities. Miguel Milá will be presented, not only as a reference in the world of functionalist and rationalist design, but as an advanced to his time pioneer to initiatives as self-publishing through the company he founded with the name of Tramo. Thus, the importance of the work of Miguel Milá in the creation and evolution of design publishing companies in Spain such as Polinax, Gres or Santa & Cole will be shown. This study intends to put in value the figure of Miguel Milá and to demonstrate that industrial design is a profession born in the twentieth century thanks to men like him; and that trends such as self-edition can find their backgrounds in the 50s and in those, like him, who wanted to create and make available products that yet didn't exist, aswell as to improve and optimize all kinds of objects of daily life . Miguel Milá was a key player, not only in giving name to a profession, but in the creation of associations of valorization of design and contributed to spread his knowledge of the field as a teacher. This is why, Miguel Milá can be considered as co-creator of the figure of the industrial designer in Spain, as it is known today. / El siguiente documento presenta un acercamiento a la vida profesional y obra de Miguel Milá (07-02-1931), diseñador, interiorista, profesor y empresario editor de mobiliario, con el fin de poner en valor sus aportaciones a la historia del diseño industrial en España, y reivindicar su figura como hombre de cultura sobresaliente, recuperando su breve, pero relevante actividad como editor de mobiliario. El trabajo de investigación aborda los antecedentes en el campo del diseño industrial en España, así como la situación de la España de la posguerra, tanto en el sentido de industria, cultura del diseño, como la escasa comunicación con el extranjero y las limitaciones y oportunidades que ello supuso para Miguel Milá y otros diseñadores coetáneos. Se abordarán los antecedentes al trabajo de Miguel Milá, así como sus maestros e influencias. Para este documento se ha realizado una catalogación completa de toda su obra en el ámbito del diseño industrial que se ilustra en 245 fichas de producto con información de piezas producidas, al menos en prototipo, que han sido diseñadas por Miguel Milá. Se tratará la influencia que ejerció sobre otros diseñadores que colaboraron con él a lo largo de su carrera, e incluso sobre miembros de su familia, tratando también su labor como docente en varias universidades españolas. Se presentará a Miguel Milá, no sólo como un referente en el mundo del diseño funcionalista y racionalista, sino como un pionero avanzado a su época con iniciativas tan actuales como la auto-edición a través de la empresa que fundó con el nombre de Tramo. Así pues, se mostrará la importancia del trabajo de Miguel Milá en la creación y evolución de empresas editoras referentes en España como Polinax, Gres o Santa & Cole. Con este estudio se pretende poner en valor la figura de Miguel Milá y demostrar que el diseño industrial es una profesión deudora del siglo XX y de hombres como él; y que, tendencias tan actuales como la auto-edición tienen antecedentes en los '50 y en quienes, como él, quisieron crear y poner al alcance de todos lo que no existía, así como mejorar y optimizar todo tipo de objetos de la vida cotidiana. Miguel Milá colaboró en gran medida, no solo en dar nombre a una profesión, sino en la creación de asociaciones de valorización de esta y difundiéndola como maestro; por lo que se le puede considerar como co-creador de la figura del diseñador industrial en España, tal y como se conoce hoy en día. / El següent document presenta un acostament a la vida professional i obra de Miquel Milà (07-02-1931), dissenyador, interiorista, professor i empresari editor de mobiliari, per tal de posar en valor les seves aportacions a la història del disseny industrial a Espanya, i reivindicar la seva figura com a home de cultura Excel·lent, recuperant la seva breu, però rellevant activitat com a editor de mobiliari. El treball de recerca aborda els antecedents en el camp del disseny industrial a Espanya, així com la situació de l'Espanya de la postguerra, tant en el sentit d'indústria, cultura del disseny, com l'escassa comunicació amb l'estranger i les limitacions i oportunitats que això va suposar per a Miquel Milà i altres dissenyadors coetanis. S'abordaran els antecedents al treball de Miquel Milà, així com els seus mestres i influències. Per aquest document s'ha realitzat una catalogació completa de tota la seva obra en l'àmbit del disseny industrial que s'il·lustra en 245 fitxes de producte amb informació de peces produïdes, almenys en prototip, que han estat dissenyades per Miquel Milà. Es tractarà la influència que va exercir sobre altres dissenyadors que van col·laborar amb ell al llarg de la seva carrera, i fins i tot sobre membres de la família, tractant també la seva tasca com a docent en diverses universitats espanyoles. Es presentarà a Miquel Milà, no només com un referent en el món del disseny funcionalista i racionalista, sinó com un pioner avançat a la seva època amb iniciatives tan actuals com l'auto-edició a través de l'empresa que va fundar amb el nom de Tramo. Així doncs, es mostrarà la importància del treball de Miquel Milà en la creació i evolució d'empreses editores referents a Espanya com Polinax, Gres o Santa & Cole. Amb aquest estudi es pretén posar en valor la figura de Miquel Milà i demostrar que el disseny industrial és una professió deutora del segle XX i d'homes com ell; i que, tendències tan actuals com l'auto-edició tenen antecedents en els '50 i en els que, com ell, van voler crear i posar a l'abast de tots el que no existia, així com millorar i optimitzar tot tipus d'objectes de la vida quotidiana . Miquel Milà va col·laborar en gran mesura, no només en donar nom a una professió, sinó en la creació d'associacions de valorització d'aquesta i difonent-la com a mestre; per la qual cosa se li pot considerar com co-creador de la figura del dissenyador industrial a Espanya, tal com es coneix avui dia. / Gaspar Quevedo, F. (2017). Obra del Diseñador Miguel Milá [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/78835 / TESIS
42

La fabricación del interior. Arquitectura y mobiliario en la contemporaneidad

Esteve Cambra, José Ramón 14 March 2016 (has links)
[EN] The aim of this Thesis is to analyse furniture as a constituent part of the modern architectural project for "manufacturing the interior". The domestic space is analysed as a concrete study case, in an itinerary through several works from some authors that are essential to understand the evolution of the contemporary architecture. Although these pieces of furniture are autonomous objects with a defined formal structure, they form a consistent whole with the space where they are placed, because they have been generated from the same laws and with the same creative premises. This Thesis is formed by four parts: The first part studies the relation between the architecture and the furniture designed by a selection of architects from the historical avant-gardes of the 20th century. During this period, the bases of the contemporary furniture design were set. The avant-garde architecture discovers the need for a furniture in accordance with the new principles and available to all social classes. The economic and cultural context was not ready for the mass production of furniture, so these objectives couldn't be accomplished. The different positions taken regarding the relation between architecture and furniture are the antecedents for the rest of the study. In the second part, after World War II, the furniture designed by architects was finally mass-produced, due to the technical improvements and the new materials and, especially, with a new attitude of collaboration between architects and industry that made great achievements. The third part studies the contemporary relation between architecture and furniture from a multiple point of view. On one hand, industry has spread the contemporary design globally, taking it to wider sectors of the population, finally achieving the dream of the avant-gardes. On the other hand, architects go in depth into the relation between architecture and furniture, experimenting new forms according to new ways of dwelling. Part of the contemporary architecture voluntarily chooses to restrain the shapes and materials in order to allow the users a full sensorial approach to architecture and furniture. The forth part of the study describes the relation between architecture and furniture from the experience and the daily practice of the author's professional work. The author designs furniture from an architectural basis and is convinced that it needs to be developed in consistency with the surrounding space so architecture may display all its sensorial potential. Thus, this study wants to stress the importance of the relation between furniture and architecture, being furniture a linking element between the place and its inhabitant that enhances the experience of dwelling. / [ES] El propósito de este trabajo de investigación es analizar el mobiliario como parte constituyente del proyecto arquitectónico moderno en la ¿fabricación del interior¿ tomando como caso concreto de estudio el espacio doméstico, a través de un recorrido por diversas obras de autores imprescindibles para entender el devenir de la arquitectura contemporánea. Aunque esos muebles existan como objetos autónomos con una estructura formal definida, forman un conjunto coherente con el espacio en que se sitúan ya que se han generado desde las mismas leyes y con las mismas premisas proyectuales. La tesis está estructurada en cuatro partes: la primera parte de este trabajo estudia la relación entre la arquitectura y el mobiliario diseñado por una selección de arquitectos correspondientes a las vanguardias históricas del siglo XX. Es durante este periodo cuando se asientan las bases de lo que va a ser el diseño del mobiliario contemporáneo. Por un lado, la arquitectura de vanguardia detecta la necesidad de crear un mobiliario acorde con los nuevos principios y a su vez poder llegar a todas las clases sociales. Idea que, sin embargo, no llega a desarrollarse en toda su intensidad al no ser producido en serie ya que el contexto económico y cultural no están aún preparados. Las diferentes posiciones adoptadas respecto a la relación entre la arquitectura y el mobiliario en este primer capítulo servirán como antecedentes para el resto del trabajo. En la segunda parte, tras la Segunda Guerra Mundial, los muebles diseñados por arquitectos llegan a la producción en serie aprovechando los avances técnicos de la industria y los nuevos materiales y, sobre todo, con una nueva actitud y relación de colaboración entre ambos, produciendo grandes resultados. La tercera parte estudia la relación entre mobiliario y arquitectura en la actualidad desde una perspectiva múltiple. Por un lado, la industria ha globalizado el diseño contemporáneo y lo ha llevado a capas más amplias de la población, cumpliendo finalmente el sueño de las vanguardias. Por otro lado, los arquitectos continúan profundizando en la relación entre arquitectura y mobiliario experimentando nuevas formas acordes con nuevos modos de habitar. Una parte de la arquitectura actual opta voluntariamente por reducir las formas y los materiales utilizados para permitir una aproximación sensorial plena a la arquitectura y el mobiliario por parte de sus usuarios. La cuarta parte de este trabajo describe la relación entre arquitectura y mobiliario desde la experiencia y la práctica cotidiana del trabajo profesional del autor. Partiendo de la arquitectura, el autor aborda el diseño de mobiliario desde la convicción de que son necesarios unos muebles desarrollados coherentemente con el espacio que los acoge para que la arquitectura despliegue todo su potencial sensorial. Así pues, este estudio busca dejar patente la relación entre el mobiliario y la arquitectura de forma que éste actúa como elemento de enlace entre un lugar y la persona que lo vive amplificando la percepción de la experiencia de habitar. / [CA] L'objectiu d'aquest treball d'investigació és analitzar el mobiliari com a part constituent del projecte arquitectònic modern en la "fabricació de l'interior", prenent com a cas concret d'estudi l'espai domèstic a través d'un recorregut per distintes obres d'autors imprescindibles per entendre l'esdevenir de l'arquitectura contemporània. Encara que aquests mobles existeixin com objectes autònoms amb una estructura formal definida, formen un conjunt coherent amb l'espai en què es situen perquè s'han generat des de les mateixes lleis i amb les mateixes premisses de projecte. La tesi està estructurada en quatre parts: la primera part del treball estudia la relació entre l'arquitectura i el mobiliari dissenyat per una selecció d'arquitectes corresponents a les avantguardes històriques del segle XX. Al llarg d'aquest període es fixen les bases del que serà el disseny del mobiliari contemporani. Per un costat, l'arquitectura d'avantguarda detecta la necessitat de crear un mobiliari que estiga d'acord amb els nous principis i, al mateix temps, que puga arribar a totes les classes socials. Tanmateix, aquesta idea no arriba a desenvolupar-se amb tota la seu intensitat al no ser produïts en sèrie, donat que els contexts econòmic i cultural no estan encara preparats. Les diferents posicions adoptades respecte a la relació entre l'arquitectura i el mobiliari en aquest primer capítol serviran com antecedents per a la resta del treball. En la segona part, després de la Segona Guerra Mundial, els mobles dissenyats per arquitectes assoleixen la producció en sèrie tot aprofitant les millores tècniques de la indústria i els nous materials i, en primer lloc, amb una nova actitud i relació de col·laboració entre tots dos que produeix grans resultats. La tercera part estudia la relació entre l'arquitectura i el mobiliari en l'actualitat des d'una perspectiva múltiple. D'una banda, la indústria ha globalitzat el disseny contemporani i l'ha portat a estrats més amplis de la població, tot acomplint el somni de les avantguardes. D'una altra banda, els arquitectes continuen aprofundint en al relació entre arquitectura i mobiliari, experimentant noves formes d'acord amb nous modes d'habitar. Una part de l'arquitectura actual opta voluntàriament per reduir les formes i els materials utilitzats per a permetre una aproximació sensorial plena a l'arquitectura i el mobiliari per part dels seus usuaris. La quarta part d'aquest treball descriu la relació entre arquitectura i mobiliari des d'experiència i la pràctica quotidiana del treball professional de l'autor. A partir de l'arquitectura, l'autor aborda el disseny de mobiliari des de la convicció de què són necessaris uns mobles dissenyats de forma coherent amb l'espai que els acull per tal què l'arquitectura desplegue tot el seu potencial sensorial. Així doncs, aquest estudi vol fer palesa la relació entre el mobiliari i l'arquitectura de manera que el primer actua com a element d'enllaç entre un lloc i la persona que hi viu, tot amplificant l'experiència d'habitar. / Esteve Cambra, JR. (2016). La fabricación del interior. Arquitectura y mobiliario en la contemporaneidad [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61779
43

Aceptación social del mobiliario urbano como servicio público y soporte publicitario. Antecedentes, evolución e integración de las distintas concesiones municipales de 1986 a 2005 en Barcelona

Jornet Jovés, Lluís 21 December 2007 (has links)
Aquesta investigació té per objectiu estudiar la acceptació social del mobiliari urbà (marquesines d'autobusos, mupis, columnes publicitàries, cabines telefòniques i quioscs de venda de premsa) amb publicitat instal·lada a la ciutat de Barcelona entre 1986 i 2005. L'acceptació social s'analitza valorant el grau d'utilitat i satisfacció del mobiliari urbà, el seu disseny i l'adaptació al paisatge urbà i, consegüentment, l'acceptació de la publicitat en aquests elements urbans. També s'ha considerat el grau de coneixement del sistema de contractació i la satisfacció davant la possible instal·lació de nous elements de mobiliari amb publicitat. El període que comprèn l'estudi va de la primera concessió municipal de mobiliari urbà amb publicitat a Barcelona el 1986 fins al 2005, any en què es va atorgar la darrera concessió. S'han analitzat els antecedents, les diferents concessions i normatives municipals i la seva integració en el paisatge de la ciutat. L'anàlisi de l'acceptació del mobiliari urbà s'ha dut a terme sota tres prismes: el prisma municipal, com a element que compleix una funció, ocupa l'espai públic i proporciona a l'Ajuntament uns ingressos econòmics; el prisma social o ciutadà, com a element que compleix una sèrie de funcions socials (comfort en l'espera dels transports públics, informació municipal, etc.) i, finalment, el prisma publicitari, com a element que s'integra en l'estructura general com un suport més de missatges publicitaris. / Esta investigación tiene como objetivo estudiar la aceptación social del mobiliario urbano (marquesinas de autobuses, mupis, columnas publicitarias, cabinas telefónicas y quioscos de venta de prensa) con publicidad instalado en la ciudad de Barcelona entre 1986 a 2005. La aceptación social es analizada valorando el grado de utilidad y satisfacción de este mobiliario urbano, su diseño y adaptación al paisaje urbano y, consecuentemente, la aceptación de la publicidad insertada en estos elementos urbanos. También se han considerado el grado de conocimiento del sistema de contratación y la satisfacción ante la posible instalación de nuevos elementos de mobiliario con publicidad. El periodo que abarca el estudio va de la primera concesión municipal de mobiliario urbano con publicidad en Barcelona en 1986 hasta el 2005 en que se ha producido la última. Se han analizando los antecedentes, las distintas concesiones y normativas municipales y su integración en el paisaje de la ciudad. El análisis se ha efectuado bajo tres prismas; el municipal como elemento que cumple una función y que ocupa el espacio público, proporcionado al Ayuntamiento unos ingresos económicos, el propiamente social o ciudadano, como elemento que cumple una serie de funciones sociales, que van desde el confort en la espera de los transportes públicos, la información municipal, etc. y por último el propiamente publicitario, ya que se integra en la estructura general como un soporte más de mensajes publicitarios. / This research objective is to study social acceptance of urban furniture (bus stops, opi,s, advertising columns, telephone booths and newsstands) with advertising, installed in Barcelona between 1986 and 2005.Social acceptance is analyzed evaluating urban furniture's level of usefulness perceived and satisfaction, its design and fit with urban landscape, and consequently, the acceptance of advertising included in such urban items. Attention will also be paid to the level of knowledge of contracting systems and attitude towards the possibility of installing new furniture items with advertising.This study will encompass a period of time starting with the first city advertisement concession of urban furniture with advertising in Barcelona in 1986, until 2005, when the last one was granted.The background, the diversity of concessions and city standards, the integration into the city landscape have been analysed.Three main axes have been chosen for the analysis: the municipal aspect, ie. an item with a function, occupying public space, that gives the town council an income; the social or citizen aspect, ie. an item that has a span of social functions, from well-being while waiting for public transport, to town council information, etc., and finally, the advertising aspect, since it is inserted in the general structure, as another medium for advertising messages.
44

A obra de design brasileiro dos Irmãos Campana sob o olhar das Relações Complexas / The Brazilian design work of the Campana brothers from the perspective of Complex Relations

Ferreira, Claudio Lima 06 September 2011 (has links)
Orientador: Haroldo Gallo / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-08-18T17:18:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ferreira_ClaudioLima_D.pdf: 22557338 bytes, checksum: de8ff52f113cef8b7676360f459198cd (MD5) Previous issue date: 2011 / Resumo: Esta tese de doutorado tem como objetivo principal analisar a obra de design brasileiro sob o olhar das Relações Complexas tendo como estudo de caso os Irmãos Campana. A pesquisa está dividida em três capítulos que possuem respectivamente como eixo teórico o Pensamento Simplificador, as Relações Complexas e o Pensamento Complexo. As conexões entre teoria e a prática projetual foram evidenciadas em cada capítulo da pesquisa a partir do confronto entre o Pensamento Simplificador, as Relações Complexas e o Pensamento Complexo. Essas conexões podem ser evidenciadas por experiências práticas encontradas nos processos projetuais do design contemporâneo, em especial nas obras dos irmãos Fernando e Humberto Campana. O Pensamento Simplificador está embasado na razão, no racionalismo e na racionalização, ou seja, uma simplificação do pensamento. O princípio da simplificação ainda é muito imperativo e isso se reflete no processo projetual do design. Utilizando o Pensamento Simplificador como base teórica, verifica-se que o design atual visa, em muitos casos, somente ao lucro e consolida-se sobre uma base frágil, pouco sólida, como uma ferramenta que produz inovação, beleza estética e/ou personalização para os objetos. Atualmente, observa-se que as bases desse pensamento científico clássico denominado como "simplificador" encontram-se abaladas pelo desenvolvimento de uma nova forma de pensar mais global, que não tem como objetivo criar uma ruptura com o pensamento anterior, mas sim mostrar uma forma de pensar em conjunto. Essa nova forma de pensar denomina-se Pensamento Complexo. O Pensamento Complexo tem como base o complexo. A palavra derivada do latim complexus, que significa "tecer em conjunto". Esse pensamento contemporâneo está apto a reunir, a contextualizar, a globalizar e, ao mesmo tempo, reconhecer o singular, o individual e o concreto. Sob um olhar contemporâneo, verifica-se que o Pensamento Simplificador está superado e o Pensamento Complexo ainda em desenvolvimento. Por esse motivo, constitui-se e apresenta-se nesse trabalho uma terceira forma de análise sobre o processo projetual, denominada Relações Complexas. Essa forma de análise está inserida entre o Pensamento Simplificador e o Pensamento Complexo. Não é uma nova forma de pensar como o Pensamento Simplificador e o complexo, mas uma forma de compreender esse espaço turbulento que se encontra entre esses dois pensamentos. As Relações Complexas evidenciam a transição e a conexão entre as duas formas de organização dos pensamentos anteriormente citados e contribuem para o entendimento do processo criativo na contemporaneidade / Abstract: This doctoral thesis seeks to analyze the Brazilian design work from the perspective of the Complex Relations, using the Campana brothers as case study. The research is divided into three chapters, the theoretical bases of which are respectively Simplifying Thinking, Complex Relations and Complex Thinking. The connections between theory and the practice of design were emphasized in each chapter of this essay by means of the comparison between Simplifying Thinking, Complex Relations and Complex Thinking, with practical experiences made evident by the design processes performed in the contemporary design, particularly in the work of the brothers Fernando and Humberto Campana. The Simplifying Thinking is based on reason, rationalism and rationalization, which means a simplification of the thought. The simplification principle is still imperative, which is reflected in the design process. By means of the Simplifying Thinking as a theoretical basis, it is established that current design is focused, in sundry cases, only on the profit and consolidates over a fragile, unsafe basis, as a tool which produces innovation, aesthetic beauty and / or customization of objects. Currently, one thing that can be noticed is that the bases of the classical scientific thinking referred to as "simplistic" are unstable because of the development of a new, more global, way of thinking that does not intend to rupture with the previous one, but to show a way to picture things as a whole. This new manner of thinking is called Complex Thinking and is based on the complex, derivative from the Latin word complexus, which means "weaving together". This contemporary thinking is able to gather, contextualize, globalize and, at the same time, recognize the unique, the individual and the concrete. It can be understood, from a contemporary perspective, that the Simplifying Thinking has been outranked and the Complex Thinking is yet being developed. Therefore, this paper constitutes and presents a third form of analysis over the process of design, called Complex Relations, which is stated between the Simplifying Thinking and Complex Thinking. This does not constitute a new way of thinking as Simplifying and Complex Thinking, but a way of understanding this turbulent space that lies between these two ways of thinking. The Complex Relations highlight the transition and the connection between both forms of organization of thoughts above mentioned and contribute to our understanding of the creative process in the contemporary scenario / Doutorado / Artes / Doutor em Artes
45

A casa e a "trastaria" : historia e iconografia de interiores de moradias da cidade do Rio de Janeiro na primeira metade do seculo XIX

Koutsoukos, Sandra Sofia Machado 19 July 2018 (has links)
Orientador: Jose Roberto Teixeira Leite / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-07-19T15:33:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Koutsoukos_SandraSofiaMachado_M.pdf: 10956423 bytes, checksum: 0f72cd840436968396f3a2ed5126c7f7 (MD5) Previous issue date: 1994 / Resumo: Não informado / Abstract: Not informed. / Mestrado / Mestre em Artes
46

La producción de mueble art déco en Valencia: Influencia de la Exposición Universal de París (1925) en el taller tradicional

García Teijelo, Patricia 28 February 2020 (has links)
[ES] El art déco fue un estilo que se desarrolló durante el primer tercio del siglo XX. Tras la Exposición de Artes Decorativas e Industriales Modernas de París, del año 1925, este tuvo un gran impacto en los diferentes ámbitos artísticos, siendo el campo del mobiliario uno de ellos. En la ciudad del Turia, el art déco se manifestó también en su producción de mueble, con diseñadores y fábricas que realizaron piezas que responden al lenguaje de dicho estilo. En Valencia la industria del mueble fue muy importante desde el siglo XIX cuando los avances técnicos revolucionaron su producción. A través de la documentación se podrá dar a conocer este estilo, tanto decorativamente como formalmente. Unas piezas de mobiliario servirán como casos de estudio, sobre las que se realizarán analíticas, como la espectroscopía FTIR, radiografías e identificación de maderas; gracias a los resultados obtenidos se podrá hacer un estudio comparativo con lo consultado en las fuentes y, de esta manera obtener una mayor información sobre la construcción y materiales empleados en el mobiliario de estilo art déco producido en Valencia. Estos datos servirán de referencia para la consulta en estudios similares y también para abordar planes de conservación y restauración de este tipo de mobiliario. / [CAT] L'art decó va ser un estil desenvolupat durant el primer terç del segle XX. Després de l'Exposició d'Arts Decoratives i Industrials Modernes de París, de l'any 1925, aquest va tindre un gran impacte en els diferents àmbits artístics, sent-ne el camp del mobiliari un d'ells. En la ciutat del Túria, l'art decó es va manifestar també en la seua producció de moble, amb dissenyadors i fàbriques que van realitzar peces que responen a dit estil. En València la indústria del moble va ser molt important des del segle XIX quan els avançaments tècnics revolucionaren la seua producció. A través de la documentació es podrà donar a conèixer aquest estil, tant decorativament com formalment. Unes peces de mobiliari serviran com a casos d'estudi, sobre les quals es realitzaran analítiques, com l'espectroscòpia FTIR, radiografies i identificació de fustes; gràcies als resultats obtinguts es podrà fer un estudi comparatiu amb allò consultat a les fonts i, d'aquesta manera obtenir una major informació sobre la construcció i materials emprats en el mobiliari d'estil art decó produït a València. Aquestes dades serviran de referència per a la consulta en estudis similars i també per a abordar plans de conservació i restauració d'aquest tipus de mobiliari. / [EN] Art Deco was a style developed in the first third of the 20th century. After the Exposition of Decorative and Industrial Modern Arts of Paris, in 1925, this style had an enormous impact on the different artistic spheres, being furniture one of them. In the Turia's city, Art Deco started to show in the furniture production, with designers and factories making pieces of such style. In Valencia the furniture industry had been very important since the 19th century when the technical advances revolutionized its production. This style might be promoted today through documentation, in a decorative aspect as well as in terms of form. Some pieces of furniture will be used as study cases, about which analysis will be conducted such as FTIR spectroscopy, radiographs and wood identifying works. Once the results are out a comparative study will be carried out and this will lead to better and more accurate understanding regarding the construction and materials employed in the Art Deco furniture produced in Valencia. This data will still be of good use as reference for following enquiries and future works of conservation and restoration of this type furniture. / García Teijelo, P. (2020). La producción de mueble art déco en Valencia: Influencia de la Exposición Universal de París (1925) en el taller tradicional [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/137994 / TESIS
47

El art Déco en Alcoy. Derivaciones contemporáneas.

Picó Silvestre, Juan Francisco 02 September 2013 (has links)
El Art Déco fue un fenómeno artístico de la cultura occidental que se manifestó principalmente durante los años comprendidos entre las dos grandes guerras mundiales del siglo XX. Este trabajo es un estudio sobre el Art Déco que se produjo en Alcoy en ese tiempo. El Art Déco en Alcoy se manifiesta de forma central en el Puente de San Jorge. Este puente, construido entre 1925 y 1931, es un viaducto urbano de gran envergadura que constituye un potente elemento del desarrollo de la ciudad. Fue uno de los primeros puentes construidos en hormigón armado visto de España, pero, además de sus avanzados valores tecnológicos y urbanísticos, constituye uno de los pocos ejemplos de la ingeniería civil con un lenguaje formal Art Déco. Para potenciar su comprensión y la de sus derivaciones e influencias, será necesario ampliar el campo de análisis para establecer el contexto en el que se dio el Art Déco en Alcoy. En este sentido, en el presente estudio se establecen tres partes para explicar esta producción: . PARTE I. EL CONTEXTO. Para comenzar se ilustrará la caracterización del Art Déco, cómo se generó este movimiento y cuál fue su desarrollo para entender las actitudes de aquellos que en él intervinieron. Dentro de lo que hoy podemos entender como Art Déco, cabrían todas aquellas manifestaciones que significaron la transición a la modernidad desde los estilos antiguos a partir de la aceptación social de las vanguardias. Las actitudes de los profesionales eran muy diversas y abarcaban un largo segmento cuyos extremos iban desde las posiciones tradicionales que defendían el uso de los métodos proyectuales académicos pero aceptando un nuevo lenguaje formal, hasta las posturas extremadamente racionalistas que abominaban de todo aquello que no estuviere sometido al poder de la función. Desde la Revolución Industrial la imparable actividad productiva fue paulatinamente llenando de objetos de consumo la vida cotidiana de la humanidad. Estos objetos ayudaron a cambiar progresiva y radicalmente el estilo de vida occidental. La presencia de estos objetos industriales que iban resolviendo funcionalmente la vida diaria, influirían de manera decisiva en la aceptación y popularización de la estética de la máquina. Siendo conscientes del poder de los objetos de consumo cotidianos, se puede abordar el recorrido histórico del Art Déco. No se trata ahora de realizar un estudio exhaustivo de los acontecimientos históricos y de su repercusión, sino que se pretende solamente esbozar el ambiente cultural y estético en el que se desenvolvió este fenómeno artístico con el fin de establecer el contexto general en el que se incluiría el caso de Alcoy. Después descenderemos al ámbito español. Este recorrido será también no exhaustivo pero suficiente para entender el impacto social del Art Déco en España. Para ello convendrá precisar las condiciones en las que se hallaba la ciudad de Alcoy y la sociedad que la habitaba. Una vez considerados los aspectos generales del Art Déco en este orden de descenso y aproximación al Puente de San Jorge, vendrá el momento de fijarse en qué tipo de puentes contemporáneos se estaban construyendo. De este modo, la comprensión de la singularidad del Puente quedará apoyada por la comparación. PARTE II. EL PUENTE DE SAN JORGE. Esta parte se centrará en el propio Puente de San Jorge visto desde tres puntos de vista. En primer lugar desde el relato histórico de toda esta aventura constructiva desde sus inicios hasta la inauguración y puesta en servicio. De este modo nos introduciremos en las razones de la aparición en Alcoy de la empresa constructora y sus avatares, en la historia de los proyectistas, en el análisis del proyecto técnico y en el recorrido cronológico tanto del proyecto como de la obra en sí. En segundo lugar, será fundamental conocer con cierto detenimiento a la figura del arquitecto navarro Víctor Eusa como responsable del proyecto y del resultado formal del Puente. Desde estas premisas se abordará el análisis cualitativo del Puente: cómo se percibe, qué significa su presencia en el paisaje urbano, cuáles son las impresiones que produce en el visitante que lo experimenta, para desgranar a continuación un análisis más pormenorizado utilizando algunos parámetros conceptuales desde los cuales se analizará su singularidad. Se estudiarán los elementos de su composición formal y este análisis vendrá referido también a aquellas características formales comunes del Art Déco y a las experiencias de los puentes contemporáneos anteriormente tratados. PARTE III. LAS DERIVACIONES Una construcción tan imponente con este lenguaje formal Art Déco debía producir una influencia muy importante en la ciudad. En esta tercera parte se expondrá el resultado de esta influencia a través del rastreo de otras obras que se realizaron inmediatamente después. Algunas con la intervención de los mismos protagonistas, pero también a través de otras intervenciones que contribuyeron al desarrollo inmediato del Art Déco en Alcoy. Desde 1977, el Ayuntamiento de Alcoy promovió algunas significativas actuaciones urbanas que consolidaron diversas zonas de la ciudad con un mobiliario urbano común. El estudio de los elementos constitutivos de este mobiliario urbano nos permitirá constatar características provenientes del comportamiento Art Déco. En cierto modo estos elementos han constituido un desarrollo diferido en el tiempo de las manifestaciones Art Déco como expresión significativa de una identidad colectiva y urbana asumida contemporáneamente. / Picó Silvestre, JF. (2013). El art Déco en Alcoy. Derivaciones contemporáneas [Tesis doctoral]. Editorial Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/31634 / Alfresco
48

A INFLUÊNCIA DA VOLUMETRIA ARQUITETÔNICA NO DESIGN DE MOBILIÁRIO CONTEMPORÂNEO (ESTUDO DE CASO: O TRABALHO DE AUGUSTO THOMÉ). / The influency of arquitectural volumetry in contemporanean furniture design.

RORIZ JÚNIOR, Laudemiro 22 September 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T16:27:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao Laudemiro Roriz.pdf: 5445825 bytes, checksum: a4577ab71b723f0ad376342fa5bc0f70 (MD5) Previous issue date: 2008-09-22 / The present work consists of the result of a research, whose objective age to identify the historical and stylistic influences that act in the furniture of designer Augusto Thomé, who got his architectural formation and acts professionally in Goiânia. The region of the city and its outskirts are furniture polar region of national representation. The study of the history of the city, in its foundation and marked moment of its growth, which happened with the construction of Brasília, it was necessary for the agreement of the lines traced in design of Thomé. In Goiânia, characteristics of art déco in the urbanistic plant, in monuments and historical buildings, dated of its foundation, and the modernist monumentalism of Brasília, they determine the formal references of the associations between volumes, plans and lines that generate the identity of the creation of Thomé. The architectural and furniture conceptions of these moments, analyzed in a world-wide context of influence on our culture, are gifts here, as parts of the formation of our social values and aspirations of development. / O presente trabalho constitui-se no resultado de uma pesquisa, cujo objetivo era identificar as influências históricas e estilísticas que atuam no mobiliário do designer Augusto Thomé, que obteve sua formação arquitetônica e atua profissionalmente em Goiânia. A região da cidade e seus arredores são pólo moveleiro de representatividade nacional. O estudo da história da cidade, na sua fundação e momento mais marcante de seu crescimento, que aconteceu com a construção de Brasília, foi necessário para o entendimento das linhas traçadas no design de Thomé. Em Goiânia, características do art déco na planta urbanística, em monumentos e prédios históricos, datados de sua fundação, e o monumentalismo modernista de Brasília, determinam os referenciais formais das associações entre volumes, planos e linhas que geram a identidade da criação de Thomé. As concepções arquitetônicas e moveleiras desses momentos, analisados em um contexto mundial de influência sobre a nossa cultura, estão aqui presentes, como partes da formação dos nossos valores sociais e aspirações de desenvolvimento.
49

En el umbral de lo cotidiano: ritos de paso, atuendo y pertenencias en Murcia (1759-1808)

Martínez Alcázar, Elena 19 December 2012 (has links)
Este estudio trata de los ritos, costumbres y gustos en las diferentes fases de la vida de los individuos de Murcia y Cartagena durante los reinados de Carlos III y Carlos IV y del tipo de posesiones a las que tuvieron acceso en lo relativo al vestido, el adorno y el modo de decorar y amueblar la salas de recibir de las viviendas. Artículos indispensables para abordar en qué medida impactaron las modas y usos extranjeros en una sociedad en que la apariencia y la sociabilidad se convirtieron en requisitos indispensables para exhibir lo que se quería demostrar ante los demás. Aspectos que ahondan en la cotidianeidad e identidad de los antiguos pobladores de dos ciudades pertenecientes al mismo Reino con semejanzas y diferencias entre sí en una etapa de cambios y permanencias, de modernidad y tradición. / This study deals with the rituals, customs and tastes in the different phases of life of individuals from Murcia and Cartagena during the reigns of Carlos III and Carlos IV and with the kind of belongings which they had access to as regards clothing, adornment and how to decorate and refurnish the receiving rooms of the houses. Articles necessary to address the extent of the impact if foreign fashions and customs in a society where the appearance and sociability became prerequisites to show off what they wanted to demonstrate to others. Aspects that delve into the everyday and identity of the ancient inhabitants of two towns belonging to the same kingdom with similarities and differences among them in a time of change and permanence, of modernity and tradition.
50

[en] CHALLENGES FOR APPLYING THE CRADLE-TO-CRADLE METHODOLOGY TO THE LIFE CYCLE OF MDF AND MDP FURNITURE / [pt] DESAFIOS PARA APLICAÇÃO DA METODOLOGIA DO BERÇO-AO-BERÇO AO CICLO DE VIDA DE MÓVEIS DE MDF E MDP

GIL MACHADO GUIGON DE ARAUJO 20 September 2018 (has links)
[pt] A crescente percepção da importância da proteção ambiental e dos impactos associados aos bens de consumo tem aumentado o interesse no desenvolvimento de métodos para melhor compreender e lidar com estes impactos. Neste contexto, a metodologia berço-ao-berço (C2C) descreve uma maneira de projetar produtos com ciclos de vida (biológicos ou técnicos) fechados, para evitar a perda de nutrientes do solo e de matéria-prima não renovável. Na indústria de mobiliário, a madeira tem sido cada vez mais substituída por painéis industrializados (MDF e MDP), que oferecem maior produtividade, matéria prima renovável e um posicionamento sustentável de mercado. A maneira como são descartados hoje, no entanto, não está alinhada com esse discurso. A partir de revisão bibliográfica, visitas e entrevistas, o ciclo de vida do móvel de MDF e MDP foi descrito para que, posteriormente pudessem ser avaliadas as possibilidades de adequação à metodologia C2C. Ao final do trabalho, concluiu-se que por ser um material que pode ser adequado ao ciclo biológico ou ao ciclo técnico, seu potencial para o fechamento do ciclo é grande, no entanto devem ser superadas barreiras como a utilização de componentes nocivos à saúde em sua composição e o descarte fragmentado dos móveis. / [en] The perception that human activities might have significant impact in the environment led, in the last decades, to the development of policies and methodologies to better understand and handle the subject. The United Nations Conference on Environment and Development (UNCED), also known as the Rio Summit or ECO-92, was a major event in that direction. More than one hundred heads of state gathered with other representatives from the society, industries and environmentalists to discuss about sustainable development and global warming (MCDONOUGH and BRAUNGART, 2002). One of the negotiation s result was the definition of the eco-eficiency strategy, that guided the industry approach to the issue in the two past decades. Reducing direct and indirect environmental impact in every possible opportunity became one of the main strategies to reach such eco-eficiency. To identify these possibilities, the product s life cycle became focus of studies from researchers, companies and governments. The Law no. 12.305/2010, for example, defines life cycle as the series of stages related to de development of the product, the acquisition of raw material, the production process, consumption and final disposal. In a similar way, the International Standards Organization (ISO) defines life cycle as consecutive and interlinked stages of a product system, from raw material acquisition or generation from natural resources to final disposal. 14000 series os norms, from ISO, is one of the main tools to provide inputs to this debate. More specific, 14020 and 14040 regulate environmental labels and life cycle assessment (LCA). While labels are essential to communicate to the market the characteristics of a product, LCA is one of the most complete tool to help decisions related to the development of products or services. It can be applied to the whole life cycle, from raw material extraction to disposal, or in specific stages, and allows for a comparison between two different solutions based in the same functional unit, or objective, making it easier to identify the least negative impact. Cradle-to-cradle methodology (C2C) developed by MCDONOUGH and BRAUNGART (2002) takes a step further in the approach of the environmental impact reduction, suggesting that instead of reducing the negative impact, products and services should have a positive impact in the environment.

Page generated in 0.4261 seconds