• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 240
  • 63
  • 32
  • 27
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 364
  • 138
  • 119
  • 116
  • 105
  • 79
  • 77
  • 76
  • 67
  • 66
  • 54
  • 38
  • 33
  • 27
  • 26
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
101

Costurando rupturas : o trauma na clínica psicanalítica com uma criança

Oliveira, Nadja Rodrigues de 12 August 2011 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Psicologia, Departamento de Psicologia Clínica, Programa de Pós-Graduação em Psicologia Clínica e Cultura, 2011. / Submitted by Washington da Silva Chagas (washington@bce.unb.br) on 2012-03-06T22:56:42Z No. of bitstreams: 1 2011_NadjaRodriguesdeOliveira.pdf: 1478742 bytes, checksum: fdc9afd812d7dcd14368f254e378d888 (MD5) / Approved for entry into archive by Marília Freitas(marilia@bce.unb.br) on 2012-03-07T12:48:09Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_NadjaRodriguesdeOliveira.pdf: 1478742 bytes, checksum: fdc9afd812d7dcd14368f254e378d888 (MD5) / Made available in DSpace on 2012-03-07T12:48:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_NadjaRodriguesdeOliveira.pdf: 1478742 bytes, checksum: fdc9afd812d7dcd14368f254e378d888 (MD5) / O presente estudo foi elaborado a partir de questionamentos teórico-clínicos advindos da clínica com crianças. É objetivo desta dissertação refletir sobre o conceito de trauma na literatura psicanalítica e sobre o lugar da clínica na reconstrução do trauma junto ao indivíduo. Utilizou-se o método psicanalítico e a estratégia metodológica de construção de caso clínico a fim de desenvolver as reflexões propostas. O caso clínico construído diz respeito ao atendimento a uma menina de três anos e meio. Primeiramente, são desenvolvidas revisões críticas e reflexões teóricas sobre o conceito de trauma a partir das obras de Freud, Ferenczi e Winnicott, destacando o papel da relação da criança com o ambiente externo, as angústias envolvidas, os impactos do trauma no psiquismo, e o manejo na clínica com pacientes "traumatizados". São traçadas articulações entre as ideias dos autores, de forma a se notar a presença de aspectos comuns quanto ao conceito de trauma, tais como: a implicação do ambiente externo, a precocidade do evento traumático, a experiência de excesso frente à imaturidade do psiquismo, e a invocação de "afetos aflitivos". Em seguida, é construído o caso clínico, no qual se descreve como a analisanda experimentou o trauma na relação com a analista. Destaca-se a importância da dimensão corporal no desenvolvimento da análise, assim como do lugar do analista para além das interpretações verbais. São desenvolvidas reflexões sobre o lugar do corpo como promotor da elaboração das experiências traumáticas, das capacidades de simbolização, e do processo de constituição psíquica da criança na clínica. Ressalta-se o valor das comunicações precoces em casos marcados pelo trauma, as quais envolvem a contratransferência e o âmbito sensorial. A adaptação do ambiente analítico às necessidades do paciente, promovendo um ambiente suficientemente bom, é destacada no caso clínico construído e nas reflexões sobre o trauma na clínica psicanalítica. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT / This research was based on theoretical and clinical questions raised within the clinical practice with children. This dissertation’s purpose is to reflect on the concept of trauma in the psychoanalytical literature and on the role of the clinical practice in reconstructing the trauma with the patient. The psychoanalytical method of research and the methodological strategy of construction of the clinic case are used in order to develop this research’s objectives. The case built in this dissertation is about the psychoanalytical treatment of a three-and-a-half-year-old girl. At first, critical reviews and theoretical reflections on the concept of trauma are developed based on the work of Freud, Ferenczi and Winnicott. These reflections are developed focusing on the role of the child’s relations with the external environment, the anguishes involved, the impacts of trauma within the psyche, and the clinical conductions with “traumatized” patients. Articulations between the authors’ ideas are developed, indicating some common aspects regarding the concept of trauma, such as: the implication of the external environment, the precocity of the traumatic event, the characteristic excessiveness of the experience given the immaturity of the psyche, and the invocation of “afflictive affections”. Following, the clinical case is built describing how the patient experienced the trauma in her relationship with the analyst. The importance of the corporal dimension to the development of the analysis is highlighted, as is the analyst’s place beyond verbal interpretations. Reflections about the body’s role in promoting the elaboration of traumatic experiences, the capacity of symbolization, and the psyche’s constitution process are developed. The value of early forms of communication in trauma cases are accentuated, which involve the countertransference and the sensorial dimension. The adaptation of the psychoanalytical environment to the patient’s needs, promoting a good-enough environment, is highlighted on the clinical case and in the reflections about trauma in the psychoanalytical clinic.
102

Ayahuasca e saúde: efeitos de uma bebida sacramental psicoativa na saúde mental de religiosos ayahuasqueiros

Escobar, José Arturo Costa 31 January 2012 (has links)
Submitted by Marcelo Andrade Silva (marcelo.andradesilva@ufpe.br) on 2015-03-06T17:59:54Z No. of bitstreams: 2 Tese Arturo Escobar_full_correct.pdf: 3107704 bytes, checksum: b5d9f99d13cdea1dfaba7bbd2d460ab7 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-06T17:59:54Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Tese Arturo Escobar_full_correct.pdf: 3107704 bytes, checksum: b5d9f99d13cdea1dfaba7bbd2d460ab7 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2012 / CNPq CAPES/FACEPE / A ayahuasca é uma bebida de efeitos psicoativos, rica em dimetiltriptamina e beta-carbolinas, que possuem ação sobre o sistema serotonérgico, atuando sobre diversos substratos neurais envolvidos com o ato de despertar, percepção sensorial, emoção e importantes funções cognitivas, tais como memória, autoconsciência, percepção do tempo, fala, semiotização, imagens mentais, entre outras.Sua preparação é feita a partir do cozimento das espécies vegetais Banisteriopsis caapi e Psychotria viridis, cujo chá tem sido empregado em religiosidades brasileiras para práticas de profetização, divinação, veneração e com propósitos medicinais, sendo conhecido no Brasil pelos nomes de Hoasca, Vegetal ou Daime. Por possuir ação particular sobre o sistema de neurotransmissão serotonérgico, envolvido em diversas psicopatologias, estudos têm apontado diversas possibilidades de usos terapêuticos da ayahuasca, em particular no tratamento de drogas de abuso e depressão. O objetivo do estudo foi verificar o impacto do uso continuado da ayahuasca sobre a saúde mental de frequentadores de religiosidades ayahuasqueiras. Foram aplicados testes para acessar a ocorrência de sintomas ligados ao estresse, ansiedade, depressão, desesperança e uso de álcool e tabaco. Também foi investigada a expressão da autoconsciência por meio do questionário de ruminação reflexão e a deterioração de mecanismos da percepção visual e atenção por meio do teste de bissecção manual de linhas. Foram estudados três grupos distintos quanto às suas cosmovisões e que utilizam a ayahuasca dentro de seus sistemas de crenças para a obtenção de estados alterados de consciência com intuitos sagrados, sendo esses: o Santo Daime, a União do Vegetal e a Sociedade Panteísta Ayahuasca. Os resultados demonstraram que os religiosos ayahuasqueiros apresentaram níveis de consumo de álcool e tabaco muito abaixo do que é observado em estudos epidemiológicos nacionais. Também não foi observada a ocorrência relevante ou patológica de quadros de estresse, ansiedade, desesperança e depressão na população estudada e nem foram observados efeitos deletérios na percepção visual e mecanismos atencionais. Os estudos sobre a autoconsciência revelaram que o fator ruminação apresentou-se positivamente correlacionado com índices psicopatológicos indicando a mediação desse aspecto autoconsciente com problemas de saúde mental. Em todos os grupos ayahuasqueiros foram observados valores elevados de autorreflexão em detrimento da ruminação, sendo os panteístas mais reflexivos. Foram observados resultados que apontam a existência de agentes estressores na amostra do Santo Daime, entretanto, sem efeitos negativos evidentes. Em conclusão, os resultados corroboram o que tem sido divulgado na literatura e sugerem que o uso ritual da ayahuasca não promove efeitos negativos ou deteriorantes sobre seus frequentadores, apresentando impactos positivos sobre a saúde mental. Entretanto, no presente estudo, não foi possível demonstrar uma relação com o tempo de uso do chá nos bons resultados encontrados, o que nos leva a sugerir a existência de variáveis socioculturais que devem influenciar nos mecanismos relacionados ao bem-estar e à saúde mental. Estudos futuros visando à investigação controlada para o tratamento de psicopatologias e dependências de drogas com o uso da ayahuasca devem ser realizadas, com particular importância aos contextos de uso, bem como, devem ser aprofundadas as investigações sobre os efeitos da bebida nos mecanismos da autoconsciência.
103

A escrita psicotica

Freire, Marcelo Muniz 12 November 2001 (has links)
Orientador: Nina Virginia de Araujo Leite / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem / Made available in DSpace on 2018-07-31T14:55:03Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Freire_MarceloMuniz_D.pdf: 7019092 bytes, checksum: 47655bfcc02dd89e31d8b4477cc9eb80 (MD5) Previous issue date: 2001 / Résumé: Le but de cette these est de réaliser une lecture du concept de psychose, au cours des oeuvres de Freud et Lacan, en explicitant son statut logique, à l 'interieur des principaux moments conceptuels théoriques et cliniques de ces deux penseurs de Ia psychanalise, afin d'apréender les modeles linguistiques qui sont en train d'agir aux doctrines de ces psychanalistes. La proposition dessus formulé implique déjà l' assumption du compromis, dans cette these, avec Ia presupposition de que les psychopathologies psychotiques se configurent, surtoutn comme des disturbes du langage, ça veut dire, disturbes de Ia relation du sujet avec le langage. L'articulation du concept de psychose dans ses divers statuts à l'interieur de Ia psychanalise freudienne et lacanienne a comme but non seulement I'exegese dun. important concept théorique, mais aussi vise l'élaboration des théories de Ia cure de Ia psychose qu'on peut soustraire des tours de force théoriques de Freud et Lacan. 11 / Resumo: A proposta desta tese é de realizar uma leitura do conceito de psicose, ao longo das obras de Freud e Lacan, explicitando o seu estatuto lógico, dentro dos principais momentos conceituais das elaborações teórico e clínicas dos dois pensadores da psicanálise, bem como analisar as relações entre lingüística e psicanálise, a fim de apreender os modelos lingüísticos que estão em ação nas doutrinas destes psicanalistas e suas conseqüências para o estudo das psicoses. A proposta acima formulada implica o compromisso assumido, nesta tese, com o pressuposto de que as psicopatologias psicóticas se configuram, antes de tudo, como distúrbios de linguagem, distúrbios da relação do sujeito com a cadeia significante. A articulação do conceito de psicose em seus diversos estatutos no interior da psicanálise freudiana e lacaniana tem como objetivo não somente a exegese de uma noção teórica importante em tais doutrinas, mas também visa a elaboração das teorias do tratamento psicanalítico das psicoses que se podem depreender dos esforços teóricos de Freud e Lacan / Doutorado / Doutor em Linguística
104

Saude mental e arquitetura : um estudo sobre o espaço e o ambiente e sua inserção no processo terapeutico

Nogueira, Maribel Azevedo Mendes, 1958- 20 September 2001 (has links)
Orientador : Mario Eduardo Costa Pereira / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciências Médicas / Made available in DSpace on 2018-08-01T18:04:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Nogueira_MaribelAzevedoMendes_M.pdf: 27066716 bytes, checksum: 75976262697fa03186c3eb9e3047b8d9 (MD5) Previous issue date: 2001 / Resumo: o presente estudo busca demonstrar que, entre as disciplinas Saúde Mental e Arquitetura existe uma profunda ligação e que, do estudo de suas inter-relações, decorrem conseqüências decisivas para a prática clínica. Trilhando o caminho metodológico da pesquisa do tipo exploratória, é realizada uma revisão histórica dos espaços destinados à loucura e são apresentados dois episódios que permitem melhor visualizar os problemas que se colocam na interface das duas disciplinas. O referencial teórico escolhido para a análise das questões espaço e ambiente que emergiram da revisão histórica e dos episódios foram o enfoque psicanalítico em suas vertentes fteudiana e winnicottiana. O tema Saúde Mental e arquitetura relacionada ao processo terapêutico acabam por conduzir a uma reflexão sobre a importância do abrigo na existência humana, envolvendo o ser na dimensão do pathas, palavra grega que designa ao mesmo tempo sommento, paixão, passividade. Neste sentido, este estudo vem demonstrar que espaço e ambiente constituem-se em uma linguagem específica que permite a própria narrativa dessepathas / Abstract: This study aims to show the deep connection between Mental Health and Architecture subjects, and that there are important consequences for the clinical practice hom the study of all their inter connections. Through the methodologycal and exploratory research process, a historical review of all spaces for insanity is done, and two episodes alloding a better vieu of the problems when both issues are interfacedis presented. The theorical reference chosen was the psychiatric focus on Freudian and Winnicottian view, for the study of space and atmosphere ftom the historical review and of the two episodes presend. This Mental Health and Architecture connection related to thetherapeutic process leads to a reflexion about the importance of shelter for human beings, insoling the human in the dimension of pathos. A greek word that means suffering, passion and passivity at the some time. This way this study shows that space and atmosphere constituse in a specificlanguage that allous the oun narrative ofthe pathos / Mestrado / Saude Mental / Mestre em Ciências Médicas
105

A questão da passividade na melancolia : o paradigma de Hamlet

Portella, Luciana Balbo 31 August 2004 (has links)
Orientadores: Mario Eduardo Costa Pereira, Jacques Andre / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-04T01:11:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Portella_LucianaBalbo_D.pdf: 14939845 bytes, checksum: 8e1fb3d98c0103b46363d61d7b557c01 (MD5) Previous issue date: 2004 / Resumo: A tese de doutoramento intitulada "A questão da passividade na melancolia: paradigma de Hamlef' trata de alguns o questionamentos clínicos sobre a ação da passividade e, conseqüente impacto sobre a relação analítica, num caso de melancolia. Sua descrição teórica é feita a partir das noções de paixão encontradas na literatura filosófica até chegar a psicanálise e sua problemática metapsicológica. As diferentes modalidades de passividade são descritas sob a ótica do sadismo e do masoquismo na teoria fteudiana para permitir uma articulação com a hipótese argumentativa de que é a passividade que faz certa A tese de doutoramento intitulada "A questão da passividade na melancolia: paradigma de Hamlef' trata de alguns o questionamentos clínicos sobre a ação da passividade e, conseqüente impacto sobre a relação analítica, num caso de melancolia. Sua descrição teórica é feita a partir das noções de paixão encontradas na literatura filosófica até chegar a psicanálise e sua problemática metapsicológica. As diferentes modalidades de passividade são descritas sob a ótica do sadismo e do masoquismo na teoria fteudiana para permitir uma articulação com a hipótese argumentativa de que é a passividade que faz certas coisas acontecerem na melancolia. A peça shakesperiana de Hamlet fornece uma perspectiva heurística, ficcional na qual o personagem principal atrai sobre si uma sorte de fatalidade que isola-o do contato com o outro e torna-o cada vez mais passivo. Trata-se de uma passividade curiosa, atípica, intrigante. Uma passividade que transporta rapidamente o leitor à clínica psicanalítica e interpela diretamente o papel do analista na relação transferencial / Abstract: The doctorate thesis entitled "The issue of passivity in melancholy: the paradigm of Hamlef' deals with some clinical questionings about the action of passivity and its consequent impact on the analytical relationship in a case of melancholy. Its theoretical description begins ITomthe notions of passion found in the philosophicalliterature to arrive to psychoanalysis and its metapsychological problematic. The different modalities of passivity are described ITom the standpoint of sadism and masochism in the Freudian theory to better link them to the argumentative hypothesis tOOtpassivity makes certain things OOppen.The Shakespearean play Harnlet offers a heuristic, fictional perspective in which the main character attracts a kind of fatality that isolates him ITomthe contact to the others and makes him increasingly passive. This is a weird, atypical and amazing passivity, which quickly refers the reader to the psychoanalytical clinic and directly questions the role ofthe analyst in the transferential situation / Doutorado / Ciencias Biomedicas / Doutor em Ciências Médicas
106

Uso frequente de alcool maconha e cocaina entre pacientes esquizofrenicos : estudo caso-controle

Boscolo, Marilia Montoya 26 August 2004 (has links)
Orientador: Paulo Dalgolarrondo / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-04T01:06:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Boscolo_MariliaMontoya_D.pdf: 8481127 bytes, checksum: c81e01cd76eed97adcb8f9851a3c347f (MD5) Previous issue date: 2004 / Resumo: o objetivo deste trabalho é estudar o fenômeno do uso de Substâncias Psicoativas_SPA(álcool maconha e cocaína) na esquizoftenia. Trata-se de estudo comparativo, casocontrole, de dois grupos de pacientes esquizoftênicos pareados por sexo e idade, que preencheram os critérios diagnósticos do DSMIV para esquizoftenia. O grupo caso é definido por pacientes esquizoftênicos que têm história de uso fteqüente de álcool na vida e no último mês e/ ou história de uso fteqüente de maconha e/ou cocaína na vida. O grupo controle é definido por pacientes esquizoftênicos sem esse antecedente de uso de álcool e/ou maconha e/ou cocaína. Este estudo é um aprofundamento da pesquisa de mestrado da autora. A amostra foi composta por 63 pacientes por grupo, internados no Instituto Américo Bairral no município de Itapira - SP, internados na enfermaria ou acompanhados no ambulatório de Psiquiatria do HC-UNICAMP ou matriculados no CAPS Integração (Centro de Atenção Psicossocial) da Prefeitura Municipal da cidade de Campinas-SP. Foram estudadas variáveis demográficas, histórico psiquiátrico, psicopatologia (Escala P ANSS e GAS), . funcionamento familiar (GARF), tratamento farmacológico, sintomas extrapiramidais (ESRS), qualidade de vida (QLS) e impressão subjetiva do paciente em relação à medicação (DAI-3D e SSAS), ao álcoo_ maconha e cocaína (SSAS). Para a análise descritiva utilizou-se medidas de posição e dispersão para variáveis contínuas e tabelas de fTeqüência para variáveis categóricas. Para comparar proporções foi utilizado o teste Qui-quadrado ou o teste Exato de Fisher, quando necessário. Para comparação de medidas contínuas ou ordenáveis entre os dois grupos foi utilizado o teste de Mann Whitney. Para identificar as variáveis que diferenciam os grupos foi utilizada a análise de regressão logística multivariada - modelo logito, com nível de significância de 5% Os resultados demostram que os pacientes esquizoftênicos que usam álcool e/ou maconha e/ou cocaína, têm tendência a melhor desempenho escolar, são mais ativos profissionalmente e têm mais capacidade para realizar atividades da vida diária. Eles têm mais sintomas positivos e menos sintomas negativos da esquizoftenia. No entanto, têm pior adaptação social, mais internações e fazem maior uso de tabaco. Estes pacientes, com o uso da medicação, sentem subjetivamente que "os efeitos ruins dos remédios estão sempre presentes" e que "não há diferença em tomar ou não a medicação_dá na mesma". Além disso, eles têm objetivamente mais sintomas extra piramidais e subjetivamente, piora dos sintomas negativos, com o uso da medicação. Neste estudo, os pacientes do grupo caso podem estar fazendo uso de álcool e/ou maconha e/ou cocaína, para aliviar os efeitos extrapiramidais da medicação antipsicótica. Este achado, reforça a teoria do modelo da automedicação, que postula que os pacientes esquizo:fTênicos fariam uso de álcool e/ou drogas para atenuar os efeitos extrapiramidais indesejáveis dos antipsicóticos. A relação subjetiva com o álcool parece ser percebida como favorecedora de melhor interação social, bem como com a maconha. Essa última, no entanto, piora os sintomas negativos e acentua a sensação de pensamento confuso. A cocaína parece produzir subjetivamente mais alegria e maior capacidade de atenção; mas por outro lado, os pacientes sentem-se subjetivamente mais hostis, mais tensos, com mais sintomas positivos e negativos da esquizo&enia. A análise multivariada distinguiu os grupos caso e controle nas seguintes variáveis: os pacientes do grupo caso, quando comparados aos pacientes do grupo controle, são mais ativos laboralmente, tem mais antecedentes de uso de álcool na família e melhor estimativa global da inteligência. Eles têm menos sintomas negativos, menos esquiva social, menos maneirismos, no entanto, mais grandiosidade e mais falta de cooperação. A qualidade de vida demonstra mais relacionamentos interpessoais, no entanto, menos consistência intrapsíquica. Eles têm, subjetivamente mais sintomas negativos com o uso da medicação e mais sintomas extrapiramidais. Um achado paradoxal neste estudo é que os pacientes esquizo&ênicos que usam SP A apesar de terem potencialmente uma apresentação menos grave da esquizo&enia com melhor funcionamento cognitivo, por algum motivo têm pior evolução fazendo uso de álcool e/ou maconha e/ou cocaína / Abstract: The aim of this investigation was to evaluate Substance misuse (alcohol, marijuana and cocaine) in schizophrenia through a comparative; case-control study of two groups of age and sex matched schizophrenics who fulfilled the DSMIV and ICD-IO criteria for schizophrenia. The case group consisted of individuais with a previous lifetime history of ftequent alcohol use and use in the past month, and a lifetime history of drug use (marijuana and/ or cocaine) and use in the past year. The control group had no such history of alcohol and/or marijuana and/or cocaine. The subjects (63 patients per group) were inpatients at Americo Bairral Institute in the municipality of Itapira - SP or university hospital psychiatric inpatients or outpatient at Unicamp or were registered at CAPS (psychosocial Treatment Center) in the municipality of Campinas. The parameters studied included demographic variables, psychiatric history, psychopathology (P ANSS and GAS), family functioning (GARF), pharmacological treatment, extrapyramidal symptoms (ESRS), quality of life (QLS) and subjective impression of medication (DAI-30 and SSAS), as well as alcohol and marijuana and' cocaine (SSAS). Data analysis was carried out using Statistical Analysis System (SAS) for Windows, version 8.2. In order to characterize both groups and identi:fy the parameters that distinguish them, the Chi-square Test, the Mann-Whitney Test or Fisher's Exact Test were used, as appropriate By using multivariable procedures to identi:fy the variables that potentially differentiate the two groups, logistic regression (logito model) procedures was used. Significance leveI was 5%. Schizophrenic patients who used alcohol and drugs had tendency for better previous school performance, better global intelligence estimate, professionally more actives and showed better skills in everyday activities. They have fewer negative symptoms. But showed poor social adaptation with greater number of hospitalizations and greater use of tobacco than did schizophrenics who do not use alcohol and drugs. The patients subjectively reported felling like " the bad things about medication are presents ali the time" and " there is no difference on taking medication or not- it is the same". Objectively, they had more extra pyramidal side effects and worsen negative symptoms under medication. They showed more fi-equent family histories of alcohol and drug abuse.in this study, these patients may be using alcohol and drugs to alleviate the extrapiramidal side effects of the antipsychotic medication. This finding reinforces the automedication model of schizophrenic patients alleviate the uncornfortable extrapyramidal symptoms caused by antipsychotics agents, using a1cohol or drugs. The subjective relation to alcohol was perceived as a social facilitator to cope with social interactions and marijuana. However, marijuana worsened the positive symptoms and enhance good humor. Cocaine produced subjective happiness, more energy and more attention, although the patients felt more subjective hostility, tension and reported more varied positive symptoms. Multivariate analysis results showed distinction between groups: case group patients are more labor active, had more family history for alcohol problems in their families and better global intelligence estimated, compared to control group. They also had less negative symptoms, less social withdrawal, less manneirism, although they have more grandiosity and they are less cooperative. The quality of tife presents more interpersonal relationships, but, less objects and common activities. They have more negative symptoms and objectively more extrapyramidal medication side effects. There is a paradoxal finding in this study, where schizophrenic patients, despite their less severe schizophrenia and better cognitive functioning, for any reason they had worsened prognosis using alcohol and/or marijuana and/or cocaine / Doutorado / Saude Mental / Doutor em Ciências Médicas
107

Terapia Dialéctica Conductual Grupal en el Trastorno Límite de la Personalidad: Apego, Alianza Terapéutica y Mejora Sintomática

Lossa Chacon, Lydia 28 January 2016 (has links)
En la present investigació es realitza un estudi amb pacients diagnosticats de Trastorn Límit de la Personalitat (TLP) tractats amb Teràpia Dialèctica Conductual Grupal (TDC-G) amb l'objectiu de determinar si els estils d'aferrament dels pacients amb TLP i les característiques de l'aliança terapèutica es relacionen amb la millora del pacient i amb el seguiment del procés terapèutic en un format de teràpia grupal. La literatura indica que els subjectes TLP tendeixen a patrons inestables en les seves relacions amb dèficits importants en regulació emocional, relacions interpersonals inestables i dificultats en el descentrament de pensaments. En TDC-G es treballa per mòduls en l'entrenament d'habilitats posant èmfasi en la relació terapèutica com a punt clau en l'eficàcia del tractament. Els subjectes TLP presenten dificultats importants en el desenvolupament d'una bona aliança terapèutica que els permeti realitzar canvis i millorar sintomàticament. Els resultats ens mostren la importància del tipus d’aferrament dels pacients TLP a l’hora d’iniciar un procés terapèutic i l’establiment d’una relació terapèutica, així com canvis en la millora del pacient mesurada en tres medicions: millora simptomàtica a nivel clínic, millora en regulació emocional i millores en la capacitat de descentrament dels pensaments. També s’analitzen les variables que prediuen l’abandonament prematur. / En la presente investigación se realiza un estudio con pacientes diagnosticados de Trastorno Límite de la Personalidad (TLP) tratados con Terapia Dialéctica Conductual Grupal (TDC-G) con el objetivo de determinar si los estilos de apego de los pacientes con TLP y las características de la alianza terapéutica se relacionan con la mejora del paciente y con el seguimiento del proceso terapéutico en un formato de terapia grupal. La literatura indica que los sujetos TLP tienden a patrones inestables en sus relaciones con déficits en regulación emocional, relaciones interpersonales inestables y dificultades en descentrarse de sus pensamientos. En TDC-G se trabaja por módulos en el entrenamiento de habilidades poniendo énfasis en la relación terapéutica como punto clave en la eficacia del tratamiento. Los sujetos TLP presentan dificultades en el desarrollo de una buena alianza terapéutica que les permita realizar cambios y una mejora sintomática. Los resultados muestran la importancia del tipo de apego de los pacientes TLP a la hora de iniciar un proceso terapéutico y el establecimiento de una relación terapéutica, así como cambios en la mejora del paciente medida en tres mediciones: mejora sintomática, mejora en regulación emocional y mejoras en el descentramiento de los pensamientos. También se analizan las variables que predicen el abandono prematuro. / In this research a study of patients diagnosed with borderline personality disorder (BPD) treated with Group Dialectical Behavior Therapy (DBT-G) with the objective of determining is performed if attachment styles of the patients with BPD and features the therapeutic alliance is associated with improved patient monitoring and therapeutic process in group therapy format. The literature indicates that BPD subjects tend to unstable patterns in their relationships with significant deficits in emotional regulation, unstable interpersonal relationships and difficulties off center of his thoughts. In DBT-G modules working in skills training with emphasis on the therapeutic relationship as a key point on the effectiveness of treatment. BPD subjects show significant difficulties in developing a good therapeutic alliance that allows them to make changes and symptomatic improvement. The results show the importance of the type of attachment BPD patients when starting a therapeutic process and the establishment of a therapeutic relationship, as well as changes in patient improvement measured in three measurements: a symptomatic improvement level clinical, improvement in emotional regulation and improvements in the capacity of decentralization thoughts. The variables that predict the premature abandonment are also discussed.
108

Construcción de la Alianza Terapéutica en Terapia de Pareja con Trastorno Depresivo Mayor

Mateu Martínez, Clara 29 January 2016 (has links)
L’aliança terapèutica es considera una condició necessària per l’òptim desenvolupament de la teràpia considerant-se com a un bon predictor de l’evolució del procés terapèutic i un element facilitador en el resultat de la teràpia. S’ha demostrat en la investigació de procés-resultat que l’aliança prediu el resultat en la teràpia de parella i de família, tot i que la construcció de l’aliança terapèutica és més complexa en aquests casos, i existeix una quantitat limitada d’estudis dirigits a conèixer la relació entre aliança i el resultat final de la teràpia. Els estudis en aquesta línia demostren que les intervencions ambdós cònjuges són eficaços per a la depressió. Des del model sistèmic, s’ha profunditzat sobre la relació entre la depressió i els conflictes relacionals com a una forma d’alleujar la depressió, canviant els patrons de relació disfuncionals. L’objectiu principal d’aquesta investigació és analitzar i comparar, des del model sistèmic, com es construeix l’aliança terapèutica en teràpia de parella quan un dels dos cònjuges està diagnosticat d’un Trastorn Depressiu Major i en els que s’obté diferent resultat, en base a la simptomatologia depressiva al final del tractament. Els participants de l’estudi són 10 casos gravats de teràpia de parella; 5 casos que milloren la simptomatologia depressiva al final de la teràpia i 5 casos que no milloren la simptomatologia depressiva al final del tractament. Per valorar el canvi simptomàtic es van tenir en compte les puntuacions pre i post de l’Inventari de Depressió de Beck II (BDI-II) per a determinar el rang clínic previ i posterior a la teràpia i per analitzar la construcció de l’aliança terapèutica en la segona, sisena i última sessió es va utilitzar l’instrument Sistema para la Observación de la Alianza Terapéutica en Intervención Familiar (SOATIF-o). S’ha realitzat un anàlisi descriptiu, de variància i seqüencial, aquest últim amb el Analizador Secuencial del Propósito General (GSEQ) per examinar els patrons seqüencials en la construcció de l’aliança entre els casos de millora i no millora simptomàtica. Els resultats indiquen que existeixen diferències significatives respecte els casos de millora i no millora simptomàtica en relació a la construcció de l’aliança terapèutica. I que l’aliança és un procés dinàmic i que fluctua al llarg del tractament. Per tant, és essencial que aquesta s’avaluï en un anàlisi de micro-procés al llarg de la teràpia, sent així un element que ofereix el terapeuta una valuosa informació sobre com s’està desenvolupant el procés terapèutic en casos en que un dels dos cònjuges és diagnosticat d’un Trastorn Depressiu Major. Concloem que aquesta investigació posa de relleu la complexitat de l’aliança terapèutica en teràpia de parella i que aquesta és un factor essencial per entendre el procés i el resultat de la teràpia. Considerem que la teràpia de parella requereix d’un recorregut més ampli que demostri la importància de l’aliança terapèutica en diferents contextos i problemàtiques. I esperem que mitjançant aquesta investigació s’hagin donat eines als terapeutes per tal d’obtenir un òptim resultat en el procés psicoterapèutic, ja que la psicoteràpia no es pot entendre al marge d’establir una relació interpersonal forta i positiva entre la parella i el terapeuta. / La alianza terapéutica se considera una condición necesaria para el óptimo desarrollo de la terapia considerándose un buen predictor de la evolución del proceso terapéutico y un elemento facilitador en el resultado de la terapia. Se ha demostrado en la investigación de proceso-resultado que la alianza predice el resultado en la terapia en la terapia de pareja y de familia, aunque la construcción de la alianza terapéutica es más compleja en estos casos y existe una cantidad limitada de estudios dirigidos a conocer la relación entre la alianza y el resultado final de la terapia. Los estudios en esta línea demuestran que las intervenciones con ambos cónyuges son eficaces para la depresión. Desde el modelo sistémico, se ha profundizado sobre la relación entre la depresión y los conflictos relacionales como una forma de aliviar la depresión, cambiando los patrones de relación disfuncionales. El objetivo principal de esta investigación es analizar y comparar, desde el modelo sistémico, como se construye la alianza en terapia de pareja cuando uno de los dos cónyuges está diagnosticado de un Trastorno Depresivo Mayor y en los que se obtiene diferente resultado, en base a la sintomatología depresiva al final del tratamiento. Los participantes del estudio son 10 casos grabados de terapia de parella; 5 casos que mejoran la sintomatología depresiva al final de la terapia y 5 casos que no mejoran la sintomatología depresiva al final del tratamiento. Para valorar el cambio sintomático se tuvieron en cuenta las puntuaciones pre y post del Inventario de Depresión de Beck II (BDI-II) para determinar el rango clínico previo y posterior a la terapia y para analizar la construcción de la alianza terapéutica en la segunda, sexta y última sesión se utilizó el instrumento Sistema para la Observación de la Alianza Terapéutica en Intervención Familiar (SOATIF-o). Se ha realizado un análisis descriptivo, de varianza y secuencial, este último con el Analizador Secuencial del Propósito General (GSEQ) para examinar los patrones secuenciales en la construcción de la alianza entre los casos de mejora y no mejora sintomática. Los resultados indican que existen diferencias significativas respecto los casos de mejora y no mejora sintomática en relación a la construcción de la alianza terapéutica. Y que la alianza es un proceso dinámico y que fluctúa a lo largo del tratamiento. Por lo tanto, es esencial que ésta se evalúe en un análisis de micro-proceso a lo largo de la terapia, siendo así un elemento que ofrece al terapeuta una valiosa información sobre cómo se está desarrollando el proceso terapéutico en casos en que uno de los dos cónyuges está diagnosticado de un Trastorno Depresivo Mayor. Concluimos que esta investigación pone de relieve la complejidad de la alianza terapéutica en terapia de pareja y que ésta es un factor esencial para entender el proceso y el resultado de la terapia. Consideramos que la terapia de pareja requiere de un recorrido más amplio que demuestre la importancia de la alianza terapéutica en diferentes contextos y problemáticas. Y esperamos que mediante esta investigación se hayan podido dar herramientas a los terapeutas para obtener un óptimo resultado en el proceso psicoterapéutico, ya que la psicoterapia no se puede entender al margen de establecer una relación interpersonal fuerte y positiva entre la pareja y el terapeuta. / Therapeutic alliance is considered a necessary condition for the optimal development of therapy, a good predictor of the evolution of the therapeutic process and a facilitator in the outcome of therapy. The relationship between the therapeutic alliance as a common factor in psychotherapy and treatment outcome has been researched in diverse forms of therapy, such as family therapy and couple therapy. The dynamics of the therapeutic alliance in couple therapy is more complicated than in individual psychotherapeutic processes; nevertheless, there exist a limited number of investigations aimed at understanding the relationship between the therapeutic alliance and the evolution of this type of therapy. Researchers have been interested in the treatment of couples as a form of alleviating depression, supposedly by changing the patterns of dysfunctional relationships. The systemic model provides a framework specifically designed to address relationship patterns in the treatment of couples. Including the couples in the treatment has proved to be effective when treating patients with depression. The purpose of this study is to compare the differences in the construction of the therapeutic alliance, from the systemic model, in cases of couple therapy with different end results in treatment with relation to depressive symptomatology. The participants in the study were 10 recorded cases of couple therapy; 5 cases that improve depressive symptoms at the end of therapy and 5 cases that do not improve depressive symptoms at the end of treatment. To clinically evaluate significant change, we used the pre and post scores of the Beck Depression Inventory, Second Edition (BDI-II) to determine the clinical range before and after treatment, and with the support of the System for Observing Family Therapy Alliances (SOFTA-o) we analyzed the construction of the therapeutic alliance in the second, sixth and last session. We conducted a descriptive, variance and sequentially analysis, the latter with the Generalized Sequential Querier (GSEQ) in order to examine the sequential patrons in the construction of an alliance and therapeutic outcome in both groups of couple. The results show that there are significant differences between the cases of improved and not improved in terms of final outcome in relation to the construction of the therapeutic alliance. And the alliance is a dynamic process that fluctuates throughout the treatment. Therefore, it is essential that to evaluate the alliance in a micro-process analysis throughout therapy, making it an element that provides valuable information to the therapist on what is happening in the therapeutic process in cases where a spouse is diagnosed with Major Depressive Disorder. We conclude that this research highlights the complexity of the therapeutic alliance in the treatment of couples and that this is essential to understand the process and outcome of therapy. We believe that couple therapy requires a wider development to demonstrate the importance of the therapeutic alliance in different contexts and problems. Through this research we expect to have been able to give therapists tools to obtain optimum results in psychotherapeutic process, since the therapy cannot be understood apart from establishing a strong and positive interpersonal relationship between the couple and the therapist.
109

Validación y aplicabilidad clínica del Cuestionario de Evaluación de las Relaciones Familiares Básicas (CERFB) en los trastornos de la conducta alimentaria

Campreciós Orriols, Meritxell 22 January 2016 (has links)
Els trastorns de la conducta alimentària (TCA) són d’una incidència i severitat creixent. Així mateix, ha estat identificada la necessitat d’instruments que avaluïn la família en aquest tipus de psicopatologia. En resposta a aquestes necessitats, l’objectiu principal de la tesi és validar i determinar l’aplicabilitat clínica del Cuestionario de Evaluación de las Relaciones Familiares Básicas (CERFB) en els TCA. La mostra de l’estudi està constituïda per 344 parelles com a unitat familiar (N = 688 participants); 169 famílies grup clínic i 175 famílies grup control no clíniques. Els resultats indiquen que el CERFB presenta unes bones propietats psicomètriques, consistents amb les de la versió original en població general espanyola. Per a la interpretació de les puntuacions del CERFB en els TCA, es proporcionen els barems de Conjugalitat i Parentalitat i es presenta la capacitat avaluativa i discriminativa de l’instrument entre ambdós grups de famílies a partir dels punts de tall de 55 i 42 per a Conjugalitat i Parentalitat, respectivament. El CERFB esdevé l’únic instrument disponible i útil en el diagnòstic relacional a partir de les relacions familiars bàsiques, conjugalitat i parentalitat, de les famílies amb un fill amb TCA, en relació a les famílies no clíniques, tant en contextos clínics com d’investigació. La major disfunció familiar registrada en els TCA suggereix la importància de la prevenció i intervenció familiar en aquests tipus de psicopatologia. Es destaquen i es discuteixen les limitacions per a la interpretació adequada d’aquestes aportacions i es presenten futures vies d’investigació que permetran expandir i especificar la utilitat del CERFB en població general i clínica, i les implicacions teòriques i clíniques de la present tesi. / Los trastornos de la conducta alimentaria (TCA) son de una incidencia y severidad crecientes. A su vez, ha sido identificada la necesidad de instrumentos que evalúen la familia en dicha psicopatología. En respuesta a ello, el objetivo principal de esta tesis es validar y determinar la aplicabilidad clínica del Cuestionario de Evaluación de las relaciones Familiares Básicas (CERFB) en los TCA. La muestra del estudio está constituida por 344 parejas como unidad familiar (N = 688 participantes); 169 familias grupo clínico con un hijo con un TCA y 175 familias grupo control no clínicas. Los resultados indican que el CERFB presenta unas buenas propiedades psicométricas, consistentes con las de la versión original en población general española. Para la interpretación de las puntuaciones del CERFB en los TCA se proporcionan los baremos de Conyugalidad y Parentalidad y se presenta la capacidad evaluativa y discriminativa del instrumento entre ambos grupos de familias a partir de los puntos de corte de 55 y 42 para Conyugalidad y Parentalidad, respectivamente. El CERFB deviene el único instrumento disponible y útil en el diagnóstico relacional a partir de las relaciones familiares básicas, conyugalidad y parentalidad, de las familias con un hijo con TCA en relación a las familias no clínicas, tanto en contextos clínicos como de investigación. La mayor disfunción familiar registrada en los TCA sugiere la importancia de la prevención e intervención familiar en dicha psicopatología. Se destacan y discuten las limitaciones para la interpretación adecuada de estas aportaciones y se presentan futuras vías de investigación que permitirán expandir y especificar la utilidad del CERFB en población general y clínica, y las implicaciones teóricas y clínicas de esta tesis. / Eating disorders (EDs) have an increasing incidence and severity. In turn, a need for specific instruments that assess the family in such psychopathology has been identified. In response to this, the principal aim of the present thesis is to validate and determine the clinical applicability of the Cuestionario de Evaluación de las Relaciones Familiares Básicas (CERFB) in EDs. The study sample consists of 344 couples as family units (N = 688 participants): 169 clinical families with a child with an ED and 175 non-clinical control group families. Results present adequate psychometric properties for the CERFB in EDs, consistent with those of the original version in Spanish general population. For the interpretation of the CERFB’s scores in EDs a reference scale for the Marital and Parental scales is offered and its evaluative and discriminative capacity between both groups of families through the cut-off points of 55 and 42 for marital and parental functions, respectively, is presented. The CERFB becomes the only available and useful instrument in the relational diagnosis through basic family relations, marital and parental functions, of families with a child with an ED in relation to non-clinical families in either clinical of research contexts. The greater dysfunction recorded in EDs suggests the importance of the family prevention and intervention in such psychopathology. Limitations are highlighted and discussed for the proper interpretation of these contributions and future lines of investigation that allow the expansion and greater specificity of the CERFB’s utility in general and clinical population, and theoretical and clinical implications of this thesis are presented.
110

Integración en Psicoterapia: Factores Comunes e Ingredientes Específicos y Patrones Diferenciales de Cambio Narrativo

Maestra Cutura, Joana 25 January 2016 (has links)
Bona part de la investigació en Psicoteràpia, en els últims anys, s’ha centrat per una banda en les diferències entre escoles psicoterapèutiques i, d’altre banda en les similituts, moltes vegades representades en Factors Comuns. Al llarg d’aquest treball ens centrem en les suposades diferències, potser no són les escoles tan diferents com alguns representants defensen?, potser aquestes diferències representades en Ingredients específics no són tan específics d’una única forma de psicoteràpia?. D’altre banda la investigació en factors comuns, evidencia que cada vegada podem trovar més factors comuns i que cada vegada són més decisius en el canvi terapèutic. En aquest treball es compara a 30 pacients amb bon resultat terapèutic i 30 amb mal resultat en termes de distribució diferencial de (1) Les variables d'entrada (2) Processos i Resultats Variables, i (3) Variables narratives. Els resultats van indicar que el funcionament psicosocial, la motivació, els símptomes pre-teràpia, Aliança de Treball, el nombre total de sessions de teràpia, la reducció total dels símptomes pre-post, la mitjana de puntuació de l'aliança de treball i el total de sessions de 3, 4 i 8 es una variable discriminant entre els dos grups. Els resultats també van mostrar que gairebé totes les variables narratives, excepte algunes d'elles discriminen entre els grups de bon/mal resultat des del començament, punt mig i la fase final del seu procés terapèutic. Aquests resultats es discuteixen en funció de la seva rellevància per a la pràctica clínica. / Gran parte de la investigación en Psicoterapia, en los últimos años se ha centrado, por un lado en las diferencias entre escuelas psicoterapéuticas y, por otro lado, en las similitudes, muchas veces representadas en Factores Comunes. En este trabajo nos centramos en las supuestas diferencias, ¿puede ser que las escuelas no sean tan diferentes como algunos representantes de las mismas defienden? ¿Puede ser que estas diferencias, representadas en Ingredientes Específicos, no sean tan originarios de una única forma de terapia? Por otro lado, la investigación en Factores Comunes, encuentra cada vez más y que son más importantes en el cambio terapéutico. Este trabajo compara 30 pacientes con buen resultado terapéutico a 30 con un mal resultado terapéutico en términos de la distribución diferencial de (1) Las variables de entrada (2) Procesos y Resultados Variables, y (3) Variables narrativas. Los resultados indicaron que el funcionamiento psicosocial, la motivación, los síntomas pre-terapia, Alianza de Trabajo, el número total de sesiones de terapia, la reducción total de los síntomas pre-post, y la media de puntuación de la alianza de trabajo total en sesiones de 3, 4 y 8 discrimina entre ambos grupos. Los resultados también mostraron que casi todas las variables narrativas, excepto algunos de ellos discriminan buen/mal resultado en el punto medio y la fase final de su proceso terapéutico. Estos resultados se discuten en función de su relevancia para la práctica clínica. / Much of the research in psychotherapy, in recent years has focused on one hand the differences between psychotherapeutic schools and, on the other hand, in the similarities, often represented in Common factors. In this paper we focus on the alleged differences, can it be that schools are not as different as some representatives defend them? Can it be that these differences represented in specific ingredients, are not as originating from a single form of therapy? On the other hand, research on factors Commons, is becoming more and more important in that therapeutic change. This paper compares 30 patients with good therapeutic outcome to 30 with poor therapeutic outcome in terms of the differential distribution of (1) Intake Variables (2) Outcome and Process Variables, and (3) Narrative Variables. Results indicated that psychosocial functioning, motivation, pre-therapy symptoms, Working Alliance, total number of therapy sessions, total pre-post symptom reduction, and mean scoring for total working alliance in sessions 3, 4, and 8 discriminated between both groups. Results also showed that almost all narrative variables except some of them discriminated good outcome clients from poor outcome ones from the beginning, midpoint and final stage of their therapeutic process. These results are discussed according to their relevance for clinical practice.

Page generated in 0.0288 seconds