• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 240
  • 63
  • 32
  • 27
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 364
  • 138
  • 119
  • 116
  • 105
  • 79
  • 77
  • 76
  • 67
  • 66
  • 54
  • 38
  • 33
  • 27
  • 26
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
141

O discurso da depressão: quando dizer é sofrer / The discourse of depression: when saying is suffering

Coppedê, Dulce Ricciardi 12 December 2016 (has links)
A depressão é a categoria psicopatológica que expressa, de forma privilegiada, o sofrimento psíquico na atualidade, adquirindo estatuto de epidemia. Examinamos a depressão enquanto objeto de discurso em nossa cultura, a partir de diversas ordens discursivas médica, religiosa, econômica, psicanalítica, socioantropológica e investigamos como esses discursos se singularizam produzindo efeitos clínicos e discursivos naqueles que, a seu modo, o reproduzem. Partimos da hipótese de que o discurso constitui, condiciona, altera e determina a própria experiência de sofrimento. Baseando-nos na psicanálise de Lacan e em sua acepção de sujeito, nossa proposta é a de verificar efeitos de indução e modalização sintomáticas produzidos pela exposição ao discurso da depressão. Analisamos um conjunto de sete relatos, obtidos através de entrevistas semidirigidas, nas quais a presença do significante depressão apresentava-se prevalente para a designação do sofrimento. Nossos achados apontam para a existência de marcas discursivas que se repetem nos relatos analisados, a despeito da diversidade e heterogeneidade de experiências compreendidas em cada um deles. O significante depressão se articula intradiscursivamente e interdiscursivamente, recuperando incidências históricas heterogêneas e descontínuas pelas quais efeitos transformativos são descritos. Conclui-se que há uma absorção identificatória do discurso da depressão em nossa cultura, passando a constituir, ele mesmo, uma catacrese ou seja, uma metáfora já absorvida ao uso comum da língua, de emprego tão corrente que há pouca equivocação semântica em jogo no seu uso. Nesse sentido, depressão é termo que praticamente supre a falta de palavras específicas para designar um sofrimento que resiste à nomeação e faz convergir discursos de diferentes procedências: saúde, trabalho, desejo e religião. Esse resultado é compatível com o estatuto criacionista do significante, bem como o estatuto performativo do ato diagnóstico, além dos efeitos de autoconfirmação clínica dos sintomas / Depression is the psychopathological category that expresses, in a privileged way, the psychic suffering nowadays, acquiring epidemic status. In this work, we examine depression as an object of discourse in our culture, from different discursive orders - medical, religious, economic, psychoanalytic, and social-anthropological - and we investigate how these discourses singularize themselves producing clinical and discursive effects upon those who, in their way, reproduce them. Our hypothesis is that speech constitutes, conditions, changes and determines the very experience of suffering. Based on Lacans psychoanalysis and on his conception of the subject, the proposal is to verify symptomatic induction and modalization effects produced by the exposure to the discourse of depression. We analyze a set of seven reports, obtained through semi-structured interviews, in which the presence of the significant \"depression\" became prevalent for the appointment of suffering. Our findings pointed to the existence of discursive marks that repeat themselves in the analyzed reports, despite the diversity and heterogeneity of the experiences comprised in each of them. The significant \"depression\" is articulated intra-discoursively and inter-discoursively, recovering heterogeneous and discontinuous historical incidences through which transformative effects are described. The conclusion is that there is an identificatory absorption of the discourse of depression in our culture, passing itself to constitute a catachresis that is, a metaphor already absorbed in the common use of language, an employment so current there is little semantic equivocation at stake in its use. In this sense, \"depression\" is a term that almost makes up for the lack of specific words for suffering that resists the appointment and converges speeches from different sources: health, work, desire and religion. This result is consistent with the creationist status of the signifier and the performative status of the diagnostic act, in addition to the effects of clinical auto-commitment of symptoms
142

(Des)conectados : o tempo vivido na dependência de Internet / (Dis)Connected: the time lived in Internet addiction (Inglês)

Saraiva, Francisco Raone Barbosa 20 June 2017 (has links)
Made available in DSpace on 2019-03-30T00:21:18Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2017-06-20 / This work aims to understand, under a phenomenological perspective inspired by Merleau-Ponty, the lived experience of a subject that uses the Internet intensely, and identifying modes of addiction and possible associated pathologies. Time is considered a fundamental dimension of human life and has always gained the attention of scholars in different areas of knowledge. The Internet has changed our relationship with time and also transformed our individual and collective experiences, generating new forms of subjectivity and intersubjectivity. In contemporary society, individuals are increasingly connected to the network. In this context, we can find people who prioritize online relationships more than physical contacts. The excessive use of the Internet is related to cultural changes and can generate suffering and several damages to the subject, among which are family, school and affective problems, for example. Through the phenomenological lens of Merleau-Ponty and based on a case study, we have been able to look at Internet dependence as a phenomenon linked to the relations established between man and the world today, whether in the individual or collective sphere. Relations that are inseparable from the elements that make up the Lebenswelt (living world) of the human being, such as temporality. Keywords: Time lived; Internet addiction; Merleau-Ponty; phenomenological psychopathology; case study. / O objetivo deste trabalho é compreender, sob um olhar fenomenológico inspirado em Merleau-Ponty, a experiência do tempo vivido de um sujeito que utiliza a Internet intensamente, identificado modos de dependência e possíveis patologias associadas. Considerado uma dimensão fundamental da vida humana, o tempo sempre ganhou a atenção de estudiosos nas mais diferentes áreas do saber. A Internet mudou a nossa relação com o tempo e também transformou nossas experiências, individuais e coletivas, gerando novas formas de subjetividade e intersubjetividade. Na sociedade contemporânea, os indivíduos estão cada vez mais conectados à rede. Nesse contexto, é comum encontrarmos pessoas que priorizam relações online em detrimento de contatos físicos. O uso excessivo da Internet está relacionado a mudanças culturais, podendo gerar sofrimento e diversos prejuízos ao sujeito, entre os quais estão problemas familiares, escolares e afetivos, por exemplo. Através da lente fenomenológica de Merleau-Ponty e com base em um estudo de caso, conseguimos olhar para a dependência de Internet como um fenômeno ligado às relações estabelecidas entre homem e mundo na atualidade, seja em âmbito individual ou coletivo. Relações que são inseparáveis dos elementos que constituem o Lebenswelt (mundo vivido) do ser humano, como a temporalidade. Palavras-chave: tempo vivido; dependência de Internet; Merleau-Ponty; psicopatologia fenomenológica; estudo de caso.
143

Análise fitoquímica de Solanum lycocarpum A. St.-Hil. e efeito do tratamento crônico sobre o peso corporal e sobre o comportamento de ratas ovariectomizadas /

Silva, Yara Emilia Arlindo da. January 2014 (has links)
Orientador: Telma Gonçalves C. Spera de Andrade / Co-orientador: Regildo Márcio Gonçalves da Silva / Banca: Ivanise Guilherme Branco / Banca: Roger Luís Henschel Pobbe / Resumo: Dentre os vários sintomas indesejáveis presentes no climatério, o aumento do peso corporal, principalmente concentrado no abdômen, como também o aumento da ansiedade e da depressão incomodam e prejudicam o bem estar e a saúde da mulher nesta fase. Considerando que a terapia de reposição hormonal encontra muita resistência devido a seus potenciais efeitos adversos, principalmente relacionados à manifestação do câncer de mama, torna-se premente a busca por novas alternativas terapêuticas de reposição hormonal que minimizem os sinais e sintomas presentes no climatério, especialmente controlando o perfil lipídico, como também, se possível, regulando e mitigando a manifestação da ansiedade e da depressão, sem o comprometimento/prejuízo de outras funções orgânicas. Dentre os componentes já descritos do Solanum lycocarpum, o alcaloide esteroidal solasodina é precursor de esteroides farmacologicamente ativos, e assim, poderia se constituir em um potencial fitoterápico a ser utilizado por mulheres em períodos de baixa concentração hormonal (esteroides sexuais). Existem relatos que o Solanum lycocarpum apresenta ação hipoglicemiante, calmante e sedativa, mas ainda não se identificou estudos que envolvam uma abordagem dessa planta nesta fase de vida da mulher. Considerando a disponibilidade acessível e abundante dessa planta no cerrado regional, foi delineado um estudo experimental com o objetivo de identificar os biocompostos presentes nos frutos de Solanum lycocarpum e avaliar o efeito do uso do extrato hidroalcoólico deste, sobre o peso corporal e também sobre respostas comportamentais relacionadas à ansiedade e depressão de ratas, utilizando-se modelos animais de ansiedade e depressão: Labirinto em Cruz Elevado (LCE) e o Teste do Nado Forçado (TNF). As doses foram administradas cronicamente através de gavagem (sondagem orogástrica). Além da análise do comportamento... / Abstract: Among the many undesirable symptoms during the climacterium, body weight gain, mainly concentrated in the abdominal area, as well as increased anxiety and depression, annoy and harm the well-being and health of women at this stage. Whereas hormone replacement therapy deals with much resistance because of its potential adverse effects, mainly related to the manifestation of breast cancer, it is urgent the search for new therapeutic alternatives for hormone replacement in order to minimize the signs and symptoms during menopause, especially controlling the lipid profile, but also, if possible, regulating and mitigating the manifestation of anxiety and depression, without compromising / losing any other bodily functions. Among the components already described of Solanum lycocarpum A. St.-Hil., the alcaloide esteroidal solasodina is precursor of pharmacologically active steroids and thus it could constitute a potential herbal medicine to be used by women during periods of low hormone concentrations (sex steroids). There are reports in which Solanum lycocarpum A. St.-Hil. shows hypoglycemic, soothing and sedative action, but there is a lack of studies investigating the potencial use of this plant at this stage of woman‟s life. Considering the affordable and abundant availability of this plant in the regional cerrado, an experimental study was designed aiming to identify biocompounds in the fruits of Solanum lycocarpum A. St.-Hil. and evaluate the effect of using its hydroalcoholic extract. In addition, this study assessed the effects of administering this extract on body weight and behavioral responses related to anxiety and depression in rats, using animal models of anxiety and depression: the elevated plus maze (EPM) and the forced swimming test (FST). Doses were administered chronically by gavage (orogastric probe). Besides the analysis of behavior and body weight other variables were observed... / Mestre
144

Acumuladores de animais : caracteriza??o do perfil psicopatol?gico

Ferreira, Elisa Arrienti 05 January 2017 (has links)
Submitted by Setor de Tratamento da Informa??o - BC/PUCRS (tede2@pucrs.br) on 2017-03-10T16:58:07Z No. of bitstreams: 1 DIS_ELISA_ARRIENTI_FERREIRA_PARCIAL.pdf: 545596 bytes, checksum: 6e82f60ab657895c7b716e0b6484a079 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-10T16:58:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DIS_ELISA_ARRIENTI_FERREIRA_PARCIAL.pdf: 545596 bytes, checksum: 6e82f60ab657895c7b716e0b6484a079 (MD5) Previous issue date: 2017-01-05 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES / Introduction: The Animal Hoarding Disorder is a complex psychopathology that produces significant impacts on the lives of individuals. Objects: The present study resulted in to two studies, each with its own proposal. Study 1 aimed to characterize the sociodemographic profile of animal hoarders of a city in the south of Brazil, and to propose that the Animal Hoarding Disorder becomes a new nosological category. Study 2 sought to describe the psychopathological comorbid symptoms to the animal hoarding disorder and to verify the association between the variables age, sex, marital status, income, number of animals, time accumulating animals and the expression of psychopathological symptoms. Method: The final sample of the both studies consisted of 33 individuals. The mean age of the sample was 61.39 years (SD = 12.69), and the mean educational level was 9.39 years (SD = 4.40). The mean number of self-reported animals per household was 41.12 (? 24.41), in a total of 1357 animals, 915 (68%) dogs, 382 (28%) cats and 50 (4%) ducks. To collect data from study 1, a socio-demographic data sheet, a semi-structured interview, and a veterinarians' report on the state of animal health and sanitation were used. In study 2, a sociodemographic data sheet and a semi-structured clinical interview, based on the DSM-5 Level 1 Symptom Transversal Scale. The data were organized in a bank, created in the program Statistical Package for the Social Sciences. Statistical analyzes, descriptions and associations were performed through the Chi-square. Results: Study 1 found a higher prevalence of women (73%) and elderly (64%) in the sample, corroborating the literature findings. Significant differences were observed between the accumulation disorder and the animal accumulation disorder. It has been found that, contrary to what happens in the accumulation of objects, the accumulated animals do not usually obstruct the spaces of the houses. The process of discarding or donating animals is also different, since there is an affective bond with lives and not with inanimate objects. The results of study 2 showed as symptoms of depression (36%), mania (21%), obsessive-compulsive disorder (18%), anxiety (36%) and memory impairment (27%). Association analyzes revealed a higher occurrence of mania, panic, obsessive-compulsive, and memory impairment among participants who had hoarded animals for more than 20 years. Conclusion: In study 1, specific diagnostic criteria for Animal Hoarding Disorder were created, proposing that it become a new diagnostic category. It is believed that this proposition may arouse greater interest, both in clinical professionals and researchers, as well as encouraging new interventional research for this problem. In study 2, it was concluded that the animal hoarding presents, as comorbid, depressive symptoms, manic, obsessive-compulsive, anxiety and memory impairment. New research on the subject is suggested to help in the construction of specific protocols of this population, in order to minimize the suffering of individuals and animals. / Introdu??o: O transtorno de acumula??o de animais ? um fen?meno psicol?gico complexo com impactos significativos no funcionamento do indiv?duo. Objetivos: O presente estudo deu origem a dois estudos, cada um com a sua proposta. O estudo 1 teve como objetivo caracterizar o perfil sociodemogr?fico de acumuladores de animais de uma cidade do sul do Brasil, e propor que o Transtorno de Acumula??o de Animais se torne uma nova categoria nosol?gica. O estudo 2 buscou descrever os sintomas psicopatol?gicos com?rbidos ao transtorno de acumula??o de animais e verificar a associa??o entre as vari?veis idade, sexo, estado civil, renda, quantidade de animais, tempo que acumula animais e a express?o de sintomas psicopatol?gicos. M?todo: A amostra final dos dois estudos foi composta por 33 indiv?duos. A m?dia de idade da amostra foi de 61,39 anos (DP = 12,69), e a m?dia de escolaridade foi de 9,39 anos (DP = 4,40). A m?dia de animais autorrelatada por resid?ncia foi 41,12 (? 24,41), totalizando 1357 animais, sendo 915 (68%) c?es, 382 (28%) gatos e 50 (4%) patos. Para coleta de dados do estudo 1 foram utilizados uma ficha de dados sociodemogr?ficos, uma entrevista semiestruturada e um relat?rio dos veterin?rios sobre o estado de sa?de dos animais e saneamento do local. No estudo 2, uma ficha de dados sociodemogr?ficos e uma entrevista cl?nica semiestruturada, baseada na Escala transversal de sintomas de n?vel 1 do DSM?5. Os dados foram organizados em um banco, criado no programa Statistical Package for the Social Sciences. Foram realizadas an?lises estat?sticas, descritivas e associa??es atrav?s do Qui-quadrado. Resultado: O estudo 1 encontrou maior preval?ncia de mulheres (73%) e de idosos (64%) na amostra, corroborando os achados da literatura. Observaram-se diferen?as significativas entre o transtorno de acumula??o e o transtorno de acumula??o de animais. Verificou-se que, ao contr?rio do que ocorre na acumula??o de objetos, os animais acumulados n?o costumam obstruir os espa?os dos domic?lios. O processo de se desfazer ou de doar animais tamb?m se mostra distinto, j? que h? v?nculo afetivo com vidas e n?o com objetos inanimados. Os resultados do estudo 2 mostraram como sintomas psicopatol?gicos, mais frequentes, com?rbidos ao transtorno de acumula??o de animais, sintomas de depress?o (36%), mania (21%), obsessivo-compulsivo (18%), ansiedade (36%) e d?ficits de mem?ria (27%). As an?lises de associa??es revelaram uma maior ocorr?ncia de sintomas de mania, p?nico, obsessivo-compulsivos e d?ficits de mem?ria entre os participantes que acumulavam animais h? mais de 20 anos. Conclus?o: No estudo 1, crit?rios diagn?sticos espec?ficos para o Transtorno de Acumula??o de Animais foram criados, propondo que o mesmo se torne uma nova categoria diagn?stica. Acredita-se que essa proposi??o pode despertar maior interesse, tanto de profissionais cl?nicos, como de pesquisadores, al?m de incentivar novas pesquisas interventivas para essa problem?tica. No estudo 2, concluiu-se que o transtorno de acumula??o de animais apresenta, como com?rbidos, sintomas depressivos, man?acos, obsessivo-compulsivos, de ansiedade e d?ficits de mem?ria. Sugerem-se novas pesquisas sobre o tema para auxiliar na constru??o de protocolos espec?ficos desta popula??o, a fim de minimizar o sofrimento dos indiv?duos e dos animais.
145

Dimensões sociais da psicopatologia : um estudo sobre a influência de práticas culturais /

Perossi, Gabriela Rizzo. January 2019 (has links)
Orientador: Kester Carrara / Banca: Jana Luíz Leonardi / Banca: Alessandra Turini Bolsoni Silva / Resumo: Os atendimentos e as estratégias tradicionalmente empregados na área da saúde parecem não ser suficientes para tratamento de forma adequada e efetiva dos sintomas. Neste sentido, dois aspectos chamam atenção: a limitação da perspectiva da doença enquanto uma patologia com base biológica e a centralidade do sujeito na explicação sobre o comportamento. Apenas a explicação biológica não parece ser suficiente para elucidação das "doenças mentais" e mesmo daquelas consideradas orgânicas, como patologias de pele, diabetes, hipertensão, cujos hábitos e experiências podem atenuar ou agravar os sintomas. Por outro lado, apesar de os determinantes sociais serem notados no plano aplicado, pouco se tem feito na área de saúde direcionado a esse aspecto e as propostas interventivas centram-se no nível individual, com frequência em uma perspectiva mentalista. Diante deste quadro, compreender a dimensão social da doença mental é de fundamental importância para a mudança de paradigma. Isto posto, compreendemos como objetivo interpretar, sob a perspectiva da análise comportamental da cultura, a influência de práticas culturais quanto à constituição e manutenção das psicopatologias. Com base nos pressupostos analítico-comportamentais na área da cultura e em dimensões aplicadas da atuação profissional na área da saúde mental, fundamentamos este estudo teórico na seleção, análise e interpretação de textos psicológicos. Discutimos a visão tradicional a respeito dos transtornos psiquiátricos, apont... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: The therapys and strategies traditionally employed in health care are not enough to treat symptoms of adequate and effective manner. In this sense, two aspects call attention: the limitation of the perspective of the disease as a biologically based pathology and the centrality of the subject in the explanation about the behavior. Only a biological explanation does not seem to be sufficient for elucidation of "mental illness" and even those considered organic, such as skin diseases, diabetes, hypertension, whose habits and experiences may mitigate or aggravate the symptoms. On the other hand, although the social determinants are seen in the applied plan, little has been done in the area of health directed to this aspect and the interventional proposals focus on the individual level, often in a mentalist perspective. In this context, understanding the social dimension of mental illness is of fundamental importance for paradigm change. That said, we understand as objective interpreting, from the perspective of behavioral analysis of culture, the influence of cultural practices as the establishment and maintenance of psychopathology. Based on the analytical-behavioral concepts in the area of culture and on the dimensions of professional activity in the area of mental health, we are based this theoretical study in the selection, analysis and interpretation of psychological texts. We discuss the traditional view regarding psychiatric disorders, indicating explanatory limitations of... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
146

Un estudio de la ansiedad escénica en los músicos de los conservatorios de la Región de Murcia

Ballester Martínez, José 29 June 2015 (has links)
Los escasos estudios realizados con población comunitaria perteneciente al contexto académico musical indican la importancia de tener un mayor conocimiento acerca de la ansiedad escénica en músicos (AEM, en adelante) y los problemas que plantea en su formación y carrera profesional (Cox y Kenardy, 1993; Fehm y Schmidt, 2006; Kaspersen y Gotestam, 2002; Kokotsaki y Davidson, 2003; Papageorgi, Creech y Welch, 2013; Studer et al., 2011; Tamborrino, 2001; Salmon et al., 1995; Steptoe y Fidler, 1997; Wang, 2001). El objetivo general de esta investigación es conocer el impacto de la AEM en los alumnos y profesores de los conservatorios de música gestionados por la Comunidad Autónoma de la Región de Murcia, con el fin de determinar el porcentaje de ellos que presentan AEM alta o muy alta. Como tema de trasfondo se plantea la importancia del intérprete y los condicionantes musicales y extra-musicales que afectan directamente tanto a su aprendizaje como a su labor interpretativa, entendida no sólo como mera ejecución, sino en un nivel hermenéutico como instancia co-creadora y generadora de sentido, situada entre compositor y oyente. Los objetivos específicos se basan en la relación de variables sociodemográficas, pedagógicas, psicológicas y del entorno familiar con los niveles de AEM. La muestra consta de 502 alumnos y 68 profesores de enseñanzas elementales, profesionales y superiores pertenecientes a los conservatorios de música gestionados por la Comunidad Autónoma de la Región de Murcia. La investigación se realizó empleando un estudio descriptivo correlacional mediante la estrategia de encuesta, con el objetivo de poner a prueba nuestras hipótesis sobre la AEM. Entre los instrumentos de medida empleados destacan los cuestionarios de auto-informe sobre características sociodemográficas, ansiedad general, ansiedad específica de actuación (AEM) y evaluación del estilo educativo parental. Los resultados de la investigación ponen de manifiesto las cifras elevadas de músicos que ven deteriorada su interpretación a causa de la AEM, y advierten de la necesidad de plantear medidas de ámbito pedagógico y psicológico que contrarresten esta situación. Hemos encontrado que los adolescentes presentan mayor vulnerabilidad a padecer AEM que los niños, y que las menores de edad presentan una mayor frecuencia de AEM que sus iguales del género opuesto. Las horas de práctica invertidas por los estudiantes menores de edad y la motivación intrínseca de los adolescentes y adultos que han decidido dedicarse profesionalmente a la música se relacionan de forma inversa con la intensidad de la AEM. Del mismo modo, la experiencia se ha revelado como una variable atenuadora de la AEM para el grupo de profesores y estudiantes mayores de edad. Mientras que el curso, el centro educativo, la edad de la primera actuación y la familia instrumental no han sido variables estadísticamente relevantes en la predicción de la AEM. Por otro lado, hemos encontrado una correlación positiva de la ansiedad rasgo y estado con la AEM, y una relación inversa entre la afinidad de la familia por la música y el nivel de AEM de los intérpretes adultos. En cuanto a la relación entre los estilos educativos parentales y la AEM, los datos revelan que conforme mayor es el control conductual que los padres ejercen sobre sus hijos, mayor es la intensidad de sus respuestas de AEM. Por el contrario, vemos que se produce una relación inversa entre el “Humor” u optimismo que transmiten los padres y el nivel de AEM, de forma que un estilo educativo en el que prima un bajo grado de humor o escaso optimismo puede propiciar niveles más altos de AEM entre los niños. Por último, destacar la importancia del contexto de actuación en la experiencia de la AEM. / The scarce studies conducted with community population belonging to the academic musical context indicate the importance of acquiring a greater knowledge about music performance anxiety (from here on, MPA) and the problems it conveys in their formation and professional career (Cox y Kenardy, 1993; Fehm y Schmidt, 2006; Kaspersen y Gotestam, 2002; Kokotsaki y Davidson, 2003; Papageorgi, Creech y Welch, 2013; Studer et al., 2011; Tamborrino, 2001; Salmon et al., 1995; Steptoe y Fidler, 1997; Wang, 2001). The general objective of this investigation is to know the impact of MPA in students and teachers in the Conservatories of Music managed by the Region of Murcia Autonomous Community. The aim is to determine what percentage of them show a high or very high MPA. As a background topic, the importance of the performer and both the musical and extra-musical conditions which directly affect their learning and performance work -understood not only as mere execution, but as a co-creating and meaning-forming instance at a hermeneutic level- situated between the composer and the listener. The specific objectives are based on the relation between socio-demographic, pedagogical, psychological and family-related variables with the levels of MPA. The sample consists of five hundred and two students and sixty-eight teachers of Elementary, Professional and Superior Education who belong to the Conservatories of Music managed by the Region of Murcia Autonomous Community. The research was carried out by means of a co-relational descriptive study by means of a survey, with the aim to put our hypotheses on MPA to the test. Self-informing questionnaires stand out amongst the measurement tools used. They deal with sociodemographic features, general anxiety, specific anxiety (MPA) and evaluation of the parental educational style. The results of the investigation state the high numbers of musicians who see their performance impaired because of MPA. They advice on the necessity to propose pedagogical and psychological measures to tackle this predicament. We have found that teenagers present a higher vulnerability to suffer from MPA than children, and that underaged females show a greater frequency of MPA than their male pairs. The hours of study invested by underage students and the intrinsic motivation of teenagers and adults who have decided to seek a professional career in music are inversely related with the intensity of MPA. Likewise, experience has been shown to be a lessening variable of MPA for the group of teachers and adult students, while the grade, educational centre, age of first performance and instrumental family have not been statistically-relevant variables in the prediction of MPA. On the other hand, we have found a positive correlation between state/trait anxiety and MPA, and an inverse correlation between affinity towards music and the level of MPA on adult performers. Regarding the correlation between parental educational styles and MPA, data reveal that the greater the conduct control parents exert on their children, the greater their response to MPA. By contrast, we see that an inverse relationship between the good humour and optimism that parents convey and the level of MPA, so that an educative style where there is a low level of humour or little optimism can enable higher levels of MPA in children. Lastly, we find it crucial to the importance of context of performance in the experience of MPA.
147

El test de apormorfina como marcador biológico de recaída en dependientes de cocaina

Roncero, Carlos 30 November 2011 (has links)
Disponer de marcadores biológicos que puedan asociarse al pronóstico de la adicción supondría un avance en el tratamiento. La cuantificación de los bostezos inducidos tras la administración de apomorfina permite evaluar, indirectamente, la sensibilización del sistema dopaminérgico, en lo que se conoce como Test de Apomorfina (TA). Se realiza un ensayo clínico aleatorizado doble ciego en 39 pacientes con un Trastorno por dependencia de cocaína, según criterios DSM-IV-TR reclutados en la unidad de adicciones del Hospital Vall Hebron. Los TA se realizan en la Unidad Hospitalaria de Desintoxicación y constan de dos partes: la administración subcutánea de 0´005 mg/kg de apomorfina y la observación durante 45 minutos y una segunda administración subcutánea de placebo y la observación durante 45 minutos o viceversa. Se realizan dos TA el día 1 y el día 11/12. El paciente es seguido durante 21 semanas y se comparan los bostezos de pacientes que recaen precozmente (durante las primeras 4 semanas tras realizar la desintoxicación) o no precozmente. Los pacientes con recaída precoz presentan mayor número de bostezos en la suma del TA realizado el día 1 y el realizado el 11/12 de la desintoxicación, en comparación con los que recaen tardíamente. Por lo tanto la suma de los dos TA es un predictor de recaídas. Los pacientes que bostezan más en el TA completo (suma de los bostezos inducidos por apomorfina y por placebo) del día 1 recaen precozmente, siendo un predictor de recaídas. Se puede establecer un modelo con un punto de corte de 7 bostezos en el primer TA completo que tiene una sensibilidad del 61´9% y una especificidad del 70´6%. El TA es un instrumento fácilmente aplicable en la práctica clínica diaria y puede ser un marcador de riesgo de recaídas precoces. / Having biological markers that may be associated with the prognosis of addiction would be a breakthrough in the treatment. Quantification of yawning induced after apomorphine administration evaluates indirectly raising the dopaminergic system, in what is known as Apomorphine Test (AT). A clinical double-blind clinical trial was performed in 39 cocaine-dependent patients according to DSM-IV-TR, they were recruited addictions unit of the Hospital Vall Hebron. The TA is done in the Hospital Detoxification Unit and consist of two parts: the subcutaneous administration of 0.005 mg / kg of apomorphine and observation for 45 minutes and a second subcutaneous administration of placebo and observation for 45 minutes or vice versa. Two AT on day 1 and day 11/12 are performed. A 21 weeks follow-up were performed 21 weeks and patients who relapse early (during the first 4 weeks after performing detoxification) or non early are compared. Patients with early relapse have as many yawns in the sum of TA performed on Day 1 and completed the detoxification 11/12, compared with late levied. Therefore the sum of the two TA is a predictor of relapse. Yawning more patients in complete AT (sum of apomorphine-induced yawning and placebo) from Day 1 fall precociously, being a predictor of relapse. We proposed a model with a cutoff of 7 yawns in the first full AT which has a 61'9% sensitivity and specificity of 70'6%. The TA is an easily applicable tool in daily clinical practice and may be a marker for risk of early relapse.
148

Radio nikosia: la rebelión de los saberes profanos (otras prácticas, otros territorios para la locura)

Correa Urquiza, Martin 02 February 2010 (has links)
La investigació se centra en les dinàmiques de funcionament de Radio Nikosia, un dispositiu d'acció, comunicació i intervenció en l'àmbit de la salut mental. Nikosia és un programa de ràdio i una sèrie d'intervencions radiofòniques en diferents cadenes de Barcelona que són íntegrament produïdes per un equip de 40 persones en tractament psiquiàtric. És un espai que actua més enllà dels límits dels actuals esquemes relatius al sistema de salut, i en el qual es desenvolupen instàncies que impliquen la participació i la integració activa dels propis afectats. Dos dels objectius se centren en la de-construcció social de l'estigma que envolta la problemàtica mental i en la possibilitat de desenvolupar, conjuntament amb els afectats, espais de "no-malaltia", de sentit, on recuperar la possibilitat d'esdevenir subjectes socialment actius abans que objectes passius de les intervencions psiquiàtriques. / La investigación se centra en las dinámicas de funcionamiento de Radio Nikosia, un dispositivo de acción, comunicación e intervención en el ámbito de la salud mental. Nikosia es un programa de radio y una serie de intervenciones radiofónicas en diferentes cadenas de Barcelona que son íntegramente producidas por un equipo de 40 personas en tratamiento psiquiátrico. Es un espacio que actúa más allá de los límites de los actuales esquemas relativos al sistema de salud, y en el que se desarrollan instancias que implican la participación y la integración activa de los propios afectados. Dos de los objetivos se centran en la de-construcción social del estigma que rodea la problemática mental y en la posibilidad de desarrollar, conjuntamente con los afectados, espacios de "no-enfermedad", de sentido, en donde recuperar la posibilidad de devenir sujetos socialmente activos antes que objetos pasivos de las intervenciones psiquiátricas. / This work its based on Radio Nikosia, a radio program broadcast weekly on an independent radio station in Barcelona, that is produced and directed entirely by 40 persons in psychiatric treatment. Its intent is to create a new social dynamic, one of active participation and social integration outside the narrow confines of existing mental health care services and patient-therapist relations, by pursuing two objectives: deconstructing the social stigma surrounding mental illness; and developing spaces of normality in which persons with a diagnosis of mental illness can become, and represent themselves through the media as, active social subjects rather than passive objects of psychiatric intervention. This de-pathologization of identity is in no sense a denial of the reality of mental illness and the suffering it causes, but a rejection of a social phenomenon analyzed here as "total illness," in which a diagnosis of mental illness overwhelms and trumps any and all other aspects of personhood, identity and experience.
149

Avaluació de la incidència de la teràpia institucional en l'organització de la personalitat d'adolescents amb trastorns psíquics greus

Valero Villuendas, Andrés 22 May 2006 (has links)
La present investigació es va dur a terme al centre Can Rubió d'Esparreguera (BCN). HIPÒTESI: el Programa de Teràpia Institucional (PTI) que se segueix al centre opera algunes modificacions en el funcionament psíquic i relacional dels adolescents que el segueixen.OBJECTIUS: avaluar els canvis que produeix el PTI en l'organització de la personalitat, en el funcionament relacional, en les estratègies d'afrontament de problemes i en els recursos cognitius, i, en segon lloc, cercar la possible relació d'aquests canvis amb algunes circumstàncies dels subjectes (adolescents en situació de desemparament i amb trastorns psíquics greus).PROCEDIMENT: s'han practicat tres avaluacions: moment inicial, curt termini (8 mesos) i mitjà termini (15 mesos). Les puntuacions obtingudes en el moment inicial s'han comparat amb els barems dels respectius tests (barem per a adolescents italians en el cas del Rorschach).Les puntuacions obtingudes a curt i mitjà terminis s'han comparat amb les puntuacions obtingudes en el moment inicial, calculant la significació estadística de les diferències (T de Wilcoxon) i la significació clínica (mètode de Cohen) de les diferències, prenent com a criteri de significació clínica un ES>0,37 (Lipsey).S'han calculat les tendències (regressions lineals, mètode de mínims quadrats) per a una selecció de 17 índexs i la relació (Spearman) d'aquestes tendències amb algunes circumstàncies dels subjectes.INSTRUMENTS: test de Rorschach, YSR,CRI i els subtests de Vocabulari, Semblances i Cubs del WISC-R.SUBJECTES: 31 en el moment inicial, 25 i 19 a curt i mitjà terminis, respectivament, d'ambdós sexes, amb diversos tipus de patologia psíquica.RESULTATS: en el moment inicial: els subjectes presenten nombrosos problemes emocionals i de conducta, predomini de l'ús d' estratègies d'evitació en l'afrontament de problemes, tendència a la dissociació i/o actuació, fallades en la percepció interna i externa, escassos recursos ideacionals i emocionals, nombrosos trastorns del curs i del contingut del pensament, manca d'interès en els altres, passivitat i dependència de l'entorn, i dificultats per percebre la convencionalitat social i les normes del grup.A curt termini: s'observen molt pocs canvisA mitjà termini: s'observen millores en el control i la tolerància a l'estrès, l'autopercepció., la identificació social, la internalització, l'externalització i en l'ús de les estratègies d'aproximació als conflictes, disminució dels trastorns del pensament. S'incrementen la tendència a la passivitat ideacional, la dependència de l'entorn i l'ús de l'evitació com a estratègia d'afrontament. La tendència a la millora presenta una correlació significativa negativa amb el nombre d'ingressos psiquiàtrics i la seva duració. La tendència a l'immobilisme psíquic presenta una correlació significativa negativa amb el suport familiar. DISCUSSIÓ: la discreció dels resultats pot ser deguda a la presència de molts factors relacionats amb l'abandonament, la carència i la situació familiar dels subjectes i a l'absència de patiment psíquic/raons per canviar, d'introspecció i de confiança en els altres.CONCLUSIONS: la implantació d'un model multimodal és factible i proporciona informació vàlida per a l'anàlisi de l'evolució clínica individual, per a intercanviar-la amb altres professionals, com a indicador de la qualitat del Servei i genera una base de dades estandarditzades que possibilita la investigació. Aquest PTI no està indicat per a subjectes que han fets nombrosos i/o llargs ingressos psiquiàtrics. L'edat, la psicopatologia, la situació familiar, la comorbilitat i les perspectives de futur configuren unes organitzacions de la personalitat cristal·litzades i molt difícils de modificar. L'increment de la passivitat ideacional, de la dependència de l'entorn i de l'evitació com a estratègia d'afrontament requereixen que s'identifiquin els elements del propi PTI, de la quotidianitat i de la normativa que regeix el centre que poden contribuir a l'increment d'aquests factors i introduir les modificacions pertinents en cada un d'aquests tres àmbits. / OBJECTIVE: To evaluate the impact of an institutional therapy programme on adolescents' (aged between 12 and 18 years, both sexes) personality, relationships, and coping strategies suffering severe mental disorders and coming from broken families. PROCEDURE: Three evaluations were carried out. At income (n=31), after 8 (n=25) and 15 months (n=19). Participants were evaluated with the Rorschach test, YSR, CRI, and WISC-R. Income scores bring information about kind, degree, and variety of mental dysfunctions. Scores obtained after 8 and 15 months were compared with income ones in order to explore statistically (Wilcoxon) and clinically significant differences (Cohen; ES>0.37 Lipsey). A total of 17 indices were calculated (minimum least squares regression) and their correlation (Spearman) with some other variables of participants were explored. RESULTS. At income, severe dysfunctions were observed in domains such as emotions, thoughts, perception, behaviour, interpersonal relationships, coping styles, and social relationships.After 8 months under treatment, changes were minimum.After 15 months, stress control and tolerance, self-perception, social conventions, internalisation, externalisation, approach strategies, and thoughts improved. Additionally, ideational passivity, dependence on the environment, and avoidance as a coping strategy augmented.Improvement was negatively and significantly associated to psychiatric hospitalisations and their duration. Family support was negatively and significantly associated to psychic immobility. DISCUSSION: Variables such as abandonment, lack, family situation, sense of controlling everything, and therefore, absence of motivation to change and lack of insight and feelings of distrust could hinder treatment benefits and explain poor results. CONCLUSIONS: This programme is not recommended for subjects with many or long psychiatric inpatient stays. Age, psychopathology, family situation, comorbidity, and perspectives about the future conform some strong pathological personality features that could hardly change. The programme must be reviewed to identify and modify factors that could be contributing to augment passivity, avoidance, and dependence on the environment.
150

Confabulación en la demencia de Alzheimer en fase leve, La

Llorente Vizcaíno, Ana Isabel 23 May 2008 (has links)
EN CASTELLANO:La confabulación es un síntoma clínico que aparece espontáneamente o elicitada por preguntas. Ha sido poco estudiada en la demencia de Alzheimer y además con resultados discordantes. En este trabajo se explora la confabulación espontánea y provocada y se examinan sus relaciones con los procesos mnésicos, semánticoconceptuales, ejecutivos y el funcionamiento cognitivo general con objeto de aportar más información empírica, aclarar si está presente o no, si hay uno o varios tipos deconfabulación, la intensidad y el contenido de la misma, cuáles son las preguntas más propicias para hacerlas emerger y la relación que presenta con procesos cognitivos que permita proponer mecanismos explicativos de la misma. Para ello, se amplió el tamaño de muestra de los estudios previos y se realizaron análisis por subgrupos de pacientes.Participaron 33 personas diagnosticadas de demencia de Alzheimer en fase leve y 37 sindemencia, entre 65 y 85 años de edad. Se utilizó una entrevista de confabulación espontánea; una adaptación en español de la entrevista de confabulación provocada de Dalla Barba; una adaptación en español de la prueba de recuerdo libre/facilitado de Grober y Buschke; dos pruebas semántico-conceptuales: una de verificación de enunciados semánticos y otra de clasificación de categorías; la versión en español de la escala de demencia de Mattis con especial mención a dos subescalas de funcionamiento ejecutivo: la iniciación-perseveración y la conceptualización; y una adaptación en español de la escala de anosognosia de Bisiach y cols. Los dos grupos no se diferenciaron en cuanto al sexo y escolaridad, y las diferencias estadísticas en cuanto a la edad no fueron clínicamente relevantes. En promedio, los participantes con demencia de Alzheimer se situaron por debajo de los puntos de corte de los participantes sanos en la mayoría de las medidas obtenidas. Sólo un tercio no presentó confabulaciones espontáneas. A mayor puntuación de confabulación espontánea mayor número de falsos positivos y menor capacidad ejecutiva de conceptualización. Los pacientes hicieron alrededor de un 14% de confabulaciones provocadas, 4 veces más que los participantes sin demencia. Todos presentaron un síndrome amnésico clásico franco con una alteración tanto de los procesos mnésicos de codificación como de recuperación. El 64% se consideraron confabuladores provocados leves. Las confabulaciones provocadas predominaron en las preguntas específicas de la memoria episódica, sobre todo en los confabuladores provocados.Sólo 2 presentaron confabulaciones provocadas de contenido implausible.Paradójicamente, los confabuladores provocados obtuvieron un mejor rendimiento en la prueba de verificación de enunciados semánticos y en la escala de demencia de Mattis.También tenían una tendencia a presentar mejores resultados en la prueba de iniciación-perseveración que los no confabuladores. Aunque los confabuladores provocados no hicieron más intrusiones en la prueba de memoria que los no confabuladores, apareció una relación entre la confabulación provocada y las intrusiones pero sólo del recuerdo facilitado diferido. No en todos los que produjeron confabulaciones provocadas se observó confabulación espontánea. Los resultados de la investigación permiten concluir que los dos tipos de confabulación son diferentes por presentar procesos neurocognitivos diferenciados. En la demencia de Alzheimer en fase leve, tanto en la génesis de la confabulación provocada como en la génesis de la confabulación espontánea, no puede confirmarse un rol específico y único de los procesos de recuperación mnésicos y no puede excluirse el rol que juega la alteración de los procesos mnésicos de codificación y de consolidación. Estos resultados avalarían las hipótesis de una alteración ejecutiva y del proceso mnésico de verificación en la confabulación espontánea. No permiten apoyar las hipótesis de una alteración ejecutiva o global en la confabulación provocada. Por otro lado, no podemos seguir considerando como sinónimos a la confabulación provocada y a las intrusiones mnésicas. / Confabulation is a clinical symptom occurring spontaneous or elicited by questions.Confabulation has been the subject of limited investigation in Alzheimer's dementia. The aim of this study was to explore the frequency and intensity of spontaneous and provoked confabulations and to examine its relationship with memory, executive functions and global cognition. 33 elderly subjects with mild Alzheimer's dementia and 37 elderly without dementia between 65 to 85 years of age entered the study. We used an interview of spontaneous confabulations, the Spanish version of Dalla Barba provoked confabulation's interview, the Spanish version of Grober and Buschke memory test, two test of semantic memory, the Spanish version of the Mattis dementia rating scale with particular emphasis on the two subscales of executive function and the Bisiach et al.'s anosognosia scale. Thirty tree percent of the Alzheimer's dementia patients did not submit spontaneous confabulation. A higher score of spontaneous confabulation largest number of false alarms in memory and less ability of conceptualization. Patients with Alzheimer's dementia made about 14% provoked confabulations. Sixty-four percent of the Alzheimer's dementia patients were considered mild confabulators. All patients with Alzheimer's disease presented a classic amnesic syndrome. Paradoxically, the confabulators group obtained better performance in the conceptual semantic memory task and in the Mattis dementia rating scale total score. Confabulators and non confabulators did not statistically differ regarding intrusions in the various aspects of cued recall. However, when the two were considered continuous variables, provoked confabulations were significantly related to intrusions in delayed cued recall. They also had a trend towards better executive abilities on the initiation/perseveration subscale than non confabulators. In conclusion, in mild Alzheimer's dementia, provoked confabulations are frequent but mild in intensity.These results support the hypothesis of executive dysfunction in spontaneous confabulation but do not support the hypothesis of executive dysfunction or global cognitive impairment in provoked confabulations. The absence of a stable statistical relationship between provoked confabulations and intrusions using different methods evidence that provoked confabulations and intrusion only share some common neurocognitive mechanisms.

Page generated in 0.3387 seconds