• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 66
  • 5
  • 5
  • 4
  • 1
  • Tagged with
  • 79
  • 79
  • 38
  • 38
  • 35
  • 32
  • 13
  • 12
  • 11
  • 11
  • 10
  • 9
  • 9
  • 8
  • 8
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Associação genômica ampla para resistência a bacteriose em germoplasma de pessegueiro com base em SNPs / Genome-wide association mapping for bacterial spot resistance in peach germplasm based on SNPs.

Thurow, Liane Bahr 14 March 2018 (has links)
Submitted by Gabriela Lopes (gmachadolopesufpel@gmail.com) on 2018-05-24T17:18:08Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Thesis Liane_Final version.pdf: 4719459 bytes, checksum: 27c7e78c16dd0cfaf24b4611c1aff8ff (MD5) / Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2018-05-30T12:53:36Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Thesis Liane_Final version.pdf: 4719459 bytes, checksum: 27c7e78c16dd0cfaf24b4611c1aff8ff (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-30T12:53:36Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Thesis Liane_Final version.pdf: 4719459 bytes, checksum: 27c7e78c16dd0cfaf24b4611c1aff8ff (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2018-03-14 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / O pessegueiro (Prunus persica) é uma das espécies decíduas geneticamente melhor caracterizadas e a terceira frutífera mais importante de clima temperado em todo o mundo. A cultura é vulnerável à bacteriose causada pelo patógeno Xanthomonas arboricola pv. pruni (Xap) e o melhoramento genético visando resistência têm sido a melhor forma de controle da doença. Com o objetivo de contribuir para desenvolvimento de cultivares com maior resistência e implementar análises de associação genômica ampla (GWAS), foi explorado o uso de genotipagem por sequenciamento (GBS) para descoberta e genotipagem simultânea de SNPs em larga escala e realizada caracterização fenotípica para resposta à Xap, em um painel de 220 genótipos de pessegueiro, representativos do germoplasma disponível para melhoramento no Brasil. Um total de 93.353 marcadores SNPs foram descobertos e após filtragem de alta qualidade 18.373 SNPs foram utilizados. Destes, 34% estavam localizados em regiões genômicas, sendo 70% destes em regiões codificantes. Foi detectada forte estrutura genética de população e a distribuição dos genótipos dentro de subpopulações baseou-se principalmente em características relacionadas à fruta: polpa fundente e polpa não-fundente. Padrões de desequilíbrio de ligação (LD) sugeriram uma queda média de LD em relação à distância e a extensão do LD altamente dependente da subpopulação e das regiões do genoma. Avaliações de campo e através do bioensaio de folhas destacadas mostraram resultados confiáveis e complementares para identificar fontes resistentes à Xap. Os genótipos 'Norman', 'Cristal Taquari', 'La Feliciana' e 'Precocinho' foram considerados fontes altamente resistentes e podem ser alternativas efetivas para melhorar a resistência à Xap em pessegueiro. Em geral, o germoplasma avaliado mostrou grande variabilidade para resposta à Xap, permitindo a identificação de genótipos contrastantes para a característica de interesse. Os genótipos com resistência podem ser preferencialmente utilizados em áreas de produção com maior ocorrência da doença, ou utilizados como genitores no programa de melhoramento visando aumentar o nível de resistência. Análises de GWAS validaram e definiram com mais precisão as regiões genômicas identificadas com resistência ao patógeno em estudos anteriores, bem como possibilitaram a identificação de novos genes candidatos que necessitam ser melhor ix estudados. Vários SNPs informativos foram funcionalmente anotados em genes envolvidos em mecanismos de defesa à infecção por patógenos, com destaque para duas regiões genômicas, localizadas no cromossomo 1 (2,59 Mpb) e 2 (2,85 Mpb), respectivamente, ambas identificadas com vários genes R. Os resultados encontrados abrem novos caminhos para o melhoramento genético visando resistência a Xap, com grande potencial para subsequente aplicação de seleção assistida por marcadores. / Peach (Prunus persica) is one of the best genetically characterized deciduous trees and the third most important temperate fruit crop worldwide. This crop is vulnerable to bacterial spot caused by Xanthomonas arboricola pv. pruni (Xap) and breeding for resistance has been the main choice to control the disease. With the aim to contribute with breeding for more resistant cultivars, and perform genome-wide association analysis (GWAS), we explored the use of genotyping by sequencing (GBS) for large-scale SNP discovery and simultaneous genotyping and performed high quality phenotyping for Xap response, among a panel with 220 peach genotypes, representative of the Brazilian breeding germplasm. A total of 93,353 SNP markers were discovered, and after filtering 18,373 high quality SNPs were used in analyses. Thirty-four percent of selected SNPs were located in genic regions and 70% of these in the coding sequence. Strong population genetic structure was detected, with the distribution of genotypes within subpopulations based mainly on fruit-related traits: melting and non-melting flesh. Linkage disequilibrium (LD) patterns suggested a medium LD level, with the extent of LD highly dependent on the subpopulations and genome regions. Field evaluation and detached leaf assessments were reliable and complementary methods to identify Xap resistant sources. The genotypes ‘Norman’, ‘Cristal Taquari’, ‘La Feliciana’ and ‘Precocinho’ were considered highly resistant sources and may be effective alternatives to improve Xap resistance in peach. Overall, the germplasm evaluated showed great variability for response to Xap, allowing the identification of contrasting genotypes for the trait of interest. Genotypes with resistance could be preferred for peach production areas more subjected to disease occurrence, or used as parents by the breeding program to improve resistance. GWAS analysis validated and defined more accurately the known genomic regions underlying Xap resistance, as well as identified novel candidate genes that provide useful targets for further investigation. Several informative SNPs were functionally annotated in genes involved in defense mechanisms against pathogen infection, highlighting two genomic regions, located on chromosome 1 (2.59 Mbp) and 2 (2.85 Mbp), respectively, both housing several R genes. Our results provide new insights into breeding for Xap resistance in peach, with great potential for subsequent application of marker-assisted selection.
42

Variabilidade dos componentes de produtividade em pomar de pessegueiro irrigado em função da granulometria do solo / Variability of yield components in irrigated peach orchard as a function of soil particle size distribution

Monteiro, Alex Becker 27 November 2015 (has links)
Submitted by Gabriela Lopes (gmachadolopesufpel@gmail.com) on 2017-03-07T15:50:24Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) DISSERTAÇÃO-ALEX BECKER MONTEIRO.pdf: 1677460 bytes, checksum: 977e84cac22f02bd5b47eee23ca33ef1 (MD5) / Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2017-03-09T20:26:39Z (GMT) No. of bitstreams: 2 DISSERTAÇÃO-ALEX BECKER MONTEIRO.pdf: 1677460 bytes, checksum: 977e84cac22f02bd5b47eee23ca33ef1 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-09T20:26:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 DISSERTAÇÃO-ALEX BECKER MONTEIRO.pdf: 1677460 bytes, checksum: 977e84cac22f02bd5b47eee23ca33ef1 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2015-11-27 / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio Grande do Sul - FAPERGS / A região de Pelotas é responsável por 90% da produção de pêssego no estado do Rio Grande do Sul (RS), possuindo condições favoráveis de clima e solo para a sua produção. Alguns aspectos ligados ao sistema de produção de pêssego na região merecem ainda atenção especial, principalmente a necessidade ou não da irrigação do pessegueiro. O objetivo desse trabalho foi avaliar a variabilidade da produtividade do pessegueiro irrigado, cultivar Esmeralda, em função da irrigação e dos atributos do solo ligados a granulometria. O estudo foi realizado em um pomar de pessegueiro, cultivar Esmeralda, localizado no município de Morro Redondo-RS. A partir da aplicação da Teoria das Variáveis Regionalizadas, duas áreas homogêneas foram demarcadas em função da classe textural do solo, sendo classificadas como Franco Arenosa e Franco Argilo Argilosa. Foram avaliadas quatro linhas de plantas de pessegueiro, sendo duas com e duas sem irrigação, onde foram selecionadas 20 plantas em cada classe textural por meio da avaliação do diâmetro de tronco ao longo de cada linha (10 plantas em cada área homogênea), resultando em um total de 80 plantas. O delineamento experimental adotado foi o inteiramente casualizado em esquema fatorial 2x2. O sistema por gotejamento foi utilizado para a irrigação das plantas, sendo o manejo da irrigação baseado na reposição da evapotranspiração da cultura duas vezes por semana. Monitorou-se o potencial de água no ramo (w) em uma planta em cada combinação classe textural com irrigação e classe textural sem irrigação utilizando uma câmara de pressão tipo "Scholander". O conteúdo de água no solo foi monitorado próximo as plantas onde foi medido o w com o auxílio de uma sonda de capacitância modelo Diviner 2000®, nas profundidades de 0,10, 0,20 e 0,30 m. Os componentes de rendimento do pessegueiro avaliados foram o número de frutos por planta (NF), produção por planta (PP), peso dos frutos por planta, firmeza de polpa e sólidos solúveis totais; os parâmetros de crescimento avaliados foram taxa de crescimento de frutos, taxa de crescimento de ramos e crescimento relativo do diâmetro de caule (CC). Primeiramente, foi realizada uma análise exploratória de cada conjunto de dados por meio da estatística descritiva. Também, foi aplicada a análise de variância dos dados para experimentos bifatoriais no delineamento inteiramente casualisado considerando dois níveis do fator irrigação (com e sem irrigação) e dois níveis do fator classe textural de solo (Franco Arenosa e Franco Argilo Arenosa). A partir dos 9 resultados, conclui-se que: i. a irrigação aumenta a variabilidade da produtividade do pessegueiro independente da classe textural avaliada, ii. a evapotranspiração potencial apresenta relação negativa com o potencial de água no ramo do pessegueiro, mostrando ser um indicativo do estado hídrico da cultura, iii. a irrigação aumenta o crescimento vegetativo do pessegueiro irrigado, porém não apresenta influencia na produtividade da cultura, iv. o manejo da irrigação, baseado na reposição da evapotranspiração potencial, não foi suficiente para manter as plantas de pêssego em boas condições de hidratação em função do potencial de água no ramo, v. a irrigação aumenta a firmeza de polpa na cultura do pessegueiro adequando o produto para a industrialização, vi. a cultura do pessegueiro tolera pequenos déficits hídricos aumentando o teor de sólidos solúveis totais adequando o produto para o consumo in natura, e vii. a irrigação antecipa a etapa de colheita no pomar de pessegueiro, aumenta o crescimento do diâmetro dos frutos e do tamanho dos ramos independente da classe textural avaliada. / The region of Pelotas is responsible for 90% of the peach production in the state of Rio Grande do Sul (RS) having favorable conditions of climate and soil for its production. Some aspects related to the peach production system in this region still need special attention, especially related to irrigate or not the peach orchard. This study aimed to evaluate the yield variability of an irrigated peach orchard, Esmeralda cv., on the basis of irrigation and as a function of soil particle size distribution. The study was carried out in a peach orchard situated in the city of Morro Redondo-RS. By applying the theory of regionalized variables, two homogeneous areas were demarcated based on soil textural classes, which were classified as sandy loam and sandy clay loam. Four rows of peach plants were evaluated, being two irrigated and two not irrigated. Twenty plants were selected in each soil textural class by evaluating the trunk diameter along each row (10 plants in each homogenous area) totaling 80 assessed plants. The experimental design was a completely randomized design in a 2x2 factorial scheme. The drip system was used to irrigate peach plants, and the irrigation management was based on the replacement of the crop evapotranspiration twice a week. A pressure chamber type "Scholander" was utilized to monitor the water potential in the branch (w) at one peach plant of each combination of soil textural class with irrigation and without irrigation. The soil water content was monitored near to the plants where w was measured using a capacitance probe Diviner Model 2000® at soil depths of 0.10 m, 0.20 m and 0.30 m. The number of fruits per plant (NF), the production per plant (PP), the weight of fruits per plant, the pulp firmness and the total soluble solids were evaluated and considered as yield components. The fruit and branch growth rates and the relative stem diameter growth (CC) were evaluated and considered as growth parameters. First of all, each data set was submitted to an exploratory analysis using descriptive statistics tools. The variance analysis was also applied to each data set considering two levels of irrigation (with and without irrigation) and two levels of soil textural class (sandy loam and sandy clay loam). It is concluded that: i. the irrigation increases the variability of the peach yield independent of the evaluated soil textural class, ii. the potential evapotranspiration is negatively related to the water potential in the peach tree branch, showing to be an indicative of the water status of the plant, iii. the irrigation increases the vegetative growth of peach trees, but has no influence on crop yield, iv. the irrigation management, based on the replacement of potential 11 evapotranspiration twice a week, was not enough to keep the peach plants in an adequate moisture status as a function of the measurements of the branch water potential, v. the irrigation increases the peach pulp firmness promoting an adequate product for industrialization, vi. the peach crop can tolerate little water deficits increasing the total soluble solids content becoming the fruit better for fresh consumption, and vii. the irrigation anticipated the harvest moment in the peach orchard, increases the growth rates of the fruit diameter and the branch size independent of the evaluated soil textural class.
43

Estudo herdabilidade de alguns caracteres em pessegueiro: ciclo, tonalidade da cor da polpa e compostos fenólicos / Study heritability of some characters in peach tree: fruit development period (FDP), flesh color intensity and total phenolics

Corrêa, Elisia Rodrigues 12 July 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2014-08-20T14:22:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao_Elisia_Rodrigues_Correa.pdf: 1251356 bytes, checksum: 284c09bb138c8fbb67d8c541c7807479 (MD5) Previous issue date: 2007-07-12 / The knowledge of the genetic, phenotypic and environmental parameters of peach characteristics is of fundamental importance in breeding programs, because it allows to foresee the possibility of success with the selection. The present work had as objectives to estimete the heritability, in broad of the fruit development period (FDP), flesh color intensity and total phenolics as well as determining possible correlations of the last with the other two mentioned characters. The studied populations originated from the Peach Genetic Breeding Program of Embrapa Clima Temperado. For the FDP study 196 individuals belonging to five progenies program crosses of year 2000, were observed (two originating from the second generation and the others, first generation). Seedlings of 14 progenies resulting from crosses among 12 peach cultivars and six selections were used in the evaluations. Six of these progenies were F1 generation and the others, F2 (second generation), obtatained by opened pollination. The dear value of the herdabilidade in the wide sense went loud to the cycle, low for the flesh and medium for the total phenolics (H=0,90; H=0,25; H=0,46 respectively). These values indicate that for the character cycle is possible to have won of selection while for the pulp no, for also having influence of environmental factors what a little / O conhecimento dos parâmetros genéticos, fenotípicos e ambientais de características do pessegueiro são de fundamental importância para o delineamento dos programas de melhoramento desta frutífera, pois permite antever a possibilidade de sucesso com a seleção. O presente trabalho teve por objetivos estimar a herdabilidade, no sentido amplo, para o ciclo, tonalidade da cor da polpa e conteúdo de compostos fenólicos bem como, verificar a possível correlação desse último com os outros dois caracteres citados. As populações estudadas foram provenientes do Programa de Melhoramento Genético de Pessegueiro da Embrapa Clima Temperado. No estudo foram observadas 14 progênies oriundas de cruzamentos entre doze cultivares de pêssegos e seis seleções. Seis destas progênies eram geração de F1 e os outros F2 (segunda geração), obitida por polinização aberta. O valor estimado da herdabilidade no sentido amplo foi alto para o ciclo, baixo para a cor da polpa e médio para os compostos fenólicos (H=0,90; H=0,25; H=0,46 respectivamente). Estes valores são um indicativo de que para o caráter ciclo é possível rapidamente ter ganhos de seleção enquanto para a tonalidade da cor da polpa estes ganhos são mais lentos devido à influência de fatores ambientais.
44

Variabilidade de caracteres bioagronômicos na seleção de porta-enxertos de pessegueiro. / Variability of bioagronomics characters in the selection of rootstocks of peach tree.

Schmitz, Juliano Dutra 11 March 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-08-20T14:22:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao_Juliano_Dutra_Schmitz.pdf: 2061788 bytes, checksum: b8f3a0dd7cce2128f1558be699a8ab06 (MD5) Previous issue date: 2011-03-11 / In the production of any fruit tree species, quality of the seedings, the knowledge of the best combinations of rootstock and scion in different climate and soil conditions, are crucial for the success of productive orchard. Thus, the use of rootstocks with good agronomic traits in peach is very important for achieving success in the production. The present study aimed at assessing the variability of morphological traits of seedlings of rootstocks in three cropping systems (field, plastic bags on benches in an open environment, and greenhouse plastic cover and shade in plastic bags on benches) conditions nursery trade. Additionally, we investigated the vigor and productivity of peach Chimarrita cultivar grafted on different rootstocks by bioagronomics variability of characters in the sixth and seventh year after the implementation of the orchard, growing conditions in the region of Pelotas / RS. Therefore two experiments were conducted. Experiment 1 - was conducted in a commercial nursery in Pelotas - from July 2010 to January 2011. We evaluated the percentage of emergence and development of seedlings of Capdeboscq and 'Okinawa' - including from seeding to the period after grafting. It was concluded that: The percentage of emergency rootstocks 'Okinawa' and Capdeboscq is influenced by genotype and the environment where it is performed sowing, higher for Capdeboscq , regarding the 'Okinawa', and more fullyfield independent of the genotype used, independent of cropping system, Capdeboscq presents greater trunk diameter at the time of grafting, in comparison to 'Okinawa'; It is possible to obtain seedlings of 'Okinawa' and Capdeboscq with fewer side branches when planting is done in plastic bags on benches in a greenhouse with plastic sheeting; Regardless of 9 the rootstock, the Chimarrita has the highest percentage of grafts sprouted and the average length of the regeneration of the graft in the growing field: The effect of seedling peach nursery is greater when using Capdeboscq as rootstock in relation to the use of 'Okinawa'. Experiment 2 was conducted in an orchard the scion 'Chimarrita' (six years) grafted on the rootstock 'GF 305', 'Tsukuba1' and 'Okinawa', as in traditional scion cultivars Capdeboscq and 'Aldrighi'. The present study concludes that: The Chimarrita showed balance in vigour regardless of the rootstock used; Rootstocks 'Tsukuba 1' and 'Okinawa' show is adapted and productive in Pelotas, RS; Use different rootstocks in 'Chimarrita' does not alter the firmness and total soluble solids; Productive efficiency is a parameter that can be used for the selection of rootstocks for peach for vigour. / Na produção de qualquer espécie frutífera, a qualidade da muda, o conhecimento das melhores combinações entre porta-enxerto e cultivar copa nas diferentes condições edafoclimáticas, são fatores determinantes para o sucesso produtivo do pomar. Sendo assim, a utilização de porta-enxertos com boas características agronômicas na cultura do pessegueiro é de fundamental importância para obtenção do sucesso na produção. O presente estudo teve por objetivo verificar a variabilidade de caracteres morfológicos de seedlings de porta-enxertos em três sistemas de cultivo (campo, sacos plásticos sobre bancadas em ambiente aberto, e em sacos plásticos sobre bancadas em telado com cobertura plástica e sombrite) nas condições de viveiro comercial. Assim como, verificar o vigor e a produtividade da cultivar de pessegueiro Chimarrita enxertada sobre diferentes porta-enxertos, através da variabilidade de caracteres bioagronômicos, no sexto e sétimo ano após a implantação do pomar, nas condições de cultivo da região de Pelotas/RS. Desta forma foram realizados dois experimentos. Experimento 1 - foi conduzido em viveiro comercial, no município de Pelotas - no período de julho de 2010 à janeiro de 2011. Foram avaliados a porcentagem de emergência e desenvolvimento dos seedlings de Capdeboscq e Okinawa - compreendendo desde a semeadura até o período pós enxertia. Concluiu-se que: A porcentagem de emergência dos porta-enxertos Okinawa e Capdeboscq é influenciada pelo genótipo e pelo ambiente onde é realizada semeadura, sendo maior para Capdeboscq , em relação à Okinawa , e maior em pleno campo independente do genótipo utilizado; Independente do sistema de cultivo, Capdeboscq apresenta maior diâmetro de tronco no momento da enxertia, em relação ao Okinawa ; É possível obter seedlings de Okinawa e 7 Capdeboscq com menor número de ramificações laterais quando o cultivo é realizado em sacos de plástico sobre bancadas em telado com cobertura plástica; Independente do porta-enxerto, a cultivar Chimarrita tem maior porcentagem de enxertos brotados e comprimento médio da brotação do enxerto no cultivo a campo; O vigor inicial de mudas de pessegueiro em viveiro é maior quando se usa Capdeboscq como porta-enxerto, em relação ao uso de Okinawa . Experimento 2 foi realizado em um pomar da cultivar copa Chimarrita (implantado em 2003) enxertada sobre os porta-enxertos GF 305 , Tsukuba1 e Okinawa , assim como nas tradicionais cultivares copa Capdeboscq e Aldrighi . Com o presente estudo conclui-se que: Plantas da cultivar Chimarrita apresentam equilíbrio em vigor no sexto e sétimo anos após plantio independente do porta-enxerto utilizado; Os portaenxertos Tsukuba 1 e Okinawa mostram-se adaptados e produtivos na região de Pelotas/RS; A utilização de diferentes porta-enxertos em Chimarrita não altera a firmeza de polpa e o teor de sólidos solúveis totais; A eficiência produtiva é um parâmetro que pode ser utilizado para a seleção de porta-enxertos para pessegueiro quanto ao vigor.
45

Raleio químico em pessegueiro / Chemical thinning on peach

Farias, Roseli de Mello 24 September 2018 (has links)
Submitted by Gabriela Lopes (gmachadolopesufpel@gmail.com) on 2018-11-20T12:51:53Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) TESE Roseli Farias pos banca.pdf: 1268393 bytes, checksum: 91cf602a1af2ff5a4994e991f0bf96f2 (MD5) / Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2018-11-23T18:44:00Z (GMT) No. of bitstreams: 2 TESE Roseli Farias pos banca.pdf: 1268393 bytes, checksum: 91cf602a1af2ff5a4994e991f0bf96f2 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-11-23T18:44:00Z (GMT). No. of bitstreams: 2 TESE Roseli Farias pos banca.pdf: 1268393 bytes, checksum: 91cf602a1af2ff5a4994e991f0bf96f2 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2018-09-24 / Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq / O raleio visa reduzir a carga de frutos da planta para equilibrar a produção e a qualidade. O raleio em pessegueiros normalmente é realizado de forma manual, exigindo mão de obra qualificada. O uso de produtos que atuem como raleante químico tem sido apontado como uma alternativa à prática manual em frutíferas. Neste sentido, objetivou-se com o presente trabalho avaliar o efeito de diferentes raleantes químicos aplicados em distintas épocas e concentrações em frutos de pessegueiros na região Sul do Brasil. O artigo 1, intitulado “Épocas de aplicação do metamitron no raleio químico de pessegueiros” analisou o efeito do metamitron aplicado em cinco épocas e o raleio manual na cultivar Sensação, nas safras 2015 e 2016, no município de Morro Redondo, RS. Observou-se que a aplicação do metamitron aos 40 dias após a plena floração teve a porcentagem de abscisão dos frutos, a frutificação efetiva e o número de frutos semelhantes ao do raleio manual. O artigo 2, “Raleio químico em pessegueiro ‘Maciel’ e ‘Sensação’” avaliou o efeito do metamitron, da benziladenina e do ethephon aplicados de forma isolada ou combinada no raleio de frutos, na safra de 2016, no município de Morro Redondo, RS. Verificou-se que a produção e o número de frutos por planta foram reduzidos excessivamente, enquanto a alocação dos frutos em categorias de maior calibre aumentou, quando utilizado o produto ethephon isolado ou em combinação com o metamitron nas cultivares Maciel e Sensação. O metamitron e a benziladenina aplicados isolados ou em combinação promoveram a abscisão dos frutos e resultaram em massa e diâmetro médio dos frutos semelhantes ao raleio manual nas cultivares Maciel e Sensação. O artigo 3, “Metamitron no raleio químico de pessegueiros” teve a proposta de avaliar o efeito do metamitron aplicado em cinco épocas e cinco concentrações na cultivar Maciel, nas safras 2015 e 2016, no município de Morro Redondo, RS. Constatou-se que o raleio químico realizado mais próximo da floração e na concentração de 100 mg L-1 resultou em maior abscisão de frutos em relação ao raleio manual. O artigo 4, “Raleio químico com metamitron em pessegueiros ‘BRS Kampai’” avaliou o efeito raleante do metamitron em cinco concentrações sobre a produção e a qualidade dos frutos, nas safras 2016 e 2017, no município de Eldorado do Sul, RS. Verificou-se que a concentração de 100 mg L-1 de metamitron teve efeito similar ao raleio manual em relação à abscisão de frutos. O raleio químico, especialmente com metamitron, demonstrou ser uma prática alternativa e/ou combinatória ao raleio manual em pessegueiros. / O raleio visa reduzir a carga de frutos da planta para equilibrar a produção e a qualidade. O raleio em pessegueiros normalmente é realizado de forma manual, exigindo mão de obra qualificada. O uso de produtos que atuem como raleante químico tem sido apontado como uma alternativa à prática manual em frutíferas. Neste sentido, objetivou-se com o presente trabalho avaliar o efeito de diferentes raleantes químicos aplicados em distintas épocas e concentrações em frutos de pessegueiros na região Sul do Brasil. O artigo 1, intitulado “Épocas de aplicação do metamitron no raleio químico de pessegueiros” analisou o efeito do metamitron aplicado em cinco épocas e o raleio manual na cultivar Sensação, nas safras 2015 e 2016, no município de Morro Redondo, RS. Observou-se que a aplicação do metamitron aos 40 dias após a plena floração teve a porcentagem de abscisão dos frutos, a frutificação efetiva e o número de frutos semelhantes ao do raleio manual. O artigo 2, “Raleio químico em pessegueiro ‘Maciel’ e ‘Sensação’” avaliou o efeito do metamitron, da benziladenina e do ethephon aplicados de forma isolada ou combinada no raleio de frutos, na safra de 2016, no município de Morro Redondo, RS. Verificou-se que a produção e o número de frutos por planta foram reduzidos excessivamente, enquanto a alocação dos frutos em categorias de maior calibre aumentou, quando utilizado o produto ethephon isolado ou em combinação com o metamitron nas cultivares Maciel e Sensação. O metamitron e a benziladenina aplicados isolados ou em combinação promoveram a abscisão dos frutos e resultaram em massa e diâmetro médio dos frutos semelhantes ao raleio manual nas cultivares Maciel e Sensação. O artigo 3, “Metamitron no raleio químico de pessegueiros” teve a proposta de avaliar o efeito do metamitron aplicado em cinco épocas e cinco concentrações na cultivar Maciel, nas safras 2015 e 2016, no município de Morro Redondo, RS. Constatou-se que o raleio químico realizado mais próximo da floração e na concentração de 100 mg L-1 resultou em maior abscisão de frutos em relação ao raleio manual. O artigo 4, “Raleio químico com metamitron em pessegueiros ‘BRS Kampai’” avaliou o efeito raleante do metamitron em cinco concentrações sobre a produção e a qualidade dos frutos, nas safras 2016 e 2017, no município de Eldorado do Sul, RS. Verificou-se que a concentração de 100 mg L-1 de metamitron teve efeito similar ao raleio manual em relação à abscisão de frutos. O raleio químico, especialmente com metamitron, demonstrou ser uma prática alternativa e/ou combinatória ao raleio manual em pessegueiros.
46

Ácido indol-butírico, 2,6-di-hidroxiacetofenona e gene ARRO-1 no enraizamento de estacas de pessegueiro /

Tofanelli, Mauro Brasil Dias, 1971- January 2002 (has links)
Resumo: Este trabalho teve como objetivo avaliar o potencial de enraizamento de estacas de cultivares de pessegueiro (Prunus persica (L.) Batsch) através da aplicação exógena do ácido indol-butírico (IBA) e do 2,6-di-hidroxiacetofenona (2,6-DHAP) e do uso do gene ARRO-1. As estacas foram coletadas das cultivares Delicioso Precoce, Jóia 1 e Okinawa em três épocas em 2001 (experimentos 1, 2 e 3): junho (estacas lenhosas), setembro (estacas herbáceas) e dezembro (estacas semi-lenhosas). Em todos os experimentos, as estacas foram submetidas aos tratamentos com IBA: imersão rápida (0, 1.250, 2.500 e 3.750mg L-1) por 5 segundos e imersão lenta (0, 100, 200 e 300mg L-1) por 24 horas. Os tratamentos com 2,6-DHAP (0 e 300mg L-1) aplicado previamente ao IBA (200 e 2.500mg L-1) e os estudos moleculares foram realizados somente com estacas semi-lenhosas. Após serem submetidas aos tratamentos, as estacas foram plantadas e colocadas em casa de nebulização por 45 dias. Com estacas lenhosas, o maior percentual de enraizamento (6,1%) foi obtido com o método de imersão rápida. Nas estacas herbáceas, foi obtido com a cultivar Jóia 1 utilizando-se o método de imersão rápida (37,3%). Nas estacas semi-lenhosas, com a cultivar Okinawa (29,0%) e com o método de imersão rápida (9,0%). A aplicação do 2,6-DHAP + 200mg L-1 de IBA em estacas semil-lenhosas da cultivar Okinawa promoveu o maior enraizamento (41,6%). Na aplicação do 2,6-DHAP + 2.500mg L-1 de IBA, não foi observado efeito no enraizamento. Na cultivar Okinawa, o método de imersão rápida e o 2,6-DHAP + 200mg L-1 de IBA se destacaram nos resultados obtidos nas variáveis de maior relevância para a produção de mudas através de estacas. A metodologia utilizada para verificar a presença do gene ARRO-1 nos pessegueiros precisa ser otimizada. / Abstract:This work aimed to evaluate rooting potential of peach (Prunus persica (L.) Batsch) cultivars cuttings through indolebutyric acid (IBA) and 2,6- dihydroxyacetophenone (2,6-DHAP) exogenous application and use of the ARRO-1 gene. The cuttings were taken from the cultivars Delicioso Precoce, Jóia 1 and Okinawa in three periods in 2001 (experiments 1, 2 and 3): June (hardwood cuttings), September (herbaceous cuttings) and December (semihardwood cuttings). All the cuttings were treated with IBA using two application methods: quick immersion (0, 1250; 2500 and 3750mg L-1) for 5 seconds and slow immersion (0, 100, 200 and 300mg L-1) for 24 hours. The 2,6-DHAP treatments (0 and 300mg L-1), which were applied previously to the IBA (200 and 2500mg L-1), and molecular studies were realized only with semihardwood cuttings. The cuttings were planted and put into the greenhouse during 45 days. The higher rooting percentage (6,1%) was showed with quick immersion in the hardwood cuttings. With cultivar Jóia 1 and quick immersion (37,3%) in the herbaceous cuttings. With cultivar Okinawa (29,0%) and with quick immersion (9,0%) in the semihardwood cuttings. 2,6-DHAP + 200mg L-1 IBA on the cultivar Okinawa showed the best results of rooting (41,6%). 2,6-DHAP + 2500mg L-1 IBA showed no effect on rooting. In the cultivar Okinawa, the quick immersion method and the 2,6-DHAP + 200mg L-1 IBA showed the best results for propagation by cutting. The methodology used in the molecular studies needs to be optimised in order to verify ARRO-1 gene presence. / Orientador: João Domingos Rodrigues / Coorientador: Celso Luis Marino / Doutor
47

A dynamic snapshot of bud dormancy in peach

Lloret Compañ, Alba 02 November 2020 (has links)
[EN] The general aim of this thesis is to study the dormancy process from a molecular point of view identifying mechanisms and targeting genes that control it. In order to do that we have focused on the study of three genes that are differentially expressed during reproductive bud development within the conceptual framework of the three major processes that converge spatially and temporally in a reproductive bud: dormancy, stress tolerance and flower development. The first gene is down-regulated in dormancy release flower buds and encodes a STRESS ASSOCIATED PROTEIN (PpSAP1) that contains Zn-finger domains A20 and AN1. SAP proteins have been related to stress tolerance response in both plants and animals and in fact, we have shown that drought stress induces its expression in buds, resembling other SAP genes in plants. Moreover, the constitutive expression of PpSAP1 in plum increases its tolerance to water stress by increasing water retention. Likewise, transgenic plum plants show leaf alterations related to reduced cell size concomitant with the down-regulation of genes involved in cell growth. All these studies suggest a dual role of PpSAP1 in stress tolerance response and cell growth during peach dormancy. The second gene is PpeS6PDH, coding for an enzyme with sorbitol-6-phosphate dehydrogenase activity. PpeS6PDH is differentially regulated during bud development, highly expressed in dormant buds consistently with sorbitol accumulation. Concomitantly with PpeS6PDH down-regulation in dormancy-released flower buds, chromatin around the translation start site of the gene shows changes in the methylation state of specific residues of histone H3 (H3K4 and H3K27). These data suggest the transcriptional regulation of PpeS6PDH expression by chromatin modification mechanisms. Moreover, abiotic stresses affect PpeS6PDH expression. Low temperature treatments induce gene expression in buds and leaves, whereas desiccation up-regulates PpeS6PDH in buds and represses the gene in leaves. These data suggest the participation of PpeS6PDH in tolerance against cold and water deficit stresses in buds. Finally, the third gene is PpeDAM6, one of the major regulators of bud dormancy in peach. PpeDAM6 is sharply down-regulated during bud development concomitantly with dormancy release events. This repression is in part due to the direct binding of PpeBPC1, a BASIC PENTACYSTEINE PROTEIN, to the GAGA motifs present in an intronic regulatory region of PpeDAM6 gene that becomes enriched in H3K27me3 chromatin modification after dormancy release. In addition, the ectopic expression of PpeDAM6 in Arabidopsis shows abnormal flower phenotypes resembling 35S::SVP plants. On the other hand, overexpression in plum causes stunted growth in the transgenic lines due to an altered hormonal homeostasis. The changes in hormone content are mediated by the modulation of genes involved in jasmonic acid, cytokinins and gibberellic acid metabolism and signalling pathways. These results suggest that PpeDAM6 works as a master growth repressor maintaining dormancy, stress tolerance response and flowering inhibition by mainly modulating hormone homeostasis. Therefore, this thesis provides a dynamic snapshot of different molecular mechanism that take place inside the bud. The studied genes have a crucial role regulating dormancy processes, stress tolerance response and flowering pathways and all of them are potential candidate genes for breeding new plants more adapted to the climate change. / [ES] El objetivo general de esta tesis es el estudio de la latencia desde un punto de vista molecular, identificando mecanismos y genes diana que la controlen. Para ello, nos hemos centrado en el estudio de tres genes que se expresan de manera diferencial durante el desarrollo de una yema reproductiva en melocotón, bajo el marco conceptual de los tres procesos que convergen espacialmente y temporalmente en una yema reproductiva: latencia, tolerancia a estrés y desarrollo floral. El primer gen que se estudió codificó para una STRESS ASSOCIATED PROTEIN (PpSAP1) con dos dominios tipo Zn-finger, A20 y AN1 que disminuye su expresión durante la latencia. Las proteínas tipo SAP se han relacionado con resistencias a distintos tipos de estrés tanto en plantas como en animales. De hecho, se ha visto que PpSAP1 aumentó su expresión en yemas de melocotón bajo condiciones de estrés por sequía, de forma similar a como lo hacen otras SAP en distintas plantas. Además, la expresión ectópica de PpSAP1 en ciruelos transgénicos ha permitido aumentar la tolerancia a estrés hídrico en estas líneas al incrementar la cantidad de agua retenida. Asimismo, estas plantas transgénicas también mostraron alteraciones en el tamaño de las hojas, provocadas principalmente por una menor área celular de las células que formaban parte de ellas y relacionadas con una represión de distintos genes implicados en crecimiento celular. Todo ello sugiere que PpSAP1 probablemente tenga una doble función relacionada tanto con resistencia a estrés como con crecimiento celular durante la latencia de melocotonero. El segundo gen de estudio fue PpeS6PDH, el cual codifica para una enzima con actividad sorbitol-6-fosfato deshidrogenasa. PpeS6PDH está diferencialmente regulado durante el desarrollo de la yema, aumentando su expresión en yemas latentes de manera consistente a la acumulación de sorbitol. Simultáneamente a la disminución de PpeS6pDH en las yemas no latentes, alrededor del sitio de inicio de la traducción del gen se mostraron cambios a nivel de cromatina en el estado de metilación de los residuos específicos de la histona H3 (H3K4 y H3K27). Estos datos apuntan a la existencia de una regulación transcripcional de PpeS6PDH a nivel de modificaciones de la cromatina. Además, también se ha visto que distintos tipos de estrés abiótico afectan a la expresión de PpeS6PDH. Tratamientos con bajas temperaturas inducieron su expresión tanto en yemas como en hojas, mientras que la desecación aumentó la expresión en yemas pero no en hojas. Estos estudios sugieren que la función de PpeS6PDH durante la latencia de melocotonero es dar tolerancia a estrés por frío y sequía. Finalmente, el tercer gen de estudio fue PpeDAM6, uno de los mayores reguladores de la latencia en yemas de melocotonero. PpeDAM6 está fuertemente reprimido durante el desarrollo de la yema con una relación directa con los eventos de salida de latencia. Esta represión se debe en parte a la unión directa de PpeBPC1, una BASIC PENTACYSTEINE PROTEIN, a dos motivos GAGA presentes en la región intrónica reguladora de PpeDAM6. Justamente esta región se encuentra modificada a nivel de cromatina con un enriquecimiento en H3K27me3 después de la salida de latencia. Además, la expresión ectópica de PpeDAM6 en Arabidopsis mostró fenotipos de floración anormal parecidos a los producidos en plantas 35S::SVP. Por otro lado, la sobreexpresión en ciruelos provocó retrasos en el crecimiento de las líneas transgénicas, debido a una alteración en los niveles hormonales. Así mismo, se determinó que estos cambios en la homeostasis hormonal estaban producidos por la regulación diferencial de genes involucrados en las rutas del ácido jasmónico, las citoquininas y del ácido giberélico en las plantas transgénicas. Estos resultados sugieren que PpeDAM6 actúa como un represor máster del crecimiento, manteniendo la latencia, la respuesta de tolerancia a estrés y la inhibición floral a través de la regulación del equilibrio hormonal. Con todo ello, esta tesis proporciona una instantánea dinámica de los diferentes mecanismos moleculares que tienen lugar dentro de la yema. Los genes estudiados tienen una función crucial regulando tanto el proceso de latencia como la respuesta de tolerancia a estrés y las rutas de floración, y todos ellos son potenciales candidatos para mejorar nuevas plantas más adaptadas al cambio climático. / [CA] L'objectiu general d'aquesta tesi és l'estudi de la latència des d'un punt de vista molecular, identificant mecanismes i gens diana que la controlen. Per això, ens hem centrat en l'estudi de tres gens que s'expressen d'una manera diferencial durant el desenvolupament d'una gemma reproductiva en el préssec, sota el marc conceptual dels tres processos que convergeixen espacialment i temporalment en una gemma reproductiva: latència, tolerància a estrés i desenvolupament floral. El primer gen d'estudi codifica per a una STRESS ASSOCIATED PROTEIN (PpSAP1) amb dos dominis tipus Zn-finger, A20 i AN1, i disminueix la seua expressió durant la latència. Les proteïnes tipus SAP s'han relacionat amb resistències a diferents tipus d'estrés tant en plantes com en animals. De fet, s'ha vist que PpSAP1 va augmentar la seua expressió en gemmes de préssec sota condiciones d'estrés per sequia, de manera similar a com ho fan altres SAPs en diferents plantes. A més, l'expressió ectòpica de PpSAP1 en pruneres transgèniques ha permés augmentar la tolerància a estrés en aquestes línies en incrementar la quantitat d'aigua retinguda. Així mateix, aquestes plantes trnasgèniques també mostraren alteracions en la mida de les fulles, causades principalmente per una menor àrea cel¿lular de les cèl¿lules que formen part d'elles i relacionades amb una repressió de diferents gens implicats en el creixement cel¿lular. Tot aço, suggereix que PpSAP1 probablement tinga una doble funció relacionada tant amb resistència a estrés com amb creixement cel¿lular durant la latència del préssec. El segon gen d'estudi va ser una PpeS6PDH, la qual codificava per a un enzim amb activitat sorbitol-6-fosfato dehidrogenasa. PpeS6PDH està diferencialment regulada durant el desenvolupament de la gemma, augmentant la seua expressió en gemmes latents de manera consistent a l'acumulació de sorbitol. Simultàniament a la disminució de PpeS6PDH en les gemmes no latents, al voltant del lloc d'iniciació de la traducció del gen es van mostrar canvis a nivell de cromatina en l'estat de metilació dels residus específics de la històna H3 (H3K4 i H3K27). Aquestes dades assenyalen l'existència d'una regulació transcripcional de PpeS6PDH a nivell de modificacions de la cromatina. A més, també s'ha vist que diferents tipus d'estrés abiòtic afecten a l'expressió de PpeS6PDH. Tractaments amb baixes temperatures van induir la seua expressió tant en gemmes com en fulles, mentres que la desecació va augmentar l'expressió en gemmes però no en fulles. Aquests estudis suggereixen que la funció de PpeS6PDH durant la latència del préssec és donar tolerància a estrés per fred i sequia. Finalment, el tercer gen d'estudi va ser PpeDAM6, un dels majors reguladors de la latència en gemmes de préssec. PpeDAM6 està fortament représ durant el desenvolupament de la gemma amb una relació directa amb els events d'eixida de la latència. Aquesta repressió és deguda en part a la unió directa de PpeBPC1, una BASIC PENTACUSTEINE PROTEIN, a dos motius GAGA presents en la regió intrònica reguladora de PpeDAM6. Justament aquesta regió es troba modificada a nivell de cromatina amb un enriquiment en H3K27me3 després de l'eixida de latència. A més, l'expressió ectòpica de PpeDAM6 en Arabidopsis va mostrar fenotips de floració anormal semblants als produïts en plantes 35S::SVP. Per un altra banda, la sobreexpressió en pruneres va provocar retards en el creixement de les línies transgèniques a causa d'una alteració en els nivells hormonals. Aixi mateix, es va determinar que aquests canvis en l'homeostasi hormonal estaven produïts per la regulació diferencial de gens involucrats en les rutes d'àcid jasmònic, citoquinines i àcid gibberèl·lic en les plantes transgèniques. Aquests resultats suggereixen que PpeDAM6 actua com un repressor master del creixement, mantenint la latència, la resposta de tolerància a estrés i la inhibició floral a través de la regulació de l’equilibri hormonal. Com a conclusió, aquesta tesi proporciona una instantània dinàmica dels diferents mecanismes moleculars que tenen lloc dins de la gemma. Els gens estudiats tenen una funció fonamental, regulant tant el mateix procés de la latència com la resposta de tolerància a estrés i les rutes de floració i tots ells són potencials candidats per a millorar noves plantes més adaptades al canvi climàtic. / Lloret Compañ, A. (2020). A dynamic snapshot of bud dormancy in peach [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/153795 / TESIS
48

Caracterização da descendência híbrida e segregação de marcadores microssatélites em uma população F2 de Prunus sp / Characterization of hybrid offspring and segregation of microsatellite markers in an F2 population of Prunus sp..

MACHADO, Luciana Rodrigues Nogueira 15 April 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-08-20T13:59:13Z (GMT). No. of bitstreams: 1 dissertacao_luciana_nogueira_machado.pdf: 513011 bytes, checksum: 7c2764a3f1c5001fdbbcf496c8d8702f (MD5) Previous issue date: 2011-04-15 / The peach (Prunus persica (L) Batsch) is the predominant stone fruit around the world, but in Brazil, due to factors such as incidence of pests in orchards, low quality plant propagation material and the lack of suitable rootstocks culture, the productivity is still considered low. In this context, is necessary to develop new rootstocks of Prunus, more adapted to the ecological conditions of the Southern region of Brazil and carrying genes for pests resistance such as nematodes. In this study, microsatellite loci (SSR) were used to verify the hybrid offspring of genotypes and makers segregation in an F2 population of peach rootstocks, obtained from controlled crosses, generating data to marker-assisted selection (MAS) of new genotypes carrying genes for nematode resistance. This work was divided in two articles; the first was a paternity test to verify the paternal and maternal offspring of 13 hybrids from controlled crosses between several rootstocks and scion with desirable agronomic traits. We obtained confirmation of paternity for 11 of the 13 hybrids analyzed. Two genotypes, presumably descendants of Prunus mume as male parent, were confirmed as being generated by selfing of genotipe Aldrighi P1. In the second article, a linkage map was constructed for a population of 50 F2 plants obtained by selfing of F1 hybrid, derived from a cross between the peaches Capdeboscq‟ x Flordaguard'. The segregation of 37 SSR loci was evaluated and 11 markers showed a link, allowing us to build a map with two groups. It was found that the markers BPPCT004, CPDCT044, BPPCT034 and BPPCT002 were grouped in a manner similar to that found in the GL2 Prunus reference map. With the data obtained suggests that these SSR loci are associated with genes for resistance to Meloidogyne spp. in different mapping populations, in which case inherited from the rootstock 'Flordaguard', and may be used directly in SAM and improvement genetic peach rootstocks derived from a cross between Capdeboscq‟ x Flordaguard‟. / O pessegueiro (Prunus persica (L) Batsch) é a frutífera de caroço mais predominante em todo mundo, porém, no Brasil, devido a fatores como incidência de pragas nos pomares, baixa qualidade fitossanitária do material propagativo e falta de porta-enxertos adequados para a cultura, a produção ainda é considerada baixa. Neste contexto, existe a grande necessidade de desenvolver novos porta-enxertos de Prunus, mais adaptados as condições edafoclimáticas da Região Sul do Brasil e portadores de genes de resistência a pragas, dentre as quais os fitonematóides. No presente trabalho, locos de microssatélites (SSR) foram utilizados com o objetivo de verificar a descendência e a segregação de marcadores em genótipos híbridos da população F2 de porta-enxertos de pessegueiro, obtida a partir de cruzamento controlado, gerando dados para auxiliar na seleção assistida por marcadores (SAM) de novos genótipos portadores de genes de resistência a nematóides das galhas. Esta dissertação foi dividida em dois artigos, no primeiro, foi realizado um teste de paternidade, para verificar a descendência de 13 híbridos provenientes de diversos cruzamentos controlados entre diversos porta-enxertos e copas com características agronômicas desejáveis. Obteve-se confirmação da paternidade para 11 dos 13 híbridos analisados. Dois genótipos, supostamente descendentes de Prunus mume como parental masculino, foram confirmados como sendo gerados por autofecundação da cultivar Aldrighi. No segundo artigo, foi construído um mapa de ligação para uma população de 50 plantas F2 obtidas por autofecundação de um híbrido F1, proveniente do cruzamento entre os pessegueiros cv. Capdeboscq‟ x Flordaguard‟, onde a segregação de 37 locos SSR foi avaliada e 11 marcadores apresentaram ligação, permitindo a elaboração de um mapa com dois grupos. Verificou-se que os marcadores BPPCT004, CPDCT044, BPPCT034 e BPPCT002 foram agrupados de forma similar ao encontrado no GL2 do mapa de referência de Prunus. Com os dados obtidos, sugere-se que estes locos SSR, estejam associados a genes de resistência a Meloidogyne spp., em diferentes populações de mapeamento, sendo neste caso herdados do porta-enxerto Flordaguard‟ e poderão ser utilizados diretamente em SAM e melhoramento genético de porta-enxertos do cruzamento entre os pessegueiros cv. Capdeboscq‟ x Flordaguard‟.
49

Seletividade de agrotóxicos utilizados na cultura do pessegueiro ao predador Chrysoperla externa (Hagen, 1861) (Neuroptera: Chrysopidae) / Side-effects of pesticides used in peach orchards to Chrysoperla externa (Hagen, 1861) (Neuroptera: Chrysopidae)

Castilhos, Rodolfo Vargas 08 March 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2014-08-20T14:07:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 dissertacao_rodolfo_vargas_castilhos.pdf: 378851 bytes, checksum: 0d6e42041b0313486f844bb4e5027f75 (MD5) Previous issue date: 2010-03-08 / In peach crops, the chemical control is the most used method in pest management, however, in sustainable production systems such as the Integrated Peach Production (IPP), alternative methods based on Integrated Pest Management (IPM) are commended. The natural enemies preservation is one of the most important practices on IPM, so, the use of pesticides that are selective to these organisms should be encouraged, in order to enable the chemical and biological control association. Therefore, this work aimed to evaluate the side effects of sixteen pesticides used in conventional and integrated peach production on larvae and adults of Chrysoperla externa (Hagen, 1861) (Neuroptera: Chrysopidae), under laboratory bioassays (25±1oC temperature, 70±10% relative humidity, and 14h photophase), using the International Organization for Biological and Integrated Control of Noxious Animals and Plants (IOBC) standard methodology. The larval and adults bioassays consisted on the exposure of the insects to a fresh dry pesticide film applied on glass plates. In the larval bioassays, the duration time of each development stage, the mortality, the fecundity and fertility of survival adults were evaluated. In the adults bioassays, it was evaluated the cumulative mortality at 24, 72 and 120 hours after the residual exposure of the insects. The pesticides were classified according to the total toxic effect for the larval stage, and according to the mortality rate for adults, in harmless (<30%), slightly harmful (30-79%), moderately harmful (80-99%) and harmful (>99%), in conformity to IOBC recommendation. For the pesticides [commercial product (active ingredient - % of active ingredient in spray water) evaluated, it follows that: the fungicides Amistar 500 WG (azoxystrobine 0.016), Cuprozeb (mancozeb and cooper oxichloride 0.140 and 0.096), Dodex 450 SC (dodina 0.126), Folpan Agricur 500 WP (folpete 0.200), Manzate 800 (mancozeb 0.256) and Orthocide 500 (captan 0.192); the insecticides Assist (mineral oil 1 2.420) and Oppa (mineral oil 2 1.920); the insecticide/acaricide Vertimec 18 CE (abamectin 0.002) and the herbicide Roundup (gliphosate 1.440) are harmless to larvae and adults of C. externa. The fungicide Folicur 200 EC (tebuconazole 0.320) is slightly harmful for larvae and harmless for adults of C. externa. The insecticide Decis 25 EC (deltametrin 0.002) is moderately harmful and slightly harmful to larvae and adults of the predator, respectively. The herbicide Gramoxone (paraquat dichloride 0.300) is harmful to larvae and harmless to adults, and the insecticide Agritoato 400 (dimetoate 0.160), Imidam 500 WP (fosmet 0.160) e Malathion 500 EC (malathiona 0.240) are harmful to larvae and adults of C. externa. The fecundity and fertility of emerged adults when larvae were exposed to the chemical residuals are not significatively affected by anyone of them. Female adults are less susceptible to chemicals when compared to male adults. / Na cultura do pessegueiro, a utilização do controle químico se constitui na tática mais adotada no manejo dos insetos-praga, porém, nos sistemas de produção sustentáveis como o de Produção Integrada de Pêssego (PIP), medidas alternativas de controle, fundamentadas no Manejo Integrado de Pragas (MIP), são preconizadas. A preservação dos inimigos naturais de insetos-praga é uma das práticas de maior importância no MIP, devendo ser incentivado o uso de agrotóxicos seletivos a estes organismos benéficos, a fim de se viabilizar a associação dos métodos de controle químico e biológico. Neste contexto, objetivou-se com este trabalho avaliar a seletividade de dezesseis agrotóxicos utilizados na produção convencional e parte na produção integrada de pêssego sobre os estágios larval e adulto do predador Chrysoperla externa (Hagen, 1861) (Neuroptera: Chrysopidae), em bioensaios conduzidos em laboratório (temperatura de 25±1oC, umidade relativa de 70±10% e fotofase de 14 horas), utilizando-se metodologia padronizada pela International Organization for Biological and Integrated Control of Noxious Animals and Plants (IOBC). Os bioensaios com larvas e adultos consistiram na exposição do inseto a resíduos secos dos agrotóxicos pulverizados sobre placas de vidro. Nos bioensaios com larvas foram avaliadas a duração dos estágios de desenvolvimento, a mortalidade, e as taxas de fecundidade e fertilidade dos adultos sobreviventes. Nos bioensaios com adultos, foi avaliada a mortalidade acumulada as 24, 72 e 120 horas após a exposição dos insetos aos resíduos dos agrotóxicos. Para o estágio larval, os agrotóxicos foram classificados em função do efeito total e para o estágio adulto os mesmos foram classificados em função da taxa de mortalidade em inócuos (<30%), levemente nocivos (30-79%), moderadamente nocivos (80-99%) e nocivos (>99%), conforme recomendação da IOBC. Para os agrotóxicos [produto comercial (ingrediente ativo - % de ingrediente ativo na calda)] avaliados, conclui-se que: os fungicidas Amistar 500 WG (azoxystrobina - 0,016), Cuprozeb (mancozebe e oxicloreto de cobre - 0,140 e 0,096), Dodex 450 SC (dodina - 0,126), Folpan Agricur 500 WP (folpete - 0,200), Manzate 800 (mancozebe - 0,256) e Orthocide 500 (captana - 0,192); os inseticidas Assist (óleo mineral 1 - 2,420) e Oppa (óleo mineral 2 - 1,920); o inseticida/acaricida Vertimec 18 CE (abamectina - 0,002) e o herbicida Roundup (glifosato - 1,440) são inócuos a larvas e adultos de C. externa. O fungicida Folicur 200 EC (tebuconazole - 0,320) é levemente nocivo para larvas e inócuo para adultos. O inseticida Decis 25 EC (deltametrina - 0,002) é moderadamente nocivo e levemente nocivo para larvas e adultos do predador, respectivamente. O herbicida Gramoxone (dicloreto de paraquate - 0,300) é nocivo para larvas e inócuo para adultos, e os inseticidas Agritoato 400 (dimetoato - 0,160), Imidam 500 WP (fosmete - 0,160) e Malathion 500 EC (malationa - 0,240) são nocivos para larvas e adultos de C. externa. A fecundidade e fertilidade de adultos emergidos de C. externa não são afetadas significativamente por nenhum agrotóxico quando larvas são expostas a resíduos dos mesmos. Fêmeas adultas são menos susceptíveis aos agrotóxicos quando comparado com machos adultos.
50

Quantificação de danos ao longo da cadeia produtiva de pêssegos e avaliação de métodos alternativos de controle de doenças pós-colheita / Damage quantification in the production chain of peaches and evaluation of alternative methods for controlling postharvest diseases

Bassetto, Eliane 23 June 2006 (has links)
Este trabalho teve como objetivo quantificar e identificar os danos ocorridos em póscolheita e suas causas ao longo da cadeia produtiva do pêssego cv. ‘Aurora 1’ durante as safras de 2003, 2004 e 2005 e avaliar os efeitos dos sanificantes ácido acético, hipoclorito de sódio, sais de cloro (Sumaveg®), ácido peracético em mistura com peróxido de hidrogênio + ácido acético glacial (Tsunami®) e dióxido de cloro (Tecsaclor®) e de possíveis indutores de resistência como o ácido salicílico, quitosana, biomassa cítrica (Ecolife40®) e irradiação UV-C, no controle curativo e/ou preventivo em pêssegos contra M. fructicola e R. stolonifer. Para a quantificação dos danos pós-colheita, foram realizados levantamentos semanais junto a um produtor da Cooperativa Holambra II no município de Paranapanema-SP em 4 etapas da pós-colheita: (i) após a colheita ou "sacola", (ii) após acondicionamento dos frutos no "contentor", (iii) após a classificação dos frutos na casa de embalagens e (iv) na chegada dos frutos ao leilão para comercialização. Adicionalmente, em todos os anos, foi realizada uma colheita muito cuidadosa, onde o colhedor utilizava luvas para evitar qualquer ferimento nos frutos e retirava-os da planta com todo cuidado e essa etapa foi denominada "colheita ideal". A incidência de distúrbios fisiológicos foi relativamente baixa durante todas as safras avaliadas, variando de 1 a 4%. Foi verificada elevada incidência de injúrias mecânicas na safra de 2003 (26%). A etapa pós-colheita responsável pela maior incidência das injúrias mecânicas foi a ‘classificadora’. Porém com a melhoria no manejo dos frutos durante as etapas pós-colheita nos anos subseqüentes, foi verificada menor incidência de frutos com injúrias mecânicas (9% em 2004 e 3% em 2005). As principais doenças encontradas durante o levantamento foram podridão parda e podridão mole. Houve correlação positiva entre as injúrias mecânicas e a incidência de frutos doentes. A ocorrência de M. fructicola ocorreu principalmente na região do pedúnculo do fruto, sendo responsável pela elevada incidência de frutos doentes nas safras de 2004 e 2005, provavelmente devido a infecções quiescentes não havendo, nesse caso, correlação com as injúrias mecânicas. Os sanificantes, a quitosana, a biomassa cítrica, a irradiação UV-C e o ácido salicílico não foram eficientes no controle curativo e/ou preventivo da podridão parda (M. fructicola) e da podridão mole (R. stolonifer) do pessegueiro. Apenas a irradiação dos frutos com UV-C durante 10 min. foi eficiente no controle curativo de R. stolonifer. Os teores de sólidos solúveis, ácidos e a firmeza da polpa, não foram influenciados pelos tratamentos. / The purpose of this work was to identify and quantify the postharvest damages, as well as their origin, throughout the production chain of "Aurora 1" peaches during the 2003, 2004 and 2005 seasons and to evaluate the effects of different sanitizing agents (acetic acid, sodium hypochlorite, chlorine salts (Sumaveg®), peracetic acid in a mixture of hydrogen peroxide with glacial acetic acid (Tsunami®) and chlorine dioxide (Tecsaclor®) and of possible resistance inductors, such as salicylic acid, chitosan, citric biomass (Ecolife40®) and UVC irradiation on the curative and/or preventive control of M. fructicola and R. stolonifer in peaches. In order to quantify the postharvest damages, weekly evaluations were carried out in a commercial crop at Holambra II Cooperative in Paranapanema - SP. Four postharvest stages were evaluated: (i) after harvest, (ii) after fruits being placed in a container, (iii) after fruit classification in the packinghouse, and (iv) before loading peaches in the truck. Moreover, a careful harvest, with fruit pickers wearing gloves to avoid injuries when removing fruits from plants, was conducted every year the study was carried out. This stage was named "ideal harvest". The incidence of physiological disorders was relatively low during all years evaluated, ranging from 1 to 4%. A high incidence of mechanical injuries (26%) was observed in the 2003 season. The highest incidence of mechanical injuries was verified for the stage known as "classification". However, improved fruit handling during the postharvest stages in subsequent years resulted in a lower incidence of mechanical injuries (9% in 2004 and 3% in 2005). The main diseases found during this study were brown rot and soft rot. There was a positive correlation between mechanical injuries and incidence of fruit diseases. The occurrence of M. fructicola, responsible for the high incidence of diseased fruit during the 2004 and 2005 seasons, was mainly observed in the peach’s shoulder region. This may be due to quiescent infections showing no correlations with mechanical injuries. The sanitizing agents, the chitosan, citric biomass (Ecolife40®), UVC irradiation and salicylic acid were not effective in the curative and/or preventive control of brown rot (M. fructicola) and soft rot (R. stolonifer) in peaches. The UVC irradiation of fruits for 10 min. showed positive effects on the curative control of R. stolonifer. The soluble solids, titrable acidity and the firmness were not affected by the treatments.

Page generated in 0.0743 seconds