• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 155
  • 81
  • 16
  • 14
  • 7
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 289
  • 98
  • 79
  • 75
  • 72
  • 57
  • 57
  • 55
  • 49
  • 49
  • 44
  • 40
  • 34
  • 31
  • 29
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
201

Terras, pedras, sucos concretos e metais: Edward Jorden e a composição das águas minerais

Bellettato, Rafael Donisete 04 June 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T14:16:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rafael Donisete Bellettato.pdf: 744035 bytes, checksum: c24727e7592234af835993764930e4af (MD5) Previous issue date: 2013-06-04 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / The purpose of this dissertation is the study of some chemical aspects discussed by Edward Jorden (1569-1633), during the analysis of mineral waters in the beginning of the 17th century. An historical of mineral waters analysis, and proposals on the classification of minerals are also considered on this work. The theme was chosen after the contact with Jorden s work, during the research about the identification test for salts and sowre juices made by the author, and realized the amount of information about the chemical knowledge of the period in his work. Due the importance of the test with the scarlet cloath indicator, a historical of the indicators with color changes was made. In this work, we gave priority to the concept and classifications of the minerals given by Jorden, using as base the 1633 edition of his Discourse of Naturall Bathes and Minerall Waters / Esta dissertação estuda alguns aspectos químicos abordados por Edward Jorden (1569-1633) na análise de águas minerais no início do século XVII. Para tanto, foram revistos os históricos da análise de águas minerais à época, assim como algumas idéias sobre a classificação dos minerais. Esse tema foi escolhido após o contato com a obra ao analisar o teste para identificação de sais e sucos azedos utilizados pelo autor, e perceber a quantidade de informações sobre o conhecimento químico do período presente em seu trabalho. Devido à importância do teste com o indicador de tecido escarlate, foi realizado um histórico do uso de indicadores com mudança de cor. Neste trabalho, priorizamos o conceito e a classificação dos minerais dados por Jorden, utilizando como base a edição de 1633 de seu Discourse of Naurall Bathes and Minerall Waters
202

Diálogos de Fontenelle: uma contribuição para a divulgação da ciência

Sacay, Marcia Nobue 05 June 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T14:16:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Marcia Nobue Sacay.pdf: 966027 bytes, checksum: 2f75af320fb173e12c0a53cf53e61afa (MD5) Previous issue date: 2013-06-05 / This paper Will present the scientific facts discussed in the book Conversations on the Plurality of Worlds, written by Bernard Le Boyer de Fontenelle, in 1686, which had a great impact on many issues. To narrate the scientific facts of the time, Fontenelle deals, the book first published in 1686, the form of dialogues between supposedly caught him and a marquese on their evening walks around the castle gardens in the Summer. Both talk about the design of astronomical systems from Ptolomy and Copernicus. The Moon, the planets and the possibility of existence of other worlds like our own, are also discussed during the meetings. Narratives built using a communications strategies and arguments in order to facilitate understanding of abstract and complex astronomical phenomena by means of analogies. With the book, takes part in iniciatives to popularize science, in order to inform and entertain people without impose theories, staying somewhat on the fringes of science academies. In this paper we present the ideas of science contained in the book, trying to recognize, at the same time, the similarities and differences of those groups conveyed by scholars / Este trabalho apresentará os fatos científicos discutidos no livro Diálogos sobre a Pluralidade dos Mundos, escrito por Bernard Le Boyer de Fontenelle, em 1686, que teve grande repercussão com grande número de edições. Para narrar os fatos científicos da época, Fontenelle adota a forma de diálogos supostamente travados entre ele e uma marquesa em seus passeios noturnos pelos jardins do castelo, no verão. Os dois conversam sobre a concepção dos sistemas astronômicos de Ptolomeu e Copérnico. A Lua, os planetas e a possibilidade de existência de outros mundos semelhantes ao nosso, também são tratados durante os encontros. Fontenelle construiu narrativas utilizando estratégias de comunicação e argumentação, de modo a facilitar a compreensão dos fenômenos astronômicos abstratos e complexos por meio de analogias, Com o livro, toma parte de iniciativas em divulgar a ciência, com o intuito de informar e entreter as pessoas, sem impor teorias, mantendo-se, de certa forma, à margem da ciência das academias. Neste trabalho vamos apresentar as ideias de ciência contidas no livro, buscando reconhecer, ao mesmo tempo, as aproximações e distanciamentos daquelas veiculadas pelos grupos eruditos
203

Jacob Rosales/Manoel Bocarro Francês: judaísmo, sebastianismo, medicina e ciência na vida intelectual de um médico judeu português do século XVII. / Jacob Rosales / Manoel Barroco Francês: judaism, sebastianism, medicine and science in the intellectual life of a jewish portuguese doctor in the seventeenth century.

Carvalho, Francisco de Assis Moreno de 10 October 2011 (has links)
O objetivo deste trabalho é abordar a produção intelectual de um médico judeu português, Manoel Bocarro Francês/Jacob Rosales. Personagem pouco estudado, não se inclui entre as figuras centrais no pensamento judaico, nem na medicina e nem na ciência de seu tempo. Mas é um personagem que uniu em sua vida intelectual uma adesão ao judaísmo ao lado de vasta produção e atuação no movimento sebastianista, sendo o único caso conhecido de um judeu que professava sua crença na volta do Encoberto Conviveu e partilhou sua atividade intelectual com grandes figuras de seu tempo, como Galileu Galilei, o famoso médico Zacuto Lusitano e o rabino Menashe ben Israel. Seus escritos eram conhecidos pelo padre Antônio Vieira e a influência dos mesmos no sebastianismo se fizeram sentir em Portugal até o século XIX. Trazer um retrato vivo deste personagem, de suas ideias, contradições e discutir seu lugar na vida intelectual, quer do mundo judaico de sua época quer na história da medicina e do pensamento científico do século XVII, é o objetivo deste trabalho. / This study aims to discuss a Jewish-Portuguese physician, Manoel Bocarro Frances / Jacob Rosales. A figure who has not been much studied, he is not included among the central characters of the Jewish thinking and neither of the medicine or the science of his time. However, he is a figure that gathered in his intellectual life an adherence to the Judaism and a large production and participation in the Sebastian Moviment, being the only known Jewish man who professed his belief in the return of \"The Hidden One\". He shared his intelectual activity with great figures of his time, like Galileu Galilei, the famous physician Zacuto Lusitano and the rabbi Menashe Ben Israel. His writings were known by priest Antonio Vieira, and their influence was felt in Portugal until the XIX century. Bringing a live portrait of this figure, his ideias, his contradicitons, and discussing his role in the intellectual life, being that in the Jewish world of his time, or in the history of the XVII century medicine and scientific thinking, is the goal of this research.
204

O médico e a mulher : o discurso médico sobre os vícios femininos na sociedade carioca oitocentista /

Napolitano, Minisa Nogueira. January 2005 (has links)
Orientador: Jean Marcel Carvalho França / Banca: Luiz Robeto de Barros Mott / Banca: Ida Lewkowicz / Resumo: Este trabalho propõe-se analisar o discurso médico acerca do sexo feminino no Brasil oitocentista. O seu ponto de partida é o discurso inquisitorial sobre a mulher, vigente, pelo menos, até o século XVII. A tematização dos comportamentos femininos, a partir dessa data, praticamente desaparece de cena, voltando a ser discutida somente no século XIX pela nascente medicina clínica. Acompanhando tal deslocamento, buscaremos, num segundo momento, mapear a trajetória da medicina no Brasil: da fundação da Faculdade de Medicina do Rio de Janeiro, em 1832, à consagração social da categoria, a partir da segunda metade do século XIX. Consagração, em larga medida, ligada à mulher, na medida em que uma das formas encontradas por esses doutores para intervir na sociedade e na família foi através dela, tornando-a sua aliada. Nesse sentido, no terceiro capítulo, após abordarmos a reformulação dos papéis sociais, morais e sexuais da mulher propostos pelos médicos - os quais avaliaram e catalogaram todos os comportamentos que escapavam a essas normas -, analisaremos as anomalias sexuais femininas, amplamente discutidas nas teses médicas oitocentistas e em parte da literatura do período - anomalias como a prostituição, a ninfomania, o alienismo, o onanismo, o tribadismo, o safismo e o lesbianismo -, procurando demonstrar a abrangência que esses discursos alcançaram em toda a sociedade de então / Abstract: Not available / Mestre
205

Exemplo e desengano: defesa da mulher na obra de María de Zayas / Example and disillusion: womens defense at Maria de Zayass works

Rosangela Schardong 06 March 2009 (has links)
Esta tese tem a preocupação de examinar as diferenças e similaridades entre as Novelas amorosas y ejemplares (1637) e sua segunda parte, Desengaños amorosos (1647). Também busca elucidar a conexão entre os inflamados discursos que denunciam os constructos culturais que sustentam a superioridade do homem e a inferioridade da mulher e o trágico fim das personagens femininas de Desengaños amorosos. Ainda, analisar como se organiza e apresenta a defesa da mulher, traço marcante das coletâneas, que foi discutida pela crítica do século XX a partir das diretrizes do feminismo. Apoiando-se nos tratados de arte poética vigentes no século XVII, nos tratados de conduta, nas doutrinas filosóficas, políticas e religiosas que norteavam as práticas sociais e as artes do período, esta pesquisa mostra os aspectos que distinguem e, concomitantemente, unem as duas coletâneas. Com este suporte, distingue a função dos discursos de moldura e dos contos, assinalando sua coerência. Além disso, demonstra que a defesa da mulher se expressa por meio do elogio à virtude e o vitupério dos vícios, de acordo com os padrões éticos e religiosos da Contra Reforma, mas também em consonância com as reivindicações das mulheres da Espanha seiscentista. Mediante a análise da moldura e de dois contos de cada coletânea, a tese faz notar a complexa organização estrutural da obra ao indicar como o significado de cada conto se enriquece quando perfilado aos demais de sua coletânea e, sucessivamente, quando se somam Novelas e Desengaños. Tal disposição revela que a obra de Zayas segue um projeto de unidade. Seu cuidadoso planejamento e diligente execução tornam patente que a escritora compete com a invenção de seus contemporâneos, com vistas a granjear a autorização da escrita feminina e o consecutivo ingresso da mulher no círculo dos autores profissionais. Confirmando as freqüentes denúncias de Zayas sobre a depreciação da mulher nas belas letras da primeira metade do século XVII, a tese propõe que a contista faz de sua obra uma réplica ao difundido modelo das pícaras, celestinas e cortesãs. Conseqüentemente, ao representar mulheres que são exemplo de virtude e homens que são motivo de desengano, por causa de seus vícios, a engenhosa autora inverte os paradigmas e incita o leitor a rejeitar a generalizada difamação da mulher, apresentando-lhe persuasivas razões para respeitá-la e dignificá-la. / This paper focuses on the examination of the differences and similarities existing in Novelas amorosas y ejemplares (1637) and its second part, Desengaños amorosos (1647). It also tries to illuminate the connection between the heated arguments that denounce the cultural conventions supporting mans superiority, womans inferiority, and the tragic end of the female characters in Desengaños amorosos. Moreover, it analyzes how the defense of the woman is organized and presented, such defense is a remarkable trait of the collections of writings that had been discussed by the 20th. Century critics, bearing in mind the feminist conductress. Supported on the treatises about ars poetica present in the 17th. Century, on the treatises about behavior, on the philosophical, political and religious doctrines that guided the social practices and the arts of such period, this research shows the aspects that distinguish and, at the same time, join both collections. With this support, it highlights the function of the frame speeches and tales, emphasizing its coherence. Besides, it shows that the defense of the woman is expressed by means of praise to virtue and invective against vices, according to the ethical and religious patterns of the Counter-Reformation, but also relating to the 17th. Century Spanish womens demands. By means of the analysis of the frame and of two short novels of each collection, this paper brings to mind the complex structural organization of the work, while showing how the meaning of each short tale is enriched when it is placed alongside the other stories of its collection and successively, when Novelas and Desengaños are added to. Such organization reveals that the works by Zayas follow a project of unit. Her careful planning and attentive execution makes it clear that the writer competes against the invention of her contemporaries, aiming to receive the authorization of the womens writing and the consequent admission of the woman in the circle of professional authors. Confirming Zayas frequent accusation against womens detraction in the belles-lettres of the 17th. Century first half, the thesis proposes that the short-story writer makes up her own work as a response to the widespread model of female picaroons, celestinas (panderesses) and courtesans. As a consequence, when representing women who are examples of virtue and men who are a reason for disillusion because of their faults, the ingenious writer inverts the paradigms and encourages the reader to reject the generalized slander against women, presenting persuasive reasons for respecting and dignifying them.
206

A representação dentro da representação, ou marcas dramática em três episódios do Quixote de 1615: \'A Dulcineia encantada\', \'A condessa Trifaldi\' e \'A vigem de Clavilenho\' / The representation within the representation, or dramatic marks in three episodes of Don Quixote of 1615: The enchanted Dulcinea, The countess Trifaldi and The journey on Clavileño

Maria Cecilia Barreto de Toledo 19 February 2018 (has links)
O efeito de teatralidade causado na mente do leitor pela narrativa das três encenações burlescas da segunda parte do Quixote A Dulcineia encantada, A condessa Trifaldi e A viagem de Clavilenho deu origem a este trabalho. A esses episódios correspondem os capítulos XXXIV-XLI, quando dom Quixote e Sancho passam uma temporada como hóspedes dos duques e, sem saber, são transformados em atores cômicos, para a diversão dos anfitriões e seus convidados. De acordo com a perspectiva crítica de Anthony Close e de Maria Augusta da Costa Vieira, a análise, sob a visão do cômico e racional, partiu de dois pressupostos. Primeiro, o de que o Quixote é uma obra de entretenimento cuja concepção deriva do clima artístico de seu tempo, e o de que Cervantes, paralelamente ao escritor de novelas, foi um dramaturgo apaixonado pelo teatro. Propôs-se então que as três tramas estão organizadas como um todo, com começo, meio e fim, sob as diretrizes da formação de três jornadas de uma ação dramática, constituindo uma unidade episódica. Daí se infere que os três episódios se incorporam à narrativa sob a forma da comédia, de modo diferente de tantos outros que permeiam a obra: eles apresentam uma estrutura complexa, possível de ser identificada com a da comédia. O enredo da Dulcineia encantada configura o ponto de união entre a prosa e a ação dramática, constituindo a primeira jornada. Os outros dois, formando a segunda e terceira jornadas, se associam ao primeiro unidos pelo mesmo tema, o da necessidade de o cavaleiro ajudar as damas em dificuldades. Ao mesmo tempo, os três episódios integram o desenvolvimento narrativo. Essa estratégia poética, que se assemelha ao que se chama teatro dentro do teatro, provoca o desdobramento da estrutura da composição, enfatizando o tema da imitação do mundo da cavalaria andante. A análise, sempre relacionando texto e contexto, focaliza na prosa os elementos estruturantes do teatro, não só as marcas dramáticas formais, mas também os fatores que transmitem a espetacularidade das encenações. O caminho percorrido para atingir o objetivo, sob o aspecto da composição poética, é o de primeiro comparar os episódios selecionados com a obra dramática cervantina para depois relacioná-los com as preceptivas poéticas e retóricas que circulavam na Espanha naquele final de século, principalmente a Philosophia Antigua Poética de Alonso López Pinciano, e Arte nuevo de hacer comedias de Lope de Vega. Ademais, para a compreensão dos aspectos socioculturais da narrativa, a pesquisa se apoia nos preceitos e códigos de conduta da sociedade de corte à época dos Áustrias, com ênfase em El Cortesano de Lluís del Milà, bem como nos estudos, crônicas e relatos históricos sobre as festas, públicas e palacianas. Nesse sentido, este trabalho demonstra a coerência da leitura dos três episódios como uma unidade episódica com começo, meio e fim, estruturados sob a forma de uma comédia singular, o que apresenta, dentro do cenário artístico-cultural daquelas primeiras décadas do século XVII, um outro experimento cervantino de uma nova maneira de contar histórias. / The effect of theatricality caused in the readers mind by the narrative of the three burlesque performances of the second part of Don Quixote The enchanted Dulcinea, The countess Trifaldi and The journey of Clavileño gave rise to this work. These episodes correspond to chapters XXXIV-XLI, when Don Quixote and Sancho spend a season as guests of the dukes. Without knowing, for the amusement of the hosts and their invitees, the knight and squire are transformed into comic actors. According to the critical perspective of Anthony Close and Maria Augusta da Costa Vieira, the analysis, grounded on the comic and rational view, was established on two assumptions. First, that Don Quixote is a work of entertainment whose conception derives from the artistic climate of its time, and that Cervantes, parallel to the novel writer, was a playwright in love with theatre. In that light it was proposed that the three plots are arranged as a whole, with a beginning, middle and end, under the guidelines of the formation of three journeys of a dramatic action, constituting a single episodic unit. Hence it is inferred the three episodes incorporate the narrative in the form of comedy, differently from many others that permeate the work: they present a complex structure, possible to be identified with that of comedy. The enchanted Dulcineas plot configures the union point between the prose and the dramatic action, constituting the first journey. The other two, forming the second and third journeys, associate to the first by theme, the knights need to help the ladies in distress. At the same time, the three episodes integrate organically the narrative development. This poetic strategy, which resembles to the called theatre within the theatre, provokes the unfolding of the composition structure, emphasizing the theme of imitation of the knight errantry world. Thus, the analysis focuses on prose, always relating text and context, the structuring elements of the theatre, not only the dramatic formal marks, but also the factors that convey the spectacularity of the stagings. The path taken to achieve the objective, under the aspect of poetic composition, is to compare the selected episodes with Cervantes dramatic work to subsequently relate them with the poetic and rhetorical precepts circulating in Spain in the late XVIth century, mainly the Philosophia Antigua Poética of Alonso López Pinciano, and Arte Nuevo de Hacer Comedias of Lope de Vega. Furthermore, to understand the socio-cultural aspects of the narrative, the research is founded on principles and codes of society conduct from the court during the Habsburg period, with emphasis on El Cortesano de Lluís del Milà, as well as in the studies, chronicles and historical accounts about the public parties and palatial. In this sense, this work demonstrates be coherent to read the three episodes as a single episodic unit with a beginning, middle and an ending; structured in the form of a singular comedy, which features, within the artistic-cultural scenario of those first decades of the XVIIth century, another cervantine experiment of a new way of telling stories.
207

Monções amazônicas: avanço e ocupação da fronteira noroeste (1683-1706)

POMPEU, André José Santos 30 May 2016 (has links)
Submitted by Cássio da Cruz Nogueira (cassionogueirakk@gmail.com) on 2016-12-14T13:43:43Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_MoncoesAmazonicasAvanco.pdf: 2141425 bytes, checksum: ba7ec119bcbd3ae36f07cb91e731e36b (MD5) / Approved for entry into archive by Edisangela Bastos (edisangela@ufpa.br) on 2016-12-22T16:22:35Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_MoncoesAmazonicasAvanco.pdf: 2141425 bytes, checksum: ba7ec119bcbd3ae36f07cb91e731e36b (MD5) / Made available in DSpace on 2016-12-22T16:22:35Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_MoncoesAmazonicasAvanco.pdf: 2141425 bytes, checksum: ba7ec119bcbd3ae36f07cb91e731e36b (MD5) Previous issue date: 2016-05-30 / CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A presente pesquisa versa sobre a ocupação e construção da fronteira noroeste da Amazônia, durante o final do século XVII e início do século XVIII. Partindo da ideia de que o noroeste amazônico se caracteriza como uma “fronteira-zona”, onde diferentes atores – índios, portugueses, espanhóis e holandeses – tiveram a oportunidade de trocar experiências sociais e culturas com a finalidade de obter a supremacia na região em destaque. Objetivando que o noroeste amazônico foi muito mais fruto das relações de poder na esfera local, como o caso das monções portuguesas e da missão jesuítica de Maynas, do que um empreendimento imperial. Levando uma experiência a partir da colônia para ser reafirmada na metrópole. / This research is of the occupation and construction of the Northwest border of the Amazon, during the end of seventeenth and early eighteenth century. Starting from the idea that the Northwestern Amazon is characterized as a "border zone" where different actors - Indians, Portuguese, Spanish and Dutch - had the opportunity to exchange social experiences and cultures in order to get the supremacy in that region. Aiming to the Northwest Amazon was more the result of power relations at the local level, as in the case of Portuguese monsoons and the Jesuit mission of Maynas than an imperial enterprise. Taking an experience from the colony to be reaffirmed in the metropolis.
208

A representação dentro da representação, ou marcas dramática em três episódios do Quixote de 1615: \'A Dulcineia encantada\', \'A condessa Trifaldi\' e \'A vigem de Clavilenho\' / The representation within the representation, or dramatic marks in three episodes of Don Quixote of 1615: The enchanted Dulcinea, The countess Trifaldi and The journey on Clavileño

Toledo, Maria Cecilia Barreto de 19 February 2018 (has links)
O efeito de teatralidade causado na mente do leitor pela narrativa das três encenações burlescas da segunda parte do Quixote A Dulcineia encantada, A condessa Trifaldi e A viagem de Clavilenho deu origem a este trabalho. A esses episódios correspondem os capítulos XXXIV-XLI, quando dom Quixote e Sancho passam uma temporada como hóspedes dos duques e, sem saber, são transformados em atores cômicos, para a diversão dos anfitriões e seus convidados. De acordo com a perspectiva crítica de Anthony Close e de Maria Augusta da Costa Vieira, a análise, sob a visão do cômico e racional, partiu de dois pressupostos. Primeiro, o de que o Quixote é uma obra de entretenimento cuja concepção deriva do clima artístico de seu tempo, e o de que Cervantes, paralelamente ao escritor de novelas, foi um dramaturgo apaixonado pelo teatro. Propôs-se então que as três tramas estão organizadas como um todo, com começo, meio e fim, sob as diretrizes da formação de três jornadas de uma ação dramática, constituindo uma unidade episódica. Daí se infere que os três episódios se incorporam à narrativa sob a forma da comédia, de modo diferente de tantos outros que permeiam a obra: eles apresentam uma estrutura complexa, possível de ser identificada com a da comédia. O enredo da Dulcineia encantada configura o ponto de união entre a prosa e a ação dramática, constituindo a primeira jornada. Os outros dois, formando a segunda e terceira jornadas, se associam ao primeiro unidos pelo mesmo tema, o da necessidade de o cavaleiro ajudar as damas em dificuldades. Ao mesmo tempo, os três episódios integram o desenvolvimento narrativo. Essa estratégia poética, que se assemelha ao que se chama teatro dentro do teatro, provoca o desdobramento da estrutura da composição, enfatizando o tema da imitação do mundo da cavalaria andante. A análise, sempre relacionando texto e contexto, focaliza na prosa os elementos estruturantes do teatro, não só as marcas dramáticas formais, mas também os fatores que transmitem a espetacularidade das encenações. O caminho percorrido para atingir o objetivo, sob o aspecto da composição poética, é o de primeiro comparar os episódios selecionados com a obra dramática cervantina para depois relacioná-los com as preceptivas poéticas e retóricas que circulavam na Espanha naquele final de século, principalmente a Philosophia Antigua Poética de Alonso López Pinciano, e Arte nuevo de hacer comedias de Lope de Vega. Ademais, para a compreensão dos aspectos socioculturais da narrativa, a pesquisa se apoia nos preceitos e códigos de conduta da sociedade de corte à época dos Áustrias, com ênfase em El Cortesano de Lluís del Milà, bem como nos estudos, crônicas e relatos históricos sobre as festas, públicas e palacianas. Nesse sentido, este trabalho demonstra a coerência da leitura dos três episódios como uma unidade episódica com começo, meio e fim, estruturados sob a forma de uma comédia singular, o que apresenta, dentro do cenário artístico-cultural daquelas primeiras décadas do século XVII, um outro experimento cervantino de uma nova maneira de contar histórias. / The effect of theatricality caused in the readers mind by the narrative of the three burlesque performances of the second part of Don Quixote The enchanted Dulcinea, The countess Trifaldi and The journey of Clavileño gave rise to this work. These episodes correspond to chapters XXXIV-XLI, when Don Quixote and Sancho spend a season as guests of the dukes. Without knowing, for the amusement of the hosts and their invitees, the knight and squire are transformed into comic actors. According to the critical perspective of Anthony Close and Maria Augusta da Costa Vieira, the analysis, grounded on the comic and rational view, was established on two assumptions. First, that Don Quixote is a work of entertainment whose conception derives from the artistic climate of its time, and that Cervantes, parallel to the novel writer, was a playwright in love with theatre. In that light it was proposed that the three plots are arranged as a whole, with a beginning, middle and end, under the guidelines of the formation of three journeys of a dramatic action, constituting a single episodic unit. Hence it is inferred the three episodes incorporate the narrative in the form of comedy, differently from many others that permeate the work: they present a complex structure, possible to be identified with that of comedy. The enchanted Dulcineas plot configures the union point between the prose and the dramatic action, constituting the first journey. The other two, forming the second and third journeys, associate to the first by theme, the knights need to help the ladies in distress. At the same time, the three episodes integrate organically the narrative development. This poetic strategy, which resembles to the called theatre within the theatre, provokes the unfolding of the composition structure, emphasizing the theme of imitation of the knight errantry world. Thus, the analysis focuses on prose, always relating text and context, the structuring elements of the theatre, not only the dramatic formal marks, but also the factors that convey the spectacularity of the stagings. The path taken to achieve the objective, under the aspect of poetic composition, is to compare the selected episodes with Cervantes dramatic work to subsequently relate them with the poetic and rhetorical precepts circulating in Spain in the late XVIth century, mainly the Philosophia Antigua Poética of Alonso López Pinciano, and Arte Nuevo de Hacer Comedias of Lope de Vega. Furthermore, to understand the socio-cultural aspects of the narrative, the research is founded on principles and codes of society conduct from the court during the Habsburg period, with emphasis on El Cortesano de Lluís del Milà, as well as in the studies, chronicles and historical accounts about the public parties and palatial. In this sense, this work demonstrates be coherent to read the three episodes as a single episodic unit with a beginning, middle and an ending; structured in the form of a singular comedy, which features, within the artistic-cultural scenario of those first decades of the XVIIth century, another cervantine experiment of a new way of telling stories.
209

Proto-indústria i acumulació originària de capital a la vila valenciana d'Alcoi (1430-1823)

Torró Gil, Lluís 12 May 2000 (has links)
La tesi tracta sobre els orígens del procés d’industrialització a la ciutat tèxtil d'Alcoi i els districtes adjacents entre 1430 i 1821, prestant atenció a l'evolució de la població, l'agricultura, la renda feudal, i, finalment, l'activitat de fabricació centrada en la producció de draps de llana. L'estudi, a més de la reconstrucció de diverses sèries demogràfiques, de producció i preus agraris, d'evolució de les rendes feudals i de producció de draps entre 1569 i 1827, analitza el paper dels gremis en l'evolució de la fabricació de draps des de l'Edat Mitjana fins al començament de la mecanització. El cas d'Alcoi és particularment important per tres raons: (1) va ser el principal centre de producció de teixits de llana a Espanya, probablement entre c. 1750-1830; (2) va donar lloc a un procés únic de la industrialització que proporciona moltes llums en el coneixement dels mecanismes que faciliten i/ o dificulten la industrialització espanyola; i (3) algunes de les seves característiques (con ara la participació activa dels gremis en el procés de mecanització) fan d'ell en un cas excepcional fins i tot a nivell internacional.
210

Pagesos, mariners i comerciants a la Catalunya litoral. El Maresme a l'època moderna

Capdevila Muntadas, Alexandra 11 February 2004 (has links)
Si el segle XVII català havia estat considerat fins ara pels especialistes com un període de declivi econòmic, les darreres aportacions bibliogràfiques han modificat alguns dels tòpics historiogràfics més arrelats. Dins d'aquest context, la present Tesi Doctoral ha volgut demostrat que a la comarca del Maresme, durant els segles XVI y XVII, es van posar les bases del creixement econòmic del segle XVIII, fruit de l'expansió demogràfica, l'especialització viti-vinícola i l'intensitat de l'activitat comercial duta a terme des dels seus ports. La recerca que hem desenvolupat ha analitzat l'evolució demogràfica, el perfil sòcio-demográfic, el perfil sòcio-professional, la distribución dels conreus, l'activitat comercial, el nivell de riquesa i cultura material, així com l'endeutament dels particulars i dels ens públics d'aquesta comarca, en el decurs de l'Edat Moderna.Des del punt de vista cronològic, ens hem plantejat una investigació de llarga durada, per tal de situar no només la data de l'expansió econòmica d'aquesta zona, sinò també per demostrar fins a quin punt aquest creixement va anar evolucionat durant tot el segle XVIII.Hem seleccionat sis poblacions amb uns perfils professionals ben diferents: unes d'economia més agrària (Vilassar, Llavaneres, Cabrera i Tordera) i unes altres on l'economia agafa un caire més mercantil (Arenys de Mar i Canet). D'aquesta manera, hem pogut observar si aquesta especialització econòmica va permetre l'aparició de comportaments diferents dins d'aquests dos mitjans professionals. Així, les localitats més agràries es ruralitzarien i les més marineres es mercantilitzarien. Tanmateix, aquesta especialització econòmica precoç hauria desencadenat una major vulnerabilitat i dependència d'aquesta comarca davant l'esclat de conflictes bèl·lics o els efectes de les crisis frumentàries a causa dels problemes derivats del subministrament d'aliments. / This dissertation has tried to show that during the 16th and 17th centuries the basis of the Maresme's economic growth in the 18th century was established thanks to the demographic expansion, the exclusive cultivation of vineyards, and the strong commercial activity in its ports. The choice of six towns with precise professional identities, some of them more agrarian, some of them with more maritime activities, has allowed to observe that within this economic specialization different behaviours would have taken place. Thus, agrarian towns would have become more rural, whereas the maritime ones would have become more mercantile. Anyhow, the early specialization would have caused a greater vulnerability and dependance of this area before outbreak of wars on the corn crisis due to the food supply problems. / RESUMEN DE LA TESIS:Si el siglo XVII catalán había sido considerado como un período de declive económico, las últimas aportaciones bibliográficas han modificado algunos de los tópicos historiográficos más arraigados. En este contexto, esta Tesis Doctoral ha pretendido demostrar que en la comarca catalana del Maresme a lo largo de los siglos XVI y XVII se habrían asentado las bases del crecimiento económico del siglo XVIII fruto de la expansión demográfica, la especialización vitivinícola y la intensidad de la actividad comercial desarrollada desde sus puertos.La investigación ha analizado la evolución demográfica. El perfil sociodemográfica, el perfil socio-profesional, la distribución de los cultivos, la actividad comercial, el nivel de riqueza y cultural material, así como el endeudamiento particular y público de esta comarca, situada en las proximidades de Barcelona, a lo largo de la época moderna.Cronológicamente, nos hemos planteado una investigación de larga duración, para situar no sólo la fecha de su expansión económica, sino también para evidenciar como había ido evolucionando este crecimiento durante el siglo XVIIIHemos seleccionado seis poblaciones con unos perfiles profesionales muy dispares: unas más agrarias (Vilassar, Llavaneres, Cabrera y Tordera) y otras más mercantiles (Arenys de Mar y Canet). Así, hemos podido observar, si en el contexto de esta especialización económica se habrían producido comportamientos distintos entre estos dos medios profesionales.

Page generated in 0.2006 seconds