• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 69
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 79
  • 37
  • 14
  • 10
  • 9
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
61

Relações venais, ou sucesso a qualquer preço: análise dos diálogos em \'Glengarry Glen Ross\', de David Mamet / Venal relations or success at any cost: analysis of the speeches in \'Glengarry Glen Ross\' by David Mamet

Anibal Mari 13 December 2007 (has links)
Esta dissertação propõe analisar os diálogos da peça Glengarry Glen Ross, de David Mamet, um dos principais dramaturgos do teatro norte-americano contemporâneo. A hipótese sugerida é que esses diálogos substituem a ação dramática e representam o substrato social que serviu de ponto de referência para a criação do enredo. São neles que as \"relações venais\" e o jogo de poder entre os personagens se concretizam, numa linguagem ilusória e ambígua, na qual valores individuais e comunitários, como a confiança, a amizade, a afeição, a lealdade e a verdade se subverteram, diante da necessidade de sobrevivência ou do sucesso a qualquer preço, ditados pelas práticas comerciais, pelas relações de poder, por uma mentalidade de negócios predatória e se transformaram em mercadoria, lucro e roubo. Glengarry Glen Ross (1983) faz parte da chamada \"trilogia do poder\", que abarca ainda American Buffalo (1975) e Speed-the-Plow (1985). As personagens dessas peças ou vivem à margem da sociedade capitalista norteamericana, como o triângulo masculino em American Buffalo, ou são representantes da baixa classe média, como os corretores de imóveis de Glengary Glen Ross, submetidos a uma competição feroz imposta pela direção da firma, onde os vencedores são promovidos e os perdedores, demitidos. Nessas circunstâncias, o contato humano entre eles foi corrompido pela ganância, pelo dinheiro, pela necessidade de sobrevivência. Essas peças são um exercício de crítica ao darwinismo social. / This dissertation aims to analyze the speeches in Glengarry Glen Ross, a play by David Mamet, one of the leading playwrights of the contemporary American theatre. The hypotheses suggested are that these speeches replace the dramatic action and that they represent the social stratum which has served as reference point for the creation of the plot. They also make the \'venal relations\' and the power game between the characters concrete, but they do so through the use of a deceptive and ambiguous language, in which individual and communal values, such as trust, friendship, affection, loyalty and truth, are subverted, in face of the need for survival or success at any cost, determined by commercial practices, power relations, predatory business mindset, and are turned into commodities, profit and theft. Glengarry Glen Ross (1983) is part of the \"power trilogy\", which also comprises American Buffalo (1975) and Speed-the-Plow (1985). The characters in these plays either live on the margins of the American capitalist society, as the ones in the masculine triangle in American Buffalo, or are representatives of the lowermiddle- class, such as the realtors in Glengarry Glen Ross, subjected to a cutthroat competition by the corporation owners, in which the winners are promoted and the losers are fired. In these circumstances, genuine human contact among them is corrupted by greed, money, and the need for survival. These plays are an exercise of criticism of social Darwinism.
62

Da inconstitucionalidade por omissão ao Estado de coisas inconstitucional / From the inconstitutionality by omission to the unconstituttional state of affairs

Carlos Alexandre de Azevedo Campos 20 March 2015 (has links)
A omissão inconstitucional é um tema desafiador. Este trabalho é dedicado a revisar os pressupostos de sua configuração, buscando explicar a possibilidade de a omissão implicar um estado de coisas inconstitucional. Presente violação massiva de direitos fundamentais decorrente de omissões caracterizadas como falhas estruturais, a Corte Constitucional colombiana declara a vigência de um estado de coisas inconstitucional. Ao assim decidir, a Corte passa a adotar remédios estruturais dirigidos a superar esse quadro negativo. Defendo aqui essa proposta como uma possibilidade para o Brasil e a atuação do Supremo Tribunal Federal. Trata-se, sem dúvida, de exemplo de ativismo judicial em sua dimensão estrutural. Todavia, esse comportamento judicial pode ser legítimo se presentes os pressupostos próprios do estado de coisas inconstitucional e o Tribunal formular decisões flexíveis, determinando a formulação e implementação de políticas públicas, mas deixando aos poderes políticos a tarefa de definir o conteúdo e os meios dessas políticas. O sistema carcerário brasileiro é exemplo de um estado de coisas inconstitucional que requer intervenção judicial da espécie. / The unconstitutional omission is a challenging subject. This research is intended to review the assumptions of its configuration, trying to explain how omission can become an unconstitutional state of fairs. If there is massive violation of human rights resulting from omissions typified like structural failures, the Colombian Constitutional Court declares an unconstitutional state of fairs. When does it, the Court embraces structural remedies towards to overcome the negative picture. I defend here this technical like a possibility for Brazil and Supremo Tribunal Federal.Thats an example of judicial activism in its structural dimension. However, this judicial attitude can be legitimate if involved the unconstitutional state of fairs assumptions and the Tribunal makes flexible decisions, ordering be created and implemented public policy, but allowing politic powers to shape the policies. Brazilian prison system is an example of unconstitutional state of fairs requests judicial intervention like this.
63

Da inconstitucionalidade por omissão ao Estado de coisas inconstitucional / From the inconstitutionality by omission to the unconstituttional state of affairs

Carlos Alexandre de Azevedo Campos 20 March 2015 (has links)
A omissão inconstitucional é um tema desafiador. Este trabalho é dedicado a revisar os pressupostos de sua configuração, buscando explicar a possibilidade de a omissão implicar um estado de coisas inconstitucional. Presente violação massiva de direitos fundamentais decorrente de omissões caracterizadas como falhas estruturais, a Corte Constitucional colombiana declara a vigência de um estado de coisas inconstitucional. Ao assim decidir, a Corte passa a adotar remédios estruturais dirigidos a superar esse quadro negativo. Defendo aqui essa proposta como uma possibilidade para o Brasil e a atuação do Supremo Tribunal Federal. Trata-se, sem dúvida, de exemplo de ativismo judicial em sua dimensão estrutural. Todavia, esse comportamento judicial pode ser legítimo se presentes os pressupostos próprios do estado de coisas inconstitucional e o Tribunal formular decisões flexíveis, determinando a formulação e implementação de políticas públicas, mas deixando aos poderes políticos a tarefa de definir o conteúdo e os meios dessas políticas. O sistema carcerário brasileiro é exemplo de um estado de coisas inconstitucional que requer intervenção judicial da espécie. / The unconstitutional omission is a challenging subject. This research is intended to review the assumptions of its configuration, trying to explain how omission can become an unconstitutional state of fairs. If there is massive violation of human rights resulting from omissions typified like structural failures, the Colombian Constitutional Court declares an unconstitutional state of fairs. When does it, the Court embraces structural remedies towards to overcome the negative picture. I defend here this technical like a possibility for Brazil and Supremo Tribunal Federal.Thats an example of judicial activism in its structural dimension. However, this judicial attitude can be legitimate if involved the unconstitutional state of fairs assumptions and the Tribunal makes flexible decisions, ordering be created and implemented public policy, but allowing politic powers to shape the policies. Brazilian prison system is an example of unconstitutional state of fairs requests judicial intervention like this.
64

Navegar é preciso: o leitor contemporâneo e os desafios da leitura hipertextual em Abrindo caminho e A maior flor do mundo / Navigating is necessary: The contemporary reader and the challenges of reading hypertext in Abrindo caminho and A maior flor do mundo

Juliana Pádua Silva Medeiros 17 November 2011 (has links)
Esta dissertação, sob os princípios renovados da Literatura Comparada, estuda Abrindo caminho, de Ana Maria Machado, e A maior flor do mundo, de José Saramago, visando discorrer sobre os desafios do leitor contemporâneo que navega pelas vias da rede textual, uma vez que as obras contemporâneas de literatura para infância e juventude supracitadas configuram-se como hipertextos em língua portuguesa, em virtude de suas arquiteturas labirínticas. / This dissertation, under the renewed principles of Comparative Literature, studies Abrindo caminho, by Ana Maria Machado, and A maior flor do mundo, by José Saramago, aiming to discuss the challenges of the contemporary reader that navigates through textual network, since the contemporary works of literature for children and youth people shall become as hypertext in portuguese language, in virtue of his labyrinthine architectures.
65

Sustentação instável: a intertextualidade em Alessandro Baricco / Unstable sustention: intertextuality in Alessandro Baricco

Maria Célia Martirani Bernardi Fantin 26 April 2013 (has links)
Esta tese busca fazer um levantamento das principais linhas de força na constituição das Poéticas que norteiam a trajetória do escritor italiano contemporâneo Alessandro Baricco, não só como ficcionista, mas também como ensaísta e intelectual, atilado com seu tempo. Constatamos que, a partir do corpus dos romances e ensaios que aqui escolhemos analisar, o autor privilegia a instabilidade do narrar e do ver, refletida, nitidamente, nos diversos diálogos intertextuais que leva a efeito. Daí por que a intertextualidade, enquanto um de seus procedimentos ficcionais tal como concebida e transfigurada pelo autor esteja intimamente relacionada a uma concepção de mundo que elege o afastamento das certezas, o elogio da oralidade e da narrativa (fontes inesgotáveis de vida), a multiplicidade de pontos de vista, a exaltação de tipos à margem dos sistemas, o heroísmo da derrota, a apologia da queda e da renúncia. No intuito de demonstrar como isso se opera, nosso estudo se orienta, basicamente, a partir dos seguintes tópicos: a) a gênese da intertextualidade em Baricco; b) as relações intertextuais propriamente ditas e eventuais aproximações de leitura entre algumas de suas obras e as de outros autores com os quais dialoga (tais como Herman Melville, Joseph Conrad, Rainer Maria Rilke, José Saramago e Paul Auster); c) as tendências pósmodernas sobre as quais ele se debruça, sobretudo, em sua atuação ensaística. / This thesis proposes a survey of the main forces determining the constitution of the Poetics that guide the trajectory of the contemporary Italian writer Alessandro Baricco, as a novelist, an essayist and a sagacious intellectual in our century. We note that, from the corpus of novels and essays chosen to analyze here, the author emphasizes the instability of narrating and perceiving, reflected clearly in the various intertextual dialogues that he creates. Therefore the intertextuality, as one of his fictional procedures conceived and transfigured by the author, is closely linked to a conception of the world that promotes the removal of certainties, the praise of orality and narrative (inexhaustible sources of life) the multiplicity of points of view, the exaltation of the marginalized characters, the heroism of defeat, the emphasis of the fall and the resignation. In order to demonstrate how it works, our study guides are basically from the following topics: a) the genesis of intertextuality in Baricco b) the intertextual relations and possible approaches between some of his works as well as dialogues with other authors (such as Herman Melville, Joseph Conrad, Rainer Maria Rilke, José Saramago and Paul Auster), c) the post-modern tendency, emphasized mainly on his essays.
66

O diabo pé de valsa: a hora e a vez do corpo de baile - Ensaios do baile e da preguiça / The devil dances waltz: time and place of ballet corps - Essays on dance and laziness

Marcio Augusto de Moraes 29 January 2010 (has links)
A dança é um elemento cultural. Nas pesquisas que se ocupam do universo literário de João Guimarães Rosa, a dança é ainda um elemento insuficientemente pesquisado, embora o baile vinque fortemente os textos, permeando a narrativa lírica com o fenômeno dança. Entre os escritores brasileiros, dois interessam particularmente aos estudos do baile que compõem esta tese: João Guimarães Rosa e Mário de Andrade. O primeiro evidenciou claramente a intenção de apropriar-se do discurso da dança nominando um de seus livros de Corpo de Baile. O segundo, além de produzir uma série diversa de poemas dedicados ao baile, escolheu como fulcro de um dos títulos mais importantes do modernismo Macunaíma os fenômenos culturais da dança. Tanto Mário de Andrade quanto Guimarães Rosa são pródigos na construção de textos labirínticos em que se valem do próprio e do alheio, estabelecendo um diálogo de apropriação que articula a subjetividade lírica a partir de elementos extraídos da cultura popular e do cânone literário. A literatura rosiana constrói um diálogo que, por um lado, embaralha internamente a obra e, por outro, mistura nas cartas embaralhadas entretrechos de obras alheias. A leitura do entretrecho levou o presente estudo de Guimarães Rosa a Mário de Andrade. No universo desses dois escritores labirínticos, a dança e seus fenômenos são o fio de Ariadne estendido do início ao fim desta tese, que objetiva examinar, no diálogo entre linguagens diferentes a da literatura e a da dança a contribuição que a compreensão dos fenômenos da dança pode proporcionar aos estudos literários, já que a dança participa vivamente da construção da palavra literária nas obras examinadas. Esta tese se compõe de três partes. Na primeira, explora a presença da dança nos Primeiros Guimarães, buscando no labirinto dos textos o caminho do baile rosiano, que se inicia em Sagarana, atravessa o Grande Sertão: Veredas e se declara em Corpo de Baile. Na segunda parte, examina a origem e o lugar social do baile. Na terceira, rastreia a dança no cânone literário, pesquisando a função da dança nas obras de João Guimarães Rosa e, em função do diálogo estabelecido nos entretrechos, examinando particularmente a obra de Mário de Andrade e as relações entre o Mutum de Campo Geral, Corpo de Baile, e o Mutum de Macunaíma. / Dance is a cultural element. In the studies devoted to the literary universe of João Guimarães Rosa, o baile (dance) has still been insufficiently researched although it intensively marks the permeated texts, permeating the lyric narration with the dance phenomenon. Among the Brazilian writers, two, in special, raise most interest regarding dance studies and were selected to compose this present thesis: João Guimarães Rosa and Mário de Andrade. The former clearly evidenced his intention to appropriate the dance discourse, one of his books was named Corpo de Baile (Corps de Ballet). The latter, besides a series of poems dedicated to baile, produced one of the most important titles of Modernism, Macunaíma Both Mário de Andrade and Guimarães Rosa are profuse in creating labyrinthine texts which operate the literary labor by utilizing his own and the others, and establishing a dialogue of appropriation which articulate lyrical subjectivity from elements extracted from popular culture, common to both, with the literary canon. The literature of Rosa constructs a dialogue which, on the one hand, internally shuffles the work, on the other hand, the shuffled cards mix excerpts from others works. The reading of these inserted excerpts led to the present study of Guimarães Rosa and Mário de Andrade. In the universe of these two labyrinthine writers, the dance and its related aspects constitute the Ariadnes Thread, outstretched from the beginning to the end of this study whose aim is to understand via the dialogue between two different languages literature and dance what contribution the comprehension of the dance phenomena brings to the literary study, since, dance, undeniably, participates in the construction of the literary word. This thesis is composed of three sections. In the first, it investigates the presence of dance in Primeiros Guimarães, searching in the labyrinth of texts the route to the Rosas baile initiated in Sagarana, followed by Grande Sertão: Veredas and, finally, declared in Corpo de Baile. In the second section, the origin and the social place are focused. The third part tracks the dance in the literary canon, studying its role in the literary discourse of João Guimarães Rosa and, due to the dialogue among the excerpts, it particularly underlines Mário de Andrade and the relationships among Mutum of Campo Geral, Corpo de Baile, and Mutum of Macunaíma.
67

As vozes dos educandos do Projeto Educativo de Integração Social - PEIS / The students voices of the Educational Project for Social Integration - PEIS

Souza, Carlos Roberto Pereira de 19 August 2018 (has links)
Orientador: Sonia Giubilei / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Educação / Made available in DSpace on 2018-08-19T11:56:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Souza_CarlosRobertoPereirade_M.pdf: 640762 bytes, checksum: 324f1d40ffc0614367dfc54b49142a80 (MD5) Previous issue date: 2011 / Resumo: Este trabalho teve como objetivo reconstruir a trajetória educacional dos educandos do Projeto Educativo de Integração Social - PEIS. A pesquisa investigou os educandos que frequentavam o curso superior e que, ao mesmo tempo, continuavam a frequentar o PEIS. Para isso, recorremos à Metodologia da História Oral, método qualitativo fundamentado nos testemunhos dos educandos envolvidos, pois essa metodologia tem como lema "dar vozes aos atores sociais envolvidos na investigação". A dissertação concentra-se em dois eixos de reflexão: o primeiro objetiva compreender o passado recente, a manutenção da longevidade do Projeto e seu papel sócio-político e pedagógico; e o segundo eixo refere-se à pesquisa, ao procurarmos compreender as origens (regionais, sociais, educacionais), a trajetória educacional dos educandos do PEIS e as contribuições das práticas pedagógicas do Projeto em suas vidas e atividades profissionais. Através da Metodologia da História Oral, este trabalho conseguiu descrever a trajetória educacional dos educandos que retornaram ao PEIS mesmo após alcançarem o ensino superior, relacionando as suas falas com as práticas pedagógicas do Projeto. / Abstract: This work presents a reconstruction of students' trajectory of Educational Project for Social Integration - PEIS. The research investigated the students were enrolled in a university course and continued to attend the PEIS. To this end, we chose Oral History Methodology, a qualitative method based on testimonies of the students involved. This methodology has as a motto: "giving voice to the social actors involved in research". This work focuses on two axes of reflection: first, the compression of the recent past, the maintenance and the role socio-political and educational of the Educational Project for Social Integration. Second, the research to understand the origins (regional, social, educational), the educational trajectory of the PEIS students and the contributions of the teaching practices in their lives and professional activities. Through Oral History Methodology, this work was able to describe the trajectory of education of the students who returned to PEIS even after they reach a university course, relating their speeches with the teaching practices used in PEIS. / Mestrado / Politicas, Administração e Sistemas Educacionais / Mestre em Educação
68

Direito à educação e diálogo entre poderes / Right to education and powers dialogue

Assis, Ana Elisa Spaolonzi Queiroz, 1983- 21 August 2018 (has links)
Orientador: José Roberto Rus Perez / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Educação / Made available in DSpace on 2018-08-21T15:10:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Assis_AnaElisaSpaolonziQueiroz_D.pdf: 5942990 bytes, checksum: 88525d773f9200df808d901138613bec (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: Trata-se de pesquisa interdisciplinar na área de Políticas Públicas, Direito e Educação, cujo objetivo principal foi pesquisar como o Poder Judiciário atua diante do controle de políticas públicas educacionais para a efetivação do direito à educação sob o Princípio da Dignidade da Pessoa Humana. O estudo foi feito através de quatro metodologias, a saber: fundamentação teórica do estudo para consolidação do diálogo entre as ciências; interpretação zetética dos textos legais em contraposição à interpretação puramente dogmática; análise institucional, no que tange à discussão dos Poderes Públicos, Ministério Público e Conselho Tutelar e suas relações com as fases das políticas educacionais; e estudo de casos como a Ação Civil Pública contra município no oferecimento de vagas e a Ação Civil Pública que problematiza a progressão continuada. Os resultados obtidos demonstram, dentre outras coisas, que a judicialização é importante e pode ajudar na avaliação da política educacional quando não incorre em ativismo, característica que não é essencialmente judicial; e que a educação básica não deve ser encarada como direito público subjetivo em uma interpretação extensiva da Constituição correndo o risco de resultar em uma afronta à dignidade humana. / Abstract: This is a interdisciplinary research in the area of Public Policy, Law and Education, which the main objective was to investigate how the judiciary operates on the control of public policy education for the effective of the right to education under the Principle of Human Dignity. The study was done by four methods, namely: theoretical study for consolidation of dialogue between the sciences; zetetic interpretation of legal texts opposed to a purely dogmatic interpretation; institutional analysis, regarding the discussion of public Powers, Parquet and Guardian Council and its relations with the phases of educational policy; and case studies as the Public Civil lawsuit against the municipality in providing enrolments, and the Public Civil lawsuit which questions the continued progression. The results show, among other things, that the judicialization is important and can help in the evaluation of educational policy, when it not incurs in activism, a characterist ic that is not essentially judicial; and the fact that basic education should not be understand as a subjective public right under a extensive interpretation of the Constitution in danger of resulting in an affront to human dignity. / Doutorado / Politicas, Administração e Sistemas Educacionais / Doutor em Educação
69

La construcción del desarrollo territorial en Argentina - El papel de las Agencias de Desarrollo territorial. (El caso Bragado. 2004-2013)

Pérez Rozzi, Sergio Fabián 14 March 2016 (has links)
[EN] The aim of this thesis is to investigate how the intangible capital can contribute to the process of development in places where the actors have agreed such as the agencies of Local Growth from the point of view of the territorial governance. It also tries to differentiate the ways and results of the actors work their interests and the significance of their actions as well as the different role the actors and the agents play in the process of territorial development In order to analyse the Local Development of Agencies we take into account three Argentinian cases; the main analysis was based on the Local Development Bragado and the Reconquista and Junin cases which contributed with comparisons in complementary cases . The final analysis of these agencies was completed after the formation of the members of the local places so as to know how they faced the complex incidence in the global, challenging and territorial sceneries, and the consequences in the process as well as in the dialogues and decisions to make up. Finally there are some conclusions and recommendations in the end. / [ES] La presente tesis tiene por objeto investigar en qué medida, y de qué manera, en el abordaje del desarrollo territorial, los denominados capitales intangibles pueden contribuir a la construcción de los procesos de desarrollo, en espacios conformados a partir de pactos de actores institucionales del territorio, como lo son las Agencias de Desarrollo Local, desde la mirada de las nuevas formas de la gobernanza territorial. A la vez, trata de discernir, sobre las formas, alcances e implicancias de mapear actores, previo a la iniciativa a impulsar, sobre las influencias de los mismos, sobre sus intereses, en función de la importancia de cada actor en el proceso a iniciar, y sobre el rol y la diferenciación entre los que serían actores, de lo que son agentes transformadores en los procesos de desarrollo territorial. Para el análisis sobre las Agencias de Desarrollo Local nos apoyamos sobre tres casos argentinos: el caso de la Agencia de Desarrollo de Bragado, que ofició como caso principal, sobre el cual se realizó el análisis central, y los casos de: Reconquista y de Junín, que oficiaron de casos complementarios, que en algún punto se utilizaron, a los efectos de realizar algunas comparaciones que consideramos determinantes para la investigación. La mirada sobre esas agencias se completó en las iniciativas de formación de los dirigentes de las instituciones territoriales, de alguna manera el denominador común principal, para los tres casos, pues se pretendió conocer cómo enfrentaban la incidencia de la complejidad, tanto global como territorial, de los escenarios cada vez más desafiantes e influyentes, pero a la vez, sobre cómo esos espacios e iniciativas, contribuían y en qué medida, incidirían en sus procesos, en los diálogos territoriales y en las decisiones a tomar sobre la evolución y sostenibilidad de tales ámbitos. Finalmente, hay un espacio para la discusión de tales planteos, unas conclusiones y recomendaciones de cierre. / [CA] La present tesi té per objecte investigar en quina mesura, i de quina manera, en l'abordatge del desenvolupament territorial, els anomenats capitals intangibles poden contribuir a la construcció dels processos de desenvolupament, en espais conformats a partir de pactes d'actors institucionals del territori, com ho són les Agències de Desenvolupament Local, des de la mirada de les noves formes de la governança territorial. Alhora, tracta de discernir, sobre les formes i implicacions de fer un mapa actors, previ a la iniciativa a impulsar, sobre les influències dels mateixos, sobre els seus interessos, en funció de la importància de cada actor en el procés a iniciar, i sobre el paper i la diferenciació entre el que serien actors, del que són agents transformadors en els processos de desenvolupament territorial. Per a l'anàlisi sobre les Agències de Desenvolupament Local ens recolzem sobre tres casos argentins: el cas de l'Agència de Desenvolupament de Bragado, que va constituir el cas principal, sobre el qual es va realitzar l'anàlisi central, i els casos de: Reconquesta i de Junín, que van representar casos complementaris, que en algun punt es van utilitzar, a l'efecte de realitzar algunes comparacions que considerem determinants per a la investigació. La mirada sobre aquestes agències es va completar en les iniciatives de formació dels dirigents de les institucions territorials, d'alguna manera el denominador comú principal, per als tres casos, doncs es va pretendre conèixer com enfrontaven la incidència de la complexitat, tant global com territorial, dels escenaris cada vegada més desafiants i influents, però alhora, sobre com aquests espais i iniciatives, contribuïen i en quina mesura, incidirien en els seus processos, en els diàlegs territorials i en les decisions a prendre sobre l'evolució i sostenibilitat de tals àmbits. Finalment, hi ha un espai per a la discussió d'aquests plantejaments, unes conclusions i recomanacions de tancament. / Pérez Rozzi, SF. (2016). La construcción del desarrollo territorial en Argentina - El papel de las Agencias de Desarrollo territorial. (El caso Bragado. 2004-2013) [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61769
70

The Acquisition of Pragmatic and Intercultural Communicative Competences through Telecollaboration

Di Sarno García, Sofia 26 October 2023 (has links)
[ES] El estudio presentado en esta tesis gira en torno a la implementación de proyectos de telecolaboración para la adquisición de la competencia pragmática y la competencia comunicativa intercultural (CCI) de estudiantes hispanohablantes. En particular, el objetivo es demostrar cómo estas competencias están inextricablemente relacionadas, y una no puede ser adquirida sin la otra. Por esta razón, los participantes del estudio aquí presentado fueron estudiantes de ingeniería aeroespacial, ya que es probable que participen en diálogos interculturales en sus futuras vidas profesionales. La falta de estas dos competencias podría resultar en malentendidos culturales que a su vez podrían afectar su carrera profesional. Para fomentar la competencia pragmática y la CCI de los participantes, se coordinaron tres proyectos telecolaborativos de seis semanas cada uno. El primero fue con hablantes del inglés como primera lengua (L1) o hablantes expertos de la Universidad de Bath (Reino Unido), el segundo con hablantes del inglés como L1 o hablantes expertos de la Universidad de Hawái (EE. UU.), y el tercero con hablantes del inglés como L1 de la Universidad de Morgan State (EE. UU.). Para probar la validez de la implementación de estos tres proyectos se estableció un grupo de control que no participó en ningún encuentro telecolaborativo. Los participantes de los tres intercambios interculturales participaron tanto en sesiones síncronas como asíncronas. En las primeras, los estudiantes realizaron una serie de juegos de rol centrados en el acto de habla de las disculpas, desarrolladas a través de Zoom. Por otra parte, las segundas consistieron en dos debates culturales llevados a cabo en la red social MeWe. Los estudiantes del grupo de control realizaron los juegos de rol con sus compañeros y compañeras de clase en un entorno tradicional, cara a cara, pero no participaron en ningún debate cultural. Los datos se recogieron a través de estas tareas, por medio de pre- y post-test sobre las disculpas, un cuestionario de final de proyecto, y una presentación final que prepararon los tres grupos experimentales. Se adoptó un enfoque de métodos mixtos. Los resultados demuestran que los tres grupos de estudiantes que participaron en los proyectos de telecolaboración excedieron a aquellos del grupo de control en cuanto a la adquisición de disculpas. A pesar de que los resultados pragmáticos no fueron estadísticamente significativos, los estadísticos descriptivos revelaron que los tres grupos mejoraron de pre- a post-test. En particular, el primer grupo obtuvo mejores resultados que los demás. Además, se identificaron ejemplos de desarrollo de la CCI. Los resultados también demuestran que existe una relación empírica entre los logros obtenidos en cuanto a competencia pragmática y CCI, demostrando así la fuerte unión existente entre estas dos competencias. / [CA] L'estudi presentat en aquesta tesi gira al voltant de l'aplicació de projectes telecol·laboratius i l'adquisició de la competència pragmàtica i la competència comunicativa intercultural (CCI) d'estudiants hispanoparlants. En concret, l'objectiu és demostrar com aquestes dues competències estan inextricablement relacionades, i una no pot ser adquirida sense l'altra. Per aquesta raó, els participants de l'estudi presentat ací eren estudiants d'enginyeria aeroespacial, ja que és probable que participen en diàlegs culturals en les seues futures vides professionals. La manca d'aquestes dues competències podria resultar en malentesos culturals que, alhora, podrien afectar les seues carreres professionals. Per a fomentar la competència pragmàtica i la CCI dels participants, es van coordinar tres projectes telecol·laboratius de sis setmanes cadascun. El primer va ser amb parlants d'anglès com a primera llengua o parlants experts de la Universitat de Bath (Regne Unit), el segon amb parlants d'anglès com a L1 o parlants experts de la Universitat de Hawaii (EE.UU.), i el tercer amb parlants d'anglès com a L1 de la Universitat de Morgan State (EE.UU.). Per a testar la validitat de la implementació d'aquests tres projectes, es va establir un grup de control que no va participar en cap encontre telecol·laboratiu. Els participants dels tres intercanvis interculturals van participar tant en sessions síncrones com asíncrones. En les primeres els estudiants van realitzar una sèrie de jocs de rol centrats en l'acte de parla de les disculpes, i es van desenvolupar a Zoom. D'altra banda, les segones consistien en dos debats culturals realitzats a la xarxa social MeWe. Els estudiants del grup de control van realitzar els jocs de rol amb els seus companys i les seues companyes en un entorn tradicional cara a cara, però no van participar en cap discussió cultural. Les dades es van recollir a través d'aquestes tasques, així com pre- i post-test sobre les disculpes, un qüestionari de final de final de projecte, i una presentació final que van preparar els tres grups experimentals. Es va adoptar un enfocament de mètodes mixts. Els resultats demostren que els tres grups d'estudiants que van participar en projectes de telecol·laboració van excedir els del grup de control quant a l'adquisició de disculpes. Encara que els resultats pragmàtics no siguen estadísticament significatius, els estadístics descriptius revelen que els tres grups de control van millorar de pre- a post-test. En concret, el primer grup va obtindre millor resultats que els altres. A més, es van identificar casos de desenvolupament de la CCI. Les troballes també demostren que existeix una relació empírica entre els guanys obtinguts quant a competència pragmàtica i CCI, la qual cosa demostra la forta connexió entre aquestes dues competències. / [EN] The study presented in this dissertation revolves around the application of telecollaboration projects for the acquisition of Spanish-speaking students' pragmatic competence and intercultural communicative competence (ICC). In particular, it aims to demonstrate how these two competences are inextricably interrelated, and one cannot be acquired without the other. For this reason, participants of the study presented here were aerospace engineering students since they are likely to engage in intercultural dialogue in their future professional lives. Lack of these two competencies could result in cultural misunderstandings which could, in turn, affect their professional careers. In order to foster participants' pragmatic competence and ICC, three different six-week telecollaboration projects were coordinated. The first was with first language (L1) or highly proficient English speakers from the University of Bath (UK), the second with L1 or highly proficient speakers from the University of Hawai'i (US), and the third with L1 English speakers from Morgan State University (US). In order to test the validity of the implementation of these three projects, a control group which did not take part in any telecollaborative encounter was set. Participants of the three intercultural exchanges engaged in both synchronous and asynchronous sessions. In the former students carried out a series of role-plays centred on the speech act of apologies, and were held on Zoom. On the other hand, the latter consisted of two cultural discussions conducted on the social network MeWe. Students in the control group carried out the role-plays with their classmates in a traditional face-to-face setting but did not engage in any cultural discussions. Data was gathered through these tasks, as well as pre- and post-test on apologies, a final project questionnaire, and a final presentation carried out by the three experimental groups. A mixed-methods approach was adopted. The results demonstrate that the three groups of students who participated in the telecollaboration projects outperformed those in the control group in terms of apologies acquisition. Although pragmatic results were not statistically significant, the descriptive statistics revealed that the three groups improved from pre- to post-test. In particular, the first group obtained better results than the others. Besides, instances of ICC development were identified. The findings also demonstrate that there is an empirical relationship between the gains obtained in terms of pragmatic competence and ICC, thus showing the strong connection between these two competences. / Di Sarno García, S. (2023). The Acquisition of Pragmatic and Intercultural Communicative Competences through Telecollaboration [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/198860

Page generated in 0.0406 seconds