251 |
Identificação do vírus Epstein-Barr (EBV) e do papiloma vírus humano (HPV) através da técnica de hibridização in situ em hiperplasias gengivais medicamentosas de pacientes transplantados renais / In situ hibridization for Epstein-Barr virus (EBV) and Human Papiloma virus in drug-induced gingival overgrowth in renal transplantation patientsNathalie Pepe Medeiros de Rezende 03 April 2007 (has links)
A fim de prevenir a rejeição do órgão transplantado pelo hospedeiro, se faz necessário o uso de drogas imunossupressoras, como a ciclosporina, que pode levar ao aparecimento de efeitos colaterais como hipertensão arterial, nefrotoxicidade, hepatotoxicidade, e hiperplasia gengival medicamentosa (HGM), que pode ser potencializada se bloqueadores de canal de cálcio como a nifedipina forem associados a fim de controlar a pressão arterial. A patogênese da HGM ainda é incerta, entretanto fatores como a presença de cálculo e placa, concentração plasmática da droga, idade e fatores hormonais podem influenciar as características clínicas e o desenvolvimento da HGM. Recentemente, alguns vírus têm sido associados com a HGM. O HPV (Papiloma Vírus Humano) tem sido associado com casos severos de HGM, enquanto que o EBV (Vírus Epstein-Barr) é associado ao aparecimento de desordens linfoproliferativas pós transplante, que se apresentam como HGM. O objetivo deste trabalho foi avaliar a freqüência e o grau da HGM em pacientes transplantados renais (TR), identificar o EBV e HPV na HGM destes pacientes, e correlacionar a HGM, índice de placa, presença de cálculo e presença do EBV e HPV nos pacientes TR. Foram examinados os prontuários de 58 pacientes TR atendidos no CAPEFOUSP, e os dados com relação à medicação imunossupressora em uso e presença ou ausência de HGM foram registrados. Foram contatados 15 pacientes TR, dos quais foram colhidos dados demográficos, história médica, drogas em uso e história dental. No exame intra-oral foram observados o índice de placa, grau da HGM e presença de cálculo. A HGM foi removida e enviada a Disciplina de Patologia Bucal para análise microscópica. Os espécimes removidos foram comparados com um grupo controle composto por 20 casos de hiperplasia gengival inflamatória. Ambos os grupos foram submetidos ao exame de rotina, enfatizando a presença de coilócitos e a análise molecular, com hibridização in situ para o EBV (sondas EBER e Lytic) e HPV (sonda de amplo espectro e tipos 6/11, 16/18 e 31/33 nos casos positivos para a sonda de amplo espectro). 42% dos pacientes apresentaram HGM grau 1, 50% grau 2 e 8% grau 3. Cálculo estava presente em 50% dos pacientes. O índice de placa médio encontrado foi de 72%. Todas as amostras gengivais removidas cirurgicamente apresentaram um quadro histopatológico compatível com HGM. Os coilócitos estavam presentes em 100% dos casos do grupo de estudo e em 80% dos casos do grupo controle. O HPV esteve presente em 20% dos casos do grupo de estudo e em 10% do grupo controle. O EBV estava presente em 100% dos casos do grupo de estudo e em 90% dos casos do grupo controle, para ambas as sondas, entretanto no grupo de estudo foi observada uma expressão maior do EBV, tanto em quantidade de células marcadas, como em áreas mais profundas. Concluímos que a maioria dos pacientes TR apresentou HGM leve a moderada; EBV foi encontrado em todos os pacientes TR, caracterizando uma infecção oportunista, enquanto que o HPV foi encontrado nas mesmas proporções nos pacientes TR e no grupo controle; não foi encontrada correlação entre índice da HGM, índoce de placa, presença de cálculo e presença do EBV e HPV. / In order to prevent graft rejection in organ transplantation, is necessary the use of immunosuppressive drugs, as cyclosporin, that has several side effects, such as high blood pressure, nephrotoxicity, hepatotoxicity and gingival overgrowth (GO), that can be increased if calcium channel blockers, such as nifedipine, are associated in order to control de blood pressure. The pathogenesis of GO is still uncertain, but some factors such as the presence of calculus and plaque, drug plasmatic concentration, age and hormonal factors can influence the clinical aspects and development of GO. Recently some virus have been associated to GO as well. HPV (Human Papilloma Virus) have been associated to severe cases of GO and EBV (Epstein-Barr Virus) have been associated to posttransplantation lymphoproliferative disorders presenting as GO. The aim of this work was to evaluate GO incidence and score in renal transplant patients (RTP), identify EBV and HPV in GO from RTP, and correlate GO, plaque score, presence of calculus, and presence of EBV and HPV in RTP. We reviewed 58 charts from RTP attending to Special Care Dentistry Center (CAPE-FOUSP). Immunosuppressant drugs and presence or absence of GO were registered. 15 RTP were asked to show up in order to be examined. We collected demographic data, medical history, drugs in use and dental history. In intra-oral exam we observed plaque score, GO score and presence of calculus. GO were removed and sent to Oral Pathology Department for microscopic analysis. GO was compared to a control group composed by 20 cases of inflammatory gingival hyperplasia and both groups were submitted to routine exam emphasizing the presence of koilocytes and to molecular analysis with in situ hybridization for EBV (EBER and Lytic probes) and for HPV (wide spectrum probe and 6/11, 16/18, 31/33 types in cases where wide spectrum were positive). 42% of the patients presented GO score 1, 50% score 2 and 8% score 3. Calculus were presented in 50% of the patients. The average of plaque score was 72%.All GO specimens removed had a histopathological exam compatible with drug induced gingival overgrowth. Koilocytes were presented in 100% of study group (SG) and in 80% of control group (CG). HPV were presented in 20% of the SG and in 10% of the CG. EBV was presented in 100% of SG and in 90% of CG, for both probes, but in SG it could be observed in deeper areas of the epithelium and in a more pronounced expression. We concluded that most RTP presented mild to moderate GO, EBV were found in all RTP, characterizing an opportunistic infection, while HPV were found in the same proportions than in the control group and there were no statistical correlation between GO, plaque score, presence of calculus and presence of EBV and HPV.
|
252 |
Influência de diferentes resinas compostas e técnicas de polimento sobre os tecidos periodontais próximos a lesões cervicais não cariosas avaliação clínica randomizadaTeixeira, Nancielli 23 February 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-10T14:57:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Nancielli Teixeira - Influencia de diferentes_ resinas e tecn.pdf: 1668593 bytes, checksum: 73d67bc8169b66441386241284104ea5 (MD5)
Previous issue date: 2015-02-23 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The aim of this study was to evaluate the influence of different composite resins and technical polishing and finishing over periodontals tissues and gingival crevicular fluid in cervical lesions restorations noncarious (LCNC). Initially were evaluated 272 teeths of patients with complaints related to LCNC and, acordding to the inclusion and exclusion criteria were selected 60 teeths for elegibility. Each tooth received a restoration with a kind of composite resin (Resin Tetric N-Ceram® or Resin Z350 XT®) in both quadrants, varying the polishing technique ( Astropol® Polishing rubber or Sof-lex® Disks). Periodontal tissues analysis, the longitudinal evaluation of restaurations and the gengival crevicular fluid collect were taken prior to scalling and root planning and also at 30, 60, 120 and 180 days of restaurations making. After the data collection and tabulation , these were submited to the Friedman test, with a significance level of 5%. The results revealed that resins and polishing techniques applied in this study showed no estatistical differences at the end of follow-up in any of the analyzes. However all groups evaluated showed differences between the initial and final times (p <0.05). From the results obtained it was concluded that regardless of the restorative material or polishing technique, the restoration of LCNC cavities improved the periodontal health of patients / O objetivo desse trabalho foi avaliar a influência de diferentes resinas compostas e técnicas de acabamento e polimento sobre os tecidos periodontais e o fluído crevicular gengival em restaurações de lesões cervicais não cariosas. Foram avaliados inicialmente 272 dentes de pacientes com queixas relacionadas à LCNC e, a partir dos critérios de inclusão e exclusão definidos, foram selecionados para elegibilidade 60 dentes, divididos em 4 grupos com N:15 dentes. Cada dente recebeu restauração com um tipo de resina composta nanoparticulada (Resina Tetric N-Ceram® ou Resina Z350 XT®) nos dois hemiarcos, variando a técnica de polimento (Borrachas de polimento Astropol® ou Discos Sof-lex®). A análise periodontal dos tecidos, a avaliação longitudinal das restaurações e a coleta do fluido crevicular gengival foram realizadas antes da raspagem e alisamento corono-radicular, e também aos 30, 60, 120 e 180 dias após a confecção das restaurações. Após a obtenção e tabulação dos dados, esses foram submetidos ao teste de Friedman, com nível de significância de 5%. Os resultados revelaram que as resinas e as técnicas de polimento utilizadas neste estudo não apresentaram diferenças estatísticas ao final do período de acompanhamento em nenhuma das análises. Porém, todos os grupos avaliados apresentaram diferenças entre os tempos iniciais e finais (p<0,05). A partir dos resultados obtidos foi possível concluir que, independente do material restaurador ou da técnica de polimentos utilizada, a restauração das cavidades de LCNC proporcionou melhora da saúde periodontal dos pacientes
|
253 |
Efeito do tratamento periodontal em pacientes com Diabetes Mellitus Tipo 2 moderadamente compensados e descompensados / Effects of periodontal treatment in moderately compensated and decompensated type 2 diabetic patientsBernardon, Paula 20 February 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-10T14:57:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Dissertacao corrigida - finalizada (16 de abril)a.pdf: 1391478 bytes, checksum: 48ccd69d69cf234b54e5fd0bda78b5ff (MD5)
Previous issue date: 2015-02-20 / Fundação Araucária / Aim: Recent studies demonstrate Diabetes Mellitus (DM) as a risk factor for the impairment of periodontal health and a growing body of evidence has been supporting periodontal disease (PD) as having an adverse effect on glycemic control and on the pathophysiology of the diabetes-related complications. This study aims to evaluate the effect of periodontal therapy immoderately compensated and decompensated type 2 diabetic patients.
Subjects and methods: 40 patients with DM2 and periodontal disease were selected and divided into two groups: Group 1: Moderately compensated; Group 2: Decompensated. Of these 40 patients, only 35 participated in the study. The analyses were performed at 0, 3 and 6 months after scaling and root planning and including clinical periodontal parameters and the quantification of gingival crevicular fluid (GCF). Glycated hemoglobin (HbA1c), fasting glucose (FG) and IL1-β expression were measured.
Results: Both groups presented improvement in all clinical periodontal parameters as well as quantification of gingival crevicular fluid and in the expression of IL-1ß present in the fluid after 6 months. However, no statistically significant difference was found in the levels of HbA1C in the first group after 6 months, although a significant increase was found after six months in the other group. While in relation to the FG, a great improvement was found in the first group and a significant increase in the second group after six months.
Conclusion: It was possible to observe that conventional periodontal treatment (scaling and root planing) is more effective for moderately compensated type 2 diabetic patients glycemic control rather than for the decompensated patients. / Estudos recentes demonstraram o Diabetes Mellitus (DM) como um fator de risco para o comprometimento da saúde periodontal e crescentes evidências apontam que a doença periodontal (DP) tem um efeito adverso sobre o controle glicêmico e uma participação ativa na fisiopatologia das complicações relacionadas ao DM.
Objetivo: Avaliar o efeito do tratamento periodontal em pacientes portadores de Diabetes Mellitus tipo 2 moderadamente compensados e descompensados. Metodologia: Foram selecionados 40 pacientes com DM2 e periodontite, estes foram divididos em dois grupos: Grupo 1: moderadamente compensados; Grupo 2: descompensados. Destes 40 pacientes, apenas 35 participaram do estudo. As análises foram realizadas aos 0, 3 e 6 meses após raspagem e alisamento radicular, incluindo parâmetros clínicos periodontais e a quantidade de fluido crevicular gengival (GCF). Foram dosadas a hemoglobina glicada (HbA1c), a glicemia em jejum (GJ) e a expressão IL1β. Resultados: Houve uma melhora de todos os parâmetros clínicos periodontais avaliados em ambos os grupos, assim como da quantidade de GFC e dos níveis de IL-1ß presentes no fluído após um período de 6 meses. No entanto, em relação aos níveis de HbA1c, estatisticamente, não houve alteração ao final dos 6 meses no grupo moderamente compensado, enquanto nos descompensados, houve um aumento significativo ao final dos 6 meses. Já com relação à GJ, houve uma melhora significativa no primeiro grupo e um aumento significativo no segundo grupo ao final dos 6 meses. Conclusão: Sendo assim, pode-se concluir que o tratamento periodontal básico (raspagem e alisamento radicular convencional) foi mais efetivo para o controle glicêmico dos pacientes com diabetes tipo 2 moderadamente compensados do que nos descompensados.
|
254 |
Comparação clínica entre duas técnicas cirúrgicas com utilização de enxerto de matriz dérmica acelular no tratamento de retrações gengivais / A randomized comparative clinical study of two surgical procedures to improve root coverage with the acellular dermal matrix grafitAyub, Lauro Garrastazu 16 December 2011 (has links)
Objetivo: O objetivo deste estudo clínico, controlado, randomizado, foi comparar duas técnicas cirúrgicas para recobrimento radicular com enxerto de matriz dérmica acelular (EMDA) para avaliar qual procedimento proporcionaria maior recobrimento radicular e quantidade de tecido queratinizado. Materiais e Métodos: Foram selecionados 15 pacientes com retrações gengivais bilaterais Classe I ou II de Miller. Os 15 pares de retrações foram designados e tratados aleatoriamente no grupo teste, e as retrações contralaterais no grupo controle. O EMDA foi utilizado em ambos os grupos. No grupo controle o enxerto e o retalho foram posicionados no nível da junção amelocementária (JAC), e no grupo teste o enxerto foi estabilizado 1 mm apical a JAC e o retalho 1 mm coronal a JAC. Os parâmetros clínicos avaliados foram profundidade de sondagem (PS), nível clínico de inserção relativo (NCIR), altura da retração gengival (RG), e a altura (GQ) e espessura da gengiva queratinizada (EGQ). A área da retração gengival (ARG), um novo parâmetro, foi medida em fotografias padronizadas através da utilização de um aparelho apropriado e um programa de computador. As medidas foram tomadas antes das cirurgias e após 6 meses das mesmas. Resultados: No exame inicial todos os parâmetros foram similares para ambos grupos. Houve diferença estatisticamente significante favorecendo a técnica proposta para todos os parâmetros com exceção da quantidade de tecido queratinizado após 6 meses. Conclusão: A técnica teste proposta se mostrou mais adequada para procedimentos de recobrimento radicular com EMDA, e o novo parâmetro avaliado parece ser apropriado para análises de recobrimento radicular. (Protocolo de registro Clinicaltrials.gov: NCT01175720) / Aim: The aim of this randomized, controlled, clinical study was to compare two surgical techniques for root coverage with the acellular dermal matrix graft (ADMG) to evaluate which procedure could provide better root coverage and greater amounts of keratinized tissue. Materials and Methods: Fifteen patients with bilateral Miller Class I or II gingival recessions were selected. Fifteen pairs of recessions were treated and assigned randomly to the test group, and the contralateral recessions were assigned to the control group. The ADMG was used in both groups. In the control group the graft and flap were positioned at the level of the cemento-enamel junction (CEJ), and in the test group the graft was positioned 1mm apical to the CEJ and the flap 1mm coronal to the CEJ. The clinical parameters evaluated were probing depth (PD), relative clinical attachment level (RCAL), gingival recession height (GR) and the width (KT) and thickness of keratinized tissue (TKT).The gingival recession area (GRA), a new parameter, was measured in standardized photographs through a special device and software. The measurements were taken before the surgeries and after 6 months. Results: At baseline, all parameters were similar for both groups. There were statistically significant differences favouring the proposed technique for all parameters except for the amount of keratinized tissue at 6 months. Conclusions: The proposed test technique is more suitable for root coverage procedures with ADMG, and the new parameter evaluated appears valuable for root coverage analysis.(Clinicaltrials.gov Identifier: NCT01175720).
|
255 |
Estudi de prevalença del dismorfisme gingival, engrandiment gingival en pacients tractats: amb bloquejadors dels canals del calciMiranda i Rius, Jaume 12 December 1997 (has links)
Conceptualment el dismorfisme defineix una alteració morfològica, congènita o adquirida, d'una part o de la totalitat d'un aparell o d'un òrgan. Així l'engrandiment gingival és un dismorfisme per excés d'aquest teixit que s'ha relacionat amb diferents factors: inflamatoris, farmacològics, neoplàsics i d'altres.Clàssicament els fàrmacs que s'havien relacionat amb el sobrecreixement gingival eren els antiepilèptics, fonamentalment la fenitoïna. A partir de la dècada dels vuitanta aquesta alteració morfològica també s'ha relacionat amb l'administració d'altres fàrmacs com la ciclosporina A i els bloquejadors dels canals del calci: dihidropiridines, verapamil i diltiazem.L'engrandiment gingival induït per fàrmacs presenta unes característiques clíniques i anàtomo-patològiques similars, tot i tractar-se de fàrmacs amb una acció terapèutica molt diferent. Això ha fet pensar a molts autors de l'existència d'alguna característica comuna entre ells que expliqués la patogènia del sobrecreixement gingival. En la literatura existeixen nombroses hipòtesis que pretenen explicar aquest dismorfisme, y sembla ser que el mecanisme patogènic seria la combinació de diferents factors: placa bacteriana, presència de fibroblastes gingivals predeterminats genèticament "responder" i l'acció del propi fàrmac. Una característica farmacodinà.mica comuna dels fàrmacs reconeguts com inductors de l'engrandiment gingival és la d'alterar el flux de calci transmembrana, que alhora modificaria el metabolisme dels fibroblastes del teixit connectiu gingival, produint-se un increment dels components de la matriu extracel.lular: fibres de col.làgena i/o substància fonamental amorfa. És per això que el concepte que millor definiria aquesta alteració des d'una vessant clínica seria el d'engrandiment o sobrecreixement gingival, encara que el terme hiperplasia gingival hagi estat utilitzat en la majoria de publicacions científiques.El sobrecreixement gingival que habitualment s'inicia a la regió de la papil.la interdental, pot afavorir l'aparició de símptomes i signes clínics que inclouen: dolor, sagnat i friabilitat dels teixits, moviments anormals de les dents, alteracions estètiques, fonètiques i de l'oclusió, a més a més d'afavorir l'aparició de càries i d'altres disfuncions periodontals. Constatàrem que la majoria d'individus que presentaven engrandiment gingival aquest havia passat desapercebut tant pel pacient com pel clínic, encara que els afectats per un sobrecreixement més sever si que mañifestaren alguns d'aquests símptomes. L'engrandiment gingival induït per fàrmacs, i en el nostre cas pels calcioantagonistes, s'ha demostrat que pot ser reduït o previngut amb un bon control de la placa bacteriana dirigit a eliminar la inflamació gingival; i en els casos més severs la cirurgia periodontal resectiva és el mètode utilitzat per l'eliminació de l'excés de teixit.La majoria de publicacions referents a l'engrandiment gingival induït per calciantagonistes, són series de casos amb un nombre reduït de pacients que els realment necessaris en funció de la prevalença estimada per aquest dismorfisme; tampoc s'hi reflecteixen valors que indiquin el risc atribuïble al consum d'aquests fàrmacs, ni comparacions respecte a una població control.Desenvolupàrem un estudi clínic transversal en l'àmbit de l'atenció primària, CAP Rambla de Terrassa (Barcelona), on s'examinaren els pacients que de forma consecutiva eren visitats en les consultes de medicina general i cardiologia, per conèixer la prevalença, severitat i risc d'engrandiment gingival en la població tractada amb calciantagonistes, i que es comparà amb una població que no rebia cap dels fàrmacs reconeguts com inductors. En l'estudi s'inclogueren 265 pacients: 72 tractats amb dihidropiridines fonamentalment la nifedipina, 32 amb diltiazem, 14 amb verapamil i els 147 subjectes restants foren els controls de la mostra. Es valorà el grau de sobrecreixement gingival en un sentit àpico-coronari (vertical) amb l'índex d'Angelopoulos i Goaz modificat per Miller i Damm -GO-, i en un sentit àntero-posterior (horitzontal/nòdul-papil.lar) amb l'índex de Seymour modificat per Miranda i Brunet MB-. Es considerà que existia engrandiment gingival quan el valor d'algun dels dos índexs era >0 en qualsevol localització. També s'enregistraren: l'índex gingival, l'índex de placa i la profunditat de sondatge, així com les variables sòcio-demogràfiques i qualitatives de tots els individus. Estadísticament s'establiren les diferents comparacions de les variables analitzades amb la prova de Chi Quadrat i quan fou necessari s'utilitzà el Test exacte de Fischer. Es realitzà l'anàlisi bivariant dels factors que poguessin exercir alguna influència sobre els índexs de sobrecreixement gingival. S'evaluà mitjançant un anàlisi mu1tivariant de regressió logística l'Odds Ratio o risc atribuïble al calciantagonista ajustat per les variables de confusió. I finalment es determinà el test de concordança Kappa dels dos índexs utilitzats en la valoració de l'engrandiment gingival (GO i MB).La prevalença d'engrandiment gingival en la població control fou del 4.1% per l'índex GO i del 7.5% pel d'MB. La prevalença d'engrandiment pel grup casos -bloquejadors dels canals del calci- dels diferents subgrups farmacològics fou: per les dihidropiridines 33.3% (GO) i 51.4% (ME); pel diltiazem 31.3% (GO) i 50% (MB); i pel verapamil 21.4% (GO) - 35.7% (MB); siguent les localitzacions anteriors ínfero-vestibular i súpero-vestibular les més freqüents per ambdós registres. Degut a que l'inici del sobrecreixement habitualment es localitza a nivell de la papil.la interdental, i degut a que l'índex d'MB enregistra l'engrandiment en aquesta regió, això ens explicaria aquesta diferència de freqüències.En el subgrup de pacients tractats amb nifedipina (n=65) es relacionà la dosi acumulada d'aquest fàrmac amb el grau de sobrecreixement, i encara que a dosis acumulades altes existia una major prevalença d'engrandiment per ambdós índexs, aquest dismorfisme no el podem considerar dosi-depenent. L'edat i el sexe no semblen ser factors determinants en el desenvolupament d'aquest dismorfisme; tampoc per les altres variables qualitatives registrades. Pel que fa a la salut gingival els valors elevats de l'índex gingival (inflamació severa) condicionaren de forma significativa la presència d'engrandiment gingival. Respecte a l'acúmul de placa bacteriana, ambdós grups -casos i controls- presentaren uns índexs similars.Ja que l'engrandiment induït per fàrmacs és per tant un engrandiment combinat, explicable per la pròpia acció del fàrmac i a la inflamació gingival sobreafegida, és important determinar en quina proporció aquest engrandiment és provocat per un factor o un altre. D'aquesta manera en el grup tractat amb dihidropiridines, quan no es considera la dosi, el risc atribuible al fàrmac seria de 10.6-14.4 (GO-MB) i l'atribuïble a l'alteració de la salut gingival seria de 9.6 per ambdós índexs. En el subgrup tractat amb nifedipina a dosi acumulada alta, el risc atribuïble a aquest fàrmac fou superior, entre 17.4-23.6 (GO-MB) i el relacionat amb la salut gingival es mantingué .invariable per ambdós índexs (9.4). Respecte als altres calciantagonistes, diltiazem i verapamil, el risc fou més superior per l'alteració de la salut gingival que no pas per la presència del fàrmac inductor; aquest fet podria ser degut segurament a la reduïda grandària de la mostra d'aquests dos grups. Es varen detectar diferències de freqüencia d'engrandiment per ambdós índexs; l'índex MB detectava un sobrecreixement en les fases incipients de l'engrandiment que no diagnosticava l'índex GO, encara que després de determinar el grau de concordança o Kappa constàrem que ambdós índexs eren fiables.L'engrandiment gingival és un dismorfisme habitualment poc conegut pels clínics responsables d'aquests pacients; és per això important difondre valors de prevalença i risc de sobrecreixement gingival pel bon control de la salut periodontal en la població tractada amb bloquejadors dels canals del calci. En un futur caldrà analitzar mostres més àmplies de pacients tractats amb el diltiazem i sobretot amb el verapamil, per així poder determinar les freqüències de sobrecreixement gingival i valorar altres aspectes estudiats amb la nifedipina. Finalment és de suposar que el major consum de dihidropiridines diferents de la nifedipina, permetrà determinar si aquests també són fàrmacs inductors, tal com ja alguns autors estableixen en estudis experimentals i en casos clínics aïllats, i alhora establir en cada cas la seva prevalença. / Gingival enlargement is an abnormal growth of the gingival tissue. It is mainly associated with dental-plaque-related inflammation, some diseases and drug therapy. It has been reported with the use of phenytoin, cyclosporin, and calcium channel antagonist, including dihydropyridinederivatives, veraparnil and diltiazem. This research was designed to study the prevalence of gingival enlargement in general population and in patients taking calcium antagonists. Subjects (n=265) were selected using predefined inclusion-exclusion criteria. The non-treated-control group included 147 patients attended in a general practice center (none had been treated with calcium antagonists). The treated-group included 118 patients taking calcium antagonists (at inclusion time and at least during the last six months). It included 72 patients taking dihydropyridines (65 receiving nifedipine), 32 treated with diltiazem, and 14 with verapamil. Medical history and a complete oral and odontological exploration were done in all patients. It included plaque index, gingival index, probing depth and measures of gingival enlargement in the vertical (GO) and the horizontal (MB) directions. The prevalence of gingival enlargement in the non-treated-control group was 4.1-7.5% when measured by GO and MB, respectively. The patients receiving dihydropyridines had an enlargement prevalence of 33.3-51.4%. Those under diltiazem were 31.3-50% and in the case of verapamil 21.4-35.7%. The most frequents locations for both GO/MB indexes were the anterior lower and the upper-buccal jaw. In the case of nifedipine, the enlargement showed a dose/response relationship when total drog exposition was considered. High rates of gingival index (severe inflammation) produced significant differences in relation to gingival enlargement (p<0.01). No differences were observed in the plaque index. Age and gender did not seem to be determinant factors in the development of overgrowth, the same results were obtained for all other qualitative variables registered. Multivariate statistical analysis showed that the attributable risk (Odds Ratio, OR) of gingival overgrowth related to dihydropyridine treatment was 10.6-14.4 (OR for GO/MB), and the risk related to gingival inflammation was 9.6 for both GO/MB.
|
256 |
Utilização de biópsias gengivais minimamente invasivas para o estudo da expressão de mediadores inflamatórios e sua correlação com a expressão do fluido gengival em pacientes com periodontite severa / Use of minimally invasive gingival biopsies in the study of inflammatory mediators expression and their correlation with gingival fluid in patients with severe periodontitisKarina Schittine Bezerra Lomba 26 September 2014 (has links)
O objetivo deste estudo foi utilizar biópsias minimamente invasivas para avaliar a expressão de mediadores inflamatórios e sua correlação com o fluido gengival em pacientes com periodontite severa. O grupo teste compreendeu 22 pacientes com periodontite severa (idade média 45,5  DP 8,9 anos), analisados por sítios rasos e profundos, e o grupo controle por 14 pacientes periodontalmente saudáveis (idade média 39,35  DP 16,5 anos). As amostras do fluido gengival foram coletadas com papel absorvente, nos mesmos sítios de onde foram realizadas as biópsias, e quantificadas, por Luminex, para IFN- γ, IL 1-β, IL-6, IL-21, IL-22, IL-23, IL-25, IL-31, IL-33, IL-4, IL-6, IL-10, IL-17A, IL-17F, sCD40L e TNFα. Foram coletadas biópsias, com um punch de 2mm de diâmetro nos grupos teste e controle. A avaliação imuno-histoquímica foi semiquantitativa, nas células epiteliais, plasmócitos, macrófagos, fibroblastos e células endoteliais, para a IL1-β, IFN-γ, IL-6 e IL-17. Foram observadas marcações imuno-histoquímicas, em todos os grupos celulares analisados, tanto nos pacientes com periodontite como nos controles, sem diferenças significativas entre eles. O fluido gengival apresentou maiores quantidades para os marcadores IL-1β e IL-23 nos sítios profundos. Não foram encontradas correlações significativas entre as marcações imuno-histoquímicas e o fluido gengival para os subgrupos analisados. Na análise comparativa entre as biópsias e o fluido gengival, a IL1-β mostrou alta concordância nos sítios rasos e profundos. Concluindo, a utilização padronizada de um punch de 2mm de diâmetro para biópsias em tecido periodontal mostrou- se viável, para estudos com imuno-histoquímica. O fluido gengival pode não expressar todos os marcadores do tecido correspondente, com variações dependendo do marcador analisado e das condições inflamatórias locais. / The aim of this study was to use minimally invasive biopsies to evaluate the expression of inflammatory mediators and their correlation with gingival fluid in patients with severe periodontitis. The test group comprised 22 patients with severe periodontitis (mean age 45.5  8.9 years SD), analyzed by shallow and deep sites and the control group for 14 periodontally healthy patients (mean age 39.35  SD 16.5 years). Gingival fluid samples were collected with absorbent paper in the same sites where biopsies were performed, and quantified by Luminex to IFN-γ, IL-1 β, IL-6, IL-21, IL-22, IL-23, IL-25, IL-31, IL-33, IL-4, IL-6, IL-10, IL-17A, IL-17F, TNF and sCD40L. Biopsies were taken with a 2 mm diameter punch in both groups. Immunohistochemistry was semiquantitative evaluated, comprising epithelial cells, plasma cells, macrophages, fibroblasts and endothelial cells, to IL1-β, IFN-γ, IL-6 and IL-17. Immunohistochemical markers were observed in the analyzed cells groups, both in periodontitis patients as in controls, without significant differences between them. The gingival fluid showed higher amounts for IL-1β and IL-23 in deep sites. No significant correlations between immunohistochemical markers and GCF were found. In the comparative analysis between immunohistochemical markers and GCF, IL1-β showed high concordance in shallow and deep sites. In conclusion, the use of a standardized punch 2mm diameter for periodontal tissue biopsies proved to be feasible for studies with immunohistochemistry. The gingival fluid may not express all the markers of the corresponding tissue, with variations depending on the analysed marker and local inflammatory conditions.
|
257 |
Efeitos da ciclosporina, fenitoína e nifedipina sobre a síntese e degradação de colágeno da gengiva de macacos-prego (Cebus apella): estudo histoquímico e através de RT-PCRKanno, Cláudia Misue [UNESP] 27 March 2006 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:06Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Previous issue date: 2006-03-27Bitstream added on 2014-06-13T20:22:59Z : No. of bitstreams: 1
kanno_cm_dr_araca.pdf: 1730975 bytes, checksum: 620b9c72f44529033f574688f3ea9bde (MD5) / INTRODUÇÃO: As alterações em gengiva induzidas por medicamentos têm sido pouco estudadas quanto à expressão in vivo dos genes das metoloproteinases (MMPs). O objetivo do presente trabalho foi avaliar o padrão histológico de distribuição de fibras colágenas após a administração de ciclosporina, nifedipina ou fenitoína e correlacionar com a expressão dos genes do colágeno do tipo I, MMP-1 e MMP2. MATERIAL E MÉTODO: Amostras da gengiva da área de canino superior direito foram obtidas de doze macacos prego (Cebus apella) machos. A extremidade mesial de cada amostra foi imediatamente congelada em nitrogênio líquido enquanto que a distal foi processada para inclusão em parafina. Após uma semana, os animais foram divididos em três grupos que receberam doses diárias de ciclosporina, fenitoína ou nifedipina, durante 120 dias. Procedeu-se à remoção de amostras da gengiva da área do canino superior esquerdo de dois animais de cada grupo aos 52 e 120 dias. Os cortes histológicos foram corados pelas técnicas da hematoxilina e eosina, vermelho picrosirius, além da marcação imunoistoquímica para colágeno do tipo IV. O RT-PCR semiquantitativo foi realizado para se determinar os níveis de mRNA. RESULTADOS: No grupo controle, houve o predomínio de fibras colágenas maduras, evidenciadas com a cor vermelha em cortes corados pela técnica do vermelho picrosirius analisados com microscópio de luz polarizada. Observou-se nos grupos tratados aos 52 e 120 dias um aumento da porcentagem de áreas ocupadas por fibras imaturas, em todos os grupos, independentemente da idade do animal. No entanto, não foram observadas diferenças morfológicas entre os grupos controle e tratado nos cortes corados pela hematoxilina e eosina. Houve uma tendência a valores médios mais baixos... / Background: Few studies have focused on the in vivo expression of matrix metalloproteinase (MMP) genes in gingival changes induced by drugs. The aim of the present study was to evaluate the histological pattern of collagen fiber distribution after phenytoin, cyclosporine or nifedipine medication and correlate with collagen type 1, MMP-1 and MMP-2 gene expression levels. Methods: Gingival samples were obtained from superior right canine area of twelve male capuchin monkeys (Cebus apella). The mesial part of the biopsy specimens was immediately frozen in liquid nitrogen, while the distal one was processed for paraffin inclusion. One week after the control biopsy, the animals were divided in three groups that received daily doses of cyclosporine, phenytoin or nifedipine during 120 days. Gingival samples were obtained from left superior canine area on 52nd and 120th day of treatment (two animal of each experimental group). Histologic sections were subjected to hematoxylin and eosin, picrosirius red stainings, and to immunohistochemical reaction for collagen type IV. MMP-1, MMP-2 and collagen type I mRNA levels were determined by RT-PCR. Results: Predominance of mature collagen fibers was observed in the control group after picrosirius red staining, visualized as red fibers under polarized microscope. Increased percentage of areas occupied by immature collagen fibers was observed on 52 and 120 experimental periods, in all groups, despite the animal age. However, no morphological differences between treated and control groups were observed on hematoxilin and eosin stained sections. There was a trend to lower levels of MMP-1 expression on 52-day samples. However, MMP-2 and collagen type I gene expressions seemed to be phased and drug-related. Conclusions: The results allowed the ...(Complete abstract click electronic access below)
|
258 |
Efeitos da ciclosporina, fenitoína e nifedipina sobre a síntese e degradação de colágeno da gengiva de macacos-prego (Cebus apella) : estudo histoquímico e através de RT-PCR /Kanno, Cláudia Misue. January 2006 (has links)
Orientador: Alvimar Lima de Castro / Banca: Renata Tucci / Banca: José Fernando Garcia / Banca: Sérgio Roberto Peres Line / Banca: José Américo de Oliveira / Resumo: INTRODUÇÃO: As alterações em gengiva induzidas por medicamentos têm sido pouco estudadas quanto à expressão in vivo dos genes das metoloproteinases (MMPs). O objetivo do presente trabalho foi avaliar o padrão histológico de distribuição de fibras colágenas após a administração de ciclosporina, nifedipina ou fenitoína e correlacionar com a expressão dos genes do colágeno do tipo I, MMP-1 e MMP2. MATERIAL E MÉTODO: Amostras da gengiva da área de canino superior direito foram obtidas de doze macacos prego (Cebus apella) machos. A extremidade mesial de cada amostra foi imediatamente congelada em nitrogênio líquido enquanto que a distal foi processada para inclusão em parafina. Após uma semana, os animais foram divididos em três grupos que receberam doses diárias de ciclosporina, fenitoína ou nifedipina, durante 120 dias. Procedeu-se à remoção de amostras da gengiva da área do canino superior esquerdo de dois animais de cada grupo aos 52 e 120 dias. Os cortes histológicos foram corados pelas técnicas da hematoxilina e eosina, vermelho picrosirius, além da marcação imunoistoquímica para colágeno do tipo IV. O RT-PCR semiquantitativo foi realizado para se determinar os níveis de mRNA. RESULTADOS: No grupo controle, houve o predomínio de fibras colágenas maduras, evidenciadas com a cor vermelha em cortes corados pela técnica do vermelho picrosirius analisados com microscópio de luz polarizada. Observou-se nos grupos tratados aos 52 e 120 dias um aumento da porcentagem de áreas ocupadas por fibras imaturas, em todos os grupos, independentemente da idade do animal. No entanto, não foram observadas diferenças morfológicas entre os grupos controle e tratado nos cortes corados pela hematoxilina e eosina. Houve uma tendência a valores médios mais baixos ...(Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Background: Few studies have focused on the in vivo expression of matrix metalloproteinase (MMP) genes in gingival changes induced by drugs. The aim of the present study was to evaluate the histological pattern of collagen fiber distribution after phenytoin, cyclosporine or nifedipine medication and correlate with collagen type 1, MMP-1 and MMP-2 gene expression levels. Methods: Gingival samples were obtained from superior right canine area of twelve male capuchin monkeys (Cebus apella). The mesial part of the biopsy specimens was immediately frozen in liquid nitrogen, while the distal one was processed for paraffin inclusion. One week after the control biopsy, the animals were divided in three groups that received daily doses of cyclosporine, phenytoin or nifedipine during 120 days. Gingival samples were obtained from left superior canine area on 52nd and 120th day of treatment (two animal of each experimental group). Histologic sections were subjected to hematoxylin and eosin, picrosirius red stainings, and to immunohistochemical reaction for collagen type IV. MMP-1, MMP-2 and collagen type I mRNA levels were determined by RT-PCR. Results: Predominance of mature collagen fibers was observed in the control group after picrosirius red staining, visualized as red fibers under polarized microscope. Increased percentage of areas occupied by immature collagen fibers was observed on 52 and 120 experimental periods, in all groups, despite the animal age. However, no morphological differences between treated and control groups were observed on hematoxilin and eosin stained sections. There was a trend to lower levels of MMP-1 expression on 52-day samples. However, MMP-2 and collagen type I gene expressions seemed to be phased and drug-related. Conclusions: The results allowed the ...(Complete abstract click electronic access below) / Doutor
|
259 |
Utilização de biópsias gengivais minimamente invasivas para o estudo da expressão de mediadores inflamatórios e sua correlação com a expressão do fluido gengival em pacientes com periodontite severa / Use of minimally invasive gingival biopsies in the study of inflammatory mediators expression and their correlation with gingival fluid in patients with severe periodontitisKarina Schittine Bezerra Lomba 26 September 2014 (has links)
O objetivo deste estudo foi utilizar biópsias minimamente invasivas para avaliar a expressão de mediadores inflamatórios e sua correlação com o fluido gengival em pacientes com periodontite severa. O grupo teste compreendeu 22 pacientes com periodontite severa (idade média 45,5  DP 8,9 anos), analisados por sítios rasos e profundos, e o grupo controle por 14 pacientes periodontalmente saudáveis (idade média 39,35  DP 16,5 anos). As amostras do fluido gengival foram coletadas com papel absorvente, nos mesmos sítios de onde foram realizadas as biópsias, e quantificadas, por Luminex, para IFN- γ, IL 1-β, IL-6, IL-21, IL-22, IL-23, IL-25, IL-31, IL-33, IL-4, IL-6, IL-10, IL-17A, IL-17F, sCD40L e TNFα. Foram coletadas biópsias, com um punch de 2mm de diâmetro nos grupos teste e controle. A avaliação imuno-histoquímica foi semiquantitativa, nas células epiteliais, plasmócitos, macrófagos, fibroblastos e células endoteliais, para a IL1-β, IFN-γ, IL-6 e IL-17. Foram observadas marcações imuno-histoquímicas, em todos os grupos celulares analisados, tanto nos pacientes com periodontite como nos controles, sem diferenças significativas entre eles. O fluido gengival apresentou maiores quantidades para os marcadores IL-1β e IL-23 nos sítios profundos. Não foram encontradas correlações significativas entre as marcações imuno-histoquímicas e o fluido gengival para os subgrupos analisados. Na análise comparativa entre as biópsias e o fluido gengival, a IL1-β mostrou alta concordância nos sítios rasos e profundos. Concluindo, a utilização padronizada de um punch de 2mm de diâmetro para biópsias em tecido periodontal mostrou- se viável, para estudos com imuno-histoquímica. O fluido gengival pode não expressar todos os marcadores do tecido correspondente, com variações dependendo do marcador analisado e das condições inflamatórias locais. / The aim of this study was to use minimally invasive biopsies to evaluate the expression of inflammatory mediators and their correlation with gingival fluid in patients with severe periodontitis. The test group comprised 22 patients with severe periodontitis (mean age 45.5  8.9 years SD), analyzed by shallow and deep sites and the control group for 14 periodontally healthy patients (mean age 39.35  SD 16.5 years). Gingival fluid samples were collected with absorbent paper in the same sites where biopsies were performed, and quantified by Luminex to IFN-γ, IL-1 β, IL-6, IL-21, IL-22, IL-23, IL-25, IL-31, IL-33, IL-4, IL-6, IL-10, IL-17A, IL-17F, TNF and sCD40L. Biopsies were taken with a 2 mm diameter punch in both groups. Immunohistochemistry was semiquantitative evaluated, comprising epithelial cells, plasma cells, macrophages, fibroblasts and endothelial cells, to IL1-β, IFN-γ, IL-6 and IL-17. Immunohistochemical markers were observed in the analyzed cells groups, both in periodontitis patients as in controls, without significant differences between them. The gingival fluid showed higher amounts for IL-1β and IL-23 in deep sites. No significant correlations between immunohistochemical markers and GCF were found. In the comparative analysis between immunohistochemical markers and GCF, IL1-β showed high concordance in shallow and deep sites. In conclusion, the use of a standardized punch 2mm diameter for periodontal tissue biopsies proved to be feasible for studies with immunohistochemistry. The gingival fluid may not express all the markers of the corresponding tissue, with variations depending on the analysed marker and local inflammatory conditions.
|
260 |
Avalia??o cl?nica da rela??o entre o ?ndice de placa, ?ndice gengival, alinhamento dental, mucosa ceratinizada, tipo de periodonto e dist?rbios oclusais com a ocorr?ncia de recess?o gengivalFarias Neto, Eudivar Correia de 27 July 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2014-12-17T15:30:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Eudivar Correia de Farias Neto_DISSERT.pdf: 1661843 bytes, checksum: 00073311cd74dc1565ed066097489ecc (MD5)
Previous issue date: 2010-07-27 / This study clinically evaluated the relationship of gingival recessions with the periodontal index of gingival and plaque, dental alignment, keratinized mocous, type of periodontal, and occlusal disorders. Study participants were individuals aged between 19 and 33 years. The evaluations were performed by using questionnaires and clinical examinations. In subjects examined, the teeth were assessed and divided into groups (Molars, premolars, canines and incisors). The gingival recession were measured in the central region of the teeth and individuals were subject to disclosure to the plate and observing the poll of plaque and gingival index, respectively. 558 teeth were examined, with 24.1%, 135 had gingival recession greater than or equal to 1mm. Through the combination of tests used to evaluate the average of the recession and its relationship with the variables studied, we observed that the degree of recession of the elements assessed dental showed, almost for the most part, when higher values associated with the index plaque (p = 0.101), Gingival Index (p = 0.053), dental alignment (p = 0.962), width of keratinized mocous (p = 0.004) and type of periodontium (p = 0.033), however statistically significant difference could only be considered when related the
recessions in the keratinized mocous and the type of the periodontium. Although we identify, when we evaluate the whole set of teeth that occlusal disturbances (p = 0.002) were more strongly associated with cases of gum recession that the gingival index (p = 0.006), however, these two conditions were correlated with the cases of recession, contributing to its occurrence / Este trabalho avaliou clinicamente a rela??o das recess?es gengivais com o ?ndice de placa, ?ndice gengival, alinhamento dental, mucosa ceratinizada, tipo de periodonto, e dist?rbios oclusais. Participaram do estudo indiv?duos com idades variando entre 19 e 33 anos. As avalia??es foram realizadas utilizando-se question?rios e exames cl?nicos. Nos indiv?duos examinados, os dentes foram avaliados e divididos por grupos (Molares, pr?molares, caninos e incisivos). As recess?es gengivais foram mensuradas na regi?o central dos dentes e os indiv?duos foram submetidos ? evidencia??o de placa e sondagem para observa??o dos ?ndices de placa e gengival, respectivamente. Foram examinados 558 dentes, sendo que 24,1%, isto ?, 135 apresentavam recess?o gengival maior ou igual a 1mm. Por meio dos testes de associa??o utilizados para avalia??o da m?dia das recess?es e sua rela??o com as vari?veis pesquisadas, observou-se que o grau de recess?o dos elementos dent?rios avaliados apresentaram, quase que em sua maioria, valores m?dios maiores quando associados ao ?ndice de Placa (p=0,101), ?ndice de Gengival (p=0,053), alinhamento dent?rio (p=0,962), largura da mucosa ceratinizada (p=0,004) e tipo de periodonto (p=0,033), no entanto diferen?a estatisticamente significante s? p?de ser considerada quando relacionamos as recess?es com a mucosa ceratinizada e com o tipo do periodonto. Ainda foi poss?vel identificar, quando avaliamos todo o conjunto dos dentes que os dist?rbios oclusais (p=0,002) estiveram mais fortemente associados aos casos de recess?o gengival que o ?ndice gengival (p=0,006), no entanto, essas duas condi??es se mostraram correlacionadas com os casos de recess?o, contribuindo na sua ocorr?ncia
|
Page generated in 0.0425 seconds