• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 21
  • 3
  • Tagged with
  • 24
  • 24
  • 22
  • 6
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

[en] AUDIO DESCRIPTION IN FILMS: HISTORY, CONCEPTUAL DISCUSSION, AND RECEPTION RESEARCH / [pt] AUDIODESCRIÇÃO EM FILMES: HISTÓRIA, DISCUSSÃO CONCEITUAL E PESQUISA DE RECEPÇÃO

LARISSA MAGALHÃES COSTA 11 May 2017 (has links)
[pt] A presente pesquisa aborda a audiodescrição (AD) e situa-se no campo da tradução audiovisual (TAV), mais especificamente na área de tradução intersemiótica. A AD é a transformação de imagem em texto verbal, isto é, de código visual em código auditivo, e é realizada em produtos culturais, tendo como propósito torná-los acessíveis às pessoas com deficiência visual, noção que inclui cegueira congênita, cegueira adquirida e baixa visão. Embora a AD possa ocorrer em diferentes produtos, aqui ela é trabalhada somente em filmes, a partir de duas dimensões — uma fundamentalmente teórica e outra, prática — que se relacionam e se interalimentam. Na primeira dimensão, desenvolve-se uma reflexão sobre interpretar e descrever, a partir da exigência de se limitar a um mínimo a interpretação. As normas em geral estabelecem a busca pela objetividade para impedir manipulações ou atitudes paternalistas, evitando-se, por conseguinte, escolhas subjetivas, normalmente relacionadas ao uso de qualificativos. Leigos e especialistas com frequência ainda concebem descrever e interpretar dicotomicamente, e priorizam a descrição, tida como objetiva, em detrimento da interpretação, considerada subjetiva, valorativa. Pretende-se desconstruir essa dicotomia por meio de uma lógica de gradação que assume a necessidade empírica dos termos descrição e interpretação, mas que critica sentidos absolutizantes, excludentes, que lhes são atribuídos. Na segunda dimensão, isto é, num campo mais propriamente empírico, analisam-se, em uma pesquisa de recepção, as audiodescrições de gestos — entendidos como mímicas e estados emocionais — das personagens, por serem elementos pouco ou nada estudados, muito propícios à reflexão sobre as recomendações de não interpretar ou de limitar a um mínimo a interpretação. A pesquisa visa testar se audiodescrições mais interpretativas podem ser necessárias, ou mesmo indispensáveis, para a fruição da obra cinematográfica, e também se, de acordo com o tipo de deficiência visual, há diferentes preferências por ADs menos ou mais descritivas ou interpretativas. A pesquisa contou com dois grupos, um composto por alunos do Instituto Benjamin Constant (IBC) e outro composto por integrantes da Associação dos Deficientes Visuais do Estado do Rio de Janeiro (ADVERJ). Em conjunto, os alunos do IBC assistiram ao filme O palhaço e os integrantes da ADVERJ, ao filme Menos que nada; em seguida, em entrevistas individuais, responderam um questionário com perguntas referentes à compreensão do filme e aspectos específicos relativos a gestos. Além disso, assistiram novamente a quatro trechos do filme, um para cada tipo de gesto (substitutivos, divergentes, emotivos simples e complexos); cada trecho contou com duas versões de AD, uma mais descritiva e outra mais interpretativa, havendo neste caso maior uso de adjetivos e de advérbios, para que escolhessem a versão de sua preferência. Desse modo, procurou-se testar as conclusões teóricas em um contexto empírico de informações estritamente visuais e refletiu-se sobre características da AD que podem ser mais adequadas aos nossos públicos, principalmente a AD de gestos. Em sua parte inicial, a tese faz uma historiografia da AD como atividade e como objeto de estudo, de sua inserção nas esferas da mídia e da academia na Europa, nos Estados Unidos e no Brasil. / [en] This dissertation is about audio description (AD), a subject included in the field of audiovisual translation (AVT), more specifically in the area of intersemiotic translation. AD is the transformation of image into verbal text, i.e., of visual code into auditory code, and is performed on cultural products in order to make them accessible to visually impaired people, a spectrum that includes congenital blindness, acquired blindness and low vision. Even though AD can occur in different products, this study will be limited to motion pictures, in two different dimensions — one fundamentally theoretical and the other practical — that are interrelated and influence each other. In the first dimension, a discussion about interpreting and describing is triggered by the requirement of limiting interpretation to a minimum. Norms in general establish the search for objectivity in order to prevent manipulation or paternalistic attitudes, thus avoiding subjective choices, usually related to the use of qualifiers. Frequently, both lay people and specialists still conceive describing and interpreting as a dichotomy, and prioritize description, seen as objective, over interpretation, considered as subjective and valuational. The study aims at deconstructing this dichotomy by means of a many-valued logic that acknowledges the empirical need for the terms description and interpretation, but criticizes the absolutizing and excluding senses attributed to them. In the second, more empirical dimension, audio descriptions of characters gestures — understood as mimicry and emotional states — were subjected to reception analysis. Gestures were chosen because there has been little or no study at all about them and because they are quite convenient when it comes to reflecting upon the recommendations of not interpreting or of limiting interpretation to a minimum. The research aimed at determining whether more interpretive audio descriptions may be necessary, or even indispensable, to the enjoyment of motion pictures, and also whether, according to the type of visual impairment, there are different preferences for less or more descriptive or interpretive ADs. The study included two groups, one made up of students from the Benjamin Constant Institute (IBC) and another of members of the Associação dos Deficientes Visuais do Estado do Rio de Janeiro (Association of the Visually Impaired of Rio de Janeiro) (ADVERJ). The group of IBC students watched the film O palhaço (The clown), and the members of ADVERJ watched the film Menos que nada (Less than nothing); after that they were individually interviewed and answered a questionnaire with questions pertaining to the comprehension of the film itself and aspects specific to gestures. They also watched four passages of the movies again, one for each type of gesture (substitutive, divergent, simple and complex affect displays); each passage had two AD versions — one more descriptive and another more interpretive, with more adjectives and adverbs —, so that they could choose the version they preferred. The proposal, then, was to test theoretical conclusions in an empirical context of strictly visual information and to reflect upon AD characteristics that may be more adequate to Brazilian audiences in Rio de Janeiro, specially gesture AD. In its initial part, the dissertation presents a historiography of AD both as an activity and as an object of investigation. It also shows how AD came to be present in the different spheres of the media and the academy in Europe, the United States and Brazil.
22

[fr] LA DIFFÉRENCE HYPERSTRUCTUREL: ONTOLOGIE, POSTDÉCONSTRUCTION – ET DÉVORATION – A PARTIR DE JEAN-LUC NANCY ET AUDELÀ / [pt] A DIFERENÇA HIPERESTRUTURAL: ONTOLOGIA, PÓS-DESCONSTRUÇÃO – E DEVORAÇÃO – A PARTIR DE JEAN-LUC NANCY E PARA ALÉM

CARLOS CARDOZO COELHO 06 June 2017 (has links)
[pt] Esta tese apresenta uma discussão entre duas tradições de pensamento, a desconstrução e o estruturalismo, e discute a possibilidade de se formular uma ontologia após a desconstrução e as críticas à metafísica que proliferaram no século XX. Partindo da ideia de hantologie (assombrologia) que Jacques Derrida opõe ao termo ontologie (ontologia), ideia esta que declara a impossibilidade da formulação de qualquer ontologia, qualquer pensamento sobre aquilo que há de primeiro, nós nos contrapomos a este filósofo e, na esteira de Jean-Luc Nancy e das lições apreendidas com o pensamento da desconstrução, pensamos uma ontologia tendo como base os conceitos de diferença e de variação. Lá onde a tradição pensou a primazia da Unidade e a busca por uma Origem única e imutável, nós defendemos a diferença e a variação como aquilo mesmo que é a existência: ela é sempre mais de um, pois a condição mínima para a existência é que exista a pluralidade, que exista o endereçar entre os diversos existentes. Para isso defendemos que a aparição do conceito de diferença com Ferdinand de Saussure e de variação oriunda do movimento comparatista é um passo fundamental para a formulação do pensamento da desconstrução e também para pensar aquilo que chamamos de diferença hiperestrutural, a saber, pensar a diferença não mais como meramente constitutiva de uma estrutura, mas como um problema ontológico: como ser. Neste diapasão, o que existe não é apenas língua se organizando de maneira diferencial, mas o próprio real se organizando de maneira diferencial, a própria natureza e o próprio mundo diferindo, pois um existente só é na medida em que se endereça, se reporta e se relaciona com outros existentes, ele existe em oposição aos outros existentes, assim como um signo tem o seu valor em oposição aos outros signos do sistema, e a ontologia é a exposição destas oposições que são sempre locais – materiais. Assim, ao pensar a diferença e a variação como termo mais fundamental e como incondicional, o que fazemos aqui é a defesa de uma ontologia diferencial e hiperestrutural, tentando abrir espaço para outras formas de pensamento que não o da metafísica ocidental,monoteísta e capitalista. Esta tese não é um texto apenas sobre Jean-Luc Nancy, mas pensamos com ele e sua ontologia singular plural e também com diversos autores, dentre os quais, Jacques Derrida, Ferdinand de Saussure, Oswald de Andrade, Eduardo Viveiros de Castro, Paul Ricoeur, Karl Marx, Émile Benveniste, Patrice Maniglier, Fréderic Neyrat etc. / [fr] Cette thèse présente une discussion entre deux traditions de la pensée, la déconstruction et le structuralisme, et discute la possibilité de formuler une ontologie après la déconstruction et les critiques de la métaphysique qui ont proliféré au cours du XXe siècle. En partant de l idée d hantologie que Jacques Derrida oppose au terme ontologie, idée qui déclare l impossibilité de formuler toute ontologie, toute pensée sur ce qu il y a de premier, nous nous opposons à ce philosophe et, dans le sillage de Jean-Luc Nancy et des leçons apprises avec la pensée de la déconstruction, nous pensons une ontologie basée sur les concepts de différence et de variation. Là où la tradition pensait la primauté de l unité et la recherche d une Origine unique et immuable, nous défendons la différence et la variation comme ce qui est l existence même: elle est toujours plus d un, car la condition minimale pour l existence est qu il y ait la pluralité, qu il y ait l adresser des différents existants. Pour cela, nous soutenons que l apparition de la notion de différence avec Ferdinand de Saussure et de variation dérivée du mouvement comparative est une étape clé dans la formulation de la pensée de la déconstruction et aussi pour penser ce que nous appelons la différence hyperstructurel, à savoir, penser la différence non plus comme simplement constitutive d une structure, mais comme un problème ontologique: comme être. Dans cette veine, ce qui existe est non seulement la langue s organisant de manière différentielle, mais le réel lui-même s organisant de manière différentielle, la nature et le monde lui-même se différent, parce qu un existant est seulement dans la mesure où il s adresse et est en rapport avec les autres existants, il existe en opposition à les autres existants, ainsi comme un signe a sa valeur par opposition à d autres signes du système, et l ontologie est l exposition de ces opositions qui sont toujours locaux – matériaux. Ainsi, en pensent la différence et la variation comme terme plus fondamentale et comme inconditionnelle, ce que nous faisons ici est la défense d une ontologie différentielle et hiperstructurel, en essayant ouvrir des chemins pour d autres formes de pensée que celui de la métaphysique occidentale, monothéiste et capitaliste. Cette thèse n est pas un texte seulement sur Jean-Luc Nancy, mais nous pensons avec lui et son ontologie singulier pluriel et aussi avec plusieurs auteurs, parmi lesquels Jacques Derrida, Ferdinand de Saussure, Oswald de Andrade, Eduardo Viveiros de Castro, Paul Ricoeur, Karl Marx, Émile Benveniste, Patrice Maniglier, Frédéric Neyrat etc.
23

[pt] O INSTITUTO NISE DA SILVEIRA E A DESCONSTRUÇÃO ASILAR POR MEIO DA CULTURA: AS PRÁTICAS ORGANIZATIVAS DO NÚCLEO DE ARTICULAÇÃO E INTERVENÇÃO CULTURAL (NAIC) / [en] THE NISE DA SILVEIRA INSTITUTE AND ASYLUM DECONSTRUCTION THROUGH CULTURE: THE ORGANIZATIONAL PRACTICES OF THE CENTER FOR ARTICULATION AND CULTURAL INTERVENTION (NAIC)

ANA CLAUDIA OLIVEIRA DA SILVA PINHEIRO 20 September 2021 (has links)
[pt] No contexto atual, a desconstrução asilar tem sido um tema que trouxe, tanto no meio acadêmico como para a sociedade, várias discussões que enfatizaram a luta pela desinstitucionalização da loucura e pelo fim dos manicômios, bem como a constituição histórica e da memória da saúde e da doença mental. Nessa trajetória de desinstitucionalização da loucura, o Instituto Municipal Nise da Silveira (IMNS) tem atuado por meio de algumas frentes, que vão desde a reestruturação arquitetônica do Instituto à criação de dispositivos capazes de construir uma nova visão sobre a loucura na sociedade por meio da arte e da cultura. O presente estudo buscou compreender de que forma o Núcleo de Articulação e Intervenções Culturais (NAIC) do Instituto Nise da Silveira, por meio das suas práticas organizativas cotidianas, promove o processo de desconstrução asilar. Nesse contexto, a presente tese se filia ao paradigma interpretativo, visto que compreende que os fenômenos são construídos socialmente, e se constituem a partir das interações dos agentes sociais. Segundo Deetz (2001), as organizações são como um lugar social, onde as pessoas trocam características e seu objetivo é mostrar como a realidade é socialmente construída e mantida pelas conversas, interações, histórias e rituais. Sendo assim, esta pesquisa está alinhada com um paradigma interpretativo. Para a condução do presente estudo, optou-se por utilizar a Pesquisa Ação bem como métodos de inspiração etnográfica – a observação participante e as entrevistas em profundidade – buscando fazer parte da experiência vivida pelos usuários de serviços de saúde mental para compreender as práticas organizativas do Núcleo de Articulação e Intervenções Culturais (NAIC) do Instituto Nise da Silveira como organizing nesse processo de construção e desconstrução asilar. Neste estudo, adotou-se a proposta metodológica da Pesquisa Ação, que se constitui, enquanto objeto formal, em tripla sequência: (1) Investigação-ação; (2) Tematização; e (3) Programação – ação. A Pesquisa Ação é caracterizada por ser uma abordagem fundamentada na participação e com orientação para a ação direcionada pelos sujeitos da pesquisa, cujo principal objetivo é transformar uma determinada realidade social, proporcionando benefícios a todos os atores envolvidos no processo (LODI et al, 2017). Na primeira etapa, Investigação-ação, realizou-se inicialmente a elaboração de um marco teórico comum, a seleção de uma área estratégica, a aproximação da área e a investigação participante. Já na etapa de Tematização, a pesquisadora fez a redução teórica, depois em seguida redução temática e finalizou esta etapa com a elaboração dos programas para os dispositivos escolhidos, que foram: (1) o Loucura Suburbana, o bloco de carnaval do Instituto Municipal Nise da Silveira; e (2) o Programa Espaço da Diferença, que é um programa da rádio Revolução FM, onde os usuários têm espaço para se expressar semanalmente. Para finalizar esta pesquisa, realizou-se a execução e avaliação dos Projetos em Ação elaborados para os dispositivos estudados. Verificou-se aproximações e afastamentos em relação aos dispositivos estudados. Tais resultados sugerem ainda que a pesquisa sobre a desconstrução asilar por meio da cultura deve levar em conta a heterogeneidade destes dispositivos, evitando tratá-los de forma reducionista, como se tratasse de um dispositivo homogêneo. Percebe-se que no processo de desconstrução asilar, o IMNS tem promovido várias ações, como: (1) redução significativa dos leitos no hospital psiquiátrico, (2) novos serviços e experiências que ajudam a exercer o cuidado no território, (3) a garantia da transformação da atenção pública em saúde mental no Estado, (4) desenvolvimento de múltiplos projetos de arte, cultura e geração de renda, promovendo a autonomia dos usuários dos serviços de saúde mental, e (5) principalmente a disposição de lutar contra o que afeta a dignidade humana. Observa-se neste processo, o NAIC e seus dispositivos promovendo a construção de laços de afeto e de solidariedade, legado deixado pela Dra. Nise da Silveira. As principais contribuições desta pesquisa são: compreender as práticas organizativas do NAIC e seus dispositivos por meio da elaboração das etapas, fases e passos da Pesquisa Ação, trazendo contribuições teóricas e práticas para o Instituto. Além disso, as construções conceituais realizadas para atingir os objetivos específicos deste trabalho são importantes para as pesquisas de Sensemaking e Organizing nos Estudos Organizacionais. Por fim, esta pesquisa não se encerra ao término desta tese, pelo contrário é o início de uma jornada na luta por uma sociedade sem manicômios. / [en] In the current context, asylum deconstruction both in the academic environment and to society has been a theme that has brought several discussions that have emphasized the struggle for the deinstitutionalization of madness and for the end of asylums, as well as the historical constitution and memory of health and mental illness. In this trajectory of deinstitutionalization of madness, Instituto Municipal Nise da Silveira (IMNS) has acted on some fronts, ranging from the architectural restructuring of the Institute to the creation of devices capable of building a new vision of madness in society through art and culture. The present study has aimed at understanding how Núcleo de Articulação e Intervenções Culturais - NAIC (Articulation and Cultural Interventions Center) of Instituto Nise da Silveira, promotes the asylum deconstruction process through its daily organizational practices. Given what has been said, the present thesis joins the interpretative paradigm, since it understands that the phenomena are socially constructed, and are constituted from interactions of social agents. According to Deetz (2001), organizations are like a social place, where people exchange characteristics and their objective is to show how reality is socially constructed and maintained through conversations, interactions, stories and rituals. Therefore this research is in line with an interpretative paradigm. To conduct this study, the choice was the use of the Action Research as well as methods of ethnographic inspiration - participant observation and in-depth interviews - seeking to be part of the experience lived by users of mental health services to understand the organizational practices of Núcleo de Articulação e Intervenções Culturais – NAIC (Articulation and Cultural Interventions Center) of Instituto Nise da Silveira as organizing in this process of asylum construction and deconstruction. In the present study, the Action Research methodological proposal was adopted, which constitutes, as a formal object, in a triple sequence: (1) Action-research; (2) Thematization; and (3) Programming - action. Action Research is an approach based on participation and oriented towards action directed by the research subjects, whose main objective is to transform a given social reality, providing benefits to all actors involved in the process (LODI et al, 2017 ). In the first part, Action-Research, the development of a common theoretical framework was initially carried out, the selection of a strategic area, the approximation of the area and participant investigation. When it came to the Thematization stage, the researcher made the theoretical reduction, then thematic reduction and ended this stage with the elaboration of the programs for the chosen devices, which were: (1) Loucura Suburbana (Suburban Madness), the carnival group of Instituto Municipal Nise da Silveira; and (2) Espaço da Diferença Program (Difference Space Program), which is a Rádio Revolução FM program (Revolution Radio FM), where users find space to express themselves on a weekly basis. To end this research, Projects in Action developed for the studied devices were executed and evaluated. Approaching and distancing were verified in relation to the studied devices. Such results also suggest that research on asylum deconstruction through culture should take into account the heterogeneity of these devices, and avoid treating them in a reductionist way, as if it were a homogeneous device. It is noticed that in the asylum deconstruction process, IMNS has promoted several actions, such as: (1) significant reduction of beds in the psychiatric hospital, (2) new services and experiences that help to exercise care in the territory, (3) guarantee of transformation of public attention in mental health in the State, (4) development of multiple art, culture and income making projects, which has promoted the autonomy of users of mental health services, and (5) mainly, the willingness to fight against whatever affects human dignity. In this process it is observed that NAIC and its devices promote construction of affection and solidarity bonds, a legacy left by Dr. Nise da Silveira. The main contributions of this research are: to understand the organizational practices of NAIC and its devices through the elaboration of the stages, phases and steps of the Research Action, and to bring theoretical and practical contributions to the Institute. Moreover, the conceptual constructions carried out to achieve specific objectives of this work are important for the Sensemaking and Organizing research in Organizational Studies. Finally, this research does not end at the conclusion of this thesis, on the contrary, it is the beginning of a journey in the struggle for a society with no asylums.
24

[ca] COLORS PERFORMATIUS: MÚLTIPLES MATISOS DE VERMELL, GROC (I POTSER MORAT) A CATALUNYA / [pt] CORES PERFORMATIVAS: MÚLTIPLOS MATIZES DE VERMELHO, AMARELO (E TALVEZ ROXO) NA CATALUNHA / [en] PERFORMATIVE COLOURS: CATALONIA S MULTIPLE SHADES OF RED, YELLOW (AND PERHAPS SOME PURPLE)

DANIEL AMADEU DE MELO PEDERSOLI 28 October 2024 (has links)
[pt] Esta tese de doutorado analisa como a ideia em torno de uma identidade catalã é construída no discurso político oficial catalão no século XXI. Ela parte das principais premissas da filosofia derridiana - como desconstrução, différance e rastro - e da literatura de Relações Internacionais por ela influenciada, para analisar, pelas lentes da análise de discurso pós-fundacional, como o discurso político oficial catalão articula a ideia de uma identidade catalã singular, e como essa identidade forma o cerne da [última] reivindicação por independência política. Argumenta-se que a conceitualização de identidade nacional veiculada é profundamente dependente da noção metafísica da presença. A reivindicação de independência - retratada como uma batalha entre duas entidade separadas, Catalunha e Espanha - ao invés de um direito inalienável de auto-determinação, é melhor compreendida como um constante articular e entremear de conceitos como nação, estado, povo, identidade, história e futuro projetado. Longe de serem neutros ou objetivos, tais conceitos, na verdade, estão constantemente lutando por estabilização e dependem uns dos outros para criar significado e a impressão de presença que dele resulta. Por meio de um infindável processo de repetição, remetimento e referenciamento, o discurso cria a noção de uma identidade catalã natural, auto-evidente, intrinsecamente única e legitimamente merecedora de reconhecimento nos moldes de um estado nacional moderno. Em outras palavras, o discurso político oficial acaba performando a identidade catalã que diz representar / [en] This PhD thesis analyses how the idea around a Catalan identity is constructed in XXIst century Catalan official political discourse. It departs from the main premises of Derridean philosophy - such as deconstruction, différance and trace - and the International Relations literature influenced by them, in order to analyse, through the methodological lenses of postfoundational discourse analysis, how Catalan official political discourse articulates the idea of a distinctive Catalan identity, and how this identity forms the backbone of the [latest] claim to political independence. It is argued that the conveyed conceptualisation of national identity is heavily dependent on logocentric constructions grounded on the metaphysical idea of presence. The claim to independence - depicted as a battle between two separate entities, Catalonia and Spain - rather than an inalienable right to self-determination, is better understood as a constant articulating and intertwining of concepts like nation, state, people, identity, history and projected future. Far from being neutral or objective, these concepts are actually struggling for stabilisation, and depend on each other to create meaning and the impression of presence that results thereof. Through an endless process of repetition, remission and referencing, discourse creates the notion of a natural, self-evident Catalan identity, intrinsically unique and rightfully deserving of recognition in the form of the modern national state. In other words, contemporary official political discourse ends up performing the Catalan identity it is said to represent. / [ca] Aquesta tesis doctoral analitza com es construeix la idea d una identitat catalana en el discurs polític oficial català al segle XXI. Parteix de les principals premisses de la filosofia derridiana -com la deconstrucció, la différance i el rastre - i la literatura de Relacions Internacionals per elles influenciada, per analitzar, a través de les lents metodològiques de l anàlisi del discurs postfundacional, com el discurs polític oficial català articula la idea d una identitat catalana distintiva, i com aquesta identitat constitueix l eix vertebrador de la [última] reivindicació d independència política. S argumenta que la conceptualització vehiculada de la identitat nacional depèn en gran mesura de les construccions logocèntriques fonamentades en la idea metafísica de la presència. La reivindicació de la independència - representada com una batalla entre dues entitats separades, Catalunya i Espanya - més que un dret inalienable a l autodeterminació, s entén millor com una articulació i entrellaçament constant de conceptes com nació, estat, poble, identitat, història i futur projectat. Lluny de ser neutrals o objectius, aquests conceptes en realitat lluiten per l estabilització i depenen els uns dels altres per crear significat i la impressió de presència que se n deriva. Mitjançant un procés interminable de repetició, remissió i referència, el discurs crea la noció d una identitat catalana natural, evident per si mateixa, intrínsecament única i legítimament mereixedora de reconeixement en la forma de l estat nacional modern. És a dir, el discurs polític oficial contemporani acaba performant la identitat catalana que diu representar.

Page generated in 0.0424 seconds