• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 199
  • 7
  • 6
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 219
  • 219
  • 161
  • 160
  • 47
  • 38
  • 29
  • 27
  • 24
  • 23
  • 22
  • 22
  • 22
  • 20
  • 19
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
211

Efeitos da inibição de Aurora A sobre a proliferação e fenótipo de células derivadas de hepatocarcinoma humano. / A inhibition effects in proliferation and morphology in cells derivated of Hepatocellular Carcinoma.

Raquel Bernardeth de Almeida 10 September 2010 (has links)
Hepatocarcinoma (HCC) é o mais comum tumor maligno primário do fígado. Aurora A é importante durante o ciclo celular, atuando na maturação centrossômica e sua separação, entrada em mitose, montagem de fuso bipolar, alinhamento dos cromossomos na placa metafásica e citocinese. Expressão alterada de Aurora A tem sido associada com o desenvolvimento do tumor e sua superexpressão ocorre em 60% dos HCCs. Inibidores de Aurora quinases têm sido desenvolvidos como drogas antitumorais. 4(4`-Benzamidoanilina)-6,7dimetoxiquizanoline, BADIM, é um recém desenvolvido inibidor da Aurora. Nosso estudo investigou os efeitos de BADIM na linhagem celular HepG2, derivada de HCC, quando tratada com 300, 600 e 1200nm de BADIM por 24 e 48h. Observamos inibição de proliferação, aumento de células tetraplóides, binucleadas e gigantes, bloqueio em G2/M do ciclo celular, alterações nos microtúbulos, mitoses atípicas e apoptose. Por conseguinte, este inibidor é um agente promissor para estudos em HCC, pois atua em pontos críticos relacionados com o processo de tumorigênese. / Hepatocellular carcinoma (HCC) is the most common primary malignant tumor of liver. Aurora A is important during cell cycle, including centrosome maturation and separation, mitotic entry, bipolar-spindle assembly, chromosome alignment on metaphase plate and cytokinesis. Altered expression of Aurora A has been associated with tumor development and its overexpression occurs in 60% of HCC. Aurora kinases inhibitors have been developed as antitumoral drugs. 4(4`-Benzamidoanilino)-6,7-dimethoxiquizanolina, BADIM, is a new Aurora inhibitor. Our study aimed investigates the BADIM effects on HepG2 cell line, derivates of HCC, when treated in 300, 600 and 1200nM for 24 and 48h. We observed inhibition of cell proliferation, increase of tetraploids, binucleated and giant cells, arrest in G2/M cell cycle, microtubules alterations, aberrant cell divisions and apoptosis. Therefore this inhibitor is a promising agent for studies in HCC, since it acts at critical points related to tumorigenesis.
212

Ações antagônicas de FGF2 em células tumorais de camundongo: disparo de mitogênese e de morte celular / Antagonistic actions of FGF2 in tumor cells of mice: mitogenesis shooting and cell death

Erico Tosoni Costa 03 August 2005 (has links)
O objetivo desta tese é estudar o papel de FGF2 no controle do ciclo celular em células de mamíferos. Nosso principal modelo, a linhagem Y1, é derivada de um tumor funcional de córtex de camundongo que possui o proto-oncogene c-ki-ras amplificado, tendo consequentemente a super-expressão da proteína c-Ki-Ras na forma ativa (c-Ki-Ras-GTP). Células Y1 sincronizadas na interface G0/G1 do ciclo celular são prontamente responsivas a tratamentos de FGF2 (fator de crescimento de fibroblasto-2) sendo este capaz de ativar toda a progressão G0/G1 → S do ciclo celular, mas surpreendentemente, sob estas mesmas condições, FGF2 induz em cultura e in vivo morte celular nesta linhagem, bloqueando o progresso no ciclo após a entrada na fase S. Sob condições induzidas de baixo c-Ki-Ras-GTP, células Y1 respondem à FGF2 com um aumento na proliferação, mostrando que a indução de morte nesta linhagem está diretamente relacionado com os níveis de Ki-Ras-GTP. Além disso, a população de células Y1 é heterogênea, caracterizada por uma maioria de células FGF2-sensíveis e uma minoria de células que são selecionadas positivamente na presença de FGF2. Estas células FGF2-resistentes exibem uma resposta proliferativa a FGF2 e apresentam traços fenotípicos próximos aos observados em uma célula normal, embora o mecanismo de resistência independa da redução dos níveis de Ki-Ras-GTP. Semelhantemente, linhagens normais de fibroblastos 3T3 exibem uma resposta mitogênica a FGF2 que é substituída por uma resposta de morte após sua transformação com o oncogene EJ-ras. Nosso conjunto de resultados associados a uma nova análise dos dados bibliográficos permite-nos sugerir um novo efeito biológico de FGF2: proteção adicional contra o surgimento de tumores originados por oncogene. / The purpose of this work is to study the role of FGF2 (fibroblast growth factor-2) in the cell cycle control of mammalian cells. Our model of study is the lineage Y1, derived from a murine adrenocortical functional tumor, which presents the proto-oncogene c-ki-ras amplified and, as a consequence, exhibits enhanced expression of the c-Ki-Ras protein in its active forms (c-Ki-Ras-GTP). Arrested Y1 cells in the G0/G1 interface of the cell cycle are promptly responsive to FGF2 treatments, responding with progression through G0/G1 → S, but surprisingly, under the same conditions, FGF2 elicits a strong death response in cultured or in vivo cells, blocking the progress in the cell cycle after S phase entry. Under low c-Ki-Ras-GTP conditions, Y1 cells respond to FGF2 with enhanced proliferation, showing that death induction is related to c-Ki-Ras-GTP levels. Moreover, the Y1 population is heterogeneous, with a majority of FGF2-sensitive cells, and a minority of cells that can be positively selected in the presence of FGF2. These FGF2-resistant cells exhibit a proliferative response to FGF2 and phenotypic traits close to those observed in normal cells, even though the mechanisms of resistance are independent of c-Ki-Ras-GTP decrease. Comparable to that, normal lineages 3T3 display a mitogenic response to FGF2 that is substituted by a death response after their transformation with the oncogene EJ-Ras. The collection of our results associated with a review in the bibliography lead us to suggest a new biological effect of FGF2: enhanced protection against tumors originated by oncogenes.
213

Mecanismos moleculares involucrados en la citotoxicidad del agente antitumoral beta-lapachona

Menacho, Mauricio Ariel 06 May 2008 (has links)
Beta-lapachona ( -lap) es un agente antitumoral que induce apoptosis selectivamente en células tumorales. El mecanismo preciso de citotoxicidad de -lap no es aún completamente comprendido. Aquí reportamos que -lap produce un retraso en la progresión del ciclo celular en la transición G1/S, aumenta la fosforilación de la quinasa de control Rad53p y disminuye la supervivencia celular en la levadura de gemación Saccharomyces cerevisiae. Además, -lap induce la fosforilación de histona H2A en la posición serina 129. Estas respuestas de control de ciclo son reguladas por las quinasas Mec1p y Tel1p. Mec1p se requiere para la fosforilación de Rad53p/histona H2A y supervivencia celular tras tratamiento con -lap en cultivos asincrónicos, pero no para el retraso en la transición G1/S. La mutación tel1 aumenta la sensibilidad a -lap en una cepa defectiva en mec1, y compromete las respuestas de los puntos de control de ciclo. La fosforilación de Rad53p y el retraso en G1/S son completamente dependientes de un complejo Mre11p-Rad50p-Xrs2p (XMR) funcional, y mutantes en el complejo XMR son extremadamente sensibles al tratamiento con -lap. Finalmente, XRS2 y TEL1 trabajan epistáticamente respecto a la sensibilidad a -lap y Xrs2p se fosforila en un modo dependiente de Tel1p tras el tratamiento. El tratamiento con -lap también genera la producción de especies reactivas de oxígeno (ROS), la cual es bloqueada eficientemente por dicumarol, un inhibidor de NADH deshidrogenasas (NADH-DH). El tratamiento con dicumarol no afecta a la viabilidad ni a las respuestas de control activadas por la droga. Identificamos un mutante, defectivo en la NADH-DH mitocondrial Nde2p, que es resistente a la toxicidad de -lap. -lap induce la producción de ROS en este mutante, sin afectar la viabilidad o la progresión de ciclo. El mutante nde2 presenta un retraso en la entrada en fase S del ciclo celular, e hipersensibilidad a agentes que dañan el ADN. Nuestros datos indican que Nde2p es un determ / Menacho, MA. (2007). Mecanismos moleculares involucrados en la citotoxicidad del agente antitumoral beta-lapachona [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/1877 / Palancia
214

Potencial antitumoral do composto 7-epi-clusianona em linhagens celulares de câncer de mama humano cultivadas como monocamadas e esferoides. / Antitumoral potential of 7-epi-clusianone in human breast cancer cell lines cultured in monolayer and as spheroids.

Sales, Bianca Rocha 25 September 2015 (has links)
A biodiversidade de plantas brasileiras é uma fonte muito rica de moléculas bioativas, dentro da proposta da busca por novas drogas antitumorais, avaliamos neste estudo o potencial antiproliferativo do composto 7-epi-clusianona. Foram utilizadas duas linhagens celulares derivadas de tumor de mama humana, Hs 578T e MCF-7, cultivadas em monocamada e como esferoides. O IC50 após 48 horas de tratamento das células é de 20 μM para Hs 578T e 6 μM para MCF-7. A análise do ciclo celular mostrou que o composto é capaz de reter as células em fase G1/G0 em ambas as linhagens em 2D, mas não em 3D. O composto é capaz de induzir as células a senescência celular, como mostrado pelo ensaio de detecção de β-galactosidase. Esses dados indicam que o composto 7-epi-clusianona é uma molécula promissora, que demonstrou potencial antitumoral em células de tumor de mama. A cultura tridimensional se mostrou mais resistente ao tratamento com 7-epi-clusianona, portanto estudos mais abrangentes são necessários para melhor entendimento dos efeitos do composto sobre esse tipo de cultura. / Brazilian flora is considered one of the most diverse in the world and natural products are some of the important sources of new antitumoral compounds. The aim of this study was to evaluate the antiproliferative potential of 7-epi-clusianone. Two cell lines derived from human breast tumor were used, Hs 578T and MCF-7, cultured in monolayer and as spheroids. The IC50 after 48 hours of treatment is 20 μM to Hs 578T cells and 6 μM to MCF-7 cells. Cell cycle analysis showed induction of cell cycle arrest in G1/S phase in cells cultured in monolayers, but not in spheroids. The amount of cells in senescence after the treatment with 7-epi-clusianone is higher than the control group, as seen by the senescence β-galactosidase staining assay. These data suggest that 7-epi-clusianone is a promising molecule against breast cancer cells. We show that 3D culture was more resistant to treatment than 2D culture, therefore more comprehensive studies are needed to better understand the effects of 7-epi-clusianone on this kind of culture.
215

Análise do perfil de expressão de genes de proliferação/regulação celular, resposta inflamatória e angiogênese e do padrão de metilação dos genes p15INK4b e p16INK4a em portadores de linfoma de células T periféricas / Analysis of gene expression profile related to proliferation/ cell regulation, inflammatory response and angiogenesis and the methylation pattern of genes p15INK4b and p16INK4a in patients with peripheral T-cell lymphoma

Lage, Luis Alberto de Padua Covas 11 May 2017 (has links)
Introdução: Os linfomas não-Hodgkin de células T periféricas (LCTP) são neoplasias raras caracterizadas pela proliferação monoclonal de linfócitos T maduros. Correspondem a 15% das malignidades linfoides e têm distribuição geográfica peculiar. Compreendem 22 entidades clínico-patológicas distintas, heterogêneas do ponto de vista clínico-epidemiológico, morfológico, fenotípico e molecular. O grupo de apresentação predominantemente nodal compreende as variantes histológicas LGCA/ALK+, LGCA/ALK-, LCTA e LCTP/SOE. Sua terapêutica se baseia em poliquimioterápicos à base de antraciclina e consolidação com transplante de células tronco hematopoiéticas autólogas (TCTH). Com exceção do LGCA/ALK+, apresentam sobrevida global em cinco anos de 30% a 40%. Devido aos desfechos desfavoráveis, estudos de perfil de expressão gênica e de metilação de genes supressores tumorais têm emergido nos últimos anos para refinar o diagnóstico destas neoplasias, melhorar o conhecimento fisiopatológico e o prognóstico e estabelecer possíveis alvos terapêuticos. Estudos preliminares com LCTP nodais indicam valor prognóstico favorável da hiperexpressão de genes de padrão inflamatório NFkB1 e IKBkB e desfavorável nos casos de supraregulação de genes de padrão proliferativo como CCNA2, TOP2A e CHEK1 e do fenótipo metilado de p15INK4b e p16INK4a. Objetivo:Avaliar o impacto da expressão relativa dos genes CCNA2, TOP2A, CHEK1, NFkB1, IKBkB e VEGF1 e da metilação dos genes p15 e p16 em população brasileira com LCTP nodais tratados com quimioterapia CHOP-símile para os desfechos de sobrevida global, sobrevida livre de progressão e sobrevida livre de doença. Métodos: A expressão gênica foi avaliada por qtPCR de amostras fixadas em formol e incluídas em parafina de 63 pacientes. A mediana de expressão dos genes foi comparada com variáveis clínicas e desfechos. PCR qualitativa metilação-específico foi usada avaliar a metilação de p15 e p16. Resultados: Com mediana de seguimento de vinte meses, as SG, SLP e SLD foram, respectivamente, 45,6%, 34,3% e 63,0% e a resposta completa de 46,0%. Em análise multivariada, ECOG >= 2 e a hiperexpressão do gene CCNA2 foram associadas à pior SG em cinco anos, nos LCTP nodais (p=0,008 e p=0,002). Em análise univariada os genes CCNA2, TOP2A e CHEK1 foram associados ao pior prognóstico nos LCTP/SOE e melhor nos LGCA/ALK-. A hiperexpressão do gene VEGF1 se associou ao pior prognóstico no LGCA/ALK- e LCTA. Metilação de p15INK4b não foi encontrada nos LGCA/ALK+ e em análise multivariada foi associada a pior SLP em 5 anos nos LCTP não-ALK+ (HR: 9,88; p=0,03). O painel gênico testado não apresentou poder para discriminar as diferentes variantes histopatólogicas de LCTP nodais, porém demonstrou-se associação direta entre a intensidade de mediana de expressão desses genes e agressividade biológica nesse grupo heterogêneo de neoplasias. O significado prognóstico de imunoexpressão da proteína ALK sofreu influência das variáveis constituintes do IPI nessa coorte. Conclusão: A hiperexpressao dos genes CCNA2, TOP2A e CHEK1 foram associadas a prognóstico desfavorável nos LCTP/SOE e favorável nos LGCA/ALK-. Fenótipo hipermetilado de p15INK4b não foi evento observado em LGCA/ALK+, porém foi associado a pior prognóstico nos LCTP nodais não-ALK+ / Background: Peripheral T-cell non-Hodgkin\'s lymphomas (PTCL) are rare tumors characterized by monoclonal proliferation of mature T lymphocytes; they correspond to 15% of lymphoid malignancies and have specific geographic distribution. PTCL comprise 22 distinct clinicopathologic entities, heterogeneous from the clinical and epidemiological perspective, as well as morphologic, phenotypic and molecular. The group of presentation predominantly nodal comprises the histological variants ALCL/ALK+, ALCL/ALK-, AITL and PTCL/NOS. Its treatment is based on polychemotherapy with anthracycline and consolidation with autologous hematopoietic stem cell transplantation (ASCT). With the exception of ALCL/ALK+, these tumors show overall survival at 5 years from 30% to 40%. Due to unfavorable outcomes, gene expression profile studies, as well as studies of methylation of tumor suppressor genes, have emerged in recent years in order to refine the pathological diagnosis of these cancers, improve the pathophysiological knowledge and prognosis, and establish possible therapeutic targets. Preliminary studies with nodal PTCLs indicate favorable prognostic value of overexpression of inflammatory pattern genes like NFkB1 e IKBkB, and unfavorable in the case of proliferative genes as CCNA2, TOP2A, CHEK1 and the methylated phenotype of suppressor genes p15INK4b e p16INK4a. Objectives: Assess the impact of relative expression of genes CCNA2, TOP2A, CHEK1, NFkB, IKBkB and VEGF1 and the methylation of the genes p15 and p16 in Brazilian population with nodal PTCLs treated with CHOP-like chemotherapy for the outcomes of overall survival, progression-free survival and disease-free survival. Methods: Gene expression was assessed by qtPCR of paraffin samples of 63 patients. The median gene expression was compared with clinical variables and outcomes. Qualitative methylation-specific PCR was used to assess the methylation of p15 and p16. Results: With a segment median of 20 months, the OS, PFS and DFS were, respectively, 45,6%, 34,3% and 63,0% and the complete response (CR) was 46,0%. In multivariate analysis, ECOG >= 2 and overexpression of the gene CCNA2 were associated with worse OS at 5 years in nodal PTCLs (p = 0,008 and p = 0,002). In univariate analysis, the genes CCNA2, TOP2A and CHEK1 were associated with worse prognosis in PTCL/NOS and better in ALCL/ALK negative. The overexpression of the gene VEGF1 was associated with worse prognosis in the variants AITL and ALCL/ALK negative. Methylation of the gene p15INK4b was not found in ALCL/ALK+ group, and in multivariate analysis was associated with worse 5-years PFS in the group of PTCL non-ALK+ (HR: 9,88 and p = 0,03). The gene panel tested showed no power to discriminate the different histopathology of nodal PTCL, but it showed a direct association between the median intensity of expression of these genes and biological aggressiveness in this heterogeneous group of neoplasms. The prognostic significance of immunostaining of ALK protein was influenced by IPI constituents variables in this cohort. Conclusion: The overexpression of genes CCNA2, TOP2A e CHEK1 were associated with poor prognosis in PTCL/NOS and favorable in ALCL/ALK negative. Hypermethylated phenotype of gene p15INK4b was not an observed event in ALCL/ALK+, but it was associated with poor prognosis in nodal PTCL non-ALK+
216

La fura (Mustela putorius furo) com a model experimental per a l'estudi dels efectes del b-carotè en obesitat i càncer

Fuster Roca, Maria Antonia 25 May 2009 (has links)
Existeix certa controvèrsia sobre els efectes del b-carotè com a promotor o protector del càncer de pulmó. A més, el b-carotè, com a precursor de l'àcid retinoic, podria estimular la termogènesi i regular l'adipositat corporal. La fura representa un bon model per estudiar els efectes de la ingesta de b-carotè ja que l'absorbeix de manera pràcticament intacta (semblant als humans). Hem demostrat que el b-carotè ingerit amb altres antioxidants no sembla tenir efectes inductors del càncer ja que no augmenta la proliferació cel·lular al pulmó i a més prevé els efectes del carcinogen benzo[a]pirè. D'altra banda, dosis farmacològiques de b-carotè fan a la fura efectes contraris als de l'àcid retinoic, ja que augmenten l'adipositat i resulten en una menor capacitat termogènica, principalment al teixit adipós retroperitoneal que, a la fura, presenta certes característiques de teixit adipós marró, ja que té un percentatge considerable d'adipòcits multiloculars i expressa quantitats significatives d'UCP1. / Existe controversia sobre los efectos del b-caroteno como promotor o protector del cáncer de pulmón. Además, el b-caroteno, como precursor del ácido retinoico, podría estimular la termogénesis y regular la adiposidad corporal. El hurón representa un buen modelo para estudiar los efectos de la ingesta de b-caroteno pues lo absorbe de manera prácticamente intacta (similar a los humanos). Hemos demostrado que el b-caroteno ingerido con otros antioxidantes no parece tener efectos inductores del cáncer puesto que no aumenta la proliferación celular del pulmón y además previene los efectos del carcinógeno benzo[a]pireno. Por otra parte, dosis farmacológicas de b-caroteno producen en el hurón efectos contrarios a los del ácido retinoico, ya que aumentan la adiposidad y reducen la capacidad termogénica, principalmente del tejido adiposo retroperitoneal que, en el hurón, presenta ciertas características de tejido adiposo marrón, al contener un porcentaje considerable de adipocitos multiloculares y expresar cantidades significativas de UCP1. / The effects of b-carotene promoting or protecting against lung cancer are unclear. Furthermore, b-carotene, as retinoic acid precursor, could induce thermogenesis and regulate body adiposity. The ferret represents a good model to study the effects of oral administration of b-carotene because it absorbs it almost intact (similarly to humans). We have shown that the intake of b-carotene together with other antioxidants does not seem to inducecancer as it does not increase cellular proliferation in lung and prevents the effects of the carcinogen benzo[a]pyrene. In addition, pharmacological b-carotene doses in ferrets have different effects from retinoic acid, increasing adiposity and decreasing thermogenic capacity, especially in the retroperitoneal adipose tissue which, in ferrets, resembles brown adipose tissue, since it has an important percentage of multilocular adipocytes and expresses significant amount of UCP1.
217

Estudios de factores que condicionan la sensibilidad del tratamiento con TK/GCV. Diseño de estrategias combinadas para potenciar la citotoxicidad de TK/GCV: Silenciamiento de genes antiapópticos y virus oncolíticos armados con TK

Abate-Daga, Daniel 17 April 2009 (has links)
El sistema TK/GCV es, problamente, la estrategia suicida mejor caracterizada hasta el momento. No obstante, se desconocen muchos aspectos relacionados con su mecanismo de acción. Con el objetivo de indentificar condicionantes de la respuesta TK/GCV, realizamos un estudio comparativo de la expresión de genes y de las vías de señalización que se activan en células sensibles y en células resistentes al tratamiento. Así, pudimos asociar la actividad de la quinasa Chk1, y la expresión de genes involucrados en el control del ciclo celular, con una mayor respuesta al sistema suicida. Así mismo, determinamos que la combinación de TK/GCV con el inhibidor de Chk1 UCN-01 produce un efecto antagónico en las células sensibles a TK/GCV. Por otro lado, la terapia combinada capaz de lisar las células e inducir muerte celular por fosforilación de GCV, en un único agente (ICOVIR11), resultó en una potenciación de sus efectos citotóxicos, permitiendo la compensación de la pérdida de potencia secundaria al uso de un promotor selectivo de tumor. Más aún, la expresión de TK como gen tardío de ICOVIR11,permitió la monitorización in vivo y de manera no invasiva, de la actividad TK y la replicación viral. / Although extensively characterized, the paradigmatic suicide system TK/GCV conceals the details of its ultimate mechanism of action. In order to shed some light on this issue, we conducted a series of experiments with resistant and sensitive cell lines, allowing us to identify cell cyclerelated genes that are deregulated in cells with induced resistance to TK/GCV. In addition, the association of Chk1 activation with a greater sensitivity to TK/GCV, pointed out the relevance of the cell cycle status at the moment of receiving the treatment, and its control in response to genotoxic insults. Treatment with a Chk1 inhibitor induced, in sensitive cells, an antagonistic effect on TK/GCV cytotoxicity. On the other hand, single-agent combination therapy of TK/GCV with adenoviral lysis resulted in enhanced cytotoxicity. In this setting the expression of TK as a late gene in an oncolytic adenovirus minimized the loss of potency associated to the conditioning of viral replication. On top of that, TK expression allowed for in vivo, real time, non-invasive monitoring of viral replication in mice, and was used to analyze the effects of treatment schedule on treatment outcome.
218

Análise do perfil de expressão de genes de proliferação/regulação celular, resposta inflamatória e angiogênese e do padrão de metilação dos genes p15INK4b e p16INK4a em portadores de linfoma de células T periféricas / Analysis of gene expression profile related to proliferation/ cell regulation, inflammatory response and angiogenesis and the methylation pattern of genes p15INK4b and p16INK4a in patients with peripheral T-cell lymphoma

Luis Alberto de Padua Covas Lage 11 May 2017 (has links)
Introdução: Os linfomas não-Hodgkin de células T periféricas (LCTP) são neoplasias raras caracterizadas pela proliferação monoclonal de linfócitos T maduros. Correspondem a 15% das malignidades linfoides e têm distribuição geográfica peculiar. Compreendem 22 entidades clínico-patológicas distintas, heterogêneas do ponto de vista clínico-epidemiológico, morfológico, fenotípico e molecular. O grupo de apresentação predominantemente nodal compreende as variantes histológicas LGCA/ALK+, LGCA/ALK-, LCTA e LCTP/SOE. Sua terapêutica se baseia em poliquimioterápicos à base de antraciclina e consolidação com transplante de células tronco hematopoiéticas autólogas (TCTH). Com exceção do LGCA/ALK+, apresentam sobrevida global em cinco anos de 30% a 40%. Devido aos desfechos desfavoráveis, estudos de perfil de expressão gênica e de metilação de genes supressores tumorais têm emergido nos últimos anos para refinar o diagnóstico destas neoplasias, melhorar o conhecimento fisiopatológico e o prognóstico e estabelecer possíveis alvos terapêuticos. Estudos preliminares com LCTP nodais indicam valor prognóstico favorável da hiperexpressão de genes de padrão inflamatório NFkB1 e IKBkB e desfavorável nos casos de supraregulação de genes de padrão proliferativo como CCNA2, TOP2A e CHEK1 e do fenótipo metilado de p15INK4b e p16INK4a. Objetivo:Avaliar o impacto da expressão relativa dos genes CCNA2, TOP2A, CHEK1, NFkB1, IKBkB e VEGF1 e da metilação dos genes p15 e p16 em população brasileira com LCTP nodais tratados com quimioterapia CHOP-símile para os desfechos de sobrevida global, sobrevida livre de progressão e sobrevida livre de doença. Métodos: A expressão gênica foi avaliada por qtPCR de amostras fixadas em formol e incluídas em parafina de 63 pacientes. A mediana de expressão dos genes foi comparada com variáveis clínicas e desfechos. PCR qualitativa metilação-específico foi usada avaliar a metilação de p15 e p16. Resultados: Com mediana de seguimento de vinte meses, as SG, SLP e SLD foram, respectivamente, 45,6%, 34,3% e 63,0% e a resposta completa de 46,0%. Em análise multivariada, ECOG >= 2 e a hiperexpressão do gene CCNA2 foram associadas à pior SG em cinco anos, nos LCTP nodais (p=0,008 e p=0,002). Em análise univariada os genes CCNA2, TOP2A e CHEK1 foram associados ao pior prognóstico nos LCTP/SOE e melhor nos LGCA/ALK-. A hiperexpressão do gene VEGF1 se associou ao pior prognóstico no LGCA/ALK- e LCTA. Metilação de p15INK4b não foi encontrada nos LGCA/ALK+ e em análise multivariada foi associada a pior SLP em 5 anos nos LCTP não-ALK+ (HR: 9,88; p=0,03). O painel gênico testado não apresentou poder para discriminar as diferentes variantes histopatólogicas de LCTP nodais, porém demonstrou-se associação direta entre a intensidade de mediana de expressão desses genes e agressividade biológica nesse grupo heterogêneo de neoplasias. O significado prognóstico de imunoexpressão da proteína ALK sofreu influência das variáveis constituintes do IPI nessa coorte. Conclusão: A hiperexpressao dos genes CCNA2, TOP2A e CHEK1 foram associadas a prognóstico desfavorável nos LCTP/SOE e favorável nos LGCA/ALK-. Fenótipo hipermetilado de p15INK4b não foi evento observado em LGCA/ALK+, porém foi associado a pior prognóstico nos LCTP nodais não-ALK+ / Background: Peripheral T-cell non-Hodgkin\'s lymphomas (PTCL) are rare tumors characterized by monoclonal proliferation of mature T lymphocytes; they correspond to 15% of lymphoid malignancies and have specific geographic distribution. PTCL comprise 22 distinct clinicopathologic entities, heterogeneous from the clinical and epidemiological perspective, as well as morphologic, phenotypic and molecular. The group of presentation predominantly nodal comprises the histological variants ALCL/ALK+, ALCL/ALK-, AITL and PTCL/NOS. Its treatment is based on polychemotherapy with anthracycline and consolidation with autologous hematopoietic stem cell transplantation (ASCT). With the exception of ALCL/ALK+, these tumors show overall survival at 5 years from 30% to 40%. Due to unfavorable outcomes, gene expression profile studies, as well as studies of methylation of tumor suppressor genes, have emerged in recent years in order to refine the pathological diagnosis of these cancers, improve the pathophysiological knowledge and prognosis, and establish possible therapeutic targets. Preliminary studies with nodal PTCLs indicate favorable prognostic value of overexpression of inflammatory pattern genes like NFkB1 e IKBkB, and unfavorable in the case of proliferative genes as CCNA2, TOP2A, CHEK1 and the methylated phenotype of suppressor genes p15INK4b e p16INK4a. Objectives: Assess the impact of relative expression of genes CCNA2, TOP2A, CHEK1, NFkB, IKBkB and VEGF1 and the methylation of the genes p15 and p16 in Brazilian population with nodal PTCLs treated with CHOP-like chemotherapy for the outcomes of overall survival, progression-free survival and disease-free survival. Methods: Gene expression was assessed by qtPCR of paraffin samples of 63 patients. The median gene expression was compared with clinical variables and outcomes. Qualitative methylation-specific PCR was used to assess the methylation of p15 and p16. Results: With a segment median of 20 months, the OS, PFS and DFS were, respectively, 45,6%, 34,3% and 63,0% and the complete response (CR) was 46,0%. In multivariate analysis, ECOG >= 2 and overexpression of the gene CCNA2 were associated with worse OS at 5 years in nodal PTCLs (p = 0,008 and p = 0,002). In univariate analysis, the genes CCNA2, TOP2A and CHEK1 were associated with worse prognosis in PTCL/NOS and better in ALCL/ALK negative. The overexpression of the gene VEGF1 was associated with worse prognosis in the variants AITL and ALCL/ALK negative. Methylation of the gene p15INK4b was not found in ALCL/ALK+ group, and in multivariate analysis was associated with worse 5-years PFS in the group of PTCL non-ALK+ (HR: 9,88 and p = 0,03). The gene panel tested showed no power to discriminate the different histopathology of nodal PTCL, but it showed a direct association between the median intensity of expression of these genes and biological aggressiveness in this heterogeneous group of neoplasms. The prognostic significance of immunostaining of ALK protein was influenced by IPI constituents variables in this cohort. Conclusion: The overexpression of genes CCNA2, TOP2A e CHEK1 were associated with poor prognosis in PTCL/NOS and favorable in ALCL/ALK negative. Hypermethylated phenotype of gene p15INK4b was not an observed event in ALCL/ALK+, but it was associated with poor prognosis in nodal PTCL non-ALK+
219

Potencial antitumoral do composto 7-epi-clusianona em linhagens celulares de câncer de mama humano cultivadas como monocamadas e esferoides. / Antitumoral potential of 7-epi-clusianone in human breast cancer cell lines cultured in monolayer and as spheroids.

Bianca Rocha Sales 25 September 2015 (has links)
A biodiversidade de plantas brasileiras é uma fonte muito rica de moléculas bioativas, dentro da proposta da busca por novas drogas antitumorais, avaliamos neste estudo o potencial antiproliferativo do composto 7-epi-clusianona. Foram utilizadas duas linhagens celulares derivadas de tumor de mama humana, Hs 578T e MCF-7, cultivadas em monocamada e como esferoides. O IC50 após 48 horas de tratamento das células é de 20 μM para Hs 578T e 6 μM para MCF-7. A análise do ciclo celular mostrou que o composto é capaz de reter as células em fase G1/G0 em ambas as linhagens em 2D, mas não em 3D. O composto é capaz de induzir as células a senescência celular, como mostrado pelo ensaio de detecção de β-galactosidase. Esses dados indicam que o composto 7-epi-clusianona é uma molécula promissora, que demonstrou potencial antitumoral em células de tumor de mama. A cultura tridimensional se mostrou mais resistente ao tratamento com 7-epi-clusianona, portanto estudos mais abrangentes são necessários para melhor entendimento dos efeitos do composto sobre esse tipo de cultura. / Brazilian flora is considered one of the most diverse in the world and natural products are some of the important sources of new antitumoral compounds. The aim of this study was to evaluate the antiproliferative potential of 7-epi-clusianone. Two cell lines derived from human breast tumor were used, Hs 578T and MCF-7, cultured in monolayer and as spheroids. The IC50 after 48 hours of treatment is 20 μM to Hs 578T cells and 6 μM to MCF-7 cells. Cell cycle analysis showed induction of cell cycle arrest in G1/S phase in cells cultured in monolayers, but not in spheroids. The amount of cells in senescence after the treatment with 7-epi-clusianone is higher than the control group, as seen by the senescence β-galactosidase staining assay. These data suggest that 7-epi-clusianone is a promising molecule against breast cancer cells. We show that 3D culture was more resistant to treatment than 2D culture, therefore more comprehensive studies are needed to better understand the effects of 7-epi-clusianone on this kind of culture.

Page generated in 0.0545 seconds