• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 147
  • 5
  • 4
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 159
  • 112
  • 53
  • 38
  • 33
  • 25
  • 23
  • 21
  • 20
  • 18
  • 16
  • 14
  • 12
  • 12
  • 11
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
51

Estudi de la unió de la toxina èpsilon de "Clostridium perfringens" a diferents teixits i el seu pas a través de la barrera hematoencefàlica

Dorca Arévalo, Jonatan 04 November 2011 (has links)
La toxina-ε, produïda per la soca D de Clostridium perfringens, és la principal responsable de l’enterotoxèmia en animals de granja. Produeix un edema generalitzat, uns efectes citotòxics molt greus al ronyó (mort de les cèl•lules epitelials dels túbuls distals) i també efectes neurològics (mort neuronal provocada per excitotoxicitat). Tots aquests efectes porten finalment a la mort de l’animal. Actualment existeixen tractaments preventius de la toxina mitjançant la vacunació, però encara es desconeix el mecanisme d’acció letal, el seu receptor i els primers passos que porten a la citotoxicitat. Amb la finalitat d’estudiar el comportament d’aquesta toxina, al nostre laboratori vàrem produir una proteïna de fusió formada per la toxina-ε i la proteïna verda fluorescent GFP (toxina-ε-GFP). Aquesta eina va ser de gran utilitat, ja que es comportava igual que la toxina-ε nativa i podia localitzar-se de manera directa utilitzant microscòpia de fluorescència. De fet, injeccions i.v de toxina-ε-GFP a ratolí, varen revelar un edema generalitzat i una mort de les cèl•lules epitelials dels túbuls distals del ronyó de manera idèntica a la toxina nativa. A més, també mostrava citotoxicitat en cultius de la línia cel•lular MDCK, on heptameritzava a la membrana cel•lular, formava porus i provocava la mort cel•lular (Soler-Jover et al., 2004). L’objectiu d’aquesta tesi va ser aprofundir en el coneixement de les primeres etapes de la intoxicació per la toxina-ε, caracteritzant la seva unió i distribució en els diferents òrgans i sistemes, en especial el renal i nerviós. Per dur a terme aquest objectiu general, vàrem realitzar dues aproximacions experimentals: 1. Vàrem incubar la toxina-ε-GFP sobre seccions de teixits, on vàrem observar la seva unió a la mielina tant del SNC com del SNP. També vàrem veure que en el sistema renal, la toxina-ε-GFP reconeixia cèl•lules epitelials dels túbuls distals i col•lectors del ronyó, així com cèl•lules de l’uroteli. Els estudis realitzats en aquest treball (tractaments amb pronasa E, detergents, Nglicosidasa F i beta-eliminació) apunten que el receptor podria tractar-se d’una Oglicoproteïna tant en el sistema nerviós com en el renal, i que un ambient lipídic (o la integritat de la membrana) seria necessari per permetre la unió de la toxina-ε al seu receptor. A més, els estudis realitzats amb cross-linkers en les cèl•lules MDCK han permès identificar una proteïna d’uns 36 kDa (Annexina A2) que podria actuar com a correceptor o intervenir en l’oligomerització i formació de porus a la membrana plasmàtica. Mitjançant un assaig d’ELISA en cèl•lules MDCK, vàrem observar que només hi ha un sol lloc d’unió per a la toxina-ε, i aquest és saturable i d’alta afinitat. 2. Vàrem reproduir a ratolí els efectes de la toxina injectant i.v dosi letals de toxina-ε- GFP, i vàrem estudiar la seva distribució en el sistema nerviós. Vàrem veure que la toxina-ε-GFP a banda d’unir-se a les cèl•lules endotelials també era capaç de travessar la barrera hematoencefàlica (BHE) i arribar així al parènquima del cervell, on provocaria la mort neuronal ja fos d’una manera directa o indirecta (Soler-Jover et al., 2007). Donat l’interés en trobar nous vehicles capaços de travessar la BHE, vàrem analitzar aquesta propietat en diferents mutants de toxina-ε, tot i que encara no hem identificat cap mutant que hagi perdut la capacitat tòxica però no seva capacitat invasiva. La futura identificació del receptor de la toxina-ε, la formació dels heptàmers i la seva inserció a la membrana són, sens dubte, els grans reptes que ajudaran a caracteritzar el mecanisme d’acció de la toxina-ε de Clostridium perfringens. / ε-Toxin, produced by Clostridium perfringens type D, is the main agent responsible for enterotoxaemia in livestock. ε-Toxin accumulates specifically in the renal and nervous system were it produces the death of the epithelial cells from the distal tubules and neurons, respectively. Vaccines are very useful in the prevention of the ε-toxin intoxication, but nothing is known about the receptor and the first intoxication steps. We produced a recombinant ε-toxin protein with the green fluoresence protein GFP (ε- toxin-GFP) which is a useful tool because it behaves as the native ε-toxin and it can be detected by fluorescence (Soler-Jover et al., 2004). The aim of this thesis is to go into detail in the knowledge of the first steps in the intoxication pathway, characterizing the binding and distribution of the ε-toxin in different organs and tissues, especially in the renal and nervous system. To achieve this aim we performed two experimental approaches. On one hand, we incubated the ε-toxin-GFP on tissue sections, were its binding to myelin from CNS and PNS was observed. We also observed binding of ε-toxin to the urothelium and epithelial cells from distal and collecting tubules in the kidney. Our work revealed that the receptor in the nervous and renal system could be an Oglycoprotein, and that a lipidic environment (or the membrane integrity) would be required for the binding of ε-toxin to its receptor. In addition, an ELISA-based binding assay revealed a single high-affinity binding site for ε-toxin in MDCK cells. Moreover, cross-linking experiments identified a 36 kDa protein (Annexin A2) which could be involved in the membrane pore formation step. On the other hand, we reproduced in mice the in vivo effects by injecting i.v ε-toxin- GFP. The toxin crossed the BBB and penetrated the brain parenchyma producing neuronal death (Soler-Jover et al., 2007). We are interested in the finding of new vehicles to cross the BBB. In fact, some ε-toxin mutants have been studied but no one is able to cross the BBB without producing cell damage and animal death.
52

Caracterização de Escherichia coli Shigatoxigênica isolada em estabelecimentos comerciais no município de Taquaritinga, S.P

Rodolpho, Daniela [UNESP] 03 October 2006 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:53Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2006-10-03Bitstream added on 2014-06-13T19:22:44Z : No. of bitstreams: 1 rodolpho_d_dr_jabo.pdf: 299270 bytes, checksum: 8a1668550cacade414ec08c3350e51f4 (MD5) / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / Escherichia coli Shigatoxigênica (STEC) tem sido implicada como agente causador de severas doenças humanas. Amostras de carne moída, moedor de carne e mãos de manipuladores de 23 estabelecimentos comerciais foram testadas para o isolamento de E. coli usando métodos microbiológicos padronizados. Um total de 287 cepas de E. coli isoladas destes diferentes locais foram submetidas ao PCR para detecção de genes stx 1, stx 2 e eae. As cepas positivas para o gene stx foram analisadas verificando se pertenciam ao sorogrupo 0157. Quatro cepas de STEC foram isoladas, sendo 2 de carne moída e 2 de moedor de carne, todas possuíam o gene stx 2, sendo negativas para a presença do gene eae e o sorogrupo 0157. Todas as E. coli isoladas, incluindo as 4 STEC, foram pesquisadas para sua resistência a 12 antibióticos. Altos níveis de resistência frente aos diferentes agentes antimicrobianos foram detectados; as resistências maiores foram observadas para a tetraciclina (76,6%), amoxicilina (64,1 %) e cefalotina (58,8%). Os altos níveis de resistência antimicrobiana salientam a necessidade para a utilização racional destes agentes em bovinos. Foram observadas índices elevados de sensibilidade frente a associação amoxicilina + ácido clavulânico (96,6%), ceftriaxona (92,7%) e gentamicina (90,3%). / Shiga toxigenic Escherichía colí (STEC) has been implicated as the causative agent of several human diseases. Samples from 23 retail meat stores (ground beef, grinding-machine and human hand) were assayed for E. calí isolation using microbiological standard methods. A total of 287 E. colí isolates from these different origins were submitted to polymerase chain reaction for the detection of stx 1, stx 2 and eae genes. The isolates positives for stx gene were serotyped for 0157. Four STEC isolates were recovered, 2 from ground beef and 2 from grinding-machine; ali harbored the stx 2 gene and were negative for the presence of the eae gene and the serogroup 0157. Ali E. colí isolates including the four STEC were screened for antibiotic resistance. High levels of resistance against different antimicrobial agents were detected; those most commonly observed were to tetracycline (76.6%), amoxicillin (64.1 %) and cephalothin (58.8%). Such high levels of antimicrobial agents' resistance highlight the need for a more rational use of these agents in cattle. Susceptibility was high for amoxicillin + clavulanic acid (96,6%), ceftriaxone (92,7%) and gentamicin (90,3%).
53

Sinalização química e virulência de Escherichia coli O104:H4 (EAEC Stx+) /

Ribeiro, Tamara Renata Machado. January 2017 (has links)
Orientador: Cristiano Gallina Moreira / Banca: Waldir Pereira Elias Nunes / Banca: Carla Raquel Fontana Mendonça / Resumo: A sinalização química é o mecanismo através do qual bactérias patogênicas interagem com o hospedeiro e sua microbiota, de modo a promover a regulação dos seus mecanismos de virulência. O estudo da sinalização química, em bactérias entéricas, do sistema de 2-componentes QseBC via autoindutor-3 (AI-3), epinefrina (Epi) e norepinefrina (NE), tem aberto perspectivas para desvendar novos mecanismos. Escherichia coli O104:H4 possui características fenotípicas clássicas de E. coli enteroagregativa (EAEC) e se apresenta positiva para toxina de Shiga, encontrada em cepas de E. coli enterohemorrágica (EHEC). A presença dessa toxina pode levar o hospedeiro ao desenvolvimento de complicações mais graves, como a síndrome hemolítica urêmica (SHU). Dessa forma, essa combinação se torna altamente perigosa e patogênica a humanos, conforme observado no surto epidêmico em 2011 na Europa. O presente estudo teve como objetivo investigar a sinalização química e os mecanismos de patogenicidade em EAEC O104:H4 C227-11, já descritos em EAEC e EHEC, bem como buscar mecanismos ainda não elucidados na literatura. Comparada com cepas protótipos de E. coli diarreiogênicas, os resultados demonstraram que a cepa C227-11 possui um fenótipo de adesão e formação de biofilme acentuados. Em meio ácido, apresentou mais robustez na sobrevivência e maior motilidade em relação à EAEC 042. Também foi possível observar que o nível de expressão gênica para qseC apresentou-se semelhante ao de EHEC e exerce um importante... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Chemical signalling is the mechanism through which pathogenic bacteria interact with the host microbiota, in order to promote regulation of virulence mechanisms. The study of chemical signalling in two-component system QseBC in enteric bacteria, by autoinducer3 (AI-3), epinephrine (Epi) e norepinephrine (NE), has opened perspectives to discover new mechanisms. Escherichia coli O104:H4 has classic phenotypic characteristics of enteroaggregative E. coli (EAEC) and presents itself positive for Shiga toxin, which is found in enterohemorrhagic E. coli strains (EHEC). This toxin may lead the host to the development of more serious diseases, such as the Hemolytic Uremic Syndrome (HUS). Therefore, this combination is highly dangerous and pathogenic to humans, as observed during the epidemic outbreak in Europe in 2011. This study aimed to investigate chemical signalling and mechanisms of pathogenicity in EAEC O104:H4 C227-11, already described in EAEC and EHEC, as well as mechanisms still not elucidated in literature. Compared to prototype strains of diarrheagenic E. coli, the results have shown that C227- 11 has accentuated phenotype of adhesion and biofilm formation. In acid medium, it presented more strength of survival and more motility than EAEC 042. In addition, gene expression level in qseC was found similar to EHEC and it holds an important participation in activation of virulence factors expression, highlighting, thereby, the possibility of its participation in related mechanisms. Through in vivo tests, it was noticed considerable variation of microbiota, compared to C227-11, just as significant differences among other EAEC that mostly did not present great alterations during analysed days, with predominance of Bacteroidetes over Firmicutes Phylum. The conclusion was that its large profile of adhesion and its elevated tolerance... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
54

Ensaio clínico randomizado duplo-cego comparando duas apresentações de toxina botulínica tipo A no tratamento de espasticidade disfuncional focal

Guarany, Fábio Coelho January 2013 (has links)
Introdução: A toxina botulínica tipo A é uma das principais modalidades de tratamento para pacientes com espasticidade. Uma nova preparações de toxina botulínica sorotipo tipo A, Prosigne®, foi lançada sugerindo ter a mesma eficácia que Botox®. No entanto, não há ensaios clínicos randomizados comparando essas formulações no tratamento da espasticidade. Objetivos: O objetivo deste estudo foi comparar a eficácia ea segurança do Prosigne® com Botox® no tratamento da espasticidade. Métodos: Foi realizado um estudo duplo-cego, randomizado e cruzado com 57 pacientes com espasticidade clinicamente significativas. Os pacientes foram avaliados no início do estudo, 4 e 12 semanas após a injeção de Prosigne® ou Botox®. Resultados: Os principais resultados foram avaliados pelas mudanças na Escala de Ashworth Modificada (EAM), Medida de Independência Funcional MIF) e Pediatric Evaluation of Disability Inventory (PEDI) e os efeitos adversos relacionados ao uso da toxina botulínica. Ambas as toxinas foram significativamente eficazes em diminuir o grau de espasticidade, em adultos e crianças. Não houveram diferenças significativas entre os tratamentos Prosigne® e Botox® em relação aos escores MAS, e FIM PEDI. Da mesma forma, a incidência de efeitos adversos foi similar entre os dois grupos. Conclusão: Nossos resultados sugerem que Prosigne® e Botox® são comparáveis em relação a sua eficácia e segurança no tratamento de três meses da espasticidade. / Background: Botulinum toxin type A is one of the main treatment choices for patients with spasticity. Prosigne® a new released botulinum toxin serotype A may have the same effectiveness as Botox®. However, there are no randomized clinical trials comparing these formulations in spasticity treatment. Objective: The aim of our study was to compare the efficacy and safety of Prosigne® with Botox® in the treatment of spasticity. Methods: We performed a double-blind, randomized, crossover study consisting of 57 patients with clinically meaningful spasticity. The patients were assessed at baseline, 4 and 12 weeks after Prosigne® or Botox® administration. Results: The main outcomes were changes in the patients’ Modified Ashworth Scale (MAS), Functional Independence Measure (FIM) and Pediatric Evaluation of Disability Inventory (PEDI) scores and adverse effects related to the botulinum toxin. Both of the toxins were significantly effective in relieving the level of spasticity in adults and children. There were no significant differences found between the Prosigne® and Botox® treatments regarding their MAS, FIM and PEDI scores. Likewise, the incidence of adverse effects was similar between the two groups. Conclusion: Our results suggest that Prosigne® and Botox® are both efficient and comparable with respect to their efficacy and safety for the three month treatment of spasticity.
55

Ensaio clínico randomizado duplo-cego comparando duas apresentações de toxina botulínica tipo A no tratamento de espasticidade disfuncional focal

Guarany, Fábio Coelho January 2013 (has links)
Introdução: A toxina botulínica tipo A é uma das principais modalidades de tratamento para pacientes com espasticidade. Uma nova preparações de toxina botulínica sorotipo tipo A, Prosigne®, foi lançada sugerindo ter a mesma eficácia que Botox®. No entanto, não há ensaios clínicos randomizados comparando essas formulações no tratamento da espasticidade. Objetivos: O objetivo deste estudo foi comparar a eficácia ea segurança do Prosigne® com Botox® no tratamento da espasticidade. Métodos: Foi realizado um estudo duplo-cego, randomizado e cruzado com 57 pacientes com espasticidade clinicamente significativas. Os pacientes foram avaliados no início do estudo, 4 e 12 semanas após a injeção de Prosigne® ou Botox®. Resultados: Os principais resultados foram avaliados pelas mudanças na Escala de Ashworth Modificada (EAM), Medida de Independência Funcional MIF) e Pediatric Evaluation of Disability Inventory (PEDI) e os efeitos adversos relacionados ao uso da toxina botulínica. Ambas as toxinas foram significativamente eficazes em diminuir o grau de espasticidade, em adultos e crianças. Não houveram diferenças significativas entre os tratamentos Prosigne® e Botox® em relação aos escores MAS, e FIM PEDI. Da mesma forma, a incidência de efeitos adversos foi similar entre os dois grupos. Conclusão: Nossos resultados sugerem que Prosigne® e Botox® são comparáveis em relação a sua eficácia e segurança no tratamento de três meses da espasticidade. / Background: Botulinum toxin type A is one of the main treatment choices for patients with spasticity. Prosigne® a new released botulinum toxin serotype A may have the same effectiveness as Botox®. However, there are no randomized clinical trials comparing these formulations in spasticity treatment. Objective: The aim of our study was to compare the efficacy and safety of Prosigne® with Botox® in the treatment of spasticity. Methods: We performed a double-blind, randomized, crossover study consisting of 57 patients with clinically meaningful spasticity. The patients were assessed at baseline, 4 and 12 weeks after Prosigne® or Botox® administration. Results: The main outcomes were changes in the patients’ Modified Ashworth Scale (MAS), Functional Independence Measure (FIM) and Pediatric Evaluation of Disability Inventory (PEDI) scores and adverse effects related to the botulinum toxin. Both of the toxins were significantly effective in relieving the level of spasticity in adults and children. There were no significant differences found between the Prosigne® and Botox® treatments regarding their MAS, FIM and PEDI scores. Likewise, the incidence of adverse effects was similar between the two groups. Conclusion: Our results suggest that Prosigne® and Botox® are both efficient and comparable with respect to their efficacy and safety for the three month treatment of spasticity.
56

Avaliação da Onabotulinumtoxina tipo A no Tratamento de Bexiga Hiperativa Associada ao HTLV-1 Refratária à Anticolinérgico Oral e Eletroestimulação Endocavitária

Carneiro Neto, José Abraão January 2014 (has links)
Submitted by Hiolanda Rêgo (hiolandarego@gmail.com) on 2016-03-15T13:24:32Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Med_José Abraão Carneiro Neto.pdf: 1594076 bytes, checksum: 76c8045335eccb0da6b45f3d89cdbf47 (MD5) / Approved for entry into archive by Delba Rosa (delba@ufba.br) on 2016-04-20T12:56:45Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação_Med_José Abraão Carneiro Neto.pdf: 1594076 bytes, checksum: 76c8045335eccb0da6b45f3d89cdbf47 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-04-20T12:56:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação_Med_José Abraão Carneiro Neto.pdf: 1594076 bytes, checksum: 76c8045335eccb0da6b45f3d89cdbf47 (MD5) / Ministério da Educação, Governo Federal do Brasil; CAPES; INCT-DTMinistério da Educação, Governo Federal do Brasil; CAPES; INCT-DT / O Human T cell Lymphotropic virus 1 (1) é o agente causal da mielopatia associada ao HTLV-1 ou paraparesia espástica tropical. As manifestações urológicas associadas ao HTLV-1 são bem estabelecidas incluindo aumento da frequencia urinária, noctúria, sensação de esvaziamento incompleto, urgência miccional com ou sem incontinência e dor suprapúbica. Em estudos urodinâmicos, os principais achados são aumento ou diminuição da sensibilidade vesical, hiperatividade detrusora com ou sem perdas urinárias e, na fase miccional, dissinergia vesicoesfincteriana, hipocontratilidade ou arreflexia. A incontinência urinária em virtude de contrações detrusoras involuntárias diminuem a qualidade de vida e aumentam a pressão intravesical, representando risco ao trato urinário superior. O objetivo deste estudo foi avaliar a eficácia da onabotulinumtoxina tipo A intravesical em indivíduos portadores de bexiga hiperativa associada ao HTLV-1 refratário ao tratamento anticolinérgico oral. Método: trata-se de uma série de casos envolvendo pacientes infectados pelo HTLV-1 portadores de bexiga hiperativa refratária ao tratamento conservador ou fisioterápico. Foi aplicado, pela via intradetrusora, por meio de cistoscopia, 200Ui de toxina botulínica tipo A. A resposta ao tratamento foi avaliada com o escore de sintomas de bexiga hiperativa (OABSS) e a qualidade de vida através do King`s Health Questionnaire. Resultados: 09 pacientes participaram do estudo e a toxina onabotulínica foi capaz de reduzir a mediana do OABSS de 13 para 1 após 30 dias, para 2, após 60 dias, e para 11, após 90 dias, com p estatisticamente significativo em todas as avaliações (0,007; 0,011; 0,042). Dos nove domínios de avaliação da qualidade de vida houve significância estatística em oito. Conclusão: a toxina onabotulínica tipo A intradetrusora, utilizada em pacientes portadores de bexiga hiperativa associada ao HTLV-1, promoveu redução do escore de sintomas de bexiga hiperativa e melhora da qualidade de vida com efeitos colaterais toleráveis .
57

Efeitos do tratamento da espasticidade com toxina botulínica do tipo A na função motora grossa de lactentes com Paralisia Cerebral forma Hemiplégica

Zonta, Marise Bueno 08 February 2010 (has links)
No description available.
58

Estudo comparativo entre a administração de toxina botulínica “A” e a orquiectomia no tratamento da hiperplasia prostática benigna do cão

Mostachio, Giuliano Queiroz [UNESP] 22 February 2008 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:23:43Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2008-02-22Bitstream added on 2014-06-13T18:48:32Z : No. of bitstreams: 1 mostachio_gq_me_jabo.pdf: 1253600 bytes, checksum: c1f946210aa85f9b2c8aa26f7af6e985 (MD5) / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP) / A hiperplasia prostática benigna (HPB) tem início no animal com um a dois anos de idade, sendo que 80% dos cães com cinco anos apresentam evidências histológicas de sua presença. A fisiopatologia da doença não está totalmente compreendida, no entanto, a diidrotestosterona é o principal hormônio envolvido. Recentemente, o efeito da toxina botulínica A (TB-A) foi investigado na próstata, mostrando que esta induz atrofia do parênquima e redução do volume. Como o cão é o único animal doméstico que apresenta esta alteração, este se apresenta como modelo experimental para novos estudos da HPB humana. Com base nisso, este estudo objetivou fornecer informações acerca dos efeitos da TB-A sobre a próstata, libido e qualidade do sêmen, comparando os dados com animais orquiectomizados. Para tanto, 18 cães adultos, com evidências ultra-sonográficas de HPB foram submetidos à castração ou administração de 250 ou 500 U de TB-A, e avaliados durante 16 semanas. A orquiectomia mostrou-se um excelente tratamento para a HPB, promovendo redução de 80% do volume prostático. Aplicação da TB-A não ocasionou alterações significativas na libido, ereção ou qualidade e características seminais. Efeitos locais e sistêmicos também não foram observados. Administração de 250 U da TB-A promoveu redução máxima de 9,4% do volume prostático, entretanto, tal redução não foi significativa. Por outro lado, a administração de 500 U de TB-A reduziu significamente as variáveis comprimento, altura e volume da próstata. Desta forma, o presente ensaio contribui de forma singular e inovadora para o conhecimento dos efeitos desta nova modalidade de tratamento na HPB canina. / Benign prostatic hyperplasia (BPH) starts the development in animals aging about 1 – 2 years. 80% of 5 years-old dogs have histologic evidences of BPH. Despite the little knowledge concerning about this disease, dihydrotestosterone is the main involved hormone. Recently, the effect of botulinum toxin A (BT-A) on rat and human prostate was investigated, and prostatic parenchyma atrophy and decrease in glandular volume were observed. The dog is one of a few animals that can develop BPH spontaneously and is frequently used as an animal model for human prostatic hyperplasia. Based on that, this study aimed to provide information on BT-A effects on prostate, libido and semen quality, in comparison to orchiectomized dogs. For that, 18 adults dogs, with Ultrasonographic evidences of BPH were submitted to orchiectomy or administration of 250 or 500 U of BT-A, and evaluated along 16 weeks. Orchiectomy presented excellent results on BPH, reducing the prostate volume up to 80%. Administration of BT-A did not significantly interfered on libido, erection or semen characteristics. Local and systemic effects also were not observed. Administration of 250 U of BT-A has promoved a maximum decrease of 9,4% on prostatic volume. However, this reduction was not statistically significant. On the other hand, 500 U of BTA administration has shown to significantly reduce the length, height and volume of prostate. This way, the present study is an innovative and singular contribution for the knowledge of the effects of BT-A on canine prostate.
59

Aspectos epidemiológicos, clínicos, patológicos e laboratoriais do botulismo em bovinos no estado de Santa Catarina / Epidemiologival, clinical, pathological and laboratory findings of botulism in cattle in the State of Santa Catarina

Veronezi, Luciane Orbem 11 November 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-08T16:24:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PGCA09MA137.pdf: 7646125 bytes, checksum: aa6f9bf26c4235333e8d6e22c4835a6a (MD5) Previous issue date: 2009-11-11 / The study was carried out through the epidemiological, clinical, pathological and laboratory findings of botulism in cattle in the state of Santa Catarina, during the period from 1987 to 2008. The data were obtained through information from the files of the Department of Animal Pathology CAV/UDESC and in the properties which the disease continued to occur. In properties with the botulism associated phosphorus deficiency cattle, the animals were kept on native pastures, in most cases, located in the Planalto Serrano. The disease occurred mainly in the summer months, when cows with calf without mineral supplementation and that were not vaccinated against botulism. In the farms visited, there were several bones of corpses scattered in the pastures. Eight outbreaks of botulism were studied from 2006 to 2008, including seven cases related to phosphorus deficiency and osteophagia, and one case associated with oat pasture fertilized with incomplete decomposed carcasses of pigs and poultry. In all outbreaks clinical signs consisted of paresis, progressive paralysis and recumbency followed by death. At necropsy there were no lesions, but bone fragments were found mixed with the contents of the reticulum of two cattle. On histological examination, significant lesions were not observed. In the microbiological analisys performed in the samples collected from seven outbreaks C. botulinum was isolated. In the botulism associated phosphorus deficiency, botulinum toxin type C was detected from the intestinal contents of cattle and type D on samples collected from bone and soil. In the botulism associated with contamineted feed, was detected spores of C.botulinum type D isolated from samples of compost, soil and bones of carcasses scattered in the pasture. The diagnosis of botulism was established through the analysis of epidemiological, clinical and pathological findings associated with the detection of toxin present in outbreaks studied / O trabalho foi realizado através de estudo dos aspectos epidemiológicos, clínicos, patológicos e laboratoriais do botulismo em bovinos no Estado de Santa Catarina, durante os anos de 1987 a 2008. Os dados foram adquiridos através de informações obtidas dos arquivos do Setor de Patologia Animal CAV/UDESC e nas propriedades em que a enfermidade continuou a ocorrer. Nas propriedades com botulismo associado à deficiência de fósforo, os bovinos eram mantidos em campos nativos, na maioria dos casos, localizados na região do Planalto Serrano. A doença manifestou-se principalmente nos meses de verão, em vacas com terneiro ao pé, sem suplementação mineral e que não eram vacinados contra botulismo. Nas propriedades visitadas foram observados inúmeros ossos de cadáveres espalhados nas pastagens. Oito surtos de botulismo foram acompanhados no período de 2006 a 2008, sendo sete deles relacionados à carência de fósforo e osteofagia e um associado à pastagem de aveia adubada com compostagem incompleta de carcaças de suínos e aves. Em todos os surtos os sinais clínicos consistiam em paresia, paralisia progressiva, decúbito seguido de morte. Á necropsia não foram evidenciadas lesões, porém fragmentos de ossos foram encontrados misturados ao conteúdo do retículo de dois bovinos. No exame histológico não foi observado lesões significativas. Na análise microbiológica das amostras coletadas de sete surtos foi isolado C. botulinum. No botulismo associado a deficiência de fósforo foi detectada toxina botulínica tipo C em conteúdo intestinal de um bovino e tipo D a partir de ossos e amostras de solo coletado. No botulismo associado a alimentos contaminados, foi detectados esporos do Clostridium botulinum tipo D nas amostras da compostagem, de solo e ossos das carcaças espalhadas na pastagem. O diagnóstico de botulismo foi estabelecido através da análise dos aspectos epidemiológicos, clínicos e patológicos associado à detecção da toxina botulínica presente nos surtos acompanhados
60

Peptídeos sintéticos no estudo do sistema toxina-antitoxina ParE/ParD / Synthetic peptides in the study of the toxin-antitoxine system ParE/ParD

Benites, Thais Azevedo [UNESP] 27 June 2017 (has links)
Submitted by THAIS AZEVEDO BENITES null (thaisbenites41@gmail.com) on 2017-07-13T19:32:44Z No. of bitstreams: 1 Thais Versão Final com ficha.pdf: 2302078 bytes, checksum: 5eac655fca415ba73063a8e7ee7f4537 (MD5) / Approved for entry into archive by Monique Sasaki (sayumi_sasaki@hotmail.com) on 2017-07-14T18:24:02Z (GMT) No. of bitstreams: 1 benites_ta_me_araiq.pdf: 2302078 bytes, checksum: 5eac655fca415ba73063a8e7ee7f4537 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-07-14T18:24:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 benites_ta_me_araiq.pdf: 2302078 bytes, checksum: 5eac655fca415ba73063a8e7ee7f4537 (MD5) Previous issue date: 2017-06-27 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / O sistema ParE-ParD é um sistema Toxina-Antitoxina (TA) do tipo II (composto por duas proteínas) encontrado no plasmídeo RK2 de uma gama de bactérias. A antitoxina ParD (9kDa) é capaz de neutralizar a citotoxicidade da toxina ParE, pela formação de um complexo estável, e também é eficaz na auto-repressão do operon parDE. A toxina (12kDa) apresenta atividade citotóxica no processo de replicação do DNA por interferir diretamente na ação da DNA girase. Estudos prévios sugeriram que a região C-terminal da antitoxina é responsável pelo processo de interação com ParE. Embora esta toxina possa ser encontrada em um grande número de microrganismos, ainda apresenta mecanismos de citotoxicidade e funções celulares a serem elucidadas. Neste contexto, este trabalho teve como objetivo a tentativa de expressão das duas proteínas ParE e ParD, bem como o design e a síntese de peptídeos análogos da antitoxina, para a realização de estudos de interação molecular, a fim de encontrar uma estrutura mínima de ParD capaz de inativar a função toxica de ParE. Com base nas informações estruturais, obtidas por modelagem e dinâmica molecular, quatro sequências peptídicas análogas de ParD foram projetadas e sintetizadas pela metodologia da fase sólida. As sequências foram analisadas e purificadas por cromatografia líquida de alta eficiência e caracterizadas por espectrometria de massas. Os estudos de interação foram realizados através de ensaios de cromatografia de afinidade e supressão de fluorescência. A fluorescência intrínseca de ParEAC2 foi suprimida pelos análogos de ParD (ParDTB1, ParDTB3, ParDTB5 e ParDTB6), evidenciando a formação de complexos estáveis entre as espécies, resultados confirmados pelos ensaios de cromatografia de afinidade. Resultados semelhantes foram obtidos empregando a proteína ParD obtida por expressão heteróloga. Com base nos resultados obtidos, foi possível concluir que o análogo ParDTB1 representa uma estrutura peptídica mínima com potencial para neutralizar o efeito da toxina ParE. / The ParE-ParD system is a toxin-antitoxin (TA) type II module (composed of two proteins) of the plasmid RK2 of a range of bacteria. The ParD antitoxin (9 kDa) is able to neutralize the cytotoxicity of the ParE toxin by forming a stable complex and is effective in the auto repression of the parDE operon. The toxin (12 kDa) exhibits cytotoxic activity by blocking DNA replication, acting directly in the DNA gyrase action. Previous studies have been suggest that the C-terminal region of the antitoxin is responsible for the interaction process with ParE. Although this toxin can be find in a large number of microorganisms, still have cytotoxicity mechanisms and cellular functions to be elucidate. In this context, this work aimed at the expression of ParE and ParD proteins, as well as the design and synthesis of antitoxin analog peptides, to perform molecular interaction studies in order to find a minimum ParD structure able to inactivate the toxic function of ParE. Based on the structural information obtained by modeling and molecular dynamics, four analogous peptide sequences of ParD were designed and synthesized by the solid phase methodology. The peptide sequences were analyzed and purified by high performance liquid chromatography and characterized by mass spectrometry. Interaction studies were performed by affinity chromatography and fluorescence suppression assays. The intrinsic fluorescence of ParEAC2 was suppressed by ParD analogs (ParDTB1, ParDTB3, ParDTB5 and ParDTB6) addition, evidencing the formation of stable complexes between the species, results confirmed by the affinity chromatography assays. Similar results were obtained using ParD protein obtained by heterologous expression. Based on the results obtained, it was possible to conclude that the ParDTB1 analog represents a minimal peptide structure with potential to neutralize the effect of the ParE toxin.

Page generated in 0.0749 seconds