• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 98
  • 92
  • 18
  • 5
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 220
  • 129
  • 74
  • 67
  • 52
  • 39
  • 36
  • 35
  • 32
  • 32
  • 32
  • 30
  • 28
  • 27
  • 26
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
131

L'Amour dácadent em dramas de Villiers de L'Isle-Adam e Maurice Maeterlinck

Anselmo, Beatriz Moreira [UNESP] 29 May 2013 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:44Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-05-29Bitstream added on 2014-06-13T20:43:51Z : No. of bitstreams: 1 anselmo_bm_dr_arafcl.pdf: 2954691 bytes, checksum: fcf6f01748b6ab22dabf67e454cf70c0 (MD5) / Cette thèse vise à tracer les lignes principales d'une image représentative de la pertinence du thème de l'amour décadent dans les oeuvres dramatiques de la fin du XIX siècle et du début du XXe siècle, à partir de la localisation des éléments caractéristiques de l'expression de l'amour par les poète-dramaturges qui en quelque sorte ont été liés à la littérature symbolistedécadentiste. Pour cela, on prend comme point de départ l’analyse du drame lyrique Axël (1986), du poète et dramaturge français Comte de Villiers de L'Isle-Adam (1840-1889), qui a marqué la littérature moderne avec le personnage emblématique Axël d’Auërsperg, le prince des décadents, connu pour avoir rejeté non seulement la vie, mais aussi les plaisirs de l'amour en faveur de l’Absolu et de l’Amour Éternel. Villiers de l'Isle-Adam partage avec les poètes symbolistes-décadentistes le sentiment de mépris pour les valeurs bourgeoises de la société moderne. D’un regard critique et avec l'amertume du poète maudit, ce Français, contrairement à la tendance romanesque réaliste-naturaliste, a imprimé dans l'amour tragique de Sara et d’Axël l’expression du désir de l'Amour Idéal: un sentiment sublime, éloigné des intérêts socio-économiques de leur temps. Pas même la belle et séduisante Ève Sara a réussi à persuader le jeune prince de se réjouir des plaisirs de la vie réelle. La décision d’Axël de quitter la vie et ses plaisirs et de ne pas consommer l'amour charnel est consciente et prouve son incapacité d'adaptation à la réalité qui l'entoure. Une autre oeuvre littéraire, aussi importante par rapport à l'expression du sentiment amoureux dans la littérature symbolistedécadentiste, est la pièce Pelléas et Mélisande (1904) du poète dramatique belge Maurice Maeterlinck (1862-1949), un adepte de l’écriture de....(Résumé complet accès életronique ci-dessous) / Esta tese pretende traçar as linhas principais de um quadro representativo da relevância do tema do amour décadent em obras dramáticas do fin-de-siècle, a partir do rastreamento de elementos característicos da expressão do amor em poetas-dramaturgos que, de alguma forma, estiveram vinculados à literatura simbolista-decadentista. Para isso, toma-se como ponto de partida a análise do drama lírico Axël (1986), do poeta-dramaturgo francês Conde de Villiers de L’Isle- Adam (1840-1889), que marcou a literatura moderna com a emblemática personagem Axël de Auërsperg, o príncipe dos decadentes, conhecido por rejeitar não só a vida real, mas também os prazeres do amor em favor do Absoluto e do Amor Eterno. Villiers de L’Isle-Adam partilha com os poetas simbolistas-decadentistas o sentimento de desprezo dos valores burgueses da sociedade moderna. Foi com o olhar crítico e com a amargura do poeta maldito que esse francês, contrariando a tendência romanesca realista-naturalista de histórias de amor bem sucedidas, imprimiu ao amor trágico entre Sara e Axël a expressão do desejo do Amor Ideal: um sentimento sublime, distante da vulgarização dos interesses sócio-econômicos de sua época. Nem mesmo a bela e atraente Ève Sara foi capaz de persuadir o jovem príncipe a regozijar-se com os prazeres da vida real. A decisão de Axël de deixar a vida e seus prazeres e de não consumar o amor carnal é consciente e prova a sua impossibilidade de se adequar à vil realidade circundante. Outra obra, também importante no que concerne à expressão do sentimento amoroso na literatura simbolista-decadentista, é a peça Pélleas et Mélisande (1904) do poeta dramático belga, Maurice Maeterlinck (1862-1949), seguidor dos passos de Villiers de L’Isle- Adam. Essa obra, apesar de aparentar um certo apego à tradicional temática trágico-amorosa romântica,... / This thesis intends to sketch the outlines of a representative picture of the relevance of the theme amour décadente (decadent love) in plays of the fin-de-siécle and beginning of the 20th century. It starts by tracing the elements that are characteristic of the expression of love in poet-playwrights who were, somehow, tied to the decadent symbolist literature. In order to achieve its aim, this project departs from the analysis of the lyric drama Axël (1986), by the French poet-playwright Conde de Villiers de L’Isle-Adam (1840-1889), which marked modern literature with its emblematic character Axël de Auërsperg, the prince of the decadents, known for rejecting not only social life, but also the pleasures of love in favor of the Absolute and the Eternal Love. Villiers de L’Isle-Adam shares with the decadentsymbolist poets the feeling of contempt for all the bourgeois values of modern society. It was with his accursed poet’s bitterness and critical eye that, against the realist-naturalist Romanesque tendency of successful love stories, this Frenchman inscribed the tragic love between Sara and Axël with the expression of desire for the Ideal Love: a sublime feeling, away from the trivialization of social and economic interests of his time. Not even the beautiful and attractive young lady Ève Sara was able to persuade the young prince to derive pleasure from the joys of real life. Axël’s decision to give up social life and its pleasures and not to consummate carnal love is conscious and it proves that it’s impossible for him to fit the vile reality surrounding him. Another work which is important regarding the expression of love in the decadent-symbolist literature is the drama Pélleas et Mélisande (1904), by the Belgian dramatic poet Maurice Maeterlinck (1862-1949), who followed the steps of ...(Complete abstract electronic access below)
132

Crash, romance e filme, expressão máxima da representação do desastre automobilístico em manifestações artísticas

Medeiros, Rosângela Fachel de January 2002 (has links)
Utilizando a teoria do polissistema literário de Itamar Even-Zohar, as concepções psicanalíticas de Sigmund Freud e de Erich Fromm, como também posições defendidas por teóricos tais como Roland Barthes, Christian Metz, Julia Kristeva e pelos líderes do movimento Futurista Italiano, entre outros, o presente trabalho analisa duas obras: Crash, romance de J. G. Ballard e Crash, filme de David Cronenberg. O objetivo não é de contrapôlas. Ao contrário, muitas vezes elas serão tratadas como se fossem partes de uma mesma obra, servindo assim uma para expandir a outra. Em relação ao filme, é destacada a forma como Cronenberg assume a autoria de Crash e como o filme rompe os limites do polissistema cinematográfico. É questão central deste trabalho a representação do desastre automobilístico, bem como dos elementos a ele associados, em Crash, romance e filme, especialmente sua reconstituição, bem como o acidente sendo encarado como uma maneira de concretizar o desejo de cometer suicídio e as conseqüências no corpo humano causadas por esse tipo de evento. Para expandir essa análise, aborda-se ainda a maneira como esse repertório é apresentado em outras formas de manifestação artística, fato do qual resulta um diálogo entre cada uma delas e Crash. / Making use of Itamar Even-Zohar’s theory of the literary polysystem, the psychoanalytical ideas expressed by Sigmund Freud and Erich Fromm, as well as point of view expressed by theorists such as Roland Barthes, Christian Metz, and Julia Kristeva, and the leaders of the Italian Futurist movement, among others, this thesis has as its basic aim to analyse two works: Crash, a novel by J. G. Ballard, and Crash, the film by David Cronenberg. The intention here is not to oppose them. On the contrary, in many cases they are to be considered as if they were parts of the same work, each one contributing to expand the other. Concerning the film, special attention is paid to the way Cronenberg takes hold of the authorship of Crash and how the movie breaks through the limits of the cinematographic polysystem. The focus of this thesis is centred upon the representation of automobile disasters as well related elements in Crash, novel and film, especially their reproduction, as well as the accident regarded as a means to commit suicide, and the consequences upon the human body caused by the violence of such events. In order to expand this analysis, the presence of the automobile accident in other forms of artistic expression is examined, a fact which will lead to a dialogue between each one of them and Crash.
133

[en] THE POSSIBILITY OF FEMININE WRITING IN LYGIA FAGUNDES TELLES AND IN OTHER MALE AND FEMALE WRITERS, AND ITS DIALOGUE WITH CULTURE / [pt] A POSSIBILIDADE DE UMA ESCRITA FEMININA EM LYGIA FAGUNDES TELLES, EM OUTRAS ESCRITORAS E ESCRITORES E O SEU DIÁLOGO COM A CULTURA

MARIA JEANINE DE MIRANDA SALVATERRA 30 July 2004 (has links)
[pt] O objeto desta dissertação é a escrita feminina, conceito que se aplica tanto a escritoras quanto a escritores. Demonstramos como as marcas desta escrita estão expressas na obra de Lygia Fagundes Telles e também em textos tanto de autoria feminina quanto masculina. O conceito escrita feminina engloba tanto a visão psicanalítica, no que se refere a experiências primordiais expressas no discurso literário, quanto a abordagem temática, que mostra como o olhar feminino difere do masculino no tratamento dado às personagens femininas, que tornam-se o foco da narrativa. Por outro lado, o pensamento pós-moderno ajuda a crítica feminista a fazer uma releitura das obras literárias. Nesse contexto, o feminino emerge como o lugar da diferença e a escrita feminina torna-se revolucionária enquanto potência discursiva, contrapondo-se à ordem vigente e possibilitando a emergência de uma voz até pouco tempo silenciada: a voz do universo feminino. Trata-se ainda de uma questão de linguagem, pois para falar sobre o novo é preciso uma nova linguagem. Por outro lado, a mudança no modo de pensar o feminino produziu, no mundo real, um padrão de comportamento libertário, que na década de 70 teve como símbolo a atriz Leila Diniz. / [en] The subject of this essay is feminine writing, a concept that can be applied to both female and male writers. We demonstrate how the characteristics of this writing are expressed in Lygia Fagundes Telles s work and also in other texts by female and male writers. The concept of feminine writing encompasses not only the psychoanalytic approach to the primordial experiences expressed in the literary discourse, but also the thematic perspective that shows how the female approach is different from the masculine in dealing with female characters, responsible for the point of view of the narrative. Also, postmodern thinking helps feminist criticism to reread literary works. In this context, the feminine emerges as the place of difference, and feminine writing becomes revolutionary as discursive potency, opposing the status quo and allowing the emergence of a voice that was previously silent: the voice of the feminine universe. This is also a question of language, because the new discourse demands a new language. Changes in ways of dealing the feminine have produced, in the real world, a pattern of libertarian behavior symbolized in the 1970s by the actress Leila Diniz.
134

The translation of Patrick White's The solid mandala into Brazilian Portuguese : an analysis based on social, historical and cultural aspects

Stefani, Monica January 2016 (has links)
Esta tese apresenta e analisa excertos da minha tradução não publicada de The Solid Mandala, de Patrick White, em português brasileiro, considerando seus aspectos sóciohistóricos e culturais em três níveis: como tradutor, como revisor da tradução e como crítico literário. A teoria dos polissistemas de Itamar Even-Zohar é adotada para justificar a importância de (re)introduzir Patrick White como representante da Literatura Australiana em nosso sistema literário brasileiro por meio da tradução. Como suporte às capacidades necessárias para realizar a tarefa, o modelo de competências de Amparo Hurtado Albir é apresentado. Quanto aos aspectos culturais, a teoria dos itens específico-culturais de Javier Franco Aixelá é empregada. As traduções publicadas em francês, italiano e espanhol são contrastadas com a minha a fim de identificar inconsistências e/ou soluções, bem como chamar a atenção para desafios que não foram contemplados. A versão em português brasileiro é proposta por meio de excertos selecionados, com os três níveis estando em funcionamento durante o processo de revisão da tradução. Ao buscar fazer a obra de Patrick White ser redescoberta não somente no Brasil, mas também na América Latina e em outros países de língua portuguesa, por meio da tradução, esta tese oferece uma contribuição inédita aos Estudos de Tradução. / This dissertation presents and analyzes excerpts from my unpublished translation of Patrick White’s The Solid Mandala into Brazilian Portuguese considering its socio-historical and cultural aspects at three levels of reading: as a translator, as a revisor/proofreader of the translation and as a literary critic. Itamar Even-Zohar’s Polysystems Theory is adopted to justify the importance of (re)introducing Patrick White as a representative of Australian Literature into our Brazilian system via translation. Supporting the abilities necessary to perform the task, Amparo Hurtado Albir’s model of competences is presented. In regards to cultural aspects, Javier Franco Aixelá’s culture-specific items theory is used. The translations into French, German, Italian and Spanish are contrasted to mine, so as to identify inconsistencies and/or solutions and call attention to challenges which were not addressed. The version in Brazilian Portuguese is conveyed in this dissertation via selected excerpts, with the three levels being at work during the proofreading process of the translation. By attempting to make Patrick White’s oeuvre be rediscovered not only in Brazil, but also in South America and in other Portuguese-speaking countries, through translation, this dissertation presents an innovative contribution to Translation Studies.
135

Formas de la autoficción y su lectura

Reisz de Rivarola, Susana 25 September 2017 (has links)
La historia reciente de la categoría crítica autoficción sirve, en este trabajo, como punto de partida para hacer una revisión de las diversas definiciones propuestas, hasta el presente, por los estudiosos del tema y para intentar determinar lo distintivo de las prácticas literarias englobables dentro de ese concepto. Se examinan las dificultades que se presentan cuando se intenta fijar límites rígidos entre ficción, no-ficción y autoficción; se analizan algunos textos de narrativa y de poesía que podrían ser considerados “autoficciones avant la lettre”; y se propone una caracterización del fenómeno desde la perspectiva de la recepción. La hipótesis que plantea este ensayo es que el rasgo característico de la autoficción es la presencia en el texto de un lector implícito capaz de compartir la intimidad del autor. / The recent history of “autofiction” in literary criticism serves in this paper as a starting point to review the various definitions that scholars have proposed till the present date and to try to determine the distinctive traits of the literary practices that can be included within this concept. The difficulties that arise when one tries to set rigid boundaries between “fiction”, “non-fiction” and “autofiction” are examined, some narrative and poetry texts that could be considered “avant la lettre autofictions” are analyzed and a characterization of the phenomenon from a reception perspective is proposed. This essay hypothesizes that the defining feature of “autofiction” is the presence of an implied reader in the text that is capable of sharing the author ́s intimacy.
136

La voz recuperada de La Malinche : Un estudio de la novela Malinche (2006) de Laura Esquivel

Olsson, Sara January 2007 (has links)
El presente trabajo tiene como propósito investigar la representación de La Malinche en la novela Malinche (2006) de Laura Esquivel. La Malinche, que era la intérprete y la amante de Hernán Cortés, es un personaje histórico que ha jugado un papel importante durante la configuración de la identidad cultural mexicana. Ha sido representada de manera negativa, como la madre traidora del pueblo, en muchos textos. Además de la novela de Laura Esquivel (2006), el corpus del estudio está conformado por los textos Historia Verdadera de la Conquista de la Nueva España ( Díaz del Castillo, 1984 [1568]), Jicoténcal (Varela, 1995 [1826?]) y El Laberinto de la Soledad (Paz, 1992 [1950]). El estudio es de carácter contrastivo y temático y partimos de la hipótesis de que mediante una nueva imagen de La Malinche como madre creadora con rasgos de heroína poderosa se consigue una deconstrucción de la representación negativa presentada en los textos Historia Verdadera de la Conquista de la Nueva España (Díaz del Castillo, 1984 [1568]), Jicoténcal (Varela, 1995 [1826?]) y El Laberinto de la Soledad (Paz, 1992 [1950]). Además, suponemos que a través del manejo de la voz de la protagonista ella es convertida en sujeto del discurso, en vez de objeto. Llegamos a la conclusión de que la protagonista se convierte en sujeto del discurso en vez de objeto y que se consigue una deconstrucción de la representación negativa de La Malinche aunque no tan completa como provisto en la hipótesis.
137

Crash, romance e filme, expressão máxima da representação do desastre automobilístico em manifestações artísticas

Medeiros, Rosângela Fachel de January 2002 (has links)
Utilizando a teoria do polissistema literário de Itamar Even-Zohar, as concepções psicanalíticas de Sigmund Freud e de Erich Fromm, como também posições defendidas por teóricos tais como Roland Barthes, Christian Metz, Julia Kristeva e pelos líderes do movimento Futurista Italiano, entre outros, o presente trabalho analisa duas obras: Crash, romance de J. G. Ballard e Crash, filme de David Cronenberg. O objetivo não é de contrapôlas. Ao contrário, muitas vezes elas serão tratadas como se fossem partes de uma mesma obra, servindo assim uma para expandir a outra. Em relação ao filme, é destacada a forma como Cronenberg assume a autoria de Crash e como o filme rompe os limites do polissistema cinematográfico. É questão central deste trabalho a representação do desastre automobilístico, bem como dos elementos a ele associados, em Crash, romance e filme, especialmente sua reconstituição, bem como o acidente sendo encarado como uma maneira de concretizar o desejo de cometer suicídio e as conseqüências no corpo humano causadas por esse tipo de evento. Para expandir essa análise, aborda-se ainda a maneira como esse repertório é apresentado em outras formas de manifestação artística, fato do qual resulta um diálogo entre cada uma delas e Crash. / Making use of Itamar Even-Zohar’s theory of the literary polysystem, the psychoanalytical ideas expressed by Sigmund Freud and Erich Fromm, as well as point of view expressed by theorists such as Roland Barthes, Christian Metz, and Julia Kristeva, and the leaders of the Italian Futurist movement, among others, this thesis has as its basic aim to analyse two works: Crash, a novel by J. G. Ballard, and Crash, the film by David Cronenberg. The intention here is not to oppose them. On the contrary, in many cases they are to be considered as if they were parts of the same work, each one contributing to expand the other. Concerning the film, special attention is paid to the way Cronenberg takes hold of the authorship of Crash and how the movie breaks through the limits of the cinematographic polysystem. The focus of this thesis is centred upon the representation of automobile disasters as well related elements in Crash, novel and film, especially their reproduction, as well as the accident regarded as a means to commit suicide, and the consequences upon the human body caused by the violence of such events. In order to expand this analysis, the presence of the automobile accident in other forms of artistic expression is examined, a fact which will lead to a dialogue between each one of them and Crash.
138

Palavra, voz e imagem: a representação feminina em Mafalda, de Quino

Silva, Ana Carolina Souza da 28 April 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2015-09-25T12:20:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PDF - Ana Carolina Souza da Silva.pdf: 2704337 bytes, checksum: 7cc7c5775a11b1f0f0c67acf1973f874 (MD5) Previous issue date: 2011-04-28 / El siglo XX inauguró un período de trastornos y cambios profundos en las relaciones entre generaciones y la constitución de las identidades de los individuos, especialmente en las mujeres. Reflexiones de estos cambios se perciben en el lenguaje que son un amplio campo de conocimiento con respecto al desarrollo humano ya través de ella podemos ver más imágenes del proceso y la constitución de la subjetividad. Bajo este punto de vista, esta tesis se elige como un corpus, las historietas de Mafalda, de Quino, ya que esta historia lleva la imagen, el sonido y por escrito en un idioma y plural (verbo-auditivo-visual) y, por lo tanto, se recupera representaciones más evidentes de los sujetos y el sistema cultural. En este contexto, se discute en las tiras cómicas de Mafalda los diálogos entre esta personaje y otras mujeres como su madre y Susanita, con un enfoque en primer lugar. Además de la palabra está incluido en nuestro análisis de la representación de sonidos, imágenes y otros elementos gráficos de la narración que colaboran en la construcción del significado. Estas pruebas tienen por objeto evaluar la forma en que el cuestionamiento de los viejos valores y preocupaciones del mundo de Mafalda en el mundo representado por su madre (y Susanita) y contribuir a la formación / confirmación de la identidad de la mujer. Para el análisis de la representación en la narrativa, que rescató a los conceptos de identidad, Hall, Bauman, Zinani y representación de Chartier, entre otros teóricos. Por otra parte, las imágenes y la escritura son analizados desde los conceptos básicos del lenguaje, la teoría de Bakthin y Vygotsky y un lenguaje propio del cómic propuesto por McCloud, Eisner, Ramos, Cirne. Debido a que es un lenguaje múltiple, contará con la ayuda de la Semiótica y Análisis del Discurso con el fin de reconstruir el sistema cultural e ideológico representado en estas historias. Teniendo en cuenta el corpus elegido, se analiza cómo las representaciones de las mujeres se han caracterizado, desde el discurso sobre la identidad y sus representaciones sociales. En ello se pretende, que la construcción de lecturas que nos permite interpretar cómo llevar los cómics, através de su lenguaje característico, las referencias culturales correspondientes formas de pensar, de actuar y ser y subvencionar las relaciones denso y complejo de la formación y la interacción humana. / O século XX inaugurou um período de rupturas e profundas transformações nas relações entre as gerações e na constituição das identidades dos sujeitos, em especial o feminino. Reflexos dessas mudanças são percebidos nas manifestações da linguagem que são um amplo campo de conhecimento no que diz respeito à formação humana e é através dela que observamos de maneira mais latente o processo de subjetivação e constituição do ser. Sob essa ótica, essa dissertação elege como corpus de pesquisa as histórias em quadrinhos de Mafalda, de Quino, visto que essa narrativa traz a escrita, o som e a imagem numa única e plural linguagem (verbo-sonora-visual) e, portanto, recupera de modo mais evidente as representações dos sujeitos e do sistema cultural. Nesse contexto, analisamos nas histórias em quadrinhos de Mafalda os diálogos travados entre tal personagem e outras femininas como sua mãe e Susanita, tendo como foco a primeira. Além da palavra, é contemplada em nossa análise a representação dos sons, as imagens e os demais elementos da narrativa gráfica que colaboram na construção de sentidos. Essas análises objetivam avaliar como os questionamentos dos antigos valores e as inquietações do mundo de Mafalda se confrontam ao do mundo representado por sua mãe (e Susanita) e contribuem para a formação/firmação da identidade feminina da infante. Para a análise do feminino representado na narrativa, resgatamos os conceitos de identidade, de Hall, Bauman, Zinani e de representação, de Chartier, dentre outros teóricos. Além disso, as imagens bem como a escrita são analisadas a partir dos fundamentos sobre a linguagem, de Bakthin e de Vygotsky e da teoria de uma linguagem própria dos quadrinhos proposta por McCloud, Eisner, Ramos, Cirne. Por se tratar de uma linguagem múltipla, contaremos com o auxílio de alguns conceitos da Semiótica e da Análise do Discurso de modo a reconstruir o sistema cultural e ideológico representado nessas histórias. Diante do corpus escolhido, pudemos analisar como as representações femininas foram caracterizadas, a partir dos discursos sobre a identidade e seus papéis sociais. Nesse tentame, construímos leituras que nos permitiram interpretar como os quadrinhos trazem, através de sua linguagem característica, referentes culturais correspondentes as formas de pensar, comportar, ser e agir e subsidiam relações densas e complexas da formação e interação humana.
139

El manejo del ritmo en Canciones y otros poemas de Carlos Germán Belli: teoría y estudios de casos

Sevillano Mendoza, Giancarlo January 2017 (has links)
Describe y resalta los principios rítmicos que predominan en la creación poética de Carlos Germán Belli y las formas tradicionales de la poesía castellana que este recupera, y que servirán de molde para manifestar su visión crítica de la realidad. De este modo, se emprenderá un análisis rítmico de Canciones y otros poemas, con el fin de precisar los valores del ritmo y las formas tradicionales de la poesía occidental, en general, y en particular, la poesía italiana y española, que denotan el fundamento primordial de su consagración poética. / Tesis
140

La invisibilidad como recurso literario antropológico de crítica poscolonial en La Ciudad de la Bestias

Wikström, Maria January 2014 (has links)
El objetivo de este estudio consiste en mostrar la hipótesis de que Allende utiliza la invisibilidad como recurso literario antropológico de crítica poscolonial en los encuentros entre la gente de la Neblina y los expedicionarios Occidentales en La Ciudad de Las Bestias. Para lograr el objetivo el estudio se desarrolla con el análisis de texto como método; basándose primeramente en las teorías antropológicas de Turner y en segundo lugar en la teoría poscolonial para averiguar cómo la obra de Allende toma parte en la construcción de la cultura – con el fin de mostrar otras perspectivas y formas de pensar en contraste con los estereotipos coloniales. Esto también eleva la necesidad de la problematización de estudios previos de la obra que la definen como una novela para niños: moralista, instructiva y más bien pedagógica que una obra con cualidades literarias. Finalmente, el resultado confirmó la hipótesis y se consiguió el objetivo. Además de esto el estudio demostró que los comentarios del narrador reforzaban la función de la invisibilidad y que las cuestiones que la novela hace resaltar son universales y cruciales, algo que rebate la banalización de la obra por sus grandes cualidades literarias. / Syftet med denna studie är att påvisa hypotesen att Allende använder sig av osynlighet som ett litterärt antropologiskt grepp för postkolonial kritik vid mötena mellan grupperna La gente de la Neblina och de västerländska upptäckarna i La Ciudad de Las Bestias. För att uppnå syftet har studien utvecklats genom textanalys som metod, vilken i första hand har baserats på Turners antropologiska teorier och i andra hand på den postkoloniala teorin för att närmare utreda hur Allendes verk är en del av konstruktionen av kulturen ­– med ändamålet att påvisa andra perspektiv och sätt att tänka i kontrast med de koloniala stereotyperna. Det här lyfter också behovet av att problematisera tidigare studier som definierar verket som barnlitteratur och därmed som någonting moraliskt, instruktivt och pedagogiskt snarare än ett verk med litterära kvaliteter. Slutligen så bekräftar resultatet hypotesen och syftet uppfylls. Dessutom visar studien att berättarens kommentarer förstärker osynlighetens funktion och att frågorna som verket belyser är universella och vitala, vilket är något som omkullkastar banaliseringen av verket på grund av dess högt stående litterära kvaliteter.

Page generated in 0.0902 seconds