• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 60
  • 25
  • 15
  • 12
  • 5
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 133
  • 133
  • 61
  • 54
  • 51
  • 51
  • 46
  • 27
  • 17
  • 13
  • 13
  • 11
  • 10
  • 10
  • 9
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
91

LE CORBUSIER Y LA GRILLE CLIMATIQUE. Herramientas para la inclusión de variables termodinámicas y sensoriales en el proyecto arquitectónico

Martín Fuentes, Daniel Vicente 11 April 2016 (has links)
[EN] Today, it is well stablished that there is a need to reduce energetic consumption among different human activities and also in buildings; the rhythm of today's waste is no longer acceptable for the planet in terms of sustainability. The degree of comfort to which we have get used to, and to which society does not seem to renounce, places in the focus of the problem. Comfort is a very wide concept that includes the perception of multiple ambient parameters, but in relation to the problems exposed, we will focus on higrothermal and daylight approaches. In that sense, architects cannot ignore this reality, so it is appropriate to deal with it since the very beginning of the architectural project from a holistic point of view. Mostly, when recent researches demonstrate that the decisions taken in the early design phases have influence over the 80% of the building's energy performance. Spanning from the Renaissance to nowadays, along three centuries, the modern era comprises a period with huge human development. Even though, it has two common parameters in cultural terms; it has been -and still is¿a culture of projects and it is also steeped in the hegemony of visual. The prevailing oculocentrism makes that image and objects as a consumer product, perceived through the eye, have focused design parameters. Architecture, whether as a result or a contextual engine, has not been foreign to these two realities. Only departing from the avant-garde movements of the past century, it is possible to find examples of intentional sensibility towards the environment and other less material issues, for instance comfort, especially in the second generation of the fifties and the sixties. With the growing use of "fenomenology" and "hapticity" when describing inhabited environments, new variables come into play. Architects, acting as planners conceiving the places where people live, have not been able to introduce these matters in everyday tasks. All that we perceive through our sensory channels is much more than just what we see, so it seems, that in some way, it needs to take its place in the design processes. In addition, as stated by Ortega y Gasset, the higher degree of technification of the milieu appears to have led us to a thoughtless and empty adaptation of the system of instrumental rationality. The trust in technology as the only way to solve human problems is an argument that is losing strength with the passing of the 21st century. Peter Collins believed that the study of how people built in the past is completely different to the study of how they do it today yet indivisible. Based on this approach and taking into account all said before, Le Corbusier's architectural project is studied from the higrothermal and sensory perspective, as well as the Grille Climatique, tool developed in his atelier at the early fifties to control these areas. The techniques available at our time -analysis, simulation, monitoring and user perception - are used to demonstrate the system adequacy and possible future applications. Conclusions will be drawn through contrast with other tools developed later and comparison between Pavillon Suisse and Maison du Brésil, designed before and after the Grille Climatique, searching to what extent Le Corbusier took into account certain intangible variables in the design process. / [ES] Nos encontramos en una época en la que es patente la necesidad de una reducción del consumo energético en varias actividades humanas y también en la edificación, el ritmo de gasto actual no es admisible para el planeta en términos de sostenibilidad. El grado de comodidad al que nos hemos acostumbrado, y que como sociedad no parece que estemos dispuestos a renunciar, se sitúa en el centro de la problemática. Aunque el confort es un concepto muy amplio que incluye la percepción de múltiples parámetros ambientales, en relación a la temática expuesta, se centra en el higrotérmico y lumínico. Así, los arquitectos no podemos desentendernos de esta realidad y por tanto, es conveniente abordarla a partir del proyecto arquitectónico desde un punto de vista holístico. Y más, cuando estudios recientes demuestran que las decisiones tomadas en las primeras fases del diseño influyen sobre el 80% del comportamiento energético del edificio. La era moderna, que nace con el Renacimiento y que llega hasta nuestros días, con toda la evolución histórica acaecida en este lapso de más de tres siglos puede, aun así, caracterizarse por dos parámetros comunes. En términos culturales, ha sido desde el comienzo ¿todavía lo es en nuestros días¿una cultura de proyecto y además se encuentra sumida en una total hegemonía de lo visual. El oculocentrismo reinante hace que la imagen y el objeto como producto material, que se percibe a través de la vista, hayan centrado los parámetros de diseño. La arquitectura, ya sea como resultado o motor contextual, no ha sido ajena a estas dos realidades. Solo a partir de los movimientos de vanguardia del siglo pasado empezaron a mostrarse ejemplos de declarada sensibilidad hacia el medio y otras cuestiones menos materiales, dígase el confort, especialmente en la segunda generación de los años cincuenta y sesenta. Con la aparición de la fenomenología y la hapticidad, como términos habituales en la descripción de los entornos habitados, se ponen en juego nuevas variables que se mueven en ámbitos que todavía, los arquitectos, como proyectistas, como pensadores del entorno que las personas van a vivir, no hemos acabado de asumir como colectivo. Todo aquello que percibimos a través de los canales sensoriales, es mucho más que lo que vemos y por tanto parece necesario que de algún modo pueda ocupar su lugar correspondiente en el proceso de diseño. Adicionalmente, una creciente tecnificación del entorno parece, tal y como indicaba Ortega y Gasset, que nos ha llevado a una adaptación irreflexiva y vacía del sistema de la racionalidad instrumental. La confianza en que la tecnología, per se, puede solucionar todos los problemas a los que se enfrenta el ser humano es una reflexión que va perdiendo fuerza con el devenir del siglo XXI. Peter Collins creía que el estudio de la manera en la cual la gente había construido en el pasado y el estudio en que la gente construye en el presente, son dos cosas totalmente distintas y sin embargo, inseparables. Partiendo de este planteamiento y teniendo en cuenta todo lo expuesto anteriormente, se aborda el estudio del proyecto arquitectónico de Le Corbusier, en términos higrotérmicos y sensoriales, y de la Grille Climatique, herramienta desarrollada en su atelier a principios de los cincuenta, para controlarlos. Con los medios y técnicas actuales ¿análisis, modelizado, monitorización y percepción del usuario¿comprobamos la adecuación de este sistema y sus posibilidades de aplicación. A través de la relación con otras herramientas desarrolladas posteriormente y de la comparación entre el Pavillon Suisse y la Maison du Brésil, ideados antes y después, respectivamente, de la Grille Climatique, buscamos entender hasta qué punto, Le Corbusier tuvo en cuenta ciertas variables intangibles para su inclusión proyectual y de ello extraer conclusiones. / [CA] Ens trobem en una època en la que es fa patent la necessitat d'una reducció del consum energètic en diverses activitats humanes i també en la edificació, el ritme de despesa actual no es admissible per al planeta des de la perspectiva de la sostenibilitat. El grau de comoditat al que ens hem acostumat, i que com a societat no sembla que estem disposats a renunciar, es col.loca en el centre de la problemàtica. Encara que el confort es un concepte molt ample que inclou la percepció de múltiples paràmetres ambientals, en relació amb la temàtica exposada, es centra en el higrotèrmic i lumínic. Així, els arquitectes no podem desentendre'ns d'aquesta realitat i per tant, es convenient abordar-la des del projecte arquitectònic des d'un punt de vista holístic. A més, quan els estudis recents demostren que les decisions presses en les primeres fases del disseny influeixen fins al 80% del comportament energètic de l'edifici. La era moderna, que naix amb el Renaixement i que arriba fins als nostres dies, amb tota l'evolució històrica esdevinguda en eixe lapse de més de tres segles pot, tot i així, caracteritzar-se per dos paràmetres comuns. En termes culturals, ha sigut des del començament -encara ho es hui en dia¿una cultura de projecte i a més a més es troba sotmesa en una total hegemonia de lo visual. El oculocentrisme regnant fa que la imatge i l'objecte com a producte material, que es percebut a través de la vista, hagen centrat els paràmetres de disseny. L'arquitectura, bé com a resultat o com a motor contextual, no ha sigut aliena a estes realitats. Tan sols des dels moviments d'avantguarda del segle passat començaren a mostrar-se exemples de declarada sensibilitat cap al medi i altres qüestions menys materials, com el confort, especialment en la segona generació dels anys cinquanta i seixanta. Amb l'aparició de la fenomenologia i la hapticitat, com a termes habituals en la descripció dels entorns habitats, entren en joc noves variables que es mouen en àmbits que encara, els arquitectes, com a projectistes, com a pensadors de l'entorn que les persones van a viure, no hem acabat d'assumir com a col.lectiu. Tot aquell que percebem a través dels canals sensorials, es molt més que allò que veiem y en conseqüència pareix necessari que d'alguna forma ocupi el seu lloc corresponent en el procés de disseny. Addicionalment, una creixent tecnificació de l'entorn pareix, tal i com indicava Ortega y Gasset, que ens ha portat a una adaptació irreflexiva i buida del sistema de la racionalitat instrumental. La confiança en que la tecnologia, per se, pot solucionar tots el problemes als que fa front l'ésser humà és una reflexió que va perdent força amb l'esdevenir del segle XXI. Peter Collins creia que l'estudi de com la gent havia construït en el passat i l'estudi de com la gent construeix en el present, són dos coses totalment diferents i no obstant això, inseparables. Partint d'aquest plantejament i tenint en compte tot allò que s'ha exposat abans, s'aborda l'estudi del projecte arquitectònic de Le Corbusier, en termes higrotérmics i sensorials, i de la Grille Climatique, eina desenvolupada en el seu atelier al començament dels cinquanta, per a controlar-los. Amb els mitjans i tècniques actuals -anàlisi, modelat, monitorització i percepció de l'usuari-comprovem l'adequació d'aquest sistema i les seves possibilitats d'aplicació. A través de la relació amb altres eines desenvolupades posteriorment i de la comparació entre el Pavillon Suisse i la Maison du Brésil, ideats abans i després, respectivament, de la Grille Climatique, busquem entendre fins a quin punt, Le Corbusier va tenir en compte certes variables intangibles per a la seva inclusió projectual i d'això extreure conclusions. / Martín Fuentes, DV. (2016). LE CORBUSIER Y LA GRILLE CLIMATIQUE. Herramientas para la inclusión de variables termodinámicas y sensoriales en el proyecto arquitectónico [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62412 / TESIS
92

Ideas on perspective and ritual : the open and individual nature of Le Corbusier's Firminy Church

Venier, Claudio January 1993 (has links)
No description available.
93

Hinged Things: Concerning the Interior(s) of Eileen Gray

Schilling, Andrew A. 05 October 2004 (has links)
No description available.
94

Le Corbusier’s Purist Period and the Concept of Truth in Architecture

Simic, Aleksandra 03 October 2006 (has links)
No description available.
95

Human Cesspools by Design?: The Inherent Contradiction in Public Housing

Calivis Green, Melissa January 1998 (has links)
No description available.
96

[en] BETWEEN REASON AND COMMON SENSE: A MORPHOLOGICAL ANALYSIS OF SPACE IN MODERN ARCHITECTURE, THROUGH THE COMMOM SENSE DISCOURSE, THE RESIDENTS DISCOURSE / [pt] ENTRE A RAZÃO E O SENSO COMUM: UMA ANÁLISE MORFOLÓGICA DO ESPAÇO DA ARQUITETURA MODERNA, ATRAVÉS DO DISCURSO DE QUEM A HABITA

SERGIO LUIS SUDSILOWSKY FERREIRA 29 January 2004 (has links)
[pt] Elaborado dentro de um programa muito bem definido, o projeto na Arquitetura Moderna tem como uma de suas premissas não só edificar, mas também organizar móveis e objetos nos espaços, pretendendo ensinar como morar, ou seja, doutrinar os usuários sobre a forma correta de utilizar a máquina de morar. O Conjunto Residencial Marquês de São Vicente, prédio situado na Gávea, Zona Sul do Rio de Janeiro, foi pensado pelo arquiteto Affonso Eduardo Reidy dessa forma e construído com a certeza de que atenderia a esse programa, a certeza dos idealistas. Partindo de tal constatação, realizamos uma série de visitas aos apartamentos e entrevistas com os moradores deste prédio, com objetivo de proceder a uma análise morfológica das configurações espaciais feitas por eles a fim de construirmos o discurso do senso comum para, em seguida, relacioná-lo ao projeto original, o discurso da racionalidade. Ou seja, procuramos conhecer o outro lado da história, i. e., saber como os outros - nesse caso os moradores - construíram esse espaço no seu imaginário. / [en] Conceived within the scope of a very well defined intellectual movement, the project, in modern architecture, aimed not only to build, but also to organize furniture and objects in living spaces. They intended to teach how to live, to indoctrinate the users about the correct way of using the living machine. The Marquês de São Vicente condominium, located in Gávea borough, Rio de Janeiro, was developed in this way by the architect Affonso Eduardo Reidy and built with the conviction that it would accomplish that program, as the idealists conceived of it. Starting with this premise, we visited many apartments in the complex and interviewed the residents of one of the buildings so as to develop a morphologic analysis of the existing configuration thet had been done by them, tho know the common sense discourse, so that it could be related with the original project and, afterwards, with the discourse of reason. In other words, we tried to know the other side of history, i.e., to learn how the others - the residents - built that room in their own imaginary.
97

[en] SPACE IN THE ART OBJECT EXHIBITION / [pt] O ESPAÇO NA EXIBIÇÃO DE OBRAS DE ARTE

MICHEL NUNES LOPES MASSON 17 November 2004 (has links)
[pt] O Espaço na Exibição de Obras de Arte é um estudo que visa entender o papel do espaço expositivo nas exibições de obras de arte. Assume sua interferência na fruição das obras como uma ação nos limites do campo do design. Parte de um estudo histórico e social das exibições para construir as bases para suas conjecturas, buscando entender em que medida o design de exibições pode se constituir como linguagem. Para isso, se vale da dicotomia existente nesse espaço, a do espaço neutro e ativo, como um de seus principais pontos de apoio. / [en] The Space in Works of Art Exhibition is a study that intends to understand the role of the enviroment in art exhibitions. Assumes it`s interference in the fruition of pieces as an action towards the design field limits. Starts from an historical and social analisys of exhibition to build the basis under it`s proposals, trying to understand how the exhibitions design can be recognized as language. For such, it makes use of the space`s existing dicotomy, the neutral and the active space, as one of it`s pillars.
98

O templo cristão na modernidade : permanências simbólicas & conquistas figurativas

Müller, Fábio January 2006 (has links)
O estudo enfoca a arquitetura religiosa moderna, no intuito de apreender as permanências simbólicas e as conquistas figurativas alcançadas pelos arquitetos modernistas para dar forma e representação ao templo, em tempo dito ‘dessacralizado’ porque materialista e espiritualmente plural. Fundamentalmente, compila e sistematiza, por similaridades ideológicas, funcionais, simbólicas, tipológicas e formais, o legado eclesiástico projetado e/ou construído no mundo ocidental cristão entre os anos 1850 e 1960, grosso modo. Em sincronia, apresenta suas condições de origem, razões e significados e analisa como os pressupostos modernistas aplicaram-se ao fato arquitetural das novas catedrais, igrejas paroquiais, capelas locais e obras eclesiásticas várias, católicas e protestantes. Revela, também, seus produtores – financiadores, incentivadores, projetistas e construtores – analisando a atenção dada ao tema pelos mais eminentes nomes do período e realçando agentes inestimáveis, desprezados pela ‘bibliografia oficial’ do Movimento Moderno. Nas entrelinhas ensaia, ainda, discussão crítico-interpretativa de obras paradigmáticas ao debate por conjunção especial de fatores, no sentido de identificar as estratégias e signos modernos válidos à prática arquitetural contemporânea.
99

O templo cristão na modernidade 1920 | 1970

Müller, Fábio January 2011 (has links)
O estudo trata sobre o templo cristão na modernidade no período 1920 a 1970 de modo a resgatar, reconhecer e posicionar essa produção, digna de estudo, no contexto da arquitetura do século XX. Panorama acerca do tema, apresenta compilação e sistematização do concebido em capelas, igrejas paroquiais e catedrais, relacionando cristianismo e tempos modernos para identificar e avaliar os reflexos litúrgicos e simbólicos, por um lado, e funcionais, construtivos e estilísticos, por outro, numa inter-relação de homem, arte e sagrado no período. Historiografia crítica sobre o assunto, além de reunir e lançar juízo sobre as obras, recolhendo constatações gerais e peculiaridades como contribuição ao estado da arte moderna, desvela autores e incentivadores destacados em movimentações e resultados arquitetônicos para o templo cristão, afirmando suas importâncias e promovendo seu devido reconhecimento. Por tese, comprova a relevância da arquitetura do templo cristão como programa na modernidade, demonstrando sua continuidade, em quantidade e qualidade e evidenciando que a representação icônica do sagrado, que acontece através do tempo no templo, não se esvaiu ou perdeu-se nesse tempo histórico, tendo continuado o Cristianismo, através de outras construções marcantes, o trabalho inexorável de amparo e consolação espiritual a que se dedica a mais de dois milênios. / The study deals with the Christian temple in the modern period from 1920 to 1970 in order to rescue, to recognize and position this production, worthy of study in the context of twentieth century architecture. Panorama on the subject, has designed the compilation and systematization in chapels, parish churches and cathedrals, linking Christianity and modern times to identify and assess the liturgical and symbolic reflections, on the one hand, and functional, constructive and stylistic, the other, by a cross-relation of man and sacred art in the period. Critical historiography on the subject, besides gathering and lay judgments about the works by collecting general findings and peculiarities as a contribution to the state of modern art, unveils encouraging authors and movements in outstanding architectural and results for the Christian church, affirming their importance and promoting their due recognition. In theory, demonstrates the relevance of the Christian church architecture as a program in modernity, demonstrating its continuity, in quantity and quality, showing that the iconic representation of the sacred, what happens over time in the temple, not faded or lost at this time history, Christianity has continued through other landmark buildings, the relentless work of spiritual support and comfort that is dedicated to more than two millennia.
100

Terraço-jardim : uma ideia para (re)inventar

Aguiar, Clarissa Martins de Lucena Santafe January 2015 (has links)
A presente tese tem como objetivo o resgate do estudo do terraço-jardim de Le Corbusier como projeto na arquitetura moderna gaúcha de 1940 a 1959 e a identificação de quais são os usos múltiplos de hoje. O terraço-jardim é considerado não só como um elemento compositivo, mas também ambiental. Com a densificação das cidades, cresce a importância da utilização dos espaços nas coberturas das edificações. A implantação do terraço-jardim traz soluções para o uso do teto plano, promovendo melhorias para a habitabilidade, a multifuncionalidade e a sociabilidade. A pesquisa enfoca os aspectos físico-compositivos e ambientais das edificações em estudo. Por outro lado, procura entender o que ocorreu na legislação urbana para estimular ou não a implantação do terraço-jardim em Porto Alegre. Nas considerações finais, identificou-se que a hipótese defendida no trabalho, de que o terraço-jardim, um dos cinco pontos da arquitetura moderna, sistematizado por Le Corbusier e preconizado nos planos modernos de Porto Alegre, efetivamente não se estabeleceu na capital gaúcha. Durante a investigação, verificou-se que a ideia corbusiana existiu apenas como conceito de projeto. Embora não se tenha identificado, nos exemplares analisados, aquele espaço de qualificação estética proposto pela arquitetura moderna, houve uma preocupação em deixar a laje plana na cobertura. Na análise da legislação, o Plano Diretor de 1959/61 demonstrou ser desfavorável à materialização do terraço-jardim ao rebaixar a altura dos edifícios e o índice de aproveitamento. Hoje, o Plano Diretor de Desenvolvimento Urbano e Ambiental – I PDDUA, traz a oportunidade de utilizar a última laje, o que pode ser um incentivo para o (re)inventar do terraço-jardim. / The present work aims at recovering the study of Le Corbusier’s design of the roof garden as a project in modern architecture in the state of Rio Grande do Sul, Brazil, from 1940 to 1959, as well as identifying the current uses of this design. The roof garden is considered both a composition and an environmental element. As urban densification increases, it becomes even more important to utilize the spaces in penthouses. The construction of roof gardens would bring solutions regarding the use of flat roofs, improving habitability, multifunctionality, and sociability. This research focuses on environmental and physical composing aspects of the buildings hereby studied. This research also aims at understanding what has occurred to the urban legislation in Brazil to stimulate or not the construction of roof gardens in the city of Porto Alegre. In the concluding remarks, the hypothesis of this work has been confirmed: the roof garden, one of the five points of modern architecture developed by Le Corbusier and advocated in modern planning in Porto Alegre, has not established itself in this city. During the analysis, it was verified that the Corbusian idea existed only as a project concept. Even though that space of aesthetic qualification proposed by modern architecture has not been identified in the analyzed examples, there was a concern about keeping flat slabs. In the analysis of the Brazilian legislation, the 1959/61 Master Plan appeared to be contrary to the materialization of roof gardens, as it lowered the height of buildings and the utilization rate. In present times, the Plano Diretor de Desenvolvimento Urbano e Ambiental – I PDDUA (Master Plan for Environmental and Urban Development) brings the opportunity of utilizing the final slab, which may be an incentive to (re)invent the roof garden.

Page generated in 0.0528 seconds