by Thomas E. Hatch and Glen L. Urban. / Includes bibliographical references.

Depression is one of the most commonly seen psychiatric diseases in the population in recent years. Treatment of depression is mainly carried out by psychiatric drugs. In the past few years, agomelatine which is released to the market with a trade name, Valdoxane, has been thought to have far less side effects due to its non-addictive nature, not having trouble when the drug is quitted, and also due to its property of binding only to the specific receptor that the drug interacts with. The action mechanism of agomelatine on the membrane structure has not been clarified yet, for instance, no study has been found in the literature about the interaction of agomelatin with the lipids of biological membranes. In this current study, the interaction of agomelatine with the model membranes of dipalmitoylphosphatidylcholine (DPPC), dipalmitoylphosphatidylgylcerol (DPPG) and sphingomyelin (SM) is examined by Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR) and Differential scanning calorimetry (DSC). DSC and FTIR studies show that, agomelatine shifts the phase transition temperature of DPPC and DPPG multilamellar membrane to the lower degrees, however, it shifts the phase transition temperature of SM membrane to the higher degrees. Agomelatine addition increases the lipid order of the DPPC and SM liposome, whereas, it decreases the lipid order of DPPG liposome. Moreover this drug enhances the membrane fluidity among all types of liposome studied. The increase of v lipid order and increase of fluidity at DPPC and SM liposome indicates domain formation upon drug addition (Vest et al., 2004). This was also confirmed by DSC studies. Agomelatine enhances H bonding capacity of all types of liposomes have been studied. However it has different effects on glycerol backbones of the DPPC and DPPG liposomes. At low agomelatine concentrations the increase in the frequency values indicates a decrease in the hydrogen bonding capacity of the glycerol skeleton of DPPC. In contrast, at high concentrations of agomelatine, a decrease in the frequency values was observed as an indicator of the enhancement of the hydrogen bonding capacity. So it enhances H-bonding capacity at gel phase but lowers it at liquid chrystalline phases. A progressive decreases in Tm was observed at DPPG and DPPC liposomes where it increased the Tm at SM. The pretransition peak is abolished and the Tm peak becomes broad, indicating a larger perturbation to the membrane. These observations indicate the possible interaction of agomelatine with the head group as well. The shoulder seen at the thermograms of DPPC and DPPC liposomes at high doses may indicate the lateral phase separation in to drug-rich and drug-poor domains (D&rsquo / Souza et al., 2009). These results may indicate that agomelatine is partially buried in the hydrocarbon core of the bilayer, interacting primarily with the C2-C8 methylene region of the hydrocarbon chains. All these results highlight the fact that agomelatine interacts around the head group in such a manner that it destabilizes the membrane architecture to a large extent.

No description available.

Hydrogenation is one of the most applied techniques in the fats and oils industry to produce wide range of hardened fats with different physical and chemical properties. Each different combination of hydrogenation conditions serves products of different rheological and micro-structural properties. Therefore, the purpose of this study is to examine the effect of different industrially available catalysts on rheological and micro-structural properties of hydrogenated fats. Three different catalysts were used at two different concentrations to hydrogenate soybean oil. Two nickel based (Nysosel 222 and SP 10) and one palladium based (Pd/Al2O3) catalyst were employed. Each oil sample was hydrogenated for 20, 40, 60, 80 and 100 minutes of time intervals, under 165 &ordm / C temperature, 2 bar H2 pressure and 500 rpm stirring rate. Resulting hardened fat samples were analysed in terms of rheological and microstructural properties. The outcomes of rheological and micro-structural analyses had a strong resemblence with the fatty acid distributions, solid fat contents, slip melting points and iodine values of the samples. The most selective catalyst was SP10, with the products of the highest trans fatty acid concent and more solid-like / where the least selective one was Pd/A with lowest trans fatty acid content and least solid-like. Crystal number and properties, the behaviours of storage and loss moduli were in correlation with trans fatty acid content of the samples. Also the moduli had a considerable parallelity with solid fat contents.

Unternehmensgründungen sind durch ein hohes Maß an Unsicherheit und durch eine häufige Notwendigkeit externer Beratung gekennzeichnet. Daher ist Smart Capital, als eine spezielle Finanzierungsform, die Kapital und Informationsflüsse in Form von Betreuung und Beratung verbindet, von besonderer Bedeutung für junge Unternehmen. Der empirische Teil der Dissertation analysiert die verschiedenen Typen von Finanziers, die als potentielle Anbieter von Smart Capital angesehen werden sowie regionale Einflüsse auf Finanzierungsbeziehungen im Rahmen von Smart Capital. Des Weiteren wird die Rolle der öffentlichen Hand auf dem Markt für Smart Capital untersucht. Die Analysen machen deutlich, dass viele verschiedene Typen von Finanziers als Anbieter von Smart Capital in Deutschland agieren. Regionale Nähe zwischen dem Investor und den finanzierten Unternehmen spielt dabei jedoch nur eine untergeordnete Rolle. Eine regionale Unterversorgung an Smart Capital für junge Unternehmen ist unter diesem Aspekt nicht zu befürchten. Des Weiteren zeigen die Ergebnisse, dass öffentlich geförderte Anbieter von Smart Capital ihre Förderfunktion im Wesentlichen erfüllen.

Photometric techniques are often used to observe stars and it can be demonstrated that fundamental stellar properties can be observationally determined using calibrated sets of photometric data. Many of the most powerful techniques utilized to calibrate stellar photometry employ the use of stars in clusters since the individual stars are believed to have many common properties such as age, composition, and approximate distance. Broadband photometric Johnson/Cousins BVRI observations are presented for several nearby open clusters. The new photometry has been tested for consistency relative to archival work and shown to be both accurate and precise. The careful use of a regular routine when making photometric observations, along with the monitoring of instrumental systems and the use of various quality control techniques when making observations or performing data reductions, will enhance an observer's ability to produce high-quality photometric measurements. This work contains a condensed review of the history of photometry, along with a brief description of several popular photometric systems that are often utilized in the field of stellar astrophysics. Publications written by Taylor or produced during the early Taylor and Joner collaboration are deemed especially relevant to the current work. A synopsis of seven archival publications is offered, along with a review of notable reports of VRI photometric observations for the nearby Hyades open star cluster. The body of this present work consists of four publications that appeared between the years 2005 and 2008, along with a soon to be submitted manuscript for a fifth publication. Each of these papers deals specifically with high-quality broadband photometry of open clusters with new data being presented for the Hyades, Coma, NGC 752, Praesepe, and M67. It is concluded that the VRI photometry produced during the Taylor and Joner collaborative investigations forms a high-quality data set that has been: 1) stable for a period of more than 25 years; 2) monitored and tested several times for consistency relative to the broadband Cousins system, and 3) shown to have well-understood transformations to other versions of broadband photometric systems. Further work is suggested for: 1) the transformation relationships for the reddest stars available for use as standards; 2) the standardization of more fields for use with CCD detectors; 3) a further investigation of transformations of blue color indices for observations done using CCD detectors with enhanced UV sensitivity, and 4) a continuation of work on methods to produce high-quality observations of assorted star clusters (both open and globular) with CCD-based instrumentation and intermediate-band photometric systems.

Syftet med denna undersökning var att granska regeringens motiveringar för den tillfälliga lagen om begränsade möjligheter att beviljas uppehållstillstånd i Sverige. Genom att applicera en version av Faircloughs kritiska diskursanalys har undersökningen ämnat avslöja diskursiva praktiker som har lett till en begränsad rätt till familjeåterförening i Sverige. Hur kan regeringens motiveringar förstås som diskursiva befästningar av makt? På vilka sätt har regeringens diskurs relaterad till familjeåterförening förskjutits? Propositionen för lagen har utgjort undersökningens primärmaterial. De huvudsakliga fynden var regeringens sätt att påkalla en nödsituation i Sverige inom vilka begränsningarna av rätten till familjeliv tycks legitimeras, följt av en diskursiv förskjutning i regeringens diskurs som har skiftat från rättighetsbärarens perspektiv till ett perspektiv som grundas i Sveriges intresse av en reglerad invandring genom lagstiftning. Slutsatserna som har dragits är att regeringens diskursiva praktiker tydlig avviker från tidigare accepterad praktik inom diskursordningen samt att detta påvisar en oroväckande maktutövning. / The purpose of this thesis was to examine the Swedish government’s justifications for the temporary law on restrictions of the possibility to obtain a residence permit in Sweden. By applying a version of Fairclough’s critical discourse analysis, the thesis sought to unveil the discursive practices that justified the limitations of the right to family reunification in Sweden. In what ways can the justifications be understood as a discursive form of power? How has the governments discourse on family reunification changed? The proposal for the law constituted the study’s primary material. The primary findings consist of, first, a way by the government to proclaim an emergency situation in which the limitations of the right to family life are seemingly justified. Second, the governments discourse on asylum law has shifted from the rights-bearer’s perspective to the perspective of Swedish interests in upholding regulated immigration by law. The conclusion is that the discursive practice entertained by the government deviates from previously accepted practice and is showing an alarming display of power.

Image analysis techniques have been broadly used in computer aided diagnosis tasks in recent years. Computer-aided image analysis is a popular tool in medical imaging research and practice, especially due to the development of different imag- ing modalities and due to the increased volume of image data. Image segmenta- tion, a process that aims at identifying and separating regions of an image, is crucial in many medical applications, such as in identification (delineation) of anatomical structures and pathological regions, providing objective quantitative assessment and monitoring of the onset and progression of the disease. Multidetector CT (MDCT) allows acquisition of volumetric datasets with almost isotropic voxels, enabling visualization, characterization and quantification of the entire extent of lung anatomy, thus lending itself to characterization of Interstitial Lung Diseases (ILDs), often characterized by non uniform (diffuse) distribution in the lung volume. Interpretation of ILDs is characterized by high inter and intra- observer variability, due to lack of standardized criteria in assessing its complex and variable morphological appearance, further complicated by the increased vol- ume of image data being reviewed. Computer-Aided Diagnosis (CAD) schemes that automatically identify and char- acterize radiologic patterns of ILDs in CT images have been proposed to improve diagnosis and follow-up management decisions. These systems typically consist of two stages. The first stage is the segmentation of left and right Lung Parenchyma (LP) region, resulting from lung field segmentation and vessel tree removal, while the second stage performs classification of LP into normal and abnormal tissue types. The segmentation of Lung Field (LF) and vessel tree structures are crucial preprocessing steps for the subsequent characterization and quantification of ILD patterns. Systems proposed for identification and quantification of ILDpatterns havemainly exploited 2D texture extraction techniques, while only a few have investigated 3D texture features. Specifically, texture feature extraction methods that have been exploited towards lung parenchyma analysis are: first order statistics, grey level co-occurrence matrices, gray level run length matrices, histogram signatures and fractals. The identification and quantification of lung parenchyma into normal and abnormal tissue type has been achieved by means of supervised classification tech- niques (e.g. Artificial Neural Networks, ANN, Bayesian classifier, linear discrimi- nant analysis (LDA) and k-Nearest Neighboor (k-NN). However, the previously proposed identification and quantification schemes in- corporate preprocessing segmentation algorithms, effective on normal patient data. In addition the effect of the preprocessing stages (i.e. segmentation of LF and ves- sel tree structures) on the performance of ILD characterization and quantification schemes has not been investigated. Finally, the complex interaction of such automated schemes with the radiologists remains an open issue. The current thesis deals with identification and quantification of ILD in lung CT. The thesis aims at optimizing all major steps encountered in a computer aided ILD quantification scheme, by exploiting 3D texture feature extraction techniques and supervised and unsupervised pattern classification schemes to derive 3D disease segments. The specific objectives of the current thesis are focused on: • Development of LF segmentation algorithms adapted to pathology. • Development of vessel tree segmentation adapted to presence of pathology. • Development of ILD identification and quantification algorithms. • Investigation of the interaction of an ILD identification and quantification scheme with the radiologist, by an interactive image editing tool. / Η Διάμεση Νόσος (ΔΝ) του πνεύμονα αποτελεί το 15% των παθήσεων του πνεύμονα που εμφανίζονται στην κλινική πρακτική. Η ΔΝ επηρεάζει κυρίως το πνευμονικό παρέγχυμα και εμφανίζεται στις εικόνες Υπολογιστικής Τομογραφίας (ΥΤ) του πνεύμονα με την μορφή διάχυτων περιοχών χαρακτηριστικών προτύπων υφής που παρεκκλίνουν από αυτό του φυσιολογικού παρεγχύματος. Η Πολυτομική Υπολογιστική Τομογραφία (ΠΥΤ) επιτρέπει την απόκτηση τρισδιάστατων απεικονίσεων με σημαντική μείωση του χρόνου λήψης και αποτελεί την απεικονιστική τεχνική επιλογής για την ποσοτικοποίηση και τη διάγνωση της ΔΝ. Η διάγνωση της ΔΝ χαρακτηρίζεται από μειωμένη διαγνωστική ακρίβεια χαρακτηρισμού και ακρίβεια ποσοτικοποίησης έκτασης ακόμα και για τον έμπειρο ακτινολόγο, αλλά και από χαμηλή επαναληψιμότητα. Η δυσκολία διάγνωσης οφείλεται στη μειωμένη ικανότητα του ανθρώπινου παράγοντα ως προς το καθορισμό έκτασης των προτύπων υφής λόγω ομοιότητας ακτινολογικής εμφάνισης τους σε συνδυασμό με το φόρτο εργασίας του ακτινολόγου και τον αυξημένο όγκο δεδομένων της ΠΥΤ. Αυτοματοποιημένα συστήματα ανάλυσης εικόνας μπορούν να αντιμετωπίσουν τα παραπάνω προβλήματα παρέχοντας σημαντική υποβοήθηση στο έργο της διάγνωσης και παρακολούθησης της νόσου. Η ανάπτυξη αυτοματοποιημένων συστημάτων ανάλυσης εικόνας για υποβοήθηση διάγνωσης στην ΥΤ του πνεύμονα έχει αποτελέσει θέμα εκτεταμένης έρευνας την τελευταία δεκαετία με ένα μικρό τμήμα της να επικεντρώνεται στο χαρακτηρισμό και ποσοτικοποίηση της έκτασης της ΔΝ. Σημαντικά στάδια προεπεξεργασίας των συστημάτων αυτών αποτελούν οι τμηματοποίησεις των Πνευμονικών Πεδίων (ΠΠ) και του αγγειακού δένδρου για τον καθορισμό του προς ανάλυση όγκου του πνευμονικού παρεγχύματος. Τα έως σήμερα προταθέντα συστήματα αυτόματης ανίχνευσης και ποσοτικοποίησης της έκτασης της ΔΝ αξιοποιούν κυρίως μεθόδους ανάλυσης δισδιάστατης (2Δ) υφής εικόνας, ενώ μόνο δύο μελέτες έως σήμερα έχουν αξιοποιήσει ανάλυση 3Δ υφής. Συγκεκριμένα, μέθοδοι ανάλυσης υφής εικόνας που έχουν αξιοποιηθεί είναι: στατιστική 1ης τάξης (ιστόγραμμα), μήτρες συνεμφάνισης αποχρώσεων του γκρι (Grey level Co-occurrence Matrices), μήτρες μήκους διαδρομής απόχρωσης του γκρι (Gray Level Run Length Matrices), υπογραφές ιστογράμματος και Fractals. Ο χαρακτηρισμός και η ποσοτικοποίηση περιοχών του πνευμονικού παρεγχύματος που αντιστοιχούν σε φυσιολογικό παρέγχυμα και υποκατηγορίες παθολογίας υλοποιείται με μεθόδους επιβλεπόμενης ταξινόμησης προτύπων όπως: τεχνητά νευρωνικά δίκτυα (Artificial Neural Networks, ΑΝΝ), Bayesian ταξινομητής, ανάλυση γραμμικού διαχωρισμού ( Linear Discriminant Analysis, LDΑ) και ταξινομητής πλησιέστερου γείτονα (k-Nearest Neighboor, k-NN). Στα έως σήμερα προταθέντα συστήματα, η τμηματοποίηση των ΠΠ υλοποιείται με συμβατικές μεθόδους τμηματοποίησης με βάση τις αποχρώσεις του γκρί (τιμές έντασης) εικονοστοιχείων. Ανοικτό ζήτημα παραμένει και η αξιολόγηση της επίδρασης των σταδίων προ-επεξεργασίας (τμηματοποίηση ΠΠ και αγγειακού δένδρου) στην ακρίβεια συστημάτων χαρακτηρισμού και ποσοτικοποίησης της έκτασης της ΔΝ. Τέλος, η αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης αυτόματων συστημάτων ποσοτικοποίησης και ακτινολόγου στη λήψη αποφάσεων χαρακτηρισμού και ποσοτικοποίησης της έκτασης που αφορούν την ΔΝ δεν έχει διερευνηθεί. Η παρούσα διδακτορική διατριβή επικεντρώνεται στην ανάπτυξη ολοκληρωμένου συστήματος ανάλυσης εικόνας το οποίο χαρακτηρίζει και ποσοτικοποιεί την έκταση περιοχών με ΔΝ σε απεικονίσεις ΠΥΤ θώρακος, στοχεύοντας στη βελτιστοποίηση όλων των σταδίων του, καθώς και στην αξιολόγηση της συμβολής του συστήματος στην λήψη διαγνωστικών αποφάσεων. Για το σκοπό αυτό διερευνώνται τεχνικές 3Δ ενίσχυσης εικόνας, 3Δ τμηματοποίησης εικόνας καθώς και 3Δ χαρακτηριστικά υφής εικόνας σε συνδυασμό με επιβλεπόμενα και μη επιβλεπόμενα συστήματα ταξινόμησης. Συγκεκριμένα η συμβολή της παρούσας διατριβής επικεντρώνεται στα ακόλουθα: • Ανάπτυξη μεθόδων τμηματοποίησης των ΠΠ και του αγγειακού δένδρου παρουσία παθολογίας. • Διερεύνηση της συμβολής αλγορίθμων εξαγωγής 3Δ υφής εικόνας στην ακρίβεια μεθόδων ταξινόμησης προτύπων ΔΝ. • Βελτιστοποίηση μεθόδων χαρακτηρισμού και ποσοτικοποίησης έκτασης με χρήση τεχνικών επιβλεπόμενης και μη επιβλεπόμενης ταξινόμησης. • Αξιολόγηση της επίδρασης των σταδίων προεπεξεργασίας στην ακρίβεια συστημάτων ποσοτικοποίησης. • Αξιολόγηση της συμβολής συστημάτων ποσοτικοποίησης στη διάγνωση της ΔΝ.

Στην παρούσα εργασία παρουσιάζουμε τη θέση του χρώματος στη φιλοσοφία του Merleau-Ponty για τη ζωγραφική, έχοντας εξετάσει και τον τρόπο που αυτό λειτουργεί στην αντίληψη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, διερευνούμε την αισθητική του Merleau-Ponty, αναδεικνύοντας κάποιες από τις δυνατότητες καθώς και κάποιους περιορισμούς της. / This thesis is an attempt to present Merleau-Ponty's philosophy of painting through the notion of colour.

In dieser Dissertation werden neue Methoden zur Erfassung zweier Risikoarten entwickelt. Markrisiko ist definiert als das Risiko, auf Grund von Wertrückgängen in Wertpapierportfolios Geld zu verlieren. Systemisches Risiko bezieht sich auf das Risiko des Zusammenbruchs eines Finanzsystems, das durch die Notlage eines einzelnen Finanzinstituts entsteht. Im Zuge der Finanzkrise 2007–2009 realisierten sich beide Risiken, was weltweit zu hohen Verlusten für Investoren, Unternehmen und Steuerzahler führte. Vor diesem Hintergrund besteht sowohl bei Finanzinstituten als auch bei Regulierungsbehörden Interesse an neuen Ansätzen für das Risikomanagement. Die Gemeinsamkeit der in dieser Dissertation entwickelten Methoden besteht darin, dass unterschiedliche Quantilsregressionsansätze in neuartiger Weise für das Finanzrisikomanagement verwendet werden. Zum einen wird nichtparametrische Quantilsregression mit Extremwertmethoden kombiniert, um extreme Markpreisänderungsrisiken zu prognostizieren. Das resultierende Value at Risk (VaR) Prognose- Modell für extremeWahrscheinlichkeiten wird auf internationale Aktienindizes angewandt. In vielen Fällen schneidet es besser ab als parametrische Vergleichsmodelle. Zum anderen wird ein Maß für systemisches Risiko, das realized systemic risk beta, eingeführt. Anders als bereits existierende Messgrößen erfasst es explizit sowohl Risikoabhängigkeiten zwischen Finanzinstituten als auch deren individuelle Bilanzmerkmale und Finanzsektor-Indikatoren. Um die relevanten Risikotreiber jedes einzelnen Unternehmens zu bestimmen, werden Modellselektionsverfahren für hochdimensionale Quantilsregressionen benutzt. Das realized systemic risk beta entspricht dem totalen Effekt eines Anstiegs des VaR eines Unternehmens auf den VaR des Finanzsystems. Anhand von us-amerikanischen und europäischen Daten wird gezeigt, dass die neue Messzahl sich gut zur Erfassung und Vorhersage systemischen Risikos eignet. / This thesis develops new methods to assess two types of financial risk. Market risk is defined as the risk of losing money due to drops in the values of asset portfolios. Systemic risk refers to the breakdown risk for the financial system induced by the distress of individual companies. During the financial crisis 2007–2009, both types of risk materialized, resulting in huge losses for investors, companies, and tax payers all over the world. Therefore, considering new risk management alternatives is of interest for both financial institutions and regulatory authorities. A common feature of the models used throughout the thesis is that they adapt quantile regression techniques to the context of financial risk management in a novel way. Firstly, to predict extreme market risk, nonparametric quantile regression is combined with extreme value theory. The resulting extreme Value at Risk (VaR) forecast framework is applied to different international stock indices. In many situations, its performance is superior to parametric benchmark models. Secondly, a systemic risk measure, the realized systemic risk beta, is proposed. In contrast to exististing measures it is tailored to account for tail risk interconnections within the financial sector, individual firm characteristics, and financial indicators. To determine each company’s relevant risk drivers, model selection techniques for high-dimensional quantile regression are employed. The realized systemic risk beta corresponds to the total effect of each firm’s VaR on the system’s VaR. Using data on major financial institutions in the U.S. and in Europe, it is shown that the new measure is a valuable tool to both estimate and forecast systemic risk.