• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 379
  • 9
  • 9
  • 9
  • 9
  • 8
  • 8
  • 8
  • 7
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 1
  • Tagged with
  • 422
  • 219
  • 129
  • 64
  • 59
  • 52
  • 49
  • 48
  • 46
  • 45
  • 41
  • 40
  • 39
  • 36
  • 34
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

Os logros da autobiografia : um estudo dos traços autobiográficos em Jacques Derrida /

Guidio, Milena Cláudia Magalhães Santos. January 2008 (has links)
Orientador: Marcos Antonio Siscar / Banca: Evando Batista Nascimento / Banca: Alcides Cardoso dos Santos / Banca: Arnaldo Franco Júnior / Banca: Orlando Nunes Amorim / Resumo: O corpus de Jacques Derrida é atravessado pelo que aqui chamamos de traços autobiográficos, que ganham forma em lances espalhados de maneiras diversas um pouco por toda parte. Esses lances produzem uma perturbação no gênero autobiográfico, tal como ele foi referendado pelos estudiosos que o instituíram. Denominamos essa perturbação de logro em dois sentidos: para especificar as diferenças da experiência derridiana no uso do autobiográfico que, por meio de hesitações e de ressalvas, aponta os enganos desse discurso e para enfatizar o que ele alcança ao inscrever-se a partir da enunciação do eu. A hipótese - sempre mais de uma - é a de que o seu discurso não prescinde do que ele nomeou de trabalho "na língua com a língua", que retira em partes a exigência de uma busca de identidade que seria o próprio deste discurso. O corpo-a-corpo não é com as especificidades da vida e da obra, pois estas são colocadas de imediato como indissociáveis. O corpo que interfere no corpus expõe na cena o que normalmente é colocado fora-de-cena; isso explica as muitas passagens em que uma questão entra na outra que, por sua vez, reverbera outra e assim por diante. Sem requerer de maneira "exemplar" a abolição do discurso objetivo, a recusa é em falar a respeito de assuntos em um tom impessoal e de modo genérico. A noção de subjetividade é trespassada pela de acontecimento, sendo este relacionado à maneira como os textos se configuram como o que irrompe de maneira imprevista. Uma poética do segredo é cortejada, resultando em uma elaboração distinta do conceito de verdade engendrado pelo discurso filosófico. Seguindo de muito perto a "letra" de Derrida, tratamos desses pontos analisando alguns dos livros em que os lances autobiográficos surgem, ora de modo mais evidente, ora menos; especificamente, nos dois últimos capítulos tratamos de livros... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Résumé: Le corpus de Jacques Derrida est parcouru par ce que nous appelons ici « traits autobiographiques » qui prennent la forme de jetées éparpillées de diverses manières un peu partout. Ces jetées perturbent le genre autobiographique tel qu'il a été référencé par ses fondateurs. Nous caractérisons cette pertubation de leurre dans deux sens : pour préciser les différences de l'expérience derridienne dans l'usage autobiographique qui, par le biais d'hésitations et de restrictions, montre les pièges de ce discours et pour accentuer ce qu'il atteint en s'inscrivant à partir de l'énonciation du je. L'hypothèse - toujours plusieurs - est que le discours autobiographique ne peut se passer de ce que Derrida a appelé le travail « dans la langue avec la langue », qui retire en partie l'exigence de la recherche d'une identité à soi qui serait propre à ce discours. Le corps à corps n'est pas entre les spécificités de la vie et de l'oeuvre, car celles-ci sont aussitôt considérées comme étant indissociables. Le corps qui intervient dans le corpus révèle dans la scène ce qui est normalement placé hors scène ; ce qui explique les nombreux passages où une question s'incruste dans une autre qui, à son tour, en reflète une autre et ainsi de suite. Sans exiger pour autant de manière "exemplaire" l'abolition du discours objectif, parler-au-sujet-de, d'un ton impersonnel, générique, est rejeté. La notion de subjectivité est percée par celle de l'événement, celui-ci étant lié à la manière dont les textes arrivent de manière imprévue. L'on courtise alors une poétique du secret, ce qui résulte en une élaboration distincte du concept de vérité engendré par le discours philosophique. Tout en suivant de près la « lettre » de Derrida, nous évoquons ces points en analisant quelques livres dans lesquels... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
22

Autobiografia e Ficção : análise do narrador em Extinção - Uma Derrocada, de Thomas Bernhard /

Santos, José Lucas Zaffani dos. January 2015 (has links)
Orientador: Claudia Fernanda de Campos Mauro / Co-orientador: Wilma Patrícia Marzari Dinardo Maas / Banca: Claudia Fernanda de Campos Mauro / Banca: Aparecido Donizete Rossi / Banca: Márcio Scheel / Resumo: Esta dissertação tem como objetivo empreender uma análise da obra Extinção - Uma derrocada (Auslöschung - Ein Zerfall), publicado em 1986, pelo escritor austríaco Thomas Bernhard. O romance, narrado por Franz-Josef Murau, apresenta como situação narrativa o desejo desse personagem de escrever a sua autobiografia, tão logo retorne de Wolfsegg, onde fora participar do enterro de familiares, para Roma, onde vive desde que deixou a família. Entretanto, ao final do romance, após ser anunciada a morte do narrador, esse mesmo texto pode ser lido como a concretização de seu projeto autobiográfico. Desse modo, a presente análise parte da constituição do narrador-protagonista para refletir acerca de sua intenção ao escrever seu relato, o qual tem como tema abordar sua terra natal, Wolfsegg, na Áustria. Este trabalho visa mostrar também o papel da escrita como forma de elaboração do passado traumático vivido pelo narrador ao lado de sua família em Wolfsegg. Uma vez que esse espaço reina absoluto no discurso do narrador, sendo, portanto, o núcleo temático de sua escrita, ele também será analisado para que assim se possa melhor delinear o sujeito que conta a sua história. Devido ao fato de o romance ser dominado pelo campo de visão de um narrador em primeira pessoa, torna-se necessário abordar o modo como esse indivíduo seleciona e ordena os eventos que se põe a narrar, os quais visam a potencializar a imagem que o protagonista quer criar de si mesmo. Nesse romance, as instâncias do narrador e do espaço parecem ser um só e a escrita concebida por Murau deve apresentar a extinção de ambos / Abstract: The present dissertation aims to analyze the book Extinction - a collapse, of the Austrian writer Thomas Bernhard, published in 1986. The novel, related by Franz-Josef Murau, presents as a narrative situation the wish of this character to write his autobiography, as soon as he returns from Wolfsegg - where he attended his relatives' funeral - to Rome, where he lives since he left his family. However, in the end, after being announced the narrator's death, the same text can be read as the embodiment of his autobiographical project. Thus, this analysis starts from the constitution of the narrator-protagonist to reflect about his intention in writing his account, which has as the theme to deal with his homeland, Wolfsegg, in Austria. This research also aims to show the role of writing as a way of elaborating the traumatic past lived by the narrator beside his family, in Wolfsegg. This place reigns in the narrator's speech as absolute and, being the thematic core of his writing, it will also be analyzed to delineate the person who tells his story. It's necessary to discuss how this narrator selects and sorts the events which he describes because the novel is dominated by his view - in first person. These events intend to enhance the image that the protagonist wants to create of himself. In this novel, narrator and space categories seem to be only one and the writing designed by Murau must present the extinction of both / Mestre
23

La epistola privada como género: estrategias de construcción

Torras Francés, Meri 26 October 1998 (has links)
La tesi parteix d’una reflexió des de la teoria a propòsit de l’estatut de l’autobiografia (i del gènere epistolar en particular), preguntant-se a propòsit d’aspectes com són ara la construcció del subjecte en el discurs o el valor de l’experiència com a categoria de diferència. Per tal de aprofundir en aquesta aproximació, el segon capítol realitza un alectura crítica de dues cartes autobiogràfiques escrites per dones: la Carta a Sor Filotea de la Cruz, escrita per Sor Juana i l’ Autobiografía epistolar de Gertrudis Góme de Avellaneda. El capítol central analitza el binomi gènere femení-gènere epistolar per demostrar de quina manera va establir-se a la modernitat (la França dels segles XVII i XVIII) i per què la carta privada acaba definint-se com un gènere (genre) de gènere (gender) femení, sobre quins condicionaments socials va succeir i quin va ser el paper de les dones en tot això. En el darrer capítol s’aborda el seguiment del binomi a l’Espanya dels segles XVIII, XIX i XX, fent paleses les aplicacions particulars que va patir en aquest altre context historico-cultural. Tot això fent ús d’un plantejament i un enfocament propis de la filologia, la teoria de la literatura i la literatura comparada que, a l’apèndix, abraça altres arts, ja que s’hi recullen mostres de la pintura holandesa del xvii on el motiu de la carta femenina té un tractament plenament en consonància amb els paràmetres que van constituir l’assimmilació de gèneres (gènere femení-gènere epistolar) a la França dels salons. / La tesis parte de una reflexión desde la teoría a propósito del estatuto de la autobiografía (y del género epistolar en particular), preguntándose sobre aspectos como la construcción del sujeto en el discurso o el valor de la experiencia como categoría de diferencia. En aras de ahondar en esta aproximación, el segundo capítulo realiza una lectura crítica de dos cartas autobiográficas escritas por mujeres: la Carta a Sor Filotea de la Cruz, escrita por Sor Juana y la Autobiografía epistolar de Gertrudis Gómez de Avellaneda. El capítulo central está destinado a analizar el binomio género femenino-género epistolar para demostrar de qué modo se estableció en la modernidad (en la Francia de los siglos XVII y XVIII) y por qué la carta privada terminó definiéndose como un género (genre) de género (gender) femenino, sobre qué condicionamientos sociales aconteció y cuál fue el papel de las mujeres en ello. En el capítulo posterior se acomete el seguimiento del binomio en la España de los siglos XVIII, XIX y XX, dando cuenta de las aplicaciones particulares que sufrió en este otro contexto histórico-cultural. Todo ello haciendo uso de un planteamiento y un enfoque propios de la filología, la teoría de la literatura y la literatura comparada que, en el apéndice, abraza otras artes, puesto que en él se recogen muestras de la pintura holandesa del XVII donde el motivo de la carta femenina observa un tratamiento plenamente en consonancia con los parámetros que constituyeron la asimilación de los géneros (género femenino-género epistolar) en la Francia de los salones. / The thesis departs from a theoretic reflection on the status of autobiography in general —and of epistolary genre in particular— inquiring about aspects like the construction of the subject in the discourse or the value of experience as a category of difference. In order to examine in depth this approach, the second chapter performs a critical reading of two autobiographic letters written by women: the Carta a Sor Filotea de la Cruz by Sor Juana and the epistolary Autobiografía of Gertrudis Gómez de Avellaneda. The central chapter is devoted to analyze the epistolary genre—feminine gender relationship to show how it was established in Modernity (in France, XVII and XVIII centuries) and why the personal letter finished defined as a genre of feminine gender, on what social factors happened and what was the woman’s role in all that. The following chapter shows the relationship in Spain, XVIII, XIX and XX centuries, giving an account of particular applications that it suffered in this historical and cultural context. All this using approaches of Philology, Literary Theory and Comparative. The appendix considers some samples of the Dutch painting of the xvii where the motive of the feminine letter observes a treatment fully accordance with the parameters that constituted the assimilation of gender/genre (feminine gender/epistolary genre) in the French salons.
24

Retratos da arte e do artista : projeto autobiográfico de José Saramago /

Marcon, Adriana. January 2014 (has links)
Orientadora: Sandra Aparecida Ferreira / Banca: Gilberto Figueiredo Martins / Banca: Sônia Helena de Oliveira Raymundo Piteri / Resumo: Esta dissertação propõe uma análise de Manual de Pintura e Caligrafia (1977) e As Pequenas Memórias (2006), do escritor português José Saramago, procurando destacar suas singularidades, semelhanças e diferenças. Objetiva-se mostrar como o romance Manual de Pintura e Caligrafia, por possuir laivos autobiográficos, é prenúncio do retrato da arte/escrita exercida por Saramago na sua produção literária vindoura, enquanto As Pequenas Memórias, sua autobiografia propriamente dita, exibe o retrato do artista/escritor nos tempos juvenis. Com a escolha dessas obras que representam, respectivamente, o ponto inaugural e o porto de chegada de um projeto autobiográfico que é também literário, pretende-se evidenciar as tensões de gêneros instaladas na autobiografia quando produzida por um ficcionista, bem como a presença de indícios autobiográficos na elaboração de um romance. Para cumprir este propósito, recorreu-se a um aporte teórico-metodológico pautado na fortuna crítica saramaguiana, na reflexão sobre os gêneros romanesco e autobiográfico e nos estudos de análise estrutural da narrativa. Após um caminho minucioso de reflexões acerca dos objetos que presidem a dissertação, efetua-se a comparação entre as narrativas estudadas, evidenciando-se os pontos de semelhança e de contraste entre ambas / Abstract: This dissertation proposes an analysis of Manual of Painting and Calligraphy (1977) and Memories of my Youth (2006), written by the Portuguese writer José Saramago, seeking to highlight their singularities, similarities and differences. It objectifies to show how the novel Manual of Painting and Calligraphy, for having autobiographical vestiges, is the sign of the portrayal of the art/ writing that will be put into practice in Saramago's future writing, while Memories of my Youth, his autobiography, shows the portrayal of the artist/writer when his was young. With the choice of these books that represent, respectively, the beginning and the end of an autobiographical and literary project, it intends to consider the genre tensions installed in the autobiography when written by a novelist, as well as the presence of autobiographical vestiges in a novel. To reach this objective, it appeals to a theoreticalmethodological contribution based on specialists of Saramago's writing, on reflections about novel and autobiography, and on studies of the structural analysis of narrative. After a long way of detailed reflections about the objects of this dissertation, it accomplishes the comparison between the narratives, evidencing the possible connections and differences between both texts / Mestre
25

Memória, espaço e símbolos na narrativa de Marcel Pagnol /

Morgado, Marina Lourenço. January 2018 (has links)
Orientador: Claudia Fernanda de Campos Mauro / Banca: Ivair Carlos Castelan / Banca: Fernanda Aquino Sylvestre / Banca: Erika Bergamasco Guesse Borges / Banca: Márcia Eliza Pires / Resumo: A presente proposta de pesquisa objetiva realizar um estudo da memória e criação nos romances: Le Château de ma Mère, La Gloire de mon Père do escritor Marcel Pagnol. Com base na hipótese de que a memória, nestes textos, é imaginação de possibilidades do devir que não se esgota em quadros fixos. A tese focalizará as dominantes técnicas e temáticas de construção da narrativa por meio do uso feito pelo autor do motivo da viagem, dos diferentes espaços e na composição dos quadros da memória. O estudo desses dois romances permitirá a análise da memória como princípio da elaboração das obras a forma como é utilizada na elaboração do discurso de narradores e personagens. A importância de estudar esse tema nos romances de Pagnol se dá pelo fato de que o escritor elabora suas narrativas num espaço de misturas e de conflitos, onde a família é um elemento fundamental nas relações sociais, fazendo confluir a memória individual e coletiva. Em seus romances a memória é um lugar de criar mundos possíveis pela capacidade de sonhar do pensamento: a memória criativa. / Abstract: The present proposal of research aims to carry out a study of memory and creation in the novels: Le Château de ma Mère, La Gloire de mon Père by the writer Marcel Pagnol. Based on the hypothesis that memory, in these texts, is an imagination of possibilities of becoming that does not end in fixed frames. The thesis will focus on the technical and thematic dominants of narrative construction through the use made by the author of the motif of the trip, of the different spaces and in the composition of the pictures of memory. The study of these two novels will allow the analysis of memory as the principle of the elaboration of works as it is used in the elaboration of the discourse of narrators and characters. The importance of studying this theme in Pagnol's novels is because the writer elaborates his narratives in a space of mixtures and conflicts, where the family is a fundamental element in social relations, bringing together individual and collective memory. In his novels, memory is a place of creating possible worlds by the capacity to dream of thought: the creative memory. / Doutor
26

As máscaras modernistas

Mata, Larissa Costa da January 2008 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão. Programa de Pós-Graduação em Literatura. / Made available in DSpace on 2012-10-23T22:33:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 254825.pdf: 7307319 bytes, checksum: 23865832a172baf0e1a7e2f843c05e1d (MD5) / Certa tradição analisa as obras do modernismo brasileiro recorrendo à institucionalização nacionalista do movimento e pautando-se, muitas vezes, numa concepção materialista da história. Afora isso, esse olhar crítico é mediado pela percepção da forma como matéria a ser analisada, o que pressupõe um parâmetro que, na literatura brasileira, estaria na Semana de Arte Moderna. Este trabalho se propõe a focar duas autoras modernistas não-canônicas: Maria Martins (1890-1973) e Adalgisa Nery (1905-1980). Supõe-se que ambas as autoras passaram incólumes pelo movimento por adotarem uma concepção nietzscheana de tempo, circular. Deuses Malditos I (1965), biografia de Nietzsche escrita por Maria Martins e A imaginária (1959), romance autobiográfico de Adalgisa Nery, são analisados a partir da tese de que a biografia e a autobiografia são máscaras textuais. A máscara é matéria que revela pelo disfarce, que preenche os vazios diversos - a ausência de Maria e de Adalgisa na crítica, as lacunas presentes em ambos os livros e a impossibilidade de representação das autoras pelo texto. Tratar do modernismo por meio de máscaras permite pensá-lo a partir do texto e de um começo, ou de um re-começo, que pode existir ainda hoje. A determinate critical tradition analyses Brazilian modernist works considering the nationalist aspect of this movement. This tradition is based, most of the times, on a materialistic conception of history. Besides that, this critical perspective takes into account the structure as the main aspect to be analyzed in a literary work and considers the authors who took part in the Modern Week, in 1922, as patterns to read others modernist writers and texts. This paper focuses on two modernist non-canonical writers, Maria Martins (1890-1973) and Adalgisa Nery (1905-1980) assuming that they were not suitably considered as part of that literary movement because they have embraced a Nietzschean conception of time, an understanding of history as a cyclical movement. Deuses Malditos I (1965), Nietzsche's biography by Maria Martins and A imaginária (1969), Adalgisa's Nery autobiographical novel, will be analyzed departing from the theses that biography and autobiography are textual masks. Mask is the substance that reveals when hiding, which fills various vacuities - Maria's and Adalgisa's absence in literary criticism, the gaps present in both books and the textual impossibility of representing these writers. To deal with modernism by means of masks also allows to consider the notion of text and to depart from a beginning or from a reopening to think about this movement, what may be possible still nowadays.
27

A educação de um educador

Soares, Geraldo Ramos January 2013 (has links)
205f. / Submitted by Rodrigo Meirelles (rodrigomei@ufba.br) on 2013-08-26T12:43:02Z No. of bitstreams: 1 Rep. Int - A educação de um educador (Geraldo Ramos Soares).pdf: 698699 bytes, checksum: 357ae9e7c8564dd55aa0e6c76fadaf47 (MD5) / Approved for entry into archive by Rodrigo Meirelles(rodrigomei@ufba.br) on 2013-08-26T13:01:38Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Rep. Int - A educação de um educador (Geraldo Ramos Soares).pdf: 698699 bytes, checksum: 357ae9e7c8564dd55aa0e6c76fadaf47 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-08-26T13:01:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rep. Int - A educação de um educador (Geraldo Ramos Soares).pdf: 698699 bytes, checksum: 357ae9e7c8564dd55aa0e6c76fadaf47 (MD5) Previous issue date: 2013 / Salvador
28

Frida Kahlo

Souza, Ana Maria Alves de January 2011 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2011 / Made available in DSpace on 2012-10-26T06:46:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 295373.pdf: 3467516 bytes, checksum: d0bb2796fb8723ec1366bafa886c111e (MD5) / Essa dissertação busca mostrar como diferentes narrativas constroem uma diversidade de imagens (auto)biográficas de Frida Kahlo a partir mesmo de seu próprio legado: cartas, diário e autorretratos. A escrita de si e a eternização do cotidiano pela memória apontam para as construções biográficas de Frida Kahlo especialmente as escritas por Patrícia Mayayo em Frida Kahlo - Contra el mito; Rauda Jamis em Frida Kahlo, e Jill Laidlaw em Frida Kahlo. O conceito de biografema, de Barthes, servirá como base de uma leitura através de fragmentos e detalhes. / This dissertation aims to show how different narratives can build a diversity of images (auto) biographicals of Frida Kahlo from her own legacy material: letters, journal and self-portraits. The writing of herself and the daily life eternization by her memories lead to biographical constructions of Frida Kahlo specially the ones written by Patricia Mayayo in Frida Kahlo- against the mith; Rauda Jamis in Frida Kahlo; and Jill Laidlaw in Frida Kahlo.The biografema concept, of Barthes, will serve as a basis of a reading through fragments and details.
29

O imaginário da solidão em espaços (auto) biográficos

Alcaraz, Marcelo Barbosa January 2014 (has links)
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2014. / Made available in DSpace on 2015-02-05T20:57:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 331133.pdf: 3548991 bytes, checksum: f34725e06bfc00277df8847b931edc40 (MD5) Previous issue date: 2014 / A tese investiga a solidão no espaço biográfico, sendo ele entendido como diário íntimo, cinema e artes plásticas. Analiso obras como os diários ficcionais O amanuense Belmiro de Cyro dos Anjos e A trégua de Mário Benedetti; e o diário íntimo não ficcional de Zlata Filipovic e Ed Blanco contidos no livro Vozes roubadas. São objetos dessa tese também o filme Sobre cafés e cigarros de Jim Jamursch e parte da pintura de Edward Hopper. Em todos as frentes do meu trabalho encontra-se um elemento unificador da condição moderna, a solidão do indivíduo. A solidão é entendida como um dado histórico do mundo ocidental, verificável desde o surgimento das transformações nas habitações europeias a partir do século XVI e do surgimento das multidões nas grandes cidades da Europa no século XIX . Teóricos como Walter Benjamin, Maurice Blanchot, Giorgio Agamben, Norbert Elias e Richard Sennett, Philippe Lejeune, Leonor Arfuch entre outros fornecem elementos para entender esse processo.<br> / Abstract : This doctoral thesis is centred on the loneliness at the Biographies, understood like personal diary, Cinema and Visual Arts. I base my analysis on fictional journal the "O Amanauense Belmiro" - Cyro dos Anjos and "A Trégua" - Mário Benedetti; and the personal diary non-fictional of Zlata Filipovic and Ed Blanco in the book "Vozes Roubadas". The film "Sobre Cafés e Cigarros" of Jim Jarmusch and part of Edward Hopper paint work are objects of study too. In all these objects there is an unifier element from modern condition, the individual loneliness. The loneliness is understood like a historic fact from western world verifiable since European house?s transformation 20th century and masses appearance into some European metropolis at 19th century?s beginning. Some theoreticals like como Walter Benjamin, Maurice Blanchot, Giorgio Agamben, Norbert Elias e Richard Sennett, Philippe Lejeune, Leonor Arfuch and another give us some elements to understand this process.
30

Loucura e dispersão

Ciacco, Felippe Cardozo January 2015 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas, Programa de Pós-Graduação em Antropologia Social, Florianópolis, 2015 / Made available in DSpace on 2015-06-02T04:08:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 333867.pdf: 372169 bytes, checksum: 5a9f949849a22abb5083ec6b66f39eb5 (MD5) Previous issue date: 2015 / Este trabalho procura se fazer como uma etnografia junto a dois textos autobiográficos, Hospício é Deus, de Maura Lopes Cançado e Todos os Cachorros são azuis, de Rodrigo de Souza Leão. Tais textos carregam a passagem de ambos os autores por experiência de internamento psiquiátrico que incidem em suas narrativa, não apenas como parte de seu enredo e cenário,mas na formação de uma enunciação "hospiciada", a todo instante desautorizada pelo aparecimento de outros interlocutores e pela justaposição de outras biografias, pré-fabricadas. Diante das ambiguidades de tal enunciação, o presente trabalho trata de seguir os processos de autobiografização engendrados pelos autores, processos frágeis, a todo momento ameaçados pelas totalizações desses outros interlocutores, processos, no entanto, dispersivos e que resistem a tais totalizações. / Abstract: This work's intent is to be seen as an ethnography together with two autobiographic texts, Hospício é Deus, by Maura Lopes Cançado and Todos os Cachorros são azuis, by Rodrigo de Souza Leão. Said texts bring both authors' experience of psychiatric hospitalization, which, in their narratives, happens not only as apart of its plot and scenery but also as the making of an "asylumed" enunciation, unauthorized at each moment by different interlocutors' appearances and by the juxtaposition of other pre-made biographies. Facing the ambiguities of said enunciation, this present work deals with the processes of autobiographization engenderes by the authors, fragile processes, each moment threatened by the totalizations of these different interlocutors, processes, however, of dispersive nature which resist to said totalizations.

Page generated in 0.0348 seconds