Spelling suggestions: "subject:"bacteriana"" "subject:"bacterianas""
561 |
Tratamento ambulatorial da endocardite estreptocócica.Hassem Sobrinho, Sírio 16 July 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-01-26T12:51:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1
siriohassemsobrinho_tese.pdf: 4305683 bytes, checksum: 9e829b180193bd2845ed65aadcd1897c (MD5)
Previous issue date: 2010-07-16 / Bacterial endocarditis is a serious infectious disease,
the treatment of which is traditionally performed with the patient hospitalized and receiving intravenous medication. When the etiological agent is Streptococcus, progression is generally less aggressive. Thus, the possibility of outpatient treatment becomes an attractive option from the social and economic standpoint. In the literature, this type of treatment is known as outpatient parenteral antimicrobial therapy (OPAT). Objective: The aim of the present study was to demonstrate that outpatient treatment is safe and effective in cases of streptococcic endocarditis. Patients and Methods: Six patients with bacterial endocarditis, diagnosed using the modified Duke University criteria, were followed up between January 2006 and November 2008. Four patients were
female (66.6%) and two were male (33.4%). Mean age was 47.8 years, ranging from 32 to 65 years. All patients were eligible for outpatient treatment and agreed to take part in the study, having been either partially or wholly treated in an outpatient regimen. xiii Imaging and laboratory exams were performed at the beginning and end of treatment and when otherwise deemed necessary. Results: All patients progressed with no complications and with the complete resolution of the infection. The results of the laboratory and imaging exams are presented and discussed. Conclusion: Streptococcic bacterial endocarditis may be safely and effectively treated in an outpatient regimen for selected patients with no concomitant aggravating factors. / A Endocardite bacteriana é uma grave doença infecciosa cujo tratamento é tradicionalmente feito com o paciente
internado, recebendo medicação intravenosa. As endocardites cujo agente etiológico é o Streptococcus costumam ter evolução menos agressiva. Assim, a possibilidade de tratamento ambulatorial passa a ser atraente tanto do ponto de vista social como econômico. Esse tipo de tratamento é conhecido na literatura pela sigla OPAT (Outpatient Parenteral Antimicrobial Therapy) Objetivo: O objetivo deste estudo foi demonstrar que, em casos de endocardite estreptocócica bem selecionados, o tratamento ambulatorial é seguro e eficaz.
Casuística e Método: Foram acompanhados seis pacientes com
endocardite bacteriana por Streptococcus, diagnosticados pelos critérios modificados da Universidade de Duke, no período de janeiro de 2006 a novembro de 2008. Quatro pacientes eram do sexo feminino (66,6%) e dois eram do sexo masculino (33.4%). A idade média foi de 47,8 anos, variando de 32 a 65 anos. xi Todos os pacientes que eram elegíveis para o tratamento ambulatorial concordaram em fazer parte do estudo tendo sido tratados parcialmente ou integralmente em regime ambulatorial. Os exames de imagem e laboratoriais eram feitos no início e ao final do tratamento ou de acordo com a necessidade Resultado: Todos evoluíram sem complicações e com resolução completa do quadro infeccioso. São apresentados e comentados os resultados evolutivos dos exames laboratoriais e de imagem realizados.
Conclusão: A endocardite bacteriana Estreptocócica pode ser
tratada de forma segura em regime ambulatorial em pacientes
selecionados, nos quais não existe concomitância de fatores
agravantes, com conseqüente benefício para o paciente.
|
562 |
Avaliação da relação entre indicadores microbiológicos de toxicidade e a biodisponibilidade de metais em um ecossistema costeiro (Baía de Sepetiba – RJ)Rosa, Thiago Dias Lopes 18 September 2017 (has links)
Submitted by Biblioteca de Pós-Graduação em Geoquímica BGQ (bgq@ndc.uff.br) on 2017-09-18T18:23:01Z
No. of bitstreams: 1
DISSERTAÇÃO DE MESTRADO - THIAGO DIAS LOPES DA ROSA.pdf: 1856868 bytes, checksum: 24f79a23cf37a8161ea8b1930ad99eb2 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-18T18:23:01Z (GMT). No. of bitstreams: 1
DISSERTAÇÃO DE MESTRADO - THIAGO DIAS LOPES DA ROSA.pdf: 1856868 bytes, checksum: 24f79a23cf37a8161ea8b1930ad99eb2 (MD5) / Universidade Federal Fluminense. Instituto de Química. Programa de Pós-Graduação em Geoquímica, Niterói, RJ / Atualmente, pouco se sabe sobre as possíveis relações entre as concentrações das formas biodisponíveis de metais e os biomarcadores microbiológicos de toxicidade. Este estudo teve como objetivo avaliar a relação entre os indicadores geoquímicos e microbiológicos de biodisponibilidade e toxicidade de metais em sedimentos da região do Saco do Engenho (Baía de Sepetiba, RJ). O fracionamento geoquímico de Cd, Zn, Pb e Cu, através de uma extração seqüencial (BCR de 3 etapas), e 3 indicadores microbiológicos de toxicidade (biomarcadores enzimáticos, demanda energética bacteriana e biomassa) foram avaliados em amostras de sedimentos coletados na Baía de Sepetiba, na região próxima ao Porto de Itaguaí e ao Saco do Engenho. Um bioensaio de ressuspensão de sedimento também foi realizado no qual foram avaliados os mesmos parâmetros microbiológicos além do pH, oxigênio dissolvido, temperatura e a concentração de metais dissolvidos. Nas amostras de sedimento, em geral, as concentrações de metais estavam predominantemente na forma oxidada, associados hidróxidos de Fe e Mn. As concentrações máximas de metais obtidas pela extração seqüencial foram observadas próximas ao Saco do Engenho, atingindo 22 mg.kg-1 de Cd, 3855 mg.kg-1 de Zn, 20 mg.kg-1 de Pb e 18 mg.kg-1 de Cu. Esta região ainda possui uma das principais fontes de Cd e Zn da baía. O total (somatório) das concentrações extraídas pelo método BCR de 3 etapas e a demanda energética bacteriana correlacionaram-se significativamente e foram considerados como os melhores indicadores da biodisponibilidade e toxicidade de metais utilizados. No bioensaio a maior degradação da matéria orgânica, via enzimas esterases, pela atividade bacteriana e as maiores concentrações de metais dissolvidos coincidiram em 192 horas, sugerindo que a comunidade bacteriana influenciou mais a remobilização de metais para fase dissolvida do que as variações físico-químicas do meio. Neste experimento, os indicadores microbiológicos de toxicidade foram limitados quando as concentrações de metais biodisponiveis atingiram níveis letais. Desta forma foi possível concluir que marcadores geoquímicos e microbiológicos são limitados quando aplicados individualmente na avaliação de impactos causados pela contaminação ambiental por metais. / The possible relations between metal bioavailable forms and microbiological indicartors of toxicity are currently poorly understood. This study aims to evaluate the relationship between geochemical and microbiological indicators of metal toxicity in sediments from Saco do Engenho (Sepetiba Bay, Brazil). The geochemical partitioning of Cd, Zn, Pb and Cu (following the BCR method) and toxicity indicators (enzymatic biomarkers, bacterial energetic demand and bacterial biomass) were evaluated in bottom sediments and in a sediment resuspension bioassay. In the bioassay, these variables were also evaluated, besides pH, dissolved oxygen, temperature and dissolved metal concentrations. Sediment samples generally presented trace metals in the oxidized form (associated with Fe and Mn oxides). Maximum trace metal concentrations were found near Saco do Engenho (22 mg kg-1 Cd, 3855 mg kg-1 Zn, 20 mg kg-1 Pb and 18 mg kg-1 Cu), indicating that it still is a major source of Cd and Zn to the bay. The sums of BCR method phases extracted for each metal and the bacterial energetic demand presented a significant positive correlation and were considered as the better indicators of metal bioavailability and toxicity. In the bioassay, the higher activity of the esterase enzyme and metal concentration peaks coincided at 192 h of resuspension, suggesting that bacterial activity influenced metal mobilization to dissolved phase in a greater extent than physicochemical variability. In such experiment, the microbiological indicators were limited when bioavailable metals reach lethal levels. Therefore, it was concluded that geochemical and microbiological markers are limited when applied individually to evaluate metal pollution impacts
|
563 |
Caracterització i diversitat de poblacions microbianes en aigües minerals naturals, recreatives i regeneradesCasanovas i Massana, Arnau 22 June 2012 (has links)
La microbiologia de l’aigua és un camp científic que ha ajudat enormement a millorar la seguretat sanitària de les aigües destinades als usos humans. De fet, augmentar el coneixement sobre les poblacions microbianes presents a l’aigua tant pel que fa a les poblacions autòctones com a les al•lòctones, pot ser de gran ajuda de cara a garantir els estàndards de qualitat, que cada vegada són més exigents. Tanmateix, la gran heterogeneïtat dels sistemes aquàtics i de les problemàtiques lligades als seus usos, fan necessari un estudi individualitzat de les seves poblacions microbianes. Així doncs, el propòsit d’aquesta tesi doctoral va ser estudiar diferents poblacions microbianes associades a diferents sistemes aquàtics: aigües minerals naturals, aigües recreatives i aigües regenerades.
Pel que fa a les aigües minerals naturals, es van estudiar les poblacions bacterianes aeròbies heterotròfiques autòctones de tres fonts a 22ºC i 37ºC durant l’hivern i l’estiu. Totes les soques aïllades es van fenotipar mitjançant les microplaques PhP-48 del Phene-Plate System®. Es van poder aïllar un elevat nombre de gèneres poc descrits en aquests ambients. Això afegit als canvis de composició observats entre estacions, confirma que es tracta d’ambients complexos, i que encara hi ha un gran desconeixement sobre la seva composició i dinàmica. D’altra banda, es va confirmar que cada aigua mineral natural conté una microbiota autòctona pròpia, l’estructura i composició de la qual és prou específica per poder diferenciar-la amb mètodes de caracterització fenotípica de la d’altres aigües minerals naturals.
D’altra banda es va avaluar la capacitat de la ISO 16266:2006 per identificar Pseudomonas aeruginosa en aigües minerals naturals. En general, el procediment de la ISO 16266:2006 identifica adequadament la major part dels aïllats de P. aeruginosa, llevat dels casos de soques no pigmentades. Els resultats recomanen la incorporació dels assaigs de creixement en agar King A i a 4°C i 42°C en les anàlisis rutinàries d’aigües envasades, i s’aconsella l’ús de les galeries API®20NE en la confirmació d’aquells aïllats que generin dubtes en base als criteris de la ISO 16266:2006.
En l’àmbit de les aigües recreatives, es van caracteritzar les poblacions microbianes associades a quatre piscines naturalitzades d’ús privat. Tres d’elles presentaven a l’estiu concentracions d’E. coli o enterococs superiors als límits establerts a les recomanacions. La contaminació fecal relacionada amb la fauna salvatge s’apunta com un contribuïdor significatiu en les piscines naturalitzades privades. A més, el sistema de depuració natural de les piscines naturalitzades sembla ser força limitat alhora de disminuir la contaminació fecal a les piscines, cosa que posa en dubte la seva aplicabilitat en piscines de major volum i obertes al públic.
Pel que fa a les aigües regenerades, es van avaluar la capacitat del fenotipatge bioquímic de coliforms fecals i enterococs per determinar l’origen de la contaminació fecal en dues basses d’aigua regenerada utilitzades en la irrigació d’un camp de golf. La caracterització bioquímica i l’estudi d’inactivació van proporcionar evidències que la contaminació fecal detectada a les basses a l’estiu no tenia relació amb les poblacions que entraven a través de l’aigua regenerada, sinó que semblava estar relacionat amb una aportació de material fecal animal, probablement ocells, generat al propi sistema. El fenotipatge bioquímic d’enterococs i coliforms fecals és una eina útil per a l’estudi de l’origen de la contaminació fecal en aquells casos on la càrrega fecal és baixa, fet que és rellevant, tenint en compte que molts altres mètodes presenten problemes en ser aplicats per sota d’aquestes concentracions.
En general, els estudis realitzats donen peu a continuar aprofundint en l’estudi de la diversitat microbiana en diferents ambients aquàtics, tant pel que fa a les poblacions autòctones com a les al•lòctones. / "Characterization and diversity of microbial populations associated to with natural mineral waters, recreational waters and reclaimed waters"
SUMMARY:
Microbial populations from natural mineral waters, recreational waters and reclaimed waters were characterized to increase the knowledge about their indigenous and introduced microorganisms. Regarding natural mineral waters, we characterized the aerobic heterotrophic bacteria from three sources at 22ºC and 37ºC during summer and winter. The study of the similarities showed that growing temperatures and seasons caused significant differences in structures and composition. In addition, several bacterial species were isolated and identified, some of them rarely isolated in natural mineral waters, revealing the complexity and lack of knowledge of these ecosystems.
Furthermore, we evaluated the procedure included in ISO 16266:2006 to identify presumptive P. aeruginosa isolates in natural mineral waters. The results showed that ISO 16266:2006 correctly identified 27 out of 29 genotypically confirmed P. aeruginosa isolates, although two false negative identifications were obtained. Additional test assayed such as King A medium, growth tests at 4 °C and 42 °C and API® 20NE correctly discriminated all the studied strains.
As far as recreational waters are concerned, we analyzed the microbial populations in four private natural swimming pools. Three of them exceeded the E. coli or enterococci limits stated in the recommendations for natural swimming pools. The concentrations of P. aeruginosa and aerobic heterotrophic bacteria were acceptable. The results suggest that wildlife was an important source of fecal pollution in the pools. Since there is a lack of regulations on these systems, and the health risks are higher than in conventional swimming pools, further research is needed to establish the parameters for ensuring safe bathing in private and public natural swimming pools.
Finally, we aimed to identify the origin of the fecal contamination in two reclaimed-water open-air ponds used to irrigate a golf course. Although the concentration of fecal bacterial indicators was low, the biochemical fingerprinting used provided evidence that the origin of the fecal contamination in the ponds was not related to the reclaimed water. Furthermore, a mesocosm assays indicated that none of the microbial fecal indicators was able to regrow in the ponds. Finally, the study highlighted the fact that reclaimed water may be recontaminated in open-air reservoirs.
|
564 |
Pharmacist interventions in depressed patientsRubio Valera, Maria 09 November 2012 (has links)
1) Objectives:
- To systematically evaluate the effectiveness of pharmacist care compared with usual care (UC) on improving adherence to antidepressants in depressed outpatients.
- To evaluate the effectiveness and cost‐effectiveness of a community pharmacist intervention (CPI) compared to UC in the improvement of adherence to antidepressants and patient wellbeing in a primary care population initiating treatment with antidepressants.
2) Methods:
A systematic review and meta‐analysis of randomized controlled trials (RCTs) that evaluated the impact of pharmacist interventions on improving adherence to antidepressants was conducted. RCTs were identified through electronic databases and manual search. Methodological quality was assessed and methodological details and outcomes were extracted in duplicate.
A RCT comparing patients with depressive disorder receiving a low intensity CPI (87) with patients receiving UC (92) was performed in Barcelona. The intervention consisted of an educational programme focused on improving knowledge about medication, improving patients’ compliance and reducing stigma. Measurements took place at baseline, 3 and 6 months. Adherence was continuously registered from the computerized pharmacy records. Secondary outcomes included clinical severity of depression (PHQ‐9), health‐related quality of life (HRQOL) (EuroQol‐5D) and satisfaction with the treatment received.
Direct and indirect costs were assessed using the Client Service Receipt Inventory. Unit costs were derived from official local sources. Quality‐Adjusted Life‐Years (QALYs) were calculated using the EuroQol‐5D Spanish tariffs.
3) Results:
Six RCTs were identified in the systematic review; most of them were conducted in the USA. A total of 887 depressed patients who were initiating or maintaining treatment with antidepressants and who received pharmacist care (459 patients) or UC (428 patients) were included in the review. The most commonly reported interventions were patient education and monitoring, monitoring and management of toxicity and side effects and compliance promotion. Overall, no statistical heterogeneity or publication bias was detected. The pooled odds ratio was 1.64 (95% CI 1.24‐2.17). Subgroup analysis showed no statistically significant differences in results.
Results from the RCT showed that patients in the CPI group were more likely to remain adherent at 3 and 6‐month follow‐up but the difference was not statistically significant. No statistically significant differences were observed in clinical symptoms or satisfaction with the pharmacy service. However, patients in the CPI group showed greater statistically significant improvement in HRQOL compared to UC patients, both in the ITT and PP analyses.
Overall costs were higher in the CPI group than in UC patients, mainly because of differences in productivity losses. There were no statistically significant differences between groups in QALYs. From the societal perspective, the incremental cost‐effectiveness ratio (ICER) for CPI compared with UC was €9,335 per extra adherent patient. The incremental cost‐utility ratio (ICUR) was €38,896 per QALY gained. If willingness to pay (WTP) is €50,000 per one extra adherent patient, per extra remission of symptoms or per QALY, the probability of the CPI being cost‐effective was 0.71, 0.52 and 0.56, respectively.
From the healthcare perspective, the ICER was €862 per extra adherent patient. ICUR was €3,542. The probability of the intervention being cost‐effective was 0.75 if WTP is €12,000 for an extra adherent patient and €40,000 for QALY gained. The probability of the CPI being cost‐effective in remission of depressive symptoms was 0.55 for a WTP of €50,000.
4) Conclusions:
A pharmacist intervention could be a good strategy to improve patients’ adherence to antidepressants in primary care but evidence supporting the pharmacist intervention in depressed patients is still limited, especially in community pharmacies and outside the USA.
A low intensity CPI proved to be ineffective in improving patients’ adherence to antidepressants or clinical symptomatology. However, it was effective in improving the patient’s HRQOL. The CPI was not cost‐effective in comparison with UC in the improvement of adherence, depressive symptoms and QALYs.
|
565 |
Ação de produtos químico in vitro, em mudas e em campo sobre a mancha bacteriana (Xanthomonas perforans e X. gardneri) em tomate para processamento industrial / Chemical control of the bacterial spot in tomato for industrial processing: sensibility in isolated vitro and efficiency of products in seedlings and in fieldNASCIMENTO, Abadia dos Reis 17 February 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T14:52:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1
abadia tese.pdf: 6055071 bytes, checksum: 41810223bb4492258f77c027a3385652 (MD5)
Previous issue date: 2009-02-17 / The search of alternative products for tomato bacterial spot has been promoting
by the lack of effectiveness registered by the traditional products available. The objective
of this work was to evaluate a range of chemical products by in vitro tests, in experiments
seedlings and field experiments. The products studied were: acibenzolar-S-methyl; benzalkonium
chloride; phosphite; copper hydroxide, copper oxicloreto; metiram + pyraclostrobin and
famoxadone + mancozebe. The in vitro tests were carried out at Embrapa Hortaliça,
Brasília-DF, in July of 2007. The bactericide action was evaluated on Xanthomonas
perforans and X. gardneri. The trial was in a complete randomized block design with four
replications and plot was constituted by a Petri plate impregnated with solidified bacterial
suspension. The halo of inhibition formed was evaluated. The experiments with seedlings
were carried out with the hybrid Heinz 9553 at the commercial nursery VIVATI in Rio
Verde, Goiás, in August to September and November to December of 2008. There were
three trials in a complete randomized block design with three replications. The products
were sprayed by using CO2 portable sprayer. The inoculation occurred 29 days after
sowing, with an isolated of X. gardneri. Disease severity was evaluated on 15 leaflets per
plot at 14 and 16 days after inoculation of the first and second experiment, respectively.
Data was expressed as percentage of leaf affected by program Quant. It was also suggested
a possible interaction between the regulator of growth paclobutrazol and the behavior of
certain products in the reduction of the severity of the disease. Two field trials were carried
out at the experimental farm of Unilever Bestfoods, in Goiânia-GO, from February to June
of 2007 and April to August of 2008. The first was with the hybrid Heinz 9992 in a
complete randomized block design, with 15 treatments and three replications, and inoculated
with X. perforans. The second was in a split plot completely randobized block design with
three replications. Variety (Hypeel 108 and U2006) was ascertained for factor A and the 10
treatments for factor B. Xanthomonas perforans and X. gardneri were inoculated in
different moments. In both trials foliage severity, number of fruits with symptoms and
yield were evaluated. In the second trial fruits with sun scald was also taken. In the in vitro
test, the products to which X. perforans and X. gardneri were sensitive in the recommended dose
were the benzalkonium chloride and famoxadone + mancozeb. Methiram + pyraclostrobin
had action in the dosage recommended only for X. gardneri. Xanthomonas perforans was
sensitive to this product only starting from ten times more. The products of copper base did
not have action in the bacteria at the recommended dose, being sensitive only at a hundred
time more. For the trials of seedlings it was noticed that metiram + pyraclostrobin, copper
oxicloreto, famoxadone + mancozebe, phosphite and copper hydroxide reduced the
severity under certain conditions. In the field trials, in generally, acibenzolar-S-methyl and
famoxadone + mancozeb lead to the better results. / A pouca disponibilidade de produtos eficazes tem propiciado a busca por
alternativas de controle da mancha bacteriana do tomateiro. Sendo assim, este trabalho teve
como objetivo avaliar uma gama de produtos químicos em testes in vitro, experimentos
com mudas e em experimentos de campo. Foram estudados: acibenzolar-S-metil; cloretos
de benzalcônio; fosfitos; hidróxido de cobre, oxicloreto de cobre; metiram +
piraclostrobina e famoxadona + mancozebe. Os testes in vitro foram conduzidos na
Embrapa Hortaliças, Brasília-DF, em julho de 2007. A ação bactericida dos produtos foi
avaliada sobre Xanthomonas perforans e X. gardneri. O ensaio foi em blocos casualizados
com quatro repetições e a parcela foi constituída por uma placa de Petri impregnada com
suspensão bacteriana solidificada. Avaliou-se o halo de inibição formado. Os experimentos
de mudas foram conduzidos com o híbrido Heinz 9553 no viveiro comercial VIVATI em
Rio Verde GO, de agosto a setembro e de novembro a dezembro de 2008. Foram três
ensaios inteiramente casualizados com três repetições. Os tratamentos (produtos) foram
pulverizados na parte aérea utilizando pulverizador costal de barra. A inoculação foi aos 29
dias após a semeadura, com um isolado de X. gardneri. Avaliou-se a severidade da doença
em 15 folíolos por parcela aos 14 e 16 dias após a inoculação do primeiro e segundo
experimento, respectivamente. Esta foi expressa em porcentagem de área foliar atacada
processada pelo programa Quant. É sugerido uma possível interação entre o regulador de
crescimento paclobutrazol e o comportamento de certos produtos na redução da severidade
da doença. Dois ensaios de campo foram conduzidos na área experimental da Unilever
Bestfoods, em Goiânia-GO, de fevereiro a junho de 2007 e de abril a agosto de 2008. O
primeiro foi com o híbrido Heinz 9992 em delineamento experimental blocos casualizados,
com 15 tratamentos e três repetições. Inoculou-se X. perforans. Já o segundo ensaio foi
fatorial em parcelas subdivididas em blocos ao acaso e três repetições. O fator A foi
hídrido (Hypeel 108 e U2006) e o fator B (tratamentos). Inoculou-se X. perforans e X.
gardneri em momentos distintos. Em ambos ensaios foram avaliados severidade foliar,
número de frutos com sintomas e produtividade. No segundo ensaio tomou-se também
número de frutos com escaldadura. No teste in vitro os produtos aos quais X. perforans e
X. gardneri foram sensíveis na dose recomendada foram os cloretos de benzalcônio e a
famoxadona + mancozebe. Metiram + piraclostrobina tiveram ação na dosagem
recomendada somente para X. gardneri. Xanthomonas perforans foi sensível ao produto
somente a partir de dez vezes maior a dosagem recomendada. Os produtos à base de cobre
não tiveram ação nas bactérias na dosagem recomendada, sendo sensíveis apenas na dose
cem vezes maior a dosagem recomendada. Em mudas metiram + piraclostrobina,
oxicloreto de cobre, famoxadona + mancozebe, fosfito e hidróxido de cobre reduziram a
severidade em mudas no ensaio realizado em agosto. Em campo, notou-se que, de maneira
geral acibenzolar-S-metil e famozadona + mancozebe estão entre os melhores resultados.
|
566 |
Control de la antibióticorresistencia en <i>Escherichia coli</i>Marchetti, María Laura January 2013 (has links)
El objetivo central del presente trabajo de Tesis Doctoral fue restablecer in vitro la susceptibilidad antimicrobiana de cepas comensales de Escherichia coli (con fenotipo multirresistente-MDR-) aisladas de explotaciones pecuarias, mediante la asociación de diferentes antimicrobianos con el inhibidor de bombas de eflujo 1-(1-naphthylmethyl)-piperazine (NMP).
De esta manera, se pretende contribuir al desarrollo de planes de dosificación de máxima eficacia antimicrobiana minimizando el riesgo de emergencia y diseminación de resistencia bacteriana; permitiendo así la obtención de productos de origen animal de excelencia sanitaria, en función de la correcta interpretación de los parámetros farmacocinéticos/farmacodinámicos (modelización PK/PD) para una correcta dosificación, del mecanismo de resistencia y del eventual bloqueo de éste último.
Se obtuvieron muestras de materia fecal mediante hisopado rectal de vacas en ordeñe, terneros y animales de compañía, pertenecientes a tambos de la provincia de Buenos Aires; así como también de pozos sépticos, agua de consumo y bombas estercoleras.
Se determinaron los perfiles de sensibilidad, mediante el método estandarizado de Kirby-Bauer de difusión en agar, frente a ocho antimicrobianos a todas las cepas de E.coli aisladas. Se hallaron diez cepas de E. coli multirresistentes a partir de los animales muestreados en el estudio de tipo transversal. Se emplearon cepas isogénicas de E. coli con diferentes grados de expresión de bombas de eflujo como control de calidad (AG100A con deleción total de bombas de eflujo, AG100 como cepa “normal” y AG112 con sobreexpresión de bombas). Se determinó la concentración inhibitoria mínima (CIM) y la concentración bactericida mínima (CBM) de florfenicol, ciprofloxacina, tetraciclina y ampicilina por el método de microdilución seriada en caldo Luria-Bertani (LB) con y sin NMP.
Para la determinación de las interacciones entre los tres antimicrobianos seleccionados (florfenicol, ciprofloxacina y tetracilina) y el inhibidor de bombas se calculó el Índice de Concentración Inhibitoria Fraccionaria (CIF) a fin de evaluar la manifestación o no de efecto sinérgico.
Para evaluar la cinética de muerte bacteriana se realizaron curvas de muerte bacteriana de las cepas de referencia y las cepas de campo MDR con y sin NMP. Con los datos obtenidos se realizó el análisis estadístico correspondiente.
Por último, a partir de la información farmacodinámica obtenida se realizó una modelización farmacocinética/farmacodinámica (PK/PD), para lo cual se utilizaron datos obtenidos de estudios farmacocinéticos de florfenicol, danofloxacina y oxitetraciclina realizados previamente por el grupo de investigación de la Cátedra de Farmacología.
Se aislaron cepas resistentes y multirresistentes con altos niveles de resistencia frente a tetraciclina y ampicilina. Todas las combinaciones de resistencia múltiple siempre incluyeron en su perfil a la tetraciclina. El NMP asociado a ampicilina tuvo un efecto nulo tanto en las cepas isogénicas como en las de campo. Sin embargo, ciprofloxacina, florfenicol y tetraciclina, demostraron ser claros sustratos de las bombas.
Se evidenció la ocurrencia de sinergismo de potenciación ya que con una concentración de antimicrobiano varias veces inferior a la de su CIM, se logró un efecto antibacteriano mejorado con la incorporación de NMP.
Se comprobó que es posible disminuir la concentración de los antimicrobianos -florfenicol, ciprofloxacina y tetraciclina- con la incorporación de NMP, sin modificar de manera importante la “cinética de muerte bacteriana”, tanto en las curvas de muerte de las cepas de referencia como en las cepas problema.
En cuanto a la relación PK/PD, en la cepa AG112 se mejoraron notablemente los parámetros predictores de eficacia con la adición del inhibidor, con la consecuente disminución de la concentración de los antimicrobianos.
Resulta prometedor el efecto de la combinación de un fármaco inhibidor de bombas de eflujo como coadyuvante de aquellos antimicrobianos sustratos de las bombas de eflujo sobreexpresadas como mecanismo inespecífico de resistenca bacteriana.
|
567 |
Análise in vitro do efeito do monômero antibacteriano MDPB sobre a adesão bacteriana à resina composta / Influence of the MDPB monomer on the in vitro bacterial adherence to resin compositeThomé, Thaís 02 June 2005 (has links)
Um novo monômero, brometo de metacriloiloxidodecilpiridínio (MDPB), com efeito antibacteriano e capacidade de co-polimerizar com outros monômeros, foi apresentado por Imazato, Torii e Tsuchitani (1993). Este estudo avaliou a adesão bacteriana, em 16, 40 e 64 horas, à resina composta contendo ou não o monômero antibacteriano MDPB. A adesão foi testada para Streptococcus sanguinis e Streptococcus sobrinus. Após as amostras terem sido submetidas à incubação, o biofilme foi coletado e a contagem de UFCs foi realizada. Os dados foram comparados pelo método ANOVA complementado por teste de Tukey. Os resultados demonstraram que, para o S. sanguinis, a adesão sobre o MDPB foi significativamente maior (p<0.05) quando comparado ao controle em 16 horas, mas diminuiu significativamente em 40 horas, não apresentando diferenças quando comparado ao controle neste tempo (p<0.01). Para o S. sobrinus, o controle apresentou aumento significativo da adesão bacteriana em 64 horas quando comparado com 16 horas (p<0.01), sendo significativamente maior que para o MDPB em 64 horas (p<0.05). Assim, o estudo mostrou que o MDPB é capaz de inibir a adesão de S. sobrinus sem interferir na adesão do S. sanguinis. Portanto, nas condições deste estudo os resultados sugerem que a incorporação do MDPB a resinas compostas pode ser de importância na prevenção de cáries secundárias favorecendo a adesão de bactérias comensais em detrimento de bactérias com potencial cariogênico. / A new antibacterial monomer, Methacryloyloxydodecylpyridinium bromide (MDPB), with antibacterial property and ability to co-polymerize with other monomers, was introduced by Imazato, Torii and Tsuchitani (1993). This study aimed to analyze the effect of MDPB on bacterial adherence to resin composites containing or not MDPB. Streptococcus sanguinis and Streptococcus sobrinus were used. The biofilms were collected from the samples and the colony forming units (CFUs) were counted after 16, 40 e 64 h of incubation. The data were compared by ANOVA complemented by the Tukeys test. The results showed that the adhesion of S. sanguinis to MDPB-containing resin composite was significantly higher (p<0.05) than to control samples at 16 h, but significantly diminished at 40 h, reaching values similar to those of control samples (p<0.01). The adherence of S. sobrinus to control samples significantly increased throughout the experimental time (p<0.01) and was considerably higher than to MDPB at 64 h (p<0.05). Thus, the study showed that MDPB is capable of inhibit adhesion of S. sobrinus with no interference on the adhesion of S. sanguinis. Thus, at the conditions of this study we suggest that MDPB incorporated to resin composites could be of importance to prevent secondary caries favoring adhesion of commensal bacteria and impairing adhesion of cariogenic bacteria.
|
568 |
Diversidade de bactérias associadas aos cogumelos de Mata Atlântica no estado de São Paulo / Bacterial diversity associated with mushrooms of the Brazilian Atlantic Rainforest in the State of São PauloHalsey, Joshua Andrew 03 October 2012 (has links)
A imensa diversidade de micro-organismos no solo leva a uma inevitável riqueza de interações entre espécies. Neste intuito, esse projeto é inovador na identificação dos cogumelos da Mata Atlântica, e na descrição da comunidade bacteriana associada às suas micosferas. Usando corpos de frutificação dos fungos (cogumelos) como indicadores para sistemas ricos em nutrientes, as amostras foram coletadas para investigar as interações entre os fungos (maioria do domínio Basidiomycota) e as bactérias presentes no solo em volta das micélios fúngicos (ambiente micosférico). As análises foram feitas com técnicas independentes de cultivo (análise PCR-DGGE, sequenciamento Sanger de fragmentos de ITS/18S e pirosequenciamento de tags da região V4 de 16S DNAr). As famílias fúngicas Marasmiaceae e Lepiotaceae, do domínio Basidiomycota foram as mais abundantes entre os cogumelos amostrados (13 e 5 cogumelos, respectivamente), e estavam presentes entre todas as três parcelas de estudo. As demais amostras foram alocadas dentro das famílias Marasmiaceae, Lepiotaceae, Inocybaceae, Lachnocladiaceae, Bolbitiaceae, Entolomataceae, Hygrophoraceae, Hymenogastraceae, Mycenaceae e Strophariaceae, além de dois do domínio Ascomycota. Baseado na análise de DGGE, é bastante claro que existe uma grande diferença na comunidade bacteriana (de toda a comunidade bacteriana, de ?- proteobacteria e de ?-proteobacteria) entre os solos associados ou não com os corpos de frutificação. Os dados de pirosequenciamento indicaram que dentro dos tratamentos as amostras se agruparam baseado nas famílias fúngicas ou no substrato onde os cocumeglos ocorrem (solo ou serrapilheira), sendo clara em algumas micosferas as alterações na ocorrência de grupos microbianos. O grupo de UTOs mais induzidas na região da micosfera foi composto dos grupos Burkholderia, Acidobacteria Gp1, Comamonadaceae, Sphingobacteriaceae, Burkholderiaceae, Chitinophagaceae), Schlesneria, Acidobacteria Gp3 e Spartobacteria gênero incertae sedis. Isto indica que existe um processo de seleção para bactérias específicas dependendo das diversas variáveis e fatores ambientais presentes no microhabitat micosfera. / The immense microbial diversity in the soil leads to inevitable richness in inter-species interactions. For this reason, this is a novel project that focuses on identifying mushrooms and the associated bacterial community with their mycospheres in the Brazilian Atlantic Rainforest. Using fungal fruiting bodies (mushrooms) as indicators of nutrient-rich systems, samples were taken to investigate the interactions between fungi (mostly of the domain Basidiomycota) and bacteria present in the soil surrounding fungal mycelia (mycosphere environment). The analyses were conducted using culture-independent techniques, where isolating DNA of bacteria and/or mushrooms attempts to provide information on microbial functionality. These culture-independent analyses (PCR-DGGE, Sanger sequencing of ITS/18S fragments, and pyrosequencing of tags from the V4 region of 16S rDNA) generated extensive data on the bacterial diversity selected for in the presence of fungal structures in the soil. The fungal families Maramiaceae and Lepiotaceae, of the domain Basidiomycota were the most abundant among the mushrooms sampled (13 and 5 mushrooms, respectively) and were present in all of the three sampling sites. The rest of the mushrooms were found to be within the families Marasmiaceae, Lepiotaceae, Inocybaceae, Lachnocladiaceae, Bolbitiaceae, Entolomataceae, Hygrophoraceae, Hymenogastraceae, Mycenaceae, and Strophariaceae, in addition to two of the domain Ascomycota. Based on DGGE analysis, it is clear that there is a great difference in the bacterial community (entire bacterial community, of ?- proteobacteria and of ?-proteobacteria) between all fungal fruiting body-associated and non-associated soils. The pyrosequencing data indicated that within each treatment group, the samples did not separate according to fungal families or substrate where the mushrooms were found (in the soil or amoung the leaf litter). However, some mycospheres exhibited clearly altered bacterial communities. The group of OTUs most induced in the mycosphere region consisted of Burkholderia, Acidobacteria Gp1, Comamonadaceae, Sphingobacteriaceae, Burkholderiaceae, Chitinophagaceae), Schlesneria, Acidobacteria Gp3, and Spartobacteria genus incertae sedis. This indicates that there is a selection process for specific bacteria depending on a wide range of variable and environmental factors acting in the mycosphere microhabitat.
|
569 |
Avaliação da citotoxicidade in vitro da liga níquel-berílio às células bacterianas e à linhagem celular NCTC clone 929 / Evaluation of in vitro cytotoxicity of nickel-beryllium alloy the bacterial cells and cell line NCTC clone 929Campos Júnior, Flávio Ferraz de 17 April 2015 (has links)
A contaminação de equipamentos e materiais hospitalares por microrganismos potencialmente infecciosos e altamente resistentes aos antibióticos incitam grupos de pesquisa e industrias ao redor do mundo a produzir novos materiais, e que estes possuam propriedades capazes de inibir ou eliminar (quase que completamente) a permanência desses patógenos sobre sua superfície. O objetivo deste trabalho foi avaliar a citotoxicidade da liga níquel-berílio quando em contato com as cepas bacterianas de Staphylococcus aureus (ATCC 25932), Staphylococcus epidermidis (ATCC 12228), Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853), Klebsiella pneumoniae (amostra clínica) e Escherichia coli (ATCC 11775), após diferentes períodos de incubação, e em contato com a linhagem celular NCTC Clone 929, célula de tecido conectivo de camundongo. Para realização destes ensaios, foram confeccionados corpos de prova da liga níquel-berílio, com aproximadamente 10,0 mm e diâmetro e 3,0 mm de espessura. Para metodologia de citotoxicidade as células bacterianas preparou-se um inóculo bacteriano de 109 Unidades Formadoras de Colônia por mililitro. Para cada bactéria, um inóculo bacteriano foi preparado e deste, 40 μl foram aplicados em um swab estéril e espalhado no corpo de prova, onde foram introduzidos em placas de Petri, deixados a temperatura 20°C, por diferentes períodos de exposição (1, 3, 6, 9, 12, 18, 24 e 72 horas). Este teste foi realizado em triplicata. Após cada período de tempo, os corpos de prova eram pressionados contra o meio de cultura Agar Mueller-Hinton, em dez diferentes pontos da placa. O método de difusão em Agar foi utilizado para verificar a citotoxicidade da liga níquel-berílio à linhagem celular NCTC clone 929. Os resultados obtidos demonstram uma maior resistência a liga níquel-berílio das bactérias gram-positivas (S. aureus e S. epidermidis) quando comparadas com as gram-negativas (P. aeruginosa, K. pneumonia e E. coli). Destas últimas citadas, a E. coli foi a única que sobreviveu até a sexta hora de exposição, quando em contato de uma hora com o corpo de prova. Todavia, os S. aureus e S. epidermidis foram capazes de resistir até a décima segunda hora em contato com a liga níquel-berílio. Contudo, a partir deste período de incubação, nem mesmo os estafilococos toleraram a presença desses íons. Quando analisados os resultados de citotoxicidade, a liga não apresentou qualquer efeito citotóxico as células NCTC clone 929, sendo classificadas como índice de zona (IZ) zero. Os dados obtidos demonstram que a liga possui propriedades antibacteriana contra as células bacterianas testadas e que não possui nenhum efeito tóxico à linhagem celular NCTC clone 929. Além disso, a liga NiBe mostrou-se mais citotóxica contra as bactérias gram-negativas. / The contamination of equipment and hospital supplies for potentially infectious microorganisms and highly resistant to antibiotics encourage research groups and industries around the world to produce new materiais, and they have properties able to inhibit or eliminate (almost completely) to stay these pathogens on its surface. The objective of this study was to evaluate the cytotoxicity of nickel-beryllium alloy when in contact with the bacterial strains of Staphylococcus aureus (ATCC 25932), Staphylococcus epidermidis (ATCC 12228), Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853), Klebsiella pneumoniae (clinical sample) and Escherichia coli (ATCC 11775), after different periods of incubation, and in contact with the cell line NCTC Clone 929, connective tissue of mouse cell. For these assays were prepared coupons of nickel-beryllium alloy, with approximately 10.0 mm and diameter and 3.0 mm thick. For cytotoxicity methodology bacterial cells prepared in a bacterial inoculum of 109 Colony-Forming Units per milliliter. For each bacterium, a bacterial inoculum was prepared and this, 40 μl were applied in a sterile swab and spread in the coupons, which were introduced in Petri dishes left at 20°C temperature, for different exposure times (1, 3, 6, 9, 12, 18, 24 and 72 hours). This test was performed in triplicate. After each time period, the samples were pressed against the culture medium Mueller-Hinton Agar at ten different points of the plate. The agar diffusion method was used to assess the cytotoxicity of nickel-beryllium alloy to clone cell line NCTC 929. The results show a greater resistance to nickel-beryllium alloy of gram-positive bacteria (S. aureus and S. epidermidis) compared to gram-negative (Pseudomonas aeruginosa, K. pneumoniae and E. coli). Of the latter mentioned, E. coli was the only one that survived until the sixth hour of exposure when contact an hour with the alloy. However, S. aureus and S. epidermidis were able to hold out until the twelfth time in contact with nickel-beryllium alloy. However, from this incubation period, even staphylococci tolerated the presence of these ions. When analyzed the results of cytotoxicity, the alloy showed no cytotoxic effect the NCTC clone 929 cells, are classified as zone index (IZ) zero. The data obtained show that the alloy possesses antibacterial properties against the tested bacterial cells and has no toxic effect on the cell line NCTC clone 929. Furthermore, \'Ni\'\'Be\' alloy was more cytotoxic against gram-negative bacteria.
|
570 |
Eficácia do laser de Nd:YAG associado à raspagem no tratamento de lesões de furca grau II: estudo clínico e microbiológico / Efficacy of Nd:YAG laser associated with scaling and root planning in class II furcation - clinical and microbiological studyAndrade, Ana Karina Pinto de 03 June 2009 (has links)
O objetivo deste ensaio-clínico, aleatório, duplo-cego foi avaliar as alterações clínicas e no número de bactérias obtidas com o uso do laser de Nd:YAG associado à raspagem em furcas grau II de pacientes com periodontite crônica. Num modelo de boca dividida, sessenta e duas furcas (62) grau II foram selecionadas de trinta e um (31) pacientes que receberam tratamento periodontal prévio da boca toda com exceção dos sítios experimentais. As trinta e uma (31) furcas do grupo Controle receberam duas sessões, com intervalo semanal, de raspagem, alisamento e polimento corono-radicular manual associado ao ultrassom. O grupo Teste recebeu o mesmo tratamento que o Controle, seguido da aplicação do laser de Nd:YAG (100mJ/pulso; 15Hz; 1,5W; 60seg, 141,50J/cm2). Os parâmetros clínicos avaliados antes, um, três, e seis meses depois do tratamento foram: Índice Gengival (IG), Índice de Placa (IP), Distância Junção Esmalte Cemento - Margem Gengival (JEC-MG), Profundidade Clínica de Sondagem do Componente Horizontal (FH) e Vertical (FV) da Furca e Nível Clínico de Inserção (NCI). Os parâmetros microbiológicos coletados antes, imediatamente após, um, três, e seis meses depois do tratamento foram: número de Unidades Formadoras de Colônias (UFCs) de bactérias totais; número total de UFCs de bactérias pigmentadas de preto; porcentagem de pacientes com Aggregatibacter actinomycetemcomitans, Porphyromonas gingivalis e Prevotella intermedia Os resultados demonstraram uma redução significativa das UFCs de bactérias totais em ambos os grupos, sendo esta maior no grupo Teste imediatamente após o tratamento. Após um e três meses, houve um aumento desse número, porém não alcançando os níveis iniciais para ambos os grupos. Já aos seis meses houve um novo aumento do número de UFCs de bactérias totais alcançando níveis próximos dos inicias no grupo Teste, enquanto o grupo Controle manteve-se semelhante aos três meses. As UFCs de bactérias pigmentadas de preto e a porcentagem de pacientes com as bactérias estudadas, se comportaram da mesma forma para ambos os grupos, tendo uma redução imediatamente após o tratamento, e um retorno à níveis próximos dos iniciais após seis meses. Para os valores de, IP, IG, FV, FH e NCI foi observado uma redução ao longo do experimento, porém sem diferença entre os grupos, e para distância JEC-MG houve um aumento ao longo do estudo também sem diferença entre os grupos. Conclui-se que o laser de Nd:YAG associado à raspagem promoveu redução bacteriana nas furcas grau II imediatamente após o tratamento, porém essa redução adicional não foi observada durante os demais tempos experimentais e que ambos os tratamento promoveram melhoras na maioria dos parâmetros clínicos avaliados ao longo do estudo. / The purpose of this clinical trial, randomized, double-blinded was to evaluated the bacterial reduction and the clinical improvement achieved with the Nd:YAG associated to conventional treatment on furcation sites of patients with chronic periodontitis. In a split mouth design study, sixty two (62) class II furcations were selected from thirty one (31) patients that received previous full mouth periodontal treatment, except for the experimental sites. The thirty one (31) furcations of the Control group underwent twice manual and ultrasonic root debridment in weekly intervals. The Test group received the same treatment as the Control group followed by the Nd:YAG laser irradiation (100mJ/pulse; 1.5W; 15Hz; 60sec, 141.50J/cm2). The clinical parameters evaluated before, one, three, and six months after the treatment were: Gingival Index (GI), Plaque Index (PI), Clinical Pocket Depth of Furcation Horizontal (HF) and Vertical (VF) Components, Cement Enamel Junction Gingival Margin distance (CEJ-GM) and Clinical Attachment Level (CAL). The microbiological parameters evaluated before, immediately, one, three and six months after the treatment were: Colony Forming Units (CFU) of total bacteria number; CFU of dark pigmented bacteria and the percentage values of patients with Aggregatibacter actinomycetemcomitans, Porphyromonas gingivalis and Prevotella intermedia. The results showed a CFU total bacteria number significant reduction for both groups immediately after the treatment, but it was significant higher for the Test group. After one and three months, an increase of this number was observed, however not reaching the initial levels for both groups. At the six months an increase almost equal to baseline levels in Test group was showed, while the Control group still similar to the three months results. The CFU of dark pigmented bacteria and the percentage values of patients with the studied bacteria, reduced after the treatment and returned to values close to the initial ones six months after the baseline for both groups. The VF, HF, CAL, PI and GI values reduced throughout the study, however with no difference between then, and for CEJGM distance an increase was noted throughout the study without significant difference between the groups. It was concluded that the Nd: YAG laser associated with scaling and root planning promoted bacterial reduction on class II furcation immediately after its application, although this reduction was not observed six months after and that both treatments promoted improvements of most clinical parameters throughout the study.
|
Page generated in 0.0634 seconds