Li¡VTsai, is a important person of the rationalism in the Middle and late Ming Dynasty. After middle Ming Dynasty, conscience lost the practice of the early aims. People to save the drawback of the Wang's descendants, have filed a new theory to correct the decadent atmosphere, one of the governance drawback of the descendants is the Substance of Nature to be raised. They not only integrate of both Chu's and Wang's though, also according to personal thinking of moral theories to breakthrough the new and review Wang's criterion, also to breakthrough Chu's doctrine system of limitations. Transfer of the Substance of Nature ideologue on the moral principles to chien¡V lo establishing leave Wang's category, appear to the moral theories by the Substance of Mind were turned to Substance of Nature of the rationalism in the late Ming Dynasty, and reflect the complex intertwined politics and society of the current situation and academic thought depravity seeking new response of Late Ming Dynasty. chien¡V lo according to Great Learning propose the doctrine of chih ¡V hsiu, mind¡Bconscience of Wang's though are classified as acquired,and classified the mind as Substance of Nature headed by the system. Unlike Wang's study of mind, is the ontological basis and cause Tong¡VLin resonance for the rescue Wang's correction movement in the positive direction of the late Ming Dynasty.The scholar of Substance of Nature headed are integrate of both Chu's and Wang's though , relies their own thinking of the founding the current situation and academic atmosphere to a new way, and, indirectly, reflect the pulse of the academic atmosphere of the Late Ming Dynasty. Li chien¡V lo stand in it , the chih¡Vhsiu theory has its leading role in the academic trend of the late Ming.

本研究採用個案分析法，針對某一日系國際廣告集團旗下的台灣分公司，進行目前經營策略的分析與未來策略擬定。選擇此個案公司，是因廣告公司整體面對薄利之挑戰，但本個案公司的資產品質和財務結構都相當良好，更以優良服務品質和清新品牌形象在同業間享譽盛名。2006年，在總公司的指示下發展 New Wave Agency，以創新、挑戰、獨特之精神提供有效能之高品質服務給客戶。因此本個案公司如何在艱苦環境下，持續脫穎而出，為本研究深深關切的焦點。 / 本研究架構主要依據傳統策略規劃學派，先是外在環境分析，內在優劣勢評估和問題認定，再根據分析結果進行根本策略，競爭策略和營運策略之擬定。由外在分析結果，淬取出本產業的關鍵成功因素：人才、know-how系統、資金豐沛及顧客關係管理。從內外在環境分析及條件前提看，個案公司最適合採取成長策略，才能發揮個案公司的核心能力，尤其在根本策略方面應採行市場擴張策略與複合式多角化策略，期望透過多重服務整合之效應，從中創造出與眾不同之差異化產品及路徑，建立獨特的市場定位。

Το ζήτημα με το οποίο θα ασχοληθούμε, στα πλαίσια αυτής της εργασίας, είναι το εάν το περιεχόμενο τόσο στην αντιληπτική εμπειρία όσο και στην επιδέξια πράξη είναι εννοιολογικό ή μη εννοιολογικό. Το ερώτημα αυτό κάνει, για πρώτη φορά, την εμφάνισή του στο χώρο της Φιλοσοφίας του Νου, στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, στα πλαίσια μίας διαμάχης ανάμεσα στους θεωρητικούς για το αν το περιεχόμενο της αντιληπτικής εμπειρίας είναι εννοιολογικό ή μη εννοιολογικό. Η διαμάχη αυτή ασχολείται με το αν ένα υποκείμενο, όταν έχει μία αντιληπτική εμπειρία, κατέχει ή όχι κάποιες έννοιες οι οποίες περιγράφουν το περιεχόμενο αυτό. Αν, δηλαδή, το υποκείμενο εφαρμόζει κάποιες έννοιες στο περιεχόμενο το οποίο προσλαμβάνει αντιληπτικά. Έτσι, από τη μία πλευρά της διαμάχης είναι οι θεωρητικοί του μη εννοιολογικού περιεχομένου, σύμφωνα με τους οποίους το υποκείμενο δεν χρειάζεται να κατέχει τις έννοιες που περιγράφουν το περιεχόμενο της αντίληψης και από την άλλη πλευρά είναι οι θεωρητικοί του εννοιολογικού περιεχομένου, σύμφωνα με τους οποίους το υποκείμενο πρέπει να κατέχει τις έννοιες που περιγράφουν το αντιληπτικό περιεχόμενο. Η διαμάχη αυτή, καθώς εξελίσσεται η συζήτηση, θα δούμε να περνάει και στο χώρο της επιδέξιας πράξης καθώς υπάρχουν θεωρητικοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η επιδέξια πράξη είναι μη εννοιολογική και θεωρητικοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η ικανότητα εννοιολόγησης επεκτείνεται όχι μόνο στον χώρο της αισθητικότητας αλλά και σε αυτόν της επιδέξιας πράξης. Συνεπώς, στα πλαίσια αυτής της εργασίας θα παρακολουθήσουμε τη συζήτηση πάνω στο τι σημαίνει κατοχή εννοιών και αν η κατοχή εννοιών είναι δυνατή όχι μόνο στο χώρο της σκέψης αλλά και σε άλλα πεδία όπως είναι η αντιληπτική εμπειρία και η επιδέξια πράξη. Οι υποστηρικτές του μη εννοιολογικού περιεχομένου, τραβώντας μία διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στο χώρο της αντίληψης και το χώρο της σκέψης, υποστηρίζουν ότι το αντιληπτικό περιεχόμενο είναι μη εννοιολογικό ενώ το περιεχόμενο της σκέψης είναι εννοιολογικά αρθρωμένο. Το υποκείμενο μπορεί να αναπαριστά αντιληπτικά τον κόσμο χωρίς να απαιτείται, από τη μεριά του, η κατοχή εννοιών που περιγράφουν το συγκεκριμένο αναπαραστασιακό περιεχόμενο (Bermudez και Cahen, 2012:2, και Crane, 1992:141). Ο Tim Crane υποστηρίζει ότι ένα παιδί προκειμένου να μπορεί να αναγνωρίσει ένα αντικείμενο, το οποίο βλέπει για δεύτερη φορά, θα πρέπει να υπάρχει κάποιο κοινό αντιληπτικό στοιχείο ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη αντιληπτική πρόσληψη του αντικειμένου. Κάποια στοιχεία, από την πρώτη φορά που το παιδί προσλαμβάνει αντιληπτικά ένα αντικείμενο, για το οποίο δεν κατέχει καμία έννοια, θα πρέπει να επανεμφανίζονται στα πλαίσια της δεύτερης αντιληπτικής του πρόσληψης. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί δεν χρειάζεται να κατέχει τις έννοιες που περιγράφουν τα στοιχεία αυτά προκειμένου να τα προσλαμβάνει αντιληπτικά. Συνεπώς, το αντιληπτικό περιεχόμενο είναι μη εννοιολογικό (Crane, 1992:138). Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές του εννοιολογικού περιεχομένου υποστηρίζουν ότι τόσο ο χώρος της σκέψης όσο και αυτός της αντίληψης είναι εννοιολογικά αρθρωμένοι. Ένα υποκείμενο πρέπει να κατέχει τις έννοιες που περιγράφουν το αντιληπτικό περιεχόμενο. Αν το αντιληπτικό περιεχόμενο δεν συντίθεται από έννοιες τότε παραμένει κάτι ξένο για το χώρο της σκέψης καθώς δεν μπορεί να παίξει έναν έλλογο ρόλο στη διαμόρφωση των πεποιθήσεων (McDowell, 1994:166). Η εμπειρία πρέπει να μπορεί να επηρεάσει την κρίση με έλλογο τρόπο και όχι απλά αιτιακά. Η έννοια του μη εννοιολογικού περιεχομένου αναπτύχθηκε στους κόλπους του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και κυρίως από θεωρητικούς που δούλευαν στο πλαίσιο της φρεγκιανής παράδοσης. Η πρώτη σαφής αναφορά στον όρο «μη εννοιολογικό» περιεχόμενο γίνεται από το φιλόσοφο Gareth Evans, το 1982, στο βιβλίο του The Varieties of Reference. Σύμφωνα με τον Evans, ένα πληροφοριακό σύστημα συλλέγει πληροφορίες οι οποίες είναι μη εννοιολογικές (McDowell, 1994:156). Οι μη εννοιολογικές πληροφορίες είναι αρχικά μη συνειδητές ενώ στην συνέχεια γίνονται συνειδητές καθώς λειτουργούν ως εισερχόμενη πληροφορία σε ένα σύστημα που σκέφτεται χρησιμοποιώντας έννοιες. Αυτό, ωστόσο, το οποίο παραμένει ασαφές, στη θέση του Evans, είναι το κατά πόσο θεωρεί ο ίδιος ότι το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι κάτι που χαρακτηρίζει τις διεργασίες που ενεργοποιούνται μόνο στο υπο-προσωπικό επίπεδο ή αν πρόκειται και για το περιεχόμενο διεργασιών που ενεργοποιούνται σε προσωπικό επίπεδο (Bermudez και Cahen, 2012:2). Ένας φιλόσοφος ο οποίος τοποθετεί το μη εννοιολογικό περιεχόμενο στο προσωπικό επίπεδο είναι ο Tim Crane με το παράδειγμα της ψευδαίσθησης του καταρράκτη. Στο παράδειγμα αυτό, ο Crane υποστηρίζει ότι αν ένα υποκείμενο κοιτάει, για κάποιο χρονικό διάστημα, έναν καταρράκτη και μετά στρέψει το βλέμμα σε ένα ακίνητο αντικείμενο, όπως μία πέτρα, τότε θα εμφανιστεί, στα πλαίσια της αντιληπτικής του εμπειρίας, ένα αντιφατικό περιεχόμενο καθώς η πέτρα θα φαίνεται να είναι στάσιμη αλλά και να κινείται, ταυτόχρονα (Crane, 1998α:142). Το αντιφατικό αυτό περιεχόμενο της αντιληπτικής εμπειρίας αναδεικνύει το γεγονός ότι το περιεχόμενο της αντίληψης δεν είναι εννοιολογικό (Crane, 1998α:145). Στην πλάνη του καταρράκτη, η αρχή της μη αντίφασης που αποτελεί βασική συνθήκη προκειμένου ένα περιεχόμενο να είναι εννοιολογικό, παραβιάζεται. Οι πληροφορίες που έχει ένα περιεχόμενο, το οποίο είναι εννοιολογικό, οφείλουν να μην αναιρούν η μία την άλλη. Έτσι, αν ένα υποκείμενο πιστεύει ότι «το μήλο είναι κόκκινο» (p) δεν μπορεί να διατηρεί ταυτόχρονα και την αντίθετη πεποίθηση ότι «το μήλο δεν είναι κόκκινο» (όχι p). Ένα υποκείμενο όταν γνωρίζει ότι p γνωρίζει, ταυτόχρονα, ότι δεν ισχύει «το p και όχι p» (Crane, 1992:144). Δηλαδή, γνωρίζει ότι δεν ισχύει η πρόταση «ότι το μήλο είναι κόκκινο και το μήλο δεν είναι κόκκινο». Για τους μη εννοιολογιστές, μη εννοιολογικό είναι το περιεχόμενο το οποίο δεν φέρει μία εννοιολογική δομή. Οι ίδιοι, δηλαδή, προσπαθούν να περιγράψουν το μη εννοιολογικό περιεχόμενο με βάση το πώς προσδιορίζουν το εννοιολογικό περιεχόμενο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους ίδιους, η κατοχή εννοιών υπάρχει μόνο στα πλαίσια της σκέψης καθώς η εννοιολογικότητα προϋποθέτει έναν ολισμό προτασιακών στάσεων και αυτό οφείλεται στον ιδιαίτερο χαρακτήρα που έχει η κατοχή μίας έννοιας. Συγκεκριμένα, για τους μη εννοιολογιστές, η κατοχή εννοιών σημαίνει τη χρήση των εννοιών μέσα σε προτάσεις. Η κατοχή, ωστόσο, μίας μόνο έννοιας δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. Σύμφωνα με τον Crane, η κατοχή μίας έννοιας συνεπάγεται την κατοχή ενός αριθμού άλλων εννοιών. Αυτό σημαίνει ότι αν ένα υποκείμενο κατέχει μία έννοια θα πρέπει να κατέχει και πολλές άλλες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μία έννοια συνδέεται, πάντα, με ένα σύνολο άλλων εννοιών μέσα από λογικές, σημασιολογικές και τεκμηριακές σχέσεις (Crane, 1992:144-145). Συνεπώς, όταν το υποκείμενο κατέχει μία έννοια βρίσκεται αυτόματα μέσα σε ένα δίκτυο σχέσεων – λογικών, σημασιολογικών, τεκμηριακών - και με άλλες έννοιες. Κατ’ επέκταση, αυτό σημαίνει ότι το υποκείμενο βρίσκεται σε ένα δίκτυο αποβλεπτικών καταστάσεων οι οποίες σχετίζονται μεταξύ τους μέσω των εννοιών που συνιστούν συστατικά τους (Crane, 1992:145). Αυτό το δίκτυο αποβλεπτικών καταστάσεων πραγματώνεται μέσα στα πλαίσια της σκέψης και όχι της αντίληψης. Συνεπώς, το αντιληπτικό περιεχόμενο δεν είναι εννοιολογικά δομημένο. Επιπλέον, η σχέση εξάρτησης, για το Crane, ανάμεσα στις έννοιες και τη σκέψη είναι αμφίδρομη καθώς η λειτουργία του συλλογισμού εξαρτάται από τις έννοιες (Crane, 1992:146). Οι έννοιες είναι τα συστατικά στοιχεία πάνω στα οποία βασίζεται μία συναγωγική διαδικασία. Ένα συμπέρασμα για να έχει ισχύ χρειάζεται μία έννοια να εμφανίζεται τόσο στις προκείμενες όσο και στο συμπέρασμα. Συνεπώς, για τους μη εννοιολογιστές η εννοιολογικότητα συνιστά μία λειτουργία με συναγωγική δομή και αυτό εκπληρώνεται μόνο στα πλαίσια της σκέψης. Δύο βασικά επιχειρήματα τα οποία θα αναπτύξουμε, υπέρ του μη εννοιολογικού περιεχομένου, είναι η μη συναγωγική δομή ως κριτήριο για ένα μη εννοιολογικό περιεχόμενο της αντίληψης και ο λεπτοφυής χαρακτήρας της αντιληπτικής εμπειρίας. Όσον αφορά το πρώτο επιχείρημα, οι μη εννοιολογιστές υποστηρίζουν ότι το αντιληπτικό περιεχόμενο δεν είναι εννοιολογικά αρθρωμένο και συνεπώς δεν έχει μία συναγωγική δομή, όπως συμβαίνει στο χώρο της σκέψης. Η αντίληψη, σύμφωνα με τους ίδιους, φαίνεται να καταφέρνει να αναπαριστά τον κόσμο χωρίς τις δεσμεύσεις που υπάρχουν στον εννοιολογικά δομημένο χώρο των πεποιθήσεων. Η αντιληπτική εμπειρία δεν χαρακτηρίζεται από έναν ολισμό καθώς δεν φαίνεται να διατηρεί λογικές, σημασιολογικές και τεκμηριακές σχέσεις με το περιεχόμενο άλλων αντιληπτικών παραστάσεων, προκειμένου να αναπαριστά αυτό το οποίο υπάρχει εκεί έξω (Crane, 1992:150-153). Το να έχει ένα υποκείμενο μία αντιληπτική εμπειρία δεν συνεπάγεται το να βρίσκεται σε ένα δίκτυο κάποιων επιπλέον αντιληπτικών περιεχομένων, όπως γίνεται στον εννοιολογικά δομημένο χώρο των πεποιθήσεων. Το δεύτερο επιχείρημα το οποίο αναπτύσσουν οι μη εννοιολογιστές είναι ότι η αντίληψη φαίνεται να έχει έναν πιο λεπτομερή τρόπο στο πώς αναπαριστά τον κόσμο σε σχέση με το αντίστοιχο εννοιολογικό οπλοστάσιο το οποίο διαθέτει το υποκείμενο για να τον περιγράψει (Evans, 1982:229). Για τον Evans, οι άνθρωποι δεν κατέχουν τόσες έννοιες όσες είναι οι χρωματικές αποχρώσεις που προσλαμβάνουν αντιληπτικά μέσα στον κόσμο. Συνεπώς, η αντιληπτική εμπειρία δεν προϋποθέτει κατοχή εννοιών από τη μεριά του υποκειμένου προκειμένου να έχει το συγκεκριμένο αντιληπτικό περιεχόμενο. Οι εννοιολογιστές, σε αντίθεση, υποστηρίζουν ότι το περιεχόμενο της αντίληψης είναι εννοιολογικό. Η εμπειρία, σύμφωνα με τους ίδιους, πρέπει να μπορεί να επηρεάσει την κρίση με έλλογο τρόπο. Αν το αντιληπτικό περιεχόμενο δεν είναι εννοιολογικά αρθρωμένο τότε η αντίληψη δεν μπορεί να παίξει έναν έλλογο ρόλο στο χώρο της σκέψης (McDowell, 1994:166). Σύμφωνα με τον McDowell, ο αντιληπτικός χώρος είναι ένας χώρος στο οποίο ενεργοποιούνται οι ίδιες εννοιολογικές ικανότητες που ενεργοποιούνται και στα πλαίσια της σκέψης. Το διαφοροποιητικό στοιχείο είναι ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο ενεργοποιούνται οι εννοιολογικές ικανότητες μέσα σε αυτούς τους δύο χώρους. Έτσι, στο πλαίσιο της σκέψης, ο McDowell θεωρεί ότι γίνεται μία ενεργητική ενεργοποίηση των εννοιών ενώ στα πλαίσια της αντίληψης μιλάει για μία παθητική ενεργοποίηση των εννοιών (McDowell, 1994:178). Η παθητική ενεργοποίηση των εννοιών σημαίνει ότι οι έννοιες που ενεργοποιούνται δεν συνιστούν αποτέλεσμα μίας συναγωγικής διαδικασίας από τη μεριά του υποκειμένου (McDowell, 2009:4). Ο McDowell σε πιο πρόσφατα κείμενά του απελευθερώνει την ικανότητα εννοιολόγησης από τα στενά πλαίσια του προτασιακού περιεχομένου. Σύμφωνα με τον ίδιο, η κατοχή εννοιών δεν πραγματώνεται μόνο στα πλαίσια του ενεργητικού σκέπτεσθαι αλλά και στα πλαίσια της αντιληπτικής εμπειρίας. Το υποκείμενο όταν βλέπει κάτι το βλέπει εννοιολογικά μορφοποιημένο. Οι έννοιες που εφαρμόζονται στα πλαίσια της εμπειρίας, σύμφωνα με τον McDowell, είναι οι τυπικές έννοιες τις οποίες αναλύει και ο Kant (McDowell, 2007:346). Τα επιχειρήματα τα οποία θα αναπτύξουμε υπέρ της εννοιολογικής θέσης είναι τρία. Το πρώτο επιχείρημα αναφέρεται στην ανάγκη μίας έλλογης σύνδεσης ανάμεσα στην εμπειρία και τη σκέψη. Αν η εμπειρία δεν συνιστά λόγο για τη σκέψη, τότε οι πεποιθήσεις χάνουν το περιεχόμενό τους. Το δεύτερο επιχείρημα αναφέρεται στην παθητική ενεργοποίηση των εννοιών στα πλαίσια της εμπειρίας και συνιστά απάντηση στο επιχείρημα των μη εννοιολογιστών για τη μη συναγωγική δομή της αντίληψης. Για τον McDowell, λοιπόν, το γεγονός ότι το αντιληπτικό περιεχόμενο αντιστέκεται στο περιεχόμενο μίας πεποίθησης δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια της εμπειρίας δεν υπάρχουν έννοιες. Η κατοχή εννοιών στα πλαίσια της εμπειρίας έχει μία παθητική μορφή καθώς οι έννοιες που ενεργοποιούνται δεν συνιστούν προϊόν μίας συναγωγικής γνώσης, όπως γίνεται στο χώρο των πεποιθήσεων (McDowell, 2009:4). Τέλος, το τρίτο επιχείρημα συνιστά απάντηση στο επιχείρημα ότι η αντίληψη έχει έναν πιο λεπτομερή τρόπο στο πώς αναπαριστά τον κόσμο. Ο McDowell, λοιπόν, υποστηρίζει ότι το γεγονός ότι η αντιληπτική εμπειρία έχει ένα λεπτοφυή χαρακτήρα στο τρόπο που αναπαριστά τον κόσμο δεν σημαίνει ότι η ικανότητα εννοιολόγησης δεν μπορεί να καταφέρει να αποδώσει τον πλούτο του εξωτερικού κόσμου. Η ικανότητα εννοιολόγησης συνιστά μία δυναμική διαδικασία η οποία μπορεί να γίνει ιδιαίτερα λεπτομερής καθώς το υποκείμενο παραμένει ανοικτό στην απόκτηση μίας νέας εννοιολογικής ικανότητας (McDowell, 1994:169). Μέσα από όλα αυτά θα φανεί ότι η διαμάχη για το εννοιολογικό και μη εννοιολογικό περιεχόμενο της αντίληψης στην ουσία προκύπτει από τη διάσταση που υπάρχει, ανάμεσα στους θεωρητικούς, για το τι σημαίνει κατοχή εννοιών. Έτσι, για τους υποστηρικτές του μη εννοιολογικού περιεχομένου, η ικανότητα εννοιολόγησης συνίσταται στη χρήση εννοιών στα πλαίσια προτάσεων ενώ για τους υποστηρικτές του εννοιολογικού περιεχομένου η κατοχή εννοιών δεν συνίσταται μόνο σε αυτό. Στον McDowell, η ικανότητα εννοιολόγησης αποκτά μία πιο διευρυμένη μορφή και βγαίνει από τα στενά πλαίσια του προτασιακού περιεχομένου. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ίδιο, η κατοχή εννοιών συνιστά μία μορφή γνώσης η οποία δεν εκδηλώνεται μόνο προτασιακά αλλά παίρνει και άλλες μορφές τόσο παθητικά, μη συναγωγικά, μέσα στην αισθητικότητα όσο και στο χώρο της επιδέξιας πράξης, όπως θα δούμε παρακάτω. Η διαφορά αυτή για το τι συνιστά κατοχή εννοιών μας αναγκάζει να εξετάσουμε την κατοχή εννοιών και στα πλαίσια της επιδέξιας πράξης. Αυτό προκύπτει καθώς η εννοιολόγηση απελευθερώνεται από το χώρο των πεποιθήσεων και αποκτά έναν πιο διευρυμένο χαρακτήρα, όχι μόνο ως μίας μη συναγωγικής ενεργοποίησης εννοιών στα πλαίσια της αντιληπτικής εμπειρίας αλλά και ως μίας πρακτικής γνώσης στα πλαίσια της πράξης. Έτσι, η διαμάχη ανάμεσα στο εννοιολογικό και μη εννοιολογικό περιεχόμενο περνάει και στο χώρο της επιδέξιας πράξης. Για τον McDowell, η κατοχή εννοιών, στα πλαίσια της επιδέξιας πράξης, έχει τη μορφή μίας πρακτικής γνώσης σύμφωνα με την οποία το υποκείμενο γνωρίζει ότι πράττει (McDowell, 2007:344). Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό το οποίο διαχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα είναι η ορθολογικότητα. Η ορθολογικότητα αυτή σημαίνει ότι στα πλαίσια της ανθρώπινης πράξης υπάρχει πάντα ένα αυτό-συνείδητο υποκείμενο το οποίο έχει την επίγνωση ότι πράττει (McDowell, 2007a:367). Το υποκείμενο, όταν πράττει επιδέξια, κατέχει πρακτικές έννοιες. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τους μη εννοιολογιστές, ο χώρος της επιδέξιας πράξης είναι ένας χώρος όπου το υποκείμενο δεν εφαρμόζει έννοιες. Σύμφωνα με τον Dreyfus, όταν ένα υποκείμενο απορροφάται στην εκτέλεση μίας επιδέξιας πράξης δεν αναστοχάζεται αυτό το οποίο πράττει (Dreyfus, 2007a:374). Στα πλαίσια της επιδέξιας πράξης δεν υπάρχει «εγώ». Ωστόσο, αυτό το οποίο θα δούμε και στα πλαίσια αυτής της διαμάχης είναι ότι ο Dreyfus κατανοεί την ορθολογικότητα του McDowell ως μία πράξη αναστοχασμού κάποιων γενικών κανόνων (McDowell, 2007:339). Αυτό οφείλεται στο ότι ο ίδιος, όπως και ο Crane, κατανοεί την εννοιολόγηση ως τη χρήση εννοιών μέσα σε προτάσεις. Αυτό, ωστόσο, το οποίο θα δούμε είναι ότι ο McDowell δεν μιλά για μία πράξη ανασκόπησης κάποιων γενικών κανόνων. Η πρακτική ορθολογικότητα του McDowell συνιστά την έλλογη ικανότητα των υποκειμένων να έχουν πρακτική συνείδηση ότι πράττουν. Τέλος, η πρακτική γνώση, του McDowell, θα μας οδηγήσει στο ερώτημα του κατά πόσο η γνώση ότι πράττω προϋποθέτει και τη γνώση του πώς πράττω. Αν δηλαδή, ένα υποκείμενο για να κατέχει την πρακτική γνώση ότι πράττει θα πρέπει να έχει και την πρακτική γνώση του ποιοί ενσώματοι χειρισμοί που κάνει πραγματώνουν την πράξη που γνωρίζει ότι πράττει. Συνεπώς, στο τελευταίο κομμάτι θα μιλήσουμε για την θέση του Gilbert Ryle για την πρακτική γνώση (2009). Για τον Ryle ο άνθρωπος αποκτά έννοιες, σε ένα πρώτο στάδιο, σε πραξιακό επίπεδο. Οι άνθρωποι αρχίζουν να πράττουν, να γνωρίζουν τον κόσμο και τις ιδιότητές του πολύ πριν αποκτήσουν θεωρητική σκέψη (Ryle, 1949:19). Για παράδειγμα, ένα παιδί αρχίζει να συλλογίζεται, να χρησιμοποιεί τη γλώσσα και να κατανοεί τις ιδιότητες των πραγμάτων πολύ πριν κατακτήσει το στάδιο όπου μπορεί να δώσει έναν ορισμό για αυτά (Ryle, 1949:18). Συνεπώς, για τον Ryle, η νοημοσύνη κάνει την εμφάνισή της μέσα στην πράξη και δεν συνιστά χαρακτηριστικό μόνο της διάνοιας. Όπως χαρακτηριστικά λέει και ο ίδιος, ο νους δεν είναι ένα «φάντασμα μέσα στη μηχανή» (Ryle, 1949:21). Η νοημοσύνη για τον Gilbert Ryle, συνιστά μία πολυδιάστατη προδιάθεση που καταφέρνει να παίρνει ποικίλες μορφές (Ryle, 1949:32). Κατ’ επέκταση, η ικανότητα των ανθρώπων να κατέχουν και να χρησιμοποιούν έννοιες εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους. Είτε μέσα από τις πράξεις της διάνοιας είτε μέσα από διάφορους ενσώματους χειρισμούς που εκπληρώνει επιδέξια ένα υποκείμενο. Μέσα σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, θα θέσουμε το ερώτημα για το αν η πρακτική γνώση στην οποία αναφέρεται ο McDowell βρίσκεται σε στενή σχέση με την πρακτική γνώση όπως τη χρησιμοποιεί ο Ryle και θα προτείνουμε ότι η κατοχή εννοιών αποτελεί μία γνωστική λειτουργία που ξεκινάει σε ένα πρακτικό επίπεδο, χωρίς να προϋποτίθεται μία μορφή εννοιολόγησης με τον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζουν οι μη εννοιολογιστές. / The discussion about the conceptual or non conceptual content in perception and perfomance to at best competence.

No description available.

Zugl.: München, Universiẗat, Diplomarbeit.

Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:52Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-12-16Bitstream added on 2014-06-13T18:30:46Z : No. of bitstreams: 1 santos_me_me_assis.pdf: 757864 bytes, checksum: 6228de78c6143bf23c2d70acb679a080 (MD5) / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / A produção intelectual do feminismo questionou as representações e os papéis sociais de gênero e também contribuiu para a evolução de uma perspectiva crítica acerca das múltiplas opressões que assolam as mulheres. Entre as minorias femininas que despontaram nesse cenário de articulação, as mulheres negras, com sua escrita engajada e muitas vezes marcada pela autorrepresentação, buscam se inserir no espaço acadêmico e conquistar o reconhecimento de sua obra literária. Nesse sentido, este trabalho pretende fazer uma reflexão crítica sobre a narrativa de memórias das escritoras negras Carolina Maria de Jesus e Maya Angelou, em suas respectivas obras: Diário de Bitita e I Know Why the Caged Bird Sings. Para tanto, levantamos questões relevantes do enredo e enfocamos o trajeto singular das protagonistas negras rumo à conscientização de uma realidade construída em torno das desigualdades de poder. Deste modo, num primeiro momento, refletimos sobre a condição dos afrodescendentes e sublinhamos a situação da mulher negra durante e depois do período escravocrata. Na sequência tratamos da questão da literatura confessional direcionando seu enfoque para as formas diário e memória, a fim de evidenciar suas congruências e diferenças no universo confessional. Por fim, empreendemos um trabalho de análise das obras, em que salientamos pontos importantes e discutimos as trajetórias de cada personagem rumo à autoaceitação. / The intellectual production of feminism questioned the representations and social roles of gender and contributed to an evolution of a critical perspective towards the oppression suffered by women. Among the minorities that emerged in this scenery of articulation, the black women with an engaged writing, and also marked many times by self- representation try to put themselves in the academic space and have the recognition of their work as well. In this sense, this work intends to make a critical reflection about the memoirs of the black writers Carolina Maria de Jesus and Maya Angelou, in their respective books: Diário de Bitita and I Know Why the Caged Bird Sings. For that we raised questions concerning the plot and emphasize the black protagonists´ peculiar course towards awareness of a reality built around unequal powers. So, we first consider the black people condition and underline the black women situation before and during slavery time. Secondly, we talk about the confessional literature focalizing the diary and memoir forms in order to make evident their similarities and differences in the confessional universe. At last we attempt to a work of analysis of the books where we point out important items and discuss the characters´ course towards self-acceptance.

Este trabalho consiste em um estudo antropológico sobre os moradores dos Fundos da Solidão, uma localidade do município de Maquiné, RS. Essa área encontra-se dentro dos limites da Reserva da Biosfera da Mata Atlântica e sua identidade e condições de existência são tensionadas pela prática de uma atividade específica: a coleta de samambaia-preta - que sofre restrições sob ponto de vista da legislação ambiental. Caracteriza-se assim, um grupo social, envolto por um problema que tem conotação ambiental. Reconhecendo o caráter polissêmico do termo ambiental, parte-se do pressuposto de que esse grupo, encontra-se atravessado por ditames gestados por um campo circunscrito como ambiental. Tais ditames, tendo abrangência ampla, atingem esferas sociais diversas, e diante de situações locais específicas, como no caso deste grupo, apresentam-se na forma de conflito e dilemas que evidenciam modos de vida diferenciados e submetidos às condições assimétricas constitutivas da sociedade, transfigurando-se como um problema social. O recorte e a abordagem ocorrem, portanto, sob o horizonte de uma prática especifica, a extração de samambaia-preta, a partir da qual, buscou-se o desvendamento de seu universo social. Nesse percurso, não se buscou apenas, resgatar as práticas sócio-culturais desses extrativistas frente a um processo que tende à sua exclusão social, mas procurou-se uma aproximação a estes sujeitos “em processo” que percebem determinadas mudanças em seu meio ecológico e sócio-político, e que frente às intimações de seu tempo, constituem um devir, através da luta pela permanência de determinadas práticas locais, a adesão a outras práticas sociais e aliança com novos mediadores e interlocutores, tudo isto, num clima de constante conflito e re-acomodações. / This work is an anthropological study on the inhabitants of Fundos da Solidão, locality of the city of Maquiné (Brazil), whose territory are inside of the limits of the Reserva da Biosfera da Mata Atlantica and its identity and life conditions are pressured by the practical one of a specific activity: the Samambaia-preta harvest. This activity is prohibited under point of view of the current forest legislation. We have thus, a social group crossed for environmental questions. Such questions reach diverse social spheres, and in contact with specific local situations, as in the case of this group, results in the conflict form. The clipping and boarding of this group occur, therefore, under the horizon of practical one specify, the Samambaiapreta harvest, from which, your social universe are disclosed. In this situation, one does not only search, to rescue cultural pratices of the these harvesters in front to a process that tends to its social exclusion, but to search an approach to these citizens "in process" that they perceive changes in course in its ecological and social context. In this way, they constitute your future, either through the fight for the permanence of determined local practices and knowledges, the adhesion to social practical others and alliance with new mediators and interlocutors, everything this, in a conflict condition and re-adaptations.

Este trabalho consiste em um estudo antropológico sobre os moradores dos Fundos da Solidão, uma localidade do município de Maquiné, RS. Essa área encontra-se dentro dos limites da Reserva da Biosfera da Mata Atlântica e sua identidade e condições de existência são tensionadas pela prática de uma atividade específica: a coleta de samambaia-preta - que sofre restrições sob ponto de vista da legislação ambiental. Caracteriza-se assim, um grupo social, envolto por um problema que tem conotação ambiental. Reconhecendo o caráter polissêmico do termo ambiental, parte-se do pressuposto de que esse grupo, encontra-se atravessado por ditames gestados por um campo circunscrito como ambiental. Tais ditames, tendo abrangência ampla, atingem esferas sociais diversas, e diante de situações locais específicas, como no caso deste grupo, apresentam-se na forma de conflito e dilemas que evidenciam modos de vida diferenciados e submetidos às condições assimétricas constitutivas da sociedade, transfigurando-se como um problema social. O recorte e a abordagem ocorrem, portanto, sob o horizonte de uma prática especifica, a extração de samambaia-preta, a partir da qual, buscou-se o desvendamento de seu universo social. Nesse percurso, não se buscou apenas, resgatar as práticas sócio-culturais desses extrativistas frente a um processo que tende à sua exclusão social, mas procurou-se uma aproximação a estes sujeitos “em processo” que percebem determinadas mudanças em seu meio ecológico e sócio-político, e que frente às intimações de seu tempo, constituem um devir, através da luta pela permanência de determinadas práticas locais, a adesão a outras práticas sociais e aliança com novos mediadores e interlocutores, tudo isto, num clima de constante conflito e re-acomodações. / This work is an anthropological study on the inhabitants of Fundos da Solidão, locality of the city of Maquiné (Brazil), whose territory are inside of the limits of the Reserva da Biosfera da Mata Atlantica and its identity and life conditions are pressured by the practical one of a specific activity: the Samambaia-preta harvest. This activity is prohibited under point of view of the current forest legislation. We have thus, a social group crossed for environmental questions. Such questions reach diverse social spheres, and in contact with specific local situations, as in the case of this group, results in the conflict form. The clipping and boarding of this group occur, therefore, under the horizon of practical one specify, the Samambaiapreta harvest, from which, your social universe are disclosed. In this situation, one does not only search, to rescue cultural pratices of the these harvesters in front to a process that tends to its social exclusion, but to search an approach to these citizens "in process" that they perceive changes in course in its ecological and social context. In this way, they constitute your future, either through the fight for the permanence of determined local practices and knowledges, the adhesion to social practical others and alliance with new mediators and interlocutors, everything this, in a conflict condition and re-adaptations.

ALEXANDRE, Ticianna Cardoso Marques. Contribuição da integralização curricular para a formação dos saberes tecnológicos dos professores do curso de pedagogia da Universidade Federal do Ceará. 2015. 120f. – Dissertação (Mestrado) – Universidade Federal do Ceará, Programa de Pós-graduação em Políticas Públicas e Gestão da Educação Superior, Fortaleza (CE), 2015. / Submitted by Márcia Araújo (marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2015-06-09T15:20:00Z No. of bitstreams: 1 2015_dis_tcmalexandre.pdf: 1361465 bytes, checksum: 89acf432f752d31f47e40ad135c5af00 (MD5) / Approved for entry into archive by Márcia Araújo(marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2015-06-09T16:41:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2015_dis_tcmalexandre.pdf: 1361465 bytes, checksum: 89acf432f752d31f47e40ad135c5af00 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-06-09T16:41:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2015_dis_tcmalexandre.pdf: 1361465 bytes, checksum: 89acf432f752d31f47e40ad135c5af00 (MD5) Previous issue date: 2015 / The spread of information technology has brought impacts to all sectors of society from business transactions going through personal relationships work, study and research. This aspect creates a gap between the generations of those who teach and those who learn producing issues that bring consequences for education and that need to be thought critically. The teacher plays a role since their digital literacy implies directly in the use of technological tools to enrich the teaching practices. However what we have seen is more a high level of technological devices in educational institutions, but this material is most often unprepared teachers to use, thus impeding the means, the facilitator. Given the concern about the Pedagogy professionals were being prepared to give you with this reality, the objective of this research was that arises, to analyze the contribution of curriculum integration of the UFC Pedagogy course in the training of technological knowledge of their teachers. For this set itself the specific objectives to address and analyze the constant transformations of education in Brazil and its pedagogical practices, point and analyze the curriculum theories and their contribution to formation of Education, identify the changes that the democratization of technology has brought to the academic experience highlight the level of training of teachers and to learn technological teaching and check the curriculum integration of the UFC based on the analysis of teaching knowledge. Regarding the methodology, the present study is descriptive with qual-quantitative approach and as instruments we used the documentary and field research. Data collection was done through questionnaires given to teachers and graduates students of the UFC. Students consider the essential technology in the educational process, not only in the classroom but also in carrying out educational activities, and evaluate the disciplines do not address this importance, nor use this practice as improving school process. The subjects of the course payment do not address the importance of technological knowledge thus forming future teachers who come out with big deficit, having to seek other means to acquire this knowledge. / A disseminação da tecnologia de informação tem trazido impactos a todos os setores da sociedade desde as transações comerciais passando pelas relações pessoais de trabalho, estudo e pesquisa. Esse aspecto gera um descompasso entre as gerações de quem ensina e quem aprende produzindo questões, que trazem consequências para a Educação e que precisam ser pensadas criticamente. O professor tem papel fundamental visto que seu letramento digital implica, diretamente, no uso das ferramentas tecnológicas para enriquecimento das práticas didáticas. No entanto o que mais se tem observado é um alto nível de aparatos tecnológicos nas instituições de ensino, encontrando professores sem preparo para sua utilização, inviabilizando assim o meio, o instrumento facilitador. Diante da inquietude sobre como os profissionais de Pedagogia estariam sendo preparados para lhe dar com essa realidade, surge o objetivo geral desta pesquisa que foi: analisar a contribuição da integralização curricular do Curso de Pedagogia da UFC na formação dos saberes tecnológicos de seus professores. Para isso propôs-se como objetivos específicos levantar e analisar as constantes transformações da educação no Brasil e suas práticas pedagógicas, apontar e analisar as teorias curriculares e sua contribuição para formação da Educação, identificar as mudanças que a democratização da tecnologia trouxe para a vivência acadêmica, destacar o nível de formação de professores quanto ao saber docente tecnológico e verificar a integralização curricular do curso de Pedagogia da UFC como base à análise dos saberes docentes. No que tange a metodologia, o presente estudo é descritivo com abordagem quali-quantitativa e como procedimentos metodológicos foi utilizada a pesquisa documental e de campo. A coleta de dados se deu por meio de questionários aplicados aos professores e alunos egressos do curso de Pedagogia da UFC. Alguns resultados apontam que os alunos consideram a tecnologia essencial no processo educativo, não somente em sala de aula, mas também na realização de atividades didáticas, e avaliam que as disciplinas não abordam essa importância, nem tão pouco utilizam essa prática como processo de melhoria das aulas. As disciplinas da integralização curricular não abordam a importância do saber tecnológico formando assim professores que futuramente saem com grande déficit, tendo que procurar outros meios para aquisição desse conhecimento.

Made available in DSpace on 2014-12-17T14:36:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 MariaDS_TESE.pdf: 1570825 bytes, checksum: b999f6241ca02aa2d4db2e9ca4247a55 (MD5) Previous issue date: 2012-02-27 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior / This study deals with Sociology teacher identity issues. This is done considering daily routines of Sociology grade school teachers in the city of Picos in the state of Piau?-Brazil. Thus, the research aims to acknowledge the manner the inter-relations between the teacher s know-how and the process of construction of the professional identity of these teachers occur. It is seen that the discipline of Sociology in this context brings out processes related to inclusion and exclusion once the subject of Sociology is distinguished as unstable in relation to other disciplines. However, in June 2008, the law included the Sociology as a discipline 11,684 mandatory on all high school series.The theoretical and methodological procedures of this research were based on an ethnographic qualitative nature research and enabled a documental analysis. In order to collect data, a semi-structured questionnaire was applied in collective and individual in four state schools in the city of Picos in Piau?. The analysis of the information was based in content analysis from the proposals made by Bardin (1997), and Franco (2008). The information was then organized in knowledge matrixes that allowed the identification of themes divided into two thematic axes: teacher education: the search for sense making in experience and the exercise of teaching as well as the Sociology grade school teacher s daily routine. The research enables the understanding of the senses the subjects have on their own activity since the work deals with concrete situations and experiences in the scholar context. These senses are considered relevant in order to enable a comprehension of the inter-relations that are established between the know-how and the construction of the identity on behalf of these teachers. Almost all of the interviewed subjects did not have a degree in Social Sciences and came from other backgrounds especially ones related to Education. Sociology teachers investigated almost in its entirety, do not have specific training in the social sciences, becoming teachers of Sociology by lack of school and to complete the work load. But, in spite of the difficulties experienced in the practice of the discipline all are in favour of its inclusion in high school. They have a clear vision, that through the work of the theoretical content of the discipline with the daily life of the students by using teaching strategies that add value to the relationship of knowledge that are prepared in society at large, to Sociology provides a critical analysis of the reality in which they are inserted / Este estudo aborda aspectos sobre a identidade e a doc?ncia no cotidiano do professor de Sociologia do Ensino M?dio de escolas p?blicas estaduais da cidade de Picos/PI. Tem como objetivo compreender as inter-rela??es entre o saber-fazer e o processo de constru??o da identidade profissional desses professores. O percurso da Sociologia como disciplina nesse n?vel de ensino ? marcado por processos de inclus?o e exclus?o, distinguindo-se por uma situa??o de instabilidade em rela??o ?s outras disciplinas. Por?m, em junho de 2008, a Lei 11.684 incluiu a Sociologia como disciplina obrigat?ria em todas as s?ries do Ensino M?dio. O encaminhamento te?rico-metodol?gico deste trabalho tem como base a pesquisa qualitativa do tipo etnogr?fico aplicada ? educa??o, possibilitando a realiza??o de an?lise documental, a aplica??o de question?rios e de entrevistas semiestruturadas individuais e coletiva e a observa??o em quatro escolas p?blicas estaduais da cidade de Picos/PI. As an?lises das informa??es foram embasadas em alguns procedimentos da an?lise de conte?do fundados nas proposi??es de Bardin, (1997) e Franco (2008). As informa??es foram sistematizadas em matrizes que conduziram ? identifica??o dos temas agrupados em dois eixos categ?ricos: a forma??o para a doc?ncia: a busca de sentido na experi?ncia do ser; e o exerc?cio da doc?ncia: o cotidiano do professor de Sociologia do Ensino M?dio. O estudo empreendido possibilita entender os sentidos que os professores sujeitos da pesquisa conferem ? atividade docente como pautados nas situa??es concretas e nas experi?ncias vivenciadas no contexto escolar. Esses sentidos atribu?dos foram relevantes para a compreens?o das inter-rela??es estabelecidas entre o saber-fazer a constru??o da identidade docente de tais professores. Os professores de Sociologia investigados, quase na sua totalidade, n?o possuem forma??o espec?fica em Ci?ncias Sociais, tornando-se professores de Sociologia por car?ncia da escola e para completar a carga hor?ria. Por?m, apesar das in?meras dificuldades vivenciadas na pr?tica da disciplina, todos s?o favor?veis ? sua inclus?o no Ensino M?dio. Eles t?m uma vis?o clara de que, por meio do trabalho dos conte?dos te?ricos da disciplina com o cotidiano dos alunos, ao utilizarem estrat?gias de ensino que valorizam a rela??o dos conhecimentos que est?o dispostos na sociedade em geral, a Sociologia proporciona uma an?lise cr?tica da realidade na qual est?o inseridos