• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 4
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 6
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

O primeiro cineasta: cinema silencioso na Paraíba - marco zero de uma cinematografia fundada no real - no contexto do cinema brasileiro dos anos 1920 / The first filmmaker: silent cinema in Paraíba - ground zero of a cinematography based on real - in the context of Brazilian cinema of the 1920s

Vilar, Lucio Sergio de Oliveira 15 May 2015 (has links)
Deslocar a tônica dos estudos acerca da cinematografia paraibana dos anos 1960 (via advento do filme Aruanda) para os primórdios do século XX é o ponto de partida deste trabalho que empreendeu imersão em período da história até então não revisitado por pesquisas transformadas em documentos acadêmicos (dissertações, teses). Nessa linha e com esta perspectiva, o trabalho se propõe a responder uma questão central em torno da gênese da formação dessa cinematografia, marcada por uma singularidade deflagrada nos anos 1920: a filiação ao registro e produção de imagens em movimento do real, em contraposição ao gênero ficcional (posado), amplamente experimentado por demais ciclos cinematográficos do país no mesmo período. Revisitar o cinema silencioso paraibano permitiu, pela primeira vez na história, demonstrar ter sido este ciclo o efetivo marco zero da cinematografia local, fundada no código e na narrativa documental através de Walfredo Rodriguez, o primeiro cineasta. Procede-se a um reposicionamento de fatos, filmes e personagens obliterados ao longo de décadas para compreender a complexidade cultural envolvida no processo. O viés documental das imagens silenciosas vai se converter em gênero de expressão hegemônico no âmbito do moderno documentário brasileiro (1960) e ao longo de todo o século passado, com ressonâncias ainda presentes nas práticas audiovisuais paraibanas; a contemporaneidade das primeiras incursões, com ramificações, matrizes e mediações fundadas no campo da cultura nas décadas 1910/1930, fertilizou o campo das práticas audiovisuais, estabelecendo nexos geracionais e seu sentido de permanência na história do cinema brasileiro. / Move the tone of the studies on the Paraiba cinematography 1960s (via advent of Aruanda film) to the beginning of the twentieth century is the starting point for this work he has undertaken immersion period of history hitherto revisited by transformed research in academic documents (dissertations, theses). In this line and with this perspective, the study aims to answer a central question surrounding the genesis of the formation of this cinematography, marked by a singularity triggered in the 1920s: a membership to registration and real moving image production, as opposed to fictional genre (posed), widely experienced by other film cycles of the country in the same period. Revisit the silent cinema Paraiba allowed for the first time in history, demonstrate this cycle have been effective ground zero of the local film industry, based on code and documentary narrative through Walfredo Rodriguez, the first filmmaker. Proceeds to a repositioning of facts, movies and characters obliterated for decades to understand the cultural complexity involved in the process. The documentary bias of silent pictures will turn into hegemonic expression of gender in the modern Brazilian documentary (1960) and throughout the last century, with still present resonances in Paraíba audiovisual practices; contemporaneity of the first incursions, with branches, headquarters and mediations founded in culture in the decades 1910/1930, fertilized the field of audiovisual practices, establishing generational links and your sense of permanence in the history of Brazilian cinema.
2

Magic causality : the function of metaphor and language in the earlier verse, essays and fictions of Jorge Luis Borges, read as consitutive of a theory of generic incorporation

tom_lonie_tefl_teacher@yahoo.co.uk, Thomas Christie Lonie January 1997 (has links)
Borges saw narrative as the bearer of universally re-combinable elements. Although these elements seem sequential, their essential formal integrity guarantees their rearrangement to generate new narratives. The ficción lives beyond its author. However, Borges’ ontological anxieties also have a life of their own that undermines the ficción’s assimilative potential. By developing poetic and linguistic insights Borges creates immortal text through the construction of a symbolic repertoire. Each element of the repertoire has its genesis in the author’s personal development. This history is archaeologised in the early poetry and mediated through a theory of metaphor and the reader’s interaction with the text. Borges sees no need for a Freudian reading theory. Instead he develops an antipsychological poetics. He enlists the reader as a willing participant in the text by a dual strategy of symbolic incorporation. Firstly, readers identify with characters through vicarious emotional prediction. Secondly, he refreshes the reader’s participation by presenting emblematic devices serving as sub-text to enhance symbolic participation. Together these strategies constitute a ‘magic causality’ of negotiated textual interpretation continually operating in his narratives. But the discipline of magic causality also conceals a rhetoric of presence establishing counter-motivational effects to disturb symbolic incorporation at the level of genre. The dissertation extracts key features for scrutiny from Borges’ early literary theory and criticism, elaborating them into a general aesthetic programme. It examines biographical influences in shaping his critical and creative work. It problematises his texts from the point of view of his ideas about linguistics, their identity as contributions to the genre of the ficción, and the centrality of metaphor and analogy as interpretative strategies. I use a number of approaches for this enterprise, including biographical criticism (ontological preoccupations), substitutional analysis (temporal subjectivity), linguistic interpretation (theory of metaphor), literary criticism (readerly reception), structuralism (readerly incorporation), and deconstruction (rhetoric of suppression). The dissertation pragmatically investigates, and contests, Borges’ assimilative poetics of textual presence.
3

O primeiro cineasta: cinema silencioso na Paraíba - marco zero de uma cinematografia fundada no real - no contexto do cinema brasileiro dos anos 1920 / The first filmmaker: silent cinema in Paraíba - ground zero of a cinematography based on real - in the context of Brazilian cinema of the 1920s

Lucio Sergio de Oliveira Vilar 15 May 2015 (has links)
Deslocar a tônica dos estudos acerca da cinematografia paraibana dos anos 1960 (via advento do filme Aruanda) para os primórdios do século XX é o ponto de partida deste trabalho que empreendeu imersão em período da história até então não revisitado por pesquisas transformadas em documentos acadêmicos (dissertações, teses). Nessa linha e com esta perspectiva, o trabalho se propõe a responder uma questão central em torno da gênese da formação dessa cinematografia, marcada por uma singularidade deflagrada nos anos 1920: a filiação ao registro e produção de imagens em movimento do real, em contraposição ao gênero ficcional (posado), amplamente experimentado por demais ciclos cinematográficos do país no mesmo período. Revisitar o cinema silencioso paraibano permitiu, pela primeira vez na história, demonstrar ter sido este ciclo o efetivo marco zero da cinematografia local, fundada no código e na narrativa documental através de Walfredo Rodriguez, o primeiro cineasta. Procede-se a um reposicionamento de fatos, filmes e personagens obliterados ao longo de décadas para compreender a complexidade cultural envolvida no processo. O viés documental das imagens silenciosas vai se converter em gênero de expressão hegemônico no âmbito do moderno documentário brasileiro (1960) e ao longo de todo o século passado, com ressonâncias ainda presentes nas práticas audiovisuais paraibanas; a contemporaneidade das primeiras incursões, com ramificações, matrizes e mediações fundadas no campo da cultura nas décadas 1910/1930, fertilizou o campo das práticas audiovisuais, estabelecendo nexos geracionais e seu sentido de permanência na história do cinema brasileiro. / Move the tone of the studies on the Paraiba cinematography 1960s (via advent of Aruanda film) to the beginning of the twentieth century is the starting point for this work he has undertaken immersion period of history hitherto revisited by transformed research in academic documents (dissertations, theses). In this line and with this perspective, the study aims to answer a central question surrounding the genesis of the formation of this cinematography, marked by a singularity triggered in the 1920s: a membership to registration and real moving image production, as opposed to fictional genre (posed), widely experienced by other film cycles of the country in the same period. Revisit the silent cinema Paraiba allowed for the first time in history, demonstrate this cycle have been effective ground zero of the local film industry, based on code and documentary narrative through Walfredo Rodriguez, the first filmmaker. Proceeds to a repositioning of facts, movies and characters obliterated for decades to understand the cultural complexity involved in the process. The documentary bias of silent pictures will turn into hegemonic expression of gender in the modern Brazilian documentary (1960) and throughout the last century, with still present resonances in Paraíba audiovisual practices; contemporaneity of the first incursions, with branches, headquarters and mediations founded in culture in the decades 1910/1930, fertilized the field of audiovisual practices, establishing generational links and your sense of permanence in the history of Brazilian cinema.
4

[es] INVIERNOS DE UN BALNEARIO. PRIMERA PARTE: UN MONTAJE DE MALENTENDIDOS / [pt] INVERNOS DE UM BALNEÁRIO PARTE I: UMA MONTAGEM DE MAL-ENTENDIDOS

SANTIAGO GARCÍA NAVARRO 17 April 2018 (has links)
[pt] O ensaio-ficção Invernos de um balneário. Parte I: Uma montagem de mal entendidos visa entrecruzar, por meio de textos e imagens criados pelo autor ou tomados de outras fontes, a hipotética história de como, nos anos sessenta, o Rio de Janeiro tomou M como modelo de balneário moderno, e a do imaginário que, a partir dos anos cinquenta, M produziu ao se projetar impossivelmente como balneário tropical, tomando o Rio de Janeiro como modelo. Diversas pesquisas de campo e trabalho em arquivo realizados pelo autor funcionam como ponto de partida para desenvolver o assunto ao mesmo tempo no plano documental ensaístico e no plano ficcional. Como os imaginários praianos são projetados de fora (pelo cinema, a publicidade, etc.) sobre ambos os destinos turísticos, e como são produzidos e reproduzidos pelos próprios balneários; qual é a história dessa construção; que novas relações entre imaginário e ficção podem ser estabelecidas: eis algumas das questões exploradas por esse trabalho. O eixo conceitual se desdobra numa dupla pergunta: como aconteceu a inversão do imaginário segundo a qual uma cidade como M, muito menos conhecida internacionalmente e –do ponto de vista do imaginário da praia tropical– menos atraente do que o Rio de Janeiro, transformou-se em modelo para ele, e por que vias o imaginário tropical penetrou em M e criou, no Atlântico frio, uma brasileiridade fora de lugar. Metodologicamente, a tentativa consiste em criar espaços ficcionais entre documentos, narrando hipóteses de como estes se vinculam. / [es] El ensayo-ficción Inviernos de un balneario. Parte I: Un montaje de malentendidos pretende entrecruzar, por medio de textos e imágenes creados por el autor o tomados de otras fuentes, la hipotética historia de cómo Rio de Janeiro tomó M como modelo de balneario moderno en los años sesenta, y la del imaginario que, a partir de la misma década, M produjo al proyectarse imposiblemente como balneario tropical, tomando Rio como modelo. Diversas investigaciones de campo y trabajo en archivo funcionan como punto de partida para desarrollar el asunto al mismo tiempo en el plano documental-ensayístico y en el plano ficcional. Cómo los imaginarios sobre la vida balnearia se proyectan sobre ambos destinos turísticos desde afuera (por el cine, los diarios, etc.), y cómo son producidos y reproducidos por éstos; cuál es la historia de esa construcción; qué nuevas relaciones entre imaginario y ficción pueden establecerse: éstas son algunas de las cuestiones que el trabajo explora. El eje conceptual consiste en una doble pregunta: cómo se dio la inversión del imaginario según la cual un balneario como M, mucho menos conocido internacionalmente y –desde el punto de vista del imaginario sobre la playa tropical– menos atractiva que Rio de Janeiro, se transformó en modelo para ésta, y por qué vías el imaginario tropical penetró en M y generó, en el Atlántico frío, una brasileñidad fuera de lugar. Metodológicamente, la tentativa consiste en abrir espacios ficcionales entre documentos, narrando hipótesis de cómo éstos se vinculan.
5

[pt] A DRAMATURGIA FORA DE SI / [es] LA DRAMATURGIA FUERA DE SÍ MISMA

DIOGO LIBERANO RIBEIRO 03 October 2022 (has links)
[pt] A tese aborda a dramaturgia para além do sentido clássico que a define como um tipo de literatura diretamente encenável, um texto ou uma peça de teatro. Mais do que recusar tal convenção, busca aproximá-la de outras experimentações visando confirmar o quanto, através de sucessivas crises, a dramaturgia segue em transformação. Em oito capítulos e por meio de um repertório heterogêneo de referências dos campos da filosofia, da sociologia, da teoria literária e da performance, a pesquisa conjura noções que atualizam aspectos da criação dramatúrgica, tais como a participação do corpo de um(a) dramaturgo(a) no processo criativo bem como a proveitosa relação de problema entre texto e cena teatral; propõe críticas às expansões da dramaturgia contemporânea, reconhecendo como o realismo capitalista, enquanto poética do capitalismo, impõe formas e visões de mundo às dramaturgias; e, em contraponto, tece elogios às capacidades da ficção em modificar o texto do mundo bem como à sua transgeneridade como um modo de proteger a alegria textual. Em suas investidas, a tese busca oferecer abordagens que valorizam a dramaturgia como uma prática responsiva a cada época e indisposta a qualquer norma ou modelo que tente enquadrá-la. / [es] La tesis aborda la dramaturgia más allá del sentido clásico que la define como un tipo de literatura directamente escenificable, un texto o una pieza de teatro. Más que rechazar tal convención, busca acercarla a otros experimentos para comprobar cuánto, a través de sucesivas crisis, la dramaturgia sigue cambiando. En ocho capítulos y por medio de un repertorio heterogéneo de referencias provenientes de los campos de la filosofía, la sociología, la teoría literaria y la performance, la investigación evoca nociones que actualizan aspectos de la creación dramatúrgica, como la participación del cuerpo de un(a) dramaturgo(a) en el proceso creativo así como la fructífera relación de problema entre texto y escena teatral; propone críticas a las expansiones de la dramaturgia contemporánea, reconociendo de qué maneras el realismo capitalista, como poética del capitalismo, impone formas y cosmovisiones a las dramaturgias; y, en cambio, alaba la capacidad de la ficción en modificar el texto del mundo así como su transgenerismo como forma de proteger la alegría textual. En sus incursiones, la tesis busca plantear enfoques que valoren la dramaturgia como una práctica de respuesta a cada época y reacia a cualquier norma o modelo que intente enmarcarla.
6

Imagen fotográfica y textualidad. La obra de Wright Morris, Duane Michals y Sophie Calle

Prieto Aguaza, Alberto 19 January 2009 (has links)
Aparentment la funció de la imatge és la d'il·lustrar l'acció que es desenvolupa al text i la funció del text és explicar allò que visualitzem a la fotografia. Més enllà d'aquesta complementarietat, les relacions s'amplien a la imatge fotogràfica, davant les imatges sintètiques, pel seu estatus com a index. El diàleg entre ambdós mitjans expressius genera una alteració mútua, d'una banda a les coordenades espai-temps i d'una altra a la noció de referencialitat; és a dir, ni una fotografia és únicament un document real ni un text, és una ficció. S'observen aquestes relacions a les obres de Wright Morris, Duane Michals y Sophie Calle a través d'un element visual i conceptual característic de cada un d'ells -finestra, mirall i ombra- que relaciona la forma de conèixer el món i conèixer el jo. / Aparentemente la función de la imagen es la de ilustrar la acción que se desarrolla en el texto, mientras que éste debe explicar lo que vemos en aquella. Más allá de esta complementariedad, las relaciones se amplían en el caso de la imagen fotográfica, frente a las imágenes sintéticas, debido a su especial estatus como index. El diálogo entre ambos medios expresivos genera una alteración mutua, tanto de las coordenadas espacio-temporales como de la noción de referencialidad: ni una fotografía es sólo un documento real ni un texto literario una ficción. Se observan estas relaciones en la obra de Wright Morris, Duane Michals y Sophie Calle mediante un elemento visual y conceptual característico de cada uno de ellos -ventana, espejo y sombra- que relaciona la manera de conocer el mundo y de conocerse uno mismo. / At first sight, the role of the image is to illustrate the action taking place within a text, whereas this one has to explain what we see in the image. Beyond this collaboration, we find deeper relationships when talking about photographic image, in opposition to synthetic images, due to its special status as index. Dialogue between photography and a so-called literary text creates a mutual alteration, related not only to time and space but also to the question of referentiality: neither a photograph is only a real document nor a text is a fiction. We observe these changes in the works of Wright Morris, Duane Michals and Sophie Calle by means of three visual and conceptual elements -window, mirror and shadow- which connect the way to know the world and ourselves.

Page generated in 0.0423 seconds