• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 92
  • 17
  • 4
  • 3
  • 3
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 124
  • 124
  • 90
  • 39
  • 30
  • 29
  • 20
  • 20
  • 18
  • 18
  • 17
  • 15
  • 14
  • 13
  • 13
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
81

Avaliação do tônus autonômico em mulheres jovens normotensas em uso de anticoncepcional hormonal combinado oral contendo drospirenona / Assessment of autonomic tone in young normotensive women using oral combined hormonal contraceptives containing drospirenone

Marcelo Gil Nisenbaum 03 March 2015 (has links)
Importância. O uso de anticoncepcional hormonal combinado oral é associado ao aumento do risco de eventos cardiovasculares adversos desde a sua introdução na prática clínica. O mecanismo exato pelo qual podem alterar o risco ainda não foi esclarecido, sendo escassa a literatura que avalia a ação dessa classe de medicação no sistema nervoso autonômico. Objetivo. O objetivo deste estudo foi avaliar o efeito de contraceptivo contendo 20 mcg de etinilestradiol e 3 mg de drospirenona sobre a variabilidade da frequência cardíaca, da sensibilidade do barorreflexo e sobre a pressão arterial de mulheres saudáveis. Métodos. Trata-se de estudo prospectivo controlado com 69 mulheres saudáveis, divididas em dois grupos: 36 voluntárias que fizeram uso de anticoncepcional hormonal combinado oral, e 33 voluntárias que utilizaram métodos contraceptivos não-hormonais. As mulheres foram avaliadas em dois momentos, antes da introdução do método contraceptivo e seis meses após seu uso. Para a aquisição dos dados, utilizou-se o Finomoter® (FMS, Finapres Medical System, Anhem, The Netherlands), obtendo-se de forma não invasiva registros contínuos da curva da pressão arterial batimento a batimento. A análise estatística foi realizada para determinar diferenças entre os grupos e entre os momentos, sendo p < 0,05 considerado estatisticamente significativo. Resultados. No momento basal, não houve diferenças nos parâmetros demográficos, hemodinâmicos e autonômicos entre os grupos. Além disso, a comparação dos diversos parâmetros hemodinâmicos e autonômicos ao final de seis meses do método contraceptivo não evidenciou diferença tanto entre os grupos como no decorrer do tempo. Conclusão. O uso de contraceptivo contendo 20 mcg de etinilestradiol e 3 mg de drospirenona não causou alterações significativas nos parâmetros hemodinâmicos e autonômicos de mulheres saudáveis / Background. The use of combined oral contraceptives has been associated with an increased risk of adverse cardiovascular events. Whether these drugs alter cardiac autonomic nervous system control is not completely determined. Objective. The objective of this study was to evaluate the effect of a contraceptive containing 20 mcg of ethinyl estradiol and 3 mg of drospirenone on the heart rate variability, baroreflex sensitivity and blood pressure of healthy women. Methods. This is a prospective controlled trial with 69 healthy women allocated in two groups: 36 volunteers under oral combined contraceptive use and 33 volunteers under use of non-hormonal contraceptives methods. Subjects were tested before the introduction of the contraceptive method and 6 months after its use. The Finometer® (FMS, Finapres Medical System, Anhem, The Netherlands) was used for data acquisition, obtaining noninvasively continuous records of the blood pressure curve beat to beat. Statistical analysis was performed to determine differences between groups and times, with p < 0.05 considered statistically significant. Results. At baseline, there were no differences in demographic, hemodynamic and autonomic parameters between groups. A comparison of various hemodynamic and autonomic parameters after 6 months of birth control methods showed no difference between both groups as over time. Conclusion. A contraceptive containing 20 mcg of ethinyl estradiol and 3 mg of drospirenone causes no significant changes in hemodynamic and autonomic parameters of healthy women
82

Faktori koji utiču na postignute vrednosti krvnog pritiska osoba sa dijagnostikovanom arterijskom hipertenzijom na nivou primarne zdravstvene zaštite / Factors affecting blood pressure in people diagnosed with hypertension in primary health care

Ninković Mrđenovački Olivera 28 September 2017 (has links)
<p>Uvod. Kardiovaskularne bolesti kao deo grupe hroničnih nezaraznih bolesti predstavljale su i predstavljaju vodeći uzrok obolevanja i umiranja u svetu. Brojni naučni dokazi potvrđuju da je arterijska hipertenzija glavni kardiovaskularni faktor rizika, a da postignute vrednosti krvnog pritiska niže od 140/90mmHg značajno smanjuju kardiovaskularni rizik, odnosno pojavu kardiovaskularnih događaja, prvenstveno infarkta miokarda i moždanog udara. Arterijska hipertenzija je najzastupljenije stanje koje se viđa u ustanovama primarne zdravstvene za&scaron;tite, a mere prevencije, rano dijagnostikovanje, lečenje i kontrola arterijske hipertenzije predstavljaju javno-zdravstveni izazov u svim zemljama sveta. Ciljevi. Ciljevi istraživanja su utvrđivanje prevalencije arterijske hipertenzije koja je pod kontrolom; utvrđivanje prevalencije i povezanosti metaboličkih faktora sa ishodom u kontroli krvnog pritiska; utvrđivanje prevalencije i povezanosti nezdravih stilova života sa ishodom u kontroli krvnog pritiska; utvrđivanje prediktora lo&scaron;e kontrole krvnog pritiska i izračunavanje 10-godi&scaron;enjeg kardivaskularnog rizika. Metode. U studiju preseka (prevalencije) uključeno je 373 ispitanika oba pola starosti od 45 do 75 godina sa dijagnozom arterijske hipertenzije u kartonu koji su u periodu od oktobra 2015. godine do februara 2016. godine dolazili kod svog izabranog lekara. Prikupljanje podataka obavljeno je merenjem krvnog pritiska, antropometrijskim merenjima, biohemijskim analizama i anketiranjem popunjavanjem upitnika. Rezultati. Uzorak ispitanika je činilo 55% žena i 45% mu&scaron;karaca prosečne starosti 59&plusmn;6,3 godine. Utvrđena je niska učestalost arterijske hipertenzije pod kontrolom od 39,1%, a visoka učestalost metaboličkih faktora (44,5% predgojaznosti, 34% gojaznosti, 29% &scaron;ećerne bolesti, 88,2% povi&scaron;enih masnoća i 41,8% metaboličkog sindroma) kao i njihova povezanost sa ishodom u kontroli krvnog pritiska jer su ispitanici sa nekontrolisanim krvnim pritiskom najče&scaron;će imali dva faktora rizika (40,5%), dok su ispitanici sa kontrolisanim krvnim pritiskom najče&scaron;će imali jedan faktor rizika (45,9%). Utvrđeno je da su prosečne vrednosti sistolnog, dijastolnog pritiska i pulsa bile značajno (p&lt;0,001) niže u grupi sa kontrolisanim pritiskom kao i da su ispitanici sa nekontrolisanim pritiskom imali značajno veći obim struka (p=0,006), metabolički sindrom (p&lt;0,001) i značajno če&scaron;će pili veći broj lekova (p&lt;0,001). Utvrđena je visoka učestalost pu&scaron;enja (26,3%) i visoka učestalost sedentarnog načina života (76,7%) kao i da znanja, stavovi i pona&scaron;anja ispitanika u vezi faktora rizika (pu&scaron;enja, konzumiranja alkohola, fizičke neaktvnosti i prekomerne upotrebe soli) nisu na zadovoljavajućem nivou. Kao nezavisni prediktori arterijske hipertenzije koja nije pod kontrolom dobijeni su obim struka, telesna masa, indeks telesne mase, starost, vrednost pulsa, broj lekova koje ispitanici piju, pasivno pu&scaron;enje, nesvesnost o postojanju arterijske hipertenzije, neznanje o &scaron;tetnosti konzumiranja prekomerne količine alkohola, nepreležan infarkt miokarda i moždani udar. Izračunato je da je u visokom i veoma visokom riziku od neželjenih kardiovaskularnih događaja u desetogodi&scaron;njem periodu 2,7% ispitanika sa arterijskom hipertenzijom bez dijabetesa i 22,2% hipertenzivnih ispitanika sa dijabetesom. Zaključak. Potrebno je sprovođenje javno-zdravstveno vaspitnih i promotivnih aktivnosti u cilju povećanja znanja, promene stavova i pona&scaron;anja kod populacije sa arterijskom hipertenzijom usled lo&scaron;e kontrole krvnog pritiska i prisustva visoke učestalosti pridruženih faktora rizika koji utiču na njegovu kontrolu.</p> / <p>Introduction. Cardiovascular diseases, as part of a group of chronic noncommunicable diseases, have been and still are the leading cause of morbidity and mortality in the world. Numerous scientific proofs confirm that arterial hypertension is a major cardiovascular risk factor and that the achieved blood pressure values lower than 140/90mmHg significantly reduce cardio-vascular risk, or the appearance of cardio-vascular events, mainly myocardial infarction and stroke. Arterial hypertension is the most common condition that is seen in primary health care institutions and preventive measures, early diagnosis, treatment and control of arterial hypertension are a public health challenge in all countries of the world. Objectives. The objectives of the research were to determine the prevalence of arterial hypertension which is controlled; to determine the prevalence and correlation of the metabolic factors with the outcome in blood pressure control; to determine the prevalence and correlation of unhealthy lifestyles with the outcome in blood pressure control; to determine the predictors of poor blood pressure control and calculate a 10-year cardiovascular risk. Methods. The cross-sectional study (of prevalence) included 373 respondents of both sexes aged 45 to 75 years diagnosed with arterial hypertension who in the period from October 2015 to February 2016 visited their chosen doctor. Data collection was performed by measuring blood pressure, anthropometric measurements, biochemical analyses and surveying by filling out a questionnaire. Results. The sample consisted of 55% women and 45% men, of mean age of 59&plusmn;6.3 years. The results showed low incidence of arterial hypertension under control of 39.1%, and high incidence of metabolic factors (44.5% of overweight, 34% of obesity, 29% of diabetes mellitus, 88.2% of elevated fat and 41.8% of the metabolic syndrome) as well as their association with the outcome in blood pressure control as the respondents with uncontrolled blood pressure usually had two risk factors (40.5%), while the group with controlled blood pressure usually had one risk factor (45.9%). It was found that the average values of systolic, diastolic blood pressure and heart rate were significantly (p&lt;0.001) lower in the group with controlled blood pressure, as well as that the respondents with uncontrolled pressure had a significantly greater waist circumference (p=0.006), the metabolic syndrome (p&lt;0.001) and more often drunk greater number of medicines (p&lt;0.001). There was a high prevalence of smoking (26.3%) and a high incidence of sedentary lifestyle (76.7%) and it was found that knowledge, attitudes, and behaviors of the respondents related to risk factors (smoking, alcohol consumption, physical inactivity and excessive use of salt) were not satisfactory. As independent predictors of arterial hypertension which was not under the control, the study obtained waist circumference, body weight, body mass index, age, heart rate value, the number of medicines that the respondents drunk, second-hand smoking, unawareness of the existence of arterial hypertension, inexperience on the harmful effects of excessive amounts of alcohol, not overcome myocardial infarction and stroke. It was calculated that 22.2% of hypertensive respondents with diabetes and 2.7% of respondents with arterial hypertension without diabetes were in the high and very high risk of adverse&nbsp; Conclusion. It is necessary to implement public-health educational and promotional activities in order to increase the knowledge, changes in the attitudes and behavior of the population with arterial hypertension due to the poor control of blood pressure and the presence of the high incidence of associated risk factors affecting its control.</p>
83

Efeitos dos treinos intervalados de longa duração e de curta duração sobre as respostas hemodinâmicas de idosos com hipertensão arterial / Effects of short and long term interval training on hemodynamic responses of hypertensive elderly patients

Carvalho, Raphael Santos Teodoro de 11 September 2018 (has links)
O exercício físico é componente fundamental na abordagem terapêutica não medicamentosa da hipertensão, mas pouco se conhece sobre a manipulação dos componentes da carga do treino aeróbio sobre a magnitude e duração da Hipotensão Pós-exercício (HPE) e redução crônica da Pressão Arterial (PA). Este estudo de abordagem quase-experimental teve o objetivo de avaliar as respostas hemodinâmicas de idosos hipertensos aos treinos intervalados de longa e de curta duração. A amostra foi composta por 33 idosos hipertensos que participam de atividades promovidas por um Programa de Integração Comunitária (PIC) de um município do interior paulista. As variáveis estudadas foram agrupadas nas categorias: sociodemográficas, antropométricas e hemodinâmicas. Após avaliação ergométrica, cada participante foi submetido a duas sessões de exercício físico, com intervalo de uma semana entre os treinos. Na sessão de treino intervalado de longa duração os participantes realizaram sete séries de quatro minutos a 90% da Frequência Cardíaca (FC) máxima por dois minutos de recuperação a 60% da FC máxima, com a duração total de 47 minutos. Na sessão de treino intervalado de curta os participantes realizaram três séries de quatro minutos a 90% da FC máxima por dois minutos de recuperação a 60% da FC máxima, no tempo total de 23 minutos. Para obtenção dos dados hemodinâmicos (FC, PA e Duplo Produto), os participantes realizaram três exames de Monitorização Ambulatorial da Pressão Arterial (MAPA), com duração de 24 horas: MAPA controle, MAPA após exercício intervalado de longa duração e MAPA após exercício intervalado de curta duração. Na sua maioria, a amostra foi composta por indivíduos do sexo feminino (63,6%), com 67,79 ± 4,72 anos de idade, de cor branca (75,6%), convivendo com companheiro (63,6%), com 9,42 ± 1,88 anos de estudo, aposentados (100%). A média de Índice de Massa Corporal (IMC) foi igual a 29,6 ± 2,24 Kg/m2 e de Circunferência Abdominal (CA) igual a 92,7 ± 6,01 cm. Os valores médios de Pressão Arterial Sistólica (PAS) (142 ± 10,86 mmHg) e Pressão Arterial Diastólica (PAD) (85 ± 8,99 mmHg) no período de 24 horas, obtidos pelo exame de MAPA controle (basal), mostraram-se superiores aos índices de normalidade preconizados pela 7ª Diretriz Brasileira de Hipertensão Arterial. Quando comparamos os resultados dos exames de MAPA após as sessões de treinos intervalados de curta e de longa duração com os valores resultantes da MAPA controle, encontramos diferença estatisticamente significante (p<0,001) para todos as variáveis clínicas investigadas, com redução dos parâmetros nos períodos de vigília, sono e 24 horas, após ambos os tipos de treinamento. Houve diferença (p=0,027) na magnitude de redução da PAS após treino intervalado de longa duração (114 ± 7,13 mmHg) em relação ao treino intervalado de curta duração (118 ± 5,22 mmHg), no período de 24 horas. Também observamos diferença (p=0,044) na redução da PAD após treino intervalado de longa duração (63 ± 6,22 mmHg) em comparação aos valores obtidos após treino intervalado de curta duração (65 ± 4,46 mmHg) no período de sono. Na primeira hora após as sessões de treinos intervalados de curta e longa duração houve expressiva HPE, constatada pela redução estatisticamente significante da PAS e da PAD (p<0,001) em relação aos valores préexercício, nas medidas obtidas em todos os intervalos (10, 20, 30, 40, 50 e 60 minutos). O decréscimo de PA na primeira hora após o exercício de curta duração foi igual a 27 mmHg e, após o treino de longa duração, igual a 29 mmHg. Os resultados apontaram diferença quando comparados os valores da PA resultantes dos treinos intervalados de alta intensidade e curta duração e de alta intensidade e longa duração, observadas na PAS (p<0,001) a partir dos 20 minutos após os treinamentos até os 60 minutos e na PAD, dos 40 aos 60 minutos (p<0,001). Os resultados de nosso estudo nos permitem concluir que, tanto o método de treino intervalado de longa duração como o intervalado de curta duração promovem diminuição da PAS, da PAD e redução da sobrecarga cardíaca em idosos hipertensos, ao longo das 24 horas subsequentes às sessões de treino, comparado ao dia em que não houve a prática de exercício físico. Salientamos que o treino de curta duração possibilita o incremento da adesão individual aos programas de exercícios. A persistência dos benefícios fisiológicos ao longo das 24 horas minimiza a necessidade de treino diário e fornece condições de maior aderência à prática. Em hipertensos, essa modalidade de treinamento impacta no controle da PA com consequente redução do risco cardiovascular, sendo uma alternativa valiosa no tratamento não medicamentoso da HA ou de outras doenças cardiovasculares / Physical exercise is a fundamental component in nonpharmacological approaches of hypertension, however little is known about the manipulation of aerobic training load components on post-exercise hypotension (PEH) magnitude, duration and in the chronic reduction of arterial pressure (AP). In this study we performed experiments to evaluate the hemodynamic responses on hypertensive elderly patients after long and short-interval training. The sample consisted of 33 hypertensive elderly who participated in activities provided by a philanthropic entity in a country side town of Sao Paulo state. In the studied variables the following categories were considered: sociodemographic, anthropometric and hemodynamic. After ergometric test, each subject underwent two sessions of dynamic exercises at a minimum one week interval between sessions. During the long interval training session - 47 minutes total exercise volume - each participant performed seven bouts of 4 minutes at 90% maximal heart rate (MHR) separated by 2 minutes recovery phase at 60% maximal heart rate (MHR). At the same time, during the short-interval training session - 23 minutes total exercise volume - each participant performed three bouts of 4 minutes at 90% maximal heart rate (MHR) separated by 2 minutes recovery phase at 60% maximal heart rate (MHR). For hemodynamic data (HR, AP and DP) the participants underwent three ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) exams during 24 hours: ABPM control, ABPM after long interval training and ABPM after short-interval training. For the most part, the sample consisted of female participants (63,6%), aged 67,79 ± 4,72 years, white participants (75,6%), 63,6% of women had a partner, 100% were retired and the duration of the study was 9,42 ± 1,88 years. The mean body mass index (BMI) was 29,6 ± 2,24 Kg/m2 and the abdominal circumference (AC) was 92,7 ± 6,01 cm. The average level of the systolic blood pressure (SBP: 142 ± 10,86 mmHg) and the diastolic blood pressure (DBP: 85 ± 8,99 mmHg) recorded during 24 hours ABPM control were higher than the ideal blood pressure recommended by the VII Brazilian Guidelines on Ambulatory Blood Pressure Monitoring. When comparing ABPM exams results after long and short-intervals training sessions with the results of ABPM control, all clinical variables investigated differ significantly (p<0,001). Both training sessions revealed reduction of parameters during 24 hours, awaken and sleeping period. There was difference (p=0,027) in the reduction magnitude of SBP after long interval training (114 ± 7,13 mmHg) when compared to short-interval training data (118 ± 5,22 mmHg) within 24 hours. During the sleeping period we also observed that there was a difference (p=0,044) in the DBP after long interval training (63 ± 6,22 mmHg) when compared to short-interval training data (65 ± 4,46 mmHg). In the first hour after the long and short-interval training sessions there was a striking PEH that was verified by the statistically significant reduction of SBP and DBP (p<0,01) compared to data pre-exercise. This result was obtained in all intervals (10, 20, 30, 40, 50 and 60 minutes). The decrease in AP in the first hour after short-interval training corresponded to 27mmHg and after long interval training it was 29 mmHg. We noticed that there was difference between the values of AP when the long term high intensity interval training was compared to the short term high intensity interval training. For SBP (p<0,001) the difference was from 20 minutes up to 60 minutes and for DBP (p<0,001) the difference was from 40 minutes up to 60 minutes. In conclusion we show that short and long interval training leads to a reduction in SBP, DBP and decline in cardiovascular overload of hypertensive elderly in the 24 hours following exercise practice when compared to the day of no physical activity. We point out that the short-interval training encourages patients\' adherence to exercise programs. Since the physiological benefits of the short and long interval training lasts 24 hours it eliminates the need for their daily exercise routine. This training approach can be particularly useful for hypertensive individuals as it leads to AP control with subsequently reduction in cardiovascular risk becoming a valuable alternative in nonpharmacological treatment of AH and other cardiovascular diseases
84

Mecanismos Cardio-Respiratórios Integrados na Região Bulbar: Participação da Área Pressora Caudal, dos Núcleos do Trato Solitário e do Núcleo Retrotrapezóide / Integrated Cardio-Respiratory Mechanisms within the brainstem: Involvement of the Caudal Pressor Area, the Nucleus of the Solitary Tract and the Retrotrapezopid Nucleus

Takakura, Ana Carolina Thomaz [UNIFESP] 28 January 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-07-22T20:50:25Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-01-28. Added 1 bitstream(s) on 2015-08-11T03:25:41Z : No. of bitstreams: 1 Publico-086a.pdf: 1000885 bytes, checksum: a8256b60ac3216d579a9701c84515583 (MD5). Added 1 bitstream(s) on 2015-08-11T03:25:41Z : No. of bitstreams: 2 Publico-086a.pdf: 1000885 bytes, checksum: a8256b60ac3216d579a9701c84515583 (MD5) Publico-086b.pdf: 507734 bytes, checksum: 35a71879a83bad776c76020f76fb96ee (MD5). Added 1 bitstream(s) on 2015-08-11T03:25:41Z : No. of bitstreams: 3 Publico-086a.pdf: 1000885 bytes, checksum: a8256b60ac3216d579a9701c84515583 (MD5) Publico-086b.pdf: 507734 bytes, checksum: 35a71879a83bad776c76020f76fb96ee (MD5) Publico-086c.pdf: 1776030 bytes, checksum: d420deb32e6a60ac8db7b56dccce3684 (MD5) / Respostas cardiovasculares podem ser integradas em diferentes níveis do sistema nervoso central (SNC). No bulbo existem várias áreas importantes para o controle cardiovascular. Sabe-se que, na superfície ventrolateral do bulbo, existem pelo menos três regiões relevantes ao controle cardiovascular: região rostroventrolateral (RVL), região caudoventrolateral (CVL) e a área pressora caudal (APC). A região RVL tem importante função na manutenção do tônus vasomotor e a região CVL interfere na regulação da pressão arterial (PA) por modular a atividade da região RVL. Além disso, essas duas regiões participam na interação de reflexos cardiovasculares, que incluem a participação de outra estrutura bulbar (Núcleos do Trato Solitário - NTS) como primeira sinapse de fibras aferentes reflexas. A APC foi recentemente descoberta e interfere na regulação da PA por modular a atividade dos neurônios das regiões RVL e CVL. Desse modo, o presente estudo procurou investigar a participação do NTS (região comissural e intermediária) nas respostas produzidas pela estimulação ou inibição da APC. Foram utilizados ratos Holtzman (280-350 g; n = 6-8) anestesiados com uretana (1,2 g/kg, i.v.). Um cateter foi inserido na artéria e veia femoral desses animais para registro de pressão arterial, freqüência cardíaca e injeção de drogas. Em alguns animais, foi registrada a atividade elétrica do nervo esplâncnico e do nervo frênico. Os animais foram adaptados a um aparelho estereotáxico e submetidos a uma craniotomia parcial para injeções de drogas. Num primeiro grupo experimental, os animais foram submetidos a lesão fictícia ou eletrolítica (1 mA x 10s) do NTS comissural (NTScom). A injeção unilateral do aminoácido excitatório L-glutamato (1 mM - 100 nl) na APC produziu resposta pressora (D = +28 ± 3 mmHg, vs. controle: D = +2 ± 2 mmHg, p<0,05) e taquicárdica (D = +20 ± 1 bpm, vs. controle: D = +3 ± 3 bpm, p<0,05). As respostas pressora e taquicárdica promovidas pela injeção unilateral de L-glutamato na APC foram abolidas 10 (D = +5 ± 7 mmHg e D = +4 ± 3 bpm, respectivamente), 30 (D = +7 ± 3 mmHg e D = +6 ± 3 bpm, respectivamente) e 60 minutos (D = +11 ± 3 mmHg e D = +5 ± 1 bpm, respectivamente) após a lesão eletrolítica do NTScom. Da mesma maneira, no grupo de animais que recebeu a injeção do agonista GABA-A muscimol no NTScom, as respostas pressora e taquicárdica promovidas pela injeção unilateral de L-glutamato na APC foram abolidas 10 (D = +5 ± 5 mmHg e D = +5 ± 3 bpm, respectivamente), 30 (D = +8 ± 5 mmHg e D = +7 ± 2 bpm, respectivamente) e 60 minutos (D = +11 ± 6 mmHg e D = +5 ± 2 bpm, respectivamente) após a injeção de muscimol. Por outro lado, as respostas pressora e taquicárdica promovidas pela injeção unilateral de L-glutamato na APC não foram modificadas 10 (D = +11 ± 2 mmHg e D = +30 ± 12 bpm, respectivamente), 30 (D = +27 ± 4 mmHg e D = +32 ± 15 bpm, respectivamente) e 60 minutos (D = +24 ± 7 mmHg e D = +24 ± 8 bpm, respectivamente) após as injeções bilaterais de muscimol no NTS intermediário. Dessa forma, as repostas de estimulação da APC parecem depender da integridade dos neurônios localizados no NTScom. Sendo assim, será que a integridade da APC é importante para as respostas de estimulação do NTScom? Apenas as injeções bilaterais do agonista GABAérgico muscimol (2 mM - 100 nl) na APC promoveu queda de PAM (D = -18 ± 6 mmHg, p<0,05) e FC (D = - 21 ± 8 bpm, p<0,05). As respostas depressora e bradicárdica promovidas pela injeção unilateral de L-glutamato no NTScom foram abolidas 10 (D = -5 ± 3 mmHg e D = +8 ± 9 bpm, respectivamente), 30 (D = -5 ± 2 mmHg e D = +7 ± 4 bpm, respectivamente) e 60 minutos (D = -6 ± 4 mmHg e D = +10 ± 6 bpm, respectivamente) após as injeções bilaterais de muscimol na APC. Da mesma maneira do ocorrido com as respostas de estimulação da APC, as respostas depressora e bradicárdica promovidas pela injeção unilateral de L-glutamato no NTS intermediário não foram modificadas 10 (D = -41 ± 9 mmHg e D = -67 ± 26 bpm, respectivamente), 30 (D = -31 ± 12 mmHg e D = -23 ± 4 bpm, respectivamente) e 60 minutos (D = -32 ± 8 mmHg e D = -21 ± 3 bpm, respectivamente) após as injeções bilaterais de muscimol na APC. Nossa próxima questão era saber se a inibição da APC promoveria alterações nos reflexos cardiovasculares. A curva do barorreflexo foi construída com injeções endovenosas de uma dose depressora de nitroprussiato de sódio (30 mg/kg) e com a inflação de um balão na aorta torácica. A relação de atividade simpática e PAM (curva do barorreflexo) não revelou nenhum efeito significativo alterado após as injeções bilaterais de muscimol na APC. Após a inibição da APC o barorreflexo continuou operando nos mesmos valores de PAM50 quando comparado ao grupo controle. Os valores de platô superior e inferior, bem como o ganho também não tiveram diferença quando comparados com o grupo controle. A ativação do quimiorreflexo foi realizada com injeções endovenosas de cianeto de sódio (NaCN – 50 mg/kg). A ativação do quimiorreflexo com NaCN produziu resposta pressora (D = +16 ± 4 mmHg, vs. salina D = +2 ± 2 mmHg, p<0,05), aumento da atividade simpática do nervo esplâncnico (D = +236 ± 11% em relação ao controle, p<0,01) e aumento da atividade do nervo frênico. Muscimol injetado bilateralmente na APC promoveu uma redução da resposta pressora (D = +9 ± 2 mmHg, vs. salina D = +18 ± 4 mmHg, p<0,05), da resposta simpatoexcitatória (D = +88 ± 18%, vs. salina D = +217 ± 33 %, p<0,01) e do aumento da atividade do nervo frênico produzido pela ativação dos quimiorreceptores periféricos com NaCN. As aferências dos quimiorreceptores periféricos terminam predominantemente no NTScom. Para corroborar a interação existente entre os neurônios do NTScom e a APC, o próximo experimento foi realizado para testar se os neurônios localizados no NTS ou na APC, ativados por hipóxia, são predominantemente glutamatérgicos ou gabaérgicos. Os animais foram expostos a situações de hipóxia (8% O2, n = 5) ou normóxia (ar ambiente, n = 4). A imunorretividade para a proteína Fos foi utilizada para identificação dos neurônios ativados por hipóxia. Os neurônios glutamatérgicos ou gabaérgicos foram definidos devido à expressão, via hibridzação in situ, de VGLUT2 mRNA ou GAD67 mRNA, respectivamente. A maioria dos neurônios que expressam Fos após hipóxia são glutamatérgicos na região do NTScom (64 ± 13%) e NTS intermediário (41 ± 9%). Na região da APC, dos neurônios que expressam Fos após hipóxia, somente uma pequena parcela (26 ± 9%) são glutamatérgicos. Apenas uma pequena quantidade de neurônios que expressam Fos também expressam GAD67 mRNA na região do NTScom (7 ± 4%), na região do NTS intermediário (16 ± 9%) e na APC (5 ± 3%). A imunorreatividade para a proteína Fos foi praticamente inexistente nos animais que foram expostos ao ar ambiente. Diante disso, os nossos resultados são os primeiros a mostrar a existência da interação entre a região comissural do NTS e a APC no que diz respeito ao controle cardiovascular. Sabe-se que a região do NTScom contém neurônios de segunda ordem que recebem as aferências dos quimiorreceptores periféricos e que as respostas de estimulação do NTScom parecem depender da integridade da APC. Logo, os resultados do presente estudo também mostraram que a inibição da APC foi capaz de reduzir as respostas simpatoexcitatórias e respiratórias após a estimulação dos quimiorreceptores periféricos. Por outro lado, a inibição da APC não foi capaz de reduzir as respostas de ativação do barorreflexo. / Cardiovascular responses are integrated at different levels of the central nervous system (CNS). In the brainstem, there are different areas related to the cardiovascular control. It is well known that in the ventrolateral medulla there are, at least, three important regions involved with cardiovascular control: the rostral ventrolateral medulla (RVLM), the caudal ventrolateral medulla (CVLM) and the caudal pressor area (CPA). The RVLM is the main source of excitatory input to sympathetic preganglionic neurons playing a crucial role for tonic and reflex control of the cardiovascular system. The caudal ventrolateral medulla (CVLM) contains the GABAergic sympathoinhibitory neurons that project to RVLM. Besides these two regions, the NTS is the site of the first synapse of the viscerosensory afferent fibers in the brainstem including those related to cardiovascular and respiratory afferents. Besides the circuitry described above, more recent studies have also shown a new site, the CPA, located in the caudal end of the ventrolateral medulla, which provides excitatory signals that affect sympathetic activity to the cardiovascular system in rats. Therefore, the aim of the present study was to investigate the involvement of the NTS (commissural and/or intermediate regions) on the stimulation or inhibition of the CPA. Male Holtzman rats (280-350 g; n = 6-8) anesthetized with urethane (1.2 g/kg, i.v.) were used. Unilateral microinjection of L-glutamate (1 mM - 100 nL) into the CPA resulted in an increase in mean arterial pressure (MAP, D = +28 ± 3 mmHg, vs. controle: D = +2 ± 2 mmHg, p<0.05) and heart rate (HR, D = +20 ± 1 bpm, vs. controle: D = +3 ± 3 bpm, p<0.05). Electrolytic lesions of the commissural NTS (commNTS) (1 mA x 10s) abolished the pressor and tachycardic responses at 10 (D = +5 ± 7 mmHg and D = +4 ± 3 bpm), 30 (D = +7 ± 3 mmHg and D = +6 ± 3 bpm) and 60 minutes (D = +11 ± 3 mmHg and D = +5 ± 1 bpm) produced by injection of L-glutamate into the CPA. In the same way, muscimol (GABA-A receptor agonist) (2 mM - 60 nL) injected into the commNTS abolished the pressor and tachycardic responses at 10 (D = +5 ± 5 mmHg and D = +5 ± 3 bpm), 30 (D = +8 ± 5 mmHg and D = +7 ± 2 bpm) and 60 minutes (D = +11 ± 6 mmHg and D = +5 ± 2 bpm) produced by injection of L-glutamate into the CPA. On the other hand, the injection of Lglutamate unilaterally into the CPA 10, 30 and 60 minutes after the injection of muscimol into the intermediate NTS produced no change on MAP increase (D = +11± 2, +27 ± 4 and +24 ± 7 mmHg, respectively) and HR (D = +30 ± 12, +32 ± 15 and +24 ± 8 bpm, respectively). It seems that the activation of the CPA depends on the integrity of the commNTS neurons. Does the CPA integrity depend on NTS activation? Bilateral injection of muscimol (GABA-A agonist, 2 mM – 60 nl) into the CPA produced a decrease in MAP (D = -18 ± 2 mmHg, p<0.05) and HR (D = -21 ± 6 bpm, p<0.05). The depressor and bradycardia responses produced by L-glutamate into the commNTS was abolished at 10 (D = -5 ± 3 mmHg and D = +8 ± 9 bpm), 30 (D = -5 ± 2 mmHg and D = +7 ± 4 bpm) and 60 minutes (D = -6 ± 4 mmHg and D = +10 ± 6 bpm) after muscimol injection into the CPA. On the other hand, the depressor and bradicardic responses produced by L-glutamate into the intermediate NTS was not changed at 10 (D = -41 ± 9 mmHg and D = -67 ± 26 bpm), 30 (D = -31 ± 12 mmHg and D = -23 ± 4 bpm) and 60 minutes (D = -32 ± 8 mmHg and D = -21 ± 3 bpm) after muscimol injection into the CPA. Our next question was to know if the inhibition of the CPA will change the cardiovascular reflexes. Baroreflex curves were generated by lowering MAP with sodium nitroprusside (30 mg/kg) and increasing MAP by constricting an abdominal aortic snare. The relationship between MAP and sympathetic nerve discharge (SND) (baroreflex curves) revealed no change after muscimol injection into the CPA. After inhibition of the CPA, the baroreflex operated around a comparable MAP (MAP50) in all groups of rats. The lower and upper plateau, as well the baroreflex range was not different from the control group. The chemoreflex was actvated by i.v. injections of sodium cyanide (NaCN – 50 mg/kg). The activation of chemoreflex with NaCN produced a rise in MAP (D = +16 ± 4 mmHg, vs. saline D = +2 ± 2 mmHg, p<0.05), an increase in SND (D = +236 ± 11% of resting, p<0.01) and an increase in phrenic nerve discharge (PND). Muscimol injection into the CPA reduced the pressor (D = +9 ± 2 mmHg, vs. saline D = +18 ± 4 mmHg, p<0.05), sympathoexcitatory (D = +88 ± 18%, vs. saline D = +217 ± 33 %, p<0.01) and the increase in PND produced by chemoreflex activation with NaCN. Carotid chemoreceptor afferents terminate predominantly in commNTS. The next experiment was designed to test and to confirm the interaction between the commNTS and the CPA neurons by anatomical approaches. We tested whether glutamatergic or GABAergic. The rats were exposed to hypoxia (8% O2, n = 5) or to normal air (n = 4). Fos-immunoreactivity was used to identify commNTS neurons that were activated by hypoxia. NTS or CPA neurons were classified as glutamatergic or GABAergic based on whether they contained VGLUT2 mRNA or GAD67 mRNA. The vast majority of the commNTS (64 ± 13%), intermediate NTS (41 ± 9%) and CPA (26 ± 9%) neurons that were immunoreactive for Fos contained VGLUT2 mRNA, whereas only a small proportion of the same class of neurons contained GAD-67 mRNA (commNTS: 7 ± 4%; intermediate NTS: 16 ± 9% and CPA: 5 ± 3%). Therefore, our results are the first to show the existence of an interaction between the commNTS and CPA in terms of cardiovascular control. However we know that commNTS neurons receive inputs from peripheral chemoreceptors and the stimulation of commNTS depends on CPA integrity. These data suggest that CPA contributes to resting MAP, sSND and to the sympathoexcitatory effect during stimulation of peripheral chemoreceptors. / TEDE / BV UNIFESP: Teses e dissertações
85

Medida da pressão arterial em crianças e adolescentes: recomendações das diretrizes de hipertensão arterial e prática médica atual / Measurement of blood pressure in children and adolescents: recommendations of the guidelines of hypertension and current medical practice

Souza, Maria Goretti Barbosa de [UNIFESP] 25 March 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-07-22T20:50:26Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-03-25. Added 1 bitstream(s) on 2015-08-11T03:25:29Z : No. of bitstreams: 1 Publico-00360.pdf: 165042 bytes, checksum: 8924c518d2634773e019c18a49d99303 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de Alagoas (FAPEAL) / Fundamento: As diretrizes de Hipertensão Arterial Sistêmica (HAS) recomendam a medida da pressão arterial em toda avaliação clínica após os três anos de idade. Objetivo: Identificar, em crianças e adolescentes (7 a 17 anos, rede pública e privada de ensino), a freqüência de indivíduos já submetidos à medida da pressão arterial (MPA), o número de vezes, os locais em que foi realizada a aferição e o resultado informado. Métodos: Estudo transversal. Amostragem por conglomerados em 40 escolas, nível fundamental e médio, sorteadas. Cálculo da amostra baseado na prevalência esperada de HAS em crianças e adolescentes. Protocolo: questionário sobre realização prévia de MPA (em caso afirmativo, quantas vezes, quando foi a última medida, o local e o resultado da medida) e duas MPA. Variáveis independentes: sexo; faixa etária; classe econômica; escola pública ou privada. Resultados: Amostra constituída de 1253 estudantes; 1215 responderam ao questionário (97%); 531 do sexo masculino; média de 12,4 ± 3 anos. Prevalência de HAS: 7,7%; 348 estudantes (29%) já haviam medido a PA (54% 1 vez; 35% 2 a 4 vezes; 11% 5 ou mais); 53% há menos de 1 ano. Posto de Saúde, residência, hospital e consultório foram os locais mais mencionados (27%, 16%, 15% e 14%, respectivamente). Houve associação significante entre prévia MPA com faixa etária de 15 a 17 anos, classes econômicas A e B e ser estudante de escola privada. Conclusões: Apesar das recomendações, há baixa freqüência de MPA (29%) em crianças e adolescentes, demonstrando que a mesma não foi ainda incorporada na prática clínica. / Rationale: There are pediatric consensus statements and guidelines recommendations to measure blood pressure of children and adolescents at every examination after age 3 years. Objective: To determine, in a school-based sample of children and adolescents, aged from 7 to 17 years, of both gender, in public and private schools, the frequency of students already submitted to blood pressure measure. Methods: A cross-sectional study was carried out, sampling from a population pool of elementary and middle schools, randomly selected. The sample was calculated based on the expected prevalence of hypertension for the age group. Data were collected through a questionnaire. Blood pressure was measured twice and hypertension was defined as mean systolic and/or diastolic blood pressure over the 95th percentile. Independent variables studied: sex; age groups; economic status; public/private school. Results: The final sample included 1253 students. The response rate was 97%: 1215 students; 531 males; mean age 12,4±3 years (236 from 7 to 9 years; 638 from 10 to 14 years; 341 from 15 to 17 years). Prevalence of hypertension was 7.7%; 348 students (29%) were already submitted to blood pressure measures (54% once; 35% 2 to 4 times; 11% 5 or more times). High economic status, private school and adolescent group were significantly associated to previous blood pressure measure. Conclusion: Despite of pediatric consensus statements and guidelines recommendations about importance of blood pressure measure at every examination after age 3 years, there is a very low frequency of this practice (29%) in children and adolescents. / TEDE / BV UNIFESP: Teses e dissertações
86

Avaliação do controle autonômico cardiovascular, do glicogênio muscular e de citocinas plasmáticas em ratos escolióticos

Chingui, Luciano Júlio 06 June 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2016-06-02T20:18:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 5995.pdf: 2869208 bytes, checksum: 78818b61943b25fd2cc3f8d00a47f406 (MD5) Previous issue date: 2013-06-06 / The anatomical alterations of spine have been researched in experimental and clinical studies. The present study focused the analysis on the three aspects. The scoliosis and the alterations on the metabolic profile of the paravertebral and pectoral muscles (study I), the scoliosis and stretching influence in the plasma citocines concentration (study II) and the status of cardiac autonomic function front the scoliosis implantation (study III). The three studies were performed with male rats, which were divided into different experimental groups, with a total n of 68 animals. For the scoliosis induction were applied a non-invasive model composed by vests made of polyvinyl chloride (PVC). All data were expressed as mean ± epm. For the statistical analysis the Kolmogorov-Smirinov test was applied to investigate the normality of the data, whereas studies I and II were followed by the variance analysis ANOVA and Tukey post hoc (p<0,05), in the study III were used the Student-t test or the sum of rank in the Mann-Whitney test (p<0,05). In the first study were applied vests to the scoliotic group since the initial growth phase (post weaning) until the sixth week of growth, however in the studies II and III the vests application went up to the twelfth week. To the achievement of the first study the rats were divided into 2 experimental groups with n=6: control (C) and scoliotic (S). The outcomes from this study showed a reduction on the relation total protein/DNA, in the glycogen content and in the total weight of the scoliotic animals. This study established a homeostatic impairment of the pectoral and paravertebral muscles during the scoliosis induction process. In the second study the animals were distributed into 4 groups with n=8: control (C), stretched (S), scoliotic (SG) and stretched scoliotic (SS). The stretching consisted in 3 series of 30 seconds with 10 seconds of interval among the series. The results revealed an important increase in the concentration of IL-2, IL-6 and e TNF-&#945; in the scoliotic group, whereas the intervention with stretching exercises could achieve a decrease of 4, 9 and 6% respectively on the concentration increase. These results suggest that the proposed model used to induce the scoliosis lead to a muscular disuse and the stretching has showed to be effective to minimize the deriving consequences of this disuse. In the third study the animals were divided into 2 groups again, control group (C, n=12) and scoliosis group (S, n=12). On this study the attention referred to possible alterations in the cardiovascular autonomic control system. Evaluations of heart rate variability, cardiac autonomic tonus and cardiac baroreflex sensitivity. From these results was possible to certify that scoliosis causes an alteration in the autonomic control, being that the scoliotic group presented best sympathetic modulation, greater vagal tone and greater cardiac baroreflex sensitivity. The outcomes suggest that scoliosis promote alterations in the autonomic function of the cardiac system. In general, the results from this study demonstrated that the scoliotic animals have smaller glycogen reserves and lower ratios of total protein/DNA; higher concentration of the citocines IL-2, IL-6 and TNF-&#945;, while the scoliotic and stretched rats have lower concentrations from the same citocines; referring to the autonomic modulation the scoliosis led to a higher total variance, greater sympathetic cardiac modulation, greater vagal tono and best baroreflex sensitivity proving a better condition in the cardiovascular autonomic function through the most part of the evaluated items in the scoliotic rats. / As alterações anatômicas da coluna vertebral têm sido investigadas em estudos clínicos e experimentais. O presente trabalho concentrou suas análises em três vertentes: A escoliose e suas alterações no perfil metabólico da musculatura paravertebral e peitorais (estudo I), as influências da escoliose e do exercício de alongamento sobre a concentração de citocinas plasmáticas (estudo II) e o status da função autonômica cardiovascular frente à implantação da escoliose (estudo III). Os três estudos foram realizados com ratos machos divididos em diferentes grupos experimentais, com n total de 68 animais. Para a implantação da escoliose foi utilizado um modelo não invasivo constituído por um colete de filme de policloreto de vinil (PVC). Os dados foram apresentados em média ±epm. Para a avaliação estatística os dados foram submetidos ao teste de normalidade Kolmogorov-Smirnov, sendo que nos estudos I e II foi seguido da análise de variância ANOVA e post hoc de Tukey (p<0,05), no estudo III teste t-Student ou pela soma dos ranks no teste de Mann-Whitney (p<0,05). No primeiro estudo o grupo escoliótico recebeu a aplicação do colete desde as fases iniciais de crescimento (pós-desmame) até a sexta semana de crescimento, e nos estudos II e III a aplicação do colete foi até a décima segunda semana. Para a realização do primeiro estudo os animais foram distribuídos em 2 grupos experimentais de n=6: controle (C) e escoliótico (E). Os resultados desse estudo revelaram redução na relação proteína total/DNA, no conteúdo de glicogênio e no peso total dos animais escolióticos. Com esse estudo foi constatado comprometimento homeostático de músculos peitorais e paravertebrais durante o processo de indução de escoliose. No segundo estudo os animais foram distribuídos em quatro grupos de n=8: controle (C), alongado (A), escoliótico (E) e escoliótico alongado (EA). O alongamento consistiu de 3 séries de 30 segundos com intervalos de 10 segundos entre as séries. Os resultados revelaram importante aumento das concentrações de IL-2, IL-6 e TNF-&#945; no grupo escoliótico, por outro lado a intervenção com exercício de alongamento foi capaz de reduzir em 4, 9 e 6% respectivamente esse aumento. Esse resultado sugere que a indução de escoliose com o modelo proposto promove desuso muscular e o alongamento se mostrou capaz de minimizar os efeitos decorrentes desse desuso. No terceiro estudo os animais foram divididos novamente em 2 grupos experimentais, grupo controle (C, n=12) e grupo escoliose (E, n=12). Nesse estudo a atenção foi voltada para possíveis alterações no sistema de controle autonômico cardiovascular. Foram realizadas avaliações da variabilidade da frequência cardíaca, do tônus autonômico cardíaco e da sensibilidade barorreflexa cardíaca. Com os resultados foi possível constatar que a escoliose promove uma alteração no controle autonômico, de forma que o grupo escoliótico apresenta maior modulação simpática, maior tônus vagal e maior sensibilidade baroreflexa cardíaca. Os dados sugerem que a escoliose promove alterações na função autonômica do sistema cardiovascular. No geral, os resultados desse trabalho revelam que os animais escolióticos possuem menores reservas glicogênica e menor relação proteína total/DNA; maiores concentrações das citocinas IL-2, IL-6 e TNF-&#945;, ao passo que os ratos escolióticos e alongados possuem menor concentração das mesmas citocinas; quanto a modulação autonômica cardiovascular a escoliose levou a maior variância total maior modulação simpática cardíaca, maior tônus vagal e maior sensibilidade baroreflexa mostrando melhor condição da função autonômica cardiovascular pela maioria dos índices avaliados nos ratos escolióticos.
87

Evolução temporal da pressão arterial e de alterações vasculares em SHR jovens durante o estabelecimento da hipertensão: o efeito do treinamento. / Time-course changes of blood pressure and vascular remodeling in young shr during the stablishment of hypertension: effects of low intensity aerobic training.

Raul Henrique Oliveira Pinheiro 02 September 2015 (has links)
Estudos na fase crônica da hipertensão comprovam a eficácia do treinamento aeróbio (T) em reduzir parcialmente a pressão arterial (PA), no qual correlacionavam-se com o remodelamento vascular. Pouco se sabe sobre o potencial efeito benéfico do T iniciado em fase pré-hipertensiva. Os objetivos foram analisar em SHR jovens (4 semanas) e seus controles WKY os efeitos sequenciais do T sobre níveis de PA, alterações vasculares, conteúdo de colágeno total, associando-as à modulação neural. Animais em fase pré-hipertensiva realizaram T de baixa intensidade (50-60%) ou sedentarismo por 8 semanas. Foram avaliados os parâmetros funcionais e seus componentes espectrais, alterações estruturais ocorridas em artérias (femoral e renal), arteríolas (músculo sóleo e temporal) e com conteúdo de colágeno. O T reduziu a PAM no SHR na 4ª e 8ª semana, provocou bradicardia de repouso em ambos os grupos na 8ª, melhorou a variabilidade da FC (WKY e SHR) e impediu o aumento da variabilidade da PAS nos SHR. Hipertensão provocou aumento da razão parede/luz e conteúdo de colágeno em ambas as artérias, T impediu esse aumento na artéria femoral, efeito não foi observado na artéria renal. T impediu a queda da razão parede/luz em arteríolas do músculo sóleo sem efeitos no músculo sóleo. / Studies in the chronic phase of hypertension prove the effectiveness of aerobic training (T) in partially reduce blood pressure (BP), which correlated with vascular remodeling. Little is known about the potential beneficial effect of T started in pre-hypertensive stage. The objectives were to analyze in young SHR (4 weeks) and their WKY controls the sequential effects of T on BP levels, vascular changes, total collagen content, linking them to the neural modulation. Animals in the pre-hypertension stage T made of low intensity (50-60%) or inactivity for 8 weeks. We evaluated the functional parameters and their spectral components, structural changes in arteries (femoral and renal), arterioles (soleus muscle and temporal) and collagen content. OT reduced MAP in SHR at 4 and 8 weeks, caused bradycardia standby in both groups in 8th improved HR variability (WKY and SHR) and prevent the increase of SBP variability in SHR. Hypertension caused ratio increase / wall light and collagen content in both arteries, t prevented this increase in femoral artery, an effect was not observed in the renal artery. T prevented the fall of reason / wall light in arterioles of the soleus muscle without effects in the soleus muscle.
88

Efeito de lipopolissacarídeo de Escherichia coli no apetite ao sódio

Almeida, Roberto Lopes de 17 December 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2016-06-02T19:22:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 6524.pdf: 836310 bytes, checksum: 7abc8c7790ee59b230df28eb660ac2b7 (MD5) Previous issue date: 2009-12-17 / Universidade Federal de Sao Carlos / Lipopolysaccharide (LPS), an endotoxin derived from gram-negative bacteria wall, triggers a conjunct of systemic and behavioral responses grouped under the name of sickness behavior. Several works show the inhibition of ingestive behavior in animals with activated immune system by systemic LPS. The aim of this work was demonstrate that LPS inhibit sodium appetite in lower doses than those that cause lethal effects and that LPS inhibitory action on sodium appetite involves &#945;2 adrenergic mechanisms. Were produced three works where we show the LPS effects on sodium appetite, on arterial pressure and in different kinds of thirst. In the first work, we showed that LPS inhibited sodium appetite and only higher doses produced thirst inhibition, besides reduced urinary volume and natriuresis, without alterations on cardiovascular parameters in FURO/CAP-treated rats. LPS abolished intracellular thirst e reduced urinary volume and natriuresis in 2M NaCl gavage-treated animals. LPS also reduced thirst in FURO-treated animals. These results suggest that LPS has a preferential effect on sodium appetite and on thirst intracellular thirst. In the second work we showed that LPS reduce sodium appetite and that this inhibition is abolished by previous treatment with yohimbine ip, an &#945;2 adrenoceptor antagonist in sodium depleted rats. Yohimbine when combined with LPS produced hypotension in sodium depleted rats. LPS reduced gastric empty in sodium depleted rats and this effect wasn&#8223;t abolished by previous treatment with yohimbine. The systemic effects do not explain the inhibition on sodium appetite and we can suggest that LPS exert an inhibitory effect on sodium appetite probably mediated by central &#945;2 adrenoceptors. In the third work we confirmed that LPS inhibit sodium appetite and that central &#945;2 adrenergic ways mediated this response because RX-821002, an &#945;2 adrenoceptor antagonist injected icv, abolished sodium appetite inhibition induced by systemic LPS in sodium depleted rats without produced alterations in cardiovascular parameters. All results exposed with these three works suggest that LPS inhibit sodium appetite and this inhibition is mediated by central &#945;2 adrenoceptors. / Lipopolissacarídeo (LPS), uma endotoxina derivada da parede da bactéria gram-negativa, desencadeia um conjunto de respostas sistêmicas e comportamentais, que se agrupam sob a denominação de comportamento de doença (sickness behavior). Grande número de trabalhos mostra a inibição de comportamento ingestivo no animal que tem ativação do sistema imune induzido por injeção sistêmica de LPS. O objetivo deste trabalho foi demonstrar que o LPS inibe o apetite ao sódio em doses menores daquelas que causam os efeitos letais desta endotoxina e que a ação inibitória do LPS sobre o apetite ao sódio envolve mecanismos adrenérgicos &#945;2. Foram produzidos três trabalhos onde mostramos os efeitos do LPS no apetite ao sódio, na pressão arterial e em diferentes tipos de sede. No primeiro trabalho mostramos que LPS inibiu o apetite ao sódio e apenas as doses mais altas produziram inibição na sede, além de reduzir volume urinário e natriurese, sem alterar os parâmetros cardiovasculares em ratos tratados com o protocolo FURO/CAP. LPS aboliu sede intracelular e reduziu volume urinário e natriurese em ratos que receberam gavagem de NaCl 2M. A sede também foi reduzida pelo tratamento com LPS em ratos tratados com FURO apenas. Esses resultados sugerem que o LPS tem efeito preferencial sobre o apetite ao sódio e sobre a sede intracelular. No segundo trabalho mostramos que LPS reduz o apetite ao sódio e que essa inibição é abolida se há tratamento prévio com ioimbina ip, um antagonista de receptores adrenérgicos &#945;2 em ratos depletados de sódio. Esse mesmo antagonista quando associado com LPS produz hipotensão em ratos depletados de sódio. LPS diminuiu a taxa de esvaziamento gástrico em animais depletados de sódio e esse efeito não foi abolido pelo prévio tratamento com ioimbina. Devido ao fato desses efeitos sistêmicos do LPS não explicarem a inibição no apetite ao sódio podemos sugerir que o LPS exerce um efeito inibitório no apetite ao sódio provavelmente mediado por receptores adrenérgicos &#945;2 centrais. No terceiro trabalho confirmamos que o LPS inibe o apetite ao sódio e que vias centrais noradrenérgicas &#945;2 centrais medeiam essa inibição pois o RX-821002, um antagonista de receptores adrenérgicos &#945;2, injetado icv, também aboliu a inibição no apetite ao sódio induzida pelo LPS sistêmico em ratos depletados de sódio sem produzir alterações nos parâmetros cardiovasculares. Esse conjunto de resultados expostos por meio destes três trabalhos sugere que o LPS inibe o apetite ao sódio e essa inibição é mediada por receptores adrenérgicos &#945;2 de origem central.
89

Consumo de sódio e potássio e alteração da pressão arterial em adolescentes escolares do município de Niterói – RJ

Pinto, Rafael Lavourinha January 2017 (has links)
Submitted by Ana Lúcia Torres (bfmhuap@gmail.com) on 2017-10-30T13:29:19Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) DISSERTAÇÃO RAFAEL LAVOURINHA PINTO.pdf: 2508914 bytes, checksum: 951020f42dfc471adffb5685b5ed4d08 (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Lúcia Torres (bfmhuap@gmail.com) on 2017-10-30T13:29:35Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) DISSERTAÇÃO RAFAEL LAVOURINHA PINTO.pdf: 2508914 bytes, checksum: 951020f42dfc471adffb5685b5ed4d08 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-10-30T13:29:35Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) DISSERTAÇÃO RAFAEL LAVOURINHA PINTO.pdf: 2508914 bytes, checksum: 951020f42dfc471adffb5685b5ed4d08 (MD5) Previous issue date: 2017 / Prefeitura da Cidade de Sumidouro. Secretaria Municipal de Saúde / INTRODUÇÃO: As doenças crônicas não transmissíveis (DCNT) são as principais causas de morte no mundo e a hipertensão arterial é reconhecida como principal fator de risco para morbidade e mortalidade. A hipertensão arterial ocorre em faixas etárias precoces, e evidências apontam que o padrão alimentar inadequado verificado entre adolescentes está associado à elevação dos níveis de pressão. OBJETIVO: Investigar a associação entre consumo alimentar e pressão arterial em adolescentes estudantes de escola pública do município de Niterói-RJ. MÉTODOS: Trata-se de um estudo transversal envolvendo escolares de uma escola municipal de Niterói-RJ. Para a análise do consumo alimentar, foi aplicado o recordatório de 24h em dois dias não consecutivos. Também foram coletados dados antropométricos e pressão arterial em um único momento. O consumo usual de nutrientes, sódio e potássio, foi estimado partindo-se de dados do consumo atual, utilizando-se o método proposto pelo National Cancer Institute (NCI), para lidar com a variabilidade intraindividual. Os itens alimentares foram classificados e agrupados em 31 grupos, de acordo com semelhanças nas características nutricionais. A associação entre consumo de nutrientes e pressão arterial foi investigada por modelos de regressão logística. O pacote estatístico SPSS (v. 21.0) e o software SAS (v. 9.3) foram utilizados para a análise dos dados. Foi considerada a significância estatística de <0,05 para todos os testes. RESULTADOS: A amostra foi constituída de 347 adolescentes, sendo 51% do sexo masculino com média de idade de 12,7 anos (DP=1,6). Meninas apresentaram maior média de pressão arterial diastólica (PAD) (p<0,05). Maior percentual de sobrepeso / obesidade foi observado nos adolescentes que apresentaram PA elevada (p<0,05), com prevalência de 38,8% de adolescentes acima da mediana para PAS (p<0,05) e 43,8% acima da mediana para PAD (p<0,05). O total de sódio (p=0,012) e potássio (p=0,0015) consumido pelos meninos foi superior ao consumo de sódio e potássio realizado pelas meninas. Com relação à razão Na/K, foi observada diferença estatisticamente significativa quando comparados os adolescentes com PAS abaixo e acima da mediana (p=0,0071). Os grupos arroz, feijão, bebidas, doces e açúcares, leite, pães, refrigerantes, carne bovina, aves e embutidos apresentaram maior percentual de contribuição de sódio. Os grupos arroz, feijão, bebidas, doces e açúcares, leite, pães, refrigerantes, carne bovina, aves e bolos e biscoitos doces e recheados apresentaram maior percentual de contribuição de potássio. Os grupos dos embutidos, dos pães e da carne bovina estão classificados com maior densidade de sódio/100g de alimento. Os grupos feijão, carne bovina e aves, estão classificados com maior densidade de potássio em sua composição. As bebidas adoçadas e os refrigerantes apresentaram o maior percentual de contribuição de sódio. Os grupos com maior percentual de contribuição de sódio foram consumidos em casa, exceto biscoitos salgados e pizzas, com maior consumo na escola. Os grupos que mais contribuem para o consumo total de potássio também são consumidos, em maior parte, no domicílio, com exceção do grupo dos pães, mais comumente consumido no ambiente escolar. As bebidas adoçadas e os refrigerantes se destacam pela alta contribuição para o consumo total de potássio. Além disso, são muito consumidos na escola. A razão de chance para a razão Na/K é 0,26 (p=0,0173). Ou seja, a cada aumento da Na/K em 1 unidade, há uma redução de 74% na chance de aumento da PAS acima da mediana (p=0,0173). Com relação ao sexo, nas meninas, o aumento de 1 unidade de sódio, potássio e razão Na/K está associado à chance duas vezes maior de apresentar PAD acima da mediana (p<0,05). Já em relação ao IMC, o aumento em 1 unidade está associado ao aumento de aproximadamente 12% na chance de apresentar PAS e PAD acima da mediana (p<0,05). CONCLUSÃO: A classificação de sobrepeso/obesidade está associada à elevação da pressão arterial. Os resultados encontrados sugerem que os níveis pressóricos devam ser monitorados em faixas etárias mais precoces, e políticas de educação nutricional para a promoção da alimentação saudável sejam implementadas para essa população / The noncommunicable diseases (NCD) are the main cause of death in the world, and the hypertension is known as the main risk factor to morbidity and mortality. Studies have characterized the emergence of the arterial hypertension in early age groups, and evidences show that the inadequate food pattern that was checked among adolescents is associated to the increase in levels of blood pressure. OBJECTIVE: Investigate the association between food consumption and arterial pressure in adolescents from a public school situated in Niterói-RJ. METHODS: A cross-sectional study involving students from a municipal school in Niterói-RJ. Food consumption was assessed using 24-hour dietary recall questionnaire, with replication in two non-consecutive days. Also, anthropometric and arterial pressure data were collected at once. The habitual consumption of nutrients, sodium and potassium, was estimated based on recent consumption data, using the method proposed by the National Cancer Institute (NCI), to deal with the intra-individual variability. The food items were classified and grouped in 31 groups, according to similarities in their nutritional characteristics. The association between nutrients consumption and arterial pressure was investigated using logistic regression models. The statistical package SPSS (v. 21.0) and the software SAS (v.9.3) were used to data analysis. The statistical significance of <0,05 was considered to all the tests. RESULTS: The sample was composed of 347 adolescents, being 51% male with average age of 12,7 years old (SD=1,6). Girls had higher diastolic arterial pressure mean (DAP) (p<0,05). A higher percentage of overweight /obesity was noticed in adolescents who had high arterial pressure (p<0,05), with prevalence of 38,8% of adolescents over the median to Systolic Arterial Pressure (SAP) (p<0,05) and 43,8% over the median to DAP (p<0,05). The total of sodium (p=0,012) and potassium (p=0,0015) consumed by the boys was higher than the total of sodium and potassium consumed by the girls. In relation to the Na/K ratio, a statistically significant difference was found when comparing the adolescents with SAP above and below the median (p=0,0071). The rice, beans, beverages, sweets and sugaries, milk, bread, soft drinks, beef, poultry and processed meat groups had higher sodium contribution percentage. The rice, beans, beverages, sweets and sugaries, milk, breads, soft drinks, beef, poultry, cakes and sweet and filled cookies groups had higher potassium contribution percentage. The groups of processed meat, breads and beef are classified with higher density of sodium /100g of food. The groups of beans, beef and poultry are classified with higher density of potassium in their composition. The sugary drinks and soft drinks had the higher contribution percentage of sodium. The groups with higher contribution percentage of sodium were consumed at home, except salty cookies and pizzas, which are mostly consumed at school. The groups that contribute the most to the total consumption of potassium are also mostly consumed at home, except the group of breads, which is mostly consumed at school. The sugary drinks and soft drinks stand out for their high contribution to the total consumption of potassium. Besides that, they are widely consumed at school. The odds ratio to the Na/K ratio is 0,26 (p=0,0173). In other words, in each increase of Na/K ratio in 1 unit, there is a decrease of 74% in the chance of an increase of SAP over de median (p=0,0173). In relation to the gender, in females, the increase of 1 unit of sodium, potassium and Na/K ratio is linked to a two times higher chance of having DAP over the median (p<0,05). In relation to the BMI, the increase in 1 unit is linked to the increase of approximately 12% in the chance of having SAP and DAP over the median (p<0,05). CONCLUSION: Overweight/obesity is associated to the increase in arterial pressure. The results found suggest that the pressoric levels are monitored in early age groups, and that nutritional education politics to promote health eating are implemented to this population
90

Influência dos hormônios ovarianos sobre estruturas ocitocinérgicas pré-autonômicas envolvidas no controle da pressão arterial em ratas / Influence of ovarian hormones in oxytocinergic preautonomic nuclei related to blood pressure control in female rats

Melo, Vitor Ulisses de 10 April 2017 (has links)
Fundação de Apoio a Pesquisa e à Inovação Tecnológica do Estado de Sergipe - FAPITEC/SE / The prevalence of cardiovascular diseases including hypertension increases dramatically in women after menopause, however the mechanisms involved remain incompletely understood. Oxytocinergic (OTergic) neurons are largely present within the paraventricular nucleus of the hypothalamus (PVN). Several studies have shown that OTergic drive from PVN to brainstem increases baroreflex sensitivity and improves autonomic control of the circulation. Since preautonomic PVN neurons express different types of estrogen receptors, we hypothesize that ovarian hormone deprivation causes baroreflex impairment, autonomic imbalance and hypertension by negatively impacting OTergic drive and oxytocin levels in pre-autonomic neurons. Here, we assessed oxytocin gene and protein expression (qPCR and immunohistochemistry) within PVN subnuclei in sham-operated and ovariectomized Wistar rats. Conscious hemodynamic recordings were used to assess resting blood pressure and heart rate and the autonomic modulation of heart and vessels was estimated by power spectral analysis. We observed that the ovarian hormone deprivation in ovariectomized rats decreased baroreflex sensitivity, increased sympathetic and reduced vagal outflows to the heart and augmented the resting blood pressure. Of note, ovariectomized rats had reduced PVN oxytocin mRNA and protein expression in all pre-autonomic PVN subnuclei. Furthermore, reduced PVN oxytocin protein levels were positively correlated with decreased baroreflex sensitivity and negatively correlated with increased LF/HF ratio. These findings suggest that reduced oxytocin expression in preautonomic neurons of the PVN contributes to the baroreflex dysfunction and autonomic deregulation observed with ovarian hormone deprivation. / A prevalência de doenças cardiovasculares, incluindo hipertensão arterial, aumenta em mulheres após o período de menopausa. Entretanto os mecanismos envolvidos na gênese desses processos patológicos não estão completamente elucidados. Neurônios ocitocinérgicos (OTérgicos) estão presentes em grande quantidade no núcleo paraventricular do hipotálamo (PVN). Estudos prévios mostraram que o aumento de ação OTérgica para o tronco encefálico pode melhorar a sensibilidade do barorreflexo, bem como, o controle autonômico da circulação. Considerando que neurônios pré-autonômicos do PVN expressam diferentes tipos de receptores para estrogênio, hipotetizamos que a privação de hormônios ovarianos causaria diminuição da eficiência do barorreflexo, disautonomia e hipertensão por impactar negativamente as projeções OTérgicas e a expressão de ocitocina nesse local. Para testar tal hipótese, mensuramos gene e expressão proteica de ocitocina (qPCR e imunohistoquímica) em subnúcleos do PVN de ratas Wistar ovariectomizadas ou sham. Registros hemodinâmicos em animais acordados foram utilizados para mensuração da pressão arterial, frequência cardíaca, sensibilidade espontânea do barorreflexo. A modulação autonômica cardíaca e a vascular foram estimadas por meio da potência de análise espectral. Observamos que a privação de hormônios ovarianos promoveu redução da sensibilidade do barorreflexo, aumento da modulação simpática concomitante a diminuição da modulação vagal cardíaca e elevação da pressão arterial média em repouso. Ademais, ratas ovariectomizadas tiveram menor expressão de RNAm e expressão de ocitocina em todos os núcleos pré-autonômicos do PVN. Além disso, reduzido nível proteico de ocitocina correlaciona-se positivamente com a diminuída sensibilidade do barorreflexo e negativamente com a razão LF/HF. Esses achados sugerem que a redução da expressão de ocitocina em neurônios pré-autonômicos do PVN contribui para a disfunção do barorreflexo e desregulação autonômica observada após privação de hormônios ovarianos.

Page generated in 0.1129 seconds