• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 84
  • 64
  • 18
  • 15
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 210
  • 56
  • 56
  • 36
  • 34
  • 30
  • 30
  • 22
  • 22
  • 19
  • 19
  • 16
  • 16
  • 16
  • 16
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
201

A revolução federalista e o ideário parlamentarista / The federalist revolution in Brazil and the ideas of parliamentarism

Carlos Eduardo Dieder Reverbel 07 May 2014 (has links)
A Revolução Federalista e o ideário parlamentarista remonta à história política do Império do Brasil. Com a proclamação da República em 15.11.1889, a vida política e social modificou-se sobremaneira. A forma de Estado deixou de ser Unitária para ser Federativa, o sistema de governo deixou de ser Parlamentarista para ser Presidencialista, a forma de governo deixou de ser Monárquica para se tornar Republicana. Tais reformas lideradas pelo Marechal Deodoro da Fonseca e por Benjamin Constant depositaram grandes expectativas no povo brasileiro. Todos os males do império projetavam-se na república. Com o tempo, o povo foi vendo, pouco a pouco, que as velhas mazelas que assombravam a vida imperial, rondavam, igualmente, a vida republicana. O sistema eleitoral e as reformas eleitorais não garantiam a plena democracia, tanto que Deodoro e os seus garantiram, artificialmente, a maioria na Constituinte de 1891. O alistamento ainda era forjado, a grande naturalização favorecia os Republicanos Históricos, sendo que a vontade da Nação distanciava-se, cada vez mais, da vontade dos proclamadores da República. A instabilidade política e social era acompanhada pelo abalo econômico. As constantes emissões, a jogatina na bolsa, o encilhamento, a substituição do trabalho servil pela mão de obra livre, a substituição dos velhos liberais e conservadores do Império pela mocidade imberbe da República, toda ela inexperiente, toda ela não versada no serviço público é que passou a gerir a vida pública nos mais diferentes estados da nossa federação. A ala jovem republicana, lotada em importantes cargos administrativos e governamentais, trocou os pés pelas mãos, angariando a raiva das forças tradicionais do Império. O Estado do Rio Grande do Sul, por exemplo, assistiu, durante o Governo Provisório, passar pelo Estado, nada menos que seis Governadores. A instabilidade política era total. A diátese revolucionária prenunciava levantes armados em poucos dias. Parafraseando D. Pedro, Deodoro abandonou o poder, momento em que assina o decreto de alforria do verdadeiro escravo do Brasil. Assume o poder o Vice-Presidente, Marechal Floriano Peixoto, o qual presta apoio político ao Governador do Estado do Rio Grande do Sul, o Sr. Júlio de Castilhos. Ambos aliam-se contra o exército libertador de Gaspar Silveira Martins, que havia retornado do exílio e fundara o Partido Federalista Rio-Grandense, no Congresso de Bagé, para fazer frente ao Governo autoritário de Júlio de Castilhos. Travou-se no Rio Grande do Sul uma das mais sangrentas guerras de nossa história. A Revolução Federalista foi um guerra fratricida, que matou mais de dez mil homens. Estes revolucionários liderados intelectualmente por Gaspar Silveira Martins e militarmente pelo General Joca Tavares, Gumercindo Saraiva e Aparício Saraiva, guerrearam por três estados da federação (RS, SC e PR), fazendo a república tremer. Em certos momentos, a revolução parecia que garanharia contornos nacionais, e o Presidente Floriano temia o futuro da República. No governo de Prudente de Morais foi assinado, na cidade de Dom Pedrito, a paz farroupilha, momento em que os maragatos de Silveira Martins e os Chimangos de Júlio de Castilhos apertaram as mãos: estava consolidade, de vez, a República. / The Federalist Revolution and the ideas of Parliamentarism start from the Political History of the Brazilian´s Empire. With the Republic\'s proclamation in 11.15.1889, the political and social life changed substantially. The state form stopped being unitary to be federative, the government system stopped being parlamentarism to be presidentialism, the government form stopped being a monarchy to be a republic. Such reformations, leaded by Marshal Deodoro da Fonseca and by Benjamin Constant created great expectations in the Brazilian people. All the evils of the empire protruded in the republic. Over time, the people started to understand, inchmeal, that the old evils that haunted the empire, also prowled the republican life. The electoral system and the poll reformations do not assured full democracy, so that Deodoro and his cronies achieved, artificially, majority in the 1891´s constituent. The voter registration was wrought, the great naturalization favored the historic republicans, as the nation´s will distinguished increasingly from the will of the republic proclaimers. The social and political instability was accompanied by the economic debacle. The constant issuance of paper money, the gambling on the stock exchange, the encilhamento, the change from the slave work by the free work, the substitution of the old empire´s liberal and conservative politicians by the republic´s beardless youth, all of them lacking experience, without knowledge of the public service, started to manage the public life in the diferent states of the Brazilian federation. The republican´s youth wing, occupying important administrative and governmental positions, created confusion, causing rage by the traditional forces of the empire. The Rio Grande do Sul´s state, for instance, under the Brazilians Provisional government, had no less than six governors. There was a complete political instability. The revolutionary diathesis foreshadowed armed uprisings in few days. Paraphrasing D. Pedro, Deodoro abandoned the power, in the moment in which signs the emancipation decree of the true Brazi´s slave. The vice president, Marshal Floriano Peixoto, assumes the power, and provides political support to the Rio Grande do Sul´s state´s governor, Mr. Júlio de Castilhos. They both allied against the Gaspar Silveira Martins´s liberator army, which had returned from the exile and founded the Rio Grande do Sul´s Federalist Party, in the Bagé´s Congress, to oppose Júlio de Castilhos ´s authoritarian govern. Then happened one of the bloodiest wars of our history. The Federalist Revolution was a fratricidal war, that killed over ten thousand men. These revolutionaries, intellectually leaded by Gaspar Silveira Martins and military commanded by General Joca Tavares, Gumercindo Saraiva e Aparício Saraiva, waged war in three states of the federation (RS, SC and PR), making the republic tremble. In certain moments, the revolution seemed to gain national contours, and the President Floriano feared for the future of the Republic. In the Prudente de Morais presidential government was signed, in the town of Dom Pedrito, the farroupilha peace, when the Silveira Martins´s maragatos and the Júlio de Castilhos´s chimangos shaked hands: the Republic was consolidated, once and for all.
202

La fotografía como elemento (re)constructor de la memoria en Escenas de cine mudo de Julio Llamazares y Retrato en sepia de Isabel Allende

Savaris, Michele January 2011 (has links)
Esta dissertação busca uma aproximação entre fotografia e literatura à luz do processo mnemônico que se forma por meio desse tipo de imagem. Assim, o objetivo principal consiste em analisar e mostrar como a fotografia atua e de que maneira contribui para que alguém (re)construa seu passado relacionando-o à memória. Para isso, parte-se da análise das obras literárias Escenas de cine mudo do autor espanhol Julio Llamazares e Retrato en sepia da escritora chilena Isabel Allende, que nos servem como ponto de partida para a discussão analítica, destacando-se a importância da fotografia para a literatura. Dessa maneira, faz-se necessário um estudo cuidadoso dos elementos que compõem cada uma das referidas obras, com a finalidade de perceber e compreender as relações que se estabelecem para a formação da memória, já que em Escenas de cine mudo e Retrato en sepia, o modo de (re)construção do passado através de fotografia é diferente. O termo “memória” está associado a diversos conceitos, de acordo com a área em que é aplicado. Levando em conta essa ideia, a proposta é partir dos conceitos de “memória” estabelecidos por Aristóteles, Platão e Ricoeur, aplicando-os às obras literárias mencionadas. / Esta disertación busca un acercamiento entre fotografía y literatura a la luz del proceso mnemónico que se forma por medio de ese tipo de imagen. Así, el objetivo principal consiste en investigar y mostrar cómo la fotografía actúa en la literatura y de qué manera contribuye para que uno (re)construya su pasado relacionándolo a la memoria. Para esto, se parte del análisis de las obras literarias Escenas de cine mudo del autor español Julio Llamazares, y Retrato en sepia de la escritora chilena Isabel Allende, que nos sirven como puntos de partida para la discusión analítica, destacándose la importancia de la fotografía para la literatura. De esa manera, se hace necesario un estudio cuidadoso de los elementos componentes de cada una de las referidas obras, con el fin de percibir y comprender las relaciones que se establecen para la formación de la memoria, ya que en Escenas de cine mudo y Retrato en sepia, el modo de (re)construcción del pasado a través de la fotografía es distinto. El término “memoria” está relacionado a diversos conceptos, de acuerdo con el área en que se aplica. Llevando en cuenta esa idea, la propuesta es partir de los conceptos de “memoria” establecidos por Aristóteles, Platón y Ricouer, aplicándolos a las obras literarias mencionadas.
203

La fotografía como elemento (re)constructor de la memoria en Escenas de cine mudo de Julio Llamazares y Retrato en sepia de Isabel Allende

Savaris, Michele January 2011 (has links)
Esta dissertação busca uma aproximação entre fotografia e literatura à luz do processo mnemônico que se forma por meio desse tipo de imagem. Assim, o objetivo principal consiste em analisar e mostrar como a fotografia atua e de que maneira contribui para que alguém (re)construa seu passado relacionando-o à memória. Para isso, parte-se da análise das obras literárias Escenas de cine mudo do autor espanhol Julio Llamazares e Retrato en sepia da escritora chilena Isabel Allende, que nos servem como ponto de partida para a discussão analítica, destacando-se a importância da fotografia para a literatura. Dessa maneira, faz-se necessário um estudo cuidadoso dos elementos que compõem cada uma das referidas obras, com a finalidade de perceber e compreender as relações que se estabelecem para a formação da memória, já que em Escenas de cine mudo e Retrato en sepia, o modo de (re)construção do passado através de fotografia é diferente. O termo “memória” está associado a diversos conceitos, de acordo com a área em que é aplicado. Levando em conta essa ideia, a proposta é partir dos conceitos de “memória” estabelecidos por Aristóteles, Platão e Ricoeur, aplicando-os às obras literárias mencionadas. / Esta disertación busca un acercamiento entre fotografía y literatura a la luz del proceso mnemónico que se forma por medio de ese tipo de imagen. Así, el objetivo principal consiste en investigar y mostrar cómo la fotografía actúa en la literatura y de qué manera contribuye para que uno (re)construya su pasado relacionándolo a la memoria. Para esto, se parte del análisis de las obras literarias Escenas de cine mudo del autor español Julio Llamazares, y Retrato en sepia de la escritora chilena Isabel Allende, que nos sirven como puntos de partida para la discusión analítica, destacándose la importancia de la fotografía para la literatura. De esa manera, se hace necesario un estudio cuidadoso de los elementos componentes de cada una de las referidas obras, con el fin de percibir y comprender las relaciones que se establecen para la formación de la memoria, ya que en Escenas de cine mudo y Retrato en sepia, el modo de (re)construcción del pasado a través de la fotografía es distinto. El término “memoria” está relacionado a diversos conceptos, de acuerdo con el área en que se aplica. Llevando en cuenta esa idea, la propuesta es partir de los conceptos de “memoria” establecidos por Aristóteles, Platón y Ricouer, aplicándolos a las obras literarias mencionadas.
204

La fotografía como elemento (re)constructor de la memoria en Escenas de cine mudo de Julio Llamazares y Retrato en sepia de Isabel Allende

Savaris, Michele January 2011 (has links)
Esta dissertação busca uma aproximação entre fotografia e literatura à luz do processo mnemônico que se forma por meio desse tipo de imagem. Assim, o objetivo principal consiste em analisar e mostrar como a fotografia atua e de que maneira contribui para que alguém (re)construa seu passado relacionando-o à memória. Para isso, parte-se da análise das obras literárias Escenas de cine mudo do autor espanhol Julio Llamazares e Retrato en sepia da escritora chilena Isabel Allende, que nos servem como ponto de partida para a discussão analítica, destacando-se a importância da fotografia para a literatura. Dessa maneira, faz-se necessário um estudo cuidadoso dos elementos que compõem cada uma das referidas obras, com a finalidade de perceber e compreender as relações que se estabelecem para a formação da memória, já que em Escenas de cine mudo e Retrato en sepia, o modo de (re)construção do passado através de fotografia é diferente. O termo “memória” está associado a diversos conceitos, de acordo com a área em que é aplicado. Levando em conta essa ideia, a proposta é partir dos conceitos de “memória” estabelecidos por Aristóteles, Platão e Ricoeur, aplicando-os às obras literárias mencionadas. / Esta disertación busca un acercamiento entre fotografía y literatura a la luz del proceso mnemónico que se forma por medio de ese tipo de imagen. Así, el objetivo principal consiste en investigar y mostrar cómo la fotografía actúa en la literatura y de qué manera contribuye para que uno (re)construya su pasado relacionándolo a la memoria. Para esto, se parte del análisis de las obras literarias Escenas de cine mudo del autor español Julio Llamazares, y Retrato en sepia de la escritora chilena Isabel Allende, que nos sirven como puntos de partida para la discusión analítica, destacándose la importancia de la fotografía para la literatura. De esa manera, se hace necesario un estudio cuidadoso de los elementos componentes de cada una de las referidas obras, con el fin de percibir y comprender las relaciones que se establecen para la formación de la memoria, ya que en Escenas de cine mudo y Retrato en sepia, el modo de (re)construcción del pasado a través de la fotografía es distinto. El término “memoria” está relacionado a diversos conceptos, de acuerdo con el área en que se aplica. Llevando en cuenta esa idea, la propuesta es partir de los conceptos de “memoria” establecidos por Aristóteles, Platón y Ricouer, aplicándolos a las obras literarias mencionadas.
205

Understanding interactive fictions as a continuum : reciprocity in experimental writing, hypertext fiction, and video games

Burgess, Elizabeth January 2015 (has links)
This thesis examines key examples of materially experimental writing (B.S. Johnson’s The Unfortunates, Marc Saporta’s Composition No. 1, and Julio Cortázar’s Hopscotch), hypertext fiction (Geoff Ryman’s 253, in both the online and print versions), and video games (Catherine, L.A. Noire, The Elder Scrolls IV: Oblivion, and Phantasmagoria), and asks what new critical understanding of these ‘interactive’ texts, and their broader significance, can be developed by considering the examples as part of a textual continuum. Chapter one focuses on materially experimental writing as part of the textual continuum that is discussed throughout this thesis. It examines the form, function, and reception of key texts, and unpicks emerging issues surrounding truth and realism, the idea of the ostensibly ‘infinite’ text in relation to multicursality and potentiality, and the significance of the presence of authorial instructions that explain to readers how to interact with the texts. The discussions of chapter two centre on hypertext fiction, and examine the significance of new technologies to the acts of reading and writing. This chapter addresses hypertext fiction as part of the continuum on which materially experimental writing and video games are placed, and explores reciprocal concerns of reader agency, multicursality, and the idea of the ‘naturalness’ of hypertext as a method of reading and writing. Chapter three examines video games as part of the continuum, exploring the relationship between print textuality and digital textuality. This chapter draws together the discussions of reciprocity that are ongoing throughout the thesis, examines the significance of open world gaming environments to player agency, and unpicks the idea of empowerment in players and readers. This chapter concludes with a discussion of possible cultural reasons behind what I argue is the reader’s/player’s desire for a high level of perceived agency. The significance of this thesis, then, lies in how it establishes the existence of several reciprocal concerns in these texts including multicursality/potentiality, realism and the accurate representation of truth and, in particular, player and reader agency, which allow the texts to be placed on a textual continuum. This enables cross-media discussions of the reciprocal concerns raised in the texts, which ultimately reveals the ways in which our experiences with these interactive texts are deeply connected to our anxieties about agency in a cultural context in which individualism is encouraged, but our actual individual agency is highly limited.
206

La mediación social del arte en el espacio público. Ahora, después, nunca

Pérez Pont, José Luis 07 January 2016 (has links)
[EN] Social mediation of art in the public space. Now, then, never . The present work is an itinerary that begins with crossing the constituting layers of contemporary society' s global nature. At the same time, the work analyses how this ideology impacts on representations engaging with social and political issues and taking place in the public space and, furthermore, it examines how the urban environment is being conformed. In this context, it addresses projects and experiences channelled through emerging contemporary art that serve as a mediator between society and certain issues that have been analysed in terms of critical thinking. The key to mediation is the will of the parties involved, as a result of free decision-making in which everyone acknowledges each other' s autonomy. Within the field of public art, there is a certain type of artistic practice which seeks to establish a dialogue with the society, exploring forms of communication that boost people's critical position. The purpose of these practices is to encourage the capacity for thought and drafting of public opinion, validating the ability of new artistic forms as a stimulant link facing efficient marketing strategies that promote a global construction of a standardized collective worldview. The research refers to a period comprised between 1998 and 2015. The experiences and artistic practices that receive major attention at the core of the research are part of projects that I have conducted or curated -depending on the specific case- and as such they have become practical applications of theoretical approaches which I defend when interpreting the symbolic meaning of public space. In my opinion the way in which the city serves a binding function, not only of individuals but also of ways of living and of social models, is of great interest. Equally important is the fact that the city under the conditions of a particular ideology translates into different forms of urban settings and into different artistic interventions. Similarly, the research was drawn from the premise of understanding that art in it's condition of a human expression cannot ignore the drifts of its own time, in the same way that the artists' work cannot fail to respond to the reality that surrounds it. Thus, the social aspect, understood as the translation of the codes of a given space-time, can and should be an important part of the signifier of current artistic practice, as it has been -in one way or another- over the course of centuries. / [ES] La mediación social del arte en el espacio público. Ahora, después, nunca El presente trabajo es un recorrido que se inicia a través de algunas de las capas que configuran el carácter global de la sociedad contemporánea, a la vez que analiza la repercusión de ese ideario en la representación que tiene lugar en el espacio público y la conformación del entorno urbano. En este contexto se abordan proyectos y experiencias en las que el arte contemporáneo de última creación sirve de cauce, de mediador, entre la sociedad y algunos asuntos analizados desde ámbitos de pensamiento crítico. El elemento clave en la mediación es que exista la voluntad de las partes, como resultado de una libre toma de decisión en la que cada cual reconoce su autonomía. Cierto tipo de expresiones artísticas en el espacio público persiguen esa función de entrar en diálogo con la ciudadanía, experimentando formas de comunicación que favorecen la activación de resortes de posición crítica en las personas. El propósito, en todos los casos, es estimular la capacidad de reflexión y la elaboración de opinión en la ciudadanía, validando la capacidad de las nuevas expresiones artísticas como nexo estimulante, frente a las eficaces estrategias de mercadotecnia que fomentan la construcción global de imaginarios colectivos estandarizados. La investigación se centra en el período 1998-2015. En el núcleo de la investigación se dedica una atención principal a las experiencias y prácticas artísticas resultantes de esos proyectos que he dirigido o comisariado, según los casos, que se han convertido en aplicaciones prácticas de los planteamientos teóricos que defiendo a la hora de interpretar el sentido simbólico del espacio público. Considero de gran interés el modo en la que la ciudad ejerce una función aglutinadora no sólo de personas, sino de formas de vida y de modelos sociales, a la vez que traduce en el espacio público una determinada ideología que se plasma mediante la configuración de distintas formas urbanas y también a través de diferentes tipos de intervenciones artísticas. De igual manera, se parte de la premisa de entender que el arte, como expresión humana, no puede permanecer ajena a las derivas de su tiempo, ni que los artistas puedan mostrarse en sus trabajos indiferentes a la realidad que los rodea. Por ello, el aspecto social, como traducción de los códigos de un determinado espacio-tiempo, puede y debe ser una parte importante del significante de las creaciones artísticas actuales, como lo ha sido -de un modo u otro- a lo largo de los siglos. / [CA] La mediació social de l'art en l'espai públic. Ara, després, mai El present treball és un recorregut que s'inicia a través d'algunes de les capes que configuren el caràcter global de la societat contemporània, alhora que analitza la repercussió d'aquest ideari en la representació que té lloc a l'espai públic i en la conformació de l'entorn urbà. En aquest context s'aborden projectes i experiències en les quals l'art contemporani d'última creació serveix de via, de mediador, entre la societat i alguns assumptes analitzats des d'àmbits de pensament crític. L'element clau en la mediació és que hi haja la voluntat de les parts, com a resultat d'una lliure presa de decisió on cadascú reconeix la seua autonomia. Cert tipus d'expressions artístiques a l'espai públic persegueixen eixa funció d'entrar en diàleg amb la ciutadania, experimentant formes de comunicació que afavoreixen l'activació de ressorts de posició crítica en les persones. El propòsit, en tots els casos, és estimular la capacitat de reflexió i l'elaboració d'opinió en la ciutadania, validant la capacitat de les noves expressions artístiques com a nexe estimulant, enfront de les eficaces estratègies de màrqueting que fomenten la construcció global d'imaginaris col·lectius estandarditzats. La investigació se centra en el període 1998-2015. En el nucli de la investigació es dedica una atenció principal a les experiències i pràctiques artístiques resultants dels projectes que he dirigit o comissariat, segons els casos, que s'han convertit en aplicacions pràctiques dels plantejaments teòrics que defenc a l'hora d'interpretar el sentit simbòlic de l'espai públic. Considere de gran interés la manera en què la ciutat exerceix una funció aglutinadora no sols de persones, sinó de formes de vida i de models socials, alhora que tradueix a l'espai públic una determinada ideologia que es plasma mitjançant la configuració de diferents formes urbanes i també a través de diferents tipus d'intervencions artístiques. D'igual manera, es parteix de la premissa d'entendre que l'art, com a expressió humana, no pot romandre alié a les derives del seu temps, ni que els artistes puguen mostrar-se en els seus treballs indiferents a la realitat que els envolta. Per això l'aspecte social, com a traducció dels codis d'un determinat espai-temps, pot i ha de ser una part important del significant de les creacions artístiques actuals, com ho ha sigut -d'una manera o una altra- al llarg dels segles. / Pérez Pont, JL. (2015). La mediación social del arte en el espacio público. Ahora, después, nunca [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/59456 / TESIS / Premios Extraordinarios de tesis doctorales
207

Misreading the River: Heraclitean Hope in Postmodern Texts

Roane, Nancy Lee 28 May 2015 (has links)
No description available.
208

Bibliotecas y voces imposibles : dos casos fantásticos en la literatura peruana del siglo XX

Vandoorne Romero, Pierre Emile Illa. 14 February 2017 (has links)
Existen varios caminos para intentar definir aquello que le da su especificidad a un tipo de literatura. Podríamos empezar preguntándonos, por ejemplo, cuál es el contexto histórico, social y cultural en el cual surge una forma de narrar temas específicos, o preguntarnos qué motivos recurrentes contribuyen a configurar un corpus particular. En el caso de la literatura fantástica, las diferentes perspectivas desde las cuales se emprende su estudio conducen inevitablemente a cuestionamientos sobre su naturaleza. Las fronteras de la literatura fantástica varían según las aproximaciones teóricas a los textos que la constituyen o el criterio de selección por parte de editores y compiladores de antologías. Los primeros intentan llegar a la definición definitiva de un género o entender su funcionamiento y su historia; los segundos asocian relatos según criterios flexibles y, frecuentemente, poco rigurosos . Lo cierto es que el calificativo y la consideración de cierto corpus literario como constituyente de un género “fantástico” han sido motivo de debate, sobre todo a lo largo del siglo XX, y el tema sigue siendo problematizado en diversas publicaciones especializadas. Los alcances del término para referirse a las producciones literarias de diferentes épocas y enmarcadas por tradiciones literarias de diferentes países y culturas, han suscitado múltiples reacciones críticas, proponiendo por un lado posibles definiciones de lo que sería un “género fantástico” o explicando por otro lado el funcionamiento de sus efectos más allá de los límites de un género específico. / Tesis
209

La imagen literaria de París. Desde Mercier, Baudelaire y el surrealismo hasta Rayuela de Julio Cortázar

Hoyos, Camilo 23 March 2010 (has links)
El propósito de nuestra investigación es analizar la imagen del París surrealista para luego ver su posterior recepción y variación por parte de Julio Cortázar en Rayuela. Los criterios analíticos de nuestra investigación constan en la importancia de la promenade y la visión en la construcción de la imagen de la ciudad a manera de espacio interior. Para comprender los orígenes e inserción en la tradición por parte de los surrealistas, fue necesario establecer los orígenes de las poéticas urbanas de la ciudad de París a finales del siglo XVIII, comprender el auge de París como tema literario a mediados del siglo XIX, analizar la importancia de la tradición noctámbula y la incidencia de Baudelaire en el París moderno para situar a los surrealistas en su manera de comprender la ciudad como un espacio psíquico e interior. Por último, comprenderemos los distintos elementos surrealistas de la construcción de París en Rayuela de Cortázar gracias a los textos escritos durante su período de interés surrealista (1947-1949) y su posterior variación en Rayuela. / The purpose of our investigation is to analyze the image of Paris forged in four Surrealist texts published between 1926-1928 in order to understand the Surrealist elements that allowed Julio Cortázar to forge his own image of the city in the novel Rayuela. Our analytical criteria are the importance of the regard and the promenade in the construction of the city as an interior and personal space. To understand the importance of the Surrealist production, it was necessary to visit the origins of Paris as a literary text in the late eitheenth century, the importance of the tradition noctámbule in the XIXth century, the incidences of Baudelaire's work regarding the modern Paris and the change of century that allowed the Surrealist movement to understand the city as an interior and psychic space. Through the establishment of certain criteria and images, we analyzed Paris in Cortázar's novel Rayuela as a Surrealist product, even if Cortázar himself never felt as as a Surrealist writer.
210

Beyond the electronic connection : the technologically manufactured cyber-human and its physical human counterpart in performance : a theory related to convergence identities

Sharir, Yacov January 2013 (has links)
This thesis is an investigation of the complex processes and relationships between the physical human performer and the technologically manufactured cyber-human counterpart. I acted as both researcher and the physical human performer, deeply engaged in the moment-to-moment creation of events unfolding within a shared virtual reality environment. As the primary instigator and activator of the cyber-human partner, I maintained a balance between the live and technological performance elements, prioritizing the production of content and meaning. By way of using practice as research, this thesis argues that in considering interactions between cyber-human and human performers, it is crucial to move beyond discussions of technology when considering interactions between cyber-humans and human performers to an analysis of emotional content, the powers of poetic imagery, the trust that is developed through sensory perception and the evocation of complex relationships. A theoretical model is constructed to describe the relationship between a cyber-human and a human performer in the five works created specifically for this thesis, which is not substantially different from that between human performers. Technological exploration allows for the observation and analysis of various relationships, furthering an expanded understanding of ‘movement as content’ beyond the electronic connection. Each of the works created for this research used new and innovative technologies, including virtual reality, multiple interactive systems, six generations of wearable computers, motion capture technology, high-end digital lighting projectors, various projection screens, smart electronically charged fabrics, multiple sensory sensitive devices and intelligent sensory charged alternative performance spaces. They were most often collaboratively created in order to augment all aspects of the performance and create the sense of community found in digital live dance performances/events. These works are identified as one continuous line of energy and discovery, each representing a slight variation on the premise that a working, caring, visceral and poetic content occurs beyond the technological tools. Consequently, a shift in the physical human’s psyche overwhelms the act of performance. Scholarship and reflection on the works have been integral to my creative process throughout. The goals of this thesis, the works created and the resulting methodologies are to investigate performance to heighten the multiple ways we experience and interact with the world. This maximizes connection and results in a highly interactive, improvisational, dynamic, non-linear, immediate, accessible, agential, reciprocal, emotional, visceral and transformative experience without boundaries between the virtual and physical for physical humans, cyborgs and cyber-humans alike.

Page generated in 0.0337 seconds