Spelling suggestions: "subject:"artística"" "subject:"artístico""
91 |
Entre los estratos de Pompeya: Un análisis crítico del sujeto político en el arte contemporáneoBonilla Elizondo, Pablo Antonio 05 May 2017 (has links)
Aquesta investigació és teórica, dedicada a l'analisi d'un conjunt de fenòmens que articulen la pràctica artística amb l'ejercici de la biopolítica. Des d'una metodología d'ordre arqueològic, el document planteja un enfrentament entre la posmodernitat i la filosofía terapéutica helenística i romana; assumint d'aquesta última una serie de nocions conceptual que resonan en quelcom de les manifestacions de l'art contemporani orientats a problematitzar el vincle entre allò personal i allò polític, entre entre el corporal i el col·lectiu. / Esta investigación es de carácter teórico, dedicada al análisis de un conjunto de fenómenos que articulan la práctica artística con el ejercicio de la biopolítica. A partir de una metodología de orden arqueológico, el documento plantea una confrontación entre la posmodernidad y la filosofía terapéutica helenística y romana; asumiendo de esta última una serie de nociones conceptuales que resuenan en ciertas manifestaciones del arte contemporáneo tendientes a problematizar la vinculación entre lo personal y lo político, entre lo corporal y lo colectivo. / This research is theoretical in nature, dedicated to the analysis of a set of phenomena that articulate the artistic practice with the exercise of biopolitics. Based on an archaeological methodology, the document states a confrontation between postmodernism and the Hellenistic and Roman therapeutic philosophy, taking from the latter a series of conceptual notions that resonate in certain manifestations of contemporary art tending to problematize the link between the personal and the political, between the corporal and the collective. / Bonilla Elizondo, PA. (2017). Entre los estratos de Pompeya: Un análisis crítico del sujeto político en el arte contemporáneo [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/80617
|
92 |
La taxonomía iconogràfica. Proposta de classificació i nomenclatura de les imatges reproductiblesMaynés Tolosa, Pau 13 October 2017 (has links)
This multidisciplinary study has investigated the terminology used to name
reproductible images in the context of cultural heritage. With the help of various
disciplines such as lexicography, materials science, systematics or the technical
history of photography, we analysed the misuse often made of the terminology
and made a proposal for the classification of techniques of printmaking,
photography, photomechanical printing and electronic printing according to
criteria that includes the principle of image formation, the manufacturing
technology and the materials composing the objects. This classification, called
"iconographic taxonomy" allows to deduce correct terminology and expressions
made to designate such images. We can call this naming technique systematic
terminology. In conclusion is a proposal to use the taxonomy for the
standardization of terminology, with the aim of disseminating it and thus help to
better preserve and disseminate concise information on images printed with
multiple reproduction techniques. / Este estudio pluridisciplinar ha investigado la terminología utilizada para
designar las imágenes obtenidas con técnicas de reproducción múltiple en el contexto
patrimonial. Con la ayuda de varias disciplinas como por ejemplo la lexicografía,
la ciencia de los materiales, la sistemática o la historia técnica de la fotografía, se
ha podido analizar el uso erróneo que a menudo se hace del vocabulario técnico y
hacer una propuesta de clasificación de las técnicas de la estampa, de la
fotografía, de la impresión fotomecánica y de la impresión electrónica. Los
criterios seguidos incluyen el principio de formación de la imagen, la tecnolgia
de fabricación o los materiales que componen las imágenes. Esta clasificación,
que llamamos "taxonomía iconográfica", permite deducir una terminología y
expresiones compuestas para designar los diversos tipos de imágenes
reproductibles que llamamos nombres sistemáticos. Como conclusión, se hace
una propuesta de de uso de la taxonomía y también de normalización
terminológica con la ambición de difundirla y ayudar así a conservar mejor el
patrimonio y a difundir información concisa sobre las imágenes impresas por
técnicas de reproducción múltiple de la imagen. / Aquesta tesi investiga la terminologia usada per denominar, en català i en l'àmbit
de la conservació de béns culturals, les imatges obtingudes per tècniques de
reproducció múltiple: les estampes, les fotografies, les impressions
fotomecàniques i les impressions electròniques.
A partir de la constatació de les mancances en la pertinència de la terminologia
usada actualment, en català i en castellà, s'ha realitzat una proposta de
classificació i de nomenclatura de les diverses tècniques de creació artística
seguint una metodologia d'anàlisi pluridisciplinari que combina aspectes de la
ciència del patrimoni, de la història de l'art i de la tècnica, de la lexicografia, de la
sistemàtica i de les ciències de la informació.
Els mètodes de treball i les bases conceptuals d'aquestes disciplines ens han
permès de proposar un sistema de classificació i nomenclatura inspirat de les
taxonomies de les ciències naturals, però que utilitza criteris de classificació
específics relacionats amb la conservació del patrimoni: el principi
tecnicocientífic de formació de les imatges i la naturalesa dels seus materials
constitutius.
El resultat és una classificació determinada de les tècniques de reproducció de la
imatge i unes recomanacions d'ús d'aquesta classificació que es tradueixen en una
proposta de terminologia normalitzada en català. Aquesta llista de termes
permetran a la comunitat interessada disposar d'una llista de noms o de
descriptors correctes i una metodologia d'ús adaptable a les circumstàncies del
context, incloent la seva traducció a la llengua castellana. / Maynés Tolosa, P. (2017). La taxonomía iconogràfica. Proposta de classificació i nomenclatura de les imatges reproductibles [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/89087
|
93 |
Paisajes y utopías. Traducción visual de imaginarios en contextos de migración e interculturalidad. Tres casos de estudioCorzo Morales, Maricely 21 March 2016 (has links)
[EN] Landscapes and Utopias.
Visual translation of imagery within migration and intercultural contexts.
Three case studies
(Summary)
Analysis of three projects run between 2010 and 2013 from an interdisciplinary perspective, including theories of Human Scale Development and the principles of post-development, as well as the evolution of hybrid artistic practices in line with new genre public art and community aesthetics, is the purpose of the current investigation. We make use of these theories since they represent an extension or expansion of the way they approach their subjects of study, which allows us to point towards a methodology where the processes of visual creation allow a broader look at research projects within the social sciences and development contexts.
This dialogic analysis of case studies enables us to point out the potentialities that these creative processes course, from the perspective of desire and resistance. All case studies have the city of Valencia as a starting place but the different phases of the methodology of visual translation extend the work and imagery references into the reality of several Latin American countries, primarily from Colombia and the Dominican Republic. / [ES] Paisajes y Utopías.
Traducción visual de imaginarios en contextos de migración e interculturalidad.
Tres casos de estudio
(Resumen)
El análisis de tres proyectos realizados entre 2010 y 2013 desde una perspectiva interdisciplinar, que incluye las teorías del Desarrollo a Escala Humana y los postulados del posdesarrollo, así como la evolución de las prácticas artísticas híbridas en la línea del arte público de nuevo género y las estéticas comunitarias, es el propósito de la presente investigación. Nos servimos de dichas teorías porque suponen una ampliación o expansión de la forma en la que abordan sus temas de estudio y esto nos permite apuntar hacia una metodología donde los procesos de creación visual posibiliten una mirada más extensa en proyectos de investigación en ciencias sociales y en contextos de desarrollo.
Este análisis dialógico de los casos de estudio nos permite señalar las potencialidades que desde el ámbito de los deseos y la resistencia, atraviesan estos procesos creativos. Todos los casos de estudio tienen como lugar de partida la ciudad de Valencia pero las distintas fases de la metodología de traducción visual extienden el trabajo y las referencias respecto a los imaginarios hasta realidades de varios países latinoamericanos, principalmente de Colombia y República Dominicana. / [CA] Paisatges i Utopies.
Traducció visual d'imaginaris en contextos de migració i interculturalitat.
Tres casos d'estudi
(Resum)
L'anàlisi de tres projectes realitzats entre 2010 i 2013 des d'una perspectiva interdisciplinària, que inclou les teories del Desenvolupament a Escala Humana i els postulats del postdesenvolupament, així com l'evolució de les pràctiques artístiques híbrides en la línia de l'art públic de nou gènere i de les estètiques comunitàries, és el propòsit de la present investigació. Ens servim d'aquestes teories perquè suposen una ampliació o expansió de la forma en què aborden els seus temes d'estudi i això ens permet apuntar cap a una metodologia on els processos de creació visual possibiliten una mirada més extensa en projectes d'investigació en ciències socials i en contextos de desenvolupament.
Aquesta anàlisi dialògica dels casos d'estudi ens permet assenyalar les potencialitats que des de l'àmbit dels desitjos i de la resistència, travessen aquests processos creatius. Tots els casos d'estudi tenen com a lloc de partida la ciutat de València però les diferents fases de la metodologia de traducció visual estenen el treball i les referències que fa als imaginaris fins realitats de diversos països llatinoamericans, principalment les de Colòmbia i República Dominicana. / Corzo Morales, M. (2016). Paisajes y utopías. Traducción visual de imaginarios en contextos de migración e interculturalidad. Tres casos de estudio [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61963
|
94 |
Una aproximación a la retórica del aburrimiento en el arte contemporáneoLee, Chao Yang 18 April 2023 (has links)
[ES] El aburrimiento es una sensación desagradable y los seres humanos lo experimentan en la vida cotidiana, en el trabajo, en el entretenimiento, o en la educación y la cultura. En dicha investigación, pretendemos explorar la poética del aburrimiento en el arte contemporáneo a través de la indagación en el formalismo y en el conceptualismo, rastreando cómo el aburrimiento afecta a la producción artística, conformándose como una estrategia del arte e influyendo en el espectador. Para realizar este trabajo, iniciamos el estudio de los recursos filosóficos, sociológicos y literarios relacionados con el aburrimiento, con el fin de configurar su rostro y valor. Después, a través de este entendimiento del aburrimiento, rastreamos su manifestación en el arte. Descubrimos que, en efecto, tradicionalmente la impresión establecida del arte ha sido una simulación de ilusión, creando un mundo asombroso en medio de la representación ilusionista de la realidad y la imaginación. Sin embargo, desde las vanguardias, el arte ha roto este lenguaje de la representación ilusionista y ha propuesto otro lenguaje basado en el conceptualismo y en la experiencia pura visual abstracta. Tales rupturas y conflictos con el arte convencional también llevan consigo la posibilidad del aburrimiento en el arte, donde el arte a primera vista ya no es visualmente comprensible y tampoco se basa plenamente en la representación visual. Además, hallamos este vínculo significativo del aburrimiento concretamente en el "Manifiesto Dadá", en el que declara la intención de derrotar el aburrimiento del arte convencional. Sin embargo y paradójicamente el dadaísmo introdujo aquel lenguaje del aburrimiento en el arte, influyendo posteriormente en el arte contemporáneo. Es así que, con el análisis de diversos artistas y estrategias estéticas que utilizan el aburrimiento, revelamos la poética del aburrimiento en el arte contemporáneo. / [CA] L'avorriment és una sensació desagradable i els éssers humans l'experimenten en la vida quotidiana, en el treball, l'entreteniment, o l'educació i la cultura. En aquesta investigació, pretenem explorar la poètica de l'avorriment en l'art contemporani a través de la indagació en el formalisme i en el conceptualisme, rastrejant com l'avorriment afecta a la producció artística, conformant-se com una estratègia de l'art i influint en l'espectador. Per a fer aquest treball, iniciem l'estudi dels recursos filosòfics, sociològics i literaris relacionats amb l'avorriment, amb la finalitat de configurar el seu rostre i valor. Després, a través d'aquest enteniment de l'avorriment, rastregem la seua manifestació en l'art. Descobrim que, en efecte, tradicionalment la impressió establida de l'art ha sigut una simulació d'il·lusió, creant un món sorprenent enmig de la representació il·lusionista de la realitat i la imaginació. No obstant això, des de les avantguardes, l'art ha trencat aquest llenguatge de la representació il·lusionista i ha proposat un altre llenguatge basat en el conceptualisme i en l'experiència pura visual abstracta. Tals ruptures i conflictes amb l'art convencional també porten amb si la possibilitat de l'avorriment en l'art, on l'art a primera vista ja no és visualment comprensible i tampoc es basa plenament en la representació visual. A més, trobem aquest vincle significatiu de l'avorriment concretament en el "Manifest Dadà", en el qual declara la intenció de derrotar l'avorriment de l'art convencional. No obstant això i paradoxalment el dadaisme va introduir aquell llenguatge de l'avorriment en l'art, influint posteriorment en l'art contemporani. És així que, amb l'anàlisi de diversos artistes i estratègies estètiques que utilitzen l'avorriment, revelem la poètica de l'avorriment en l'art contemporani. / [EN] Boredom is an unpleasant feeling that is experienced by human beings in everyday life, in work, entertainment, education, and culture. In this research, we intend to explore the poetics of boredom in contemporary art through the investigation of formalism and conceptualism, tracing how boredom affects artistic production, turns into an art strategy, and affects the viewer. To carry out this work, we began with the study of philosophical, sociological, and literary resources related to boredom in order to configure its features and value. Later, through this understanding of boredom, we traced its manifestation in art. We discovered that, indeed, traditionally the established impression of art has been a simulation of illusion, creating an amazing world between the illusionistic representation of reality and imagination. However, since the avant-gardes, art has broken this language of illusionist representation and has proposed another language based on conceptualism and pure abstract visual experience. Such ruptures and conflicts with conventional art also bring with them the possibility of boredom in art, where art at first sight is no longer visually understandable and also does not completely depend on visual representation. In addition, we find this significant link between boredom and art specifically in the "Dada Manifesto," which declares the aim of defeating boredom in conventional art. However, paradoxically, Dadaism introduced strategies of boredom into art, which subsequently became influential in contemporary art. Thus, with the analysis of various artists and aesthetic strategies involved with boredom, we have revealed the poetics of boredom in contemporary art. / Lee, CY. (2023). Una aproximación a la retórica del aburrimiento en el arte contemporáneo [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/192761
|
95 |
Implementación de los planes de estudios de las enseñanzas artísticas superiores de música en España. Propuesta de un plan de estudios en el itinerario de piano de la especialidad InterpretaciónFerrís Lloret, María Amparo 14 September 2023 (has links)
[ES] Tras más de 10 años desde la adaptación de las enseñanzas artísticas superiores de música en España al Espacio Europeo de Educación Superior, la presente investigación diseña un plan de estudios revisado y actualizado en el itinerario de Piano perteneciente a la especialidad Interpretación desde una perspectiva normativa y ajustada a las necesidades formativas y laborales actuales.
Para conseguir este objetivo, se lleva a cabo un análisis de la normativa estatal que ha permitido la adaptación de estas enseñanzas al nuevo marco educativo europeo y se realiza una investigación sobre el ámbito de aplicación de la misma a través del estudio minucioso de los treinta y nueve centros públicos y privados que actualmente otorgan los Títulos de Grado y de Máster en Enseñanzas Artísticas Superiores de Música. A su vez, se estudia el desarrollo normativo realizado por las quince comunidades autónomas que imparten estas enseñanzas y el proceso de implementación de los planes de estudios que han realizado cada una de estas administraciones.
Tras analizar de manera cualitativa y cuantitativa todos los resultados obtenidos, se realiza una propuesta de plan de estudios que aúna aspectos definidos por la normativa estatal con las aportaciones realizadas mayoritariamente por las administraciones autonómicas competentes en materia educativa y, a su vez, plasma las necesidades formativas y laborales actuales que se observan desde la práctica docente. El resultado de esta investigación refleja un plan de estudios novedoso que es desarrollado a través de veintitrés asignaturas, además de cinco Asignaturas optativas y el Trabajo Fin de Grado que ofrece al alumnado una opción educativa de calidad adaptada a las necesidades laborales actuales. / [CA] Després de més de 10 anys des de l'adaptació dels ensenyaments artístics superiors de música a Espanya a l'Espai Europeu d'Educació Superior, la present recerca dissenya un pla d'estudis revisat i actualitzat en l'itinerari de Piano que pertany a l'especialitat d'Interpretació, i ho fa des d'una perspectiva normativa i ajustada a les necessitats formatives i laborals actuals.
Per a aconseguir aquest objectiu, es duu a terme una anàlisi de la normativa estatal que ha permès l'adaptació d'aquests ensenyaments al nou marc educatiu europeu alhora que es realitza una recerca sobre el seu àmbit d'aplicació a través de l'estudi meticulós dels trenta nou centres públics i privats que actualment atorguen els Títols de Grau i de Màster en Ensenyaments Artístics Superiors de Música. S'estudia així mateix el desenvolupament normatiu realitzat per les quinze comunitats autònomes que imparteixen aquests ensenyaments i el procés d'implementació dels plans d'estudis que han realitzat cadascuna d'aquestes administracions.
Després d'analitzar de manera qualitativa i quantitativa tots els resultats obtinguts, es formula una proposta de pla d'estudis que conjumina aspectes definits per la normativa estatal amb les aportacions realitzades majoritàriament per les administracions autonòmiques competents en matèria educativa, al mateix temps que plasma les necessitats formatives i laborals actuals que s'observen des de la pràctica docent. El resultat d'aquesta recerca reflecteix un pla d'estudis nou que es desenvolupada a través de vint i tres assignatures, a més de cinc Assignatures optatives i el Treball fi de Grau que ofereix a l'alumnat una opció educativa de qualitat adaptada a les necessitats laborals actuals. / [EN] After more than ten years since the adaptation of higher artistic education in music in Spain to the European Higher Education Area, this research designs a revised and updated curriculum in the piano itinerary belonging to the speciality of performance from a normative perspective adjusted to current training and employment needs.
To achieve this objective, an analysis is carried out of the state regulations that have allowed the adaptation of these studies to the new European educational framework and an investigation is carried out into the scope of its application through a detailed study of the thirty-nine public and private centres that currently offer Bachelor's and Master's Degrees in Higher Artistic Music Education. At the same time, it studies the regulatory development carried out by the fifteen autonomous communities that provide these courses and the process of implementation of the syllabuses that each of these administrations have carried out.
After a qualitative and quantitative analysis of all the results obtained, a proposal is made for a syllabus that combines aspects defined by state regulations with the contributions made by the majority of the autonomous administrations responsible for education and, in turn, reflects the current training and employment needs observed in teaching practice. The result of this research reflects an innovative syllabus that is developed through twenty-three subjects, in addition to five optional subjects and the final year dissertation for degree, which offers students a quality educational option adapted to current employment needs. / Ferrís Lloret, MA. (2023). Implementación de los planes de estudios de las enseñanzas artísticas superiores de música en España. Propuesta de un plan de estudios en el itinerario de piano de la especialidad Interpretación [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/196792
|
96 |
Diálogo entre as artes plásticas e a publicidade no Brasil / Dialogue between the plastic arts and the advertising in BrazilBrunelli, Silvana 14 August 2007 (has links)
A participação dos artistas plásticos e gráficos na publicidade brasileira, mais especificamente na comercial de produtos e empreendimentos, entre as décadas de 1920-1940 constitui o núcleo de investigação desta tese. Se historicamente as artes plásticas e a publicidade internacionais sempre mantiveram relações estreitas e até mesmo conflituosas, indagou-se como teriam se comportado entre si esses dois campos profissionais no Brasil quando da passagem da nossa publicidade amadora para aquela moderna, impregnada, sobretudo, pelos métodos das agências norte-americanas atuantes no eixo Rio-São Paulo. A partir de um exame atento do mercado de trabalho dos diversos profissionais considerados, procurou-se entender as motivações que os levaram a produzir peças publicitárias, o que por sua vez direcionou o estudo ao questionamento das hierarquias artísticas, pois a relação entre a arte e a publicidade prolonga o consagrado debate em torno das artes mecânicas e liberais, e, por conseguinte as disputas entre arte maior e arte menor, entre arte pura, desinteressada e livre e arte comprometida, dentre outras tipologias usuais. Concomitantemente, averigou-se como a passagem e mesmo a convivência de um sistema acadêmico com um moderno, que se constituiu a partir dos anos 1920, alterou, ou melhor, conformou o campo artístico brasileiro. Frente a esses impasses, recorreu-se a algumas proposições teóricas mais atuais, que ao transferirem o foco problemático do campo artístico para o estético, atenuaram os questionamentos como também permitiram maior flexibilidade de análises. Nos exames formais das peças publicitárias, selecionadas em função de suas representatividades dentro do conjunto, defendeu-se a tese de que houve momentos em que a produção de cartazes e anúncios comerciais, este em maior número, aproximou-se de uma linguagem artística moderna, a exemplo dos projetos comerciais do artista Fulvio Pennacchi, que pertencem à coleção do Instituto Moreira Salles. E, na busca desses momentos estéticos modernos, procurou-se não enxertar e tão somente verificar correspondências com os moldes europeus, ao contrário, isso permitiu o conhecimento da nossa realidade, da modernidade artística que nos foi possível edificar, tendo em conta as variantes que o decorrer dos anos lhe agregou. Este posicionamento, em contrapartida, de forma alguma pôde desprezar o fato da história da propaganda brasileira ter fortes e ricas ligações com os modelos estrangeiros, portanto, impôs-se às análises iconográficas a tarefa de também investigar o quanto a nossa produção foi ou não uma reelaboração particular dos exemplos da arte publicitária em circulação. A interdisciplinaridade foi uma constante neste estudo pelo entrelaçamento de informações originárias de vários campos do conhecimento, sem a qual a pesquisa não teria êxito. / The role of the plastic and graphical artists in the Brazilian commercial advertising of products and enterprises, between the decades of 1920 and 1940, is the core of investigation of this thesis. Historically, plastic arts and advertising always kept narrow and even tough relationships in the international panorama. Therefore, in this work we have inquired the behavior of these two professional fields in Brazil as we pass from an amateur to a modern advertising. The latter has been influenced by the North-American advertising agencies from Rio de Janeiro and São Paulo. From a painstaking analysis of the labor market of several professionals in the plastic arts field, we have tried to understand the reasons that had taken them to produce advertisement materials. This has led us to investigate artistic hierarchies, since the relationship between art and advertising only emphasizes the old debate around mechanical and liberal arts, minor and major arts, pure and compromised arts, amongst other usual typologies. At the same time we investigated how the coexistence of an academic system and a modern one, established in the years of 1920, molded the Brazilian artistic field. Due to these impasses it was necessary to use some modern theoretical propositions that shifted the subject from the artistic to the aesthetic field, reducing doubts and allowing for a more flexible analysis. In the critical analysis of the selected advertisement materials, we looked for instances where the posters and commercial advertisements, the latter bigger in number, approached a more modern artistic language, such as the commercial projects of the artist Fulvio Pennacchi, that belong to the collection of the Instituto Moreira Salles. In pursuit of these modern aesthetic instances we have not tried only to find similarities with the European patterns but made an effort to understand our reality and the artistic modernity we were able to produce at that time. We did not deny the strong link between the Brazilian and the international advertising, therefore, in our iconographic analysis, we have investigated to what degree our advertisement productions were just reelaborations of the current advertisement art in circulation. In this thesis the interdisciplinarity played a major role due to the crossing of information from many areas of knowledge and, without it, our research would not be possible.
|
97 |
Contar e ouvir estórias: um diálogo de coração para coração acordando imagens / Telling and listening to stories: a dialogue from heart to heart awakening imagesRubira, Fabiana de Pontes 06 April 2006 (has links)
Essa dissertação de mestrado resulta de uma pesquisa teórica, na qual a pesquisadora valeu-se de suas experiências pessoais como educadora, aluna, contadora e ouvinte de estórias para pensar a narração de estórias como sendo uma prática relacionada com uma educação de sensibilidade. Trata-se de um estudo das dimensões estéticas e artísticas da literatura de tradição oral que remete à discussão da atual função da narração de estórias dentro do âmbito escolar. Parte-se do pressuposto de que as estórias de ensinamento da tradição oral são obras de arte, de tempos imemoriais, compostas por uma dinâmica de imagens arquetípicas articuladas, sob a forma de metáforas, em uma narrativa. Acredita-se que, ao entrar em contato com essa sintaxe de metáforas, o aluno-ouvinte terá a possibilidade de, por meio do despertar de uma ação imaginante e não de uma audição passiva, ter uma experiência imaginativa de natureza estética, organizadora e integralizadora, capaz de propiciar um momento de intenso aprendizado. Um aprendizado no qual aquilo que se aprende está diretamente relacionado à descoberta e à construção de nossa humanidade, que se dá por ressonância, a partir de diálogos significativos entre as imagens internas que habitam as estórias e as que habitam os ouvintes. Por imagens internas, entende-se que são as imagens arquetípicas que preservam e revelam nossa humanidade e que estão ancoradas em nossa corporeidade. Nesses diálogos, destaca-se a importância de professores e contadores de estórias como agentes de cultura, cuja presença humana intermedia e possibilita o contato de alunos e ouvintes com suas heranças culturais. Como base teórica, utilizou-se obras de filósofos, antropólogos, educadores, poetas e contadores de estórias, dentre os mais significativos: Bachelard, Merleau-Ponty, Campbell, Mircea Eliade, Dewey, Freinet e Cecília Meireles, sendo tomado como elementos norteadores dessa dissertação, o trabalho e os textos de Marcos Ferreira Santos e Regina Machado. A partir de dados recolhidos, ao atuar como contadora de estórias, e de observações feitas em aulas de Língua Portuguesa, em escolas de Ensino Fundamental da rede pública, foram tecidas algumas conclusões. Dentre elas está a constatação de que, nesses ambientes educativos, ainda ocorre um aproveitamento apenas superficial de obras de cunho literário. Quanto à narração de estórias, além do aproveitamento superficial dos contos, constatou-se também uma preocupação com a instrumentalização dessa prática, que, em geral, é tida como uma mera forma de aquietamento e entretenimento dos alunos, quando esta pode servir a um papel nobre na formação do ser humano. Ademais de restabelecer vínculos com nossa ancestralidade, a narração de estórias propicia um aprendizado imaginativo, no qual nossa humanidade ganha corpo, cores, sentidos e significados ao entrar em contato com as metáforas articuladas em uma narrativa. Narrativas cujo principal objetivo é ensinar o outro, colocando-o em sua própria sina, levando-o, em termos socráticos, a tornar-se o que é. / This master dissertation results from a theoretical research where the researcher has used her personal experiences as educator, student, listener and storyteller to think the storytelling as a practice related to an education of sensibility. It studies the aesthetic and artistic dimensions of literature of oral tradition that remits to a discussion about the function of storytelling within the school environment nowadays. It is presupposed that the teaching stories from the literature of oral tradition are works of art, from immemorial times, composed by a dynamic arrangement of archetypical images, under the form of metaphors, joined together in a narrative. It is believed that when the listeners or students get in touch with this syntax made of metaphors, they will have the possibility, by the awakening of an imagining action and not by a passive reception, to have their own imaginative experience of an aesthetic nature, therefore an organizing and integrating experience able to create an intense moment of learning. A kind of learning in which the learned thing is straightly related to the discovery and the building of their humanity, and that happens by resonance, from the significant dialogues that can be engaged between the inner images that live inside the stories and the ones that live inside of each listener. The inner images are the archetypical images that preserve and reveal our humanity and that lie in our corporality. In these dialogues it is emphasized the importance of teachers and storytellers as cultural agents whose human presence intermediates and makes possible the contact of students and listeners with their own cultural heritages. As theoretical bases, works from philosophers, anthropologists, educators, poets and storytellers were used, principally: Bachelard, Merleau-Ponty, Campbell, Mircea Eliade, Dewey, Freinet and Cecília Meireles, considering that the work and the texts of Marcos Ferreira Santos and Regina Machado were used as guiding elements for the elaboration of this dissertation. From the collected data, gathered by the researcher while acting as a storyteller, and from her observations made in Portuguese classes of public schools, some conclusions were drawn; we emphasize the verification that, in most of these educational places, there is still a superficial use of literary works. As for storytelling, besides the teaching stories have been underused, it was noticed that there is a tendency in transforming them into a pedagogical instrument. The storytelling is, in general, seen as a mere form of having students quiet and entertained, when, in fact, it can play a noble part in the human being educational process. This practice has the power of recreating the ties with our ancestral soul. It makes possible an imaginative learning, in which our humanity receives consistence, colors, directions and significance, as long as we get in touch with these metaphors joined together in a narrative. Narratives which their mainly objective is teaching the other, is putting the learners in their own way, and to conduct them, in socratical terms, to become what they really are.
|
98 |
ARTES INTEGRADAS: características das práticas desenvolvidas em escolas de Goiânia / INTEGRATED ARTS: characteristics of practices developed in schools in GoiâniaFARIA, Aline Folly 27 March 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T16:25:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Dissertacao_Mestrado_Aline_Faria.pdf: 2562180 bytes, checksum: 9fa5ff2aaca58f1e432aee4a2fb0428e (MD5)
Previous issue date: 2009-03-27 / The present research aims at describing the integration process among the artistic
languages taking place in some schools in Goiânia. They are: Centro de Ensino e Pesquisa
Aplicado à Educação Cepae/UFG (regular school), Centro Livre de Artes CLA (public
school for the teaching of Arts) and Mvsika! Centro de Estudos (private school for the
teaching of Arts). Thus the main theme in this work is the integrated arts. The option for such
an approach is not based on a devaluation of the musical education or any other specific area
of the artistic education. The work seeks a contextualization of education through art that
takes into account the current needs and changes influenced by globalization and the
efficiency of the information which has made the individual more demanding and thirsty for
something creative and different. This integration can happen in many ways, which have been
described as pluridisciplinarity, interdisciplinarity, and transdisciplinarity. Some principles,
defended by specialists, can help to understand each of these integration forms and, in this
work, give support to the description and analysis of the integrative processes.
This study seeks to describe and to analyze the practices that involve this integrative
methodology in three schools of Goiânia, presenting three case studies. In each of them, the
specific characteristics and the coherence level between the concepts and the practice of the
educators stand out. From the theoretical reference of this research, it is possible to
distinguish the presence of principles that classifies the practices as integrative and that help
to define the integration form proposed.
These practices are described considering, also, the situation of the integrative
experiences in other places around Brazil. To do so, contact with educators (ANPPOM,
ABEM, FAEB) that work with integrated artistic languages was attempted. Although only a
few answers were received, the information obtained help for a better understanding of the
data collected in the schools of Goiania.
Considering the description of the reality of each school, relations between the
information obtained through observation and the questionnaire are established, which brings
a broader view of each process. Finally, the specificity of each practice is focused, as well as
the common aspects of all of them, of what brings them together or draws them apart from the
theoretical reference of this work and the practices described by educators of other parts of
Brazil. / A presente pesquisa teve como objetivo descrever os processos de integração entre as
linguagens artísticas que ocorrem em algumas escolas de Goiânia. São elas: Centro de Ensino
e Pesquisa Aplicado à Educação Cepae/UFG (escola regular), Centro Livre de Artes CLA
(escola pública de ensino específico de artes) e Mvsika! Centro de Estudos (escola particular
de ensino específico de artes). Portanto, o tema central do trabalho são as artes integradas. A
opção por tal abordagem não se baseia numa desvalorização da educação musical ou de
qualquer outra área específica da educação artística. Busca-se uma contextualização da
educação pela arte que leve em consideração as necessidades e mudanças na atualidade,
influenciada pela globalização e pela agilidade das informações, que tornam o indivíduo mais
exigente e sedento de algo criativo e diferenciado. Essa integração pode ocorrer de várias
formas, que vêm sendo descritas como pluridisciplinaridade, interdisciplinaridade e
transdisciplinaridade. Há princípios, defendidos por estudiosos do assunto, que auxiliam na
compreensão de cada uma dessas formas de integração e que, nesse trabalho, dão suporte à
descrição e análise dos processos integrativos.
Este estudo busca, portanto, descrever e analisar as práticas que envolvem essa
metodologia integrativa em três escolas de Goiânia, apresentando três estudos de caso. Em
cada um deles, ressaltam-se as características específicas e o nível de coerência entre os
conceitos e a prática dos educadores. A partir do referencial teórico do trabalho, destaca-se,
em cada prática, a presença de princípios ou subsídios que as caracterizem como integrativas
e que ajudam a definir a forma de integração proposta.
Tais práticas são descritas considerando, também, a situação em que se encontram as
experiências integrativas em outros lugares do Brasil. Para tanto, tentou-se estabelecer
contatos com educadores (ANPPOM, ABEM, FAEB) que trabalhassem com as linguagens
artísticas de forma integrada no Brasil. Apesar do pequeno número de respostas recebidas, as
informações obtidas auxiliam numa melhor compreensão dos dados coletados nas escolas
goianas.
Tendo em vista a descrição da realidade de cada escola, estabelecem-se relações entre
as informações obtidas através das observações das aulas e dos questionários, o que possibilita uma
visão mais abrangente de cada processo. Ao final, ressalta-se não apenas a especificidade de cada
prática, mas, também, os aspectos comuns a todas ou, ainda, aquilo que as aproxima ou distancia do
referencial teórico do trabalho e das práticas relatadas por educadores de outras partes do país
|
99 |
A práxis artístico-cultural da ONG Rádio Margarida: uma história de linguagens artísticas e meios de comunicação social, a serviço da educação popularPancera, Osmar 25 May 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-29T14:17:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Osmar Pancera.pdf: 3390384 bytes, checksum: c894f0bfc7d3bbcbe73094c31000c3de (MD5)
Previous issue date: 2009-05-25 / The action research, "the artistic-cultural practice of the Rádio Margarida Non-
Governmental Organization (NGO): a history of artistic languages and social
communications media, serving popular education", describes and analyzes the history
of union and experiences artistic-cultural production and educational from a group
of people (artists, educators, intellectuals, workers...), which shares a conception of
world, organized in the form of civil society for public services, legally constituted,
non-profit, named Centro Artístico Cultural Belém Amazônia (Artistic Cultural
Center Belém Amazonia) Rádio Margarida NGO. The artistic-cultural practice of the
NGO, which is developed since 1991 up to today, is the basis for the defense of this
dissertation: The art as socialization of culture for social transformation, which is
affirmed by demonstrating the usage of popular education method utilizing artistic
languages (theater, theater of dolls, clown, games, music, etc) and social
communications media (radio and popular video broadcasting). The categories of
methods: communication + sense + transforming actions, are decoded into movements
of creation and representation of theater plays, music, broadcasting radio programs,
video scripts, oriented guides to use educational materials and pedagogic processes of
making-learning-sharing / A pesquisa-ação, A práxis artístico-cultural da ONG Rádio Margarida: uma
história de linguagens artísticas e meios de comunicação social, a serviço da educação
popular , descreve e analisa a história da união e vivência produção artístico-cultural e
educacional de um grupo de pessoas (artistas, educadores, intelectuais,
trabalhadores...) que compartilham uma concepção de mundo, organizadas na forma de
sociedade civil de utilidade pública, juridicamente constituída, sem fins lucrativos,
denominada de Centro Artístico Cultural Belém Amazônia, ONG Rádio Margarida. A
práxis artístico-cultural da ONG, que é desenvolvida desde o ano de 1991 até hoje, é a
base para a defesa da tese: A arte como socialização da cultura para transformação
social, que é afirmada pela demonstração da utilização do método de educação popular
que utiliza as linguagens artísticas (teatro, teatro de bonecos, palhaço, brincadeiras,
música) e meios de comunicação social (radiodifusão e vídeo popular). As categorias do
método: comunicação + sentimento + ação transformadora, são decodificadas em seu
movimento de criação e representação de textos teatrais, músicas, programas de rádio,
roteiros de vídeo, guias de orientação de utilização de materiais educativos e processos
pedagógicos de fazer-apreendendo-compartilhando
|
100 |
Residência artistíca: ambientes de formação, criação e difusão / Artistic residence: environments of formation, creation and diffusionMoraes, Marcos Jose Santos de 25 September 2009 (has links)
Essa tese discute o potencial das residências artísticas como ambientes de formação, criação e difusão, defendendo a compreensão de sua atuação, como forma ampliada de atender a uma necessidade de repensar os processos de ensino e aprendizagem em artes visuais, na contemporaneidade. Apresenta como objeto de estudo o Programa de residência artística da Fundação Armando Alvares Penteado FAAP, na Cité Internationale des Arts, em Paris e a criação e implantação da Residência Artística FAAP, em São Paulo, e seu respectivo programa de residência artística, para compreendê-los como plataformas atuantes na dimensão desses processos de formação artística. / This thesis discusses the potential of artistic residences as an environment for education, creation and diffusion, as it defends the understanding of their role as an expanded way to cater to the need of rethinking teaching and learning processes in the visual arts in a contemporary context. The object of study presented in this thesis is the artistic residence program of the Fundação Armando Alvares Penteado - FAAP at the Cité Internationale des Arts, in Paris, and the foundation of FAAPs artistic residence in São Paulo, with its respective artistic residence program, holding both these residences as thresholds that work in the scope of artistic education processes.
|
Page generated in 0.0539 seconds