• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 223
  • 125
  • 38
  • 23
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 412
  • 182
  • 171
  • 171
  • 135
  • 132
  • 131
  • 131
  • 131
  • 131
  • 114
  • 102
  • 83
  • 78
  • 59
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
81

Evaluation of the biological role of fatty acid synthese (FASN) enzyme in lymphatic endothelial cells stimulated or not by melanoma cells : Avaliação do papel biológico da enzima ácido graxo sintese (FASN) em células endoteliais linfáticas estimuladas ou não por células de melanoma / Avaliação do papel biológico da enzima ácido graxo sintese (FASN) em células endoteliais linfáticas estimuladas ou não por células de melanoma

Bastos, Débora Campanella, 1981- 11 January 2012 (has links)
Orientador: Edgard Graner / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-21T21:26:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bastos_DeboraCampanella_D.pdf: 2999887 bytes, checksum: 8cc36631bdfe28b13c872fff12fdf00e (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: A enzima ácido graxo sintase (FASN) é responsável pela síntese endógena de ácidos graxos e tem alta expressão em diversas neoplasias malignas. Cerulenina e orlistat são inibidores farmacológicos da atividade de FASN e têm sido descritos como potenciais agentes anti-tumorais. O sistema linfático constitui a via primária de metástases de diversas neoplasias malignas, dentre elas o melanoma. Em estudos prévios, realizados no Laboratório de Patologia Bucal da FOP-UNICAMP, a inibição da FASN com orlistat foi capaz de reduzir significantemente as metástases linfonodais em modelo murino de melanoma e no modelo ortotópico de carcinoma espinocelular oral. Além disso, o meio condicionado por células de melanoma humano tratadas com inibidores da FASN inibiu a formação de capilares in vitro em matrigel, efeito este mediado pela isoforma anti-angiogênica VEGF-A165b. A correlação entre a FASN e a linfangiogênese ainda não está descrita na literatura, neste trabalho investigamos os efeitos da inibição farmacológica da FASN sobre os fatores de crescimento endotelial vascular (VEGF-C e -D) em células de melanoma murino (B16-F10) e humano (SK-Mel-25) através de RT-PCR quantitativo e ELISA e verificamos os efeitos do bloqueio de FASN sobre a linfangiogênese por meio de culturas tridimensionais de células endoteliais linfáticas humanas (HDLEC) e culturas primárias de endotélio linfático de camundongo. Avaliamos também, o efeito da exposição de células SK-Mel-25 os inibidores da FASN sobre a proliferação de xviii células HDLEC. O tratamento de células B16-F10 e SK-Mel-25 com cerulenina ou orlistat modulou de forma diferencial a expressão de VEGF-C e -D, inibindo o primeiro ao mesmo tempo em que estimulou o último. Além disto, estas mesmas drogas reduziram em células endoteliais linfáticas a viabilidade, a proliferação, migração e formação de capilares em ensaio ex vivo, além de provocar apoptose. O tratamento com inibidores farmacológicos de FASN em células SK-Mel-25 também induziu um fenótipo anti-linfangiogênico, observado em experimentos com meio condicionado. Em conjunto, nossos resultados sugerem que a inibição farmacológica da FASN inibe a linfangiogênese por atuar ao mesmo tempo nas células dos vasos linfáticos e de melanoma. Esses resultados explicam, pelo menos em parte, a redução do número de metástases linfonodais em modelos animais tratados com orlistat e reforçam a teoria de que o bloqueio da FASN é um alvo terapêutico em potencial para os melanomas / Abstract: Fatty acid synthase (FASN) is responsible for de novo synthesis of long-chain fatty. FASN has emerged as a potential therapeutic target for human cancers since it's over expression is associated with depth of invasion and poor prognosis. Cerulenin and orlistat are pharmacological inhibitors of FASN and have been described as potential anti-tumor agents. Lymphatic vessels are the primary route of metastasis in several malignancies including melanomas. In previous studies performed in our laboratory, we demonstrated that FASN activity is essential for melanoma and oral squamous cell carcinoma progression, as its pharmacological inhibition with orlistat reduces lymphatic metastasis in both experimental intraperitoneal and subcutaneous melanomas and orthotopic tongue carcinomas. We also reported that cell culture medium previously conditioned by human melanoma cells in the presence of orlistat induces an anti-angiogenic phenotype mediated by VEGFA165b. Therefore, in order to understand a possible correlation between FASN and lymphangiogenesis, here we investigate the effects FASN inhibitors on the secretion of vascular endothelial growth factors (VEGF) -C and -D by murine (B16-F10) and human (SK-Mel-25) melanoma cells with the aid of qRT-PCR and ELISA assays. We also analyzed the effect of FASN blockage on tridimensional cultures of human lymphatic endothelial cells (HDLEC) and primary cultures of murine lymphatic endothelium. In addition, we also evaluated an indirect effect of the treatment with cerulenin and orlistat in SK-Mel-25 cells on HDLEC xx proliferation. The incubation of B16-F10 or SK-Mel-25 cells with cerulenin or orlistat modulated VEGF-C and -D expression by significantly inhibiting the former and increasing the latter. In addition, these drugs reduced the viability, proliferation, and migration as well as promoted apoptosis in human lymphatic endothelial cells (HDLEC). These compounds also inhibited lymphatic capillary formation in a murine ex vivo assay. Finally, conditioned media from orlistat-treated human melanoma cells resulted in an anti-lymphangiogenic phenotype. These data suggest that FASN inhibitiors reduce lymphangiogenesis by acting simultaneously in the lymphatic endothelium and melanoma cells. Taken together, the studies here presented explain, at least in part, the anti-metastatic effect of orlistat observed in experimental tumors and further suggest that FASN is a potential therapeutic target for melanomas / Doutorado / Patologia / Doutora em Estomatopatologia
82

Avaliação do desempenho funcional de bacias sanitarias de volume de descarga reduzido com relação a remoção e transporte de solidos

Oliveira Junior, Osvaldo Barbosa de 22 February 2002 (has links)
Orientador: Marina Sangoi de Oliveira Ilha / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia Civil / Made available in DSpace on 2018-08-03T03:52:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 OliveiraJunior_OsvaldoBarbosade_M.pdf: 11738224 bytes, checksum: 8dbea93f82b3a01d952b8310349654ec (MD5) Previous issue date: 2002 / Resumo: Para a efetiva implantação de bacias sanitárias de volume de descarga reduzido, torna-se necessário estabelecer testes laboratoriais que simulem, o mais próximo possível, as condições reais de funcionamento desses aparelhos, avaliando não somente o componente propriamente dito, mas também o seu desempenho no que se refere à capacidade de transporte em ramais longos, considerando-se as características das bacias sanitárias brasileiras. Inserido neste contexto, foi desenvolvido o presente trabalho, que consiste na análise dos testes atualmente realizados e em estudo relativos ao assunto, buscando uma correlação e comparação entre os testes existentes, variando-se as mídias e buscando a melhor combinação destas com o conjunto de ensaios, de forma a possibilitar a avaliação do desempenho de bacias sanitárias de volume de descarga reduzido, com relação à remoção e transporte de sólidos. Foi desenvolvido também um estudo de campo, para a verificação do comportamento das bacias sanitárias de volume de descarga reduzido frente às condições reais de funcionamento. Como resultados principais, destacam-se o desenvolvimento de uma metodologia de ensaio laboratorial e a comprovação da redução no consumo de água nas residências pesquisadas, sem a constatação de problemas sérios no desempenho das bacias sanitárias em campo, além da definição de uma carga de ensaio com as novas mídias subsidiada por simulações em laboratório e com os resultados do campo / Abstract: For the effective utilization of ultra low flush toilets, becomes necessary to establish laboratories tests that simulate, as close as possible, the real conditions of operation of those apparels, evaluating not on1y the component properly says, but also its acting in what refers to the transport capacity in long drains, being considered the characteristics of the Brazilian toilets. Inserted in this context, it is that intended the development of this work, that consists the ana1ysis of tests accomplished and in study relative to the subject, with relation to the waste removal and transport capability, looking for a correlation and comparison among the existent tests, being varied the midias and looking for the best combination of these with the laboratories tests, in way to facilitate the evaluation of the acting of ultra low flush toilets. It intended also developed the field study, for the verification of the behavior of the ultra low flush toilets front to the real conditions of operation. As main results, stand out the development of a methodology of laboratorial research and the confirmation of the reduction in the consumption of water in the researched residences, without the verification of serious problems when using the sanitary basins in field, besides the definition of a load with the new midias subsidized by simulations in laboratory and with the results by field / Mestrado / Edificações / Mestre em Engenharia Civil
83

EFIcácia e SEgurança do emprego de Stents FARmacológicos no mundo real : seguimento de até 8 anos – Registro EFISESFAR

Pellegrini, Denise Machado de Oliveira January 2012 (has links)
A doença cardiovascular é a principal causa de mortalidade no planeta. Marcantes avanços no seu tratamento foram alcançados nas últimas décadas. O uso de stents farmacológicos (SFs), o mais recente destes avanços, tem sido amplamente testado em diversos cenários clínicos. Quando analisamos a história da cardiologia intervencionista, desde os resultados iniciais de Andreas Gruntzig, até as evidências atuais com plataformas bioabsorvíveis, concluímos que o principal avanço do uso dos stents farmacológicos foi reduzir de forma inequívoca os principais limitantes de suas tecnologias antecedentes (angioplastia por cateter-balão e stents convencionais), a reestenose e trombose intra-stent. Seu progresso não limitou-se às drogas anti-reestenóticas e seus polímeros carreadores. Também houve evolução na confecção de plataformas mais maleáveis e com melhor navegabilidade. Após o impacto inicial da primeira geração de stents farmacológicos, hoje encontramo-nos na transição entre a segunda e a terceira geração destes dispositivos, ainda com resultados iniciais, cuja principal mudança é a confecção de plataformas bioabsorvíveis. Estas evoluções tecnológicas ampliaram o uso dos SFs para cenários clínicos outrora restritos, como pacientes multiarteriais, diabéticos e renais crônicos. Os resultados obtidos demonstram eficácia e segurança neste grupo de pacientes de alto risco. Desta forma, o uso dos stents farmacológicos tornou-se uma realidade no tratamento da doença aterosclerótica cardiovascular. O uso em cenários e pacientes de alta complexidade revolucionou a cardiologia intervencionista, demonstrando a eficácia e segurança destes stents ao longo do tempo. / Cardiovascular disease is the leading cause of mortality on the planet. Remarkable advances in treatment of coronary heart disease have been achieved in recent decades. The use of drug-eluting stents (DES), one of the most important advances, has been widely tested in several clinical scenarios. When we analyze the history of interventional cardiology, from the initial results of Andreas Gruntzig, until the current evidence with bioabsorbable platforms, we concluded that the main advancement of the use of drug-eluting stents was reduce unequivocally the most important limiting factors of their previous technology (angioplasty balloon and conventional stents), restenosis and intra-stent thrombosis. This progress is not limited to antirestenotic drugs or polymeric carriers. There were also developments of platforms more malleable and with better navigability. After the initial impact of the first generation of stents, today we are in transition between the second and third generation of these devices, whose main change is the bioabsorbable platforms. These technological developments have expanded the use of DES for clinical scenarios once restricted, such as patients with multivessel disease, diabetes and chronic renal disease. The obtained results demonstrate safety and efficacy in this group of high-risk patients. Thus, the use of drug-eluting stents has become a reality in the treatment of atherosclerotic cardiovascular disease. The use in scenarios and patients of high complexity revolutionized the interventional cardiology, demonstrating the efficacy and safety of these stents over time.
84

Análise comparativa da hiperplasia intimal após o implante de stents com e sem sirolimus em artérias coronárias de pequeno calibre / Intimal hiperplasia analysis in patients with small vessels after coronary artery stenting with sirolimus-eluting stents or thin-strut-thickness stents

Fernando Stuchi Devito 02 May 2005 (has links)
FUNDAMENTOS: A reestenose após intervenção coronária percutânea é maior nos pacientes com vasos de pequeno calibre em comparação aos vasos grandes. Os stents com sirolimus demonstraram importante redução da reestenose em vasos maiores que 3,0mm. O desempenho destes stents nos vasos pequenos deve ser investigado. MATERAIS E MÉTODOS: O propósito deste estudo foi avaliar a redução do volume de hiperplasia intimal após angioplastia com stents com sirolimus (Cypher®) comparados com os stents não recobertos de estrutura metálica fina (Pixel®), em pacientes com vasos pequenos. Oitenta pacientes com doença arterial coronária foram prospectivamente incluídos em duas séries consecutivas de tratamento, sendo a primeira empregando stents com sirolimus (50) e a segunda stents não recobertos de estrutura metálica fina (30). Os resultados foram: menor porcentual de obstrução da prótese através da análise volumétrica do ultrasom intracoronário [5,0% (EP=0,77) versus 39,0% (EP=4,72), p<0,001], menor perda tardia intra-stent [0,25mm (EP=0,03) versus 1,11mm (EP=0,13), p<0,001] e no segmento do vaso-alvo [0,30mm (EP=0,04) versus 0,83mm (EP=0,11), p<0,001], e também menor reestenose intra-stent (0% versus 33,3%, p<0,001) e no segmento do vaso (4% versus 36,7%, p<0,001) com os stents com sirolimus. A sobrevivência livre de eventos aos oito meses de evolução foi de 96% com os stents com sirolimus versus 86,7% com os stents não recobertos (p=0,190). CONCLUSÃO: Os pacientes com vasos de pequeno calibre após o implante de stents com sirolimus evoluem com menor hiperplasia intimal (menor porcentual de obstrução intra-stent e menor perda tardia) do que quando são utilizados stents não recobertos de estrutura metálica fina. Isto resulta em redução significativa da reestenose angiográfica aos oito meses de evolução / BACKGROUND: Patients with small vessels treated with percutaneous coronary interventions are at high risk of restenosis. Sirolimus-eluting stents has proved safety and effectiveness in reducing restenosis in large vessels. The outcomes after sirolimus-eluting stents in small vessels have not been adequately investigated. METHODS: We conducted a prospective study in 80 patients with small vessels treated with percutaneous intervention with sirolimus-eluting stents (Cypher(TM)) compared to thin-strut-thickness stents (Pixel(TM)). The primary end point was the reduction in intimal hyperplasia volume after coronary stenting accessed by intravascular ultrasound. OUTCOMES: the use of sirolimus-eluting stents compared with the use of the thin-strut-thickness stents reduced in-stent obstruction as a percent of volume [5,0% (EP=0,77) versus 39,0% (EP=4,72), p<0,001], in-stent lateloss [0,25mm (EP=0,03) versus 1,11mm (EP=0,13), p<0,001], in-segment late-loss [0,30mm (EP=0,04) versus 0,83mm (EP=0,11), p<0,001], and instent and in-segment restenosis [0% versus 33,3%, (p<0,001); 4% versus 36,7%, p<0,001), respectively]. The event-free-survival at 8 months was 96% for sirolimus-eluting stents and 86,7% for the thin-strut-thickness stents (p=0,190). CONCLUSIONS: In this study, the use of sirolimus eluting stents in patients with small vessels reduce intimal hyperplasia, in-stent and insegment late-loss, and in-stent and in-segment restenosis in comparison to thin-strut-thickness stents
85

Hemorragia subaracnoidea espontánea con angiografía o angiothem negativa inicial en pacientes del Hospital Nacional Daniel Alcides Carrión del 2010 a 2012

Guzmán Vergara, Carlos Eduardo January 2013 (has links)
Describe las características clínicas, epidemiológicas y radiológicas de este grupo de pacientes. Se identificó un total de 256 pacientes con diagnóstico de hemorragia subaracnoidea espontánea. Veintiuno fueron seleccionados por inclusión ya que se le realizó una segunda angiografía al no encontrarse la etiología en la angiografía inicial. Todas las características clínicas, epidemiológicas y radiológicas fueron obtenidas usando la hoja de recolección de datos. De los 256 pacientes, 21 (8,2%) no presentaron anormalidad en la angiografía inicial. Los promedios de edad masculino y femenino fueron 33,71 y 53,07 años respectivamente. Los pacientes con segunda angiografía positiva fueron 4 (19%), tuvieron un Glasgow promedio de 14 y un grado de severidad WFNS promedio de 2,25. Además 25% de ellos presentó patrón de sangrado perimesencefálico en la tomografía y 75% patrón no perimesencefálico. En contraste, los pacientes con segunda angiografía negativa fueron 17 (81%), tuvieron un Glasgow promedio de 14,76 y un grado de severidad WFNS promedio de 1,29. Además 76,5% de ellos presentó patrón de sangrado perimesencefálico en la tomografía y 23,5% patrón no perimesencefálico. Se encontraron algunas diferencias entre las características clínicas, epidemiológicas y radiológicas de los pacientes con segunda angiografía positiva y los pacientes con segunda angiografía negativa. En concordancia con los resultados del estudio debemos prestar atención a los pacientes con HSA espontánea y patrón de sangrado no perimesencefálico. Para evitar la morbimortalidad resultante de la ausencia de diagnóstico etiológico resulta necesario repetir la angiografía. / Tesis
86

Es necesario repetir la angiografía cerebral en todos los pacientes con hemorragia subaracnoidea espontánea y primera angiografía negativa, periodo 2009 – 2014

Aguirre Carbajo, Remy Elmer January 2014 (has links)
Publicación a texto completo no autorizada por el autor / Pretende ser una herramienta para apoyar la protocolización en los centros de salud para el uso adecuado de los procedimientos invasivos para esta serie de casos estudiados. De Octubre del 2009 hasta abril 2014, se presentaron 218 pacientes con hemorragia subaracnoidea, de estos, 39 pacientes (17.89%) fueron admitidos al estudio por resultar la angiografía cerebral negativa en el Hospital Daniel Alcides Carrión del Callao, siendo distribuidos de acuerdo al patrón de sangrado en la tomografía cerebral de ingreso; Se estudió de forma total y parcial las características demográficas, el estado clínico, la efectividad de los exámenes complementarios con sus entidades encontradas, las complicaciones, la evolución clínica del paciente, además se analizó las características de los aneurismas encontrados y que factores contribuyeron que la primera angiografía resultare negativo. De los 39 casos fueron clasificados en cuatro grupos de acuerdo al patrón de sangrado distribuyéndose en 8,18,13,62% para el patrón negativo, cortical, perimesencefálico y difuso. Así mismo el 32 % de pacientes al realizarse la segunda angiografía resulto positivo, observándose que el patrón perimesencefálico no obtuvo falsos negativos, pero si en los demás patrones de sangrado, siendo el aneurisma cerebral la principal entidad encontrada. Aunque nuestra casuística sigue siendo baja concuerda a la mayoría de trabajos que existe patrones de sangrado que no debería repetirse la angiografía cerebral como son el patrón perimesencefálico, todo lo contrario sucede con los demás patrones, sobretodo se debería buscar el origen aneurismático en los sangrados que tengan características difusas. / Trabajo de investigación
87

Cintilografia do miocárdio com tecnécio 99m-MIBI associada à administração de adenosina em portadores de doença arterial coronária: implicações para a tomada de decisão / Adenosine myocardial perfusion SPECT with Tc- 99m - MIBI in patients with obstructive coronary artery disease: implications for making clinical decisions

Mastrocolla, Luiz Eduardo 25 November 2003 (has links)
A cintilografia do miocárdio com radioisótopos e associada à administração de vasodilatadores coronários, é método estabelecido para o diagnóstico e estratificação de risco da coronariopatia aterosclerótica obstrutiva, utilizando a angiografia coronária como padrão. As capacidades diagnóstica e prognóstica ótimas são habitualmente obtidas na presença de lesões graves, sendo que para para graus menores de obstrução, de caracterização mais difícil pela própria angiografia coronária, observa-se menor acurácia da prova cintilográfica. Para testar a hipótese de que a cintilografia com adenosina correlaciona-se com os diâmetros e áreas da luz arterial, estabelecidos pela angiografia coronária quantitativa (ACQ) e o ultra-som intracoronário (UIC), avaliando a repercussão funcional das lesões, optamos por avaliar o método em portadores de doença arterial coronária caracterizada como de difícil manejo dentro do processo de decisão clínica. Desta forma, submetemos 70 pacientes (P) consecutivos à cintilografia do miocárdio com 99mTc-MIBI associada à injeção de adenosina, com média de idades de 60,6 anos, sendo 55,7% do sexo masculino, excluindo-se aqueles com angina instável, infarto do miocárdio de evolução recente, bloqueio do ramo esquerdo e outras condições inerentes à realização da prova farmacológica. Estabelecemos como objetivos: 1) a associação dos resultados da prova com as variáveis obtidas da ACQ e UIC; 2) a determinação da acurácia da prova, definida em relação a valores de estenose porcentual do diâmetro da luz, iguais a 50% e obtidos à análise visual da angiografia (%E) e ACQ (%Est); do diâmetro mínimo da luz (DML) e da área mínima da luz (AML) no local de maior estreitamento, iguais a 1,5 mm e 4 mm2 respectivamente, obtidos à ACQ e ao UIC; e da área porcentual de obstrução (AO%), igual a 70%, ao UIC; 3) avaliar a segurança do método pela análise das respostas clínicas, hemodinâmicas e eletrocardiográficas (ECG) ao estímulo farmacológico. A angiografia de admissão evidenciou 105 lesões obstrutivas nos 70 P, com doença em um, dois e três ou mais vasos em 43 P (61,4%), 20 P (28,6%) e 7 P (10%) respectivamente, e envolvimento predominante da artéria descendente anterior. As médias dos valores de %E foram de 49,94% (DP 12,69) e de %Est de 44,20% (DP 10,37), com boa correlação entre os dois métodos (r=0,79). Os resultados da cintilografia foram expressos como variáveis dicotômicas, definindo provas normais e alteradas ou normais e isquêmicas, sendo então associados às médias das variáveis da angiografia e do UIC. Os achados de qualquer alteração da captação às imagens cintilográficas, de hipocaptação sugestiva de isquemia e de alterações do espessamento correlacionaram-se à maior AO% ao UIC. Adicionalmente, as respostas clínicas, do ECG e o resultado das imagens de perfusão foram considerados em conjunto, criando-se uma variável dicotômica para, da mesma forma, traduzir provas normais e alteradas ou isquêmicas. A presença de isquemia, avaliada pela análise global da prova, associou-se a menores DML e AML à ACQ e ao UIC: DML isquêmico x normal pela ACQ= 1,49 mm (DP 0,34) x 1,71 mm, (DP 0,49), p < 0,05; DML isquêmico x normal pelo UIC= 1,63 mm (DP 0,38) x 1,97 mm (DP 0,50), p < 0,05; AML isquêmica x normal pela ACQ= 3,74 mm2 (DP 1,78) x 5,00 mm2 (DP 2,65), p<0,05; e AML isquêmica x normal pelo UIC= 2,74 mm2 (DP 1,38) x 4,01 mm2 (DP 1,79), p < 0,05). A acurácia da prova, expressa pela sensibilidade (S), especificidade (E), valores preditivos positivo (VPP) e negativo (VPN) foi calculada em relação aos valores de corte estabelecidos das variáveis quantitativas. As respostas do ECG, discriminantes em relação à E%, mostraram S=37% e E=77%. As alterações da captação consideradas isquêmicas e associadas à AO% ao UIC evidenciaram S=75%; E=64%; VPP=43% e VPN=88%. Os resultados globais da prova que se mostraram discriminantes, apresentaram os seguintes índices: Método Variável S (%) E (%) VPP (%) VPN (%) ACQ DML 78 44 51 73 ACQ AML 71 43 65 50 UIC DML 93 39 50 90 UIC AML 83 56 86 50 Conclusões: Para a população estudada, a cintilografia com 99mTc-MIBI e injeção de adenosina correlaciona-se à AO% ao UIC, considerando-se as imagens de perfusão e de espessamento ventricular. Na avaliação dos resultados globais, caracterizados a partir da adição dos dados do ECG e das manifestações clínicas durante a injeção de adenosina às imagens, observa-se associação com os diâmetros e as áreas da luz nos locais de maior obstrução, obtidos à ACQ e ao UIC. Adicionalmente, pela análise das respostas clínicas, ECG e hemodinâmicas, o método mostrou-se seguro e factível / Radionuclide myocardial perfusion imaging (MPI) with 99mTechnetium - MIBI in combination with pharmacological vasodilation is used to detect ischemia and for the risk stratification of obstructive coronary artery disease (CAD), employing coronary angiography as gold standard. The best accuracy is found in presence of high-grade coronary stenosis, limited when less severity is seen. To test the hyphotesis that adenosine SPECT MPI correlates with coronary lesion lumen diameter and area dimensions by quantitative coronary angiography (QCA) and intravascular ultrasound (IVUS), evaluating the functional significance of coronary stenosis, we intent to test the method in patients (P) with known coronary disease. Seventy consecutive P (55,7% male, mean age 60,6) were referred to adenosine SPECT 99mTc-MIBI. Were excluded those one with unstable angina, recent myocardial infarction, left bundle branch block, and any other conditions that makes the pharmacological stress impossible. The objectives were: 1) to establish the association between the clinical, EKG and scintigraphic findings with the QCA and IVUS variables; 2) to determine the accuracy of the test, based upon defined discriminant values of 50% luminal diameter narrowing by visual analysis of coronary angiography and QCA; minimum luminal diameter (MLD) and minimum luminal area (MLA) of 1,5 mm and 4 mm2 respectively, derived from QCA and IVUS and luminal percent area stenosis (AS%) of 70% by IVUS; 3) to determine the safety and feasibility of the method, throughout clinical, hemodinamic and electrocardiographic (EKG) responses to pharmacological vasodilation. The coronary angiography revealed 105 native artery lesions in 70 P, with one, two and multivessel disease in 43 p (61,4%), 20 p (28,6%) and 7 p (10%) respectively. Left anterior descending artery disease was present in 58%, 70% and 86% of the patients, respectively. Mean percent diameter stenosis values were 49,94% (SD 12,69) by visual analysis of angiography and 44,20% (SD 10,37) by QCA. Myocardial scintigraphy findings were defined as dicotomic variables categorized as normal x abnormal uptake or normal x reversible uptake; these findings were associated with visual, QCA and IVUS variables through mean comparison (t test). Chest pain during adenosine infusion was not related with greater stenosis severity, but ischemic EKG abnormalities were associated with different mean values when percent diameter stenosis derived from visual analysis was compared (p < 0,05). Therefore, any myocardial uptake abnormality, reversible uptake or any tickening abnormalities were correlated with AS% by IVUS (p< 0,05). Finally, the clinical, electrocardiographic and scintigraphic findings were considered together and categorized into global abnormal x normal response or global ischemic x normal response. Global ischemic response was associated to smaller mean values of MLD and MLA by QCA and IVUS: ischemic x normal MLD by QCA = 1,49 ± 0,34 mm x 1,71 ± 0,49 mm, p< 0,05; ischemic x normal MLD by IVUS = 1,63 ± 0,38 mm x 1,97 ± 0,50 mm, p<0,05; ischemic x normal MLA by QCA = 3,74 ± 1,78 mm2 x 5,00 ± 2,65 mm2, p<0,05; and ischemic x normal MLA by IVUS = 2,74 ± 1,38 mm2 x 4,01 ± 1,79 mm2, p<0,05). Sensitivity (S), Specificity (Sp), Predictive positive (PPV) and negative values (PNV) were calculated based upon discriminate values from visual, QCA and IVUS. The EKG response, related to percent diameter luminal stenosis by visual analysis of angiography showed S=37% and Sp=77%. Reversible uptake had S=75%; Sp=64%; PPV=43% and PNV=88%. The global ischemic findings that were discriminant are described bellow: Method Variable S (%) Sp (%) PPV (%) PNV (%) QCA DML 78 44 51 73 QCA AML 71 43 65 50 IVUS DML 93 39 50 90 IVUS AML 83 56 86 50 Considering the studied population with known coronary artery disease, perfusion and thickening adenosine SPECT results are associated with AS% by IVUS. When Clinical, EKG and scintigraphic findings are considered together as a dicotomic variable (ischemia x normal), correlation is observed between MLD and MLA by QCA and IVUS. Also, the method is considered feasible and safe, when clinical, hemodinamic and EKG abnormalities are evaluated
88

Estudo das alterações da resposta vasodilatadora e vasoconstritora em aortas de ratas diabéticas e os mecanismos envolvidos. / Study of the alterations of the vasodilator and the vasoconstrictor responses in aortas of the diabetic female rats and the mechanisms involved.

Sartoretto, Simone Marcieli 12 August 2009 (has links)
Trinta dias após a indução do diabetes, em aortas com endotélio (E+) de ratas diabéticas (DB), a Rmáx ao cloreto de potássio (KCl) foi reduzida e a resposta à noradrenalina (NA) foi semelhante as controles (CT). A retirada do endotélio (E-) potencializou a resposta ao KCl e NA, porém essa potencialização foi de menor magnitude em DB. A Rmáx à NA em aortas E+: não foi alterada após o seqüestro de ânion superóxido ou inibição da síntese de óxido nítrico (NO) em DB, nas CT esta resposta foi reduzida e aumentada, respectivamente, e foi reduzida apenas nas DB após o bloqueio dos receptores para endotelina (ET). A mobilização de cálcio (Ca2+) em resposta à NA foi reduzida em aorta E+ e E- de DB. Em aortas de ratas diabéticas, as alterações no aparato contrátil, como por exemplo. A redução da mobilização de Ca2+, podem ser responsáveis pela redução da resposta contrátil e a redução da modulação do NO sobre a resposta à NA ou o aumento da liberação de ET pelo endotélio podem ser os responsáveis pela manutenção da resposta à NA. / Thirty days after induction of diabetes, in aortas with endothelium (E+) of diabetic female rats (DB), the maximum response (Rmax) to potassium chloride (KCl) was reduced and the Rmax to noradrenaline (NE) was similar to controls (CT). The endothelium (E-) removal increased the response to KCl and NE, but this increase was of a lower magnitude in DB than in CT. In aortas E+, the Rmax to NA: was not altered by superoxide anion scavenger or nitric oxide (NO) synthesis inhibition in DB, whereas in CT this response is reduced or increased, respectively, and was reduced only in DB after endothelin (ET) receptor blockade. The mobilization of the calcium (Ca2+) in response to NE was reduced in aortas E+ and E- of the DB. In aortas of DB, the alterations in the contractile apparatus, for example, reduction of the Ca2+ mobilization may be responsible for the reduction of the vasoconstriction. The reduction of NO modulation upon the response to NE or the increase of the ET release can be the responsible for the maintenance of the contractile response to NE.
89

Mecanismes de regulació de la Lisil Oxidasa i la Fibulina-5 a nivell vascular: modulació per hipòxia

Guadall Roldán, Anna 11 June 2012 (has links)
El remodelat vascular es un procés crític que present en el desenvolupament de patologies cardiovasculars com l’aterosclerosi i l’aneurisma d’aorta abdominal (AAA). La Lisil Oxidasa (LOX) i la Fibulina-5 (FBLN5) són dues proteïnes de matriu extracel•lular essencials en la formació i manteniment de les fibres elàstiques. Ambdues participen en processos fisiopatològics caracteritzats per l’alteració de l’equilibri síntesi/destrucció de la matriu extracel•lular i han estat involucrades en el remodelat vascular. Estudis en models experimentals han proporcionat indicis sobre la possible vinculació d’aquestes proteïnes en el desenvolupament d’aterosclerosi i d’AAA, si bé existeixen molts aspectes de la biologia d’aquestes proteïnes que haurien de ser analitzats en profunditat. Un aspecte crític en el remodelat vascular associat a la progressió de la lesió ateroscleròtica és l’aparició de regions d’hipòxia. L’estrès hipòxic és característic d’alguns processos fisiològics, però també de patologies com el càncer, els trastorns isquèmics, la inflamació crònica i l’aterosclerosi. Les cèl•lules endotelials són els sensors primaris d’aquest estrés hipòxic, i la seva adaptació a la hipòxia es produeix a través d’una complexa resposta finament regulada que afecta múltiples aspectes de la seva biologia, com la supervivència cel•lular, el control del to i la permeabilitat vascular, l’angiogènesi i el remodelat de la matriu extracel•lular. No obstant, no s’ha establert si la hipòxia pot regular la expressió de la LOX i la FBLN5 en cèl•lules endotelials ni la repercussió fisiològica que podria tenir. Les investigacions desenvolupades pel nostre grup indiquen que la LOX és un enzim clau en el manteniment de la integritat de l’endoteli i de la funció endotelial. La capacitat d’aquest enzim de controlar l’expressió gènica, en base a la seva activitat al nucli, així com l’activitat de factors de creixement fonamentals en l’homeòstasi vascular com el bFGF i el PDGF, suggereix que aquest enzim controla funcions cel•lulars que poden ser determinants en el desenvolupament de malalties cardiovasculars. En base a aquests antecedents, ens hem plantejat com a hipòtesis de treball que la LOX i la FBLN5 són proteïnes clau en l’homeòstasi vascular, que participen en la resposta adaptativa de les cèl•lules vasculars a la hipòxia, i que contribueixen al desenvolupament de patologies vasculars com l’aterosclerosi i l’aneurisma d’aorta abdominal. Els nostres resultats han demostrat que en artèries coronàries humanes, la LOX s’expressa principalment a l’endoteli i a l’adventícia, i que és la isoforma més expressada en cèl•lules vasculars, juntament amb la LOXL2. En cèl•lules endotelials, l’expressió de LOX i FBLN5 s’incrementa en resposta a hipòxia a través de mecanismes transcripcionals, si bé amb clares diferències entre ambdues proteïnes. Així, el factor HIF-1 juga un paper secundari en la regulació de la LOX per hipòxia en cèl•lules endotelials, una resposta en la que estan involucrades proteïnes de la família Smad i l’estrès oxidatiu. Per contra, HIF-1 és el principal responsable de la inducció de la FBLN5 en cèl•lules endotelials, en les quals hem demostrat que aquesta proteïna contribueix a la resposta adaptativa a l’estrès hipòxic. Finalment, hem observat que la sobre-expressió de LOX en cèl•lules endotelials mitjançant un sistema lentiviral indueix canvis en l’expressió gènica que afecten la senyalització i la comunicació cèl•lula-cèl•lula, d’entre els quals en destaca la inhibició de l’α2-macroglobulina. / Vascular remodeling is a critical process in the development of cardiovascular diseases such as atherosclerosis and abdominal aorta aneurysm (AAA). Lysyl oxidase (LOX) and Fibulin-5 (FBLN5) are two extracellular matrix proteins essential for the elastic fiber development and maintenance, and they both have an active role in physiological processes in which vascular remodeling is involved. By using different animal models, these proteins have been suggested to be involved with atherosclerosis and AAA. A critical aspect of the vascular remodeling in the atherosclerotic lesion is the apparition of hypoxic areas. Endothelial cells are primary sensors to the hypoxic stress, responding to it in a complex but subtly regulated way that affects multiple aspects of its biology. Nevertheless, it has not been established if the hypoxic stimulus can modulate LOX and FBLN5 expression, nor its possible physiological repercussions. Research made in our group shows the importance of LOX in the endothelial activity and vascular function. LOX can control the genetic expression as well as the activity of growth factors essential for the vascular homeostasis, suggesting that this enzyme may control cellular functions essential for the development of cardiovascular diseases. Based on these results, we have considered as working hypothesis that LOX and FBLN5 are key proteins in the vascular homeostasis, that they take part of the vascular response to hypoxia, and that they contribute to the development of vascular diseases like atherosclerosis and the AAA. Our results show that hypoxia transcriptionally induces LOX and FBLN5 in endothelial cells. While HIF-1 plays a secondary role in the regulation of LOX, being also involved in this modulation Smad proteins and oxidative stress, it is the main factor responsible for the FBLN5 induction. We also demonstrate that the modulation of FBLN5 in endothelial cells contributes to their adaptive response to hypoxia. Moreover, we have observed that overexpressing LOX in endothelial cells downregulates α2-macroglobulin expression.
90

Estudo das alterações da resposta vasodilatadora e vasoconstritora em aortas de ratas diabéticas e os mecanismos envolvidos. / Study of the alterations of the vasodilator and the vasoconstrictor responses in aortas of the diabetic female rats and the mechanisms involved.

Simone Marcieli Sartoretto 12 August 2009 (has links)
Trinta dias após a indução do diabetes, em aortas com endotélio (E+) de ratas diabéticas (DB), a Rmáx ao cloreto de potássio (KCl) foi reduzida e a resposta à noradrenalina (NA) foi semelhante as controles (CT). A retirada do endotélio (E-) potencializou a resposta ao KCl e NA, porém essa potencialização foi de menor magnitude em DB. A Rmáx à NA em aortas E+: não foi alterada após o seqüestro de ânion superóxido ou inibição da síntese de óxido nítrico (NO) em DB, nas CT esta resposta foi reduzida e aumentada, respectivamente, e foi reduzida apenas nas DB após o bloqueio dos receptores para endotelina (ET). A mobilização de cálcio (Ca2+) em resposta à NA foi reduzida em aorta E+ e E- de DB. Em aortas de ratas diabéticas, as alterações no aparato contrátil, como por exemplo. A redução da mobilização de Ca2+, podem ser responsáveis pela redução da resposta contrátil e a redução da modulação do NO sobre a resposta à NA ou o aumento da liberação de ET pelo endotélio podem ser os responsáveis pela manutenção da resposta à NA. / Thirty days after induction of diabetes, in aortas with endothelium (E+) of diabetic female rats (DB), the maximum response (Rmax) to potassium chloride (KCl) was reduced and the Rmax to noradrenaline (NE) was similar to controls (CT). The endothelium (E-) removal increased the response to KCl and NE, but this increase was of a lower magnitude in DB than in CT. In aortas E+, the Rmax to NA: was not altered by superoxide anion scavenger or nitric oxide (NO) synthesis inhibition in DB, whereas in CT this response is reduced or increased, respectively, and was reduced only in DB after endothelin (ET) receptor blockade. The mobilization of the calcium (Ca2+) in response to NE was reduced in aortas E+ and E- of the DB. In aortas of DB, the alterations in the contractile apparatus, for example, reduction of the Ca2+ mobilization may be responsible for the reduction of the vasoconstriction. The reduction of NO modulation upon the response to NE or the increase of the ET release can be the responsible for the maintenance of the contractile response to NE.

Page generated in 0.0269 seconds