• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 82
  • 1
  • Tagged with
  • 83
  • 83
  • 40
  • 40
  • 28
  • 24
  • 24
  • 23
  • 21
  • 18
  • 18
  • 16
  • 15
  • 12
  • 12
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
71

Quanto mais quente melhor : corpos femininos nas telas do cinema

Friederichs, Marta Cristina January 2015 (has links)
QUANTO MAIS QUENTE MELHOR: corpos femininos nas telas do cinema tem como tema o corpo feminino tensionado a parir de cenas recortadas de quatro filmes do cinema: Quanto Mais Quente Melhor (Estados Unidos, 1959), dirigido por Billy Wilder; Transamérica (Estados Unidos, 2005), por Duncan Tucker, Elvis & Madona (Brasil, 2010), por Marcelo Laffitte e A Pele que Habito (Espanha,2011), por Pedro Almodovar. O cinema, compreendido como um dos possíveis espaços críticos para explorar os discursos sobre feminilidade, não apenas ensina os modos de ser e viver a feminilidade, mas constitui-se em um potente instrumento para se suspender essas mesmas posições de gênero e sexualidade que, muitas vezes, estabelecem hierarquias, binarismos, tautologias entre os corpos. Assim, esta pesquisa foi mobilizada pela seguinte questão: Como se tem deslocado, através de algumas cenas de filmes do cinema, as relações entre feminilidade, corpo, biopoder e verdade? Para tanto, foi inserida no campo de análise pós-estruturalista. Como referências teóricas foram adotados os Estudos de Gênero e a teoria Queer, principalmente as vertentes que se aproximam com as teorizações de Judith Butler e Michel Foucault, e também foram realizadas algumas aproximações com o campo dos Estudos Culturais. Como estratégia metodológica foi proposta uma ‘etnocartografia de cenas’, ou seja, uma compilação entre a ‘etnografia de tela’ e a cartografia. Sendo assim, diante do referencial teórico adotado, da perspectiva analítica proposta e das cenas dos filmes recortadas foi possível estabelecer quatro eixos de análises. Em um primeiro eixo, foi pensado o modo como as personagens são fabricadas como femininas através das técnicas de iluminação e de cores e através dos códigos que regulamentam a indústria cinematográfica. Em um segundo eixo, foi discutido o corpo feminino como efeito de discursos, abordando a teoria das ‘performatividades de gênero’ proposta por Judith Butler. No terceiro eixo de análise, a feminilidade foi problematizada articulada a um modo neoliberal de ser e viver os corpos e, em um último eixo, foi discutida a infantilização do feminino e a ‘pedofilização’ do corpo das mulheres. Para tanto, a feminilidade foi assumida como uma ficção biopolítica, possível de ser cambiante de uma cultura a outra, de uma época a outra, uma vez que é efeito de discursos, práticas e saberes. / SOME LIKE IT HOT: female bodies in the cinema screens has like theme the female body thought through scenes cut four movies out: Some Like It Hot (United States, 1959), directed by Billy Wilder; Transamerica (United States, 2005), by Duncan Tucker; Elvis & Madonna (Brasil,2010), by Marcelo Laffitte and La Piel que Habito (Espanha, 2011), by Pedro Almodóvar. The cinema, taken up as one of the critical spaces to explore the discourses about femininity, not only teaches the ways of experiencing it, but is a powerful space to think the sexuality and gender positions of the characters that are in the screens. So, the movies constitute a powerful instrument to suspend these same gender and sexuality positions that often establish hierarchies, binaries and tautologies between genders. Thus, this research was mobilized mainly by the following question: How dislocate through scenes of four movies the relations between femininity, body, biopower and truth? Therefore, this research was inserted in the poststructuralist analysis field. To think the female body, was adopted the Gender Studies and Queer Theory , close of Judith Butler and Michel Foucault theories, as well as, it was done some approaches to the Cultural Studies. As to methodological strategy, it was proposed a ‘scenes ethnocartography’, which is a compilation of the ‘screen ethnography’ and cartography. With the theoretical references adopted, the analytical perspective chosen and the scenes cut movies out it was possible to set four axes of analysis. In a first axis, I thought the way of female characters are manufactured in the cinema screens through lighting and colors techniques as well as the codes that governing the film industry. In a second axis, I discussed the female body as an effect of speeches. In the third axis of analysis, I discussed the articulation of the femininity with a neoliberal way of being in the world. In the last axis of analysis, I discussed the body ‘pedophilization’. Thus, the femininity was taken as a ‘biopolitics fiction’, because it can be changing from one culture to another, from one epoch to another, as to be effect of discourses, practices and knowledge.
72

Representações cinematográficas “ensinando” sobre o índio brasileiro : selvagem e herói nas tramas do império

Paes, Maria Helena Rodrigues January 2008 (has links)
Esta Tese analisa as representações de índio brasileiro em sete narrativas fílmicas da produção nacional a partir de 1970: Como era gostoso o meu francês, Avaeté. Semente da vingança, O Guarani, Hans Staden, Caramuru. A invenção do Brasil, Tainá. Uma aventura na Amazônia e Tainá 2. A aventura continua. À luz dos Estudos Culturais em Educação, procura fazer uma análise textual das narrativas, investigando possíveis recorrências e deslocamentos nos modos de narrar esse personagem; considerando que o cinema se inscreve no campo do que temos entendido como Pedagogias Culturais, o estudo parte do princípio de que as narrativas fílmicas, em seu encontro com o espectador, ensinam sobre o índio brasileiro. Em tempos atuais, em que os discursos de valorização da diferença proliferam em todos os espaços sociais, o objetivo da pesquisa centrou-se na compreensão dos modos como estão sendo narrados os índios brasileiros, usando para isso, de forma especial, as películas que narram as aventuras de Tainá. Tais narrativas, ao serem cruzadas com as demais histórias nesta pesquisa enfocada, demonstram que o modo colonialista de representação ainda tem grande força sobre como o índio é narrado na contemporaneidade. Para a compreensão de tal condição, operou-se com os conceitos e teorizações propostas por Hardt e Negri (2003), em Império, e com conceitos de inspiração foucaultiana, que possibilitaram apontar para o que aqui é entendido como “fenômeno arco-íris”, um conjunto discursivo que, capturando e subjetivando os sujeitos em nossa cultura, atende aos movimentos de valorização da diferença, ao mesmo tempo que fortalece a ordem imperial. / This thesis analyses the representations involving the Brazilian Indian in seven film narratives produced in the country since 1970: Como era gostoso o meu francês, Avaeté. Semente da vingança. O Guarani, Hans Staden, Caramuru. A invenção do Brasil, Tainá. Uma aventura na Amazônia and Tainá 2. A aventura continua. In the light of Culture Studies in Education, it aims to develop a textual analysis of narratives through the investigation of possible recurrences and movements in the ways to narrate this particular character; by considering that the cinema is part of what we understand as Cultural Pedagogies, the study is based on the principle that film narratives, when they involve the spectators, teach about the Brazilian Indian. Nowadays, when discourses valuing differences reach all social environments, this research focused on the comprehension of the ways the Brazilian Indians are being narrated specially in films which describe the adventures of Tainá. Such narratives, when crossed with other stories used in the research, show that the colonialist way of representation still has strong influence on how the Indian is narrated in contemporaneity. To comprehend such condition, concepts and theorizations proposed by Hardt and Negri in Empire (2003) were used as well as concepts inspired in Foucault, which pointed out to what is understood as “rainbow-phenomenon” a set of discursive elements which captures and makes subjective the individuals in our culture, responding not only to the movements of valuing differences but also strengthening the imperial order.
73

A constituição do sujeito contemporâneo do consumo : aprender a comprar bem, para comprar sempre

Mutz, Andresa Silva da Costa January 2013 (has links)
A Tese analisa a constituição do sujeito contemporâneo do consumo como resultado de operações do Dispositivo Pedagógico do Consumo. Focaliza centralmente os investimentos pedagógicos para o governo da conduta dos sujeitos consumidores nas atuais sociedades capitalistas neoliberais. O referencial teórico-metodológico alinha-se à vertente pós-estruturalista dos Estudos Culturais. M. Foucault e seus leitores, como P. Veyne, N. Rose e E. Castro, contribuíram com seus estudos acerca do modo como estamos nos constituindo sujeitos. A esses, aliaram-se autores que têm se dedicado à análise de traços da sociedade atual, como Z. Bauman, M. Lazzarato, M. Featherstone, N. Canclini, e pesquisadores brasileiros como A.Veiga-Neto, R. Fischer, L.Sacchi, C. Traversini, F. Marcello. M. Costa e I. Carvalho, empenhados em exercícios semelhantes. O material empírico selecionado está composto por um conjunto de artefatos culturais de caráter heterogêneo, incluindo documentos publicados pelo Estado brasileiro e por organizações não governamentais, assim como outros documentos da mídia produzidos por instituições privadas, como revistas impressas mensais, sites da internet, etc. Com eles foram mapeados: a) os campos do saber acerca do consumo e do consumidor, b) os tipos de normatividade implicados nesses saberes, c) as formas como os sujeitos são posicionados no interior das relações de poder, implicadas pelas verdades do consumo. A opção por um conjunto diversificado de materiais justifica-se pela pergunta que orienta a pesquisa: como se constitui o sujeito contemporâneo do consumo? Procurou-se respondê-la indicando o modo como operam os saberes, e se engendram os poderes nos programas e ações de todo o tipo, que visam a conduzir a conduta dos consumidores. Os resultados apontaram para o agenciamento dos sujeitos por meio do que denominei Dispositivo Pedagógico do Consumo, que emerge e opera em condições históricas específicas, atendendo urgências do campo econômico, social e ambiental. O “consumidor consciente” constitui-se nesse contexto como produto e efeito do dispositivo que opera por meio de três domínios: 1) a constituição do eu consumidor, como agente de transformação ambiental, social e econômica; 2) a medicalização do social por meio da prevenção, tratamento e cura das doenças do consumo e 3) a pedagogização do consumo. / The thesis analyzes the constitution of the contemporary subject of consumption as a result of operations from the Pedagogic Device of Consumption. Centrally focuses on pedagogical investments for the government's conduct of consumer subjects in the current neoliberal capitalist societies. The theoretical and methodological referential aligns with the post structuralist strand of Cultural Studies. M. Foucault and his readers, as P. Veyne, N. Rose and E. Castro contributed with their studies about how we constitute ourselves as subjects. In addition to these authors, others who have dedicated to the analysis of the current society traits were allied as Z. Bauman, M. Lazzarato, M. Featherstone, N. Canclini, and Brazilian researchers as A.Veiga-Neto, R. Fischer, L.Sacchi, C. Traversini, F. Marcello. M. Costa and I. Carvalho, are engaged into similar exercises. The selected empirical material consists of a set of cultural artifacts from heterogeneous character, including documents published by the Brazilian government and by the non-governmental organizations, as well as other media documents produced by private institutions, like monthly print magazines, internet websites, etc. There were mapped with them a) the fields of knowledge in regards to the consumption and the consumer b) the types of normativities implicated in those knowledge c) the ways in which subjects are positioned within the power relations implied by the truths of consumption. The choice for a set of diverse materials is justified by the question that guides the research: how the contemporary subject of consumption is constituted? We tried to answer that indicating how the knowledge operates and how powers are engendered into the programs and actions of all kinds that aimed drive the consumer´s conduct. The results pointed to the agencement of the subjects through which I called Pedagogical Device of Consumption, which emerges and operates in specific historical conditions, heeding urgencies from the economic, social and environmental field. The "conscious consumer" is constituted in this context as a product and effect of the device that operates through three domains: 1) the constitution of the “I” consumer as an agent of environmental, social and economic transformation. 2) the social medicalization through prevention, treatment and cure of consumption diseases and 3) the consumption pedagogization.
74

Diário de bordo: uma construção colaborativa rumo à Pedagogia Cultural

Alcântara, Cristiano Rogério 20 March 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T19:33:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cristiano Rogerio Alcantara.pdf: 1304941 bytes, checksum: d6fa37647c88e9489079eb74c34fc79f (MD5) Previous issue date: 2015-03-20 / This study, carried out in two municipal public schools in a city of São Paulo s Grand Metropolitan Area, makes use of collaborative research, trying to present the pedagogical coordination s possibility of introducing the mediation of cultural objects and device toward the development of Cultural Pedagogy based on Jerome Bruner s theories. The research s evolution is told on a Benjaminian perspective, where experience is maximally contextualized, in an attempt to embrace varied points of view about all involved actors and questioning the consequences of the mediation presented preferably in groups. The Collective Pedagogical Working Hours (CPWH), thought as the only possible suitable moment for a mediation site between coordinator and group, will be contextualized starting from the reading of the logbooks written by the professionals and will be the framing axis of the pedagogical coordination s mediation, as well as a privileged tool to follow up and assess the propositions put forward to the group. From the dialogues that emerged among texts written by the professionals and the coordinator s feedbacks an interlocution gets started, where the other is seen as responsible and collaborator in aesthetic experience and pleasure choices, beyond the awareness of popularized Culture, searching for an Aesthetics of fracture recommended by Algirdas Julien Greimas. The presentation of cultural objects and device, always based on Ethic conjunctures and the Theory of Communicative Actions by Jurgen Habermas, together with Van Dijk s Mental Models, provide the elements for a careful analysis of a teacher s written topics. This thesis is presented in five chapters that look for reconstructing the pedagogical coordinator s path to mediate and valorize cultural objetcs and device to professionals under his responsibility, making use of a narrative of his initial procedures and ending up in a description of what he understands as Cultural Pedagogy / Esta pesquisa realizada em duas escolas municipais de uma cidade da Grande São Paulo utiliza-se da pesquisa colaborativa, procurando apresentar a possibilidade da coordenação pedagógica lançar mão de mediações de objetos e dispositivos culturais para o desenvolvimento de uma Pedagogia Cultural amparada nas teorias de Jerome Bruner. O desenvolvimento da pesquisa é narrado numa perspectiva benjaminiana, em que a experiência é contextualizada ao máximo, procurando abarcar os diversos pontos de vista dos atores envolvidos e problematizando as consequências das mediações apresentadas preferencialmente em grupo. O Horário de Trabalho Pedagógico Coletivo (HTPC), pensado como único momento possível de se prestar como espaço de mediação do coordenador para o grupo, será contextualizado a partir das leituras dos diários de bordo escritos pelas profissionais e será o eixo estruturante das intervenções da coordenação pedagógica, bem como o instrumento privilegiado de acompanhamento e avaliação das proposições lançadas ao grupo. Dos diálogos que surgem entre as escritas das profissionais e as devolutivas do coordenador abre-se uma interlocução em que o outro é visto como responsável e colaborador nas escolhas de fruição e vivência estética para além das percepções de uma Cultura massificada, buscando a fratura estética preconizada por Algirdas Julien Greimas. A apresentação dos objetos e dispositivos culturais sempre embasada em pressupostos Éticos e da Teoria da Ação Comunicativa de Jurgen Habermas, juntamente com as ideias de Modelos Mentais de Van Dijk, nos fornecem elementos para uma análise cuidadosa do material escrito por uma professora. A tese apresenta-se em cinco capítulos que buscam reconstruir o caminho trilhado pelo coordenador pedagógico na mediação e valorização dos objetos e dispositivos culturais para as profissionais que estiveram sob sua responsabilidade, fazendo uso de uma narrativa de seus procedimentos iniciais e terminando com a descrição do que compreende ser a Pedagogia Cultural
75

Família na escola: olhando fotografias, lendo textos culturais

Silva, Mara Marisa da 23 February 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2015-03-04T20:03:28Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 23 / Universidade do Vale do Rio dos Sinos / Tomando como referencial o campo dos Estudos Culturais, numa perspectiva pós-estruturalista, e fazendo aproximações com o pensamento foucaultiano, busco na presente dissertação, “Família na escola: olhando fotografias, lendo textos culturais”, problematizar como o conjunto de enunciados que circulam nas fotografias, registradas no espaço escolar, produzem discursos que instituem significados de família na escola e como isso circula no currículo escolar. Das 50 fotografias que me foram disponibilizadas pela Direção, atenta à recorrência de enunciados sobre família na escola, escolhi 10 para compor o corpus de pesquisa. Elas foram produzidas por professores de uma escola pública do município de Esteio/RS e trazem o registro da participação da família em atividades promovidas pela escola. Estas atividades, palestras sobre temas indicados pela família e pela escola, oficinas de artesanato e culinária, passeios com a participação da família e, dentre outras, as festividades em que a família era convidada a partici / Having as reference the Cultural Studies in a post-structuralist perspective and approaching Foucault's thinking, the present dissertation, “Family at school: looking at pictures, reading cultural texts”, aims at questioning the way the set of statements that circulate on the photographs, which were taken at the school space, produces discourses that create meanings for family at school and how it circulates on the school program. From the 50 photographs that were made available by the Headmaster's office, 10 met the criteria, which were the recurrent statements about family at school, and were chosen to be part of the research corpus. The pictures were taken by the teachers of a public school located in Esteio, a small town in Rio Grande do Sul, and record the participation of a large number of families in activities that were organized by the school. The activities, such as lectures on themes that had been previously appointed both by the families and the school, crafts and cooking workshops, field trips wi
76

L’escola com una conversa entre desconeguts: Recercar amb infants a través de llenguatges artístics

Duran Salvadó, Noemí 03 May 2012 (has links)
Aquesta tesi es planteja com un intent d’assajar altres formes d’habitar la institució escolar actual, dissenyada segons la legislació educativa vigent i que, en la majoria dels casos, es tradueix encara en la posada en escena d’una escola tradicional fruit de l’època de la industrialització. A través d’una narrativa personal, l’autora entra a l’escola, recordant experiències pròpies com a alumna, com a mestra i com a recercadora, i interroga els dispositius que regulen les maneres d’estar i ser en el context escolar, posant en evidència les formes que es privilegien d’acord amb els discursos educatius hegemònics. Focalitzada en com es configura l’experiència de la subjectivitat a l’escola, la recercadora opta per realitzar el treball de camp en un centre educatiu d’Educació Primària que el 2007 va ser reconegut pel Govern Espanyol com a centre de referència en estratègies per a la Resolució de Conflictes i la Mediació. En aquest centre dur a terme una primera fase d’observació etnogràfica en què indaga sobre com circulen els relats personals dels infants a l’escola, explorant les possibilitats que el context escolar brinda perquè un infant esdevingui autor de sí mateix. El gruix de la recerca recau en una segona fase en què la recercadora proposa a un grup d’infants explorar junts ‘què i com podem aprendre del que passa entre nosaltres a l’escola’. Es tracta d’una recerca compartida on tant la recercadora com els infants assagen altres formes de posar-se en joc en l’espai escolar, des de la inquietud d’explorar nous llenguatges per a l’educació, que ens facin més sensibles a la relació amb l’altre sense pensar-la de forma predeterminada. És en aquest sentit que es proposa la metàfora de l’escola com una conversa entre desconeguts, on la impossibilitat de conèixer l’altre es considera una oportunitat pedagògica ja que ens impulsa a explorar l’espai de la diferència de manera imaginativa i creativa. / ‘The school as a conversation with strangers: Researching with children through artistic languages’ This thesis pretends to rehearse alternative ways of inhabiting today's educational institutions. These centres have been designed in relation to current educational legislation, the majority of which is interpreted in a way that results in the enactment of traditional schools, which still bear the mark of the Industrial Revolution. Through personal narrative, the author goes back to school, recuperating her own experiences as a student, as a teacher, and as a researcher. She interrogates the structures that regulate ways of acting and being in the school context, bringing to light what forms are privileged by hegemonic educational discourses. Focussed on how the experience of subjectivity is configured in school, the researcher develops her fieldwork in a primary school in Catalonia, which in 2007 won a national prize from the Spanish government in honour of their Conflict Resolution and Mediation strategies and practices. In this centre, the first phase of the thesis (ethnographic observation) takes place, during which the researcher questions how children's personal stories circulate through the school environment, exploring the possibilities provided by the school for a child to become the author of his/her self. The bulk of the research takes place during a second phase, in which the researcher initiates an enquiry, together a group of children, into 'what and how we can learn from what happens between us in school'. This project is a shared research process, where both the researcher and the children rehearse other ways of getting involved in the school environment. This work stems from an interest in exploring new languages in education that can make us more sensitive to our relationships with each other, without defaulting to a predetermined mindset. It is in this regard that the metaphor of school as a conversation between strangers emerges, where the impossibility of knowing the other is seen as a pedagogical opportunity that drives us to explore the space of difference through our imagination and creativity.
77

Lições de natureza no Sítio do Picapau Amarelo

Fensterseifer, Cristiane January 2005 (has links)
Apresento nesta dissertação, que é inspirada nos Estudos Culturais, análises discursivas sobre representações de natureza, e outras que considero estarem a elas articuladas, na nova versão da série televisiva (reproduzida em vídeos comercializados inclusive nos supermercados brasileiros) o Sítio do Picapau Amarelo, produzida pela TV Globo. Esta série, tal como as outras que a antecederam e que foram veiculadas pela TV Tupi (1951), TV Cultura (1964), TV Bandeirantes (1967) e TV Globo (1977), é uma adaptação das obras infanto-juvenis de mesmo nome, escritas por José Bento Monteiro Lobato, na primeira metade do século XX. Neste estudo, considero tal série, a partir de análises conduzidas por Kellner (2001 e 1995), Giroux (2003, 2001 e 1995), Steinberg (1997), como uma importante pedagogia cultural. Nele detenho-me, especialmente, nos episódios: O Saci, As caçadas de Pedrinho e O poço do Visconde, nos quais a mata, os arredores do sítio e outros cenários “naturais” são bastante destacados. A partir deles, discuto: os modos de endereçamento da nova série televisiva; o modo como se lida na série com a dicotomia tantas vezes assumida entre alta e baixa cultura, bem como com situações que envolvem e colocam em oposição o urbano e o rural, o global e o local; e com as representações de natureza, que a configuram ora como ameaçadora, ora como ameaçada em muitos desses episódios. Destaco que, para o desenvolvimento das análises, foram também considerados os textos das histórias de Lobato e uma das antigas séries (veiculada pela TV Globo nos anos de 1977 a 1986), a qual se constituiu em um extenso (foi apresentada durante nove anos) e muito apreciado programa televisivo para crianças.
78

Lições de natureza no Sítio do Picapau Amarelo

Fensterseifer, Cristiane January 2005 (has links)
Apresento nesta dissertação, que é inspirada nos Estudos Culturais, análises discursivas sobre representações de natureza, e outras que considero estarem a elas articuladas, na nova versão da série televisiva (reproduzida em vídeos comercializados inclusive nos supermercados brasileiros) o Sítio do Picapau Amarelo, produzida pela TV Globo. Esta série, tal como as outras que a antecederam e que foram veiculadas pela TV Tupi (1951), TV Cultura (1964), TV Bandeirantes (1967) e TV Globo (1977), é uma adaptação das obras infanto-juvenis de mesmo nome, escritas por José Bento Monteiro Lobato, na primeira metade do século XX. Neste estudo, considero tal série, a partir de análises conduzidas por Kellner (2001 e 1995), Giroux (2003, 2001 e 1995), Steinberg (1997), como uma importante pedagogia cultural. Nele detenho-me, especialmente, nos episódios: O Saci, As caçadas de Pedrinho e O poço do Visconde, nos quais a mata, os arredores do sítio e outros cenários “naturais” são bastante destacados. A partir deles, discuto: os modos de endereçamento da nova série televisiva; o modo como se lida na série com a dicotomia tantas vezes assumida entre alta e baixa cultura, bem como com situações que envolvem e colocam em oposição o urbano e o rural, o global e o local; e com as representações de natureza, que a configuram ora como ameaçadora, ora como ameaçada em muitos desses episódios. Destaco que, para o desenvolvimento das análises, foram também considerados os textos das histórias de Lobato e uma das antigas séries (veiculada pela TV Globo nos anos de 1977 a 1986), a qual se constituiu em um extenso (foi apresentada durante nove anos) e muito apreciado programa televisivo para crianças.
79

Lições de natureza no Sítio do Picapau Amarelo

Fensterseifer, Cristiane January 2005 (has links)
Apresento nesta dissertação, que é inspirada nos Estudos Culturais, análises discursivas sobre representações de natureza, e outras que considero estarem a elas articuladas, na nova versão da série televisiva (reproduzida em vídeos comercializados inclusive nos supermercados brasileiros) o Sítio do Picapau Amarelo, produzida pela TV Globo. Esta série, tal como as outras que a antecederam e que foram veiculadas pela TV Tupi (1951), TV Cultura (1964), TV Bandeirantes (1967) e TV Globo (1977), é uma adaptação das obras infanto-juvenis de mesmo nome, escritas por José Bento Monteiro Lobato, na primeira metade do século XX. Neste estudo, considero tal série, a partir de análises conduzidas por Kellner (2001 e 1995), Giroux (2003, 2001 e 1995), Steinberg (1997), como uma importante pedagogia cultural. Nele detenho-me, especialmente, nos episódios: O Saci, As caçadas de Pedrinho e O poço do Visconde, nos quais a mata, os arredores do sítio e outros cenários “naturais” são bastante destacados. A partir deles, discuto: os modos de endereçamento da nova série televisiva; o modo como se lida na série com a dicotomia tantas vezes assumida entre alta e baixa cultura, bem como com situações que envolvem e colocam em oposição o urbano e o rural, o global e o local; e com as representações de natureza, que a configuram ora como ameaçadora, ora como ameaçada em muitos desses episódios. Destaco que, para o desenvolvimento das análises, foram também considerados os textos das histórias de Lobato e uma das antigas séries (veiculada pela TV Globo nos anos de 1977 a 1986), a qual se constituiu em um extenso (foi apresentada durante nove anos) e muito apreciado programa televisivo para crianças.
80

A (hetero)normalização dos corpos em práticas pedagógicas da educação física escolar

Dornelles, Priscila Gomes January 2013 (has links)
Nesta tese problematizo os processos de (hetero)normalização dos corpos na Educação Física escolar. Para isso, discuto e analiso como e quais processos de normalização do gênero e da sexualidade são postos em movimento no discurso pedagógico de professores/as que atuam na disciplina de Educação Física no Vale do Jiquiriçá/BA, tomando como referências teórico-metodológicas e políticas os estudos feministas, a teoria queer e os estudos foucaultianos pós-estruturalistas. Para compor o corpus da pesquisa, conduzi o trabalho de campo articulando alguns procedimentos metodológicos. Prioritariamente, realizei a pesquisa com docentes que ministravam aulas de Educação Física nas escolas públicas localizadas nos diversos municípios da região investigada. Desse modo, apliquei 28 questionários, organizei um grupo focal com sete participantes e realizei sete entrevistas. De forma complementar, analisei os projetos político-pedagógicos das duas escolas que disponibilizaram o documento. As linhas conceituais definidoras das noções de ‘norma’, ‘gênero’ e ‘heteronormatividade’ foram privilegiadas para explorar os materiais empíricos produzidos. Organizei as análises subsequentes a partir da díade saber-poder, investindo na sua potência organizativa e explicativa para compreender como a (hetero)norma funciona. Argumentei que os discursos biológico-reprodutivos e da educação em saúde circunscrevem o limite do pensável sobre sexualidade na escola a partir de uma lógica preventivo-informativa. Além disso, abordei as músicas do tipo ‘pagode baiano’ como pedagogias culturais que, em conflito com o discurso biológico-etário, visibilizavam conhecimentos ‘avançados’ sobre a sexualidade. No plano estratégico, analisei as feiras e/ou seminários interdisciplinares anuais como pedagogias que operam com ênfase na saúde sexual e reprodutiva de forma articulada ao silenciamento das experiências de desejo dos sujeitos não heterossexuais. Discuti como o gênero binário, em articulação com os discursos regionais, faz funcionar o enunciado “prendam suas bezerras que o meu garrote tá solto”, expresso no rechaço dos meninos ao toque em outros meninos e na naturalização das manifestações de desejo ‘atrevidas’ de meninos em relação às meninas nas aulas de Educação Física. A investigação realizada permite dizer que a heterossexualidade é assumida como medida do conhecimento e o investimento em pedagogias com base no sexo (e no gênero binário) conforma o sujeito (ir)reconhecível e (im)possível da Educação Física escolar. / In this thesis I problematize the processes of (hetero)normalization of bodies in school Physical Education. For this, I discuss and analyze how and which processes of gender and sexual normalization are set in the pedagogical discourse of teachers who work in the discipline of Physical Education in Vale do Jequiriçá/Bahia, taking as theoretical, methodological and politic references the feminist studies, the queer theory and poststructuralist Foucauldian studies. To build the research corpus, I conducted the fieldwork articulating some methodological procedures. Primarily, I made a research with teachers who taught Physical Education classes in public schools located in different municipalities of the region investigated. Thus, I applied 28 questionnaires, organized a focus group with seven participants, and performed seven interviews. Complementarily, I analyzed the political-pedagogical projects of two schools which provided the documents. The conceptual lines that define the notions of ‘norm’, ‘gender’ and ‘heteronormativity’ were privileged to explore the empirical material produced. The subsequent analysis were organized from the dyad knowledge-power, investing in its organizational and explanatory power for understanding how the (hetero)norm works. I argued that biological-reproductive and health education discourses circumscribe the limits of the thinkable about sexuality in school from a preventive-informative logical. In addition, I discussed songs from ‘pagode baiano’ style as cultural pedagogies that, conflicting with biological-age discourse, make visible ‘advanced’ knowledge about sexuality. In the strategic plan, I observed the annual interdisciplinary fairs and/or seminars as pedagogies that operate with emphasis on sexual and reproductive health articulated to the silencing of the desire experiences of non-heterosexual individuals. I discussed how binary gender, in conjunction with regional discourses, runs the statement “arrest your calves because my bull calf is loose”, expressed in the rejection of boys to touch other boys and in the naturalization of ‘daring’ desire manifestations from boys to girls in Physical Education classes. The performed investigation allows to say that heterosexuality is taken as a measure of knowledge and the investment in pedagogies based in sex (and in binary gender) form the subject (un)recognizable and (im)possible of school Physical Education. / En esta tesis problematizo los procesos de (hetero)normalización de los cuerpos en la Educación Física escolar. Para eso, discuto y analizo cómo y cuáles procesos de normalización de género y de la sexualidad son puestos en movimiento en el discurso pedagógico de profesores/as que actúan en la disciplina de Educación Física en el Vale do Jiquiriçá/BA, tomando como referencias teórico-metodológicas y políticas los estudios feministas, la teoría queer y los estudos foucaultianos pos-estructuralistas. Para componer el corpus de la investigación, conducí el trabajo de campo articulando algunos procedimientos metodológicos. Prioritariamente, realicé la investigación con docentes que ministraban clases de Educación Física en las escuelas públicas localizadas en los diversos municípios de la región investigada. De ese modo, aplique 28 cuestionarios, organicé un grupo focal con siete participantes y realicé siete entrevistas. De forma complementar, analicé los proyectos político-pedagógicos de las dos escuelas que disponibilizaron el documento. Las líneas conceptuales definidoras de las nociones de ‘norma’, ‘género’ y ‘heteronormatividad’ fueron privilegiadas para explorar los materiales empíricos producidos. Organicé los análisis subsecuentes a partir de la díade saber-poder, invirtiendo en su potencia organizativa y explicativa para compreender como la (hetero)norma funciona. Argumenté que los discursos biológico-reproductivos y de la educación en salud circunscriben el limite de lo pensable sobre sexualidad en la escuela a partir de una lógica preventivo-informativa. Además de eso, aborde las músicas del tipo ‘pagode baiano’ como pedagogías culturales que, en conflicto con el discurso biológico-etário, visibilizaban conocimientos ‘avanzados’ sobre la sexualidad. En el plano estratégico, analicé las ferias y/o seminarios interdisciplinares anuales como pedagogías que operan con énfasis en la salud sexual y reproductiva de forma articulada al silenciamiento de las experiencias de deseo de los sujetos no heterosexuales. Discutí como el género binario, en articulación con los discursos regionales, hace funcionar el enunciado “prendan sus vacas que mi garrote está suelto”, expreso en el rechazo de los niños al toque en otros niños y en la naturalización de las manifestaciones de deseo ‘atrevidas’ de niños en relación a las niñas en las clases de Educación Física. La investigación realizada permite decir que la heterosexualidad es asumida como medida del conocimiento y la inversión en pedagogías con base en el sexo (y en el género binario) conforman el sujeto (ir)reconocible e (im)posible de la Educación Física escolar.

Page generated in 0.0843 seconds